อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 2/3 วันที่ 12 ก.พ. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 2/3 วันที่ 12 ก.พ. 56

คนในร้านมองอนุชและกระซิบกระซาบกัน ชายธงสงสารอนุช
“ไปกันเถอะนุช”
ชายธงวางเงินค่าอาหารไว้บนโต๊ะแล้วรีบพาอนุชออกจากร้านไป ธารินเสียใจ
“หยุดนะ พี่ชายธง รินบอกให้หยุด!”
ชายธงไม่ฟัง ออกจากร้านไป ธารินเห็นคนมองกันทั้งร้านก็อับอายขายหน้า เลยรีบออกจากร้านไป...กรวิกห่วงอนุช กร้าวผิดหวังที่ชายธงปกป้องอนุชและออกไปกับอนุช ไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ว่าธารินจะมาดึงชายธงกลับไป

ชายธงมาส่งอนุชที่บริษัท
“ชายธงไม่น่าพูดกับเธอแบบนั้น มีอะไรก็น่าจะคุยกันดีๆ”
“ก็รินเขาพูดไม่ดีกับนุชก่อน ผมจะหาทางจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด ผมไม่ยอมหมั้นกับธารินเด็ดขาด”
อนุชไม่สบายใจที่เรื่องมันชักจะวุ่นวายไปใหญ่

ธารินร้องไห้เสียใจกับเธียรอยู่ในห้องรับแขก
“คุณลุงรู้มั้ยคะว่าพี่ชายธงมีคนรักแล้ว”
“ลุงรู้ว่าชายธงมีคนรักแล้ว แต่ผู้หญิงคนนี้เป็นคนไม่ดี ครอบครัวมีแต่หนี้สินพะรุงพะรัง ขืนแต่งงานกัน ชายธงต้องหมดตัวแน่ๆ”
ธารินตกใจ
“จริงรึคะ”
“ชายธงกำลังหลงแม่คนนี้หัวปักหัวปำ หนูรินต้องช่วยลุงนะ”
ธารินใจอ่อน ห่วงชายธง
“โธ่ พี่ชายธง”

อนุชนั่งทำงานอยู่ กร้าวยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ ท่าทางกวนๆ
“ซับน้ำตาคนอกหัก”
อนุชโกรธ
“ไม่จำเป็น เพราะฉันไม่ได้อกหัก”
“อยากรู้จังว่านายเสาธงนั่นมีอะไรดี ผู้หญิงถึงต้องเปิดศึกแย่งกันกลางร้านอาหาร”
“ฉันไม่เคยคิดแย่งของใคร...หรือคุณชอบคนที่มีเจ้าของแล้ว เลยคิดว่าคนอื่นเขาจะชอบเหมือนคุณคะ”

กร้าวจ้องหน้า อนุชจ้องตอบสู้ตา ไม่กลัวเพราะไม่ได้ทำอะไรผิด
หลังเลิกงาน เมื่อกลับถึงบ้าน อนุชโวยอสิตทันที

“พี่สิตน่าจะบอกนุชสักคำว่าเป็นบริษัทของอีตา…เอ๊ย คุณกร้าวถ้านุชรู้ก็คงไม่ไปสมัครหรอกค่ะ”
“พี่ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหน บริษัทคุณกร้าวใหญ่โตมั่นคงแถมยังให้เงินเดือนสูงกว่าที่อื่น”
“นุชรู้สึกว่านายคนนี้ มายุ่งกับครอบครัวเรามากเกินไปแล้วนะคะ”
“เขาอุตส่าห์มีน้ำใจช่วยเหลือเรา ถ้าไม่ได้เขาช่วยไว้ ป่านนี้เราคงแย่”
“แต่นุชว่าของฟรีไม่มีในโลก ที่เขาช่วยเรา เขาอาจมีจุดประสงค์บางอย่างก็ได้”
อนุชออกไปอย่างหงุดหงิด อสิตขำ
“ยายนุชคิดมากเกินไปแล้ว”
ลลิตาไม่พอใจ ส่วนอรชากังวล

อนุชนั่งอยู่มุมหนึ่งในบ้าน อรชาเข้ามาคุยด้วย
“นุชไปทำงานกับคุณกร้าวแล้วเป็นไงบ้าง เขา...เอ่อ...เขาทำอะไรนุชรึเปล่า”
“นอกจากกวนประสาทแล้วก็ไม่มีอะไรนี่คะ”
“ยังไงก็ระวังตัวไว้ อย่าอยู่ใกล้เขามากเกินไป”
“ทำไมเหรอคะ”
อรชาอึกอัก ไม่กล้าบอก
“เขา...เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ”
อนุชสงสัย แต่ยังไม่ทันได้ถามอะไรต่อ แหวนเข้ามารายงาน
“คุณนุชคะ มีแขกมาพบคุณนุชค่ะ”
อนุชและอรชาแปลกใจว่าใครมา

เธียรและธารินนั่งคุยกับอนุชอยู่ในห้องรับแขก
“ฉันขอพูดตามตรงเลยนะ ต้องการเงินเท่าไร ถึงจะเลิกยุ่งกับชายธง” เธียรบอกด้วยน้ำเสียงวางอำนาจเต็มที่
อนุชหยิ่งในศักดิ์ศรี ปฏิเสธทันที
“ครอบครัวของฉันกำลังเดือดร้อนก็จริง แต่ฉันไม่เคยคิดขายศักดิ์ศรีค่ะ เงินของคุณ ต่อให้มีมากมายก่ายกองแค่ไหนก็ซื้อฉันไม่ได้ค่ะ”
ธารินโกรธ
“นี่หมายความว่าจะไม่เลิกยุ่งกับพี่ชายธงใช่มั้ย”
“คุณไม่จำเป็นต้องเสียเงินสักบาท ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ติดต่อกับชายธงอีก”
ธารินงง ไม่เข้าใจอนุช เธียรอึ้งที่อนุชหยิ่งในศักดิ์ศรีและใจแข็งกว่าที่คิด ขณะเดียวกันลลิตาแอบฟังอยู่นอกห้องอย่างอยากรู้อยากเห็น...

เธียรและธารินออกมาจากบ้านวิชเวทย์
“ทำไมยายนั่นถึงไม่ยอมรับเงินคุณลุงล่ะคะ” ธารินไม่เข้าใจ
“ผู้หญิงคนนี้ฉลาดกว่าที่คิด บางทีเขาอาจรู้ว่าเขาจะได้จากชายธงมากกว่าที่ได้จากลุงก็ได้”
ธารินหน้าตื่น
“ตายแล้ว ร้ายกาจจริงๆ รินคิดไม่ถึงเลยค่ะ แล้วจะทำยังไงดีคะ”
“รอดูไปก่อนว่าจะทำอย่างที่พูดรึเปล่า”
ธารินไม่สบายใจ

อนุชยังนั่งนิ่งอยู่ในห้องรับแขก เจ็บปวดที่เธียรคิดจะซื้อเธอด้วยเงิน อสิต ลลิตาและอรชาเข้ามา
“น่าจะเรียกแพงๆ ให้หมดตัวไปเลย หมูมาให้เคี้ยวถึงปากแล้ว”ลลิตาค้อน
“นุชขายศักดิ์ศรีตัวเองไม่ได้หรอกค่ะ คุณพ่อสอนว่าวิชเวทย์ต้องรักในศักดิ์ศรี”
ลลิตาหมั่นไส้
“โอ๊ย...ตาย ศักดิ์ศรีมันกินเข้าไปได้มั้ย”
อสิตถอนใจ
“พี่ไม่อยากซ้ำเติมนุชนะ แต่คนที่นุชควรจะอยู่ห่างๆ ไม่ใช่คุณกร้าว แต่เป็นนายชายธงต่างหาก”
อนุชเสียใจ เดินหนีไป อสิตไม่สบายใจ อรชาสงสารน้องรีบตามไป

อนุชนั่งเศร้าอยู่ในห้องนอน อรชาเคาะประตูและเปิดเข้ามา
“นุช”
“พี่อร”
อนุชโผเข้ากอดอรชา ร้องไห้
“นุชทำถูกแล้วที่ตอบเขาไปอย่างนั้น พี่ภูมิใจในตัวนุชมาก”
“นุชเจ็บใจที่เขาดูถูกเรา เพียงเพราะเราจน คนที่ไม่มีเงิน ไม่ได้หมายความว่าจะต้องไม่มีศักดิ์ศรีนี่คะ”
อรชากอดอนุช ปลอบโยน

ทีมช่างของบริษัทตกแต่งภายในของอสิต รวมตัวกันประท้วงขอขึ้นค่าแรง โดยมีหัวหน้าช่างเป็นแกนนำ อสิตคว้าโทรโข่งมาพูดกับพวกช่าง
“กลับไปทำงานเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะไล่ออกให้หมด”
“พวกเราอย่าไปกลัว ถ้าไม่มีพวกเรา ก็ไม่มีใครทำงานให้!”
พวกช่างยิ่งโกรธ โห่ร้อง ขว้างปาสิ่งของใส่ อสิตอยู่ไม่ได้ต้องรีบเผ่นหนี

และไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือของกร้าวที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด!
อสิตกลับเข้าบ้านมาอย่างเครียดๆ ลลิตาถือนิตยสารแฟชั่นยื่นมาให้ดูตรงหน้า พูดออดอ้อน

“สิตขา สิตว่าสร้อยเส้นนี้สวยมั้ย”
อสิตอารมณ์ไม่ดี
“ผมอยากอยู่คนเดียวลิต้า”
ลลิตาไม่ฟัง พยายามคะยั้นคะยอให้อสิตดูนิตยสารให้ได้
“ดูแป๊บเดียวเอง ลิต้าช๊อบชอบ”
อสิตโมโห ปัดนิตยสารหลุดมือ อสิตตวาด
“บอกว่าไม่ว่าง ไม่ดู ไม่เข้าใจรึไง วันๆหัดคิดหาเงินบ้าง ไม่ใช่คิดแต่ใช้เงิน”
อสิตเดินหนีไป ลลิตาโกรธ คว้านิตยสารที่ตกพื้นขว้างตามหลัง

อนุชนั่งทำงานอยู่ เลขาเคาะประตูและเปิดเข้ามา
“คุณนุชคะ มีของส่งถึงคุณกร้าวค่ะ”
อนุชรับของจากเลขา เป็นกล่องสี่เหลี่ยมใหญ่แต่แบนห่อด้วยกระดาษห่อของขวัญแบรนด์เครื่องเพชร

อนุชและกรวิกทานอาหารด้วยกันอยู่ในร้าน
“อากร้าวงานยุ่งมากเหรอนุช ตั้งแต่นกเรียนจบกลับมา เจอหน้าอากร้าวนับครั้งได้” กรวิกถามเศร้าๆ
“โถ นึกว่าเรื่องอะไร เป็นถึงประธานบริษัทก็ต้องงานยุ่งเป็นธรรมดาแต่นุชแอบเห็นอากร้าวของนก มีของขวัญเซอร์ไพร้ส์นกด้วยนะ”
กรวิกยิ้ม
“จริงเหรอ อะไรน่ะ”
“บอกก่อนก็ไม่เซอร์ไพร้ส์สิ เอาเป็นว่านกทำเป็นไม่รู้เรื่องไว้ก่อนนะ เดี๋ยวท่านประธานจะมาว่านุชได้ว่าทำแผนแตก”
กรวิกขำ

กร้าวกับลลิตาเดินเล่นอยู่ในศูนย์การค้า
“ผมอยากชวนคุณลิต้าไปดูคอนโดที่ตกแต่งเสร็จแล้ว แต่วันนี้วันเกิด คุณคงอยากฉลองกับครอบครัว”
“ไม่มีใครรอลิต้าอยู่ที่บ้านหรอกค่ะ สิตก็เอาแต่ทำงาน คุณกร้าวช่วยพาลิต้าไปไหนก็ได้ที่ไม่ใช่บ้าน”
ลลิตาหน้าเศร้า กร้าวทำเป็นมองอย่างเห็นใจ แล้วพาเธอไปที่คอนโดของเขาซึ่งเป็นห้องชุดที่ตกแต่งหรูหรา
“โห น่าอยู่จังเลยค่ะ” ลลิตาตื่นตาตื่นใจ
“ถ้าไม่ได้คุณลิต้าช่วยเลือกเฟอร์นิเจอร์ คงไม่ดูดีขนาดนี้หรอกครับ”
กร้าวมองลลิตาด้วยสายตาหวานซึ้ง ลลิตามองตอบ รู้ความต้องการของเขา
“มาทางนี้สิครับ”
กร้าวพาไปอีกมุมของห้องชุด พอเปิดไฟ ก็เห็นว่าเขาเตรียมจัดงานวันเกิดเล็กๆให้ มีเค้กวันเกิด ไวน์ และตกแต่งด้วยดอกไม้และลูกโป่งสวยงามตามมุมต่างๆ ลลิตาดีใจ เซอร์ไพร้ส์มาก กร้าวจุดเทียนบนขนมเค้กแล้วยกมาให้เธอเป่า
“สุขสันต์วันเกิดครับ”
ลลิตาเป่าเทียน อึ้ง ซึ้งใจมาก กร้าวยื่นกล่องสร้อยเพชรกล่องเดียวกับที่อนุชเห็นให้
“ลองเปิดดูสิครับว่าถูกใจรึเปล่า”
ลลิตาเปิดดู เห็นเป็นสร้อยเพชรสวยงาม
“วันก่อนผมเห็นคุณยืนดูอยู่ตั้งนาน คิดว่าคุณคงชอบ”
“แต่มันแพงนะคะ”
“ไม่มีอะไรแพงเกินไปสำหรับคุณลิต้าหรอกครับ”
ลลิตาซึ้งใจ
“นี่เป็นงานวันเกิดที่ดีที่สุดในชีวิตลิต้าเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ ทำไมคุณดีกับลิต้าจัง”
กร้าวกุมมือลลิตา
“มันอาจไม่เหมาะสมที่จะพูดแบบนี้ แต่ผมรักคุณนะครับ คุณลิต้า ผมทำได้ทุกอย่างเพื่อความสุขของคุณ”
ลลิตากับกร้าวสบตากันอย่างหวานซึ้ง

กร้าวดันร่างพาลลิตาลงไปที่เตียง แล้วกอดจูบเธออย่างร้อนแรง
อสิตพูดกับพวกช่างที่ชุมนุมอยู่หน้าบริษัทผ่านโทรโข่ง

“ผมจะขึ้นเงินเดือนยี่สิบเปอร์เซ็นต์ทุกคน”
พวกช่างต่างฮือฮา ปรึกษากัน
“ใครพอใจ ขอให้กลับเข้าไปทำงานต่อ ส่วนคนที่ไม่พอใจกับข้อเสนอนี้ก็ลาออกไปได้ ผมไม่บังคับ”
หัวหน้าช่างเครียดที่เริ่มแบ่งฝ่ายมีทั้งพวกเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย เขาพยายามยุยงทุกคน
“เราอย่าไปยอมง่ายๆ เราต้องได้มากกว่านี้”
พวกช่างกลุ่มหนึ่งยอมรับข้อเสนอ เข้าไปจับมืออสิต คนงานและช่างที่เหลือตามกลุ่มแรกไปด้วย ทุกคนยอมรับข้อเสนอ เหลือหัวหน้าช่างคนเดียว อสิตจับมือพวกทีมช่าง ยิ้มแย้มเป็นกันเองกับทุกคน หัวหน้าช่างเจ็บใจที่อสิตชนะ

ค่ำนั้น...อสิตนั่งพักเหนื่อยอยู่ในรถที่จอดอยู่หน้าบริษัท เขาดูนาฬิกา เด็กขายดอกกุหลาบผ่านมา อสิตนึกได้ ร้องเรียก
“น้องๆ”
เด็กรีบมาหา
“พี่เหมาหมดเลย”
อสิตยื่นเงินให้ แล้วรับกุหลาบมาทั้งกำ เด็กดีใจ ออกไป อสิตมองกุหลาบแล้วยิ้ม นึกถึงลลิตา

กร้าวและลลิตาออกจากห้องด้วยกัน เขาโอบเอวของเธออย่างเป็นคู่รัก ชายธงกำลังจะเข้าห้อง เห็นกร้าวกับลลิตาก็รีบหลบ แอบมองทั้งสองอย่างคาดไม่ถึง เมื่อทั้งคู่เข้าไปในลิฟต์แล้ว เขาจึงรีบโทรหาอนุช
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น อนุชดูเบอร์เห็นเป็นชายธงโทรเข้ามาก็ตัดสินใจไม่รับสาย
“ใครโทรมา ไม่รับเหรอ” อรชาหันมาถาม
“ชายธงค่ะ นุชไม่อยากคุยกับเขาอีก”
“ดีแล้วล่ะ ขืนยังติดต่อกัน เราจะเป็นฝ่ายเสียหาย”
เสียงโทรศัพท์ตัดไป อนุชชะเง้อมองไปนอกบ้าน
“ป่านนี้ทำไมพี่ลิต้ายังไม่กลับอีกนะคะ”
“นั่นสิ โทรไปก็ไม่รับ”
อนุชชะเง้อมองหาลลิตา

กร้าวมาส่งลลิตาที่มุมหนึ่งใกล้บ้าน ลลิตานั่งเงียบ ไม่พอใจและไม่เข้าใจ กร้าวกุมมือแล้วดึงมาจูบมือ จูบแก้ม ลลิตาโอนอ่อน ใจอ่อน
ลลิตาลงจากรถ กร้าวยิ้มให้ เธอฝืนยิ้มให้เขา...พอรถกร้าวออกไปแล้ว ลลิตาเปลี่ยนเป็นโกรธ นึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้...ขณะที่เธออยู่กับเขาในห้องนอนของคอนโด ทั้งสองกำลังกอดจูบซุกไซร้กันอย่างร้อนแรงแล้วจู่ๆ กร้าวก็ผลักเธอออก ลลิตาชะงัก แปลกใจ เขามองเธอหน้าเครียดก่อนจะผละไปนั่งริมเตียง ลลิตาไม่เข้าใจ ตามไปกอดจูบออดอ้อน
“คุณกร้าวเป็นอะไรคะ ลิต้าทำอะไรไม่ถูกใจคุณกร้าวเหรอคะ”
“ผมไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นชู้กับเมียคนอื่น”
กร้าวลุกหนี หยิบเสื้อเชิ้ตของตัวเองแล้วเดินหนีออกไป ลลิตามองตาม เสียอารมณ์ ทุบเตียง
“อะไรเนี่ย บ้าที่สุด!”
ลลิตาเจ็บใจที่ถูกกร้าวปฏิเสธ

ลลิตายืนอยู่หน้าบ้านล้วงกระเป๋าหยิบโทรศัพท์มือถือ กำลังจะกดโทรศัพท์เรียกแหวนมาเปิดประตู แต่มือเชิดมาปิดปากเธอจากด้านหลัง ลลิตาตาโต ตกใจ ร้องอู้อี้ เชิดลากตัวลลิตาออกไปจากหน้าบ้าน...ลลิตาโดนลากมาที่มุมมืดไม่ไกลจากบ้าน เชิดพูดเสียงเข้ม
“จำผัวไม่ได้เหรอ”
ลลิตาจำเสียงได้ ตาโตตกใจ เชิดปล่อยมือ ลลิตาเห็นหน้าเชิดก็ตกใจมาก จำสามีเก่าของตัวเองได้แม่น
“แก ไอ้เชิด!...กะ...แกมาที่นี่ได้ไง”
“ฉันออกจากคุก กลับบ้าน...” เชิดแค้นๆ “คนที่นั่นบอกว่าแกมีผัวใหม่แล้ว”
เชิดมองบ้านวิชเวทย์แล้วตาวาว
“ผัวใหม่แกมันรวยไม่ใช่เล่น”
ลลิตารู้ทันตวาดเสียงดัง
“ฉันไม่มีเงินให้แกหรอกนะ”
เชิดจิกหัว
“แกคิดว่าฉันโง่ให้แกหลอกง่ายๆ เหรอ เอาเงินมา”
“เอ๊ะ บอกว่าไม่มี”
เชิดพยายามแย่งกระเป๋า ลลิตาไม่ยอม ทั้งสองยื้อยุดกัน
“อยากเจ็บตัวใช่มั้ย”
เชิดตบผลั๊วะ
“โอ๊ย”
ลลิตาล้มลง เชิดคว้ากระเป๋า ลลิตาไม่ยอม ยื้อแย่ง
“เอาของฉันมา”

อนุชออกมาเดินในสนามหน้าบ้าน ชะเง้อมองหาอสิตกับลลิตา ได้ยินเสียงดังขึ้นก็ตกใจ อนุชยืนมองตรงประตูรั้ว เห็นเงาคนแวบๆ ในมุมมืด เสียงลลิตาดังเข้ามา
“ช่วยด้วย”
อนุชตกใจ
“พี่ลิต้า”

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 2/3 วันที่ 12 ก.พ. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager