อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 1/5 วันที่ 9 ก.พ. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 1/5 วันที่ 9 ก.พ. 56

อรชาพยายามปรับเสียงให้เป็นปกติ
“พี่ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ รู้สึกเหนื่อยๆ นอนพักเดี๋ยวก็หาย”
อรชาทรุดลงนั่ง ทุบเตียงนอนด้วยความเจ็บใจที่โดนดูถูก...อนุชอยู่หน้าห้อง เป็นห่วงอรชา แต่ก็ปล่อยให้พักผ่อน

กร้าวดื่มเครื่องดื่ม ลลิตาบอกอย่างเอาใจ
“ลิต้าไปบอกให้เด็กเอาของว่างมาเติมนะคะ”

ลลิตาออกไป กร้าวแอบมองตาม โดยที่อสิตไม่ทันสังเกตเห็น
“ผมขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะครับ”
“เชิญครับ”
กร้าวออกไป

ลลิตาเดินออกมาจกครัว เจอกร้าวดักรออยู่
“คุณกร้าว มีอะไรเหรอคะ”
กร้าวดึงลลิตามาที่มุมลับตาคน แอบคุยเบาๆ
“ผมจะกลับแล้ว แต่ก่อนกลับ ผมมีเรื่องสำคัญจะบอกคุณลิต้า วันนี้ผมมีความสุขมาก เป็นวันที่มีความหมายกับผม…”
ลลิตาดีใจ
“ถึงแม้มันจะไม่มีความหมายสำหรับคุณลิต้าก็ตาม”
กร้าวตีหน้าเศร้า
“คุณลิต้าไม่ต้องลำบากใจนะครับ ผมแค่อยากให้คุณลิต้ารู้ความรู้สึกของผมเท่านั้น ผมไม่ได้คาดหวังอะไร เพราะรู้ว่าคุณมีคุณอสิตอยู่แล้วทั้งคน”
“ลิต้าก็…มีความสุขมากเหมือนกัน” ลลิตารีบบอก
กร้าวดีใจ
“จริงเหรอครับ ได้ยินแบบนี้ คืนนี้ผมก็นอนหลับฝันดีแล้ว”

กร้าวกุมมือลลิตาสบตาซึ้งอย่างมีความหมาย ลลิตาสะเทิ้นเอียงอาย
กร้าวยกมือลลิตาขึ้นมาจูบอย่างอ่อนโยน ขณะที่อนุชเดินมาใกล้ยิ่งขึ้น

อนุชเดินมาใกล้เกือบเห็นกร้าวจูบมือลลิตาแล้ว แต่เสียงอสิตดังขัดขึ้นเสียก่อน

“นุช”
อนุชชะงักหันไปหาอสิต ลลิตากับกร้าวตกใจ รีบปล่อยมือออกจากกันแล้วเดินมาสมทบ
“อ้าว นุช สิต”
กร้าวรีบกลบเกลื่อน
“ผมกำลังถามคุณลิต้าพอดีว่าคุณอรเป็นยังไงบ้าง”
ลลิตาอึ้งไปนิดหนึ่งแล้วรีบรับมุก
“ใช่ค่ะ ใช่...คุณกร้าวถามลิต้าอยู่พอดี”
อนุชหันมาบอก
“พี่อรไม่เป็นไรค่ะ เห็นบอกว่าไม่สบายนิดหน่อย นอนพักก็หายค่ะ”
กร้าวยิ้มให้อสิตและอนุชเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่แอบสบตาและยิ้มให้ลลิตา

อนุชมาส่งกร้าวที่หน้าบ้าน
“ผมขอโทษด้วยนะครับ...เรื่องคุณชายธง”
“ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษแทนชายธงที่เสียมารยาท”
“ผมเข้าใจคุณชายธงครับ มีแฟนสวยขนาดนี้ก็ต้องหวงเป็นธรรมดา”
กร้าวส่งสายตาหวานให้
“ฉันกับชายธงเป็นเพื่อนกันค่ะ”
อนุชมองหน้ากร้าวด้วยความสงสัย เพราะกร้าวไม่เหมือนวันแรกที่เจอกัน
“ทำไมคุณนุชมองผมแบบนั้น”
“วันแรกที่เจอกัน คุณว่าฉันทำความผิดจนโดนตามล่า แต่วันนี้กลับปากหวานใส่ฉัน อย่างกับคนละคน”
“ผมขอโทษ ถ้ารู้ว่าคุณเป็นวิชเวทย์ ผมคงไม่พูดกับคุณอย่างนั้น”
“ทำไมคะ คนเราจะดีหรือชั่วอยู่ที่นามสกุลด้วยรึคะ”
กร้าวไม่ตอบ เปลี่ยนเรื่อง
“แล้วคุณชอบให้ผมเป็นแบบไหนมากกว่ากัน”
“แบบไหนก็ได้ที่เป็นตัวตนที่แท้จริงของคุณน่ะค่ะ”
กร้าวอึ้ง คำพูดของอนุชแทงใจดำ
“ฉันส่งแค่นี้นะคะ”
อนุชออกไป กร้าวยิ้มให้แล้วมองขึ้นไปที่ชั้นสองของบ้าน...อรชาแง้มม่านแอบมองกร้าว พอเห็นเขามองขึ้นมาก็ตกใจ รีบหลบความรู้สึกของเธอคือโกรธที่เขาล่วงเกินและสงสัยว่าเขาทำไปเพื่ออะไร กร้าวยิ้มอย่างเป็นต่อ รู้ว่าอรชาเริ่มให้ความสนใจเขาแล้ว

วันใหม่...เมื่อไปถึงที่ทำงาน กร้าวเรียกเลขามาสั่ง
“แจ้งไปที่บริษัทในเครือทุกแห่ง และบริษัทที่ผมมีหุ้นอยู่ด้วยห้ามรับผู้หญิงที่ชื่อ อนุช วิชเวทย์เข้าทำงาน”
“ค่ะ คุณกร้าว”
เลขาออกไป กร้าวยิ้มอย่างมีแผน อยากเอาชนะอนุชให้ได้

อนุชไปสมัครงานที่บริษัทต่างๆหลายแห่ง แต่ไม่มีที่ไหนรับเธอทำงานเลยสักแห่ง อนุชทั้งเหนื่อยทั้งผิดหวัง มานั่งปรับทุกข์กับชายธงที่ร้านกาแฟ
“ทำไมงานหายากขนาดนี้ ไปที่ไหนๆ ก็บอกว่าไม่มีประสบการณ์”
“แต่นุชฝึกงานบริษัทใหญ่ๆ ตั้งหลายแห่ง ไม่ช่วยอะไรเลยเหรอ”
อนุชส่ายหน้า ท้อใจ ชายธงเห็นใจ คิดหาทางช่วย แล้วนึกได้
“ผมจะให้คุณพ่อช่วยหางานให้”
อนุชลำบากใจ
“ขอบคุณนะชายธง แต่นุชอยากหางานด้วยตัวเองมากกว่า”
ชายธงเป็นห่วงอยากช่วย แต่เมื่อเห็นเธอปฏิเสธจึงไม่พูดอะไรอีก

กร้าวกับอสิตคุยกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
“คุณกร้าวมีอะไรรึครับ” อสิตถามอย่างแปลกใจที่อยู่ๆกร้าวก็นัดพบ
“ผมเห็นว่าคุณนุชกำลังหางาน บริษัทผมมีตำแหน่งว่างอยู่พอดีแต่ผมเกรงว่าคุณนุชจะไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากผม”
“ไม่ยอมแน่นอน รายนี้เกลียดการใช้เส้นสายที่สุด ชอบทำอะไรด้วยตัวเองตั้งแต่เด็กแล้ว”
“นั่นสิครับ ผมถึงอยากให้คุณสิตช่วย” กร้าวยิ้มอย่างมีแผน
เมื่อตกลงกันได้อสิตจึงบอกให้อนุชไปสมัครงานที่บริษัทแห่งหนึ่งในตำแหน่งเลขา โดยที่เธอไม่รู้ว่าเป็นบริษัทของกร้าว รู้เพียงแต่ว่าเป็นบริษัทของเพื่อนอสิตเท่านั้น

ค่ำนั้น...อนุชคุยโทรศัพท์มือถือ อยู่ที่โถงบ้าน
“ไม่มีปัญหาค่ะ เริ่มงานได้เลย ขอบคุณค่ะ”
อนุชกดวางสาย หันไปดีใจกับอสิตและอรชา
“เขารับนุชเข้าทำงานแล้วค่ะ”
อรชาดีใจกับน้องด้วย
“น้องพี่เก่งอยู่แล้ว”
อนุชกอดอสิตและอรชา
“นุชจะตั้งใจทำงานหาเงินช่วยพี่สิตอีกแรง”
อสิตลูบผมน้องสาวคนเล็กอย่างเอ็นดู
“พี่ขอโทษที่ไม่เอาไหน ทำให้น้องๆ ต้องเหนื่อย”
“อย่าคิดมากนะคะ พี่สิตเป็นพี่ชายที่ดีที่สุดค่ะ ถ้าคุณพ่อยังอยู่ คุณพ่อก็ต้องภูมิใจในตัวพี่สิตแน่นอน”
อสิตโอบอรชาและอนุชคนละข้าง ทั้งสามพี่น้องมองรูปประสิทธิ์ ที่แขวนอยู่บนผนัง

วันใหม่...อรชาเดินเหม่อ ไม่สบายใจเรื่องกร้าว ทันใดนั้น กร้าวมาพร้อมช่อดอกไม้สวย อรชาเห็นหน้าเขาก็โกรธมากจะเดินหนี กร้าวคว้ามือไว้ อรชาตกใจ กลัวเขาฉวยโอกาสอีก
“ปล่อยฉัน”
กร้าวแกล้งยื่นหน้าเข้าใกล้จ้องตา ตั้งใจแกล้ง อรชาตกใจ หลับตาปี๋ คิดว่าเขาจะจูบ กลัวจนตัวสั่น กร้าวยิ้ม ไม่จูบ ตั้งใจจะปั่นหัวอรชาเล่นเท่านั้น
“ตาคุณบวม คิดถึงผมจนนอนไม่หลับเหรอครับ”
อรชาลืมตา มองหน้าเขา อับอาย หน้าชา สะบัดมือแต่เขาไม่ปล่อย
“คุณยังไม่ได้รับดอกไม้จากผมเลย”
อรชาจำต้องรับดอกไม้ แล้วหันไปทิ้งถังขยะที่อยู่ใกล้ๆ ก่อนจะรีบเดินหนีไป กร้าวรีบตามไปอย่างไม่ยอมแพ้
“ตามฉันมาทำไม”
ขณะเดียวกันปรารภหอบข้าวของพะรุงพะรัง เข้ามาหาอรชา
“คุณอร”
“คุณปรารภ”
อรชานึกได้ รีบควงแขน ส่งเสียงหวาน
“อรมีเรื่องจะคุยกับคุณอยู่พอดี ไปกันเถอะค่ะ”
อรชาดึง ปรารภงงๆไม่เข้าใจ
“คุณอรจะคุยเรื่องอะไร คุยกันตรงนี้ก็ได้นี่ครับ”
อรชาไม่ตอบ รีบดึงเขาหนีไป
“ไปกันเถอะค่ะ”

กร้าวมองตาม รู้ทันว่าอรชาหลบหน้า ไม่กล้าสู้หน้าตน ชายหนุ่มยิ้มอย่างเป็นต่อ
อรชาดึงปรารภหนีมาพ้นจากกร้าว เห็นเขาไม่ตามมาก็โล่งอก รีบปล่อยมือจากปรารภ

“คุณอรมีอะไรจะคุยกับผมรึครับ”
“ไม่มีแล้วค่ะ อรไปทำงานก่อนนะคะ”
อรชาสะบัดจะหนีไป ปรารภดึงไว้
“เดี๋ยวครับ ผมมีของมาฝากคุณอรเยอะแยะเลย นี่ครับ กุ้งแห้ง ปลาหมึกแห้ง กะปิ น้ำปลาอย่างดีจากโรงงานของผมเองครับ รับรองหอมอร่อย”
ปรารภยิ้มซื่อ อรชาเห็นของฝากแล้วรังเกียจ แต่พยายามรักษากิริยา
“เอ่อ ขอบคุณค่ะ”
กร้าวแอบมองอรชาและปรารภอยู่ ยิ้มสะใจที่ได้แกล้งปั่นหัวอรชา

เย็นนั้นปราบ ชายธง และปรารภมาพร้อมหน้ากันที่คฤหาสน์มโนรมย์ ชายธงนั่งข้างอนุชมองกร้าวอย่างเขม่นเต็มที่ เพราะไม่ชอบหน้าตั้งแต่เจอกันครั้งก่อน อรชาก็แอบมองกร้าวเป็นระยะๆ อึดอัดใจที่หนีเขาไม่พ้น ปรารภถามขึ้นมาลลิตา
“ตกลงวันนี้เลี้ยงฉลองเนื่องในโอกาสอะไรครับ”
ลลิตายิ้มอารมณ์ดี
“เนื่องในโอกาสที่สิตจะชนะประมูลงานใหญ่ไงจ๊ะ ถ้าได้งานนี้ก็สบายเลย”
กร้าวยิ้มขำๆ
“ฉลองล่วงหน้าอย่างนี้จะดีรึครับ”
อนุชสงสัย
“คุณกร้าวหมายความว่าไงคะ”
กร้าวแก้ตัว
“อะไรๆ มันก็ไม่แน่นอนน่ะครับ”
ลลิตามั่นใจ
“แต่งานนี้แน่นอนค่ะ เพราะสิตรู้จักผู้หลักผู้ใหญ่หลายคน”
ขณะเดียวกันนั้น รถอสิตมาจอดหน้าบ้าน ลลิตารีบออกไปหา อสิตเดินถือกระเป๋าเอกสารหน้าเครียดเข้ามา
“ดีใจด้วยนะคะสิตขา เราจะรวยแล้ว! เย้!”
ลลิตากระโดดกอดจูบแก้มซ้ายขวา อสิตโกรธจี๊ด ผลักลลิตาออก
“งาน เงิน อะไร ไม่มีทั้งนั้น!”
อสิตเดินหนีเข้าบ้านไป ลลิตางง รีบตามไป
“สิตคะ สิต”

อสิตเข้ามาในบ้าน หน้าตาท่าทางหงุดหงิด อรชายิ้มให้
“พี่สิตคะ”
อสิตไม่สนใจ เดินผ่านไปไม่ทักใครทั้งนั้น ลลิตาวิ่งตามมา อนุชหันไปถาม
“เกิดอะไรขึ้นคะพี่ลิต้า”
ลลิตาหงุดหงิด
“ถามฉันแล้วฉันจะไปถามใครล่ะ”
อรชา อนุช งง ทั้งหมดจึงตามอสิตไป ชายธงและปรารภเป็นห่วง ขณะเดียวกันนั้นโทรศัพท์มือถือของกร้าวดังขึ้น เขาดูเบอร์แล้วออกไป...กร้าวเดินหนีมามุมหนึ่งที่ปลอดคน จึงกดรับสาย
“ผมรู้ข่าวแล้ว ทำดีมาก”
กร้าววางสาย ยิ้มพอใจ

อสิตอาละวาดปัดเอกสารบนโต๊ะทำงานหล่นกระจาย ลลิตา อรชาและอนุชตามเข้ามา ต่างตกใจ
“เกิดอะไรขึ้นคะพี่สิต”อนุชเข้าไปถาม
“ไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้มันเป็นม้ามืด จู่ๆ ก็โผล่มาชนะประมูล แย่งงานไปหมดกันที่นี้”
ลลิตา อรชาและอนุชตกใจ
“หมายความว่าที่ลงทุนพาผู้หลักผู้ใหญ่ไปเลี้ยง หมดเงินไปเป็นแสนๆก็จบกัน เราเสียเงินเปล่ารึคะนี่” อรชาหน้าเสีย
อสิตพยักหน้า เครียด ลลิตาโวยวาย
“ตายๆๆ แล้วทีนี้จะเอาอะไรกิน”
ลลิตาเสียใจ ทุบตีอสิตไม่หยุด อสิตโกรธ ผลักออก
“แล้วคิดว่าผมอยากให้เป็นแบบนี้รึไง ไป! ออกไปให้หมด คนยิ่งกลุ้มๆ อยู่ ออกไป ไป!”
ลลิตา อรชาและอนุชรีบเผ่นออกจากห้องแทบไม่ทัน อสิตเครียด กุมขมับ

ลลิตาออกมาโวยวาย
“ทั้งสร้อยเพชร ทัวร์ยุโรป ทุกอย่างที่ฝันไว้ พังหมด”
อนุชมองพี่สะใภ้อย่างไม่พอใจ อรชาปรามลลิตา
“พอเถอะค่ะพี่ลิต้า แค่นี้พี่สิตก็เครียดพอแล้ว”
“แล้วคิดว่าฉันไม่เครียดรึไง”
อรชากับอนุชรำคาญ เดินหนีกันไปคนละทาง ลลิตากรี๊ดลั่น ขัดใจ
“อ๊าย!”

อรชาเข้ามาในห้องรับแขกแล้วหน้ามืดเป็นลม
“คุณอร!”
ปรารภประคองอรชาไปนั่งพักที่โซฟา
“เดี๋ยวผมไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าเผื่อจะดีขึ้น”
ปรารภรีบออกไป กร้าวเข้ามาดูแลอรชาแทน
“คุณอร”
อรชาฟื้นขึ้นมา เห็นหน้ากร้าวก็ตกใจและกลัว พยายามจะลุกหนีแต่ไม่มีแรง กร้าวประคองให้นั่งพักก่อน
“ปล่อยฉัน”
“ผมว่าคุณนั่งพักเฉยๆ ก่อนดีกว่า”
ปรารภเอาผ้าชุบน้ำเข้ามาให้
“มาแล้วครับ เช็ดหน้าสักหน่อย น่าจะดีขึ้น”
กร้าวยื่นมือไปรับ
“มาครับ ผมทำเอง”
ปรารภส่งให้
“เอ้อ ฝากดูคุณอสิตด้วยนะครับคุณปรารภ”
“เอ่อ...ครับ”

ปรารภออกไปด้วยความซื่อ
อนุชยืนหน้าเครียดอยู่มุมหนึ่งของบ้าน เธอไม่สบายใจเรื่องพี่ชาย ชายธงเข้ามาหา

“พี่สิตเป็นไงบ้าง”
อนุชมองชายธง หน้าตาหนักใจ ไม่ตอบอะไร

กร้าวเอาผ้าชุบน้ำบิดหมาดๆ แล้วมาซับหน้าให้อย่างอ่อนโยน อรชาเบือนหน้าหนี กร้าวกุมมือ
“ผมขอโทษที่ทำไม่ดีกับคุณ ผมก็เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ เวลาอยู่ใกล้ผู้หญิงที่ผมรัก”
อรชาแปลกใจ
“รัก”
กร้าวสบตาจริงจัง
“ใช่ ผมรักคุณ รักตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น”
อรชาไม่เชื่อ
“โกหก”

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 1/5 วันที่ 9 ก.พ. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี เร็ว ๆ นี้
ที่มา manager