@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 8 วันที่ 17 ต.ค. 55

อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 8 วันที่ 17 ต.ค. 55

มุนินทร์พบสมุดบันทึกของน้องสาวที่ซอกตู้ขณะเดินเช็กรอบๆห้องเป็นครั้งสุดท้าย หญิงสาวหยิบขึ้นมาเปิดดูก่อนลากกระเป๋าออกจากห้องไป แปลกขับรถมาช่วยลูกขนของ มองสัมภาระของลูกสาวคนเล็กอย่างสะเทือนใจ

“หมดแล้วใช่ไหมลูก”

“ค่ะ ไม่เหลืออะไรเลย”

“ชีวิตก็อย่างนี้แหละลูก ไม่ว่าจะได้อะไรมา วันหนึ่งก็ต้องคืนเขาไปจนหมดสิ้น ถ้ามัวแต่ยึดไว้ ก็คือ... ยึดความทุกข์เอาไว้กับตัว”

“พ่อปลงได้หมดใช่ไหมคะ แต่หนู...ทั้งๆที่รู้แต่ก็ทำใจไม่ได้”

ฤดีออกมาส่ง แปลกได้ยินสาวใหญ่เจ้าของหอเรียกลูกสาวว่ามุตตา จะทักแต่มุนินทร์จับมือไว้เป็นเชิงว่าไม่ต้องพูดอะไร ฤดีไม่รู้เรื่อง บอกลาและอวยพรหญิงสาว มุนินทร์พยักหน้ายิ้มๆ แล้วขึ้นรถออกไป...



แปลกกลับเพชรบูรณ์ไปแล้วหลังช่วยลูกสาวขนของเสร็จ มุนินทร์ไปเดินเลือกคอนโดฯหรูริมทำเลดี โดยมีลูกศรช่วยดู มุนินทร์ค่อนข้างถูกใจที่นี่ เพราะแอบสำรวจมาแล้วว่าราคาดีที่สุด

“ฉันว่าดีที่สุดคือใกล้ที่ทำงาน เดินทางสิบนาทีถึง แล้วก็มีฟิตเนส มีสระว่ายน้ำ”

“คงได้ว่ายหรอกยัยนิน ตอนอยู่โน่นเห็นแต่ทำงานงกๆ ไม่เคยเห็นหยุดพัก”

“คนเคยจนก็เป็นอย่างนี้ กลัวว่าจะจนอีก”

ลูกศรส่ายหน้ายิ้มๆ เข้าใจนิสัยจอมมัธยัสถ์ของเพื่อนเป็นอย่างดี นับถือมากกว่าดูถูก เธอชวนมุนินทร์ไปดูที่อื่นแต่เพื่อนสาวบอกว่าเลือกที่นี่แล้ว กระซิบกระซาบบอกราคาที่สำรวจมา ลูกศรตาโต หัวเราะเบาๆ ทึ่งในดีกรี ความงกขั้นเทพของเพื่อน

วีกิจคิดถึงมุตตา โทร.มือถือก็ไม่มีคนรับเลยโทร.เข้าที่หอ ศรีเป็นคนรับสายบอกว่าหญิงสาวย้ายออกไปแล้ว ไปอยู่ใกล้ๆที่ทำงานใหม่ วีกิจอึ้ง ศรียังเม้าท์ต่อเข้าใจว่าแปลกเป็นผู้อุปถัมภ์คนใหม่ของมุตตา วีกิจเซ็งหนักกว่าเดิม ขอวางสายไป ฤดีที่ยืนฟังอยู่บอกศรีว่าแปลกคือพ่อของมุตตา ศรีจ๋อยที่เข้าใจผิด

วีกิจจัดสวนที่บ้านอย่างใจลอย นึกถึงมุตตาด้วยความน้อยใจระคนกังวลใจ ทำไมเธอไม่บอกเขาเรื่องย้ายออก เจนภพแวะมาหาหน้าเซ็งพอกัน ถามหลานถึงมุตตา วีกิจมองหน้าอาหนุ่มนิ่ง ตัดสินใจโกหก

“ไม่ทราบเหมือนกันครับ ช่วงนี้ผมไม่ได้ติดต่อเลย งานที่แผนกก็ยุ่ง ตาเองก็คงยุ่งกับเรื่องหางานใหม่”

“ฉันเคยโทร.ไป แต่ว่าเขาไม่รับสาย ถ้าเขาติดต่อแก บอกให้เขาคิดให้ดีเรื่องลาออก ฉันยังไม่ได้ส่งเรื่องไป ถ้าเขาจะกลับมาก็ได้ เรื่องงานใหม่น่ะ อย่าไปหาเลย”

“ผมไม่คิดว่าตาจะกลับมาหรอกครับ แต่ตาอาจจะดีใจที่อาภพยังห่วงตาอยู่”

“ฉันกับเขาไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันนี่ แกก็รู้อยู่”

เจนภพข่มหลานเสียงหยันก่อนเดินจากไป วีกิจเซ็งหนักกว่าเดิม

ooooooo

มุนินทร์พยายามใช้ชีวิตตามปกติ กลับมาเป็นมุนินทร์ สาวเปรี้ยว เก่งและแกร่งอย่างเต็มตัว เธอย้ายเข้าคอนโดฯหรู ตกแต่งห้องไม่ให้เรียบและโล่งเกินไป ซื้อรถใหม่ ไปรายงานตัวที่บริษัทคอมพิวเตอร์สัญชาติอเมริกัน ทำกิจกรรมต่างๆ ที่เธอคุ้นเคย แต่ก็แปลก...ที่ทุกอย่างไม่ช่วยให้เธอคิดถึงวีกิจน้อยลง

มุนินทร์นำอัลบั้มรูปที่ชายทะเลออกมา วางดอกไม้คริสตัลไว้ที่โต๊ะเครื่องแป้ง หยิบมือถือของน้องสาวมาดูเห็นชื่อวีกิจเป็นสายไม่ได้รับหลายสิบครั้ง เธอมองอย่างชั่งใจ ในที่สุดก็ตัดสินใจโทร.กลับ ชายหนุ่มกดรับทันทีแต่ยังไม่ทันได้พูดกัน แบตมือถือของเธอก็หมดเสียก่อน มุนินทร์นั่งมองมือถือน้องสาว ตัดสินใจเด็ดขาดเอาใส่กล่องพร้อมกับอัลบั้มรูป ปิดฝากล่องอย่างแน่นหนา หญิงสาวล้มตัวลงนอน วางภาพตัวเองคู่กับภาพแฝดน้อง แม้จะเจ็บปวดใจแต่เธอเชื่อว่าทำสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว...ทั้งต่อตัวเองและมุตตา

ขณะที่วีกิจกับมุนินทร์สับสน ประสิทธิ์ชัยและรัชนกก็หวานชื่น ชายหนุ่มหลงใหลสายลับแอ๊บแบ๊วเป็นอย่างมาก รัชนกเองก็รู้ดี เธอชวนเขาไปดูสร้อยข้อมือเพชร อ้อนให้เขาซื้อให้ ประสิทธิ์ชัยลังเลเพราะราคาเกินงบแต่ก็ไม่อยากขัดใจ เขาเลือกได้สร้อยทองคำขาวเส้นเล็กห้อยเพชรเม็ดเดี่ยวให้แทน รัชนกยิ้มในหน้า ตอบตกลงทันที เขาถอนใจยาว โล่งอกที่หญิงสาวพูดง่าย พนักงานขายยิ้มกว้างดีใจ

“คุณผู้ชายตาถึงจริงๆ เพชรเม็ดนี้น้ำงามมากค่ะ”

“เท่าไหร่ครับ เส้นเล็กนี้”

“แสนสองค่ะ ลดยี่สิบเปอร์เซ็นต์ เหลือแสนเดียว”

ประสิทธิ์ชัยตาเหลือก อยากตบปากตัวเอง รัชนกยิ้มตาพราว แกล้งเอาหน้าอกเบียดแขนชายหนุ่ม ประสิทธิ์ชัยตาวาว วูบวาบขึ้นมา ส่งบัตรเครดิตให้พนักงานทันที

ประสิทธิ์ชัยพารัชนกไปส่งที่คอนโดฯ เขาถามเธอถึงศักดิ์ชาย แววตากรุ้มกริ่ม รัชนกมองออกแต่แสร้งตีหน้าซื่อบอกว่าพี่ชายกลับดึก ประสิทธิ์ชัยไม่รอช้าเข้าโอ้โลมปฏิโลมหญิงสาวอย่างสุดเสน่หา รัชนกแกล้งผลักไสตัดพ้อพอเป็นพิธี แล้วชวนเขาเข้าห้องไป

หลังเสร็จสมอารมณ์หมาย ประสิทธิ์ชัยนั่งพิงพนักเตียง รัชนกนอนซบกับอกชายหนุ่ม แสร้งทำเป็นสาวบอบบาง ไม่ประสีประสาเรื่องบนเตียง เปรยเบาๆ ว่าเขาและเธอไม่ควรลักลอบมีอะไรกันแบบนี้ มันผิดและไม่สมควร ประสิทธิ์ชัยเชื่อแววตาและท่าทีใสซื่อของหญิงสาวหมดใจ ปลอบเสียงอ่อน

“อย่าห่วงเลยฮะ ผมไม่มีวันทอดทิ้งคุณนกแน่”

“นกกลัวค่ะ นกไม่อยากเป็นแบบพี่ตา”

“โธ่...คุณนกจะเอาตัวเองไปเปรียบกับเขาทำไม ผมไม่ใช่คนแบบ ผอ.นะครับ”

“พี่ตาน่าสงสารนะคะ”

“ไปสงสารอะไรเขา นายกิจมันรักของมันจะตาย ผู้ชายยุคนี้ เขาไม่ถือเรื่องอดีตของผู้หญิงหรอกครับ”

“แต่นกไม่คิดว่าพี่ตาจะเลือกคุณกิจ พี่ตายังหลง ผอ.อยู่ พี่ตาแค่ใช้คุณกิจเป็นเครื่องมือให้ ผอ.หึงค่ะ”

ประสิทธิ์ชัยขยับตัวลุกขึ้น แววตาเป็นห่วงเพื่อนอย่างจริงจัง นึกรังเกียจมุตตาที่หลอกใช้เพื่อนเขา รัชนกยิ้มเย้ย สะใจที่เสี้ยมประสิทธิ์ชัยได้...คราวนี้อะไรๆ น่าจะง่ายขึ้น!

ประสิทธิ์ชัยกลัดกระดุมเสื้อเดินออกจากห้องรัชนก เจอกับศักดิ์ชายที่เพิ่งกลับมา ประสิทธิ์ชัยหน้าซีด หันรีหันขวางกลัวชายหนุ่มจะรู้เรื่องตนลักลอบมีอะไรกับรัชนก ศักดิ์ชายเดาเรื่องได้แต่ยังแสร้งตีหน้าเคร่ง ทำทีเป็นพี่ชายหวงน้องสาว แกล้งถามว่าประสิทธิ์ชัยเข้ามาอยู่ในห้องได้ยังไง รัชนกในชุดอยู่บ้านออกมาจากห้อง แววตายิ้มไม่มีพิรุธใดๆ แก้ตัวแทนประสิทธิ์ชัย

“นกจะเปลี่ยนเสื้อ เลยไล่คุณสิทธิ์ไปรอที่ระเบียง”

“แล้วทำไมหัวเธอฟูขนาดนั้น นี่เขาใช้งานเธอหนักเหรอ...หมายถึงที่กองน่ะ”

“พี่ชายน่ะ พูดอะไรก็ไม่รู้”

ประสิทธิ์ชัยใจเต้น รีบขอตัวกลับ รัชนกแกล้งค้อนพี่ชายตาคว่ำ ศักดิ์ชายมองน้องสาวอย่างรู้ทัน

ooooooo

มุนินทร์ย้ายออกไปแล้ว พรขนข้าวของมาเช่าห้องต่อเพราะเห็นว่าทำเลดีกว่า ชายชุดดำที่เคยบุกมาข่มขืนมุตตากลับมาอีกครั้งในกลางดึกคืนหนึ่งเพื่อปิดบัญชี พรร้องกรี๊ด ดิ้นรนขัดขืน ชายชุดดำตบซ้ายขวาให้หยุด

“อย่าส่งเสียง คราวนี้แกเสร็จแน่ นังมุตตาคนสวย”

ชายชุดดำขยับไปเปิดไฟ ผงะที่ไม่ใช่มุตตา เสียงเคาะประตูดังขึ้น เขาหันมาซ้อมพรจนสลบและหลบหนีไป

เช้าวันรุ่งขึ้น...ลูกศรแวะมาหามุนินทร์ที่ห้องทำงาน นินทาณัฐดนัย เจ้านายหนุ่มไฟแรง ให้เพื่อนฟังอย่างเมามัน ชายหนุ่มโผล่เข้ามาพอดี สองสาวยิ้มหวานกลบ เกลื่อน ณัฐดนัยแอบส่งตาหวานให้มุนินทร์ ลูกศรแกล้งแซวเพื่อนขำๆ

“ต๊าย...ทำตาหวานกับเธอด้วย อย่านะยะ คนนี้ฉันจองแล้ว”

“ใครดีใครได้...ล้อเล่น!”

ลูกศรแกล้งทำตาขวาง มุนินทร์ยิ้มๆ หันไปหยิบมือถือที่มีเสียงสัญญาณข้อความดังขึ้น หญิงสาวกดดูข้อความข่าวไปเรื่อยๆ ชะงักเมื่อเห็นข่าวโจรข่มขืนทำร้ายสาวใหญ่ในห้องพัก มีรูปพรหราขึ้นมาด้วย

มุนินทร์รีบไปเยี่ยมพรที่โรงพยาบาลทันที สาวใหญ่อยู่ในสภาพฟกช้ำดำเขียวทั้งตัว คอเข้าเฝือก นอนให้น้ำเกลือ มีฤดีกับศรีเฝ้าอยู่ข้างๆ สามสาวตาโตที่เห็นมุตตาใน ลุคใหม่ เนี้ยบไปทั้งตัว หญิงสาวไม่สนใจ ถามอาการและเรื่องราวจากพร พรหน้าเศร้าบอกว่าเกือบโดนข่มขืน

“แล้วหนูรู้ไหมว่าไอ้บ้ากามนั่นคือใคร มันก็ไอ้คนเดิมที่บุกหอมาปล้ำหนูคราวนั้น แล้วหนูก็เอาเตารีดฟาดมันหน้าแหกไง พี่ย้ายไปห้องหนู มันเลยเข้าใจผิด”

มุนินทร์ทรุดตัวลงนั่งช้าๆ รู้สึกผิดต่อพรที่ต้องมารับเคราะห์แทน

“แล้วหนูจำได้ไหม วันนั้นที่ตลาดโต้รุ่ง ที่มีไอ้แว่นดำทำทีเป็นจีบหนู นั่นแหละมันล่ะ”

“ฉันจำได้ค่ะ นี่หมายความว่า...”

“นังเมียหลวงมันโดนหนูตบตกกระได มันก็เลยตามจองล้างจองผลาญ ส่งไอ้คนเดิมมาไง”

มุนินทร์ปะติดปะต่อเรื่องได้ ตาลุกวาว นพนภา... เธอกับฉันท่าจะไม่ได้จบกันง่ายๆ!

นพนภาได้รับรายงานจากประพงส์ว่ามุตตาย้ายออกไปแล้ว อารมณ์เสียอย่างแรง พาลไปลงกับวีกิจ เขาย้อนถามอาสาวว่ารู้ได้อย่างไรว่าหญิงสาวย้ายออกไปแล้ว นพนภาหน้าเจื่อน เฉไฉบอกว่ารู้มาจากสายสืบ วีกิจยังไม่ไว้ใจ โกหกว่าไม่ได้ติดต่อกับหญิงสาวแล้ว นพนภาเริ่มได้สติที่พาลพาโล พูดกับหลานเสียงอ่อน

“เธอเองก็ไม่น่าไปยุ่งกับนังนี่นะ”

“อานภาอย่าสนใจเลยฮะ เขาอาจกลับไปทำไร่ที่เพชรบูรณ์แล้วก็ได้”

“ขอให้มันจริงเหอะ อาจะได้กรวดน้ำคว่ำขันให้ แต่กลัวจะไม่กลับไปทำไร่ แต่ไปทำนาแทนน่ะสิ นาผืนน้อยน่ะ”

วีกิจถอนใจหนักๆ นพนภายังยึดติดและระแวงมากจนน่ากังวล...

นพนภายังหงุดหงิดเรื่องมุตตา พาลพาโลเอากับเจนภพที่เพิ่งกลับเข้ามา เจนภพได้ยินว่ามุตตาย้ายออกจากหอไปแล้วก็หน้าถอดสี ใจหายและรู้สึกกังวลขึ้นมา

“ตาย้ายไปแล้วเหรอ นี่คุณไปรู้มาจากไหน”

“เอ่อ...นายกิจบอกฉัน”

“ก็สมใจคุณแล้วนี่ อยากให้เขาลาออกก็ออกแล้ว นี่เขาย้ายไปต่างจังหวัด จะได้หมดเรื่องสักที”

“ให้มันจริงเถอะ อย่าให้ฉันรู้เชียวนะว่ามันไปขายกะหรี่ปั๊บไส้เนื้อสดให้คุณไปอุดหนุนอยู่”

“นี่คุณพูดจาอะไรให้ระวังบ้าง เดี๋ยวลูกมาได้ยิน”

“ฉันเป็นแม่ค้า ไม่ได้มีเลือดเจ้าพระยานาหมื่น ฉันจะพูดอย่างนี้ ใครจะทำไม”

“เหรอ แต่ผมว่าแม่ค้าตลาดสด เขายังสุภาพกว่าคุณเลย”

นพนภาร้องกรี๊ด เต้นเร่าๆ ปาของไล่หลังผัวที่เดินขึ้นข้างบนไปอย่างหัวเสีย ต้องพูดโทรศัพท์เดินผ่านมา บอกเพื่อนที่อยู่ในสาย

“ไม่มีอะไรหรอก เสียงละครน้ำเน่าน่ะ เมียหลวงหึงสามี”

ooooooo

เจนภพหงุดหงิดใจที่ไม่รู้เรื่องมุตตา รีบโทร.ไปเช็กที่หอ อารมณ์เสียหนักกว่าเดิมที่รู้ว่าหญิงสาวย้ายออกไปสิบกว่าวันแล้ว เขาเรียกวีกิจมาหาที่ห้องทำงานเพื่อสอบถาม วีกิจยังเคืองอาหนุ่มจากครั้งที่แล้วที่เจอกัน มองด้วยสายตายียวน ท้าทาย

“ที่จริงตาไปก็ดีแล้วนี่ฮะ อาภพกับอานภาจะได้สบายใจเสียที”

“ยังไงฉันก็ห่วง แกก็รู้ว่าตาน่ะอ่อนไหว อ่อนแอ แค่ไหน หรือว่าแกไม่ห่วงตา เห็นประคบประหงมอยู่ตลอด”

“ไม่ฮะ ผมน่ะเลิกเป็นห่วงตาตั้งแต่วันนั้นแล้วล่ะฮะ”

“วันนั้นน่ะวันไหน”

“ก็วันที่ตาตบอานภาคว่ำไงครับ คนที่มีแรงฮึดสู้ขนาดนั้น อาภพไม่ต้องห่วงหรอกฮะ ตาไม่ใช่ตาคนเก่าแล้ว เขาต้องสู้โลกโสมมนี้ต่อไปได้แน่ๆ ผมขอตัวก่อนนะฮะ”

วีกิจเดินออกไปแล้ว เจนภพกำมือแน่น เคืองที่โดนหลานค่อนแคะ...

เจนภพอารมณ์เสียค้างมาที่บ้าน น่าแปลกที่เขาว้าวุ่นใจถึงมุตตาได้ขนาดนี้ เขานั่งใจลอยจนนพนภาสงสัย ถามด้วยความเป็นห่วงผัวนิดๆ เจนภพบอกว่าเบื่อ เธอระแวงขึ้นมาทันที กระแนะกระแหนเรื่องมุตตา

“นี่คุณ อย่ามาหาเรื่องเลย คนเราน่ะ ถ้ามันจะเบื่อ ต่อให้สวรรค์หล่นมากองตรงหน้าก็ยังเบื่อได้”

“มันสวรรค์ไม่จริงน่ะสิ ถ้าเป็นสวรรค์ชั้นนังมุตตา ก็คงไม่เบื่อ”

“เขาย้ายไปแล้ว ไปถึงไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้ ให้มันจบไปเสียทีเถอะ”

“ถ้ามันจบจริง ฉันจะไปทำบุญล้างเสนียดเก้าวัด แต่ฉันรู้ว่ามันยังไม่จบ”

“รู้ว่าอะไร”

“ฉันรู้ว่าคนแบบมัน สันดานมันชอบแย่งชิงของคนอื่น คนอย่างนังนี่มันไม่ยอมเลิกราหรอก มองตามันก็รู้ มันจงใจจองล้างจองผลาญฉัน นังนี่มันสันดานงูพิษ มีแต่อาฆาตพยาบาทจองเวรจองกรรม”

“อ้อ...แล้วคุณคือนางฟ้าเปี่ยมด้วยเมตตากรุณาสินะ”

นพนภาร้องกรี๊ด เจ็บใจที่ผัวพูดเหน็บ ให้มันรู้กันไป...ว่าเธอกับนังนั่น ใครจะเป็นผู้ชนะ!

ooooooo

มุนินทร์กลับไปเยี่ยมพรอีก สาวใหญ่อาการดีขึ้นมากแต่ยังมีรอยช้ำที่หน้านิดหน่อย พรปรับทุกข์กับหญิงสาวเรื่องงาน บอกว่าเสี่ยจอมหื่นเจ้าของคาเฟ่จะเลิกจ้างถ้าหน้าเธอมีรอยแผลเป็น มุนินทร์มองอย่างเห็นใจ ถามพรว่าจะทำอะไรหลังออกจากโรง-พยาบาล

“ก็คงไปขายเสื้อผ้ามือสองเหมือนเมื่อก่อน ต้องลำบากอีกแล้ว เงินก็ไม่ได้ดีเหมือนทำกับเสี่ย พี่ไม่น่าเช่าห้องน้องอยู่ต่อเลย ซวยจริงๆ ตาต้องระวังตัวนะ มันพลาดคราวนี้ มันต้องเล่นงานตาอีกแน่”

“ไม่ต้องห่วงค่ะ เพราะฉันจะเล่นงานมันกลับบ้าง เอาให้สาสมเลยคราวนี้”

มุนินทร์แววตาวาวโรจน์ ในใจเริ่มคิดแผนจัดการเมียหลวงขี้หึง...เมื่อกลับมาที่ห้องพัก เธอหยิบบันทึกของน้องสาวมาอ่าน พบข้อความบางส่วนเล่าเรื่องราวของเจนภพกับมุตตา

“ผอ.พาไปดินเนอร์อีกครั้งที่ร้าน...บรรยากาศหรูหราไปหมด จนคิดว่าฝันไป”

มุนินทร์มองเงาสะท้อนตัวเองในกระจกนิ่ง แสยะยิ้มเหี้ยมเกรียม แผนการแรกกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว

วันรุ่งขึ้น...มุนินทร์ในวิกผมบ๊อบดำ ใส่แว่นสีชา สวมเสื้อคลุมนั่งรออยู่ที่โรงอาหารกระทรวงอย่างใจเย็น เธอโทร.หาเจนภพ แกล้งพูดเสียงหวานว่าอยากพบเขา เจนภพตื่นเต้นมากที่ได้ยินเสียงหญิงสาวอีกครั้ง

“ผมก็อยากเจอตาใจจะขาด”

“ฉันอยู่ใกล้ๆ คุณนี่เอง...โรงอาหารกระทรวงไงคะ”

เจนภพเหวอ นึกไม่ถึงว่าหญิงสาวจะกล้ามาที่กระทรวงอีก มุนินทร์อยู่ที่ปลายสาย ยิ้มเย็น รอคอย...

ooooooo

มุนินทร์นั่งคอยเจนภพอย่างใจเย็น เขาปรากฏตัวไม่นานหลังจากเธอโทร.ไป เจนภพมองหญิงสาวในลุคใหม่และวิกผมบ๊อบสั้นสีดำอย่างหลงใหล ทึ่งในความเปลี่ยนแปลงของเธอ

“ตา...โอ้โฮ...ผมจำไม่ได้เลย ตาพรางตัวเก่งจัง”

“ค่ะ ฉันพรางตัวเก่งจนบางทีคุณอาจจะแยกฉันไม่ออกเลยก็ได้”

“ตาแปลกไปจริงๆ แต่ผมก็ดีใจที่ตามาหาผม ทำไมตาไม่ส่งข่าวเลย ผมคิดถึงตา รู้ว่าตาย้ายไปก็ยิ่งเป็นห่วง ตาย้ายไปอยู่ที่ไหน”

“ไม่ใกล้ แล้วก็...ไม่ไกลหรอกค่ะ”

“ตาจะกลับมาทำงานก็ได้นะ ผมสัญญาว่าจะไม่ให้เขามาระรานตาอีก”

“หรือคะ แต่ฉันคงให้สัญญาไม่ได้หรอกนะคะว่าฉันจะไม่ระรานเขา”

มุนินทร์พูดยิ้มๆ แต่แววตาเอาจริง เจนภพไม่ทันสังเกต คิดว่าหญิงสาวประชดเพราะยังงอน มุนินทร์ชวนเขาไปทานกลางวันข้างนอก เจนภพกระตือรือร้นขึ้นมาทันที บอกให้รีบไปเพราะมีเวลาแค่หนึ่งชั่วโมง

“แหม...เวลาของ ผอ.มันช่างรวดเร็วจังนะคะ ฉันอยากไปทานที่นี่...ที่ ผอ.พาตาไปไงคะ ที่นั่นอาหารอร่อย สุดยอด จนตาถึงกับเขียนเพ้อไว้ในไดอารี่เชียวนะคะ”

มุนินทร์โบกโบรชัวร์ห้องอาหารหรูในโรงแรมที่เขาเคยพามุตตาไป เจนภพอึกอักเพราะราคาเกินงบ นพนภาคุมเข้มเรื่องค่าใช้จ่าย โดยเฉพาะหลังเกิดเรื่องมุตตา มุนินทร์แสยะยิ้ม บอกเขาเสียงหยัน

“มันแพงไปหรือคะ แหม...แต่ก่อนนี่ทุ่มสุดตัว แต่ตอนนี้เศรษฐกิจฝืดเคืองหรือคะ”

เจนภพหน้าเสียถูกแทงใจดำ มุนินทร์แกล้งทิ้งสายตาเชิญชวน บอกว่าจะตอบแทนอย่างคุ้มค่า ถ้าเขากล้าลงทุนกับเธอ เจนภพตาวาว รู้สึกซู่ซ่าขึ้นมาทันที หญิงสาวยิ้มสมใจ ปริมกับรัชนกเข้ามาที่โรงอาหาร เห็นเจนภพคุยกับมุตตา ขยับไปใกล้เพื่อแอบฟัง ได้ยินเจนภพนัดแนะไปเจอกับหญิงสาวที่โรงแรมหรู

“อย่าเลทนะคะ ผอ. เพราะนี่อาหารกลางวัน ไม่ใช่มื้อค่ำจะได้ต่อม่านรูดทั้งคืน”

มุนินทร์ยิ้มเยาะหมุนตัวออกไป เจนภพมองตาม อย่างกระหยิ่มใจ ปริมกับรัชนกตาโต เดินตามหญิงสาวออกไปถึงหน้าลิฟต์ มุนินทร์รู้ตัวอยู่แล้วหันมาทักสองสาวยิ้มๆ แววตามีเลศนัย ปริมเชิดหน้า รัชนกแสร้งดีใจ ถามหญิงสาวมาพบเจนภพเรื่องอะไร มุนินทร์ยิ้มในหน้าพูดเสียงเย็น

“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ แค่มานัด ผอ.ไปทานข้าวเที่ยง น่ะ หนูนกช่วยบอกใครต่อใครหน่อยนะว่า บ่ายนี้ ผอ.อาจไม่เข้าทำงานแล้ว ข้างนอกอากาศมันร้อน อาจจะเช่าห้องโรงแรมต่อเลย กว่าจะหายร้อนหรือเสร็จกิจ ก็คงบ่ายแก่ๆ”

อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 8 วันที่ 17 ต.ค. 55

ละครเรื่อง แรงเงา นำแสดงโดย: เจนี่, เคน ภูภูมิ, ปิ๊ป รวิชญ์, ธัญญ่า ธัญญาเรศ
ละครเรื่อง แรงเงา บทประพันธ์โดย นันทนา วีระชน
ละครเรื่อง แรงเงา บทโทรทัศน์ : วิสุทธิชัย บุณยะกาญจน
ละครเรื่อง แรงเงา กำกับการแสดง : ชนินทร ประเสริฐประศาสน์
ละครเรื่อง แรงเงา ผลิต : บ. บรอดคาซท์ ไทย เทเลวิชั่น จำกัด โดย อรุโณชา ภาณุพันธ์
ละครเรื่อง แรงเงา แนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครเรื่อง แรงเงา ออกอากาศวันจันทร์ และอังคาร เวลา 20.30 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง แรงเงา เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันจันทร์ที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2555
ที่มา ไทยรัฐ