อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 7/5 วันที่ 27 ก.พ. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 7/5 วันที่ 27 ก.พ. 56

อนุชจะเดินหนีอีก กร้าวหมั่นไส้ เลยดึงมากอดไว้ เธอทุบเขา
“ปล่อยฉัน”
“ไม่ปล่อย เป็นภรรยาก็ต้องทำหน้าที่ภรรยา ในเมื่อคุณไม่ยอมทำข้าวเช้าให้ผม คุณก็ต้องทำอย่างอื่นแทน”
อนุชระแวง
“ทำอะไร”
กร้าวหอมแก้ม
“แบบนี้ไง”

กร้าวจะหอมอีก อนุชเอามือดันไว้
“อย่านะ ฉันทำก็ได้”
กร้าวยิ้ม แต่ลืมปล่อย กอดเพลิน
“ปล่อยฉันสิ ไม่ปล่อยแล้วจะไปเข้าครัวได้ยังไง”
กร้าวนึกได้ เลยต้องปล่อยอย่างเสียดาย อนุชทั้งโกรธทั้งอาย เดินเช็ดแก้มออกไป กร้าวมองตามยิ้ม มีความสุข

ในห้องครัว...อนุชทอดไข่ดาว เธอนึกได้ อยากแก้เผ็ดเขาจึงหยิบกระปุกเกลือมาโรยใส่ไข่ดาวไม่หยุด
“นี่ๆๆๆ”
อนุชขำ สะใจที่จะได้แก้เผ็ด

อาหารเช้าวางบนโต๊ะตรงหน้ากร้าว มีขนมปัง ไข่ดาว เบคอนทอดเขายิ้มพอใจ
“หอม น่าทานจัง”
อนุชยิ้มๆ กร้าวตักไข่ดาวกิน แล้วตกใจ ไข่ดาวเค็มปี๋ เขารีบคว้าทิชชู่มาคายทิ้ง แล้วดื่มน้ำตาม
“ไข่ดาวทำไมเค็มอย่างนี้”
อนุชหลุดขำสนุกที่แกล้งได้
“ชอบสั่งดีนัก ต้องโดนแบบนี้แหละ”
“คุณแกล้งผมเหรอ”
กร้าวลุกขึ้นจะเล่นงาน อนุชรีบหนี กร้าววิ่งไล่
“จับได้โดนดีแน่”
อนุชกรี๊ดกร๊าด
“อ๊าย อย่านะ”
อนุชวิ่งหนีออกไป กร้าวตามมาจับตัวได้ กอดไว้แน่น
“แกล้งดีนัก ต้องโดนลงโทษ”
“ปล่อยฉันนะ”
กร้าวอุ้มอนุชพาดบ่าออกไป เธอดิ้นรนกรี๊ดกร๊าด เขาอุ้มมาวางบนโต๊ะกินข้าว อนุชจะหนีแต่กร้าวจับข้อมือกดไว้กับโต๊ะ
“คุณจะทำอะไร”
“ลงโทษไง”
กร้าวหอมแก้มหนึ่งครั้ง
“นี่สำหรับเมื่อคืนที่ปล่อยให้ผมนอนนอกห้อง”
อนุชตกใจ โกรธ
“นี่คุณ”
กร้าวหอมอีกครั้ง
“นี่สำหรับไข่ดาวเค็มปี๋”
“หยุดนะ”
“ว่าอะไร อย่าหยุดเหรอ ได้เลย”
กร้าวหอมแก้มซ้ายขวา ไม่หยุด อนุชกรี๊ด
“ปล่อยฉันนะ”
กร้าวหอมแก้มอีก อนุชอาย นิ่งไป เขาชะงัก แปลกใจที่เธอไม่โวยวาย อนุชอายๆ
“พอได้แล้ว”
กร้าวมองหน้าอนุชใกล้ๆ เธอหันมามองตาเขาทั้งสองสบตากัน ต่างรักกัน แต่ไม่เคยเปิดเผยความรู้สึก กร้าวสบตากับอนุชแล้วเหมือนมีแรงดึงดูด เขาค่อยๆก้มหน้าเข้าใกล้จะจูบ
กรวิกเข้ามาในบ้าน มองหากร้าว เห็นทั้งสองเหมือนกำลังจะจูบกันก็หึง
“อากร้าวคะ”
กร้าวและอนุชสะดุ้งรีบผละออกจากกัน

กร้าวกับกรวิกเดินคุยกันที่มุมหนึ่งในสวน กรวิกกราบที่อกเขา
“นกขอโทษที่ทำให้อากร้าวไม่สบายใจ ตอนนี้นกเข้าใจแล้ว นกควรจะยินดีกับอากร้าว”
“ไม่ต้องขอโทษหรอก อาไม่เคยโกรธนก”
“งั้นนกขอเป็นนกน้อยคนเดิมของอากร้าวนะคะ”
กร้าวลูบผมกรวิกด้วยความเอ็นดูเหมือนน้องสาว
“ได้สิ ตำแหน่งนี้อาสงวนสิทธิ์ไว้ให้นกคนเดียว”
กรวิกดีใจ เกาะแขนอ้อน
“นกรักอากร้าวที่สุดเลยค่ะ”

กร้าวดีใจที่กรวิกกลับมาเป็นคนเดิม
อนุชจัดโต๊ะในสวนสวย มีเครื่องดื่มและขนมที่กรวิกซื้อมาฝากวางอยู่ กร้าวและกรวิกเดินเข้ามาหา

“นกซื้ออะไรมาเยอะแยะเนี่ย”
“ของโปรดของอากร้าวไงคะ”
กรวิกตักขนมป้อน
“อร่อย”
“เจ้าที่อากร้าวชอบไงคะ”
“นกนี่รู้ใจอาจริงๆ”
กรวิกเช็ดปากให้ป้อนน้ำ ดูแลทุกอย่าง ตั้งใจทำท่าทางสนิทสนมกับกร้าวต่อหน้าอนุช
“ลองชิมจานนี้ด้วยนะคะ”
อนุชรู้สึกเป็นส่วนเกิน
“นุชไปเอามาเพิ่มนะคะ”
อนุชออกไป กรวิกมองตามร้ายๆ

อนุชเดินเข้ามาในครัวอย่างเศร้าๆ กรวิกตามเข้ามา
“เธอรู้สึกไม่ดีรึเปล่าที่ฉันแย่งหน้าที่เธอ”
อนุชยิ้มให้กุมมือเพื่อนรัก
“พูดอะไรอย่างนั้น นุชดีใจซะอีกที่นกหายโกรธนุชแล้ว นุชดีใจที่เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม”
กรวิกแกะมือออกอย่างเย็นชาพูดยิ้มๆ ร้ายๆ เชือดเฉือน
“แต่ฉันอยากให้เธอรู้สึกไม่ดีนะ”
อนุชแปลกใจ
“ฉันอยากให้เธอรู้ซะบ้างว่าความรู้สึกที่โดนเพื่อนรักหักหลังมันเป็นยังไง ฉันอยากให้เธอเจ็บ เหมือนที่ฉันเจ็บ”
อนุชตกใจที่กรวิกคิดแบบนี้
“นุชคิดว่าเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้”
“ระหว่างเรา ไม่มีวันเป็นเหมือนเดิม ฉันไม่มีวันเป็นเพื่อนกับคนที่ทรยศฉัน”
กรวิกยกจานขนมที่อนุชเตรียมไว้ออกไป อนุชเสียใจ

กรวิกยกจานขนมเข้ามาทำสนิทสนมออดอ้อนกับกร้าว คุยอะไรสนุกกัน หัวร่อต่อกระซิกกันสองคน อนุชแอบมองอยู่มุมหนึ่ง กรวิกยิ้มร้ายให้ อนุชเสียใจ รีบหนีออกไปมุมหนึ่งในบ้านแอบร้องไห้คนเดียว เสียใจที่มีปัญหากับกรวิก

มุมหนังสือในศูนย์การค้า...ปรารภเดินดูบรรดานิตยสารแฟชั่น เขาคิดหนัก ไม่รู้ว่าเล่มไหนดีไม่ดี เลยตัดสินใจหยิบทุกเล่มที่เป็นแฟชั่นผู้หญิง แล้วมาหาอรชาที่บ้าน
ปรารภเข้ามาในห้องอรชาแล้วยิ้มให้ เธอไม่พอใจ ตั้งท่าจะโวยแต่เขารีบเบรก
“ผมรู้ครับว่าคุณอรจะพูดอะไร”
ปรารภนับนิ้วตามประโยคที่อรชาพูดกับตนหลายครั้งไล่ประโยคฮิตของเธอ
“ออกไป...ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ...อย่ามายุ่งกับฉัน”
อรชาพูดไม่ออก เมื่อโดนเขาดักคอ
“ผมไม่รบกวนคุณอรนานหรอกครับ แค่มีของมาฝาก”
ปรารภยื่นถุงนิตยสารที่ซื้อมาสองถุงใหญ่ให้
“เอาไว้อ่านแก้เบื่อนะครับ”
เธอไม่รับเข้าจึงวางถุงหนังสือไว้ให้
“ผมรบกวนคุณอรแค่นี้แหละครับ อ้อ...ถ้าคุณอรอยากได้อะไรเพิ่มเติมบอกผมได้นะครับ”
ปรารภยิ้มจริงใจให้แล้วออกไป อรชางง ไม่เข้าใจ...ปรารภออกมาจากห้องอรชา ถอนใจโล่งอกที่วันนี้เธอไม่อาละวาด
อรชาหยิบนิตยสารในถุงออกมาดู เห็นเป็นนิตยสารแฟชั่นที่ชอบก็สนใจ

ปรารภแง้มประตูมองเข้าไปในห้องเห็นอรชาเลือกนิตยสารได้ ก็นั่งอ่านบนเตียง เขายิ้ม ดีใจที่เธอเริ่มสนใจโลกภายนอก เขาได้นัดพบอนุชที่สวนสาธารณะ และเล่าเรื่องอรชาให้ฟัง

“จริงเหรอคะพี่รภ พี่อรดีขึ้นอย่างนี้ นุชก็สบายใจ ขอบคุณนะคะที่พี่รภช่วยดูแลพี่อร” อนุชบอกอย่างดีใจมาก
“พี่ก็ทำเท่าที่ทำได้”
“ไม่ต้องถ่อมตัวหรอกค่ะ นุชรู้ว่าพี่รภดูแลพี่อรอย่างดีที่สุด”
ปรารภเป็นห่วง
“แล้วนุชเป็นไงบ้าง...นายกร้าวเขาทำไม่ดีกับนุชรึเปล่า”
อนุชซึมลง ไม่อยากได้ยินชื่อกร้าว
“อย่าพูดถึงเขาเลยค่ะ”
“นุชมีเรื่องอะไรไม่สบายใจ บอกพี่ได้นะ”
“นุชไม่รู้ว่าตัดสินใจถูกรึเปล่าที่แต่งงาน เพราะมันทำร้ายทั้งพี่อรและเพื่อนสนิทของนุช”
ปรารภสงสารให้กำลังใจ
“อย่าโทษตัวเอง ไม่ใช่ความผิดของนุช นายกร้าวต่างหากที่เป็นต้นเหตุทำให้ใครต่อใครต้องเสียใจ”
อนุชคลายความกังวลไปได้บ้าง
“สิ่งที่สำคัญตอนนี้คือ นุชต้องระวังตัวจากนายกร้าวให้มากๆ”
“ค่ะ”

ปรารภเห็นท่าทีหนักใจของอนุช ก็รู้สึกเป็นห่วงมาก
ค่ำนั้น อนุชออกมาจากห้องน้ำ เจอกร้าวนอนบนเตียง ใส่แต่กางเกงขายาว เสื้อไม่ใส่ก็ตกใจ

“คุณเข้ามาได้ยังไง”
กร้าวโชว์กุญแจให้ดู
“ผมปั๊มไว้หลายชุด ตอนที่คุณออกไปข้างนอก ซ่อนไว้ทั่วบ้านเลย”
อนุชไม่ไว้ใจรีบหนีออกนอกห้อง กร้าวตามไป...อนุชจะเปิดประตูแต่กร้าวตามมาปิดประตูแล้วอุ้มเธอทันที
“ปล่อยฉันนะ”
กร้าวอุ้มมาวางบนเตียง แล้วกดแขนไว้ อนุชดิ้นรน
“ปล่อย”
“ไม่! อย่าลืมสิว่าคุณเป็นลูกหนี้ผม คุณต้องทำตามใจผมทุกอย่าง”
กร้าวก้มหน้าเข้าใกล้ ทำท่าจะจูบ อนุชหันหน้าหนี น้ำตาไหลพราก เสียใจที่ตัวเองเป็นแค่ลูกหนี้ ต้องโดนดูถูก โดนข่มเหงรังแก โดยที่เขาไม่ได้รัก กร้าวชะงัก เมื่อเห็นน้ำตาอนุช
“สำหรับคุณ ฉันมันก็แค่นางบำเรอ”
กร้าวพูดไม่ออก เพราะใจจริงก็รัก เขาสงสาร เช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน อนุชแปลกใจ เขาเช็ดน้ำตาให้เธอเสร็จแล้วก็ล้มตัวลงนอนข้างๆ อนุชงง ไม่เข้าใจ
“ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก ใจเสาะอย่างคุณ เดี๋ยวก็เป็นลมเป็นแล้งไปอีก” กร้าวปากแข็ง
อนุชโล่งอก จะลุกจากเตียง เขาคว้าข้อมือเธอไว้
“แต่มีข้อแม้ว่าคุณต้องนอนในห้อง ห้ามไปไหน”
อนุชจำต้องยอมนอนลงบนเตียง เขาพลิกตัวมากอด เธอตกใจ
“ไหนว่าจะไม่ทำอะไร คนไม่รักษาคำพูด”
“ก็ไม่ทำอะไร แค่นอนกอด คุณไม่มีสิทธิ์ต่อรอง ไม่งั้นผมเปลี่ยนใจไม่รู้ด้วยนะ”
อนุชเลยต้องยอมให้กอด กร้าวนอนกอดยิ้ม มีความสุข อนุชอาย รู้สึกสะท้านไปทั้งตัวเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของเขา

ลลิตากลับจากซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อ โทรศัพท์หากร้าว แต่เป็นสัญญาณไม่สามารถติดต่อได้ ซึ่งทำให้เธอหงุดหงิดมาก
“คุณกร้าวนะคุณกร้าว”
ลลิตาหันมาเห็นชาติยืนอยู่ก็สะดุ้ง
“ไอ้เชิด แกรู้ได้ไงว่าฉันอยู่ที่นี่”
“แกคิดว่าฉันโง่เหรอ ฉันสะกดรอยตามแกตั้งแต่วันแต่งงานของไอ้กร้าวกับน้องสาวไอ้อสิตแล้ว แกหนีฉันไม่พ้นหรอก”
เชิดดึงลลิตามากอด มองสายตาโลมเลีย ลลิตาตกใจ
“แกจะทำอะไร”
“ไหนๆ คืนนี้ไอ้กร้าวไม่มา คอนโดก็ว่าง เราน่าจะไปรำลึกความหลังกันซะหน่อย”
ลลิตาขัดขืน เชิดจะปลุกปล้ำ เธอได้จังหวะกระทืบเท้า แล้ววิ่งหนีออกไป เชิดเจ็บขา แต่เจ็บใจมากกว่า รีบตามไป
ลลิตาวิ่งหนีมาอีกมุมในซอยเปลี่ยว เชิดตามมาจิกผม
“โอ๊ย”
ลลิตาพยายามใช้ไม้อ่อน
“แกอย่าทำให้เสียแผนสิ ถ้าคุณกร้าวจับได้ขึ้นมาเราสองคนจะไม่ได้อะไรเลยนะ”
เชิดชะงัก ห่วงเงินมากกว่า
“เอาไว้ให้ได้เงินก่อน แล้วค่อยมีความสุขกัน”
เชิดใจอ่อน หลงคารมลลิตา
“ก็ได้”
เชิดลูบแก้มลลิตาอย่างเสียดายปล่อยเธอแล้วออกไป ลลิตาโล่งอก

เช้าวันใหม่...อนุชตื่นมาในอ้อมกอดกร้าว เธอมองหน้าเขาที่นอนหลับอยู่ใกล้ๆ แล้วยิ้มออกมา รู้สึกดี อนุชจะลุก แต่เขากลับกอดแน่น กร้าวลืมตาขึ้นมายิ้มให้
“คุณแกล้งหลับเหรอ ปล่อยฉันนะ”
“หอมแก้มผมก่อน แล้วผมจะปล่อย”
“ปล่อยฉัน”

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 7/5 วันที่ 27 ก.พ. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager