อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 5/3 วันที่ 10 ก.พ. 56
“ชุ่มมันเป็นบ่าว ทำไมท่านขุนจะต้องสนใจว่ามันจะเข้าใจท่านขุนหรือไม่ มันไม่ได้สำคัญกับท่านขุนสักนิด”ขุนพิทักษ์ นึกถึงรอยยิ้มใสของชุ่มในหลายคราว ขุนพิทักษ์เหม่อมองออกไปจนมือที่จับผ้าแพรของรำพึงทิ้งลง เขาปล่อยผ้าแพรออกจากมืออย่างไม่รู้ตัว ผ้าแพรของรำพึงหล่นลงพื้นนิ่งสงบ
เขานึกถึงคำพูดของขุนพิทักษ์
“แต่อีกหน่อยคุณรำพึงก็ต้องแต่งงานกับท่านขุน ถ้าคุณรำพึงรู้ว่าท่านลดตัวมาเกลือกกลั้วกับพวกทาส คุณรำพึงคงไม่พอใจ”
ขุนพิทักษ์ รู้สึกตัวรีบเก็บขึ้นมาแนบไว้ที่อก
“น้องรำพึง”
ขณะที่ภาพของชุ่มย้อนกลับมาในภวังค์ของขุนพิทักษ์อีกครั้ง ขุนพิทักษ์สะบัดหัว
“อะไรกันวะ”
ขุนพิทักษ์ พยายามกดผ้าแพรของรำพึงให้แนบกับอกมากขึ้นอย่างพยายามสะกดใจตัวเองที่กำลังสับสน
เช้าวันใหม่ ขุนไวพิชิตพลนั่งอยู่ในคุก ด้วยสีหน้าเจ็บแค้น
“ข้าขอสาบาน ไม่ว่าจะยังไงข้าจะต้องชิงทุกอย่างของข้าคืน”
ขุนไวพิชิตพลกำมือแน่น
ทหารเข้ามาเปิดประตูคุก พระยาเทวราชก้าวเข้ามา
“สงบสติลงบ้างหรือยัง”
ขุนไว เงยหน้าขึ้น
“ท่านเจ้ากรมสั่งให้ปล่อยท่านแล้ว”
“ท่านพระยา ท่านต้องเชื่อกระผมนะขอรับ ไอ้พิทักษ์มันโกง”
“ฉันเตือนท่านแล้วว่าอย่าใจร้อน ฉันเป็นคนเสนอท่านเจ้ากรมให้รู้จักท่าน แต่ท่านกลับไปหมิ่นเกียรติท่านเจ้ากรมแบบนี้ คิดถึงหน้าของฉันบ้างไหม”
ขุนไว สะอึก
“ผลการตัดสินมันเกิดขึ้นแล้วเปลี่ยนแปลงไม่ได้”
ขุนไว เจ็บแค้น
“กระผมพร้อมจะไปจากเมืองนี้ตามสัญญา แต่นั่นต้องเป็นการไปด้วยความถูกต้อง!”
ขุนไว ผลุนผลันจะไป
“ท่านจะทำอะไร”
“กระผมมีเรื่องต้องรีบไปสะสาง”
ขุนไว รีบเดินออกไป พระยาเทวราชมองความดื้อของขุนไว อย่างเป็นห่วง
บนเรือนคุณหญิงมณี เวลาเช้า ชุ่มนั่งร้อยมาลัยให้คุณหญิงอยู่ ขุนพิทักษ์ไมตรีแต่งตัวออกมา
“พ่อพิทักษ์ วันนี้จะไปรายงานตัวที่กรมใช่ไหม”
“ไม่ใช่ขอรับคุณแม่ กระผมจะไปเรือนพระยาเทวราช”
ชุ่มเผลอทำเข็มทิ่มนิ้ว แล้วร้อง “อุ๊ย!” เบาๆ
คุณหญิงมณีกับขุนพิทักษ์ หันมอง
“ได้เลือดไหมนั่น” คุณหญิงมณีถาม
ขุนพิทักษ์ห่วงเผลอจับมือชุ่ม
“ไหนข้าดูสิ”
ชุ่มตกใจมองคุณหญิงมณีด้วยความเกรงใจก่อนรีบชักมือออก
“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ”
สมวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา
“ท่านขุนขอรับ”
คุณหญิงมณีก็รีบเก็บท่าทีกลัวสงสัย
“มีอะไร”
สมเข้ามาพูดกับขุนพิทักษ์เบาๆ
“ขุนไวมาขอรับ”
ชุ่มได้ยินก็ตกใจ ขุนพิทักษ์ ลุกขึ้นทันที
“ลูกขอตัวนะขอรับคุณแม่”
ขุนพิทักษ์ เดินไป ชุ่มมองตามอย่างเป็นห่วง
“ลูกคนนี้ จู่ๆ นึกจะไปก็ไป...เฮ้อ...”
คุณหญิงเห็นชุ่มยังกุมมือแน่น
“เอ้า นังชุ่ม ไปหายาใส่ซะไป”
“เจ้าค่ะ คุณหญิง”
ชุ่มรีบเดินตามลงไป สมจะตามน้องไป คุณหญิงเรียกไว้
“ไอ้สม เอ็งอยู่นี่ก่อน เดี๋ยวข้าจะให้นังแจ่มเขียนรายการของที่ข้าอยากได้ เอ็งไปจัดหามาให้ข้าหน่อย”
“ขอรับคุณหญิง”
สมมองตามน้องไปด้วยใจพะวง
ขุนพิทักษ์ไมตรีเดินเข้ามาที่ท่าน้ำ ขุนไวพิชิตพลหันกลับมา ขุนพิทักษ์ เดินเข้าไปหา
“ทำไมเอ็งยังไม่ไปจากเมืองนี้อีก”
“ข้าจะไปก็ต่อเมื่อเอ็งชนะข้าด้วยฝีมือ แต่ในเมื่อมันไม่ใช่ ทุกอย่างก็เป็นโมฆะ!”
ชุ่มเดินเข้ามาแอบดูอยู่ด้วยความเป็นห่วง
“เอ็งคิดจะพลิกลิ้นงั้นเหรอ”
“ขี้โกงอย่างเอ็งมีหน้ามาด่าคนอื่นด้วยเหรอ เอ็งมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย!”
ขุนพิทักษ์ ดึงผ้าแพรของรำพึงออกมาเย้ยขุนไว
“ยังไงเอ็งก็ไม่มีทางแย่งน้องรำพึงไปจากข้าได้!”
ชุ่มมองดูแล้วรู้สึกเจ็บกับท่าทีและคำพูดของพิทักษ์ฯ
“ในเมื่อเอ็งเห็นน้องรำพึงสำคัญกับชีวิตเอ็งมากนัก วันพรุ่งเมื่อตะวันตรงหัว ข้าจะรอเอ็งที่ชายป่าด้านตะวันออก ถ้าเอ็งยังมีศักดิ์ศรีอยู่บ้าง เจอกับข้าที่นั่น”
“ข้าไม่จำเป็นต้องทำตามคำสั่งเอ็ง”
“ข้าจะได้รู้ไว้ว่าลูกพระยาสุรเดชไมตรีมันก็แค่ไอ้ขี้ขลาดตัวหนึ่ง”
ขุนพิทักษ์โกรธ
“ไอ้ไว ถ้าเอ็งอยากตายเป็นผีเฝ้าป่า ข้าก็จะสนองให้”
ขุนไวสายตาวาวโรจน์ด้วยความแค้นแล้วเดินจากไป
ขุนพิทักษ์ หันมาก็ชะงักที่เห็นชุ่มยืนอยู่
“อย่าไปนะเจ้าคะ”
“ข้าจะไม่ยอมให้ไอ้หมาวัดนั่นมันดูถูกข้าได้”
“แต่คุณหญิงต้องไม่ยอมแน่”
“ห้ามบอกแม่ข้า ห้ามบอกใครทั้งนั้น”
“แต่...”
ขุนพิทักษ์ ตัดบท
“การต่อสู้ครั้งนี้จะไม่มีกลโกงเกิดขึ้น นี่เป็นโอกาสที่จะจะได้แก้ตัวกับเจ้า”
ขุนพิทักษ์ เดินขึ้นเรือนไป ชุ่มมองตามอย่างกังวล
เวลาเช้าที่ท่าน้ำ เรือนพระยาเทวราช รำพึงนั่งปักผ้าอย่างอารมณ์ดี จวงมองยิ้ม
“ปักผ้าดิ้นทองแบบนี้ จะใช้เป็นชุดแต่งงานหรือเจ้าคะ”
รำพึงยิ้มถูกใจแล้วหันไปปักผ้าต่อ ขุนไวพิชิตพลเดินเข้ามา
“น้องรำพึง”
รำพึงตกใจที่เห็นขุนไว
“คุณพี่”
รำพึงส่งสัญญาณให้จวงหลบไป รำพึงแสร้งอ่อนหวานใส่อย่างเต็มที่
“คุณพี่เป็นยังไงบ้างคะ”
“น้องห่วงพี่เหรอ พี่อยู่ในคุกทั้งคืนไม่ได้เห็นน้ำใจของหญิงที่ห่วงพี่เลยสักนิด”
“น้องอยากไปเยี่ยมคุณพี่แต่คุณพ่อห้ามน้องไว้ ท่านไม่อยากให้น้องไปสถานที่แบบนั้น”
รำพึงเข้าไปลูบแขนอ้อน
“คุณพี่คงเสียใจมากที่ต้องแพ้ในครั้งนี้ น้องเองก็เสียใจไม่น้อยที่จะไม่ได้เห็นหน้าคุณพี่ในเมืองนี้อีก” รำพึงพูดพลางยิ้มเยาะเล็กน้อย
“ความพ่ายแพ้ที่อยุติธรรมเป็นเรื่องของเมื่อวาน”
รำพึงชะงัก
“คุณพี่หมายความว่ายังไงคะ”
“พี่จะดวลกับไอ้ขุนพิทักษ์อีกครั้ง ครั้งนี้พี่จะไม่ยอมให้มันแย่งน้องรำพึงไปได้อีก”
รำพึงกำมือแน่นก่อนจะหันไปอีกด้านเปลี่ยนแววตาเป็นขัดใจ
“น้องทุกข์ใจที่เป็นต้นเหตุให้คุณพี่ทั้งสองต้องหมางใจ ถึงขนาดต้องฆ่าฟันกัน”
ขุนไว จับมือรำพึง
“น้องมีค่ามากที่สุดในชีวิตพี่ ในวันพรุ่งนี้พี่จะกลับมาหาน้องพร้อมกับชัยชนะ”
รำพึงยิ้ม
“ถ้าวิธีนั้นเป็นการแสดงความจริงใจที่คุณพี่ทั้งสองมีต่อน้อง น้องก็เห็นจะขัดไม่ได้”
ขุนไว ขยับหน้าเข้าใกล้รำพึง
“ชาตินี้ พี่จะไม่มีวันยกน้องให้ใครเด็ดขาด”
ขุนไวก้มจะหอม แต่รำพึงหลบ
“วันนี้คุณพี่กลับไปพักเถอะค่ะ จะได้เก็บแรงไว้สู้พรุ่งนี้”
ขุนไว ไม่อยากไป
“อย่าให้น้องต้องเป็นห่วงคุณพี่เลยนะคะ”
ขุนไว ใจอ่อนยอมออกไป ทันทีที่ขุนไวออกไป จวงรีบแล่นเข้ามาทันที
“คุณรำพึงเจ้าคะ ไม่คิดจะห้ามปรามท่านขุนทั้งสองเหรอคะ ดวลกันโดยไม่มีพยานรู้เห็น ถ้าเกิดพลาดพลั้งถึงชีวิต”
“ก็ช่วยไม่ได้ ในเมื่ออยากได้ตัวข้าก็ต้องแลกด้วยชีวิต คุณพี่พิทักษ์จะได้รู้ว่าลูกพระยาอย่างข้ามีค่ามากกว่า
ขี้ครอกอย่างนังชุ่มมากแค่ไหน”
จวงมองรำพึงที่ยิ้มเยาะอย่างพอใจ พลางยิ้มสอพลอเข้าข้างสุดชีวิต
เวลากลางวัน ขุนพิทักษ์ ทานข้าวกลางวันกับคุณหญิงมณี ชุ่มกับแจ่มคอยอยู่รับใช้
“พ่อพิทักษ์ ทางกรมให้คนมาส่งข่าวว่าลูกต้องเข้าไปรายงานในวันมะรืน”
“ขอรับคุณแม่”
ชุ่มเหลือบมองขุนพิทักษ์อย่างกังวล
แจ่มส่งน้ำดื่มให้คุณหญิงมณี
“ของที่คุณหญิงให้เตรียมทำไปถวายเถรมั่นวันพรุ่งเรียบร้อยแล้วนะเจ้าคะ”
“บอกให้คนตัดบัวให้ข้าดวยนะแจ่ม พ่อพิทักษ์ไปกับแม่ไหม”
ขุนพิทักษ์ สีหน้าเบื่อทันที
“ไม่ดีกว่าขอรับ”
“ก็ตามใจนะ นังชุ่มเอ็งไปกับข้าด้วยนะ”
“เจ้าค่ะ”
ขุนพิทักษ์ มอง ชุ่มหลบสายตามองไปทางอื่น
รำพึงกับจวงขึ้นมาบนเรือนพอดี
“สวัสดีค่ะคุณป้า คุณพี่...”
คุณหญิงมณีรับไหว้
“ชุ่มจ๊ะ เป็นยังไงบ้าง แผลดีขึ้นหรือยัง”
ชุ่มมองรำพึงเห็นว่า สีหน้ารำพึงยิ้มแต่สายตาจิกมาก ๆ ชุ่มไม่ตอบหลบตาไปทางอื่น
“นังชุ่ม!”
“จวง!”
จวงรู้สึกตัวแล้วเปลี่ยนท่ที
“เอ่อ..คุณรำพึงถาม เอ็งไม่ได้ยินหรือยังไง”
ชุ่มนิ่งเงียบ คุณหญิงมณีสีหน้าไม่สบายใจ รำพึงรู้ว่าควรต้องผ่อนเรื่องชุ่มไว้ก่อน
“ชุ่มยังไม่อยากคุยกับฉันก็ไม่เป็นไร รำพึงอยากมาขอเรียนรู้จากคุณป้าเพิ่มเติมค่ะ เมื่อวานนี้คนที่ได้ทาน
ขนมของคุณป้าต่างชมเป็นเสียงเดียวกันว่ารสเลิศ”
ขุนพิทักษ์ มองชุ่มที่สีหน้าเศร้าๆ ก็ชักไม่สบายใจ รำพึงเห็นว่าขุนพิทักษ์ สนใจมองแต่ชุ่มก็ไม่พอใจ
“ยามที่รำพึงออกเรือนจะได้ปรนนิบัติได้ถูกใจสามีน่ะค่ะ”
รำพึงจงใจหันไปส่งสายตาให้ขุนพิทักษ์ อย่างมีความหมาย รำพึงขยับเข้ามาใกล้มองหน้าขุนพิทักษ์
แล้วยกมือแตะรอยช้ำที่โหนกแก้มที่เกิดจากการต่อสู้เมื่อวานของขุนพิทักษ์
“เจ็บมากไหมคะคุณพี่”
ชุ่มที่มองอย่างสะเทือนใจ ขุนพิทักษ์ เห็นสายตาของชุ่มที่มองมาจึงจับมือรำพึงออกห่าง
“พี่ไม่เจ็บเท่าไหร่แล้วล่ะ”
รำพึงตีหน้าเศร้า
“คุณพี่ต้องเจ็บเพราะรำพึง”
ขุนพิทักษ์ คิดว่ารำพึงรู้สึกผิดจริง
“อย่ารู้สึกผิดไปเลย พี่ทำเพราะพี่เต็มใจ”
รำพึงยิ้มพอใจที่ขุนพิทักษ์ รับออกมา พลางมองไปทางชุ่มแล้วส่งยิ้มเยาะหยัน ชุ่มรู้สึกเจ็บแต่พยายามจะเมินไปทางอื่น
“คุณพ่อยังรอฉลองชัยชนะให้คุณพี่อยู่นะคะ ถ้าคุณพี่พร้อม พาคุณป้าไปทานข้าวที่เรือนได้ทุกเมื่อนะคะ เผื่อจะได้คุยธุระสำคัญกันไปด้วยเลย”
ขุนพิทักษ์พูดไม่ออก มองไปทางชุ่มอย่างหนักใจ
“จ๊ะ...”
แจ่มกระซิบกับคุณหญิงมณี
“ท่านขุนเป็นอะไรเจ้าคะ ดูอึกอัก ถามคำตอบคำ”
คุณหญิงมณีเห็นสายตาขุนพิทักษ์ มองไปทางชุ่มก็เข้าใจ
“ชุ่ม ข้าอิ่มแล้ว เอ็งเก็บสำรับลงไปได้แล้ว”
“เจ้าค่ะ”
ชุ่มเก็บสำรับแล้วรีบออกไป ขุนพิทักษ์ มองตามจนรำพึงสังเกตเห็น
ชุ่มเดินเข้ามาเก็บสำรับที่ครัว ผ่องกับผาดที่นั่งเด็ดผักอยู่ในครัว มองเห็นชุ่มหน้าเศร้านั่งล้างจานชามอยู่
“นังผาด เอ็งดูหน้านังชุ่มสิ หมองเหมือนโดนของเลยว่ะ”
ชุ่มที่นั่งล้างจานอยู่ได้ยินทุกคำแต่ไม่สนใจ
ผ่องสะกิดผาดพยักเพยิดให้เข้าไปคุยกับชุ่ม ผาดที่อยากรู้อยู่แล้วรีบขยับเข้ามาทันที
“นังชุ่ม เอ็งเป็นเมียท่านขุนหรือยังวะ”
ชุ่มตกใจร้อง
“พี่ผาด ข้ากับท่านขุนไม่ได้เป็นอะไรกันนะ”
“อมโบสถ์สามหลังมาข้ายังไม่เชื่อเลย”
“ยอมรับเถอะน่านังชุ่มว่าเอ็งกับท่านขุนไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว พวกข้าจะได้ฝากเนื้อฝากตัวกับเอ็งไง” ผ่องว่า
“ไม่ใช่นะพี่ ข้าเป็นบ่าว ท่านขุนเป็นนายมันก็เท่านั้น”
มะพร้าวสี่ห้าลูกถูกทุ่มมาตรงที่ผ่องกับผาดนั่งอยู่ โครม!
ผ่องกับผาดสะดุ้งตกใจโวย
“ใครวะ”
“ข้าเอง”
อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 5/3 วันที่ 10 ก.พ. 56
ละครเรื่อง บ่วงบาป บทประพันธ์ : อัจฉรียาละครเรื่อง บ่วงบาป บทโทรทัศน์ : พอวาสน์-นันทพร
ละครเรื่อง บ่วงบาป กำกับการแสดง : กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง บ่วงบาป แนวละคร : ดราม่า
ละครเรื่อง บ่วงบาป ผลิต : บ้านละคอนโดย อรพรรณ วัชรพล
ละครเรื่อง บ่วงบาป ออกอากาศทุกวันพุธและพฤหัสบดี เวลา 20.15 น.
ระยะเวลาออกอากาศ : เริ่ม กุมภาพันธ์ ทางไทยทีวีสีช่อง3 (ต่อจาก ตะวันฉาย ในม่ายเมฆ)
ที่มา manager