อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 6/3 วันที่ 13 ก.พ. 56

อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 6/3 วันที่ 13 ก.พ. 56

รำพึงจ้องไปที่ขุนไวเป็นเชิงว่าอย่า
“ไม่ขอรับ...กระผมคงต้องขอตัว”
พระยาเทวราชเดินขึ้นเรือนไป รำพึงรีบขยับมาหาขุนไว ชิงพูดก่อนให้ดูน่าสงสาร
“น้องขอเวลาอีกสักหน่อยนะคะคุณพี่”
รำพึงรีบเดินกลับขึ้นเรือนทันที ขุนไวมองตามด้วยสายตาเจ็บปวด ผิดหวัง

รำพึงเดินเข้ามาในห้องนอนท่าทีหงุดหงิดมาก จวงตามเข้ามาแล้วรีบปิดประตู
“ขุนไวรุกหนักขนาดนี้ ทำไมคุณพี่ยังไม่มาหาข้าอีก”
“คุณรำพึงเจ้าขา ถ้าท่านขุนพิทักษ์ไม่มาหาเรา เราก็ไปหาสิคะ”

รำพึงหันมาจ้องตาดุใส่
จวงสะดุ้ง
“แต่...เราเป็นหญิงไม่ควรใช่ไหมเจ้าคะ”
รำพึงนิ่งแล้วตัดสินใจ
“ข้าจะไปหาคุณพี่เดี๋ยวนี้”
รำพึงเดินออกไป จวงรีบวิ่งตามไป

เรือนท้ายสวน เมื่อเวลาเช้า ชุ่มวางชามข้าวแล้วส่งน้ำให้ ขุนพิทักษ์รับมาแล้วมองชุ่มอย่างคิดๆ
“แล้วยาของข้าล่ะ”
“ข้าต้องไปต้มก่อนเจ้าค่ะ”
ขุนพิทักษ์พูดแทรกขึ้น
“งั้นเอ็งก็ไปต้มมาไวๆ แล้วรีบมาป้อนข้า เหมือนเมื่อคืน”
ขุนพิทักษ์จ้องตา ชุ่มชะงัก หลบตาด้วยความเขินอายในเรื่องเมื่อคืน ชุ่มชิงลุกเดินออกไปเลย ขุนพิทักษ์ ยิ้มมองตามแล้วลงนอนด้วยความอ่อนเพลีย

ผ่องกับผาดกำลังทำความสะอาดบนเรือนคุณหญิงมณี รำพึงกับจวงเข้ามา ผ่องกับผาดหันมาเจอแล้วจะเลี่ยงไป
“ข้ามาพบคุณพี่...ไปเรียนท่านสิ” รำพึงเห็นท่าทีของผ่องกับผาดอึกอัก
“เอ่อ ท่านขุน ไม่อยู่บนเรือนเจ้าคะ”
รำพึงหันมา จวงกระชากแขนผ่องถาม
“ไม่อยู่บนเรือน แล้วท่านขุนอยู่ที่ไหน”
ผ่องกับผาดสบตากันอึกอัก ผ่องเห็นสายตาอันน่ากลัวของรำพึง
“ไม่รู้เจ้าค่ะ”
ผ่องรีบแกะมือจวง รีบคว้ามือผาดพากันวิ่งออกไป รำพึงมองขึ้นไปบนเรือน
“พวกมันทำท่าแปลก ๆ เหมือนกลัวข้าจะรู้ว่าคุณพี่อยู่ที่ไหน”
“นังชุ่มแน่ๆ เจ้าค่ะ นังชุ่มมันต้องใช้มารยาล่อลวงท่านขุนไปในสวน ในสระ หรือที่ลับตาคน”
รำพึงมองจวง จวงยิ่งใส่ไฟหนัก
“ถ้านังชุ่มมันยั่วยวนท่านขุน เห็นทีคุณรำพึงต้องกินน้ำใต้ศอกนังชุ่มแน่เจ้าค่ะ”
รำพึงไม่ฟังต่อเดินออกไปทันที

ภายในครัว ชุ่มเปิดฝาหม้อยา ดูแล้วก็ปิดฝา ชุ่มเทยาร้อนๆ ใส่ชามเล็ก ๆ แล้วรีบยกจะเอาไปให้ขุนพิทักษ์
ชุ่มเดินออกไปจากครัว รำพึงกับจวงเห็นชุ่มเดินออกไป
“นังจวง”

รำพึงมองไปทางชุ่ม จวงยิ้มรับรู้รีบเดินตามชุ่มไป รำพึงเดินตาม
ชุ่มที่เดินถือถ้วยยามาอย่างระมัดระวังตามทาง จู่ๆ จวงก็วิ่งมาขวางทางไว้ ชุ่มตกใจหยุดชะงัก

“นังชุ่ม! ท่านขุนอยู่ไหน”
ชุ่มมองรำพึงที่ก้าวเข้ามา ชุ่มยังเคืองที่รำพึงไม่ยอมไปห้ามขุนพิทักษ์
“ข้าไม่รู้หรอก”
ชุ่มจะเดินหนี รำพึงไม่พอใจขยับเข้ามาขวางทาง
“ข้าต้องไปทำงานเจ้าค่ะ”
“เอ็งคิดจะซ่อนคุณพี่ไว้ใช่ไหม”
จวงเข้ามาสมทบขวางทำหน้าหน้ากวน ๆ ชุ่มมองอย่างไม่พอใจพร้อมสู้
“ถอยไป”
“ไปไหนไม่ได้จนกว่าจะบอกว่าคุณพี่อยู่ไหน”
ในเรือนท้ายสวน ขุนพิทักษ์ที่นอนหลับขยับตัวตื่นเพราะเสียงจากด้านนอก
“คุณพี่ไม่ได้อยู่บนเรือน แล้วตอนนี้คุณพี่อยู่ที่ไหน”
“ท่านขุนไม่ต้องการให้ใครรบกวนตอนนี้”
จวงขัดทันที
“คุณรำพึงเป็นคนรักของท่านขุน ทำไมจะรู้ไม่ได้ บอกมา”
ขุนพิทักษ์พยายามตั้งใจฟังว่าเสียงอะไร
“ถ้าคุณรำพึงรักท่านขุนก็ควรจะห้ามปรามไม่ให้เกิดการดวลจนท่านขุนต้องบาดเจ็บ”
“รู้ไว้ซะว่าคุณพี่เจ็บเพื่อข้า คุณพี่ดวลเพราะต้องการแต่งงานกับข้า ลูกพระยา ไม่ใช่ขี้ครอกอย่างเอ็ง”
“มีแต่คนใจร้ายเท่านั้นที่จะภูมิใจเมื่อเห็นคนที่รักต้องบาดเจ็บ”
รำพึงโกรธจัดเดินเข้าหาชุ่มด้วยความอดทนที่ต่ำลงทุกที
“บอกข้ามาว่าคุณพี่อยู่ไหน”
ชุ่มจ้องแล้วกัดปากแน่นดื้อไม่บอก ชุ่มจะเดินเลี่ยงผ่านไป
“นังชุ่ม!”
รำพึงจับแขนกระชากเหวี่ยงจนชุ่มล้มไป ยาร้อนๆ ในถ้วยหกราดแขนชุ่ม
“โอ้ย”
ชุ่มดิ้นร้องด้วยความเจ็บปวด รำพึงยืนมองอย่างสะใจ
“นังชุ่ม!”
รำพึงกับจวงตกใจหันไปเห็นคุณหญิงมณีก้าวเข้ามา แจ่มเดินตามเข้ามาติดๆ
“คุณป้า!”
รำพึงและจวงยืนอึ้งที่เห็นคุณหญิงมณีก้าวเข้ามา คุณหญิงมณีมองชุ่มที่นั่งปวดแสบปวดร้อน รำพึงได้สติก่อน ภายในเรือน ขุนพิทักษ์นิ่งฟัง รำพึงรีบแสร้งทำเป็นเข้าไปดูชุ่ม
“ชุ่ม เอ็งเป็นอย่างไรบ้าง จวงยืนเฉยทำไม เอ็งมาช่วยดูชุ่มสิ”
จวงเห็นสีหน้ารำพึงจิกก็รับรู้ รีบเข้าไป
“หา เจ้าค่ะ เจ็บมากไหมนังชุ่ม”
คุณหญิงมณีถาม
“ชุ่ม เอ็งเป็นอะไร”
“บ่าวต้มยาไปให้ท่านขุนเจ้าค่ะ แต่...”
รำพึงลุกขึ้นมาหาคุณหญิงมณี
“รำพึงเห็นว่าคุณพี่ไม่อยู่บนเรือนก็เลยว่าจะมาถามหาจากบ่าวแล้วก็มาเห็นชุ่มหกล้มอยู่เจ้าค่ะ”
“อย่างนั้นรึ!”คุณหญิงมณีน้ำเสียงนิ่ง
รำพึงเริ่มหวั่น ไม่แน่ใจว่า คุณหญิงเห็นเหตุการณ์เมื่อครู่หรือไม่
“ยาคงร้อนมากดูสิ ผิวแดงเชียว นังจวงเอ็งรีบพานังชุ่มไปทายาสิไป”
จวงสบตากับรำพึงแล้วยิ้มร้าย
“เจ้าค่ะ”
จวงจะประคอง ชุ่มรู้ว่าจวงประสงค์ร้ายแน่และกำลังจะปฏิเสธ แต่เสียงคุณหญิงมณีดังขึ้นซะก่อน
“ไม่ต้อง”
รำพึงชะงักหันมองคุณหญิงมณี
“ทำไมล่ะคะคุณป้า”
คุณหญิงมณีมองรำพึงนิ่ง
“ แจ่ม!”
แจ่มเข้ามาราวกับรู้งาน
“พานังชุ่มไปทายาซะ”
คุณหญิงมณีสั่งแล้วหันมายิ้มให้กับรำพึง
“ป้าคงไม่ต้องรบกวนหนูรำพึงหรอกนะ ขอบใจนะที่เมตตากับคนของป้า”
“ค่ะ”
แจ่มเข้าประคองชุ่มออกไป จวงเข้ามากระซิบรำพึง
“คุณหญิงจะเห็นที่เราเล่นงานนังชุ่มไหมเจ้าคะ”
รำพึงมองคุณหญิงมณีอย่างเป็นกังวล คุณหญิงมณีหันมา
“ไปเยี่ยมพ่อพิทักษ์กับป้าไหม”
“คุณพี่เป็นอะไรคะ”
“บาดเจ็บเพราะถูกโจรป่าเล่นงาน”

รำพึงกับจวงตกใจ
“มาสิ”
คุณหญิงมณีมาเดินมานิดเดียวก็เห็นเรือนท้ายสวนตั้งอยู่ รำพึงตกใจ
“คุณพี่พักอยู่ที่เรือนนี้เหรอคะ”
“จ๊ะ”
คุณหญิงมณีเดินขึ้นเรือนไป จวงรีบเข้ามาประกบรำพึง
“ใกล้ขนาดนี้ ท่านขุนไม่ได้ยินที่เราด่านังชุ่มเหรอเจ้าคะ คุณรำพึง”
รำพึงสีหน้าเต็มไปด้วยความกังวลเดินขึ้นบนเรือนไป จวงตามไปอย่างหวั่นๆ

รำพึงเดินเข้ามาด้านในเรือน คุณหญิงมณีเข้าไปประคองขุนพิทักษ์ให้ขยับขึ้นมานั่ง
“หนูรำพึงมาเยี่ยมน่ะลูก”
รำพึงเข้าไปข้างขุนพิทักษ์
“คุณพี่...คุณพี่เจ็บหนักขนาดนี้เลยเหรอเจ้าคะ”
ขุนพิทักษ์มองรำพึงด้วยสายตานิ่ง
“ขอบใจมากนะที่เป็นห่วงพี่...อีกไม่นานพี่ก็หาย วันนี้น้องรำพึงกลับไปก่อนเถอะ”
รำพึงใจเสีย กลัวขุนพิทักษ์ได้ยินที่ตัวเองด่าว่าชุ่ม
“น้องอยากอยู่ดูแลคุณพี่ก่อน”
ขุนพิทักษ์ห่วงชุ่มก็เฉไฉไปว่า
“ตัวพี่ยังรุมๆ ถ้าอยู่นานพี่เกรงว่าน้องรำพึงจะติดไข้จากพี่ ถ้าน้องต้องป่วยเพราะพี่ พี่คงไม่สบายใจ”
รำพึงยังนิ่งไม่ยอมไปจนคุณหญิงมณีเข้าช่วยพูด
“หนูรำพึงไม่ต้องกังวล ป้าต้องดูแลพ่อพิทักษ์เป็นอย่างดีอยู่แล้ว”
รำพึงไม่กล้าขัด
“เอ่อ...ค่ะคุณป้า”
รำพึงมอง ขุนพิทักษ์ยิ้มให้อย่างเพลียๆ รำพึงจำต้องฝืนยิ้มตอบ
“งั้นน้องลานะคะคุณพี่”
“เดี๋ยวป้าไปส่งหนูรำพึงเอง”
รำพึงเดินจากเรือนไป คุณหญิงมณีกำลังจะออกจากห้องไป
“คุณแม่ขอรับ ชุ่ม”
“นอนพักเถอะ เดี๋ยวแม่ให้คนเอายามาให้”
คุณหญิงมณีเดินออกไป ขุนพิทักษ์คิดถึงเรื่องรำพึงด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป

คุณหญิงมณีเดินมากับรำพึงเพื่อจะไปยังท่าน้ำ จวงเดินตามหลัง
“ไม่รู้ว่าชุ่มจะเป็นยังไงบ้างนะคะ ยาร้อนขนาดนั้น คงแสบจนผิวลอกแน่ๆ”
“ก็ดีนะ ถ้าลอกแล้วเจอเนื้อแท้ดั่งทอง แต่ถ้าลอกแล้วพบว่าเนื้อแท้นั้นไม่ใช่ทอง แล้วไม่สวยงามอย่างที่เห็น ก็คง…”
รำพึงชักระแวง
“คุณป้ากำลังพูดถึงอะไรเหรอคะ”
คุณหญิงมณียิ้มกลบเกลื่อน
“ป้ากำลังคิด ๆ ถึงพ่อค้าที่นำเครื่องทองมาขาย ตอนแรกป้าก็ชอบนะเพราะมันดูสวยสมฐานะ แต่พอทองมันลอกออก ป้าก็เริ่มคิดหนัก”
“รำพึงช่วยดูไหมคะคุณป้า รำพึงพอจะดูเครื่องทองเป็นอยู่บ้าง”
“ไม่เป็นไรจ๊ะ คงไม่ต้องรบกวนหนู”
รำพึงมองคุณหญิงมณีที่ปฏิเสธทุกอย่างภายใต้สีหน้านิ่ง รำพึงหวั่นไหว ตัดสินใจไม่ต่อความ ลงเรือไป
ภายในเรือ จวงกระซิบถามอย่างหวั่นไม่แพ้กัน
“คุณหญิงพูดแปลก ๆ นะเจ้าคะคุณรำพึง”
“นั่นสิ แต่คุณป้าดูนิ่งจนข้าเดาไม่ถูก คุณพี่ก็ไม่รู้ว่าได้ยินหรือเปล่า ไม่น่าเลย”
คุณหญิงมณีมองตามอย่างหนักใจ แจ่มเข้ามา
“ชุ่มเป็นยังไงบ้าง”
แจ่มมีสีหน้าหนักใจบอก
“คุณหญิงไปดูมันเองเถอะเจ้าค่ะ”
คุณหญิงมณีแปลกใจก่อนเดินไปตามที่แจ่มบอก

คุณหญิงเดินเข้ามาในครัวชะงัก ที่เห็นชุ่มกำลังต้มยาอย่างตั้งใจ แจ่มเดินตามหลังคุณหญิงมา แจ่มรีบฟ้อง
“คุณท่านดูเถิดเจ้าค่ะ บ่าวจะทำแผลให้มันก็ไม่ยอม”
“ชุ่ม เอ็งทำอะไรทำไมไม่ทำแผลก่อน”
“ท่านขุนต้องดื่มยาเป็นเวลาเจ้าค่ะ นี่เลยเวลาที่ท่านขุนจะต้องดื่มยามานานแล้ว บ่าวขอต้มยาให้ท่านขุนก่อนแล้วค่อยทำแผลได้ไหมเจ้าคะ”
คุณหญิงมณีมองท่าทีของชุ่มที่ดูห่วงใยขุนพิทักษ์จริง ๆ
“แจ่ม...เอ็งต้มยาแทนนังชุ่มมันทีสิ ส่วนเอ็งรีบไปทำแผลเดี๋ยวนี้”
“คุณหญิง”
ชุ่มจะแย้ง แต่เห็นสายตาคุณหญิงมณีฉายแววตำหนิ ชุ่มจำต้องเงียบ
“เจ้าค่ะ”
ชุ่มเดินออกไป
“นังนี่มันหนังหนาจริงๆ โดนยาร้อนๆ ราดตัวเจ็บมากโข ยังมีแก่ใจห่วงท่านขุนอีก”
คุณหญิงมณีมองตามอย่างพอใจ
ขุนพิทักษ์นอนรออย่างกระวนกระวาย ทันทีที่ประตูเปิด ท่านขุนหันมองด้วยความดีใจ แล้วชักหน้าหงิกทันทีที่เห็นว่าเป็นแจ่ม
“ยาเจ้าค่ะ”
ขุนพิทักษ์ถามอย่างหงุดหงิด
“ชุ่มไปไหน”
แจ่มหน้าแหยที่โดนท่านขุนหัวเสียใส่
“คุณท่านสั่งให้นังชุ่มไปทำแผลเจ้าค่ะ มันโดนยาร้อน ๆ ลวกแขนน่ะเจ้าค่ะ”
ขุนพิทักษ์ชะงักไป
“นี่กว่าจะบังคับให้ไปทำแผลได้ยากเย็นนัก ต้องให้คุณหญิงท่านสั่ง ไม่งั้นมันไม่ยอมเจ้าค่ะ จะรอต้มยาให้ท่านขุนเสร็จก่อน มันกลัวท่านขุนทานยาไม่ตรงเวลาตามที่หมอสั่งเจ้าค่ะ”
ขุนพิทักษ์ยิ้มที่รู้ว่าชุ่มเป็นห่วงตัวเอง
“งั้นรึ”
แจ่มรีบเอายาให้ ขุนพิทักษ์ดื่มยาด้วยสีหน้ายิ้มอย่างมีความสุข

ภายในห้องนอนของรำพึง จวงขยับตัวหลบแจกันดอกไม้ที่ปลิวเข้ามาได้อย่างเฉียดฉิว เพล้ง! รำพึงหงุดหงิดหนัก
“คุณป้ากับคุณพี่ดูหมางเมินกับข้านัก”
“บ่าวก็ไม่เห็นว่าท่านขุนกับคุณหญิงจะพูดอะไร คุณรำพึงกังวลมากเกินไปรึเปล่าเจ้าคะ”
รำพึงยิ่งคิด ยิ่งแค้น จึงสั่งจวง

อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 6/3 วันที่ 13 ก.พ. 56

ละครเรื่อง บ่วงบาป บทประพันธ์ : อัจฉรียา
ละครเรื่อง บ่วงบาป บทโทรทัศน์ : พอวาสน์-นันทพร
ละครเรื่อง บ่วงบาป กำกับการแสดง : กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง บ่วงบาป แนวละคร : ดราม่า
ละครเรื่อง บ่วงบาป ผลิต : บ้านละคอนโดย อรพรรณ วัชรพล
ละครเรื่อง บ่วงบาป ออกอากาศทุกวันพุธและพฤหัสบดี เวลา 20.15 น.
ระยะเวลาออกอากาศ : เริ่ม กุมภาพันธ์ ทางไทยทีวีสีช่อง3 (ต่อจาก ตะวันฉาย ในม่ายเมฆ)
ที่มา manager