อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 1/2 วันที่ 8 ก.พ. 56
“พี่สิตจะสร้างหนี้อีกแล้วเหรอคะ”อสิตถอนใจ
“พี่สิตจะสร้างหนี้อีกแล้วเหรอคะ”
อสิตถอนใจ
“ตอนนี้คนเขาลือกันให้แซดเรื่องวิชเวทย์ของเรากำลังล้มละลายจนไม่มีใครกล้าจ้างบริษัทของพี่แล้ว พี่จะจัดงานให้มันหรูเลิศเพื่อกลบข่าว”
อนุชไม่สบายใจ หันไปหาอรชา
“พี่อรคะ ช่วยห้ามพี่สิตหน่อยสิคะ”
อรชาอึกอัก ไม่กล้ามีปัญหากับใคร
“พี่สิตว่าไง พี่ก็ว่างั้น”
อนุชผิดหวัง
“พี่อร”
ลลิตาไม่พอใจ หมั่นไส้ที่อสิตจะจัดงานให้อนุช
“หมดธุระแล้วใช่มั้ย ลิต้าขอตัว”
อสิตเรียกไว้
“เดี๋ยวลิต้า วันนี้มีใครแปลกหน้ามาป้วนเปี้ยนบ้านเรารึเปล่า”
ลลิตาสงสัย
“ทำไมคะ”
“ผมสงสัยว่าเสี่ยยศรู้ได้ไงว่านุชจะกลับมาวันนี้”
ลลิตาหน้าเสีย กลัวความผิด แกล้งบีบน้ำตา วิ่งร้องไห้ออกไป อสิตตกใจ
“ลิต้า”
อสิตรีบตามไป อนุชกับอรชาแปลกใจ รีบตามไปด้วย
ลลิตาวิ่งร้องไห้หนีมาหยุดยืนอยู่มุมหนึ่ง อสิตตามมาอย่างห่วงๆ
“เป็นอะไร”
อรชาและอนุชตามมาทีหลัง ลลิตาบีบน้ำตา ออดอ้อนอสิต
“ลิต้าใจคอไม่ดีเลย พวกมันหูตาไวมาก ขนาดเรื่องนุชมันยังรู้แล้วเวลาสิตกับอรไปทำงาน ลิต้าอยู่บ้านคนเดียว ถ้าพวกมันมาทำร้ายลิต้าจะทำยังไง ลิต้ากลัวค่ะสิต”
อสิตกอดปลอบ ลลิตาแอบยิ้มร้าย
หลายวันก่อนหน้านี้...ลูกน้องเสี่ยยศจิกผมลลิตาแล้วชักมีดออกมาขู่ ลลิตาตื่นกลัว
“อย่าทำฉันเลย ไปจับตัวน้องสาวคุณสิตสิดีกว่า คุณสิตเขารักน้องมาก เขาต้องรีบหาเงินไปใช้หนี้เสี่ยแน่ๆ”
ลลิตารีบเปิดรูปอนุชในโทรศัพท์ให้ดู ลูกน้องเสี่ยยศสนใจ
อสิตสำรวจในบ้านเพื่อเตรียมจัดงานเลี้ยง พลางคำนวณค่าใช้จ่ายในการตกแต่งบ้าน ลลิตาใส่ชุดนอนเซ็กซี่ เข้ามากอดจากด้านหลัง คลอเคลียเสียงหวานออดอ้อน
“สิตขา ลิต้ายังไม่มีชุดใส่งานเลี้ยงคืนพรุ่งนี้เลย”
“เสื้อผ้าเต็มตู้ ยังว่าไม่มีใส่อีกเหรอ...ผมว่าบ้านดูโล่งไปนะ ของที่เราขายไป ถ้าไม่หาอะไรมาวางแทน คนจะสงสัย”
อสิตมัวแต่คิดค่าใช้จ่าย ไม่สนใจภรรยา ลลิตาไม่ยอมแพ้ ผลักเขาลงไปนั่งเก้าอี้ตัวหนึ่ง ลลิตานั่งตัก คลอเคลีย ยั่วยวน
“ไม่เอาน่าลิต้า ผมยุ่งอยู่ ไม่เห็นเหรอ”
ลลิตาตัดพ้อ
“นังพวกคุณหญิงคุณนายมันชอบจับผิดลิต้าขืนใส่แต่ชุดซ้ำๆ มันได้เม้าท์กันสนุกปากว่าลิต้าไม่มีปัญญาตัดชุดใหม่”
“อย่าไปสนใจพวกปากหอยปากปูเลย พวกนั้นอิจฉาที่คุณสวยกว่าน่ะสิ”
อสิตผลักลลิตาออกเบาๆ แล้วลุกหนีไป ลลิตาหงุดหงิด ขว้างหมอนอิงไล่หลัง
“ถ้ารู้ว่าลำบากอย่างนี้ ฉันไม่แต่งด้วยหรอก”
ลลิตาอารมณ์เสีย
อนุชเข้ามาในห้อง แล้วมองไปเห็นเสื้อผ้าเปื้อนเลือดที่พับวางไว้อยู่มุมหนึ่ง อนุชหยิบเสื้อผ้าเปื้อนเลือดมาดู แล้วนึกถึงกร้าว
กร้าวที่ยังเจ็บแขนซ้าย วาดรูปอนุชแล้วนั่งมอง...
“เราจะได้เจอกันอีกมั้ย”
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขาวางดินสอแล้วกดรับสายเมื่อเห็นเบอร์กรวิก
“อากร้าวคะ พรุ่งนี้มีปาร์ตี้ที่บ้านเพื่อน นกอยากให้อากร้าวไปด้วย อากร้าวว่างมั้ยคะ”
“ได้สิ บ้านเพื่อนอยู่ที่ไหนล่ะ”
“บ้านวิชเวทย์ค่ะ”
กร้าวอึ้ง หน้าเครียดขึ้นมาทันที
หลังจากวางสายจากกรวิก กร้าวรื้อค้นหาเอกสารที่ได้จากนักสืบ ก่อนจะโทรศัพท์หาเสี่ยยศ เจ้าหนี้ของอสิต
“เสี่ยไม่ต้องสนใจหรอกว่าผมเป็นใคร รู้แค่ว่าลูกหนี้ของเสี่ยจะจัดงานเลี้ยงสุดหรูที่คฤหาสน์มโนรมย์คืนพรุ่งนี้ก็พอ”
กร้าววางสาย ยิ้มร้าย
เย็นวันใหม่...อนุชแต่งตัวด้วยชุดเดรสสั้น สวยสดใส อรชามองทึ่งๆ
“สวยมาก งานนี้ไม่มีใครเด่นเกินน้องพี่แน่นอน”
“พี่อรชมเกินไปแล้ว เป็นเพราะชุดพี่อรสวยค่ะ ใครใส่ก็ดูดีทั้งนั้น”
อรชาหยิบกล่องเครื่องเพชรมาให้อย่างเศร้าๆ
“เครื่องเพชรของคุณแม่เหลือแค่ชุดนี้ชุดเดียว นุชเอาไปใส่สิ”
“แล้วพี่อรล่ะคะ พี่อรใส่เถอะ”
“ไม่ได้ นุชเป็นนางเอกของงาน นุชต้องเด่นที่สุด พี่ยอมให้นุชคนเดียว”
“ขอบคุณค่ะ พี่อรดีกับนุชที่สุด ไม่มีใครรักนุชเท่าพี่อรอีกแล้ว”
อรชาและอนุชยิ้มให้กัน ลลิตาแอบแง้มประตูมองดูด้วยความอิจฉา
ลลิตาหงุดหงิด ไม่พอใจ โยนเสื้อผ้าทิ้งบนเตียงจนเต็มเตียงไปหมด เธอเลือกมาหลายชุดแล้วแต่ไม่ชอบสักชุด ลลิตาร้อนรน ไม่ชอบให้ใครเด่นกว่า เธอคิดแผนได้ยิ้มร้าย มีแผนเล่นงานอนุช
อนุชแต่งตัวเสร็จ มองดูตัวเองในกระจก เสียงเคาะประตูดังขึ้น อนุชไปเปิดประตูดู แต่ไม่มีใครเธอมองซ้ายขวาเห็นเงาคนแวบผ่านไป
“ใครน่ะ”
อนุชตามไปถึงด้านหลังบ้านที่มีห้องเก็บของมองหา ไม่เห็นใคร ก็จะกลับ ทันใดนั้นมีเสียงแก้วตกแตกในห้องเก็บของ อนุชหันขวับ คิดว่าขโมย หันรีหันขวาง คว้าไม้ท่อนหนึ่งที่หน้าห้องเก็บของ เธอเห็นประตูเปิดอยู่ จึงย่องเข้าไปด้านใน แต่ไม่มีใคร ทันใดนั้นประตูปิดดังปังและมีเสียงคล้องแม่กุญแจจากข้างนอก อนุชตกใจ รีบไปเคาะประตู พยายามเปิดประตู แต่เปิดไม่ได้
“ใครอยู่ข้างนอก เปิดประตูที”
ด้านนอกห้อง แหวนสาวใช้คนสนิทของลลิตาล็อกแม่กุญแจ ลลิตายิ้มสะใจส่งเงินให้แหวนเป็นรางวัล
“อยู่ในนี้ไปจนงานเลิกนั่นแหละ”
ลลิตาและแหวนออกไป
ค่ำนั้น...โถงในคฤหาสน์มโนรมย์ตกแต่งอย่างสวยงาม แขกที่มาร่วมงานแต่งตัวหรูหรา กร้าวเข้ามากับกรวิก เธอมองหาอนุช ขณะที่กร้าวมองไปที่มุมหนึ่ง แววตาแข็งกร้าวขึ้นเมื่อเห็นรูปประสิทธิ์ ดูสง่างาม น่าเกรงขาม ประดับอยู่ที่ผนังด้านหนึ่ง กร้าวมองรูปนั้นด้วยความแค้นและเจ็บปวด เขานึกถึงอดีตในวัยเด็ก ตอนนั้นเขาเข้ามาในห้อง เห็นประสิทธิ์กำลังปลุกปล้ำชื่นแม่ของเขาอยู่ กร้าวเข้าไปชกประสิทธิ์พัลวันเท่าที่เด็กชายคนหนึ่งจะมีแรง
“ปล่อยแม่ผมนะ”
ประสิทธิ์หงุดหงิด
“เฮ้ย ใครอยู่แถวนี้ มาเอาไอ้เด็กบ้านี่ไปไกลๆ”
คนรับใช้ชายรีบเข้ามาอุ้มเขาไว้ กร้าวดิ้นรนจะไปช่วยแม่
“แม่!”
“กร้าว!”
ชื่นจะไปช่วยลูก แต่ประสิทธิ์ดึงตัวไว้ ชื่นพนมมือ อ้อนวอน
“ขอร้องเถอะค่ะ อย่าทำอะไรฉันกับลูกเลย”
“ไม่ต้องมาบีบน้ำตา แกเป็นลูกหนี้ฉัน ฉันเป็นเจ้าชีวิตแก ฉันจะทำอะไรกับแกก็ได้” ประสิทธ์สั่งคนรับใช้ “เอามันออกไป!”
คนรับใช้อุ้มกร้าวออกจากห้องไป กร้าวดิ้นรนจะไปช่วยแม่แต่สู้แรงผู้ใหญ่ไม่ได้
“แม่”
“กร้าว”
คนรับใช้อุ้มกร้าวออกจากห้องและปิดประตู กร้าวตะโกนเสียงลั่น
“แม่”
กร้าวดิ้นรน คนรับใช้จึงต้องปล่อยกร้าวทิ้งไว้หน้าห้อง
“ช่วยด้วย”
เสียงชื่นกรีดร้องดังออกมาจากในห้อง กร้าวทุบประตู พยายามจะเปิดเข้าไปช่วยแม่ แต่เปิดไม่ได้
“อย่าทำแม่นะ เปิดประตู…แม่!”
กร้าวยืนจ้องมองรูปประสิทธิ์ด้วยความแค้นและเจ็บปวด กรวิกมองอย่างแปลกใจ
“อากร้าวคะ เป็นอะไรรึเปล่า หน้าซีด ไม่สบายรึเปล่าคะ”
“ปละ เปล่า เอ่อ...อาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่านกรู้จักคนบ้านวิชเวทย์ด้วย ไม่เห็นนกเคยเล่าอาให้ฟัง”
“นกไม่ได้คบเพื่อนที่นามสกุลนี่คะ นุชไม่รับโทรศัพท์เลย นกขอตัวไปหานุชก่อนนะคะ”
กรวิกเดินแยกไปมองหาอนุช กร้าวเดินออกจากห้องโถงไป
งานปาร์ตี้ถูกจัดขึ้นที่บริเวณสระว่ายน้ำ แขกมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ ในงานมีดนตรีขับคลอสร้างบรรยากาศ อรชาเยื้องย่างเข้ามาในงาน สวย เด่น จนทุกคนในงานต่างหันมามองเป็นตาเดียว อรชาทักทายแขกในงาน อสิตและลลิตากำลังคุยกับเพื่อนๆ อยู่
“อร มาสวัสดีเพื่อนๆ พี่ก่อนสิ” อสิตหันมาเรียก
อรชาไหว้เพื่อนๆของอสิต
“แล้วนุชล่ะ” อสิตถาม
ลลิตาทำบ่นกลบเกลื่อน
“นุชนี่แย่จริง ปล่อยให้ผู้ใหญ่รอ ไม่มีมารยาทเลย อย่าถือสาเลยนะคะ”
อรชาไม่พอใจที่ลลิตาว่าน้องสาว
“นุชไม่ใช่คนไม่รู้มารยาทนะคะ อรว่านุชคงมีเหตุสุดวิสัยอะไรสักอย่าง อรขอตัวไปดูน้องก่อนนะคะ”
ลลิตาไม่พอใจที่อรชาขัด จึงแกล้งขัดขา อรชาไม่ทันเห็น จึงเสียหลักจะล้ม
“ว้าย!”
อรชาเซจะล้ม ปรารภซึ่งเป็นญาติของลลิตาเข้ามาประคองไว้พอดี ทั้งสองสบตากัน ปรารภตกตะลึงในความสวยหวานของอรชา
“ขอบคุณค่ะ”
ปรารภมัวแต่มองตะลึง ไม่ยอมปล่อยมือ อรชาเน้นเสียง
“ขอบคุณค่ะ”
ปรารภตื่นจากภวังค์
“หา...เอ่อ ครับ”
ปรารภรีบปล่อยมือ ลลิตาเข้ามาทัก
“อ้าวรภมาตั้งแต่เมื่อไร”
“เพิ่งมาครับ”
ลลิตาหันไปบอกอรชา
“นี่ปรารภ ญาติฉันเอง...นี่อร น้องสาวคุณสิต”
ปรารภยิ้มให้
“ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณอร”
อรชายิ้มบางๆ
“ยินดีค่ะ”
ลลิตาอยากจะจับคู่ให้อรชารีบบอก
“อรจ๋า ช่วยอยู่คุยเป็นเพื่อนรภหน่อยสิ เขาไม่รู้จักใครที่นี่”
“คงไม่ได้หรอกค่ะพี่ลิต้า อรต้องรีบไปตามนุช...ขอตัวก่อนนะคะ”
อรชาเดินเชิดออกไป ลลิตาหมั่นไส้ หันมาทุบปรารภ
“เราก็ไม่น่าช่วยเลย”
ปรารภงง
“ทำไมล่ะครับ”
ปรารภไม่เข้าใจลลิตา
ชายธงลูกชายคนเดียวของนายแบงก์ใหญ่ พยายามโทรศัพท์หาอนุช แต่ไม่มีใครรับสาย รอจนสายตัดไป กรวิกเข้ามาหา
“ชายธง เจอยายนุชหรือยัง”
“ยังเลย โทรไปก็ไม่รับ”
“แปลกจัง ยายนุชหายไปไหน”
กรวิกและชายธงสงสัย
ในห้องเก็บของ อนุชยกกล่องมาเรียงต่อกันและปีนขึ้นไป เธอใช้ไม้ทุบกระจกหน้าต่างแล้วปีนออกมาจากห้องเก็บของอย่างทุลักทุเล กร้าวเดินเล่นมาเห็นอนุชทำลับๆ ล่อๆ ก็สงสัย เขาถามเสียงดัง
“นั่นใคร ทำอะไร”
อนุชตกใจ เสียหลักหล่นลงมาในอ้อมแขนเขาพอดี
“ว้าย ปล่อยฉันนะ”
กร้าวเจ็บแผลที่แขน จึงปล่อย
“โอ๊ย”
กร้าวและอนุชเพิ่งเห็นหน้ากัน ต่างจำได้
“คุณ! มาทำอะไรที่นี่ อย่าบอกนะว่ามาขโมยของ”
“นี่คุณ เจอหน้าก็ปากเสียเลยนะ คราวก่อนก็ปรักปรำฉัน”
“ก็คุณชอบทำตัวน่าสงสัย คราวที่แล้วก็โดนมือปืนตามล่าคราวนี้ยังมาทำตัวลับๆ ล่อๆ บ้านคนอื่นเขาอีก”
“บ้านคนอื่นที่ไหนกัน ที่นี่บ้าน…”
ยังไม่ทันที่เธอจะพูดคำว่าฉัน กรวิกก็วิ่งมาหาเสียก่อน
“อากร้าว!”
กร้าวและอนุชหันไปมอง กรวิกแปลกใจ
“นุช! นี่รู้จักกันแล้วเหรอ...นุชจ๊ะ นี่อากร้าว...อากร้าวคะ นี่เพื่อนนก อนุช วิชเวทย์ไงคะ”
กร้าวตกใจมาก หน้าเครียดขึ้นมาทันทีไม่อยากเชื่อ
“อนุช วิชเวทย์!”
กร้าวหน้าเครียด ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นอนุช วิชเวทย์ อนุชสังเกตเห็นแววตาของเขาที่มองเธอเปลี่ยนไป รู้สึกประหลาดใจและสงสัย
ทันใดนั้นมีเสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นหน้าบ้าน อนุชและกรวิกต่างตกใจ
“เสียงอะไรน่ะ”กรวิกหันมาถาม
อนุชรีบออกไป กรวิกแปลกใจ กร้าวยืนนิ่งอึ้ง ไม่คิดว่าจะเป็นคนเดียวกัน
พวกลูกน้องของเสี่ยยศ 4-5 คนอาละวาดพังข้าวของในบ้าน อนุชเข้ามาเห็นก็ตกใจ ลูกน้องเสี่ยยศจะเข้าไปอาละวาดในงาน
“หยุดนะ”
อนุชหันไปคว้าร่มมาตั้งท่าจะสู้ ลูกน้องจะฝ่าเข้าไป อนุชเหวี่ยงร่มฟาดใส่ แต่โดนลูกน้องจับไว้ได้ แย่งมา แล้วจับตัวเธอไว้ อนุชดิ้นรน
“ปล่อยฉันนะ...ปล่อย”
อนุชกระทืบเท้ามัน ลูกน้องคนนั้นโกรธ จิกผมเธอ
“โอ๊ย”
อสิต ลลิตาและปรารภคุยกับแขกอย่างสนุกสนาน อรชาเข้ามา
“หาจนทั่วแล้วไม่เจอนุชเลยค่ะ”
แหวนวิ่งหน้าตื่นเข้ามา กระซิบ ลลิตาตกใจ
“ว่าไงนะ!”
อสิตเดินนำลลิตา อรชา และปรารภตามแหวนไป ชายธงเห็นพวกอสิตก็รีบตามไปด้วย
ลูกน้องเสี่ยยศจะตบอนุช กร้าวเข้ามาฉวยมือไว้ ชกจนมันล้มลง กรวิกมาหาอนุช
“นุชเป็นไรรึเปล่า”
อนุชส่ายหน้า พวกลูกน้องมารุม กร้าวชกต่อยกับพวกลูกน้อง ลูกน้องคนหนึ่งเล่นทีเผลอ ฟาดเข้าที่แขนซ้ายข้างที่เป็นแผล กร้าวเจ็บร้องลั่น
“โอ๊ย!”
กรวิกตกใจกรี๊ดลั่น
“อากร้าว!”
อสิตและทุกคนที่เข้ามาต่างตกใจ
“นุช!”
ชายธงห่วง รีบไปหาอนุช
ลูกน้องเสี่ยยศยิ้มหยัน
“โผล่หัวมาแล้วเรอะไอ้อสิต”
พวกลูกน้องเข้าไปรุมอสิต อรชาขวาง
“พี่สิตระวัง”
ลูกน้องจะตบอรชา ปรารภช่วย ชกลูกน้องล้มไปคนหนึ่ง อีกคนเข้ามาชกปรารภเซไป ลูกน้องจับตัวอสิตได้
“ปล่อยนะ”
“เสี่ยยศมีเรื่องอยากคุยกับแก”
อสิตตกใจ
ลูกน้องที่อยู่ด้านนอก เปิดประตูรถตู้ เสี่ยยศลงจากรถ เข้ามาในบ้าน มาดนิ่ง น่ากลัว เสี่ยยศเข้ามาในโถงด้านหน้า
“สะ เสี่ย!” อสิตหน้าซีด
“ลื้อกล้ามากที่โกหกอั๊ว บอกว่าไม่มีเงิน แต่จัดงานเลี้ยงใหญ่โตเห็นอั๊วเป็นไอ้โง่เรอะไง!”
อสิตตื่นกลัว
อ่านละคร ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ตอนที่ 1/2 วันที่ 8 ก.พ. 56
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทประพันธ์ : บุษยมาส (จากเรื่องเดิม นางฟ้าซาตาน)ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง บทโทรทัศน์ : สิริกร
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง กำกับการแสดง : ธนะสิทธิ์ อริยสินวีรกุล
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง แนวละคร : เมโลดราม่า - โรแมนติก
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ผลิตโดย : บริษัท ดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ร้อยเล่ห์เสน่ห์ลวง ออกอากาศ : เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สี เร็ว ๆ นี้
ที่มา manager