อ่านละคร มณีสวาท ตอนที่ 5 วันที่ 5 ก.พ. 56
“บางทีความฝันก็เป็นจิตนิวรณ์ ฝันเพราะมีอารมณ์จดจ่อกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เมื่อหลับไปก็เกิดความฝันในสิ่งนั้น หรือได้พบเห็นแล้วจดจำโดยไม่มีวันลืม โยมมีจิตนิวรณ์ในเรื่องใดอยู่หรือ”สองแม่ลูกมองหน้ากันอย่างมีพิรุธ เฟื่องวลีตั้งท่าจะบอกแต่โดนปรามด้วยสายตา เฟื่องฟ้าเล่าแทนลูกว่าเพิ่งได้ลูกแก้วชื่อครุฑธิการมาเมื่อไม่กี่วันก่อน หลวงพ่อเดาว่าอาจฝันร้ายเพราะสิ่งนี้ พยายามพูดเป็นนัยให้เอาไปคืน
“บางทีของสิ่งนั้น เขาอาจจะมีเจ้าของอยู่ก็ได้นะโยม”
สองแม่ลูกหน้าซีดเผือด สังหรณ์ใจว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีแต่ไม่คิดเอาไปคืน!
ขณะเดียวกันที่หน้าวัด...ไพศิษฐ์ นาถสุดาและพันเอกนรินทร์มาทำสังฆทานเพื่อสะเดาะเคราะห์เช่นกัน ผู้กองหนุ่มไม่เลิกกระแนะกระแหนเจ้าอุรคา นาถสุดาชักสีหน้าอย่างไม่พอใจจนชายหนุ่มอ่อนใจ ขอโทษและสัญญาจะไม่พูดถึงราชนิกุลสาวอีก พันเอกนรินทร์มองสองหนุ่มสาวยิ้มๆและถือโอกาสสอนเรื่องเวรกรรม
“ดีแล้วที่ไม่เถียงกัน อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ถือเป็นเคราะห์กรรมกันไป สิ่งที่เราควรทำคืออโหสิกรรม”
พูดจบอดีตนายทหารก็เดินขึ้นกุฏิ ไพศิษฐ์กับนาถสุดาก้าวตามแล้วชะงัก เหลือบไปเห็นเฟื่องวลีกับเฟื่องฟ้าเดินมาจากอีกด้านแต่ไม่ได้มองมาทางนี้ สองหนุ่มสาวมองตามอย่างแปลกใจ...สองแม่ลูกเข้าวัดเป็นด้วยหรือ
เวลาเดียวกันที่วังนาเคนทร์...ภุชคินทร์หงุดหงิดเพราะครุฑธิการหายไป นารีวรรณวิ่งหน้าตื่นมาหา บอก ว่าเจ้าอุรคามา ชายหนุ่มแปลกใจแต่รีบลงไปหา ทันได้ยินเธอพูดถึงเขาพอดี
“ดิฉันมีอำนาจพิเศษ พอจะรู้ว่าใครอยากเจอ แต่จะจริงหรือเปล่า...ต้องถามคุณชายภุชคินทร์ค่ะ”
หม่อมภาณีกับนารีวรรณถึงกับอึ้ง คิดว่าภุชคินทร์อาจมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเจ้าอุรคาแต่ไม่ยอมเล่า ราชนิกุลสาวยิ้มอย่างใจเย็นและชวนไปคุยเป็นการส่วนตัว ภุชคินทร์เดินนำไปอย่างงงๆ ทึ่งมากที่เธอพูดราวกับรู้ใจ และหญิงสาวก็ไม่ทำให้ผิดหวังด้วยการบอกว่าครุฑธิการไม่ได้อยู่กับเธอ ชายหนุ่มนิ่งไปอึดใจ ขอร้องให้เลิกแกล้งและนำอัญมณีมาคืน เจ้าอุรคายืนกรานคำเดิมจนเขาชักมีน้ำโห หญิงสาวไม่ถือสาและขอร้องเสียงอ่อน
“อีกไม่นานเขาก็จะเอามาคืน และเมื่อได้มาแล้ว คุณชายสัญญาได้ไหมว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับคนคนนั้นอีก และต้องนำครุฑธิการติดตัวตลอดเวลา เพราะคุณชาย กำลังมีอันตราย...ครุฑธิการจะช่วยป้องกันได้”
เจ้าอุรคามองมาด้วยสายตาอ้อนวอนแต่ภุชคินทร์ไม่สนใจ...เรื่องอะไรที่เขาต้องเชื่อเธอ!
ooooooo
พันเอกนรินทร์ นาถสุดาและไพศิษฐ์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อหลวงพ่อบอกว่าเฟื่องฟ้ากับเฟื่องวลีมีครุฑธิการอยู่ในครอบครอง เพราะจำได้ว่าอัญมณีนี้เป็นสมบัติของเจ้าอุรคา อดีตนายทหารกังวลใจมากเพราะกลัวมีเรื่องไม่ดี เช่นเดียวกับเฟื่องวลีที่อยากคืนภุชคินทร์เพื่อตัดปัญหาแต่เฟื่องฟ้าไม่ยอม แถมพูดท้าทายอำนาจลึกลับจนลูกสาวหนักใจ...
คืนเดียวกันที่บ้านพันเอกนรินทร์...ต้นพญานาคราชในสวนเริ่มไหวเอน ราวกับจะบอกเค้าลางบางอย่าง อดีต นายทหารชักใจไม่ดี บอกลูกสาวว่าต้องไปทวงครุฑธิการคืนจากเฟื่องฟ้ากับเฟื่องวลีให้ได้ นาถสุดามองมาอย่างเครียดๆ เกรงว่าจะไม่ง่ายอย่างที่คิดเพราะรู้นิสัยสองแม่ลูกดี
ขณะเดียวกันที่เฮือนภูจำปา...เจ้าอุรคารับรู้ด้วยญาณพิเศษว่าภุชคินทร์มีภัยเลยจะออกไปช่วย ชรายุพยายามห้ามเพราะกังวลเรื่องคำเตือนของยมนาแต่เจ้านายสาวไม่สนใจ สวนกลับอย่างไม่ยี่หระ
“ไม่หรอกชรายุ เรายังไม่ถึงฆาต คนที่ทำร้ายเรากับภุชเคนทร์ต่างหากที่ถึงฆาต”
“แต่ถ้าท่านอ่อนแรงจะไม่สามารถอยู่ในร่างพญานาคีได้ ท่านจะกลายเป็นมนุษย์...และอุรคาเทวีจะถูกทำลาย”
“ชรายุ...เจ้าก็รู้ว่าเรามาบนพื้นพิภพเพราะเหตุใด เราทำเพื่อปกป้องภุชเคนทร์ แม้ต้องแลกด้วยชีวิตเราก็ยอม”
“ข้าก็จะทำเพื่อท่านเช่นกันอุรคาเทวี แม้ต้องแลกด้วยชีวิตข้าก็ยอม”
เจ้าอุรคาซาบซึ้งใจ ชรายุมองมาอย่างเทิดทูนและกลายร่างเป็นงูใหญ่เลื้อยออกไป...
ฝ่ายอำนาจเกลี้ยกล่อมเรื่องภุชคินทร์อีกครั้งแต่ไม่ได้ผล โดนสุบรรณตอกกลับอย่างหัวเสียเพราะร้อนใจเรื่องเจ้าอุรคา มือขวาคนสนิทจำใจรับคำสั่งทั้งที่เครียดๆ สุรินทร์ปรากฏตัวและพูดถึงเจ้านายหนุ่มเสียงหยันว่าหลงผู้หญิงจนโงหัวไม่ขึ้น อำนาจเปรยว่าอยากให้เจ้านายเอาชนะภุชคินทร์ด้วยวิธีอื่น สุรินทร์เบ้หน้าและพูดด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม
“แกก็รู้...นายเป็นคนเอาแต่ใจ ในเมื่อชนะใจเจ้าอุรคาไม่ได้ คนที่ต้องรับกรรมก็คือคุณชายภุชคินทร์”
“แกช่วยเอาคุณชายไปซ่อนที่ไหนสักแห่งได้ไหม นายเอาชนะใจเจ้าอุรคาได้เมื่อไหร่ แกค่อยพากลับมา”
“ฉันคิดว่าดูไม่ผิด เจ้าอุรคากับนายเป็นคนประเภทชอบ ทำตามใจตัวเอง และเมื่อคนประเภทเดียวกันเจอกันเรื่องไม่มีทางจบง่ายๆหรอก โดยเฉพาะถ้าเป็นเรื่องของคุณชายภุชคินทร์”
สุรินทร์พูดอย่างมาดมั่น อำนาจถึงกับพูดไม่ออก... ไม่แน่ใจแม้แต่น้อยว่าเรื่องจะจบด้วยการตายของภุชคินทร์!
เวลาเดียวกันที่วังนาเคนทร์...หม่อมภาณีไม่สบายใจเมื่อเห็นบรรยากาศอึมครึมนอกวัง บอกนารีวรรณโทร.เช็ก ภุชคินทร์ด้วยความเป็นห่วง ชายหนุ่มกำลังขับรถกลับบ้าน กดรับสายและหัวเราะเบาๆให้กับลางสังหรณ์ที่ดูจะกังวลเกินกว่าเหตุ หม่อมภาณีกับนารีวรรณไม่ขำด้วย ใจคอไม่ดีราวกับจะมีเรื่องบางอย่าง...
หลังวางสายจากแม่กับน้องสาว...ภุชคินทร์ขับรถอย่างตั้งใจแล้วหน้าถอดสี เห็นรถคันหนึ่งขับตามอย่างจงใจ เขาพยายามเปลี่ยนเส้นทางแต่สลัดไม่หลุด มองกระจก หลังหน้าเครียดจัด...ท่าทางจะไม่ได้การเสียแล้ว!
ooooooo
เฟื่องวลีดูออกว่าแม่ง่วงแต่ไม่ยอมนอนเพราะกลัว อาถรรพณ์ลูกแก้ว เฟื่องฟ้าท้าทายตามประสาคนปากดี แล้วสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีเสียงครืดคราดดังมาจากริมหน้าต่าง สองแม่ลูกผวากอดกันหน้าซีด...หรือว่าพญานาคจะมา!
เฟื่องฟ้าเดินลิ่วมาที่สวนอย่างคนขาดสติ ความกลัวกลายเป็นความบ้าบิ่นจนเฟื่องวลีกลัวใจ มองแม่จ้ำอ้าวตามเสียงแกรกๆที่ได้ยินจากมุมหนึ่ง ใช้มือปัดบนพุ่มไม้อย่างแรงแล้วผงะ เห็นหัวชรายุที่ผิวหน้าเต็มไปด้วยเกร็ดงูมันเลื่อมโผล่ขึ้นมา สองแม่ลูกกรี๊ดสนั่น ตะโกนเรียกคนมาช่วยไล่แต่งูใหญ่ไม่ยอมไปไหน จ้องเขม็งที่สองแม่ลูกราวกับต้องการอะไร เฟื่องฟ้าลนลานจนขาดสติ สั่งสาวใช้ตีงูให้ตายแต่ไม่ทันได้ทำ มีเสียงห้ามดังมาจากเบื้องหลัง
“อย่าตีเขา...เขาไม่ได้มาร้าย เขาแค่มาเอาของเขาคืน”
สองแม่ลูกหันขวับ เห็นพันเอกนรินทร์กับนาถสุดามองมาอย่างเคร่งเครียด และตกใจกว่าเดิมเมื่อเห็นภิงคารตามมาดูด้วยความสงสัย รัฐมนตรีหนุ่มเจ้าของบ้านไล่สาวใช้ไปนอนและบอกทุกคนไปเคลียร์ในบ้าน อดีตนายทหารอธิบายว่ามาทวงของคืนให้ภุชคินทร์ สองแม่ลูกสะดุ้งเฮือกกลัวความแตก หน้าเสียเมื่อนาถสุดาพูดถึงลูกแก้วเจ้าปัญหา
“พลอยครุฑธิการค่ะ ที่เราสองคนมาที่นี่เพราะอยากให้คุณฟีบี้กับคุณเฟื่องฟ้าคืนมันให้เจ้าอุรคาโดยเร็วที่สุด”
“จะคืนทำไม ในเมื่อคุณชายเป็นคนให้ฟีบี้เอง...ใช่ไหมลูก” เฟื่องฟ้าหันไปถามลูก
“ผมก็อยากให้คืนคุณชายก่อน เพราะคุณชาย กำลังมีอันตราย และครุฑธิการสามารถช่วยได้”
ภิงคารตกใจเมื่อได้ยินว่าหลานชายคนโปรดมีอันตราย ตั้งท่าซักต่อแต่ไม่ทันถาม งูตัวหนึ่งเลื้อยเข้ามาท่ามกลางความแตกตื่นของทุกคน มีเพียงพันเอกนรินทร์เพ่งที่สายตามองงู เห็นภาพนิมิตว่าภุชคินทร์กำลังโดนตามล่าจึงออกจากญาณ ตะโกนบอกลูกสาวให้โทร.หา ไพศิษฐ์และขอครุฑธิการคืนจากสองแม่ลูกไปช่วยราชนิกุลหนุ่ม เฟื่องฟ้าตาเหลือกแล้วจ๋อยสนิทเมื่อโดนภิงคารเอ็ดและบังคับให้คืนเขาไป
เวลาเดียวกัน...ภุชคินทร์เร่งเครื่องหนีแต่ไม่พ้น ชายหนุ่มชุดดำปรากฏตัวและพุ่งมาทำร้าย ขว้างมีดพกลอยเฉี่ยวหัวไปปักที่กระโปรงรถจนภุชคินทร์หน้าเสีย คนร้ายเงื้อมือจะเขวี้ยงซ้ำแล้วผงะ เห็นงูยักษ์ปรากฏตัวและตั้งท่าจะฉก สุรินทร์กระโจนหลบอย่างคล่องแคล่ว บุ้ยใบ้อำนาจให้ลงจากรถไปจัดการแทน ภุชคินทร์วิ่งหลบกระสุนอย่างไม่คิดชีวิต สุรินทร์ขว้างมีดเพื่อขัดขวางปักลงที่ต้นขาราชนิกุลหนุ่มอย่างแม่นยำ ภุชคินทร์เจ็บมากแต่กัดฟันวิ่งต่อ อำนาจกลับไปขึ้นรถขับตาม ในขณะที่สุรินทร์ใช้วิชานินจากระโดดหายตัวไป ไม่รู้แม้แต่น้อยว่างูยักษ์เจ้าปัญหาก็หายตัวตามไปด้วย...
ไพศิษฐ์ขับรถมาช่วยเพื่อนพร้อมกับนาถสุดา พันเอกนรินทร์และภิงคารไม่เห็นร่องรอยของภุชคินทร์ นอกจากรถที่มีมีดปักคาอยู่ ทั้งสี่มองหน้ากันอย่างกังวลแล้วชะงัก เหลือบเห็นรอยเลือดบนถนน อดีตนายทหารเพ่งมอง เห็นควันลอยเป็นรูปร่างเหมือนงูเลื้อยไปบริเวณป่ารกชัฏข้างทาง ร้องบอกทุกคนให้รีบตามไปทันที
ด้านภุชคินทร์...วิ่งหนีด้วยความเจ็บปวดที่ขาแทบขาดใจ สุรินทร์ตามมาทันและอัดราชนิกุลหนุ่มลงไปกองกับพื้น ทันใดนั้น...งูยักษ์ตัวเดิมพุ่งมาจากอีกมุม ตั้งท่าจะฉกสุรินทร์แต่ไม่โดน นักฆ่าหนุ่มอาศัยความไว ควักมีดลงอาคมแทงใส่ตัวงูเต็มแรง มันสะดุ้งเลือดกระฉูดแต่ไม่ถอย จ้องกลับตาวาวแล้วพุ่งฉกซ้ำแต่โดนอำนาจที่ตามมายิงปืนใส่งูยักษ์ไม่สะดุ้งสะเทือนกับแรงกระสุน สุรินทร์รีบตะโกนบอกเพื่อน
“มันเป็นงูปีศาจ! และงูปีศาจต้องเจอมีดลงอาคมอย่างนี้”
จบคำนักฆ่าหนุ่มก็เงื้อมือจะแทงซ้ำแต่ไม่โดน ทั้งคนและงูสู้กันนัวเนียอย่างดุเดือด จนกระทั่งชายหนุ่มเป็นฝ่ายพลาดท่าโดนงูยักษ์ฉกที่แขนอย่างจัง สุรินทร์ไม่ยอมแพ้ปักมีดลงบนตัวงู มันร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด เลื้อยหายไปในพงหญ้าละแวกนั้น ขณะเดียวกันมีเสียงฝีเท้าย่ำใกล้เข้ามา อำนาจส่งสัญญาณบอกเพื่อนแล้วผลุบหายไป สุรินทร์ใช้มีดเล่มเดิมกรีดรอยงูฉกให้เลือดไหลออกมาเพื่อถอนพิษและคลายความเจ็บปวด ผลุนผลันวิ่งตามงูร้ายไปด้วยความโกรธแค้น ทิ้งร่างหายใจรวยรินของภุชคินทร์ไว้ตรงนั้น
ooooooo
ภุชคินทร์ได้รับการช่วยเหลือไม่นานหลังจากนั้น พันเอกนรินทร์สัมผัสได้ว่าเจ้าอุรคากำลังบาดเจ็บ บอกนาถสุดากับภิงคารให้พาภุชคินทร์ไปโรงพยาบาลก่อน ส่วนตนกับไพศิษฐ์จะไปสำรวจในป่าเพื่อช่วยเหลือผู้บาดเจ็บคนอื่น
ฟากเจ้าอุรคาในร่างพญานาคีเลื้อยอย่างสะบัก สะบอมลึกเข้าไปในป่า เลือดที่ไหลออกมามีสีดำคล้ำแลดูน่ากลัว งูใหญ่ค่อยๆกลายร่างท่อนบนเป็นหญิงสาว เจ้าอุรคาร้อนรน พึมพำด้วยความเจ็บปวด
“ไม่...ไม่ใช่เวลานี้ มีดอาคมทำลายตัวข้าไม่ได้... ไม่ได้!”
เจ้าอุรคาตั้งสมาธิเพื่อคืนร่างเป็นพญานาคีอีกครั้ง แต่เพราะอำนาจมีดลงอาคมทำให้อ่อนแรงเกินไป สุรินทร์ตามมาทันและมองหญิงสาวมีท่อนล่างเป็นงูอย่างตื่นตะลึง ควักมีดจะฆ่าแต่ไม่ทันลงมือ แว่วเสียงคนเดินใกล้เข้ามาได้ยินไพศิษฐ์ตะโกนนำหน้าว่าเป็นตำรวจ สุรินทร์มองหญิงสาวด้วยความเสียดายแล้วผละไปอย่างหัวเสีย ส่วนเจ้าอุรคาเลื้อยหนีไปอย่างทุลักทุเล คลาดกับผู้กองหนุ่มและอดีตนายทหารอย่างหวุดหวิด ไพศิษฐ์มองรอยเลือดสีคล้ำอย่างสงสัย พันเอกนรินทร์หน้าเครียด รู้แน่ว่าเป็นเลือดของเจ้าอุรคา!
เจ้าอุรคารวบกำลังเฮือกสุดท้าย ตั้งสมาธิและหายตัวกลับไปที่เฮือนภูจำปา ชรายุประคองสภาพเลือดท่วมร่างและหายใจแผ่วเบาของเจ้านายสาวด้วยความสงสาร ยมนาปรากฏตัว ต่อว่าสหายรักที่เตือนแล้วไม่ฟัง เจ้าอุรคาพูดเสียงเบาว่าจะไม่ทนดูภุชคินทร์เป็นอะไรไปต่อหน้าต่อตา ยมทูตหนุ่มถอนใจหนักหน่วงแล้วเปรยเสียงอ่อน
“สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม”
“ไม่...ภุชเคนทร์ไม่เคยทำร้ายใคร ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะพญาสุบรรณ เขาต้องชดใช้”
เจ้าอุรคาโพล่งออกมาอย่างโกรธจัด เจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจที่เห็นภุชคินทร์โดนทำร้าย...
เวลาเดียวกันที่โรงพยาบาล...ภุชคินทร์นอนหมดแรงอยู่บนเตียง มีหม่อมภาณีกับนารีวรรณเฝ้าดูแลอยู่ไม่ห่าง ภิงคารเล่าให้หลานและพี่สาวฟังว่าไม่พบร่องรอยการต่อสู้บริเวณที่เกิดเหตุ ไพศิษฐ์สันนิษฐานว่าเป็นฝีมือของกลุ่มนินจัตสุเหมือนคดีก่อนหน้านี้ ภุชคินทร์เปรยว่ารู้สึกเหมือนมีงูใหญ่มาช่วยชีวิต ทุกคนมองหน้ากันงงๆ นาถสุดาถามถึงครุฑธิการ ภิงคารยื่นให้หลานชายและบอกว่าจะช่วยคุ้มครองเขาได้ หม่อมภาณีตื่นตะลึงแล้วพูดเสียงสั่น
“พลอย...พลอยที่ท่านพ่อเคยให้ชาย มันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
ภุชคินทร์แปลกใจท่าทางแม่ บอกว่าเจ้าอุรคาเป็นคนให้มา หม่อมภาณีพูดไม่ออก งุนงงว่าราชนิกุลสาวได้มาจากไหน นาถสุดาไม่รู้อีโหน่อีเหน่ บอกเสียงซื่อว่าได้มาจากเฟื่องฟ้ากับเฟื่องวลีที่อ้างว่าภุชคินทร์เป็นคนให้ ราชนิกุลหนุ่มอ้าปากค้าง นึกโกรธสองแม่ลูกที่โกหกอย่างหน้าไม่อาย
ooooooo
เฟื่องวลีกระวนกระวายเพราะกลัวภุชคินทร์รู้ความจริงแล้วจะพาลไม่เลือกเธอเป็นแฟน เฟื่องฟ้าปลอบไม่ให้คิดมาก บอกว่าไม่อยากได้ราชนิกุลหนุ่มเป็นเขยแล้วเพราะกลัวอาถรรพ์พญานาค พูดถึงฝันร้ายเสมือนจริงครั้งก่อนๆด้วยสีหน้ายอกแสยง จำได้แม่นว่าเห็นหน้าเจ้าอุรคาในร่างงู!
คืนเดียวกันนั้นที่โรงพยาบาล...ไพศิษฐ์มาเยี่ยมเพื่อนแล้วเล่าเรื่องอำนาจของครุฑธิการที่ช่วยนำทางให้ไปช่วยได้ทันเวลา ภุชคินทร์นิ่งไปอึดใจแล้วบอกว่าเจ้าอุรคาเคยพูดเหมือนกันว่าอัญมณีนี้จะช่วยคุ้มครองเขาได้ ผู้กองหนุ่มปะติดปะต่อเรื่องราว เล่าถึงฝันร้ายของเฟื่องฟ้ากับเฟื่องวลีและสรุปว่าครุฑธิการน่าจะเป็นของราชนิกุลสาว
อ่านละคร มณีสวาท ตอนที่ 5 วันที่ 5 ก.พ. 56
ละครเรื่อง มณีสวาท บทประพันธ์โดย : จินตวีร์ วิวัธน์ละครเรื่อง มณีสวาท บทโทรทัศน์โดย : ณัฐวัฒน์
ละครเรื่อง มณีสวาท กำกับการแสดงโดย : วรวิทย์ ศรีสุภาพ
ละครเรื่อง มณีสวาท แนวละคร : ตื่นเต้น ลึกลับ
ละครเรื่อง มณีสวาท ผลิตโดย : บริษัท กู๊ด ฟีลลิ่ง จำกัด โดย สมจริง ศรีสุภาพ
ติดตามชมละครเรื่อง มณีสวาท ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ