อ่านละคร พรพรหมอลเวง ตอนที่ 5/3 วันที่ 14 ก.พ. 56
ปฐวีดึงผ้าห่มเมรินออกแล้วลงมือจั๊กกะจี๋ทันที“นี่แน่ะ เด็กขี้เกียจต้องโดนแบบนี้”
“โอ๊ย... โอ๊ย.. ไม่” ตันหยงคิดในใจ “โอ๊ย.. อย่าเล่นแบบนี้นะ อย่าเล่นแบบนี้ซิ”
ตันหยงดิ้นเพราะจักจี๋จนร้องไม่ออก ปฐวีก้มลงไปจนหน้าชิดกัน
“จะไปหรือไม่ไป บอกมาเดี๋ยวนี้”
ตันหยงอายจนหน้าแดง
“ถ้าไม่ลุกละก็น้าวีจะเอาหนวดถูให้น้องเมย์หายดื้อเลย”
“ไปค่ะไป ยอมแพ้แล้ว”
“แน่ใจนะ”
“แน่ค่ะแน่ ลุกก่อน น้องเมย์หายใจไม่ออก”
ปฐวีลุกขึ้นมามองเมรินยิ้มๆ
“ให้เวลา 15 นาที เจอกันข้างล่าง สายกว่านี้ละก็”
ปฐวีทำท่าจะเข้ามากอดแล้วจั๊กกะจี๋อีก
“ไปแล้วค่ะ”
ตันหยงลุกแล้ววิ่งหนีเข้าห้องน้ำ ปฐวีมองตามแล้วยิ้มขำ
ตันหยงวิ่งเข้ามาในห้องน้ำแล้วปิดประตู ก่อนจะพิงประตูหอบ
“บ้าจริง เล่นอะไรแบบนี้ก็ไม่รู้”
ตันหยงมองกระจกเห็นเงาตัวเองเป็นเมรินก็ถอนหายใจเฮือก
“แต่เค้านึกว่าเราเป็นหลานเค้านี่”
ตันหยงทำหน้าเซ็ง
ปฐวีดื่มกาแฟอย่างรวดเร็ว ส่วนเมรินนั่งเขี่ยอาหารเช้าแบบเบื่อๆ ปฐวีมองนาฬิกา
“ไปได้แล้วน้องเมย์ ไม่ต้องถ่วงเวลาเลย” ปฐวีพูดกับประภัสสร “ช่วงบ่าย ผมไม่ต้องเข้าเวรที่ รพ.เดี๋ยวผมไปรับน้องเมย์กลับบ้านเองนะครับพี่ภัส”
“ไม่เป็นไรหรอกวี พี่ไม่ได้เป็นอะไรมาก”
“พี่ภัสพักเถอะครับ เรื่องน้องเมย์ผมจัดการเอง”
“ขอบใจมากนะวี น้องเมย์อย่าดื้อกับน้าวีนะรู้มั๊ยคะ”
เมรินทำเชิด “รับรองค่ะ เมย์ไม่ดื้อนิดเดียวหรอก”
“ถ้าแถวนี้มีเด็กดื้อละก็ น้าวีจะจี๋ให้หายดื้อเลย”
ปฐวีทำท่าจะจั๊กกะจี๋ เมรินทำท่ายอมแพ้
“ไม่เอานะคะ น้องเมย์ยอมแพ้ก็ได้”
“ดีมาก สวัสดีคุณแม่ซะ ไปกันเถอะ”
ปฐวียื่นมือให้เมรินจับ เมรินจับอย่างเต็มใจแล้วทั้งคู่ก็เดินไป
“ไป วิ่ง วิ่ง เร็วเข้า” ปฐวีบอก
เมรินขำพร้อมกับวิ่งนำไปเพราะกลัวโดนจั๊กกะจี๋ ประภัสสรมองตามเศร้าๆ
ปรางค์ทิพย์เดินเข้ามาเห็นประภัสสรหน้าเศร้า ปรางค์ทิพย์ก็แอบยิ้มร้ายแล้วพูด
“ผัวออกจากบ้านแต่เช้าทำเป็นเศร้าสร้อย หมั่นไส้นัก”
ปรางค์ทิพย์เดินมาหาประภัสสร
“พี่ปรางค์ เด็กๆไปโรงเรียนแล้วหรือคะ” ประภัสสรถาม
“จ๊ะ คุณสรรเค้าเป็นคนไปส่งลูกด้วยตัวเอง รายนี้ยอมไม่ได้เลยเรื่องส่งลูก จะให้ใครส่งแทนก็ไม่ยอม เออ แล้วนี่เมธีไปส่งยายเมย์หรือ”
ประภัสสรอึกอัก “เปล่าหรอกค่ะ ตาวีไปส่ง ภัสไม่ค่อยสบายเลยไม่ได้ไปด้วย”
“นั่นน่ะสิ พี่ก็ว่า เธอดูหน้าซีดๆนะแม่ภัส นี่รอเมธีจนดึกจนดื่น”
“เมื่อคืนคุณเมธี กลับดึกน่ะคะ แล้ววันนี้ก็ออกไปต่างจังหวัดแต่เช้า”
“อะไรจะขยันขนาดนี้เนี่ย บริษัทนี้เค้าทำงานคนเดียวรึไงกัน ทำไมงานจะเยอะขนาดนั้น แล้วเค้าไปกับใครล่ะรู้มั๊ย”
“ภัสไม่ทราบค่ะ ไม่ได้ถาม”
“ถึงเธอไม่ถาม สามีเธอก็ควรจะต้องเล่า ถ้าไม่มีอะไรปิดบังกันน่ะ อ๊ะหรือว่า เค้าจะปิดบังอะไรเธอ”
“ไม่หรอกค่ะพี่ปรางค์”
“โถแม่ภัส เธอก็ช่างแสนดีซะเหลือเกิ๊น เฮ้อ จะยังไงซะเธอเองก็ต้องคอยสอดส่องสามีให้ดีนะจ๊ะ เดี๋ยวจะหาว่าพี่ไม่เตือน”
ประภัสสรเครียด ปรางค์ทิพย์แอบยิ้มอย่างสะใจ
ปฐวีจูงเมรินมาที่หน้าโรงเรียนในจุดรับส่งเด็ก เมรินหน้าหงิก ปฐวีมองเมรินแล้วยิ้มขำ
“น้องเมย์พร้อมหรือยัง”
เมรินงอน “ถ้าบอกว่าไม่พร้อมได้มั๊ยคะ”
“ไม่ได้ ไปเถอะ เดี๋ยวน้าวีไปส่ง”
เมรินถอนหายใจเฮือกแล้วเดินจูงมือปฐวีไปต่อ
คุณครูสาวๆพากันยิ้มให้ปฐวี ปฐวียิ้มตอบ เมรินแอบมองค้อนปฐวี
“เสน่ห์แรงจริงนะ น้าวี” ตันหยงคิดในใจ
ปฐวีเดินจูงเมรินเข้ามาในโรงเรียน เมรินเครียด เด็กๆวิ่งเล่นกันที่สนามเด็กเล่นในโรงเรียน เด็กกลุ่มหนึ่งวิ่งกรูเข้ามาทักทายเมริน
“น้องเมย์มาแล้วเหรอเป็นไงบ้าง”
เมรินตกใจและงงๆ
“น้องเมย์ทำไมไม่คุยกับเพื่อนล่ะ” ปฐวีถาม
“เอ่อ ยังไม่ชินกับเด็ก” เมรินบอก
“อ้าว น้องเมย์ก็เป็นเด็กไม่ใช่หรือ”
ตันหยงคิดในใจ “ก็ไม่ใช่น่ะสิ”
เมรินเมินหน้าไม่ตอบ ปฐวียิ้มขำ
สุดนภาเดินเข้ามาแล้วยิ้มอ่อนหวานให้ปฐวี
“สวัสดีค่ะ คุณหมอวี” สุดนภามองเมริน “หยง..เอ๊ย น้องเมย์”
“ครูบี๋ครับ ผมฝากน้องเมย์ด้วยนะครับ”
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ บี๋จะดูแลเป็นอย่างดีเลยค่ะ”
ปฐวีคุกเข่าลงพูดกับเมริน
“น้องเมย์ตั้งใจเรียนนะครับ บ่ายนี้น้าวีจะมารับน้องเมย์เอง สัญญานะ”
เมรินเบื่อหน่าย “ค่ะ”
เมรินเดินไปหาสุดนภา สุดนภายิ้มให้ปฐวี
“ผมไปก่อนนะครับครูบี๋”
“ค่ะ บ๊าย บายนะคะ คุณหมอวี”
สุดนภามองปฐวีจนลับสายตาแล้วยิ้มเขิน เมรินแอบหยิกจนสุดนภาสะดุ้งโหยง
“โอ๊ย อะไรกัน นี่แกมาหยิกชั้นทำไม”
“นี่ สนใจชั้นบ้าง...” เมรินมอง “ชั้นว่าแกออกนอกหน้าไปหรือเปล่า”
สุดนภาปฏิเสธเสียงสูง “เปล๊า”
สุดนภาเขิน เมรินมองสุดนภาแบบรู้ทัน
ปฐวีเปิดประตูห้องทำงานของนาวินเข้ามาแล้วก็ชะงักเมื่อเห็นนาวินกำลังจุดธูปบูชาพระจนควันโขมงไปหมด
“รอแป๊บ เดี๋ยวชั้นไหว้พระก่อน” นาวินบอก
ปฐวีนั่งรอ เขาเห็นนาวินไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์จนครบ ปฐวีมองนาฬิกาแล้วส่ายหน้า
นาวินกำลังจุดธูปบูชาหินศักดิ์สิทธิ์ พร้อมอธิษฐานนานมาก
“นี่แกบูชาเทพเจ้าครบทุกองค์เลยหรือเปล่า” ปฐวีแซว
“ไม่หรอก เฉพาะองค์ที่นับถือ”
“ถึงสองร้อยองค์มั๊ย”
“ไม่ถึง แต่เกือบ นี่แกถามทำไมวะ หรือว่าแกจะบูชาบ้าง ชั้นแนะนำได้นะโว๊ย เริ่มจากนี่เลย พระพิฆเณศ องค์นี้เรื่องความสำเร็จ”
“พอเลย เจ้าวิน แกเนี่ยยิ่งเรียนสูงยิ่งงมงาย”
“เฮ้ยๆ ของแบบนี้ไม่เชื่ออย่าลบหลู่นะโว๊ย ว่าแต่แกมาหาชั้นวันนี้มีอะไรรึเปล่าวะ”
“เปล่าชั้นมาส่งน้องเมย์ แล้วก็เลยแวะมาหาแกนี่แหละ”
“แล้วแกเจอครูบี๋รึเปล่าวะ”
ปฐวียิ้มแต่ไม่ตอบ
นาวินระแวง “แล้วคุยอะไรกันบ้างหรือเปล่า”
“ก็หลายเรื่อง จะว่าไป ชั้นว่าครูบี๋ก็น่ารักดีนะ แถมยังเข้ากับน้องเมย์ได้ดีอีกด้วย น่าสนใจ”
“เฮ้ย ครูคนนี้น่ะดุ ชั้นขอเตือน แล้วแกจะรู้สึก”
“ที่พูดนี่เพราะห่วง หรือว่าหวงกันแน่วะ ไหนบอกว่าสมภารไม่กินไก่วัดไง”
“มีลูกชั้นจะไม่ให้เรียนหมอเลย แกมันฉลาดเกินไป”
ปฐวีหัวเราะ “เอาเป็นว่าชั้นฝากหลานด้วยนะโว๊ย ไปละ”
ปฐวีเดินไป นาวินเซ็ง
นาวินหมั่นไส้ “รู้ทันดีนัก”
นนท์ แฟนของเมรินเดินเข้ามาหาเมรินในมาดเท่ห์ พร้อมกับถือดินสอสวยไว้ในมือ
“น้องเมย์ ยินดีต้อนรับที่น้องเมย์กลับมานะครับ” นนท์ส่งดินสอให้
เมรินงง “ขอบใจนะหนู”
นนท์ชะงัก “เรียกนนท์ว่าหนูได้ไง น้องนนท์โตเป็นหนุ่มแล้วนะ ที่สำคัญหล่อด้วย”
ตันหยงขำในใจ “อีกซักสิบปีล่ะก็คงใช่”
นนท์ส่งดินสอให้เมริน
“นี่น้องนนท์เอามาให้ น้องเมย์ ดีใจจังที่น้องเมย์มาเรียน นนท์คิดทึ้ง คิดถึงนะ”
แคทเดินมายื่นทอฟฟี่ให้เมริน
“นี่ของเรา ดีใจจังที่เมย์กลับมาเรียนแล้ว”
เมรินมองหน้าแคทแล้วยิ้มก่อนจะเอื้อมมือไปรับ มิ้งค์ เด็กเกเรประจำห้องเดินมาชน ทอฟฟี่จนกระเด็นไป มิ้งค์มองแล้วเมิน เมรินมองจะเอาเรื่อง
ตันหยงคิดในใจ “ต๊าย ตัวแค่นี้ เยอะไปไม่เนี่ย”
“อย่าไปยุ่งเลยน้องเมย์ เราไปกันเหอะ”
แคทดึงมือเมรินไปนั่งที่โต๊ะ นนท์รีบวิ่งตามเมรินไป
มิ้งค์มองตามอย่างไม่พอใจ
เมรินนั่งอยู่ในห้องเรียน เธอมองรอบๆตัวอย่างเซ็งๆ สุดนภาเดินเข้ามาในห้อง
“สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้น้องเมย์ กลับมาเรียนได้เหมือนเดิมแล้วนะคะ หลังจากที่หยุดไปหลายวัน”
เพื่อนทุกคนหันมายิ้มให้ เมรินยิ้มให้แบบง่อยๆ
“น้องเมย์ค่อยๆเรียนตามเพื่อนให้ทันนะคะ อ่ะ มา เรามาเริ่มเรียนกันเลยดีมั๊ย” สุดนภาถาม
เมรินยกมือแล้วถาม “เราจะพักกันตอนกี่โมงคะ”
“อีกนานมากเลยจ๊ะ” สุดนภาพูดกับทุกคน “เรามาเริ่มต้นท่อง ABC พร้อมๆกันนะคะ”
เมรินทำหน้าเบื่อ สุดนภายิ้ม
สุดนภายกรูปภาพต่างๆขึ้น เด็กๆแย่งกันตอบเป็นภาษาอังกฤษ เมรินนั่งกอดอกเบื่อๆ
นักเรียนตั้งใจวาดรูปตามจินตนาการ สุดนภาเดินมาส่งกระดาษให้เมริน เมรินรับมาอย่างเบื่อๆ
เวลาผ่านไป ทุกคนชูภาพอวดสุดนภา พอถึงภาพของเมรินเป็นรูปวาดที่สวยเกินจริง สุดนภารีบเดินมาหยิบรูปของเมรินมาเก็บใส่แฟ้ม เมรินปากคว่ำ
เด็กๆ นอนกลางวันเรียงกันในห้องเรียน เมรินนอนหรี่ตาดูสุดนภาที่เดินผ่านมา เมรินรีบลุกขึ้นเดินตามสุดนภาไป
“เฮ้ยนี่เวลานอนนะแก ไปนอนไป๊” สุดนภาว่า
“นี่ ชั้นเกินวัยที่จะต้องนอนกลางวันแล้วนะบี๋” เมรินบอก
“ชั้นรู้ แต่คนอื่นเค้ารู้กับแกด้วยมั๊ยล่ะ”
“ไม่เอา ชั้นไม่นอน จะบ้าหรือ”
“งั้นแกจะทำอะไรยะ”
เมรินนิ่งคิด แคทเดินมาหาพร้อมกับทำท่าปวดท้อง
“คุณครูขา ขออนุญาตไปปัด-ซา-ว่ะ”
“ต้องพูดว่าไปปัสสาวะค่ะ น้องแคท” สุดนภาบอก
แคทยืนบิดแล้วลากมือเมรินไปด้วย เมรินเซตามแรงแคทไป สุดนภามองตามแล้วหัวเราะ
“งานเข้าแล้ว หยงเอ๊ย...”
เมรินยืนรอแคทอยู่หน้าห้องน้ำอย่างเบื่อๆ สักครู่แคทก็เดินออกมา
“ล้างมือหรือยัง” เมรินถาม
แคททำท่าตกใจแล้วผลุบกลับเข้าห้องน้ำไปล้างมือ เมรินส่ายหน้า
“ตายแน่ชั้น ต้องกลายเป็นพี่เลี้ยงเด็กหรือเนี่ย”
แคทเดินสะบัดมือออกจากห้องน้ำ
“ทีหลังเข้าห้องน้ำเสร็จต้องล้างมือทุกครั้งรู้มั๊ย” เมรินบอก
“รู้แล้ว น้องเมย์พูดเหมือนคุณแม่เราเลยรู้เปล่า”
เมรินทำท่าเบื่อๆ แคทรีบยิ้ม
“เราจะบอกให้ ทำไมมิ้งค์ไม่ชอบตัวเองรู้ไม๊”
เมรินเบื่อ “ไม่รู้สิ ทำไมหรือ”
แคทกระซิบกระซาบ “ก็เพราะน้องมิ้งค์ อยากเป็นแฟนน้องนนท์ไงล่ะ”
เมรินหัวเราะขำ “แก่แดดไปมั๊ยเนี่ย”
“เรื่องจริงนะ เราแอบได้ยิน ว่าน้องมิ้งค์ชอบน้องนนท์”
นนท์วิ่งเข้ามา
“อ้าว น้องนนท์ ทำไมไม่ยอมนอน เดี๋ยวครูบี๋ก็ว่าเอาหรอก” เมรินถาม
“น้องนนท์เอานี่มาให้น้องเมย์” นนท์แบมือออกเห็นเป็นทอฟฟี่คำทำนาย “ลองชิมดูสิ อร่อยนะ มีคำทำนายด้วย”
เมรินรับมาขำๆ “ขอบใจนะ”
เมรินแกะทอฟฟี่แล้วส่งขนมให้แคท แคทรีบรับมาอมทันที
เมรินอ่าน “จะพบเนื้อคู่เร็วๆนี้”
นนท์ยิ้มกริ่ม
“สงสัยเป็นน้องนนท์แน่เลย”
นนท์เก๊กหล่อแล้ววิ่งกลับไป แคทอ้าปากค้าง เมรินขำกิ๊ก
“มันอะไรกันเนี่ย ไม่เด็กไปหน่อยหรือจ๊ะ”
เมรินยิ้มขำ
เมรินลากแขนสุดนภาออกมาจากหน้าห้อง
“นี่ชั้นจะต้องทนมาเรียนกับเด็กเล็กอย่างนี้ไปอีกนานแค่ไหนเนี่ย”
“ก็จนกว่าจะปิดเทอมนั่นแหละ” สุดนภาบอก
“หาอะไรนะ นานขนาดนั้นเลยเหรอชั้นต้องเป็นบ้าตายแน่เลยยัยบี๋เอ๊ย”
“ไม่บ้าหรอก ชั้นอยู่กับเด็กวันละ 8 ชั่วโมงอาทิตย์ละ 5 วันไม่เห็นเป็นไรเลย”
“ก็แกเป็นครูอนุบาลนี่”
“เอาน่า ทนอีกหน่อย เดี๋ยวก็ปิดเทอมแล้ว อดทนหน่อยนะเพื่อน”
เมรินเซ็ง “ใช่สิ แกก็พูดได้สิ ลองมาเป็นชั้นซักอาทิตย์ แกต้องไม่พูดแบบนี้แน่”
เมรินทำหน้าเซ็ง สุดนภามองอย่างเห็นใจ
ปรางค์ทิพย์เดินเข้ามาในบ้าน เสกสรรเดินย่องลงมาจากข้างบน พอเห็นปรางค์ทิพย์เสกสรรก็สะดุ้ง
“คุณสรรคะ ทำไมกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าตอนนี้” ปรางค์ทิพย์ถาม
“เดี๋ยวผมต้องไปงานกับท่านประธานเลยกลับมาเปลี่ยนเสื้อก่อน ผมไปนะ”
“เดี๋ยวก่อน ชั้นมีเรื่องจะพูดกับคุณ”
เสกสรรชะงักด้วยความหนักใจ เขาจำใจหันไปเผชิญหน้ากับปรางค์ทิพย์
“มีเรื่องอะไรหรือ สั้นๆนะ ผมรีบ”
“ตอนนี้แม่ภัสกำลังมีปัญหา นายเมธีไม่กลับบ้าน อ้างแต่เรื่องงานตลอด คนอะไรมันจะทำงานหนักได้ขนาดนั้น ถ้าไม่ได้มีเรื่องอย่างว่าน่ะ คุณว่าไหม”
อ่านละคร พรพรหมอลเวง ตอนที่ 5/3 วันที่ 14 ก.พ. 56
พรพรหมอลเวง บทประพันธ์ : กิ่งฉัตรพรพรหมอลเวง บทโทรทัศน์โดย : วรวรรณ ชัยสกุลสุรินทร์
พรพรหมอลเวง กำกับการแสดงโดย : ชุดาภา จันทเขตต์
แนวละคร : โรแมนติก - คอมเมดี้
พรพรหมอลเวง ผลิตโดย : บ. เวฟมีเดีย
พรพรหมอลเวงออกอากาศ ทุกวันศุกร์ - เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.15 น. ทางไททีวีสีช่อง 3
พรพรหมอลเวง เริ่มออกอากาศตอนแรก ในวันศุกร์ที่ 8 ก.พ 56 (ต่อจาก แรงปรารถนา)
ที่มา manager