อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 3/4 วันที่ 14 ก.พ. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 3/4 วันที่ 14 ก.พ. 56

อนุชตักกับข้าวให้ ชาติทานอาหาร ท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใส ผิดจากที่ผ่านมา ป้าพร้อมเห็นชาติมีความสุขก็พลอยมีความสุขไปด้วย
“ตั้งแต่คุณนุชมาอยู่ที่นี่ คุณชาติทานข้าวได้เยอะขึ้นนะคะ”
“อีกสักคำนะคะ คำสุดท้าย”
ชาติทานอาหารอย่างอร่อย อนุชคอยดูแล ยกแก้วน้ำส่งให้ พอชาติดื่มน้ำเสร็จ เธอก็ส่งกระดาษเช็ดปากให้ กิริยาท่าทางของเธออ่อนโยน น่ารัก ชาติและป้าพร้อมยิ้มชื่นชม

อนุชและป้าเดินไปในไร่ด้วยกัน คุยกันไปด้วย
“ป้าพร้อมคะ ป๋าไม่มีญาติพี่น้องลูกหลานบ้างเลยรึคะ”

“มีค่ะ มีหลานชายแค่คนเดียว”
ขำวิ่งหน้าตื่น โวยวายเสียงลั่นเข้ามาขัดจังหวะ
“ป้าพร้อม! อยู่นี่เอง หาตั้งนาน ไปเร็วป้า ไปด้วยกัน”
ป้าพร้อมตกใจ
“ว้าย...นังขำ ปล่อยฉันนะ”
ขำดึงป้าพร้อมออกไปจนได้ อนุชหัวเราะ ขำปนเอ็นดูท่าทางกระโดกกระเดกของขำ

ป้าพร้อมกับขำเดินกลับมาจากไร่ พบกร้าวที่รออยู่ มองไปรอบๆด้วยท่าทีร้อนใจ
“มีใครแปลกหน้ามาที่นี่บ้างรึเปล่า”
“จะมีก็แต่คุณนุช คนที่คุณชาติให้ทุนการศึกษา เธอมาช่วยดูแลคุณชาติค่ะ”
กร้าวดีใจ ไม่สนใจฟัง
“แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน”
“คงจะอยู่ในครัวมั้งคะ เห็นว่าจะทำขนมให้คุณชาติทานกับน้ำชาตอนบ่าย”
กร้าวไม่รอพร้อมพูดจบ รีบร้อนออกไป

อนุชกำลังอบขนมมัฟฟิน กร้าวรีบร้อนมาที่ห้องครัว เห็นอนุชก็ดีใจ ยิ้มออก เขาหยุดยืนมองเงียบๆ แอบมองเธอทำขนม อนุชหยิบจับอะไรก็ดูสวยงามน่ารักไปหมด เหมือนนางฟ้ามาเสกเวทมนต์อยู่ในครัว กร้าวมองเพลิน ไม่ทันระวัง ทำเสียงดังขึ้นมา อนุชได้ยินเสียง คิดว่าขำ พูดโดยไม่หันมามอง
“ขำ…ช่วยหยิบจานบนโต๊ะให้หน่อยสิ”
กร้าวหยิบจานใบสวยส่งให้ อนุชรับไปโดยไม่ทันมอง
“ช่วยชิมขนมหน่อยสิจ๊ะ”
อนุชใช้ช้อนตักขนมมัฟฟิน เป่าแล้วส่งให้ชิม
“ระวังร้อนนะ”
กร้าวจับมืออนุช แล้วชิมขนม อนุชมองหน้า เห็นเป็นกร้าวก็ตกใจ
“นี่คุณ”
กร้าวยิ้มหวาน
“อร่อย ถูกปากผมเลย...คุณนี่รู้ใจผมจริงๆ”
อนุชตกใจ รีบปล่อยมือ ช้อนหล่นพื้น
“คุณมาได้ไง อย่าบอกนะว่าตามฉันมาถึงที่นี่ ออกไปเดี๋ยวนี้นะ”
“เดี๋ยวสิคุณ”
กร้าวเข้ามาใกล้ อนุชถอยกรูด กลัวเขาทำร้าย หันไปคว้าที่ตีไข่ มาไล่ตี
“ออกไปเดี๋ยวนี้ ออกไป”

อนุชไล่ตีกร้าวออกมาพบป้าพร้อมที่มองงๆ
“โอ๊ย คุณ ฟังผมก่อน”
ป้าพร้อมตกใจ
“อะไรคะ เกิดอะไรขึ้น”
“ป้าพร้อมค่ะ เรียกคนงานมาจับตัวนายคนนี้ออกไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ นายคนนี้เป็นพวกโรคจิต เป็นตัวอันตรายค่ะ”
“ไหนคะ ไอ้คนโรคจิต มันอยู่ที่ไหน”
อนุชชี้ไปที่กร้าว
“นี่ไงคะ ยืนอยู่นี่ไง รีบให้คนมาจับตัวไปเลยค่ะ”
ป้าพร้อมตกใจ
“เอ่อ คนนี้เหรอคะ”
“ใช่ค่ะ รีบไล่ไปไกลๆ เลยค่ะ”
ป้าพร้อมเจื่อนไป
“เห็นจะไม่กล้าไล่ค่ะ ป้ากลัวตกงาน”
อนุชงง
“ว่าไงนะคะ”
“ก็คนนี้แหละค่ะ คุณกร้าว…หลานชายคนเดียวของคุณชาติ”
อนุชตกใจมาก
“หลาน!”
กร้าวยิ้มกวน

อนุชกราบที่ตักชาติ
“นุชกราบขอโทษป๋าที่ก่อเรื่อง นุชไม่ทราบว่านาย...เอ่อ...คุณกร้าวเป็นหลานของป๋าค่ะ”
กร้าวไม่พอใจโวยทันที
“นี่คุณ คนเจ็บน่ะผม คุณควรจะขอโทษผมถึงจะถูก”
อนุชไม่สนใจกร้าว ทำไมเหมือนเขาไม่ได้นั่งอยู่ด้วย
“ป๋าอย่าโกรธนุชเลยนะคะ”
กร้าวโมโหที่เธอไม่สนใจ
“นี่คุณ ไม่ได้ยินที่ผมพูดรึไง”
ชาติพูดขึ้นอย่างเอ็นดู
“ป๋าไม่โกรธหรอก นุชไม่รู้ถือว่าไม่ผิด”
อนุชยิ้ม
“ป๋าใจดีที่สุดเลยค่ะ...” เธอประชดกร้าว “น่าเสียดายนะคะที่ความใจดีของป๋าไม่ถ่ายทอดทางดีเอ็นเอ”
กร้าวฉุนกึก
“นี่คุณว่าผมเหรอ ทำผมเจ็บ ไม่ขอโทษแล้วยังมาว่าอีก”
ชาติไกล่เกลี่ย
“เอาล่ะๆ ใครมีงานอะไรต้องทำก็ไปทำซะนะ”
อนุชแอบยิ้มเย้ย กร้าวไม่ยอมแพ้
“ป้าพร้อมช่วยจัดห้องให้ผมด้วยนะครับ”
ชาติและป้าพร้อมแปลกใจ
“จัดทำไมคะ”
“ผมว่าจะค้างที่นี่สักคืนสองคืน”
อนุชตกใจ กร้าวยิ้มกวนประสาท ป้าพร้อมงงเพราะปกติกร้าวไม่ค่อยนอนค้างที่ไร่

ชาติไม่สบายใจ ไม่อยากให้กร้าวมายุ่งเกี่ยวกับอนุช
ป้าพร้อมและอนุชเดินคุยกันมาที่มุมหนึ่งในบ้านไร่ทานตะวัน โดยมีขำถือปลอกหมอนและผ้าปูเตียงตามมาด้วย

“ปกติคุณกร้าวมาค้างที่นี่บ่อยมั้ยคะป้าพร้อม” อนุชไม่สบายใจ
“ร้อยวันพันปีไม่เคยนอนค้างสักที วันนี้ไม่รู้เกิดครึ้มอกครึ้มใจอะไรขึ้นมา คุณนุชไม่ต้องช่วยหรอกค่ะ นังขำคนเดียวก็พอแล้ว ไปนังขำ”
ป้าพร้อมกับขำออกไป อนุชไม่สบายใจหันมาเจอกร้าวพอดีก็ตกใจ
“คุณ”
กร้าวยิ้ม อนุชรีบเดินหนี แต่กร้าวกระชากแขนอนุชเข้ามาใกล้
“คิดจะหนีผมเหรอ อย่าพยายามเลย คุณไม่มีวันหนีผมพ้นหรอก”
กร้าวแกล้งทำท่าจะจูบ อนุชผลักแล้วรีบวิ่งหนีไป กร้าวมองตาม ยิ้มดีใจที่หาอนุชเจอ

ค่ำนั้น ลลิตาเข้ามาในสวนโทรศัพท์หากร้าว แต่เป็นสัญญาณปิดเครื่อง ติดต่อไม่ได้ เธอหงุดหงิด กระวนกระวาย
“คุณกร้าวนะคุณกร้าว”
อสิตรู้สึกตัวตื่นขึ้น เห็นว่าลลิตาไม่ได้นอนอยู่ข้างๆ ก็แปลกใจ เขาเปิดโคมไฟ มองหา
“ลิต้า”
ลลิตากำลังจะกลับเข้าบ้าน เชิดมาแตะไหล่ ลลิตาหันมาเห็นก็ตกใจ
“ไอ้เชิด! แกมาทำไมอีก”
เชิดมองลลิตาด้วยแววตากรุ้มกริ่มมองลลิตาที่ใส่ชุดนอนบางเบา เซ็กซี่ มีเสื้อคลุมผ้าบางทับอีกชั้น ลลิตารู้ทัน รีบกระชับเสื้อคลุม
“เธอสวยขึ้นกว่าเมื่อก่อนเยอะนะ”
ลลิตาผลัก
“อย่ามาบ้านะ รีบออกไปเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวใครตื่นมาเห็นเข้า”
ลลิตาอารมณ์ไม่ดี หันหลังจะกลับเข้าบ้าน เชิดดึงมากอด ลลิตาโกรธ ดิ้นรน ทุบตี
“ปล่อยฉันนะ ไอ้เชิด ไอ้บ้า”
อสิตมองหาลลิตา ได้ยินเสียง เขามองออกไปในสวน คิดว่าลลิตาโดนทำร้ายก็เป็นห่วง
“ลิต้า!”
ลลิตาได้ยินเสียง หันไปมองเห็นอสิตก็ตกใจ
“สิต!” เธอหันมาบอกเชิดเบาๆ “รีบไปเร็วเข้า”
เชิดเห็นอสิตก็ตกใจ จะหนี แต่อสิตตามทัน กระชากเสื้อแล้วชกเชิดล้มลง
“ไอ้หัวขโมย!”
อสิตกระชากเสื้อเชิดขึ้นมาชกซ้ำ และเตะ เชิดยันอสิตล้มลง แล้วขึ้นคร่อมชก อสิตกับเชิดสู้กันนัวเนีย ผลัดกันชก ลลิตายืนตะลึง ตกใจ ทำอะไรไม่ถูก อสิตสู้เชิดไม่ได้ โดนเชิดชกล้มลง ลลิตาตั้งสติได้ หันรีหันขวาง คว้าไม้มาทำท่าหวดฟาดไปมาเพื่อไล่ แต่ไม่โดน
“อย่านะ ออกไปเดี๋ยวนี้นะ ไป!”
เชิดนึกรู้ รีบหนีไป อสิตโกรธ รีบตามเชิดไป
“อย่าหนีนะ”
ลลิตาอึ้ง
“สิต!”
เชิดวิ่งหนีมาที่ถนนนอกรั้วบ้าน อสิตตามทัน คว้าเสื้อได้ เชิดขัดขืน ผลักอสิตเสียหลัก ถลาออกไปกลางถนน รถยนต์คันหนึ่งแล่นมาอย่างเร็ว อสิตถลาออกไปตัดหน้ารถอสิตตกใจ ลลิตาวิ่งตามออกมาจากบ้าน เห็นพอดีตกใจกรี๊ดลั่น
“สิต!”

อรชาหน้าตาตื่นมาที่โรงพยาบาล ลลิตานั่งรออยู่หน้าห้องฉุกเฉิน
“พี่ลิต้า พี่สิตเป็นไงบ้างคะ” อรชากังวล
หมอออกมาจากห้องฉุกเฉิน ลลิตาเข้าไปถาม
“คุณหมอ สิตเป็นไงบ้างคะ”
“คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ แต่…”
อรชาชะงัก
“แต่อะไรคะ พี่สิตเป็นอะไรคะหมอ”
“คนไข้ถูกกระแทกช่วงกระดูกสันหลังอย่างแรง หมอไม่รับรองว่าจะเดินได้เหมือนปกติ”
หมอพูดจบก็ออกไป อรชาและลลิตาตกใจกับข่าวร้าย
“พี่สิต!”
“โธ่ สิต”
ลลิตาและอรชาใจคอไม่ดี

วันใหม่...อนุชไม่สบายใจ ห่วงที่บ้าน ตัดสินใจใช้โทรศัพท์ของไร่ทานตะวันโทรไปที่บ้าน...อรชาและลลิตากลับมาบ้าน ทั้งสองต่างกังวล ไม่สบายใจเรื่องอสิต โทรศัพท์บ้านดังขึ้น แหวนวิ่งเข้ามา แต่อรชาอยู่ใกล้จึงรับสายแทน
“สวัสดีค่ะบ้านวิชเวทย์ค่ะ”
ลลิตาเดินออกไป ไม่สนใจใคร....อนุชจำเสียงอรชาได้ แต่กลับพูดไม่ออก จึงได้แต่เงียบอรชาแปลกใจ
“สวัสดีค่ะ”
อนุชพูดไม่ออก เลยวางสายไป สัญญาณตัดไป อรชาจึงวางสาย อนุชมองโทรศัพท์ คิดหนักว่าจะโทรไปอีกดีมั้ย แต่ในที่สุดก็ไม่กล้าโทร
อรชาร้อนใจ กดเบอร์มือถือของอนุชอย่างลังเลว่าจะโทร.ดีมั้ย ในที่สุดก็โทร.ออก แล้วรอสาย แต่กลายเป็นสัญญาณปิดเครื่อง เพราะอนุชปิดโทรศัพท์มือถือ

อรชาผิดหวังและไม่สบายใจมากยิ่งขึ้น
ลลิตากระวนกระวายใจ กลัวความผิด เสียงผิวปากของเชิดดังขึ้น ลลิตาหันไปมองเห็นเชิดหลบอยู่หลังต้นไม้ในสวนก็ตกใจ รีบไปดึงเขามาคุยที่มุมหนึ่งซึ่งปลอดคนอย่างระวังตัว กลัวใครมาเห็นเข้า เธอทั้งหยิกทั้งตีพัลวัน

“ไอ้บ้า แกรู้ตัวมั้ยว่าทำอะไรลงไป”
เชิดกลัวๆ
“ไอ้อสิตมันตายรึเปล่า”
“ไม่ตาย แต่ก็เจ็บหนัก”
เชิดโล่งอก
“ไม่ตายก็ดีแล้ว”
“ดีกับผีน่ะสิ ถ้าเรื่องถึงตำรวจจะทำยังไง”
“ถ้าตำรวจถาม ก็อย่าบอกว่ารู้จักฉันสิ เธอไม่พูดแล้วใครจะรู้ว่าเราเป็นอะไรกัน”
ลลิตากังวล ไม่สบายใจ
“ตอนนี้เป็นโอกาสทองของเธอแล้วนะ ได้ดีแล้วอย่าลืมฉันละกัน”
เชิดมองซ้ายมองขวา เห็นปลอดคนก็รีบย่อง ปีนรั้วหนีไป ลลิตาคิดตามคำพูดของเชิด แล้วยิ้มอย่างมีความหวัง ไม่เสียใจเรื่องอสิตสักนิด

ลลิตามาที่บริษัทของกร้าว เธอแต่งตัวสวยเซ็กซี่เดินนวยนาดเข้ามาที่โต๊ะเลขา พร้อมกับกรวิกมาจากอีกทาง ทั้งสองพูดกับเลขาพร้อมกัน
“อากร้าวอยู่มั้ยคะ”
“ฉันมาหาคุณกร้าว”
ลลิตาและกรวิกมองหน้ากัน ต่างไม่พอใจกัน เลขา กำลังจะตอบ แต่พูดไม่ทันลลิตาและกรวิก
“เอ่อ คือ…”
ลลิตาวีนเลขา
“มัวแต่อ้ำอึ้งอยู่ได้ รู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร”
กรวิกแกล้งพูดลอยๆ แต่ตั้งใจกระทบลลิตา
“ตัวเองยังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร แล้วใครเขาจะรู้”
ลลิตาโกรธ
“เอ๊ะ นี่เธอหาเรื่องฉัน อยากเจ็บตัวเรอะไง”
เลขา รีบห้าม
“ใจเย็นๆ ค่ะ อย่ามีเรื่องกันเลยนะคะ ไม่มีใครได้เจอคุณกร้าวทั้งนั้นแหละค่ะ เพราะคุณกร้าวไม่อยู่”
ลลิตาและกรวิกผิดหวังทั้งคู่

กรวิกเดินหนีมา หงุดหงิด รีบเดินไม่ทันระวัง ชนคณิตเข้า
“ขอโทษครับ”
กรวิกกำลังหงุดหงิดเต็มที่ เลยวีนคณิต
“ตาบอดรึไง”
คณิตงง
“คุณเดินมาชนผมเองนะ”
“แล้วทำไมคุณไม่หลบฉัน ยืนขวางทางอยู่ได้ คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ วันนี้วันอะไรเนี่ย เจอแต่คนน่ารำคาญ”
กรวิกวีนจบก็สะบัดหนีไป คณิตส่ายหน้าเซ็งๆ
“ผู้หญิงอะไรเนี่ย แค่เดินชน ว่าเป็นชุดอย่างกับเราเป็นพวกก่อการร้าย”

คณิตมาที่บ้านไร่ทานตะวัน ยื่นแฟ้มเอกสารให้กร้าว
“ต่อไปนี้ฉันจะไม่ไปเหยียบบริษัทแกอีกแล้ว”
กร้าวงง
“ทำไมวะ”

“วันนี้ฉันไปเจอยายผู้หญิงอารมณ์ร้ายเข้า ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้ดุชะมัด เจอหน้าก็ว่าใส่ฉันเป็นชุดเลย”
กร้าวงงๆ
“แค่ผู้หญิงคนเดียวเนี่ยนะ แกถึงกับจะไม่ไปเหยียบบริษัทฉันอีกเลย”
“ไม่รู้ล่ะ แกก็รีบกลับไปทำงานของแกได้แล้ว จะอยู่ที่นี่นานๆทำไม”
กร้าวอึกอัก ปากแข็ง
“ฉันกำลังทำงานของฉันอยู่นี่ไง งานสำคัญด้วย”
คณิตไม่เข้าใจ
“งานสำคัญอะไรวะ”
กร้าวยิ้มอย่างมีแผน

ในไร่องุ่น...กร้าวยื่นอุปกรณ์เก็บองุ่นให้อนุช มีตะกร้า ถุงมือ กรรไกรตัดกิ่ง อนุชมองอึ้ง ป้าพร้อมและขำอยู่ด้วย ต่างตกใจ
“คุณมาทำงานใช้ทุนไม่ใช่เหรอ คุณลุงให้ทุนตั้งเยอะกว่าจะเรียนจบเมืองนอกเมืองนามาได้ เพราะฉะนั้นคุณต้องทำงานอื่นด้วย จะได้คืนทุนเร็วๆ”

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 3/4 วันที่ 14 ก.พ. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager