ก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล ตอนที่ 13 วันที่ 6 พ.ค. 57

ก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล ตอนที่ 13 วันที่ 6 พ.ค. 57

"เหมือนคุณแม่เลย แต่คุณแม่ไม่ยอมกินพร้อมหนู บอกว่าจะรอคุณพ่อ"
ธัญรดายิ้มสวยสงบเย็น จนพีศทรรตแปลกใจ
"เหรอคะลูก"

"ค่ะ...หนูอิ่มแล้วค่ะ ขอไปเล่นที่สนามเด็กเล่นได้มั้ยคะคุณพ่อ"
"ได้สิคะ แต้ว พาน้องไปเล่นก่อนไป เดี๋ยวฉันอิ่มแล้วจะรีบตามไป"
"ค่ะ"
"ไม่ต้องรีบอิ่มก็ได้ค่ะ คุณพ่อทำงานเหนื่อย ต้องกินเยอะๆ ไปเถอะพี่แต้ว"
ญาดารีบจูงแต้วออกไป เพื่อเปิดโอกาสให้พ่อกับแม่อยู่ด้วยกัน ธัญรดายิ้มหวานให้พีศทรรต
"จะกินอะไรดีคะ ฉันสั่งให้"

พีศทรรตพูดเบาๆ กลัวคนอื่นได้ยิน
"นอกจากจะสอนให้ลูกพูดแบบเมื่อกี้แล้ว คุณสอนให้ลูกทำอะไรอีก"
ธัญรดาลืมตัว
"นี่คุณจะตั้งใจหาเรื่องฉันมากเกินไปหรือเปล่า"
ทุกคนจับสังเกตได้ ที่คุยๆกันอยู่ เงียบกริบ เงี่ยหูฟังทันทีอย่างเนียนๆ พีศทรรตฉวยข้อมือธัญรดาลุกออกไปโต๊ะทันที เมอร์ดี้และทุกคนมองตามอย่างสนใจใคร่รู้ โดยเฉพาะเมอร์ดี้ลุกจะตามออกไป แต่โตโต้และตมิสาเดินเข้ามาขวางเอาไว้
"จะไปไหนคะ" โตโต้ถาม
ตมิสากดเมอร์ดี้นั่งลง
"นั่งลงค่ะ"
"แล้วพวกพี่จะมายุ่งอะไรกับหนูเนี่ย"
"ต้องกินข้าวให้เสร็จภายในสิบห้านาที จากนั้นไปล้างหน้าอาบน้ำนอนตามตารางที่ต้องทำ ห้ามนอนดึก เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า"โตโต้บอก
"บอสกำชับเอาไว้ ว่าให้ดูแลเมอร์ดี้อย่างดีที่สุด ชนิดตามประกบติดยี่สิบสี่ชั่วโมงค่ะ โอเค ตามนี้" ตมิสาบอก
ทั้งคู่คุมประกบให้เมอร์ดี้กินข้าว ไม่ให้ไปไหน เมอร์ดี้นั่งหงุดหงิด ไม่พอใจ ก่อนที่ทั้งคู่จะหันมาสบตากัน พยักหน้ายิ้มให้กัน ที่ทำตามคำสั่งของพีศทรรตที่สั่งไว้

ย้อนกลับไป พีศทรรตเดินออกคำสั่งกับโตโต้กับตมิสา
"ระหว่างที่อยู่ที่เกาะตะวัน ตามประกบติดเมอร์ดี้ยี่สิบสี่ชั่วโมง คอยดูแลอย่าให้ไปทำอะไรที่ไม่เข้าท่า"
"ค่ะ"
"ให้ตมิสาช่วยคุณ ถ่ายคลิปเมอร์ดี้ทุกช่วงเวลาไม่ว่าจะไปทำอะไร ที่ไหนกับใคร แต่....อย่าให้เค้ารู้ตัวว่าถ่ายคลิปเค้าไว้"
"เพื่อคะ?" ทั้งคู่ถามอย่างไม่เข้าใจ
"ผมต้องการหลักฐานชัดๆแค่ครั้งเดียว ที่จะทำให้ผมตัดสินใจได้แน่นอนว่า ควรจะสนับสนุนเด็กคนนี้ให้เติบโตในวงการบันเทิงต่อไปหรือไม่"
"บอกตอนนี้เลยก็ได้ค่ะ ว่าไม่ควรฉีกสัญญาเลยค่ะ"ตมิสาบอก
"โต้เห็นด้วย เด็กคนนี้มีพฤติกรรมหน้าไหว้หลังหลอก ปากว่าตาขยิบ ดีนี่ตัวแม่ นี่เราก็กำลังหาหลักฐานมาประจานมันอยู่"
"หามา! แต่ไม่ต้องประจาน เพราะนั่นเป็นการสาวไส้ให้กากิน จะทำให้เราเสียเครดิตไปด้วย"
"ไม่ประจาน มันก็ยังลอยหน้าลอยตาต่อไปได้อยู่สิคะ"
"ไม่ประจาน แต่ไม่ส่งงานให้ อย่าลืม...มีดาวดวงใหม่รอเกิดอยู่ทุกวัน ใครไม่รักดี ทำตัวเอง ก็จงดับแสงไปซะ ให้คนที่พร้อมกว่าดีกว่าได้เกิด"
ตมิสา โตโต้รับคำ "ค่ะ"
"ผมไม่อยากให้คนเข้าใจผมผิด คิดว่าผมเห็นแก่ผลประโยชน์จนลืมความเป็นมนุษย์ ใครทำอะไรก็สมควรได้รับผลของมัน"
พีศทรรตเดินออกไป โตโต้และตมิสามองตามอย่างชื่นชม

ในห้องอาหาร เมอร์ดี้กินข้าวอย่างไม่สบอารมณ์ ตมิสา โตโต้ลงนั่งกินด้วย ทำไม่รู้ไม่ชี้
โต๊ะไทเกอร์....เขาหยิบมือถือ จะโทร.หาตรัยคุณ ลุกขึ้น
"ผมอิ่มแล้วนะ ขอตัวโทรหาใครบางคนก่อนนะ"
"ไม่มีใครอยากรู้ว่าพี่ไปไหนหรอก เชิญเถอะ" ชาโนบอก
"ไอ้ชานม"
ชาโนเงียบ ก้มหน้ากินต่อ หยาดทิพย์แอบอมยิ้มขำที่ชาโนปากไวใส่ไทเกอร์ กินพลางยิ้มพลาง โดยที่ชาโนไม่รู้ตัว เจ๊ฟูแอบสังเกตเห็นปฏิกิริยาของหยาดทิพย์แล้วอมยิ้ม
ไทเกอร์เดินสะบัดบ็อบออกไป
"คุณดรณ์....ช่วยเจ๊จัดเสื้อผ้าเซ็ตที่จะใช้ถ่ายพรุ่งนี้หน่อยสิ"
"อ้าว...แล้วทีม"
เจ๊ฟูดึงตัวดรณ์ออกไปเลย
"คนไม่พอ มาเหอะ!"

แล้วเจ๊ฟูก็ไล่จิกทีมงานคนอื่นๆออกไปด้วย เหลือแค่ชาโนกับหยาดทิพย์นั่งกินข้าวกันสองคนโดยไม่รู้ตัวที่โต๊ะ
พีศทรรต พาธัญรดาเข้ามาคุยในห้อง ปิดประตู เสียงเข้ม

"คุณต่างหากที่พยายามจะสร้างเรื่องทุกครั้งที่มีโอกาส แล้วใช้ลูกเป็นเครื่องมือ ไม่สงสารลูกบ้างหรือไง"
"คุณกำลังยัดเยียดให้ฉันเป็นแม่ที่ร้ายกาจเกินไปแล้วนะ! ฉันรักลูกพอๆกับที่คุณรัก ฉันแค่อยากให้เราใช้เวลาอยู่ด้วยกัน เพื่อลูกจะได้มีความสุข"
"ผมไม่เชื่อ บอกตามตรงว่าผมไม่เคยไว้ใจคุณเลย คุณมีแผนจะทำอะไรกันแน่ บอกผมมา" "คุณมันอคติ ฉันไม่คุยกับคุณแล้ว"
ธัญรดาจะออกไป พีศทรรตคว้าตัวธัญรดาเอาไว้
"ต้องคุย"
"ฉันไม่คุย! ปล่อย"
"ไม่ปล่อย!"
ธัญรดาพยายามจะดิ้นให้หลุด
"ปล่อย!"
ธัญรดาดิ้นๆ ปัดป้อง พีศทรรตพยายามจับตัวเอาไว้
"สงบสติหน่อยสิ หยุดบ้าได้แล้ว ผมบอกให้หยุด"
เขาลืมตัวเหวี่ยงเธออย่างแรง จนธัญรดาเซไปชนโต๊ะ
"โอ๊ย"
ธัญรดาล้มอยู่ที่พื้นญาดาที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ยืนอยู่กับแต้ว ยืนตกใจอยู่
ทั้งพีศทรรตและธัญรดาร้องร้องเรียก "ญาดา"
"คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ได้จะกลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมใช่มั้ยคะ"
ญาดายืนร้องไห้ แต้วกอดเอาไว้
"ทำไมญาดามาอยู่ในห้องฉัน ไหนบอกว่าจะไปเล่น"
"น้องง่วงนอนค่ะ อยากนอนกับคุณพ่อ แต้วเลยไปขอกุญแจห้องคุณพีศแล้วพาน้องมาอาบน้ำ...ได้ยินหมดเลยค่ะ" แต้วบอก
เขาอึ้ง เสียใจที่ลูกต้องมาเห็นเหตุการณ์ ธัญรดารีบเข้าไปกอดลูกสาวเอาไว้ทันที
"ไปลูก ไปที่ห้องแม่…คืนนี้นอนกับแม่นะคะ พ่อทำร้ายแม่ เพราะเค้าไม่ได้รักแม่แล้ว"
"หนูเกลียดคุณพ่อ"
"ญาดา"
"แต้ว พาน้องออกไป" ธัญรดาสั่ง
แต้วรีบพาญาดาออกไปทันที เธอเข้ามายิ้มเย้ยให้เขา
"นี่ไง! สิ่งที่ฉันต้องการ ให้ลูกเกลียดคุณ ให้ผู้หญิงที่คุณรักเกลียดคุณ เหมือนที่คุณเกลียดฉัน ขยะแขยงฉัน...ทำอะไรไว้ก็จงเตรียมตัวรับสิ่งนั้นเถอะ มันกำลังเกิดขึ้นแล้ว"
พีศทรรตอึ้ง ตกใจ คาดไม่ถึง
"รดา!"
ธัญรดาเดินออกไปทันที พีศทรรตถึงกับเข่าอ่อน หมดแรง ตกใจกับความคิดของธัญรดา

ทุกคนกำลังกินอาหาร เครื่องดื่มหน้าห้องน้ำณัฎฐาลินียังโดดเดี่ยวในห้องน้ำ
"ก็ไม่รู้สินะ...เป็นอันว่าฉันจบ" เมธาวลัยบอก
"ฉันก็จบ" ปินัทธาว่า
"กว่าจะมีอ้อยหลุดมาเข้าปากช้างได้ ยากเย็นแสนเข็ญ ยอมแพ้ง่ายๆได้ยังไง" ภัทรวลัยบอก
"กฤษฎาไม่ได้เกิดมาเพื่อฉัน"
"ยอมอยู่บนคาน ดีกว่ารักผู้ชายใจคอโหดร้าย ไม่ใช่คน" ปินัทธาบอก
ทุกคนอึ้ง
ภัทรวลัยบอกกับณัฎฐาลินี
"ว่าไงแก เออ ลืมไป มันพูดไม่ได้ ช่างมัน"
ทุกคนเลิกให้ความสนใจ ณัฎฐาลินีเจ็บใจ ถอนใจ คอตก...
"เดี๋ยวก่อนนะครับทุกคน...เหมือนคุณลินีมีอะไรอยากจะบอก ผมจะเอาสก็อตเทปออก"
เมธาวลัยเสนอความเห็น
"อย่า! ให้มันเขียนบอกลงกระดาษ"
"เหยจะดีเหรอ มือมันว่างปุ๊บ มันอาจจะสับคอคุณวายุบุตรหักก็ได้" ปินัทธาบอก
"งั้นใช้เท้าเขียน" เป้บอก
"มันก็เขียนบนก้านคอสิคะพี่เป้" ภัทรวลัยว่า
"ไม่หรอกครับ ถ้าคุณลินีใช้ความรุนแรงกับผมอีก พูดเลย…ถูกจูบแน่!" วายุบุตรบอก
ทุกคนร้อง "เหย!"
เธอมองวายุบุตรตาเขียว
"ผมทำแน่! สัญญานะ ว่าจะสงบเสงี่ยม ไม่งั้นโดนแน่"
เธอพยักหน้ายอมรับในที่สุด เขาเอาเทปออกจากปาก
"ฉันหิวน้ำ"
เพื่อนๆรีบรินน้ำใส่แก้ว ส่งให้วายุบุตรทันที เขารีบป้อน เธอดื่มด้วยความกระหายอึกๆ

เวลากลางคืนต่อเนื่องมา น้ำฟ้าเดินมาตามชายหาดกับกฤษฎา เธอเดินโต้ลมและเริ่มหนาวเขาถอดเสื้อแจ๊กเก็ตมาคลุมให้
"ขอบใจมากนะกฤษ แล้วก็ขอโทษนะที่ทำให้กฤษเดือดร้อน"
"ฟ้าไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย"
กฤษฎาเงียบไปแล้วหันมองน้ำฟ้า เห็นสายตาเขาเหมือนจะมีคำถาม
"ทำไมมองเราแบบนี้ล่ะกฤษ"
"เรามีเรื่องจะถามฟ้า"
"ถามอะไรเหรอ"
เขาจะถาม แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ ไม่ถาม
"ไม่มีอะไรหรอก"

เขาพาเธอเดินต่อไปคิดถึงเรื่องที่คุยกับพ่อ
มุมหนึ่ง ในครัวบ้านกฤษฎา เขาหย่อนชามข้าวต้มลงในซิงค์ ยืนนิ่ง คิดมาก กลุ้มใจเรื่องน้ำฟ้า

เดโชถือถ้วยกาแฟที่เพิ่งกินเสร็จเข้ามา หย่อนลงในซิงค์ สังเกตเห็นว่าลูกชายมีเรื่องกลุ้มใจ พูดลอยๆ แต่รู้ดีทุกอย่าง
"ใจอ่อนเกินไปก็ใช่ว่าดี สุดท้ายมันก็เจ็บกันหมด ผู้หญิงนะ...ถ้ารักและต้องการความรักจากใคร เค้าทำได้ทุกอย่างจนกว่าจะได้มา"
"แต่ถ้าเราไม่ได้รักเค้าล่ะครับ ยังไงก็ไม่รัก เค้าจะหยุดมั้ยครับ"
"แล้วแต่คน บางคนที่เข้าใจ ก็จะหยุดและยอมรับ จากนั้นก็จากไปอย่างเงียบๆ แต่บางคนไม่เข้าใจ แล้วก็ไม่หยุด ถ้าตัวเองไม่ได้ ก็ไม่ขอจากไปแบบเงียบๆ แต่จะทิ้งความเจ็บปวดเอาไว้ให้ผู้ชาย
เพื่อความสะใจ"
"คุณพ่อคิดว่า น้ำฟ้าจะเป็นแบบไหนครับ"
"ก่อนจะไปถึงตรงนั้น แกควรจะทำให้น้ำฟ้าเข้าใจให้ได้ซะก่อน ว่ายังไงแกก็ไม่มีทางคิดกับเค้ามากกว่าคำว่าเพื่อนได้"
เขาอึ้ง กังวล สงสารน้ำฟ้า
"อย่างที่พ่อบอก ใจอ่อนหรือความสงสาร มันไม่ได้เป็นผลดีกับใครทั้งนั้น ยิ่งทิ้งไว้ ยิ่งเจ็บลึก รีบเคลียร์ซะ ว่าแกยังรักผู้หญิงคนที่แก่กว่า"
"คุณพ่อ"
"พ่อมองปราดเดียวก็รู้แล้ว ว่าแกคิดยังไงกับหนูเมเปิ้ล"
"ผมพยายามลืม"
"เฮ้ย! ลืมทำไม เค้าก็ชอบแกนะ"
"เป็นไปไม่ได้ครับ"
"ฟังพ่ออีกทีนะ ผู้หญิงน่ะถ้าเค้ารักใครและต้องการความรักจากใคร เค้าจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มา และหนูเมเปิ้ลก็ทำอย่างเดียวกับที่หนูน้ำฟ้าทำ"
"เค้าไม่เห็นทำอะไรเลย"
"เกาะตะวันมาไม่ใช่ง่ายๆ มาทำไมตั้งสองรอบสามรอบ"

ก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล ตอนที่ 13 วันที่ 6 พ.ค. 57

ก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล บทประพันธ์โดย วัตตรา
ก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล บทโทรทัศน์โดย ต้นรัก
ผลิตโดยบริษัท มาสเตอร์ วัน วิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
กำกับการแสดงโดย อดุลย์ บุญเนตร
นำแสดงโดย จอย ริณลณี , อาเล็ก ธีรเดช, ปอ ทฤษฎี , วิกกี้ สุนิสา , เบนซ์ พรชิตา ,อั๋น วิทยา
ออกอากาศทาง ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ