ก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล ตอนที่ 12/5 วันที่ 6 พ.ค. 57
"คุณเมเปิ้ลมีงานต้องทำหรือเปล่าครับ เดี๋ยวผมอยู่เฝ้าคุณลินีเอง"เธอพยายามส่งเสียง ไม่ให้เพื่อนไปไหน
"อ๋อ...อยากอยู่กับคุณวายุบุตรตามลำพัง"
เธอส่ายหน้า
"อ๋อ ให้ฉันรีบออกไปเร็วๆ ไม่อยากมีก้างขวางคอ...ได้ ไปเดี๋ยวนี้แหละ"
เมธาวลัยออกไปไม่เหลียวหลังกลับมา วายุบุตรหันมามองเธอแล้วยิ้มๆ
"อดทนอีกนิดนะลินี เพื่อความปลอดภัยของตัวคุณเอง ตำรวจจัดการกับนายพิภพเรียบร้อยแล้วเมื่อไหร่ คุณก็จะเป็นอิสระทันที ผมจะอยู่ข้างๆคุณตลอดเวลา ไม่ไปไหนนะ"
"ถ้าอยากให้ผมเอาสก็อตเทปออก ก็แค่หยุดพูด และอย่าโวยวาย"
เธอหยุดบ่นทันที
"แต่ผมไม่เชื่อคุณหรอก คุณน่ะแผนสูง ชอบหลอกให้ตายใจ"
เธอเปิดฉากโวยผ่านสก็อตเทปต่อทันที วายุบุตรนั่งลงข้างๆทำไม่รู้ไม่ชี้
เมธาวลัยเดินมาคนเดียวอย่างเรื่อยเปื่อย รู้สึกโดดเดี่ยว เปลี่ยวใจ คิดถึงกฤษฎาและเรื่องของน้ำฟ้า
"ยัยน้ำฟ้าจะเป็นยังไงบ้างเนี่ย"
เมธาวลัยหยิบมือถือมา กดหาชื่อกฤษฎา ครั้นจะกดโทร.ออก แต่ชะงัก...เปลี่ยนใจ เก็บมือถือ ตัดใจออกเดินไป เธอเดินเรื่อยเปื่อยมาคนเดียว จู่ๆปินัทธาสีหน้าเครียดมากก็เข้ามาดักข้างหน้า
เมธาวลัยตกใจ
"ว้าย!"
"ฉันเพิ่งค้นพบว่าไอ้คุณพีศมันไม่ใช่คน!"
"ไม่ใช่คน แล้วเป็นอะไร ผีหรือไง"
ทันใดนั้น ทั้งคู่ก็ได้ยินเสียงร้องไห้แว่วลอยมา
"น้ำผึ้ง แกได้ยินเสียงอะไรป่ะ"
"เหมือนเสียงคนร้องไห้"
"แน่ใจนะว่าคน"
ทั้งคู่กระเถิบเข้าหากัน
"แกก็ลองหันมองรอบๆสิ...ถ้าไม่มีคน แสดงว่าไม่ใช่คน" ปินัทธาบอก
"แกก็มองด้วยมะ ทำไมต้องให้ฉันเสี่ยงคนเดียว ไม่แฟร์"
"อ่ะๆ แกมองทางซ้าย ฉันมองทางขวา"
"เอายัง...นับสามนะ หนึ่ง สอง สาม!"
ปินัทธาหันมองทางขวา เมธาวลัยหันมองทางซ้าย แต่ไม่มีใคร
"ไม่มีใคร"
"เหมือนกัน"
"แสดงว่า"
"อยู่ข้างหลังค่ะ!"
ทั้งคู่ตกใจร้อง "ว้าย!"
ทั้งคู่หันมองข้างหลัง เห็นเป้กำลังนั่งปลอบใจวลัยที่ร้องไห้ไม่หยุด
"เสียงนังวลัยนี่เอง!" ทั้งคู่ว่า
"ก็เออสิ" วลัยบอก
"แล้วร้องไห้ทำไมเนี่ย ใครตายหรือไง" ปินัทธาถาม
"หรือว่า....ยัยน้ำฟ้านั่น ช็อกตายไปแล้ว อ๊าย ดีใจอ่ะ!"
"นางยังอยู่ดี! เด็กแกประคบประหงมไม่ห่างเลย เนี่ยก็พากันมาดูแลต่อที่นี่ ไม่ยอมกลับบ้านกลับช่อง" วลัยว่า
เมธาวลัยคอตก ลงนั่งข้างวลัย
"เดี๋ยวฉันร้องไห้เป็นเพื่อน"
"แล้วตกลงแกร้องไห้ทำไม ยัยน้ำฟ้าไม่ตาย แล้วใครตาย" ปินัทธาถาม
"ไม่มีใครตายทั้งนั้นแหละ ที่ฉันร้องไห้เพราะ..."
เมธาวลัยพูดขัด
"แกเป็นโรคร้ายแรงใช่มั้ยวลัย...แกเป็นมะเร็งอะไร อย่าบอกนะว่า...มะเร็งปากมดลูก!"
"ไหนใครบอกว่า ถ้าได้ ถ้าโดน แล้วจะไม่เป็นมะเร็งไง"
วลัยกับเป้ร้อง "โอ๊ย!"
เพื่อนทั้งสองคนทั้งอึ้งและตกใจ
"ที่ฉันร้องไห้ เพราะฉันดีใจ! ฉันท้อง ฉันท้อง ไม่ได้เป็นมะเร็ง!"
เป้อธิบายเพิ่มเติม
"ใช่จ๊ะ! เพิ่งจะสามสัปดาห์ ที่วลัยอารมณ์แปรปรวนชวนพี่ทะเลาะ เพราะฮอร์โมนเปลี่ยนแปลงนี่แหละ"
"ในที่สุด ความพยายามสามเวลาหลังอาหารของฉันก็เป็นผลสำเร็จ"
"วลัยดีใจ พี่ยิ่งดีใจมากกว่า รู้มั้ยที่พี่หายไปวันละสองชั่วโมงไม่ได้บอกว่าไปไหน เพราะพี่ไปเป็นเทรนเนอร์ส่วนตัวให้ลูกค้าที่เป็นผู้หญิง พี่กลัววลัยคิดมาก แต่พี่อยากเก็บเงินให้มากๆ ไว้ให้ลูกของเรา"
วลัยซาบซึ้งกับเป้มาก เพื่อนทั้งสองพลอยซาบซึ้งไปด้วย เข้าไปกอดวลัยเอาไว้ ทั้งหมดตื้นตันใจ
มุมหนึ่ง บริเวณทางเดินรีสอร์ต พีศทรรต เดินมากับเมอร์ดี้
"ตอนนี้มีแค่เรา....คุณพูดความจริงกับผมได้"
"หนูไม่ได้แกล้งคุณแม่"
เมอร์ดี้ยืนยันหนักแน่น พีศทรรตถอนใจ ทั้งที่รู้ว่าไม่ได้เป็นอย่างนั้น
"คุณเป็นคนฉลาด คุณเลือกได้นะ จะอยู่ในวงการแบบยาวๆ หรือจะเป็นแค่ดาวหางอย่างที่น้ำผึ้งว่า"
"ทำไมบอสไม่เชื่อใจหนู แล้วอย่างนี้...เราจะทำงานต่อไปกันได้ยังไง"
เมอร์ดี้ทำเป็นน้อยใจ เล่นตัว เพราะรู้ดีว่ายังมีราคา เขาจำใจยอมรับ
"โอเค... เอาเป็นว่าผมเข้าใจผิด"
"จริงใจหรือเปล่าคะ หรือที่ตอบแบบนี้ เพราะหนูยังทำประโยชน์ให้บอสได้ บอสเลยยังรักษาหนูเอาไว้"
"อยากให้ผมดูแลคุณต่อไป ก็รับรู้ไว้แค่ว่า...ผมเข้าใจผิด"
เขาเดินออกไปทันที เมอร์ดี้มองตาม ยิ้มเหนือ
ตมิสานั่งงมกดรหัสเปิดหน้าจอโทรศัพท์มือถือที่มุมเดิม ทั้งมืด ทั้งยุงกัด โตโต้เดินหาตมิสา ที่นั่งผลุบโผล่อยู่
"อยู่นี่เอง!"
โตโต้รีบเข้าไปหาตมิสาทันที
"ทำไมไม่รับโทรศัพท์ฉัน!"
ตมิสาตกใจ สะดุ้งเฮือก
"ว้าย!....นึกว่าใคร โทร.หาฉันเหรอ ไม่ได้ยิน ปิดเสียงไว้"
"ปิดทำเพื่อ!?"
"กลัวใครได้ยิน ก็รู้กันพอดีสิ ว่าฉันแอบทำอะไรอยู่"
"แล้วเปิดหน้าจอมือถือมันได้หรือยัง"
"ถ้าเปิดได้ ฉันจะนั่งให้ยุงมันกัดอยู่อย่างนี้เหรอ"
"ก็แล้วทำไมไม่ไปหาที่นั่งที่ยุงมันไม่กัด! แล้วก็ไม่มีใครสังเกต ที่ๆมันไกลหูไกลตาชาวบ้าน"
ตมิสาอึ้งไป
"เออ...ลืม"
"โอ๊ย! ก็ต้องให้บอก"
พีศทรรตโผล่หน้าเข้ามา
"ทำอะไรกัน!"
ตมิสากับโตโต้ตกใจ
"ว้าย! บอส"
ตมิสารีบซ่อนมือถือเมอร์ดี้ไว้ข้างหลังทันที
"ถามว่ามาทำอะไรกัน" พีศทรรตถามย้ำ
"เปล่า!" ทั้งคู่บอก
"ดูมีพิรุธ"
"ไม่มี้"
"ซ่อนอะไรไว้ข้างหลัง"
โตโต้รีบหยิกแขนตมิสา
"โอ๊ย!"
ตมิสาเจ็บแขนที่ถูกหยิก ปล่อยมือ ทำให้มือถือร่วงลงพื้นทันที
เขารีบจับมือตมิสาขึ้นมาชูทั้งสองข้าง
"เห็นมั้ยคะ ว่าไม่มี้!"
"อูย!"
"อะไรกัดหล่อนเหรอ อุ๊ตะ! ยุงกัดใช่มั้ย ต๊าย! ยุงทะเลเค้าว่ากัดเจ็บที่สุดเลยนะ" โตโต้ว่า
"เออสิ! ก็ยุงมันตัวควายมาก ไม่รู้ว่ามันใช้อะไรกัด"
"น่ากลัวเนอะ"
"โต้!" พีศทรรตเรียก
"คะ"
"ผมมีงานให้คุณทำเพิ่มเติม"
"มีอีกเหรอคะ"
โตโต้ ตมิสามองพีศทรรตอย่างแปลกใจว่า เขาจะให้ทำอะไรอีก
ปินัทธา วลัย และเป้ยืนมองณัฎฐาลินีที่ถูกมัดอยู่ในห้องน้ำ เมธาวลัยและวายุบุตรยืนยิ้มมอง
"น่าสงสารอ่ะ" วลัยบอก
"ถูกมัดเหมือนไม่ใช่คน" ปินัทธาว่า
"ต้องทำกันขนาดนี้เลยเหรอครับ น้องเมเปิ้ล คุณวายุบุตร" เป้ถาม
"ค่ะ"
"ถ้าไม่จัดการให้อยู่เป็นที่เป็นทางอย่างนี้ก็คงหาทางพาตัวเองไปเสี่ยงอันตรายจนได้"
"ลินี"
ปินัทธาและวลัยเข้าไปหาเพื่อนอย่างเห็นใจ เธอตื่นตัว คิดว่าเพื่อนจะช่วยแก้มัดให้
"แก วลัยท้อง"
เธอตื่นเต้น เพราะคาดไม่ถึง
"จริงเหรอครับ" วายุบุตรถาม
"ใช่! ฉันเลยสั่งอาหารกับเครื่องดื่มมาฉลองที่นี่" เมธาวลัยบอก
เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น
"คงจะมาแล้วล่ะครับ" เป้บอก
"จะรออะไรอยู่ล่ะครับ เปิดงานเลย"
ทุกคน "เฮ!"
ทุกคนพากันออกไป ทิ้งให้เธอเซ็งอยู่คนเดียวในห้องน้ำ
ภายในห้องอาหาร พีศทรรตเดินเข้ามาร่วมโต๊ะกับธัญรดา ญาดา และแต้วที่ดูแลญาดากินข้าวอยู่ เมอร์ดี้นั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะหนึ่ง เหลือบมองพีศทรรตกับธัญรดาเป็นระยะด้วยความหมั่นไส้ ส่วนไทเกอร์ และทีมงานคนอื่นๆกินอยู่ที่อีกโต๊ะหนึ่ง
"ขอโทษนะลูก ที่พ่อมาช้า มีเรื่องต้องเคลียร์ยาวเลย"
"ไม่เป็นไรค่ะ คุณพ่อหิวมั้ยคะ"
"หิวสิคะ"
"เหมือนคุณแม่เลย แต่คุณแม่ไม่ยอมกินพร้อมหนู บอกว่าจะรอคุณพ่อ"
ธัญรดายิ้มสวยสงบเย็น จนพีศทรรตแปลกใจ
"เหรอคะลูก"
"ค่ะ...หนูอิ่มแล้วค่ะ ขอไปเล่นที่สนามเด็กเล่นได้มั้ยคะคุณพ่อ"
ก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล ตอนที่ 12/5 วันที่ 6 พ.ค. 57
ก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล บทประพันธ์โดย วัตตราก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล บทโทรทัศน์โดย ต้นรัก
ผลิตโดยบริษัท มาสเตอร์ วัน วิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
กำกับการแสดงโดย อดุลย์ บุญเนตร
นำแสดงโดย จอย ริณลณี , อาเล็ก ธีรเดช, ปอ ทฤษฎี , วิกกี้ สุนิสา , เบนซ์ พรชิตา ,อั๋น วิทยา
ออกอากาศทาง ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ