@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร ไฟมาร ตอนที่ 16/3 วันที่ 24 ต.ค. 55

อ่านละคร ไฟมาร ตอนที่ 16/3 วันที่ 24 ต.ค. 55

“เมื่อไหร่ จะพาหนูศุมาเนี่ย? ดื่มจนเหล้าจะหมดห้องแล้ว ทำไมมันง่วงแบบนี้วะ”
อารักษ์ทั้งง่วงทั้งเมา แต่ถ่างตารอ ท่าทีน่าขัน
ภาพิศยืนรอแฉล้มอยู่กับกรรณนรีอย่างร้อนรน ชะเง้อคอมองทางเป็นระยะ
“เมื่อไหร่ คุณแฉล้มจะมาซักที นี่ฉันว่าหนูรีบหลบไปดีกว่า เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าจะยุ่ง”
“ระวังตัวนะคะ” กรรณนรีเตือน
ภาพิศรับคำ “ฮื่อ”
กรรณนรีหลบไป ในจังหวะที่แฉล้มพาหญิงสาวที่รูปร่างหน้าตาเหมือนกรรณนรีเข้ามาพอดี
“คุณ..มาแล้วค่ะ”

“เร็วเข้า...เดี๋ยวจะไม่ทันการ”
ภาพิศคว้ามือหญิงสาวคนนั้นไป

ภาพิศพากรรณนรีตัวปลอมมาส่งถึงห้องอารักษ์ กำชับหนักแน่น
“จำเอาไว้นะ เธอมีหน้าที่ตามใจท่าน แต่ห้ามพูดเด็ดขาด”
หญิงสาวนางนั้นพยักหน้ารับคำ ภาพิศเปิดประตูเข้าไป

สุดาตามมาเห็นเหตุการณ์นั้นพอดี หน้าตาถมึงทึง โกรธแค้นภาพิศมาก



จากบ่ายคล้อยเป็นเย็นย่ำ สุดาหน้าตาบูดบึ้ง เดินมากับสุขหฤทัย
“เป็นอย่างที่แม่คิดไว้ไม่มีผิด มันหักหลังแม่”
“มันคงจะหึงคุณพ่อ” สุขหฤทัยว่า
“แต่แม่ว่าไม่ใช่ ท่าทางนังภาพิศมันหวงนังกรรณนรี” สุดาตั้งข้อสังเกต
“หรือว่า...”
“มันอาจจะรู้แล้วว่านังกรรณรีเป็นลูกมัน” สุดามั่นใจ
สุขหฤทัยตกใจ “ตาย...แล้วเราจะทำยังไงต่อคะคุณหญิงแม่”
“มันอยากทำอะไรก็ทำ แม่เตรียมซ้อนแผนไว้แล้ว ยังไงมันสองคนตายทั้งแม่ทั้งลูกแน่ๆ”
สุดาบอก ดวงตาวาววับ
จังหวะนั้นสรวงเดินมาพยายามตั้งใจฟัง แต่สองคนเงียบเสียงไปแล้วและเดินออกไป สรวงหงุดหงิด ไม่ได้ยินอะไรเลย
พระอาทิตย์ยามเย็นโรยแสงรอนๆ สาดส่องไปทั่วบริเวณ พร้อมๆ กับความมืดที่เข้ามาแทนที่

กรรณนรีตัวปลอมเดินเข้ามาในห้อง ท่ามกลางความมืดมิดเพราะทั้งห้องผ้าม่านปิดทึบหมด ราวกับเป็นเวลาตอนกลางคืน กรรณนรีตัวปลอมนั่งลง จับมืออารักษ์แผ่วเบา อารักษ์ที่เผลอหลับไป ตื่นมาเมาอ้อแอ้
“มาแล้วเหรอจ๊ะหนู”

กรรณนรีตัวปลอมไม่ตอบ ทรุดตัวนอนลงข้างๆ อารักษ์อย่างเงียบๆ
เวลาเดียวกัน ที่กรุงเทพฯ บุญยิ่งอยู่ในบ้านถามย้ำภรตด้วยน้ำเสียงตกใจ

“ว่าไงนะ? กาวไปพักผ่อนกับท่านอารักษ์”
“ครับพ่อ..มดเพิ่งโทร.มาบอกผมเดี๋ยวนี้เอง” มือภรตยังกำโทรศัพท์อยู่
“เอาวะ..ถึงคุณหญิงสุดาจะห้าม ยังไงพ่อก็ต้องโทร.บอกอารักษ์ให้ได้”
“ครับพ่อ...ช่วยคุณสรวงด้วย” ภรตอ้อนวอน
“ไม่ใช่แค่เพื่อสรวง...อารักษ์มันต้องรู้ว่ากาวน่ะลูกภาพิศ”
ท่าทางบุญยิ่งเครียดเอามากๆ

ภายในห้องท่ามกลางความมืดมิด ขณะที่อารักษ์นอนกอดหญิงสาวที่คิดว่าเป็นกรรณนรี เสียงมือถือดังขึ้น
อารักษ์ฮึดฮัด “บ๊ะ! ใครวะโทร.มากวนใจตอนนี้”
และไม่สนใจที่จะรับ อีกอย่างมือถือก็วางอยู่ไกล แถมหญิงสาวคนนั้นยังดึงตัวไปกอดอีก

บุญยิ่งร้อนรนหัวใจจะวายที่อารักษ์ไม่ยอมรับสาย
“รับสิวะ..อารักษ์แกรับสิ” หันไปมองภรตที่ยืนเครียดอยู่ข้างๆ “อารักษ์ไม่รับ โทร.ไปบอกคุณ
สรวงเลยลูก”
“ผมไม่มีเบอร์คุณสรวง”
“แย่แน่ๆ” บุญยิ่งกดต่อ
เสียงโทรศัพท์ดังไม่หยุด อารักษ์เริ่มหงุดหงิด
“โอ๊ย! จะโทร.มาอะไรนักหนา?” บอกด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้อ่อนโยน อาการเมานิดๆ “หนูจ๋า..เดี๋ยวฉันมานะจ๊ะ”
อารักษ์ลุก เดินโซเซไปหยิบมือถือ เห็นเป็นเบอร์บุญยิ่ง ก็โวยใส่
“บุญยิ่ง แกจะโทร.มาทำไมตอนนี้วะ”
“ก็โทร.มาก่อนที่แกจะทำอะไรที่มันอุบาทว์ๆ ไง”
“ฉันทำอะไรอุบาทว์?”
“รู้ไว้ด้วยหนูศุภาวีร์ที่แกอยากได้...ความจริงแล้วเค้าชื่อกรรณนรี..เป็นลูกของภาพิศ แล้วก็เป็นแฟนนายสรวง”
อารักษ์งงหนัก “แกพูดอะไรของแก”
“พูดอย่างที่แกได้ยินนั่นแหละ แกอย่าทำอะไรเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นอันขาด เค้าเป็นลูกภาพิศ...เค้าเป็นแฟนลูกชายแก”
อารักษ์แทบหายเมา เหลียวไปเพ่งมองหญิงสาวในความมืด สายตาเริ่มชินและสังเกตเห็นว่าหล่อนไม่ใช่กรรณนรี อารักษ์ฉงน ก่อนจะเดินไปเปิดโคมไฟที่หัวเตียงทันที แล้วก็ตะลึงกับความจริงที่เห็น
“เธอไม่ใช่หนูศุนี่..?!!”
สาวคนนั้นไม่ได้ตอบ อารักษ์ผลุนผลันออกไป

เวลาเดียวกัน กรรณนรีเดินวนไปเวียนมาอยู่ในห้อง สังหรณ์ใจประหลาด รู้สึกเป็นห่วงแม่มาก
“ป่านนี้เป็นยังไง ออกไปดูดีกว่า”
พอกรรณนรีก้าวพ้นห้องไป กาวินทร์ก็เดินมาที่หน้าห้อง เคาะประตูเรียก
“กาวๆ” เงียบกริบ กาวินทร์ทำเสียงขัดใจ “ไปไหน”
กาวินทร์ตามกรรณนรีไปอย่างร้อนใจ

กาวินทร์เดินเร็วๆ มาตามทาง สุขหฤทัยเห็นก็ตกใจ
“ไม่ได้...” ตัดสินใจร้องเสียงดังเหมือนเจ็บเจียนตาย “โอ๊ยยย..ช่วยด้วย”
“คุณฤทัย”
กาวินทร์ลังเล สุขหฤทัยดูออก แกล้งร้องดังขึ้น
“ฉันเดินไม่ไหว ช่วยฉันด้วย แก้ว ช่วยด้วย”
กาวินทร์จำต้องมาช่วย สุขหฤทัยได้ทีเอามือคล้องคอกาวินทร์แน่น ยั่วยวนเต็มที่...เสือผู้หญิงอย่างกาวินทร์มองดวงหน้ายั่วยวนนั้น ในอาการเผลอใจ

กรรณนรีเดินออกมาที่ที่ด้านนอก ท่าทีอยากรู้อยากเห็น สรวงตามมาฉุดกรรณนรีไว้
“คุณสรวง” กรรณนรีตกใจ
“บอกฉันมากรรณนรี...ฉันทนไม่ไหวแล้ว ความจริงมันคืออะไร”
“ฉันบอกไม่ได้ค่ะ...แต่อีกเดี๋ยวคุณก็จะรู้”
“แต่เธอรู้มั้ยว่าฉันกำลังจะคลั่ง”
อารักษ์เดินมาทางด้านหลังเห็นสรวงกอดกรรณนรีคาตา พลางบอก
“ฉันเป็นห่วงแม่..ฉันเป็นห่วงเธอ...ฉันไม่รู้ ฉันจะต้องทำตัวยังไง”
“เป็นคนดีอย่างที่คุณเป็น...เพราะที่ฉันรักคุณ ก็เพราะคุณเป็นคนดี”
สรวงกอดกรรณนรีเอาไว้ “ฉันก็รักเธอ ฉันกำลังจะบ้าแล้วกรรณรี ฉันกำลังจะบ้า ฉันไม่รู้ว่าเธอ คุณแม่..คุณพ่อ กำลังทำอะไรกันอยู่”
“ขอให้รู้...ฉันทำทุกอย่างเพราะฉันรักคุณ”
สองคนกอกันแนบแน่น เจ็บปวดหัวใจ อารักษ์ตกตะลึงกับภาพที่เห็น

อารักษ์วิ่งผลุนผลันมายังรถ
“นี่ฉันทำอะไรลงไป...ฉันทำร้ายลูก...ทำร้ายภาพิศ ทำร้ายสุดา ทำร้ายทุกคนที่อยู่ใกล้ฉัน แกเลวมากอารักษ์”

อารักษ์สติแตกขับรถทะยานออกไปเร็วและแรง
ทางด้านสุดาเดินตาวาวโรจน์ออกมาจากห้อง คำรามในใจ

“ถึงเวลาตายของแกสองคนแม่ลูกแล้ว นังภาพิศ นังกรรณรี”

กรรณนรีผลักสรวงออก
“ปล่อยฉันค่ะ”
“เธอจะไปไหน”
“ฉันมีธุระต้องไปทำ” กรรณนรีวิ่งหนีไปเลย
สรวงเรียกตาม “กรรณนรีๆ”
สรวงยืนลังเล หงุดหงิดใจ แต่ไม่ได้ตามไป

ขณะที่กรรณนรีวิ่งมาตามทาง หญิงสาวคิดกังวลในใจ
“แม่...ป่านนี้แม่จะเป็นยังไง”
จู่ๆ คนร้ายสองคนโผล่ออกมาจากที่ซ่อน กรรณนรีร้อง “ว้าย” ด้วยความตกใจ ได้แค่คำเดียว
สรวงได้ยินเสียงนั้น แต่เบามาก
ทางด้านกาวินทร์กับสุขหฤทัยกำลังพลอดรักกัน แก้วได้ยินเสียงน้องสาวแว่วๆ สุขหฤทัยจูบประทับ พูดเสียงหวาน
“สนใจคนอื่นมากกว่าฉันรึไง”
สุขหฤทัยล็อกคอกาวินทร์ พูดออดอ้อนรั้งใบหน้าลงมาสองคนจูบกันนัวเนีย

กรรณนรีหมดสติ เพราะถูกหนึ่งในนั้นก็โปะยาสลบแล้วกำลังลากกรรณนรีออกไป ภาพิศวิ่งมาเห็นแทบช็อก ร้องลั่น
“กาว”
ภาพิศไม่ทันระวัง สุดาเข้ามาทางด้านหลัง ยกท่อนไม้ในมือฟาดที่ด้านหลังภาพิศเต็มแรง ภาพิศร้องสุดเสียง “โอ๊ย” ด้วยความเจ็บปวด
สรวงได้ยินเสียงร้องนั้นวิ่งตามมา
ภาพิศสลบ หมดสติคาที่ คนของสุดาอีกสองคนเข้ามาลากร่างภาพิศออกไป
สรวงวิ่งเข้ามา แต่ไม่เห็นใครเลย สรวงแปลกใจระคนตกใจ

คนของสุดา แบกร่างภาพิศและกรรณนรีขึ้นรถตู้ตรงลานจอดรถ แฉล้มวิ่งตามมาเห็นรถแล่นไป
“แย่แล้ว”
แฉล้มนึกได้วิ่งกลับไปทันที

ตะโกนร้องมาตามทาง
“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย”
สรวงได้ยิน กาวินทร์ก็ได้ยินผละออกจากสุขหฤทัย เสียงร้องของแฉล้มดังเข้ามาไม่หยุด
“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย”
สุขหฤทัยรู้แกวฉุดกาวินทร์รั้งไว้ พูดออดอ้อนยวนยั่ว “อยู่กับฉันนะคะ”
กาวินทร์ปลดมือสุขหฤทัยออก แล้ววิ่งออกไป สาวแสบสุดแสนจะขัดใจ

แฉล้มยืนร้องตะโกน “ช่วยด้วยๆ” อยู่อย่างนั้น สรวงวิ่งมาหา ส่วนอีกมุมกาวินทร์ก็วิ่งมา ตามด้วยสุขหฤทัย
“เป็นอะไรคุณแฉล้ม”
แฉล้มบอกหน้าตาตื่น “คุณหญิงจับตัวคุณภาพิศ กับกาวไปค่ะ”
สรวงใจหล่นวูบ กาวินทร์ตกใจ หน้าซีดเผือด สุขหฤทัยหน้าเจื่อนจ๋อย กลัวความผิด จังหวะนั้นหญิงสาวหน้าตาเหมือนกรรณนรีวิ่งออกมา ทุกคนเห็นต่างชะงัก สรวงเหลียวขวับไปมองจ้องสุขหฤทัยอย่างเอาเรื่อง
“หนึ่งในแผนของพวกคุณใช่มั้ย”
สุขหฤทัยหน้าซีดเป็นกระดาษ ปฏิเสธลั่น
“เปล่านะฉันไม่รู้เรื่อง” พร้อมทำท่าจะหนี
กาวินทร์คว้าข้อมือสุขหฤทัยหมับ ไม่ให้ไป “คุณจะไปไหนไม่ได้....บอกว่าคุณหญิงสุดาพาแม่ผม น้องผมไปไหน”
สุขหฤทัยกลัวจนตัวสั่น สรวงนั้นทั้งตกใจ และใจเสียสุดพรรณนา ที่สุดแล้วสุดากลายเป็นคนร้าย
“บอกมาเดี๋ยวนี้ฤทัย” สรวงตะคอกคาดคั้น

สุขหฤทัยหน้าซีดเผือด ตื่นตระหนกและหวาดกลัว ขณะที่สรวงใจสั่น ความจริงที่ตามหาและหวาดหวั่นลึกๆ ในใจ ถึงวันนี้เขาได้รู้เสียที
รถตู้คันนั้นเลี้ยวออกจากรีสอร์ท แล่นมาตามทางและมุ่งหน้ากลับกรุงเทพฯ ภายในรถคันดังกล่าว สุดานั่งหน้าเหี้ยมอยู่เบาะตอนหลัง ยิ้มอย่างสะใจ มองดูร่างของกรรณนรี กับภาพิศที่นั่งกึ่งนอนหมดสติอยู่ นัยน์ตาสุดาวาวโรจน์ ตะโกนก้องอยู่ในใจ

“ฉันจะไม่ให้ พวกผู้หญิงหน้าด้านที่มันชอบเป็นเมียน้อย อย่างแกสองคนแม่ลูกอยู่รกโลกอีกต่อไป”
ภาพิศ และกรรณนรี ยังคงหมดสติไม่รู้เรื่องใดๆ ขณะที่สุดาสั่งลูกน้องด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม
“พานังสองคนนี่ไปไร่ของฉัน...แล้วหุบปากทุกอย่าง เข้าใจมั้ย”
ลูกน้องทุกคนรับคำ “ครับ” พร้อมๆ กัน

ขณะเดียวกันสุขหฤทัยถูกผลักเข้ามาในห้อง ท่ามกลางสีหน้าอันเคร่งเครียด และเอาเรื่องของทุกคน
“บอกมาฤทัย แม่พาคุณภาพิศ กับกรรณรีไปไหน” สรวงถามคาดคั้นเสียงกร้าว
สุขหฤทัยหลบตา ส่อพิรุธเต็มที่ “ฤทัยไม่รู้..ไม่รู้จริงๆ ทำไมต้องมาคาดคั้นฤทัยด้วย”
“เพราะที่ผ่านมาคุณรู้ทุกอย่าง วางแผนกับคุณหญิงสุดาด้วย” กาวินทร์พูดเสียงดัง
สุขหฤทัยมองกาวินทร์ทั้งโกรธ และผิดหวังที่ถูกหลอก คิดว่าเขารักตัวเอง “ไม่จริง..อย่ามาใส่ร้ายฉันนะ”
แฉล้มพยายามพูดดีๆ ด้วย “คุณฤทัยจนป่านนี้แล้ว พูดความจริงเถอะค่ะ ก่อนที่คุณหญิงจะทำเรื่องเลวร้ายมากไปกว่านี้”
สุขหฤทัยแหวใส่ “ก็ฉันบอกว่าไม่รู้..ไม่รู้ อย่ากดดันฉันนักได้มั้ย? อุ๊ปส์”
พลางสุขหฤทัยทำเป็นปวดหัว เครียดจะโก่งคออาเจียนอยู่ตรงนั้น ทุกคนหลีก สรวงดุ
“ไปห้องน้ำเลยฤทัย”
สีหน้าสุขหฤทัยเหมือนมีแผนขณะวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ส่วนกาวินทร์บอกอย่างกังวล
“ผมจะลองไปดูที่ห้อง แล้วโทร.ตามกาว”
สุขหฤทัยอยู่ในห้องน้ำ แววตาดูกังวลหนัก คิดหาทางออก

ในที่สุดสุขหฤทัย ควักมือถือออกมาจากกระเป๋า กดส่งข้อความบอกสุดาทันที

เวลาเดียวกันบนรถตู้ มือถือดัง สุดาหยิบกระเป๋าที่วางอยู่ในรถขึ้นมา กดดู เห็นเป็นข้อความจากสุขหฤทัย "คุณหญิงแม่ขา...” สุดาอ่านข้อความในใจ “แย่แล้วค่ะ นังแฉล้มมันเห็นคุณหญิงแม่ลักพาตัวนังสองคนนั้นไป ตอนนี้สรวงกำลังซักฟอกฤทัยอยู่ คุณหญิงแม่รีบกลับมาเลยนะคะ”
สุดาหน้าเครียดขึ้นมาทันที

สรวง กับแฉล้มรออยู่ด้านนอก เห็นสุขหฤทัยไม่ออกมาซักที แฉล้มเริ่มบ่น เพราะร้อนใจ
“นานแล้ว ทำไมคุณฤทัยไม่ออกมาซักที”
“นั่นน่ะสิ หรือจะหนีไปแล้ว”
ขาดคำสรวงเดินพรวดไปห้องน้ำเคาะประตูเรียก
“ฤทัยๆ”
เงียบกริบไม่มีเสียงตอบ สรวงเปิดประตูผลัวะเข้าไป เห็นสุขหฤทัยนั่งหมดแรงอยู่ในห้อง สรวงตกใจ
“ฤทัย”
สรวงตรงเข้าไปช้อนร่างอุ้มสุขหฤทัยออกมา

สรวงวางสุขหฤทัยลงบนเตียง โดยไม่รู้ว่าสาวแสบแกล้งทำเป็นหมดสติ สักครู่หนึ่งกาวินทร์เดินเข้ามาพร้อมมือถือ 2 เครื่อง
“ผมไปดูที่ห้องคุณภาพิศ ห้องกาว ไม่มีคนอยู่ มีแต่มือถือทิ้งเอาไว้”
แฉล้มหน้านิ่ว เครียดจัด “โอ๊ย!แล้วจะติดต่อกันได้ยังไง” มองสุขหฤทัยไม่วางใจ “มาเป็นลมอะไรกันตอนนี้”
“ฤทัยคงเครียด” สรวงบอก
“เครียดหรือหาทางแก้ตัวไม่ได้คะ”
จังหวะนั้นสุดาเดินถือกระเป๋าเข้ามา ทางประตูห้อง ที่ไม่ได้ปิด ส่งเสียงทัก
“แก้ตัวเรื่องอะไรกันจ๊ะ”
สรวงตกใจ คาดไม่ถึง “คุณแม่”
แฉล้มก็เช่นกัน “คุณหญิง”
สุดากราดตามองด้วยท่าทีแปลกใจและงวยงง
“มีอะไรกัน แล้วนั่นฤทัยเป็นอะไร” ตรงเข้าไปหาสุขหฤทัยเขย่าตัวเรียก “ฤทัยๆๆ”
สุดาปลุกเรียก สุขหฤทัยที่ทำทีเป็นนอนคอพับคออ่อน เผยอเปลือกตาขึ้น
“คุณหญิงแม่...” สุขหฤทัยผวาตัวขึ้นมารีบโผเข้ากอดสุดา ร้องไห้สะอึกสะอื้น “คุณหญิง
แม่มาแล้ว ช่วยฤทัยด้วย...” มองหน้าสามคนเริ่มใส่ไฟ “สรวงพาคนมาข่มขู่ จะให้ฤทัยบอกให้ได้ ว่าคุณหญิงแม่...เป็นคนร้าย”
สุดาหันขวับมามอง “คนร้าย..คนร้ายอะไรกัน”
“ลักพาตัวคุณภาพิศกับกรรณนรี” แฉล้มบอกพร้อมกับจ้องหน้าสุดา
สุดามองสู้ แทบอยากจะฉีกเนื้อแฉล้ม แต่ทำเป็นนิ่ง “จะหาเรื่องอะไรฉันอีก หรือที่ผ่านมาเธอหาเรื่องฉันไม่พอ” สุดาหันมาทางสรวง “ดูหน้าไว้นะสรวง ผู้หญิงคนนี้คือคนที่พาภาพิศเข้าหาคุณพ่อ หล่อนเป็นคนทำลายครอบครัวของเรา”
สรวงมองสุดาอย่างจับสังเกต กาวินทร์ก็เช่นกัน แฉล้มโกรธสวนกลับสุดา
“อย่าเบี่ยงเบนประเด็น บอกมาคุณหญิงพาตัวคุณภาพิศไปไหน”
สุดาตาแข็งกร้าวมองมาอย่างเกลียดชัง “พูดอะไรฉันไม่รู้เรื่อง”
“ทำไมจะไม่รู้เรื่อง ก็ฉันเห็นกับตา คุณพาคุณภาพิศไป” แฉล้มบันดาลโทสะ ถลาเข้ามาเขย่าตัว “บอกมาคุณพาเค้าไปไหน”
สุดาร้องลั่นเจ็บเว่อร์ “โอ๊ยย..สรวง..สรวงช่วยแม่ด้วย แม่เจ็บ”
กระเป๋าสุดาหล่น สรวง กับกาวินทร์รีบเข้ามาดึงตัวสองคนออก แฉล้มดิ้นรนขัดขืนอย่างแรง เท้า ถีบเท้าแทบจะถูกสุดา
“ปล่อยฉัน บอกมานะคุณหญิง...คุณพาพวกเค้าไปไหน”
“ก็บอกว่าฉันไม่รู้เรื่อง”
“ทำไมจะไม่รู้เรื่อง”

อ่านละคร ไฟมาร ตอนที่ 16/3 วันที่ 24 ต.ค. 55

ละครเรื่อง ไฟมาร บทประพันธ์โดย : เกตุวดี
ละครเรื่อง ไฟมาร บทโทรทัศน์โดย : พนิดา
ละครเรื่อง ไฟมาร กำกับการแสดง : ทองสิทธิ์ โสดาโคตร , กฤษฎากร มะลิวัลย์
ละครเรื่อง ไฟมาร ผลิตโดย : บริษัทดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ไฟมาร แนวละคร : ดราม่าเข้มข้น
ละครเรื่อง ไฟมาร ออกอากาศ : พุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager