อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 2/5 วันที่ 12 ก.พ. 56
“ก็อากร้าวทั้งหล่อ ทั้งเก่ง ทั้งใจดี สุภาพ ตั้งแต่นกเกิดมานอกจากพ่อแล้วไม่เคยเห็นใครดีเท่าอากร้าวเลย”อนุชสงสารกรวิก
“แล้วถ้าวันหนึ่งนกรู้ว่าอากร้าวไม่ใช่คนดีอย่างที่คิดล่ะ”
“ถ้าอากร้าวเป็นคนไม่ดี นกคงจะเสียใจมาก นกคงไม่เชื่อใจผู้ชายคนไหนอีกเลย”
อนุชอึ้ง พูดไม่ออกมองกรวิกแล้วสงสารเพื่อนที่หลงรักกร้าว
ค่ำนั้น...อนุชกลับมาบ้าน ครุ่นคิดเรื่องกร้าวกับลลิตา เดินเหม่อ ไม่ทันระวัง ไปชนแหวนที่ถือถุงขยะมาพอดี ถุงขยะหลุดมือ กล่องของขวัญที่ห่อสร้อยเพชรหล่นลงมา แหวนตกใจ
“ว้าย!”
“อุ๊ย ขอโทษจ๊ะ ฉันไม่ทันเห็น”
แหวนรีบเก็บกล่องของขวัญ อนุชเห็น จำได้
“เดี๋ยว นี่กล่องอะไร”
“แหวนก็ไม่ทราบค่ะ”
“ไปเก็บมาจากไหน”
“ห้องคุณลิต้าค่ะ”
“ห้องพี่ลิต้า…”
อนุชหน้าเครียด แหวนงงๆ
อนุชเข้ามาในห้อง นั่งลงบนเตียง นึกถึงมีของมาส่งให้กร้าวที่บริษัท เป็นกล่องแบบเดียวกัน กระดาษห่อของขวัญเหมือนกัน อนุชเชื่อว่าทั้งสองมีความสัมพันธ์เกินเลย ทั้งโกรธ ผิดหวังและเสียใจ
วันใหม่...อนุชเข้ามาในห้องทำงาน ไม่สบายใจ เห็นโต๊ะทำงานกร้าวก็โกรธ เธอนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง แต่ก็ยังไม่หายโกรธ เลยขยำกระดาษปาใส่โต๊ะเขา
กร้าว ชาติและคณิตอยู่มุมหนึ่งในไร่ทานตะวัน กร้าวจามออกมา
“สงสัยจะมีคนคิดถึง” คณิตหยอก
“กลัวจะมีใครแอบด่าลับหลังมากกว่า”
คณิตเข็นรถเข็นให้ชาติ เดินเล่นในไร่ กร้าวรายงานเรื่องราวในบริษัท
“ผมมีโครงการจะขยายไลน์ ออกผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ มากขึ้นครับ เช่น พวกเครื่องสำอาง”
ลุงชาติรับฟัง
“เรื่องบริษัทลุงไม่ห่วงหรอกเพราะรู้ว่าหลานลุงเก่งอยู่แล้ว ลุงห่วงเรื่องเดียว”
กร้าวมองหน้าลุงชาติ เดาออก
“ลุงไม่เคยขออะไรกร้าว แต่เรื่องนุช ลุงขอได้มั้ย เลิกยุ่งกับนุชและคนในครอบครัววิชเวทย์”
กร้าวหน้าเข้มขึ้น ไม่พอใจ
“เพราะอะไรครับ”
“ลุงเชื่อว่านุชไม่ใช่คนใจร้ายใจดำเหมือนพ่อของเขา”
“อะไรทำให้ลุงมั่นใจขนาดนั้น แค่ตัวหนังสือในจดหมายงั้นเหรอเอางี้ ถ้าลุงอยากให้ผมเชื่อ ก็พิสูจน์ให้เห็นสิครับ”
ชาติไม่เข้าใจ
“พิสูจน์ยังไง”
กร้าวกับลุงจ้องหน้า ต่างคนต่างเชื่อในความคิดของตัวเอง คณิตไม่สบายใจ ไม่อยากให้ลุงกับหลานมีปัญหากัน
ชาติอยู่ในห้องนอน นึกถึงคำพูดของกร้าว
“ถ้าเขาเป็นคนดีจริง อย่างน้อยก็ควรกตัญญูรู้คุณต่อคนที่ให้ทุนเรียนจนจบ”
ชาติตัดสินใจ เขียนจดหมายถึงอนุช
เมื่ออนุชได้รับจดหมาย เธอเปิดอ่านอย่างไม่สบายใจ เป็นห่วงป๋า ที่ส่งเสียให้เรียน จึงตัดสินใจบอกให้พี่ๆ รู้ว่าเธอต้องการจะไปดูแลเขา
“ว่าไงนะ นุชจะไปดูแลป๋าเอง จะบ้าไปแล้วเหรอ” อสิตตกใจมาก
“นุชเห็นว่าเป็นโอกาสดีที่จะได้ตอบแทนน้ำใจของป๋า ที่อุตส่าห์ให้ทุนนุชเรียนจนจบโดยไม่เรียกร้องอะไรเลย พี่อสิตอนุญาตเถอะนะคะ”
อสิตเสียงแข็ง
“ไม่ได้”
อนุชหันไปหาอรชา
“พี่อรช่วยพูดกับพี่สิตหน่อยสิคะ”
“พี่เห็นด้วยกับพี่สิต คนสมัยนี้ไว้ใจไม่ได้”
อสิตมองหน้าน้องสาว
“อย่าลืมว่านุชเป็นวิชเวทย์ จะไปทำงานเป็นคนรับใช้ใครรู้เข้าจะเสื่อมเสียชื่อเสียง”
อนุชผิดหวัง แต่ก็ต้องเคารพพี่ๆ
อนุชเขียนจดหมายอย่างไม่สบายใจที่จะต้องปฏิเสธผู้มีพระคุณ
“ป๋าคะ นุชต้องขอโทษด้วย นุชไม่สามารถหาใครที่ไว้ใจได้ไปทำหน้าที่ปรนนิบัติดูแลป๋าเลยค่ะ…”
กร้าวยิ้มอย่างเป็นต่อ เมื่อได้ฟังเรื่องอนุชจากชาติ
“เห็นรึยังครับ ผมเดาไม่ผิด”
กร้าวออกไป คณิตมองตามอย่างไม่สบายใจ ขณะที่ชาติหนักใจที่โน้มน้าวให้กร้าวเปลี่ยนใจไม่ได้
อนุชอยู่ในห้องทำงาน คุยโทรศัพท์กับชายธง
“เจอกันตอนเย็นนะ”
กร้าวเข้ามา อนุชเห็นก็รีบวางสาย
“แค่นี้ก่อนนะชายธง”
อนุชวางสายแล้วทำงานต่อ ไม่พูดไม่จากับกร้าวเพราะรับไม่ได้ที่เป็นชู้กับลลิตา กร้าวนั่งที่โต๊ะทำงานแล้วคิดจะลองใจ
“ผมอยากดื่มกาแฟสักแก้ว”
อนุชชะงักนิดหนึ่ง แล้วพูดต่อโดยไม่ละสายตาจากงานตรงหน้า
“เรียกแม่บ้านสิคะ”
กร้าวไม่พอใจ
“คุณเป็นเลขาผม ทำให้แค่นี้ไม่ได้เหรอ”
“ฉันไม่ว่าง เจ้านายสั่งงานไว้เยอะมาก ต้องรีบทำให้เสร็จค่ะ”
กร้าวประชด
“ผมว่าไม่ใช่งานยุ่งหรอก คุณไม่มีน้ำใจมากกว่า คนใจจืดใจดำ”
อนุชโกรธ
“ใจดำก็ยังดีกว่าพวกไร้ศีลธรรม ไร้ยางอายนะคะ”
“คุณว่าใคร”
อนุชทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“เปล่า ไม่ได้ว่าใคร แค่ยกตัวอย่างค่ะ”
กร้าวไม่เข้าใจอนุช
นาฬิกาบนโต๊ะทำงานบอกเวลา 18:00 น. อนุชถือกระเป๋า รีบร้อนจะออกไป กร้าวเอางานมายื่นให้
“นี่มันเวลาเลิกงานแล้วนะคะ”
“ก็งานยังไม่เสร็จ คุณจะทิ้งงานเหรอ ทำให้เสร็จทั้งหมดนี่แล้วค่อยกลับบ้าน”
กร้าวออกไปข้างนอก ยิ้มเย้ย อนุชอยากตามจับผิดแต่ก็ต้องทำงาน อนุชคิดหนักแล้วนึกได้ โทรหาชายธง
“ชายธง…เราต้องเปลี่ยนแผน นุชติดงาน ไปตามนัดไม่ได้ตอนนี้เป้าหมายกำลังออกไป”
ชายธงคุยโทรศัพท์อยู่ในรถที่จอดรออยู่มุมหนึ่งใกล้บริษัท
“ไม่ต้องห่วง ผมจัดการเอง”
กร้าวเลี้ยวรถออกจากบริษัท ชายธงขับตามไปห่างๆ
กร้าวสังเกตเห็นในกระจกมองหลังว่ามีรถตามมา เขาเริ่มสงสัย แต่ยังไม่แน่ใจ ลองเลี้ยวเปลี่ยนเส้นทางโดยไม่เปิดสัญญาณเลี้ยว ชายธงขับเลยไป ต้องถอยรถและเลี้ยวตาม กร้าวนึกรู้ว่าถูกตาม
กร้าวเดินเข้ามาในโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง ชายธงตามมาห่างๆ กร้าวไปติดต่อที่เคาท์เตอร์และรับคีย์การ์ดมา ชายธงนั่งรอที่ล็อบบี้ห่างออกไป แอบจับตามอง กร้าวนั่งรอที่ล็อบบี้ คนละมุมกับชายธง ท่าทางเขากระวนกระวายเหมือนรอใคร หญิงสาวแต่งตัวเซ็กซี่มาหาทั้งสองจูบแก้มทักทายกันเหมือนฝรั่ง ชายธงเห็นหน้าไม่ชัดเพราะมีนักท่องเที่ยวเดินผ่านไปมา บังไว้ ชายธงดีใจ ใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายภาพไว้แต่พอเห็นหน้าชัด ก็ไม่ใช่ลลิตา กลายเป็นเพื่อนชาวต่างชาติที่กร้าวนัดไว้...กร้าวให้คีย์การ์ด จับมือแล้วแยกกันไป ไม่ได้ขึ้นไปบนห้องด้วย ชายธงเจ็บใจ...กร้าวโทร.หาลลิตา พูดเสียงเบา
“ลิต้าเหรอครับ ผมติดธุระด่วน คงไปเจอคุณไม่ได้ ขอโทษด้วย”
กร้าวแอบมองชายธงแล้วยิ้มพอใจที่ชายธงจับผิดอะไรเขาไม่ได้
กร้าวกลับมาที่หน้าห้องทำงานของตัวเอง แล้วต้องแปลกใจที่เห็นไฟในห้องยังเปิดอยู่ ขณะที่ด้านนอกปิดไฟแล้ว พนักงานคนอื่นกลับไปหมดแล้ว เขาแอบแง้มประตูมองเข้าไปด้านในเห็นอนุชยังนั่งทำงานที่เขามอบหมายให้
กร้าวดูนาฬิกาแล้วตกใจมาก กร้าวรู้สึกผิดไม่สบายใจ คิดหาทางแก้ปัญหา
อนุชทำงาน ทั้งเหนื่อยทั้งง่วง แต่ก็ยังทำงานต่อไป ขณะเดียวกันนั้นมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“ใครคะ”
รปภ. เปิดประตูเข้ามา
“นุชยังทำงานไม่เสร็จเลยค่ะ อีกสักพักถึงจะกลับ”
รปภ. ยื่นถุงขนมและน้ำผลไม้ให้
“ที่จริงไม่ต้องลำบากก็ได้ นุชไม่หิวหรอกค่ะ”
รปภ.อึกอัก
“เอ่อ...คือ รับไว้เถอะครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
รปภ. ออกไป อนุชทำงานต่อ...รปภ. ออกจากห้องมาเจอกร้าว
“ขอบใจ”
กร้าวยื่นถุงขนมและเครื่องดื่มอีกถุงให้ รปภ.
“เอ้า นี่ของนาย”
รปภ. ตะเบ๊ะก่อนรับและออกไป กร้าวแอบแง้มประตูดู เห็นอนุชยังคงนั่งทำงานอย่างตั้งใจ เขามองเธอด้วยความชื่นชม แอบยิ้มคนเดียว
ดึกมากแล้ว อนุชเพิ่งกลับถึงบ้าน เดินคุยโทรศัพท์กับชายธง
“จริงเหรอ น่าเสียดายจังที่ไม่ใช่พี่ลิต้า ขอบคุณชายธงมากนะ”
อรชาเข้ามา
“แค่นี้ก่อนนะ”
อนุชรีบวางสาย ไม่อยากให้รู้ว่าคุยกับชายธง
“เพิ่งกลับเหรอนุช งานยุ่งเหรอ”
“ค่ะพี่อร บริษัทนี้เจ้านายโหด ใช้งานเยี่ยงทาสค่ะ”
อรชาขำที่อนุชประชดกร้าว
“นุชขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ”
อนุชหอมแก้มพี่สาวแล้วออกไป อรชามองตามยิ้มๆ
ลลิตาเดินมาที่สวนหลังบ้าน แล้วโทรหากร้าว
“ลิต้ารู้ค่ะว่าเราต้องระวังตัว ลลิตาจะรอค่ะ รักนะคะ”
ลลิตาวางวางสาย นึกถึงกร้าวแล้วมีความสุข แต่พอหันหลังมาก็เจอเชิดยืนอยู่ ลลิตาตกใจ
“ไอ้เชิด! กะ แกเข้ามาได้ไง ออกไปเดี๋ยวนี้นะ”
“อย่าใจจืดใจดำนักเลย ไอ้เรามันก็คนคุ้นเคย แกมีอะไรก็แบ่งให้ฉันใช้บ้างก็เท่านั้น”
“ฉันไม่มี ฉันบอกแกแล้วไงว่าตอนนี้พวกวิชเวทย์มีแต่หนี้สินจะอดตายกันอยู่แล้ว”
เชิดบีบแขน
“คิดว่าฉันโง่เรอะ เมื่อกี้ฉันได้ยินแกคุยโทรศัพท์ ฉันรู้นะว่าตอนนี้แกกำลังมีเป้าหมายใหม่ คิดจะเขี่ยไอ้อสิตทิ้งแล้วโผไปหาคนใหม่ที่รวยกว่า ฉันรู้จักแกดี”
“โอ๊ย ฉันเจ็บนะ”
“งั้นก็เอาเงินมา”
“ฉันไม่มี”
“ไม่มีเหรอ แล้วนี่อะไร”
เชิดแกะสร้อยทองเส้นเล็กๆ บางๆ จากคอ ลลิตาดิ้นรนแต่ก็โดนถอดสร้อยไปจนได้ เชิดยิ้มพอใจ
“เอาของฉันคืนมา”
ลลิตาจะแย่งคืน เชิดผลักล้มลง แล้วรีบย่องหนี ปีนรั้วออกไป ลลิตามองตาม โกรธมาก
“ไอ้เชิด! ไอ้ชั่ว!”
ลลิตามองตามแค้นๆ
วันใหม่...อรชาทำงานอยู่ในห้อง โทรศัพท์บนโต๊ะดังขึ้น เธอรับสาย
“ผม…กร้าว ศุภกาญจน์ ครับ”
“คุณกร้าว”
อรชาแอบดีใจ
“ผมอยากชวนคุณทานอาหารเย็นด้วยกัน”
“เสียใจค่ะ ฉันมีนัดแล้ว”
“แต่ผมมีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณ เรื่องอนุชกับชายธง”
อรชาชะงัก สนใจ
เย็นนั้น ปรารภมาที่บริษัท ที่อรชาทำงานสวนกับอรชาที่กำลังจะออกไปพอดี
“คุณอร”
“คุณรภ! ตายจริง อรติดธุระด่วนคงไปกับคุณไม่ได้ อรมัวแต่ยุ่งจนลืมโทรบอกค่ะ อรขอโทษด้วยนะคะ”
ปรารภหน้าสลด
“ไม่เป็นไรครับ เอาไว้คราวหน้าก็ได้”
“อรไปก่อนนะคะ”
อรชารีบร้อนไป ทำเอกสารหล่น ปรารภเห็น เก็บให้และรีบตามไป
“คุณอรครับ”
ปรารภรีบตามอรชามาถึงด้านหน้าบริษัท ร้องเรียก
“คุณอรครับ คุณอร”
ปรารภเห็นกร้าวเปิดประตูรถให้ อรชาขึ้นไปกับเขา ไม่ได้ยินเสียงเรียกก็ได้แต่เศร้าๆ นำเอกสารในมือ นำไปฝากไว้ที่พนักงานต้อนรับ
“ฝากให้คุณอรชา วิชเวทย์ด้วยนะครับ”
ปรารภเดินออกไปอย่างเสียใจ
ค่ำนั้น...กร้าวทานอาหารกับอรชา คอยเทคแคร์เอาอกเอาใจ ตักอาหารให้
“คุณกร้าวบอกว่ามีเรื่องเกี่ยวกับนุชกับชายธง เรื่องอะไรเหรอคะ”
กร้าวทำสีหน้ากังวล
“คุณอรทราบมั้ยครับว่าคุณนุชยังติดต่อกับคุณชายธงอยู่ คู่หมั้นคุณชายธงเคยมาพบเข้า มีเรื่องทะเลาะกันใหญ่โตด้วยครับ”
อรชาไม่เชื่อ
“ยายนุชน่ะเหรอคะ ไม่น่าเป็นไปได้ อรรู้จักยายนุชดี เขาไม่ใช่คนแบบนั้น”
“ผมก็พูดตามที่เห็นนะครับ ยังไงคุณอรเตือนคุณนุชไว้บ้างก็ดีนะครับ”
“ค่ะ อรจะลองถามยายนุชดู”
อรชาไม่สบายใจ กร้าวแอบยิ้มมีแผน
อนุชกับชายธงคุยกันอยู่ที่ร้านกาแฟ
“คิดแล้วเสียดาย คิดว่าจะได้หลักฐานแล้วเชียว”
“ใจเย็นสิชายธง อย่าวู่วาม ถ้านายกร้าวรู้ว่าเราตามจับผิดเขาอยู่ งานนี้พังแน่”
“ครับผม”
อนุชซึ้งใจ
“ขอบคุณชายธงมากที่ช่วยนุช ถ้าไม่มีชายธง นุชก็ไม่รู้จะพึ่งใคร”
“จะว่าไปต้องขอบคุณนายกร้าว”
อนุชแปลกใจ
“ขอบคุณทำไม”
“ก็เพราะนายกร้าวทำให้นุชยอมมาเจอผมไง”
“พูดถึงเรื่องนี้นุชไม่สบายใจเลย”
อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 2/5 วันที่ 12 ก.พ. 56
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager