อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 1/4 วันที่ 9 ก.พ. 56

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 1/4 วันที่ 9 ก.พ. 56

อสิตคุยโทรศัพท์กับกร้าวอยู่ในห้องโถงคฤหาสน์มโนรมย์
“วันนี้ผมมีนัดลูกค้า ขอเป็นวันอื่นได้ไหมครับ” อสิตฟังแปลกใจ “อรชาน่ะเหรอครับ ได้ครับ ผมจะให้อรเอาไปให้”
อสิตสงสัยว่าทำไมกร้าวรีบนัก แต่ก็ตัดสินใจไปบอกอรชาที่แปลกใจเช่นกัน
“ให้อรไปเนี่ยนะคะ แต่อรไม่รู้เรื่องเลย แล้ววันนี้อรก็ต้องทำงานด้วย”
“ลาครึ่งวันได้ไหม โปรเจ็กต์ใหญ่ขนาดนี้ ถ้าได้งาน เราก็จะสบาย”
อรชาคิดหนัก

“ก็ได้ค่ะ แค่เอาไปส่งให้ก็พอใช่มั้ยคะ”
อสิตโล่งอกที่อรชายอมช่วย

อรชาเข้ามาในห้องทำงานยื่นพอร์ตงานให้กร้าว
“พอร์ตงานตกแต่งโรงแรมของบริษัทค่ะ”
กร้าวรับไปดู
“ถ้าต้องการทราบรายละเอียดอะไร ก็ให้ถามพี่อสิต ฉันคงตอบอะไรคุณไม่ได้เพราะไม่ได้ทำงานด้านนี้โดยตรง”
กร้าวขำ อรชาสงสัย

“ขำอะไรคะ”
“คุณน่าจะพูดหวานๆ เอาอกเอาใจผมสักหน่อย ไม่กลัวจะไม่ได้งานเหรอ”
อรชาเชิดใส่
“ฉันทำหน้าที่ของฉันดีที่สุดแล้ว พี่สิตให้นำมาให้เฉยๆ หมดหน้าที่ของฉันแล้ว ฉันขอตัวกลับไปทำงานต่อนะคะ”
“เดี๋ยวสิ อยู่คุยกันก่อนไม่ได้เหรอครับ”
“เสียใจค่ะ ฉันมีงานต้องทำ”
อรชาลุกขึ้น จะออกจากห้อง กร้าวรีบตามไป แล้วจับลูกบิดประตูไว้ แล้วจับมือเลย อรชาตกใจ รีบชักมือออกอย่างถือตัว หยิ่งไม่พอใจ
“คุณทำอะไร”
“ผมไม่ชอบโดนขัดใจ”
“ดิฉันก็ไม่ชอบเอาใจใคร และดิฉันไม่ใช่พนักงานของคุณ คุณไม่มีสิทธิ์สั่ง หลีกทางด้วยค่ะ”
อรชาจะออกจากห้อง กร้าวหมั่นไส้ท่าทางเชิดหยิ่งของอรชา ดึงตัวเธอมากอด อรชาไม่ทันตั้งตัว ตกใจมาก
“คุณทำอะไร”
กร้าวดึงอเข้ามาจูบอย่างเร่าร้อน อรชาตกใจ ดิ้นรน ทุบตี แต่กร้าวกอดแน่นและยิ่งจูบรุนแรงขึ้น อรชาดิ้นรนสักครู่ก็นิ่งไปในอ้อมกอดของเขา กร้าวจูบจนพอใจแล้วจึงปล่อยให้เธอเป็นอิสระ อรชาน้ำตาคลอ โกรธจนตัวสั่นที่กร้าวดูถูกศักดิ์ศรี
“ฉัน…ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่คุณคิดจะทำอะไรก็ได้นะ”
“เหรอครับ”
อรชาโกรธมาก
“เลวที่สุด!”
อรชาจะเหวี่ยงกระเป๋าฟาดใส่ แต่กร้าวฉวยมือเธอไว้
“อย่าแม้แต่จะคิดเชียว คุณอรชา คนอย่างผม ใครทำให้เจ็บเท่าไร ผมเอาคืนเป็นร้อยเท่า คิดให้ดีก่อนที่จะฟาดกระเป๋าใส่หน้าผม เพราะคุณโดนหนักกว่าเมื่อกี้แน่”
กร้าวจ้องตาอรชาอย่างเอาจริง ขยับเข้าใกล้ ทำท่าจะจูบอีก อรชากลัว รีบสะบัดมือออก โกรธจนตัวสั่น น้ำตาคลอ ทำอะไรไม่ถูก
“คนเลว หยาบคายที่สุด! ฉันเกลียดคุณ!”
อรชารีบออกจากห้องไป กร้าวแตะริมฝีปากตัวเองแล้วยิ้มร้าย สะใจ

อรชาออกมาจากห้อง เห็นคนเยอะ ก็วางมาดนิ่ง รีบเดินไปอย่างเร็วแต่ก็ยังมีมาด เลขากร้าวมองตามอย่างแปลกใจ
อรชารีบร้อนเข้าบ้าน สวนกับลลิตาที่แต่งตัวสวย กำลังจะออกจากบ้าน

“อ้าว...อร วันนี้ทำไมกลับเร็ว ไม่ทำงานเหรอ”
อรชาตาแดงก่ำ
“เป็นอะไร ตาแดงอย่างกับร้องไห้มา”
อรชาไม่ตอบ สะบัดหนีไป ลลิตาแปลกใจ ไม่พอใจ
“อะไรของเขา พูดด้วยก็ไม่พูด”

อรชาเข้ามาในห้องนอนนั่งลงบนเตียง แตะปากตัวเองที่ถูกกร้าวจูบ ทั้งโกรธ เจ็บใจ เสียใจระคนกัน
“กร้าว ศุภกาญจน์ คุณดูถูกฉัน ทำเหมือนฉันเป็นผู้หญิงง่ายๆ คิดจะทำอะไรก็ได้ คนเลว! หยาบคาย! บ้าที่สุด!”
อรชาร้องไห้โฮออกมา

ลลิตาเดินดูของอยู่ในห้างสรรพสินค้า พนักงานทำความสะอาดกำลังทำความสะอาดพื้นอยู่ สวนกับลลิตา พนักงานมองลลิตาเหลียวหลัง จำได้
“นังตา!”
ลลิตาสะดุ้งเมื่อถูกเรียกชื่อเก่า ลืมตัว หันขวับไปมองพนักงานทำความสะอาด พนักงานเข้ามาจับแขน
“แกจริงๆ ด้วย ต๊าย...ดูแต่งตัวเข้า ตั้งแต่มีผัวรวย เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ”
คนรอบข้างหันมามองลลิตาเป็นตาเดียว เธออายมาก
“ปล่อยฉันนะ ฉันไม่รู้จักแก แกจำคนผิดแล้ว”
ลลิตาโกรธ ตบหน้าพนักงาน รปภและผู้จัดการเข้ามาเคลียร์
“มีอะไรกันครับ”
“พนักงานคนนี้ไม่มีมารยาทเลย พูดจาเพ้อเจ้อ ไม่รู้เรื่องไล่ออกไปเลยนะ คนแบบนี้ ไม่งั้นฉันจะไม่มาเหยียบห้างนี้อีกเลย”
ลลิตาสะบัดเดินหนีไป อับอายขายหน้ามาก รปภ. รีบดึงตัวพนักงานไว้ ไม่ให้ตามไป

ลลิตารีบร้อนเดินหนีมา อายมากไม่ทันมอง เดินมาชนกร้าว
“ว้าย”
“ขอโทษครับ อ้าว...คุณลิต้า”
“คุณกร้าว”
ลลิตาทั้งดีใจและแปลกใจมากที่เจอเขา
“มีอะไรเหรอครับ ทำท่าทางอย่างกับหนีอะไรมา”
“เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ” ลลิตารีบปรับสีหน้า ท่าทีให้เป็นปกติ

กร้าวเดินเลือกของแต่งบ้านกับลลิตา
“ผมกำลังแต่งคอนโด เลยมาเลือกของครับ ถ้าคุณลิต้าพอมีเวลา รบกวนช่วยผมหน่อยได้มั้ยครับ ผมไม่ค่อยถนัดด้านนี้ ผู้หญิงน่าจะเลือกเก่งกว่า”
ลลิตาหยิบของชิ้นหนึ่ง กร้าวก็หยิบชิ้นเดียวกัน มือเขาจับมือเธอทั้งสองหันมาสบตากัน กร้าวยิ้มให้

กร้าวและลลิตาเดินแยกกันดูของตกแต่งบ้าน กร้าวมองไปเห็นอนุชนั่งกินข้าวกับชายธงในร้านอาหารน่ารักๆ ในห้าง เขาเห็นชายธงกุมมืออนุช ก็หึง ไม่พอใจ ลลิตามาเรียก
“คุณกร้าว”
กร้าวชะงัก
“ครับ”
“มาดูทางนี้สิคะ คุณกร้าวต้องชอบแน่”
กร้าวอึกอัก อยากไปขัดจังหวะอนุชกับชายธง แต่ต้องทำตามแผน เลยต้องไปกับลลิตา แต่ยังแอบหันกลับมามองอนุชกับชายธงด้วยความหึงหวง

ชายธงกุมมือ อนุชจะดึงมือออก แต่ชายธงไม่ยอมปล่อย
“ผมรักนุช รักมานานแล้ว”
อนุชไม่ทันตั้งตัว
“ชายธง…”
“แล้วนุชล่ะ รักผมบ้างรึเปล่า”
“นุชอยากให้เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันอย่างนี้ตลอดไป”
ชายธงผิดหวัง
“เป็นมากกว่าเพื่อนไม่ได้เหรอ นุชมีใครในใจรึเปล่า”
“นุชยังไม่คิดถึงเรื่องนั้น ตอนนี้นุชคิดแค่ว่าอยากทำงานหาเงินใช้หนี้ก่อน ชายธงก็รู้ว่าตอนนี้ที่บ้านุชมีแต่ปัญหา”
ชายธงเข้าใจ
“ผมรอได้ ไม่ว่านานแค่ไหน ความรู้สึกของผมก็จะไม่เปลี่ยนแปลง ผมรักนุชคนเดียว รักหมดหัวใจ ไม่มีวันรักใครได้อีก”
อนุชฟังอย่างลำบากใจ

ค่ำนั้น...รถกร้าวมาจอดหน้าประตูรั้วคฤหาสน์มโนรมย์ ลลิตาจะลงจากรถ แต่กร้าวเอื้อมมือไปจับประตูไว้
“เดี๋ยวครับคุณลิต้า”
ลลิตาหันมาหน้าใกล้กับหน้ากร้าวมาก ทั้งสองมองตะลึง กร้าวมองลลิตาด้วยแววตาเสน่หา ราวกับจะกลืนกิน เขามองริมฝีปากเซ็กซี่ของเธอแล้วเหมือนมีแรงดึงดูดเข้าใกล้กัน เหมือนจะจูบกัน ทันใดนั้นเสียงแตรรถดังปี๊น พร้อมกับแสงไฟจากหน้ารถอีกคันสาดส่องเข้ามาตรงหน้า ลลิตาและกร้าวตกใจ หันไปมองรถที่สวนมาคือรถของชายธงที่มาส่งอนุช
“นุช!” ลลิตาตกใจ
กร้าวหน้าเครียด กลัวแผนแตก

รถของกร้าวและรถของชายธงเข้ามาจอดหน้าบ้านด้วยกัน กร้าว ลลิตา ชายธงและอนุชลงจากรถ ลลิตาไม่สบายใจรีบบอก
“พี่…บังเอิญเจอคุณกร้าว”
กร้าวทำเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ผมจะมาคุยธุระกับคุณสิตพอดี”
อนุชไม่คิดอะไร ยังไม่ได้สงสัยอะไร
“เชิญคุณกร้าวข้างในสิคะ”
กร้าวและลลิตาโล่งอก เดินตามอนุช กับชายธงเข้าบ้าน
“เอ่อ ลิต้าไปบอกสิตให้นะคะ นุชช่วยบอกให้แหวนหาน้ำท่ามารับแขกหน่อยสิจ๊ะ” ลลิตาหันมาบอกอนุช
“ค่ะพี่ลิต้า”
ลลิตาและอนุชออกเไป เหลือกร้าวอยู่กับชายธง
“ท่าทางคุณกับคุณนุชสนิทกันมาก” กร้าวแกล้งพูดขึ้นมา
“ใช่ สนิทมาก ทำไมเหรอครับ”
“ไปถึงขั้นไหนกันแล้วล่ะ”
ชายธงอึ้ง
“คุณว่าอะไรนะ”
กร้าวจงใจกวน
“โธ่ ของแบบนี้ รู้ๆ กันอยู่ ผู้ชายเหมือนกัน คุณนุชน่ารักขนาดนี้ แถมยังเรียนเมืองนอก ผู้หญิงหัวสมัยใหม่ ท่าทางไม่น่าจะยาก ถ้าผมเป็นคุณ ผมไม่ปล่อยไว้หรอก”
“นุชไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่คุณคิด”
“แปลว่าเป็นมากกว่าที่ผมคิดอีกเหรอ”
ชายธงโกรธมาก กระชากเสื้อกร้าว
“หุบปากพล่อยๆ แกไม่มีสิทธิ์ดูถูกนุชแบบนี้”
“ดูถูกอะไร ผมก็พูดตามที่เห็น”
“ไอ้ชั่ว!”
ชายธงโกรธจัด ชกกร้าวล้มลง อนุช อสิต ลลิตามาเห็นตอนชายธงชกกร้าวพอดี ทั้งสามต่างตกใจ ลลิตาหน้าตื่น
“ว้าย คุณกร้าว”
อนุชชะงัก
“ชายธง”

อสิตกับลลิตารีบไปประคองกร้าว
ชายธงจะเข้ามาชกอีก อนุชรีบห้าม
“ชายธง หยุดนะ ทำอะไร”
“นุชหลีกไป ผมจะสั่งสอนไอ้คนปากเสีย มันดูถูกนุช”
กร้าวตีหน้าซื่อ
“ผมเปล่านะครับ คุณชายธงเข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว”
“โกหก! เมื่อกี้แกพูด ฉันได้ยินเต็มสองหู”
อสิตตัดบท
“นุชรีบพาเพื่อนไปก่อน”
“ชายธง มานี่”
อนุชดึงชายธงออกไปอย่างยากลำบาก กร้าวแอบยิ้มที่ทำให้ชายธงดูแย่ในสายตาคนอื่นได้

อนุชดึงชายธงออกมา
“ทำไมไปทำคุณกร้าวเขาแบบนั้น”
“มันพูดดูถูกนุช มันหาว่านุช” ชายธงอึกอัก “เอ่อ ใจง่าย”
อนุชแปลกใจมาก
“คุณกร้าวเนี่ยนะ เข้าใจผิดรึเปล่า เขาจะพูดแบบนั้นทำไม”
“ไม่รู้ แต่มันพูดจริงๆ เชื่อผมนะ อยู่ห่างๆ ไอ้คนนี้ไว้ ผมว่ามันไม่ใช่คนดี”
“จ้ะๆ แต่ตอนนี้ชายธงกลับก่อนเถอะนะ เขาเป็นแขกของพี่สิต นุชไม่อยากให้มีเรื่องกัน”
ชายธงพยักหน้าและออกไป อนุชครุ่นคิดเรื่องกร้าวสงสัย ไม่แน่ใจ

ลลิตาทายาให้กร้าว อสิตหน้าเสีย
“ผมต้องขอโทษด้วยที่ทำให้เกิดเรื่อง ยายนุชไม่น่ามีเพื่อนอันธพาลแบบนี้เลย ผมจะบอกให้ยายนุชเลิกคบเพื่อนคนนี้”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เด็กๆ ก็เลือดร้อนเป็นธรรมดา”
“แล้วคุณกร้าวมาหาผมมีธุระอะไรครับ...หรือว่า…เรื่องงานตกแต่งโรงแรม”
“ผมจะมาบอกคุณสิตว่าผมตกลงให้บริษัทคุณตกแต่งโรงแรมของผมครับ”
อสิตกับลลิตาดีใจที่ได้งานใหญ่
“ขอบคุณมากครับคุณกร้าว”

อรชาตาบวมช้ำ เดินมาใกล้ห้องรับแขก กำลังจะเข้าไป แต่ชะงักเพราะได้ยินเสียงกร้าว อรชารีบหลบ แอบมองเข้าไปในห้องรับแขกเห็นกร้าวก็อึ้งไป
“มาทำไม”
อรชาทำตัวไม่ถูก กำลังจะหนีกลับขึ้นห้อง หันมาเจออนุชก็ตกใจ
“นุช!”
อนุชยิ้มให้
“พี่อรมายืนทำอะไรตรงนี้คะ เข้าไปข้างในสิคะ”
“พี่ เอ่อ”
อรชาอึกอัก อนุชดึงอรชาเข้าไปในห้อง อสิตหันไปหาน้องสาวยิ้มแย้มดีใจ
“อ้าว...อร มาพอดี มาฟังข่าวดีเร็ว”
อรชาเลยต้องนั่งร่วมวงด้วย โดยอรชานั่งข้างอนุช กร้าวยิ้มให้ อรชาอายมาก ไม่กล้าสบตา
“คุณกร้าวตกลงร่วมงานกับพี่แล้วนะ งานนี้ต้องยกความดีให้อร...ไม่รู้น้องสาวผมไปเสนองานยังไง คุณกร้าวถึงตอบตกลงรวดเร็วขนาดนี้ เก่งกว่ามืออาชีพอีกนะเนี่ย”
อรชาอึกอัก กร้าวแกล้ง
“คุณอรเขามีทีเด็ดที่ทุกคนคาดไม่ถึงน่ะครับ”
อรชาหันขวับ ทั้งอายและเจ็บใจ กร้าวยิ้มกวน
“อรรู้สึกไม่ค่อยสบาย ขอตัวก่อนนะคะ”
อรชารีบเดินหนีไป อสิต อนุช ลลิตาแปลกใจ
“พี่อรท่าทางแปลกๆ นุชขอตัวไปดูพี่อรก่อนนะคะ”
กร้าวยิ้มพอใจที่แกล้งปั่นหัวอรชาได้

อรชาเข้าห้องมา โกรธ เดินไปที่เตียงนอนแล้วคว้าหมอนมาขว้างๆๆ ระบายอารมณ์
“คนบ้า! สกปรก! ทุเรศ! ฉันเกลียดคุณ เกลียด!”
อรชาร้องไห้ด้วยความเจ็บใจที่โดนดูถูก อนุชมาเคาะประตู
“พี่อรคะ พี่อรเป็นไรรึเปล่า”
อรชาพยายามปรับเสียงให้เป็นปกติ
“พี่ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ รู้สึกเหนื่อยๆ นอนพักเดี๋ยวก็หาย”

อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 1/4 วันที่ 9 ก.พ. 56

ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี เร็ว ๆ นี้
ที่มา manager