อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 4/5 วันที่ 8 ก.พ. 56
“กระผมรับดาบจากช่างตีดาบมาครบตามจำนวนที่ต้องการแล้วขอรับ”“ดี...แล้วท่านขุนเตรียมตัวสำหรับการประลองไปถึงไหนแล้ว”
“กระผมทุ่มสุดชีวิตขอรับ เพราะการต่อสู้ครั้งนี้นอกจากเรื่องงาน ยังมีเรื่องของหัวใจเป็นเดิมพันด้วย กระผมอยากพิสูจน์ให้หญิงที่กระผมรักเห็นว่ากระผมจริงใจกับเธอมากเพียงใด ท่านพระยาคงทราบว่า กระผมกับขุนพิทักษ์มีหญิงในดวงใจเป็นคนคนเดียวกัน”
“ฉันรู้ แต่รำพึงรู้เรื่องนี้ด้วยหรือเปล่า ว่าประลองกันเพื่ออะไร”
“น้องรำพึงทราบดีขอรับ และครั้งนี้หากใครแพ้จะต้องไปจากเมืองนี้”
พระยาเทวราชยิ้มบอก
“ฉันหวังว่า ท่านขุนจะเป็นผู้ชนะ”
ขุนไว ยิ้มรับอย่างยินดีที่พระยาเทวราชแสดงออกว่าสนับสนุน
รำพึงกับจวงเดินขึ้นมาพอดี
“รำพึ เย็นนี้ลูกตั้งสำรับเพิ่ม ขุนไวจะทานข้าวกับเราด้วย”
ขุนไว ยิ้มอย่างยินดีอีกครั้ง รำพึงมองอย่างสงสัยในท่าทีของพระยาเทวราช
“บ่าวทั้งบังคับ ทั้งขอร้องนังชุ่ม แต่ก็ไม่ยอมพูดอะไรเลยเจ้าค่ะ เอาแต่นอนร้องไห้”
ขุนพิทักษ์ ร้อนใจถาม
“แล้วมันเป็นยังไงบ้าง”
“เนื้อแตกทั้งหลังเลยเจ้าค่ะ บ่าวว่าคงจะเจ็บมาก”
ขุนพิทักษ์ หน้าเสีย ลุกขึ้นทันทีจะเดินออกไป
“ลูกจะไปไหน” คุณหญิงมณีถาม
ขุนพิทักษ์ ชะงักอึกอักแล้วก็ทำเสียงดัง
“กระผมเบื่อ! จะไปข้างนอก”
ขุนพิทักษ์ พูดจบก็เดินออกไปเลย คุณหญิงมณีมองตาม
“น่าสงสารนังชุ่มนะเจ้าคะ ช่วงนี้มันคงดวงตก มีแต่เรื่องเจ็บตัวแล้วก็มีเรื่องกับคุณรำพึงบ่อยมาก ทั้งที่ปกตินังชุ่มมันไม่เคยมีปัญหากับใครเลยนะเจ้าคะ”
คุณหญิงมณีคิดตาม
ที่เรือนทาส ชุ่มนั่งหันหลังให้ประตูแล้วควักยาในถ้วยบดยา ก่อนจะพยายามเอื้อมมือไปทาด้านหลังอย่างยากลำบาก มือชุ่มแตะยาลงบนแผลแล้วสะดุ้งด้วยความเจ็บปวด
ชุ่มนึกถึงภาพที่ขุนพิทักษ์โบยชุ่ม ชุ่มกัดฟันไม่ร้อง แต่เจ็บปวดหนัก
ขุนพิทักษ์เข้ามาในห้อง มองชุ่มที่จะควักยาแต่มือขุนพิทักษ์ มาคว้าถ้วยยาไป ชุ่มตกใจหันไปเห็นเป็นขุนพิทักษ์ ก็จ้องนิ่ง
“เอ็งเจ็บมากไหม”
ชุ่มมองขุนพิทักษ์ ด้วยสายตาเฉยชา ขุนพิทักษ์ ควักยาจะแตะที่แผลแต่ชุ่มเบี่ยงตัวหนี ขุนพิทักษ์ ขยับตาม แต่ชุ่มขยับไปนั่งพิงฝาเมินมองไปทางอื่น
“ชุ่ม...”
ชุ่มนิ่งไม่ตอบรับ ไม่แม้แต่จะหันมองมา
“ชุ่ม ข้าทาแผลให้ หันมา ข้าจะทาแผลให้ นังชุ่ม!”
ชุ่มนิ่งเงียบเมินหน้าไปทางอื่น จนขุนพิทักษ์ ต้องจับชุ่มหันมา
ขุนพิทักษ์ ชะงักอึ้งที่เห็นว่าหน้าชุ่มเต็มไปด้วยน้ำตา ชุ่มมองอย่างเย็นชา ขุนพิทักษ์ปล่อยมือจากชุ่ม
ชุ่มลงนอนหันหลังร้องไห้ด้วยความน้อยใจและเจ็บปวด ขุนพิทักษ์จนใจจำต้องถอยออกไปอย่างรู้สึกผิด
รำพึงเดินตามมาส่งขุนไวพิชิตพลถึงเรือที่ท่าน้ำบ้านพระยาเทวราช
“รสชาติอาหารฝีมือน้องอร่อยมาก พี่ดีใจเหลือเกินที่อีกไม่นานพี่จะได้น้องมาคู่เคียง”
ขุนไวจับมือ รำพึงอยากจะดึงออก แต่ขุนไวกระชับจับไว้ไม่ยอมปล่อย
“น้องรังเกียจพี่”
“ไม่ใช่นะคะ น้องเกรงว่าคุณพ่อมาเห็นเข้าจะไม่งาม”
ขุนไว ยิ้มพอใจบอก
“ไม่ต้องกลัว ท่านพระยายินดีกับเราสองคนด้วยซ้ำ เมื่อพี่ชนะไอ้พิทักษ์คราวนี้ พี่จะรีบให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอน้องทันที !”
ขุนไว ยิ้มอย่างมีความสุข แล้วปล่อยมือจากรำพึงลงเรือไป รำพึงมองตามอย่างครุ่นคิด
“คุณพ่อยินดีด้วย”
บนเรือน พระยาเทวราชอ่านเอกสาร รำพึงยกแก้วชามาให้พระยาเทวราช
“น้ำชาค่ะคุณพ่อ”
“อืม...”
รำพึงมองพระยาเทวราชแต่ยังไม่ยอมออกไป
“มีอะไร”
“การดวลของขุนไวกับคุณพี่พิทักษ์น่ะค่ะ ทั้งสองคนทำเพื่อพิสูจน์ให้เห็นว่าเขาจริงใจกับลูกมากแค่ไหน”
พระยาเทวราชพูดต่อ
“โดยมีตัวลูกเป็นเดิมพัน”
“คุณพ่อรู้”
พระยาเทวราชพยักหน้า
“ถ้าครั้งนี้ใครเป็นผู้ชนะ ลูกจะแต่งงานกับคนนั้น”
รำพึงมั่นใจว่าขุนพิทักษ์จะชนะ ขณะที่พระยาเทวราชคิดว่า ขุนไวจะชนะ
“ค่ะ”
“พ่ออนุญาต!”
รำพึงดีใจออกนอกหน้าบอก
“จริงนะคะ ถ้าคุณพี่พิทักษ์ชนะ คุณพ่อ...”
พระยาเทวราชตัดบทบอก
“แต่ถ้าขุนไวชนะ ลูกก็ต้องแต่งงานไม่มีข้อแม้เหมือนกัน”
รำพึงคิดนิดนึงก่อนตอบ
“ตกลงค่ะ”
“ถือว่าลูกให้คำมั่นแล้วนะ”
พระยาเทวราชเดินออกไป จวงที่แอบฟังรีบเข้ามาอย่างร้อนใจ
“คุณรำพึงเจ้าคะ ไปสัญญาแบบนั้นถ้าเกิดท่านขุนพิทักษ์แพ้ล่ะเจ้าคะ”
รำพึงมีสีหน้ามุ่งมั่น
“ไม่มีทาง คุณพี่ต้องเอาชนะขุนไวได้แน่ๆ!”
ภายในโรงเหล้า ขุนพิทักษ์ เมามาย สาว 2 คนคอยรินเครื่องดื่มให้ไม่ขาดตอน รอบ ๆข้างก็มีชาวบ้านคนอื่นๆ พากันเฮฮา
“เติมสิ เติม!”
สาวทั้ง2 คนพยายามเข้ามาคลอเคลีย
ขุนพิทักษ์ ปัดอย่างไม่ใยดี
“อย่ามายุ่งกับข้า!”
สาวๆยังนัวเนียไม่เลิก ขุนพิทักษ์ รำคาญผลักสาวออกไป จนสาวร่วงจากบนที่นั่งลงไปนอนกองกับพื้น
“ไปให้พ้น ไป!”
ขุนพิทักษ์ ปาไหเหล้าแตกเพล้ง! สาว ๆ รีบพากันจูงมือหนีไปอย่างหวั่นๆ ขุนพิทักษ์ ทิ้งตัวลงนอนด้วยความเมามาย
“นังชุ่ม..ชุ่ม”
ขุนพิทักษ์ เมาจนหมดสติ
เช้าวันใหม่ ที่เรือนคุณหญิง แจ่มยกสำรับขึ้นมา ชุ่มยกน้ำดื่มตามขึ้นมาแล้วช่วยแจ่มจัดสำรับ คุณหญิงมณีเดินออกมาจากห้อง
“พ่อพิทักษ์ล่ะ”
“ยังไม่กลับเรือน ตั้งแต่เมื่อวานเจ้าค่ะ”
คุณหญิงถอนใจด้วยความกลัดกลุ้ม
“ข้าจะไปทำบุญ เอ็งไปเตรียมเรือสิ”
“อ้าว...แล้วสำรับเช้า”
“ข้าไม่หิว”
คุณหญิงเดินเข้าห้องไป แจ่มถอนใจเดินลงเรือนไป ชุ่มมองตามคุณหญิงด้วยความเป็นห่วง
เช้าวันเดียวกันที่บ่อน ไก่ที่ถูกปล่อยลงสนามชนขุนพิทักษ์ไมตรีและนักพนันต่างพากันเชียร์ลั่น
“อย่างนั้นแหละ!”
ขุนพิทักษ์ เล่นการพนันอย่างเมามัน ลูกน้องของขุนไวพิชิตพลยืนมองอยู่ครู่หนึ่งแล้วรีบออกไป
เวลาเดียวกัน ขุนไวที่พันผ้าที่ข้อมือเพื่อจะซ้อมต่อยมวย ฟังบ่าวเข้ามารายงาน
“ดี คอยจับตาดูมันไว้”
ลูกน้องขุนไว รับคำสั่งแล้วรีบออกไป
“เตรียมรับความพ่ายแพ้ไว้ได้เลย ไอ้พิทักษ์!”
ขุนไวเดินไปที่ต้นกล้วย ขุนไวเตะ ๆ ๆ จนลำต้นสั่นคลอน ขุนไวซ้อมด้วยความมุ่งมั่น
ในเวลาต่อมา ขุนพิทักษ์ กำลังเล่นกำถั่ว แต่เสียพนันเลยหงุดหงิด
ขุนไวต่อยกับลูกน้องที่เป็นคู่ซ้อมอย่างคล่องแคล่ว ฉับไว ชั้นเชิงมวยดูเก่งมาก
บริเวณใกล้ท่าน้ำ ขุนไว เห็นเรือของคุณหญิงมณีกำลังจะไปวัดแล่นผ่าน เสียงการซ้อมของขุนไว ดังมา
คุณหญิงมณีเขม้นมองอย่างสนใจ
แจ่มยื่นหน้าดู
“นั่นท่านขุนไวนี่เจ้าคะ”
คุณหญิงมณีมองไปเห็นขุนไว รุกไล่คู่ซ้อมอย่างหนัก ใช้ท่าหมุนจระเข้ฟาดหางจนคู่ซ้อมกระเด็น
“ตายแล้ว...ขุนไวซ้อมหนักขนาดนี้ ท่านขุนของแจ่มจะไหวหรือเจ้าคะคุณหญิง”
คุณหญิงมณีเครียด
ในเวลาต่อมา ชุ่มออกมาที่หน้าเรือนเห็นคุณหญิงมณีเดินกลับเข้ามา มีแจ่มรีบเดินตามเข้ามาพร้อมกับข้าวของที่จะนำไปทำบุญที่วัด ชุ่มแปลกใจ
“ทำไมกลับเร็วจังเจ้าคะ”
“ข้าเหนื่อย อยากพัก”
คุณหญิงมณีเดินขึ้นเรือนไป
“มีอะไรกันเหรอพี่แจ่ม แล้วของพวกนี้จะเอาไปทำบุญไม่ใช่เหรอจ๊ะ”
แจ่มหนักใจบอก
“ท่านคงเครียด กลัวท่านขุนจะแพ้ขุนไวน่ะสิ เฮ้อ...”
“ทำไมเหรอจ๊ะ มีเรื่องอะไร”
ชุ่มถามอย่างสนใจ
ที่โรงเหล้าเวลากลางคืน ขุนพิทักษ์กระแทกแก้วลงอย่างเมามาย สาว ๆ พยายามจะเข้ามานั่งคลอเคลีย
“ไปให้พ้น ไป!”
ขุนพิทักษ์ รำคาญผลักออกไปแล้วลุกขึ้นเดินไป
ในเวลาต่อมา ขุนพิทักษ์ เดินเข้ามาจะขึ้นเรือน แต่ชะงักแล้วตัดสินใจเดินไปทางเรือนทาส
ขุนพิทักษ์ เดินมาทางเรือนทาสจะตรงไปหาชุ่ม มีเสียงคนอาบน้ำอยู่ที่ท่าน้ำ ขุนพิทักษ์ ชะงักเล็กน้อยแล้วเดินเข้าไปดูตามเสียง
ขุนพิทักษ์ เห็นชุ่มกำลังนั่งอาบน้ำอยู่ที่ท่าน้ำเพียงลำพัง ชุ่มค่อย ๆ ลูบที่แขนอย่างช้า ๆ ขุนพิทักษ์ มองเคลิ้ม ลืมตัวจะก้าวเข้าไปแต่เหยียบกิ่งไม้เสียงดัง ชุ่มตกใจหันกลับมา
“ใครน่ะ”
ขุนพิทักษ์ ก้าวเข้ามา
“ข้าเอง”
ชุ่มเห็นว่าเป็นขุนพิทักษ์ ก็รีบลุกขึ้นเอาผ้ามาคลุมตัว ชุ่มจะรีบเดินไปแต่ขุนพิทักษ์ รีบเดินมาขวางไว้
“ชุ่ม เอ็งเป็นยังไงบ้าง”
ชุ่มไม่ตอบจะเดินหนีอย่างเดียว ขุนพิทักษ์ยังก้าวตามมาขวาง ชุ่มตัดสินใจผลักขุนพิทักษ์จะรีบเดินไป
“ข้าไม่ได้คิดว่าเอ็งผิด แต่ข้าจำเป็นต้องโบยเอ็ง!”
ชุ่มชะงักแต่ยังไม่หันมา
“ชุ่ม...ข้าขอโทษ”
ชุ่มแปลกใจที่ได้ยินคำขอโทษ แต่ความน้อยใจทำให้ยังไม่หันไป ชุ่มจะเดินไปอีก ขุนพิทักษ์ก้าวเข้าไปขวางจับสองแขนไว้
“ชุ่ม..เอ็งพูดกับข้าสิ”
ชุ่มมองนิ่ง ขุนพิทักษ์อึดอัด ชุ่มแกะมือ ขุนพิทักษ์ทนไม่ไหว
“ขอแค่เอ็งยอมพูดกับข้า...จะให้ข้าทำอะไรข้าก็ยอม!”
ชุ่มชะงักหันมามองขุนพิทักษ์อย่างใช้ความคิด
“ถ้าข้าขอก็จะให้จริงเหรอเจ้าคะ”
ขุนพิทักษ์กระตือรือร้นบอก
“จริงสิ”
“ท่านขุนพูดแล้วอย่าคืนคำนะเจ้าคะ”
ชุ่มยิ้มออกมาด้วยความสุขใจ
เช้าวันใหม่ที่บริเวณลานหน้าเรือน แลเห็นขุนพิทักษ์ทะยานเข้าเตะ ๆๆ สมตั้งรับซ้าย ขวา ซ้าย ขวาเป็นพัลวัน สมก้าวถอยหลัง ขุนพิทักษ์เข้ามารุกไล่ พอสมผลักขาขุนพิทักษ์จนเสียหลัก สมจะเข้าต่อยขุนพิทักษ์หลบหลีก ทั้งคู่ซ้อมมวยกันอย่างจริงจัง
จังหวะหนึ่งขุนพิทักษ์ เห็นชุ่มนั่งดูอยู่ไม่ห่าง ด้วยสีหน้าปลาบปลื้มก็ยิ้มให้
ระหว่างนั้นคุณหญิงมณีเดินเข้ามาพร้อมกับแจ่มมายืนอยู่ห่างๆ คุณหญิงมณียืนมองด้วยความดีใจ แจ่มมองแล้วตบหน้าตัวเองเบาๆ
“ท่านขุนซ้อมมวย นี่ แจ่มไม่ได้ฝันใช่ไหมเจ้าคะ”
คุณหญิงมณีหยิกแขนแจ่ม
“โอ้ย ๆ ๆ”
“ตื่นหรือยัง”
แจ่มหน้าจ๋อยบอก
“ตื่นแล้วเจ้าค่ะ”
ขุนพิทักษ์ โวยวายท่าทางหงุดหงิด
“ไอ้สม! เตะ ต่อยให้มันเต็มที่หน่อยสิวะ”
“แต่กระผม”
“ไม่กล้าใช่ไหม”
ขุนพิทักษ์ ต่อยเข้าเต็มที่หน้าสม ดังพลั่ก!
สมผงะ เลือดขึ้นหน้าเข้าต่อยขุนพิทักษ์ แบบรัวไม่นับ ฝ่ายท่านขุนหลบซ้ายหลบขวาไวปานกัน ขุนพิทักษ์ ใช้จังหวะถีบสมจนล้มไป ขุนพิทักษ์ ยืนยืดอย่างเท่
ชุ่มเห็นขุนพิทักษ์หอบ ก็ลุกขึ้นจะเดินไป เสียงขุนพิทักษ์ ดังขึ้นทันที
“ชุ่ม! เอ็งจะไปไหน”
ชุ่มชะงักหันมา
“เอ็งสัญญากับข้าแล้วนะว่า ถ้าข้าซ้อม เอ็งจะนั่งดู ไม่งั้นข้าก็เลิกซ้อม”
ขุนพิทักษ์ ดูจะเลิกซ้อมจริงๆ ชุ่มยิ้มบอก
“ ข้าจะไปเอาน้ำมาให้ท่านขุนก็ไม่ได้เหรอเจ้าคะ”
ขุนพิทักษ์ เหวอแล้วออกอาการปลื้ม แต่ยังทำเป็นดุ
“ก็รีบไปสิ!”
“เจ้าค่ะ”
สมมองท่าทีของชุ่มกับขุนพิทักษ์อย่างไม่สบายใจ คุณหญิงมณีมองด้วยความเครียด
ฝ่ายขุนไว กำลังซ้อมอย่างมุ่งมั่น พระยาเทวราชเดินเข้ามา รำพึงจำต้องเดินตามเข้ามา มีจวงรั้งท้ายมาด้วย
“คุณพ่อมาดูขุนไวซ้อมแบบนี้ถ้าคุณพี่พิทักษ์รู้เข้า”
รำพึงยังพูดไม่จบ พระยาเทวราชเริ่มผิดหู และอารมณ์เสียทันที
อ่านละคร บ่วงบาป ตอนที่ 4/5 วันที่ 8 ก.พ. 56
ละครเรื่อง บ่วงบาป บทประพันธ์ : อัจฉรียาละครเรื่อง บ่วงบาป บทโทรทัศน์ : พอวาสน์-นันทพร
ละครเรื่อง บ่วงบาป กำกับการแสดง : กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง บ่วงบาป แนวละคร : ดราม่า
ละครเรื่อง บ่วงบาป ผลิต : บ้านละคอนโดย อรพรรณ วัชรพล
ละครเรื่อง บ่วงบาป ออกอากาศทุกวันพุธและพฤหัสบดี เวลา 20.15 น.
ระยะเวลาออกอากาศ : เริ่ม กุมภาพันธ์ ทางไทยทีวีสีช่อง3 (ต่อจาก ตะวันฉาย ในม่ายเมฆ)
ที่มา manager