อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 3/3 วันที่ 14 ก.พ. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 3/3 วันที่ 14 ก.พ. 56

นักสืบวิ่งมาหยุดมุมหนึ่ง เหนื่อยหอบ เห็นชายธงไม่ตามมาแล้วก็หยุดพัก ทันใดนั้นชายธงก็โผล่มา
“จะหนีไปไหน”
นักสืบจะหนี ชายธงกระชากเสื้อมาชกหน้าจนล้มลง แล้วตามเข้าไปจับแขนนักสืบไพล่หลังและดันไปกระแทกกำแพง อนุชตามมายืนมอง
“ใครจ้างแกมา!”
“คุณพูดอะไร ผมไม่รู้เรื่อง”
นักสืบอึกอัก ไม่ยอมตอบ อนุชขู่

“บอกมาดีกว่าถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
อนุชขยิบตาให้ ชายธงรับมุกขู่ทันที
“แกน่าจะรู้นะว่าพ่อฉันเป็นใคร”
นักสืบกลัว ชายธงทำท่าโหดๆ
“บอกมา!”
นักสืบสะดุ้งเปิดปากออกมา
“กร้าว ศุภกาญจน์”
ชายธงกับอนุชตกใจมากเมื่อได้ฟังอย่างนั้น

อนุชกับชายธงพาตัวนักสืบมาที่คฤหาสน์มโนรมย์ ขณะที่กร้าว กับปรารภ นั่งคุยอยู่กับทุกคน กร้าวเห็นหน้านักสืบก็ตกใจ แต่วางท่านิ่งไว้
“บอกไปสิว่าใครจ้างคุณมา” อนุชพูดกับนักสืบเสียงเข้ม

“คุณกร้าวจ้างผมให้ตามสืบคุณอนุชกับคุณชายธงแล้วก็…ทุกคนในครอบครัววิชเวทย์ครับ”
อสิต ลลิตา อรชา ปรารภ ต่างตกใจ กร้าวหน้าเครียด
“ทำไมต้องตามสืบพวกเราด้วย” ชายธงตะคอกถาม
“ผมไม่รู้ครับ” นักสืบชี้หน้าปรารภ “ว่าไงครับคุณกร้าว คุณจ้างผมให้สืบพวกวิชเวทย์ทำไม!”
ปรารภงง
“ผม…ผมชื่อปรารภ”
ชายธงและอนุชงง
“ไหนว่าคุณกร้าวจ้างมา ทำไมถึงไม่รู้ว่าคนไหนคุณกร้าว” อสิตสงสัย
นักสืบกลัว คุกเข่า เกาะขาชายธง
“ผมขอโทษ ผมผิดไปแล้ว อย่าทำอะไรผมเลย ผมกลัวแล้ว”
ลลิตาแปลกใจ
“นี่มันอะไรกัน ฉันงงไปหมดแล้ว”
“คุณชายธงจ้างผมมาพูดแบบนี้”
“ไม่จริงนะคะ”
อนุชหน้าเหวอ ชายธงโกรธที่ถูกใส่ร้ายกลับ
“โกหก!”
ชายธงกระชากเสื้อนักสืบ เงื้อหมัดจะชก อสิตตวาด
“หยุดนะ!”
อสิตช่วยแยกนักสืบมาจากชายธง
“ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้ ไม่ว่านายจะใหญ่มาจากไหนแต่นายไม่มีสิทธิ์มาใส่ร้ายเพื่อนฉัน”
อสิตโกรธมาก ผลักไสไล่ส่งชายธงออกจากบ้าน อนุชพยายามอธิบาย
“หยุดนะพี่สิต ทุกคนเข้าใจผิด ชายธงไม่ได้จ้างนะคะ นายกร้าวต่างหากที่จ้างมา”
อสิตตวาด
“พอได้แล้วนุช พี่ได้ยินเต็มสองหู ยังจะโกหกอีก”
อสิต ลลิตาและอรชามองอนุชด้วยสายตาที่ไม่เชื่อ
“ตั้งแต่นุชคบกับนายชายธง มีแต่เรื่องเสื่อมเสีย พี่ขอสั่งให้นุชเลิกยุ่งเกี่ยวกับนายคนนี้เด็ดขาด!”
อนุชเสียใจ วิ่งหนีออกไป ชายธงอึ้ง
“นุช!”
ชายธงจะตามไป อสิตขวางไว้
“หยุดนะ ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้”
ชายธงชะงัก ตามไปไม่ได้ ปรารภไม่สบายใจที่มีปัญหากัน อสิต ลลิตาและอรชาต่างเคร่งเครียด ไม่เข้าใจอนุช ขณะที่กร้าวเครียด ไม่สบายใจที่เห็นอนุชร้องไห้

อนุชวิ่งเข้ามาในห้องนอน ล็อกประตู ร้องไห้ เสียใจและเจ็บปวดใจ ที่ทุกคนในครอบครัวเห็นคนอื่นดีกว่า
ทุกคนรวมตัวกันอยู่ในห้องรับแขก อสิตหันไปบอกนักสืบ

“ขอบใจที่พูดความจริง ถ้าต้องการความช่วยเหลือ ให้มาหาฉันได้ทุกเวลา”
นักสืบไหว้อสิต
“ขอบคุณครับ”
นักสืบออกไป อสิต ลลิตาและอรชาต่างไม่สบายใจ
“ผมต้องขอโทษคุณกร้าวแทนนุชด้วย” อสิตหันไปหากร้าว
“ช่างเถอะครับ ผมไม่ติดใจอะไร”
ลลิตามองกร้าว
“ดูสิคะ คุณกร้าวดีแสนดีขนาดนี้ ลิต้าไม่เข้าใจเลยว่ายายนุชจะจงเกลียดจงชังอะไรคุณกร้าวนัก”
กร้าวหนักใจ
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”
กร้าวออกไป อสิต ลลิตาและอรชาต่างไม่สบายใจเรื่องอนุช

กร้าวคุยกับนักสืบที่มุมปลอดคนแถบชานเมือง
“นายแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดีมาก แต่ฉันว่าชายธงไม่ยอมจบง่ายๆ แน่ทางที่ดีช่วงนี้นายหลบไปก่อนดีกว่า”
กร้าวให้เงิน นักสืบรับเงินและออกไป กร้าวถอนใจ เขารู้สึกไม่ดีเลยที่ทำให้อนุชตกอยู่ในที่นั่งลำบากแบบนี้

ค่ำนั้น อนุชอยู่ในห้องนอน เธอวางจดหมายไว้บนโต๊ะเล็กๆข้างเตียง อนุชถือกระเป๋าเสื้อผ้า ออกจากห้องไปเงียบๆ เธอตรงเข้าไปในห้องพระมองรูปพ่อกับแม่อย่างเศร้าๆ
“พ่อคะ แม่คะ นุชไม่รู้ว่านายกร้าวต้องการอะไรกันแน่ ขอให้พ่อกับแม่คุ้มครองพี่สิตกับพี่อรด้วยนะคะ”
อนุชกราบอัฐิพ่อกับแม่ด้วยความเคารพรัก แล้วถือกระเป๋าเดินผ่านหน้าห้องอรชาอย่างเงียบเชียบ หยุดยืนมองหน้าประตูห้องพี่สาว พยายามกลั้นสะอื้น ไม่ให้ใครได้ยิน แล้วออกจากบ้านไป ขณะที่อรชานั่งมองรูปถ่าย 3 พี่น้องแล้วไม่สบายใจที่มีปัญหากับน้อง

วันใหม่...แหวนวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหาอสิต ลลิตาและอรชา ที่รออยู่
“ว่าไง นังแหวน” ลลิตาร้อนใจ
แหวนยื่นจดหมายให้ อสิตรับจดหมายจากแหวนมาอ่าน
“ถึง พี่สิต…พี่ลิต้าและพี่อร นุชรักพี่ทั้งสามมาก วิชเวทย์ของเราเหลือกันอยู่เพียงเท่านี้ พี่ๆ คือคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของนุช แต่ในเมื่อทุกคนไม่รักนุช ไม่เชื่อนุช นุชก็จะไม่อยู่ให้พี่ๆ รำคาญใจ นุชขอไปตามทางของนุชค่ะ”
อสิตโกรธมาก
“เหลวไหล! ไม่รู้จักคิด!”
อรชาดึงจดหมายไปอ่านบ้าง
“นุชไปแล้ว…” อรชาร้องบอกอย่างตกใจ
ลลิตาตกใจ
“ว่าไงนะ นุชหนีออกจากบ้านเหรอ! หรือว่าจะหนีตามนายชายธงไปคะ”
“เราจะทำยังไงกันดีคะพี่สิต แจ้งความมั้ยคะ”
“จะแจ้งความให้เรื่องมันฉาวโฉ่รึไง”
อสิตเครียด อรชาไม่สบายใจเป็นห่วงอนุช

ในห้องรับแขกบ้านไร่ทานตะวัน...อนุชกราบชาติ อย่างนอบน้อม ขณะที่คณิตนั่งอยู่ด้วย ชาติมองอนุชด้วยความเอ็นดู รักเหมือนลูก
“ไหนตอนแรกบอกว่ามาไม่ได้ ทำไมถึงเปลี่ยนใจล่ะ แล้วที่บ้านเขาไม่ว่ารึ”
อนุชเศร้าเมื่อนึกถึงทางบ้าน ชาติมองออกว่าเธอมีปัญหา อนุชฝืนยิ้ม เปลี่ยนเรื่อง
“นุชต้องทำอะไรบ้างคะ นุชทำได้ทุกอย่างเลยนะคะ ป๋าไม่ต้องให้เงินเดือนนุชนะคะ ป๋าให้นุชมาเยอะแล้วให้นุชตอบแทนป๋าบ้าง”
ชาติมองอนุชด้วยความเอ็นดู ซึ้งใจในความดีของเธอ
“ป๋าให้พร้อมจัดห้องไว้ให้แล้ว เอาของไปเก็บที่ห้องก่อนเถอะ เดี๋ยวพร้อมจะเป็นคนคอยบอกว่าต้องทำอะไรบ้าง”
ป้าพร้อมยิ้มให้อนุชอย่างเป็นมิตร อนุชออกไปกับป้าพร้อม ชาติมองตามแล้วอดสงสารไม่ได้ คณิตเปรยขึ้น
“ท่าทางเป็นคนดีนะครับ”
“ลุงก็ได้แต่หวังว่าความดีของหนูนุชจะเป็นเหมือนน้ำที่ดับไฟแค้นในใจเจ้ากร้าวได้”
ชาติไม่สบายใจ ห่วงอนุช

ป้าพร้อมเดินนำอนุชเข้ามาในห้อง ขำถือกระเป๋าเสื้อผ้าของอนุชตามมา
“ทุกคนเลยต้องเหนื่อยเพราะนุช นุชขอบคุณนะคะ”
อนุชไหว้ป้าพร้อมและยิ้มให้ขำ
“ไม่ต้องไหว้หรอกค่ะ ป้าเป็นแค่คนรับใช้” ป้าพร้อมตกใจ
“นุชก็อยู่ที่นี่ในฐานะลูกจ้างเหมือนกัน แล้วคุณป้าก็อาวุโสกว่าด้วย”
ป้าพร้อมอึ้ง
“คุณป้ากับขำไปทำงานกันต่อเถอะค่ะ นุชรบกวนเวลามากแล้ว”
ป้าพร้อมและขำต่างงง ไม่คิดว่าอนุชจะปฏิบัติต่อพวกตนแบบนี้ ทั้งสองออกจากห้องไป...อนุชเปิดหน้าต่าง เห็นวิวไร่องุ่นสวยงามกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา หญิงสาวสูดอากาศบริสุทธิ์แล้วรู้สึกสบายใจขึ้น

ป้าพร้อมและขำช่วยกันเตรียมอาหารเย็น อยู่ในครัว
“ป้าว่าคุณนุชจะทำงานอะไรเป็นบ้าง”
“แกจะเอาอะไรกับนักเรียนนอก”
เสียงกวาดใบไม้ดังแกรกๆ ดังขึ้นด้านนอก ป้าพร้อมสงสัย
“เสียงอะไร”
ขำหวาดกลัว กระโดดมาเกาะหลังป้าพร้อม
“ผี!”
“จะบ้าเหรอ ผีอะไรกลางวันแสกๆ มานี่เลย”

ป้าพร้อมดึงขำออกไป
ไม่นานนัก ป้าพร้อมลากขำออกมา ทั้งสองต่างแปลกใจเมื่อเห็นอนุชกำลังกวาดใบไม้

“คุณนุช ทำอะไรคะ”
“นุชอยู่ว่างๆ ไม่รู้จะทำอะไรก็เลยมากวาดใบไม้ค่ะ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ให้นังขำมันทำเถอะ มือนุ่มๆ จะด้านหมด”
“นุชชินแล้วค่ะ ตอนเรียนที่อังกฤษก็ต้องทำงานบ้านเองทุกอย่าง”
ป้าพร้อมกับขำทึ่ง
“อ้อ แล้วก็ไม่ต้องเรียกคุณนุชหรอกค่ะ เรียกนุชเฉยๆ ก็พอ”
อนุชยิ้มให้ แล้วหันไปกวาดใบไม้ต่อ ป้าพร้อมและขำมองอนุชแล้วยิ้มด้วยความชื่นชม

ชายธงกำลังจะเดินเข้าไปหาอนุชในบ้าน พบกร้าวพอดี
“แกยังกล้ามาที่นี่อีกเหรอ” ชายธงไม่พอใจ
ชายธงโกรธ กระชากเสื้อกร้าว เงื้อหมัดจะชก อสิตและอรชาได้ยินเสียงดัง ออกจากบ้านมาดู
“หยุดนะ! ปล่อยคุณกร้าวเดี๋ยวนี้!”
ชายธงชะงัก อสิตเข้ามาผลักชายธงออกห่างจากกร้าว
“ผมมาหานุชครับ” ชายธงหันมาบอกอสิต
อสิตยิ่งโกรธมาก
“ฉันรู้นะว่านุชหนีไปกับแก”
ชายธงตกใจ
“พี่สิตพูดอะไร ผมไม่เข้าใจ”
อสิตไล่ทันที
“แกออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้เลย แล้วไม่ต้องมาเหยียบที่นี่อีก ออกไป!”
ชายธงไม่พอใจกลับไปทันที กร้าวหันมาถามอย่างเป็นห่วง
“นุชหายไปรึครับ”
อสิตถอนใจเครียด

กร้าวตกใจเสียงดัง เมื่อรู้เรื่องอนุช
“นุชหนีออกจากบ้าน!”
อรชาพยักหน้า ไม่สบายใจ ห่วงน้องสาวเช่นกัน
“แล้วนุชไปอยู่ที่ไหน ไปกับใคร” กร้าวถามอย่างร้อนใจมาก
“อรก็ไม่ทราบค่ะ นุชไม่ได้บอกใครไว้เลย”
กร้าวลืมตัวเขย่าตัวอรชา
“คุณไม่รู้ได้ไง คุณเป็นพี่ นุชสนิทกับคุณมากที่สุด”
“โอ๊ย คุณกร้าว อรเจ็บค่ะ”
กร้าวนึกได้ รีบปล่อย
“เอ่อ ผมขอโทษ”
กร้าวรีบแก้ตัว กลัวอรชาสงสัยในความรู้สึกที่เขามีต่ออนุช
“ผม...เอ่อ...ผมโกรธตัวเองมากกว่าที่เป็นต้นเหตุทำให้คุณนุชมีปัญหากับคนในบ้าน”
“คุณกร้าวอย่าโทษตัวเองเลยค่ะ อรต่างหากที่ผิด อรเป็นพี่ที่แย่ที่สุด อรดูแลน้องไม่ดี นุชถึงหนีไปแบบนี้”
อรชาเสียใจ กร้าวเห็นใจอรชา กุมมือ ปลอบโยน โอบกอดเธอ อรชาเอนศีรษะซบไหล่เขารู้สึกอบอุ่น -กร้าวกอดปลอบ ในใจเป็นห่วงอนุชมาก

ชายธงพยายามโทรศัพท์หาอนุช แต่ก็เป็นสัญญาณปิดเครื่อง ไม่สามารถติดต่อได้
“นุชนะนุช จะไปไหนทำไมไม่บอกสักคำ”
ชายธงคิดหนัก ขณะที่ธารินที่มาหา แอบฟังอยู่มุมหนึ่งของบ้าน

กร้าวกับกรวิกคุยกันอยู่ในร้านอาหาร
“จริงเหรอคะอากร้าว เรื่องที่ยายนุชหายตัวไป อากร้าวไม่ได้ล้อนกเล่นใช่มั้ยคะเนี่ย” กรวิกกังวล
กร้าวแปลกใจ
“นกไม่รู้จริงๆเหรอ”
“นกเพิ่งรู้จากอากร้าวนี่แหละค่ะ”
กร้าวลืมตัว
“ถ้านุชติดต่อมา นกต้องรีบบอกอานะ”
กร้าวนึกได้ว่าเป็นห่วงอนุชออกนอกหน้าเกินไป รีบเปลี่ยนท่าที
“คือ…พี่ๆ เขาเป็นห่วงมาก”
“ค่ะ ถ้านกติดต่อนุชได้ นกจะรีบบอกอากร้าวเลยค่ะ”
กร้าวกังวล คิดหนักว่าอนุชหายไปไหน

กร้าวไม่มีสมาธิกับเอกสารตรงหน้า มัวแต่คิดเรื่องอนุช เลขาเคาะประตูและเข้ามาในห้อง
“คุณกร้าวคะ รายงานผลผลิตของไร่ทานตะวันค่ะ”
กร้าวรับมา
“ขอบใจ”
กร้าวคิดออก
“ไร่ทานตะวัน…ลุงชาติ! ใช่แล้วลุงชาติ!”
กร้าวดีใจ จับมือเลขา
“ขอบใจมาก”
เลขางง
“แคนเซิลนัดทุกอย่าง ผมจะไปไร่ทานตะวันวันนี้เลย”

กร้าวรีบร้อนจะออกจากห้อง เลขามองตามอย่างไม่เข้าใจ
กร้าวออกมาจากห้อง เลขาตามมา พอดีกับที่ลลิตาเดินมาจากมุมหนึ่ง ตรงมาหากร้าว แต่ยังไม่เห็น กร้าวเห็นลลิตาก็รีบหลบบอกกับเลขา

“บอกว่าผมไม่อยู่นะ”
กร้าวเดินหลบไปอีกทาง

ชาติลองชิมอาหารฝีมืออนุชอย่างทึ่งๆ
“ฝีมือนุชอร่อยใช้ได้”
“ถ้างั้นต้องทานเยอะๆ นุชถึงจะเชื่อค่ะ”
อนุชตักกับข้าวให้ ชาติทานอาหาร ท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใส ผิดจากที่ผ่านมา ป้าพร้อมเห็นชาติมีความสุขก็พลอยมีความสุขไปด้วย

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 3/3 วันที่ 14 ก.พ. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager