ก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล ตอนที่ 12/4 วันที่ 6 พ.ค. 57
"ไอ้เพื่อนทรยศ ไอ้คุณวายุเลว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ นี่มันละเมิดสิทธิมนุษยชนกันชัดๆ ฉันเอาเรื่องให้ถึงที่สุด""รำคาญเสียงมันมะ"
"มาก"
ทั้งวายุบุตรและเมเปิ้ลย่างสามขุมเข้าหาลินี
"จะทำอะไรฉันอีก"
ทั้งคู่โน้มหน้าเข้าหาใกล้จนน่าสยอง
"อย่า"
ตมิสาย่องมาหลบมาที่มุมหนึ่ง เอามือถือของเมอร์ดี้มาจะเปิดดู ปรากฏว่าเมอร์ดี้ใส่รหัสล็อกหน้าจอเอาไว้
"มันใส่รหัสเอาไว้! รหัสอะไรอ่ะ เดาเอาแล้วกันวะ"
ตมิสาเดาสุ่มรหัส แต่ก็ผิด เปิดไม่ได้ "เอาใหม่ๆๆ"
ตมิสาเดาอีก แต่ก็ผิดอีก หงุดหงิด จนอยากจะปามือถือ แต่นึกได้ง่าไม่ควร"โอ๊ย ไม่ๆๆ เดาไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ถูกสักอันแหละวะ"
ทุกคนเก็บของ หลังจากถ่ายทำเสร็จแล้ว น้ำผึ้ง เมอร์ดี้เปลี่ยนชุด โตโต้กระวนกระวายใจเพราะป่านนี้ตมิสายังไม่โผล่มา
"เชิญทุกคนรับประทานอาหารที่ห้องอาหารได้เลยนะคะ อาหารเตรียมไว้พร้อมแล้วค่ะ เชิญคุณพีศทรรต คุณโตโต้ และคุณ..เอ่อ คุณตมิสาไปไหนแล้วคะ" หยาดทิพย์บอก
"ไปเข้าห้องน้ำค่ะ"
"ค่ะ"
โตโต้พูดเบาๆกับตัวเอง
"หรือไปตายที่ไหนแล้วก็ไม่รู้"
"เชิญเลยนะคะ…เดี๋ยวหยาดกับคุณดรณ์จะช่วยอำนวยความสะดวกให้ค่ะ ขาดเหลืออะไร บอกหยาดกับดรณ์ได้นะคะ เชิญค่ะ"
หยาดทิพย์และดรณ์เดินนำทีมงานไป ไทเกอร์รีบออกไป พลางหยิบมือถือต่อสายหาตรัยคุณ
ปินัทธาหันไปสบตากับพีศทรรต
"คุณไปทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันพ่อแม่ลูกนี่ ไม่รีบไปล่ะ ป่านนี้ รอกันแย่แล้วล่ะ"
"เดี๋ยวก่อนก็ได้...ผมจะเดินไปกับคุณ"
"ตอนนี้หายเคล็ดหายยอกไปเยอะแล้ว เดินเองได้"
"กับเมอร์ดี้ด้วย"
น้ำผึ้งเซ็ง
"เมอร์ดี้ ผมมีเรื่องจะคุยด้วย เดินไปคุยไป ระหว่างที่ไปห้องอาหาร"
"ค่ะ แป๊บนะคะ"
เมอร์ดี้เดินมาหาโตโต้
"กระเป๋าหนูค่ะ เจ๊"
โตโต้ส่งให้
"นี่ค่ะ"
เมอร์ดี้สะพายกระเป๋าไปหาพีศทรรต และเริ่มกระวนกระวายใจ รีบออกไปเพื่อตามหาตมิสา
"มันหายไปไหนของมันนะ"
โตโต้หยิบมือถือมาพยายามติดต่อตมิสา
"พร้อมค่ะบอส"
ปินัทธายันตัวเองลุกขึ้น แล้วเซ พีศทรรตรีบคว้าแขนเอาไว้ ประคอง
"อุ๊ย...ขอบคุณ"
"แล้วทำปากเก่งว่าดีขึ้นมาก นับวันจะเป็นนางเอกขึ้นทุกๆที ไม่เหลือคราบนังมารร้ายแล้วหรือไง"
"ก็ไม่รู้สินะ...มันกำลังหลับอยู่ในตัวฉันแหละ ถ้าไม่สุด ก็จะไม่ปลุกให้มันตื่นขึ้นมาหรอก"
ปินัทธาปรายตามองเมอร์ดี้ที่ยิ้มรับ
"จริงด้วยค่ะบอส ช่วงนี้คุณแม่...ความประพฤติดีขึ้นผิดหูผิดตา สงสัยคงพยายามจะทำให้บอสเปลี่ยนใจกลับไปคืนดีด้วยมั้งคะ"
"ใช่ค่ะลูก...ตอนนี้นอกเวลางาน ถึงเวลาปลุกนังมารร้ายในตัวฉันตื่นพอดี อย่ามาสาระแนว่าฉันจะเปลี่ยนตัวเองเพื่ออะไรหรือเพื่อใคร!"
พีศทรรตปราม
"น้ำผึ้ง!"
"หยุด! ฉันไม่ได้อยากทะเลาะกับมันเลยนะ และฉันก็จะทำต่อหน้าคุณนี่แหละ ถามคำเดียว ฉันสมควรด่าตอบมันมั้ย ที่มันมาดูถูกฉัน"
"สมควร"
"บอส!"
"งั้นคุยตรงนี้เลยแล้วกัน ไม่ต้องรอเดินไปแล้ว"
"ว่ามา!"
"ค่ะ!"
ทั้งคู่รอฟัง พีศทรรตรอเชือด
มุมหนึ่งบ้านกฤษฎา เกาะตะวัน เวลากลางคืน น้ำฟ้านั่งพักอยู่ที่โซฟากฤษฎาเอาเครื่องดื่มร้อนมาให้ โสนและเดโชนั่งอยู่ด้วย
"จะพาไปส่งบ้านก็ไม่เอา"
"นั่นสิหนูน้ำฟ้า นี่พ่อกับแม่รู้หรือยัง เรื่องที่เราตกน้ำ" เดโชถาม
"ยังค่ะ คุณลุงคุณป้าอย่าบอกท่านนะคะ หนูกลัวถูกท่านดุ"
"แล้วไปทำอีท่าไหนถึงได้ตกน้ำได้ หา ตากฤษ"
"เอ่อ..."
"เป็นความผิดของฟ้าเองค่ะ ฟ้าลื่นเอง เลยตกลงไป"
"จริงเหรอ"
"ค่ะ"
น้ำฟ้าสบตากฤษ ว่าไม่ให้พูดอะไร เขาก้มหน้านิ่ง ไม่พูดอะไรต่อ
"กฤษ...เราไม่ได้เป็นอะไรแล้ว เราอยากช่วยกฤษดูแลกองถ่าย ถ้ากฤษไม่มีคนช่วยคงวุ่นวายน่าดูเลยนะ"
"ไม่โกรธเราแล้วเหรอ"
"เห็นกฤษช่วยชีวิตเราถึงขนาดนั้น เราโกรธไม่ลงหรอก"
"โถลูกเอ้ย เป็นห่วงตัวเองก่อนเถอะ ตากฤษมันลูกผู้ชาย" เดโชว่า
"น้ำฟ้าก็เข้มแข็งไม่แพ้ผู้ชาย อย่าขัดหลานน่ะ หลานอุตส่าห์ตั้งใจ" โสนบอก
"ก็แล้วแต่จ๊ะ งั้นลุงขอตัวก่อนนะ"
"ขอบคุณค่ะคุณลุง"
เดโชลุกไป...
"ฟ้า ทานอะไรหน่อยมั้ย มีข้าวต้มนะ เดี๋ยวเราไปตักมาให้"
"ดีเหมือนกัน ขอบใจนะ"
กฤษฎาลุกออกไป ลับหลังกฤษฎาปุ๊บ โสนเข้าประชิดน้ำฟ้าทันที
"เล่าให้ป้าฟังเดี๋ยวนี้ซิ น้ำฟ้า"
น้ำฟ้ายิ้มพราย
กฤษฎาเดินมา นึกขึ้นได้ว่าลืมมือถือไว้ในห้อง
"มือถือ?"
กฤษฎาเดินกลับไปจะเอามือถือ
น้ำฟ้าเล่าให้โสนฟัง
"หนูเห็นยัยเมเปิ้ลเดินมา"
กฤษฎากำลังเดินเข้ามาพอดี ได้ยินเข้า ชะงัก
"หนูเลยตั้งใจทำเป็นลื่น ตกลงไปเองค่ะคุณป้า"
กฤษฎาอึ้ง
"หา! คุณพระช่วย! น้ำฟ้า แต่หนูว่ายน้ำไม่เป็นนะ"
"แต่หนูรู้ดีค่ะ ว่ากฤษจะต้องลงไปช่วยหนู กฤษไม่มีทางปล่อยให้หนูเป็นอันตรายแน่นอน หนูยอมแลกค่ะคุณป้า เพราะหนูรักกฤษมาก และหนูจะไม่ยอมเสียกฤษให้กับผู้หญิงคนนั้น!"
กฤษฎาอึ้ง ช็อก ทั้งหมดเป็นแผนการของน้ำฟ้าและโสนก็มีส่วนรู้เห็น
พีศทรรตพูดจริงจัง
"ผมรู้ว่าที่น้ำผึ้งตกลงจากโขดหิน มันไม่ใช่อุบัติเหตุ คุณตั้งใจ"
เมอร์ดี้อึ้ง
"ถ้าบอสรู้ ทำไมตอนนั้น บอสไม่เห็นพูดอะไรสักคำ ทำไมเพิ่งมาพูดตอนนี้ หรือว่า คุณแม่ใส่ร้ายหนู ทำให้บอสไขว้เขว"
"ฉันไม่เคยแทงใครลับหลัง นังเด็กเมื่อวานซืน"
"น้ำผึ้งไม่คิดจะเอาเรื่องคุณเลยด้วยซ้ำแต่ผมไม่ยอม...และจะให้ผมโวยเด็กในสังกัดต่อหน้าลูกค้า ทำให้ภาพพจน์ของเราดูแย่...ผมไม่ทำ"
"ยอมรับมาเถอะ อย่าคิดว่าฉันรู้ไม่ทัน มุกยิ่งกว่าขัดขาปัญญาอ่อนที่เธอทำ ฉันเคยเจอมาหมดแล้ว" ปินัทธาบอก
"ไม่จริงนะคะ หนูไม่ได้ตั้งใจ จะให้หนูไปสาบานที่ไหนก็ได้"
เธอเห็นเมอร์ดี้หน้าซื่อตาใส ยืนกราน ไม่ยอมรับ น้ำผึ้งพยายามสะกดอารมณ์ตัวเองให้เย็น
"อ่ะ เชิญคุณเคลียร์ต่อ คุณพีศ มันไม่ยอมรับผิด หรือจะให้ฉันลากมันไปหาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แล้วสาบานขอให้เรือคว่ำตายตอนขากลับก็ได้นะ ถ้าคุณอนุญาต"
"เอาเลย! หนูยอม"
? เมอร์ดี้มองหน้าเธออย่างท้าทาย
"เมอร์ดี้ ถ้าคุณยอมรับว่าคุณทำจริงๆ ผมจะไม่เอาผิดคุณ เราจะลืมเรื่องนี้"
เธอหันมาเอาเรื่องเขาแทน
"ลืมได้ไง ไหนบอกฉันว่าจะมาเคลียร์"
"ก็กำลังเคลียร์อยู่"
"เคลียร์อะไร ทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ลงบนหัวฉันมากกว่า แล้วพูดทำไมว่าถ้ามีเรื่องกัน ไม่ว่าใคร จะฉีกสัญญา กลืนน้ำลายตัวเอง แล้วแบบนี้ ต่อไปใครจะเชื่อคำพูดคุณ"
"อยากให้พูดจริงๆเหรอ ว่าทำไมผมถึงยังให้โอกาสเมอร์ดี้"
"ทำไม! ตอบ"
"เมอร์ดี้อายุยังน้อย ยังมีเวลาให้กลับตัวและแก้ไข สั่งสอนกันได้ก็จะทำ เพราะอนาคตในวงการของเค้ายังไปได้อีกไกล"
เธออึ้ง ผิดหวัง เสียใจมาก
"แต่ในทางกลับกัน พอเป็นฉันคุณก็ลงดาบทันที เพราะอนาคตในวงการของฉันมันเหลือไม่มาก"
"คุณต้องเข้าใจ ว่านี่คือธุรกิจ คุณและเมอร์ดี้คือสินค้าของผม"
"จริงสินะ...นี่คือธุรกิจ คุณคิดแบบนี้ ก็ถูกแล้ว"
"อย่าทำเหมือนคุณผิดหวังในตัวผม ผมไม่ได้ทำอะไรผิด"
"ฉันผิดเอง...ที่แยกแยะไม่ได้สักที ระหว่างธุรกิจกับความเป็นมนุษย์"
"น้ำผึ้ง"
"ฉันแก่แล้ว ดัดยาก อย่าเปลี่ยนความคิดฉันเลย ยังไงฉันก็ยังเชื่อของฉันอย่างนี้...ฉันเลือกที่จะนอนกอดศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของฉัน มากกว่ายอมทำตัวเองให้เป็นสินค้าของใคร"
"คุณหมายความว่ายังไ"
"จบจากงานนี้ ฉันขอยกเลิกสัญญาที่ทำไว้กับ GT Artist Management เพราะเราคงมาถึงทางตันแล้วล่ะ อยากฟ้องก็ฟ้อง ถ้ามันคุ้มค่ากับดาราที่อายุการใช้งานเหลือน้อยเต็มทีคนนี้"
พีศทรรตอึ้ง .เมอร์ดี้แอบยิ้มสะใจ เธอหันมาถามเมอร์ดี้ด้วยความสมเพช
"เหนื่อยมั้ย"
เมอร์ดี้อึ้ง
"กับความพยายามสร้างพื้นที่ให้ตัวเอง ด้วยการเหยียบหัวคนอื่น ฉันขอเตือน ถ้าเธอยังทำตัวแบบนี้ เธอไม่มีทางได้เป็นดาวค้างฟ้า แต่เป็นได้แค่ดาวหางที่ผ่านมาให้คนได้ฮือฮาแค่วูบวาบ แต่ก็หายไปในเวลาอันรวดเร็ว"
เธอทิ้งสายตาสมเพชไว้ เมอร์ดี้พยายามสะกดความโกรธเอาไว้ เธอเดินออกไปอย่างผิดหวังในตัวพีศทรรต เขาถอนใจ ลำบากใจ แต่ ไม่มีทางเลือก
เธอเดินเร่งฝีเท้ามายังบริเวณทางเดินในรีสอร์ต ในใจเต็มไปด้วยความโกรธ ผิดหวัง น้อยใจ เสียใจ และเครียด
"ใจร้าย ใจดำ อำมหิต ไม่ใช่คน ฉันรักคนแบบนี้เข้าไปได้ยังไง ได้ยังไง ถอนตัวทันมั้ย ทันสิ ฉันสวย ฉันเลือกได้ หาใหม่ได้ไม่ยาก แต่ฉัน...แก่อ่ะ ใครจะเอา โอ๊ย! เครียด"
ณัฎฐาลินีถูกมัดมือ มัดเท้าและมีกระดาษสก็อตเทปปิดปาก นั่งตาขวางอยู่ในห้องน้ำของห้องพัก เมธาวลัยและวายบุตรยืนมองเธอด้วยความเหนื่อยอ่อน
"คุณเมเปิ้ลมีงานต้องทำหรือเปล่าครับ เดี๋ยวผมอยู่เฝ้าคุณลินีเอง"
เธอพยายามส่งเสียง ไม่ให้เพื่อนไปไหน
"อ๋อ...อยากอยู่กับคุณวายุบุตรตามลำพัง"
ก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล ตอนที่ 12/4 วันที่ 6 พ.ค. 57
ก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล บทประพันธ์โดย วัตตราก๊วนคานทองกับแก๊งพ่อปลาไหล บทโทรทัศน์โดย ต้นรัก
ผลิตโดยบริษัท มาสเตอร์ วัน วิดีโอ โปรดักชั่น จำกัด
กำกับการแสดงโดย อดุลย์ บุญเนตร
นำแสดงโดย จอย ริณลณี , อาเล็ก ธีรเดช, ปอ ทฤษฎี , วิกกี้ สุนิสา , เบนซ์ พรชิตา ,อั๋น วิทยา
ออกอากาศทาง ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ