@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 4-5 วันที่ 4 ต.ค. 55

อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 4 

 มุตตาตาเบิกโพลง เสียวสันหลังวาบ นพนภาท่าทางเปลี่ยนไปมาก จากครั้งที่แล้วที่เธอเจอ แจงจิต อรพิม และทิพอาภา มองอย่างตื่นตะลึง สีหน้าสยดสยอง เดาว่าต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ รัชนกเบี่ยงตัวบังวีกิจ แกล้งถามโน่นนี่ถ่วงเวลา มุตตามองหน้านพนภาอย่างหวาดๆ แต่ก็ยังทักเธอเสียงอ่อน...
“อ้อ กลีบสมองเธอยังจำชื่อฉันได้ แต่ทำไมจำไม่ได้ว่าฉันเป็นเมียใคร หรือว่าหล่อนใช้กลีบอื่นแทนกลีบสมอง คิดถึงได้ร่านมาแย่งผัวฉัน”
มุตตาอึ้ง ตัวสั่น หน้าซีด ไม่คิดว่านพนภาจะรู้เรื่องเร็วขนาดนี้ เนตรนภิศยืนดูอยู่อีกด้านด้วยแววตาเพลิดเพลิน ปริมยิ้มสะใจ ส่วนประสิทธิ์ชัยส่ายหน้าอย่างปลงๆ ผู้คนในกระทรวงเริ่มมุงด้วยความสนใจ หลายคนควักมือถือขึ้นมาถ่ายวีดิโอ วีกิจเห็นคนมุงมากขึ้นเรื่อยๆ สังหรณ์ใจบางอย่างรีบวิ่งไปดู รัชนกดึงไว้ไม่ทัน นพนภาเห็นสร้อยมุกที่คอมุตตา เบิกตาโพลง โวยวายว่ามุตตาขโมยของเธอ

“ไม่จริง ผอ.ซื้อให้ฉัน” มุตตาเถียง

“อีโง่ นั่นสร้อยฉัน ซื้อมายังไม่ทันใส่ก็หายไป จับมือใครดมไม่ได้ ที่แท้ไอ้ผัวสิ้นคิดคาบไปให้ เลวชาติทั้งคู่”

มุตตากำสร้อยแน่น แม้จะสับสนแต่ยังเชื่อใจเจนภพ นพนภายิ่งแค้นที่มุตตาไม่มีทีท่าจะยอม วีกิจแทรกคนเข้ามาพยายามห้ามทัพ รัชนกตามไปดึงวีกิจอีกที แต่เขาขืนตัวไว้ เจนภพเดินไม่รู้อิโหน่อิเหน่เข้ามา ผู้คนแยกออกให้เข้ามากลางวง เห็นนพนภาประณามมุตตาต่อหน้าผู้คน เขาตกตะลึง ยืนตัวชา...

“รู้ไหมว่าเมื่อวานฉันตามไปดูแกกับผัวฉันระเริงร่านพล่านกามกันในม่านรูด”

เนตรนภิศแกล้งทักเจนภพเสียงดัง แจงจิตได้ยินหันมามองหน้าเนตรนภิศ รู้ตัวว่าโดนหลอกใช้มาตลอด นพนภาหันมาแสยะยิ้ม ประจานผัวตัวเองเสียงดัง

“ผัวฉันน่ะใครแบให้มันก็เอาทั้งนั้น ถ้าหล่อนหวังเงินทอง ก็รู้เอาไว้ซะว่าไอ้ผู้ดีเก่าคนนี้มันมีแต่เปลือก เกาะเมียกินเป็นแมงดาอยู่ทุกวัน”

เจนภพหน้าชา ขบกรามแน่น มุตตามองหน้าเจนภพ บอกว่าไม่เคยต้องการอะไรจากเขานอกจากความรัก ตะโกนใส่หน้านพนภาว่าเขารักเธอ ไม่ได้รักนพนภา นพนภาเดือดจัดถลาไปตบมุตตาฉาดใหญ่ มุตตาเซถลา ยกแขนขึ้นป้องกันตัวเอง นพนภาตามไปตบซ้ำ จิกผมมุตตาดึงขึ้น กระชากสร้อยจากคอ มุกขาดร่วงกระจายเต็มพื้น มุตตาน้ำตาไหลเต็มหน้า ทรุดตัวลงนั่งกับพื้น

เจนภพกับวีกิจพยายามห้ามนพนภา แต่เธอไม่หยุด ตะโกนด่าเจนภพและมุตตาลั่นกระทรวง เจนภพจับเมียไว้ ส่วนวีกิจประคองมุตตา แต่เธอสะบัดตัวออกแล้ววิ่งหนีไป ทนความอับอายไม่ไหว วีกิจมองตามด้วยความเป็นห่วง เขาก้มลงเก็บมุกที่หล่นกระจาย อรพิมและทิพอาภาเข้ามาช่วย นพนภาลากแขนเจนภพลงบันไดไป

มุตตาออกจากกระทรวงด้วยความช้ำใจเหลือจะกล่าว ทั้งอัดอั้นและสะเทือนใจ คำพูดประณามหยามเหยียดของนพนภายังดังก้องในหู เธอเพิ่งรู้ตัวว่ากินน้ำใต้ศอกเขามันช้ำใจอย่างนี้นี่เอง...

ooooooo

หลังเหตุการณ์เมียหลวงอาละวาดเมียน้อย ผู้คนในกระทรวงแทบไม่ทำงาน มัวแต่วิเคราะห์สถานการณ์ ทิพอาภาสงสารมุตตา อรพิมและแจงจิตเวทนา แต่มุตตาก็มีส่วนผิด จะให้ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นคงไม่ได้...

วีกิจนั่งมองกล่องใส่มุกที่เขาเก็บมา นึกถึงมุตตาอย่างเป็นห่วง สงสารเธอที่อ่อนต่อโลกจนตกเป็นเหยื่อของเจนภพ ปริมริษยาที่เขายังเห็นใจมุตตา เหน็บด้วยความหมั่นไส้

“ยังไงคะ อุตส่าห์นั่งเก็บทีละเม็ด จะเอาไปต่อใหม่หรือ แต่คงต่อติดยากนะคะ ขาดกระจุยขนาดนั้น”

“ถ้าผมอยากต่อจริงๆ มันต้องติด ไม่เหมือนบางอย่างหรือบางคนหรอกครับ ให้ต่อยังไงก็ไม่ติด”

วีกิจเอ่ยเสียงเรียบ ปริมหน้าม้านสะเทือนใจ รัชนกยืนฟังแอบยิ้มเยาะ แล้วรีบเปลี่ยนเป็นหน้าซื่อเมื่อเห็นประสิทธิ์ชัยมองมา สักครู่ใหญ่มีเสียงเกรียวกราวของ นักรบ ฉกรรจ์ และเลอลักษณ์ ประกาศว่ามีคลิปนพนภากับมุตตาในอินเตอร์เน็ตแล้ว

“ตั้งชื่อได้เริ่ดมาก ตบน้อยหน้ากระทรวง” ฉกรรจ์ยิ้มชอบใจ

ปริมกรี๊ดถลาเข้ามาดู ประสิทธิ์ชัยกับรัชนกตามไปมุงด้วย วีกิจถอนใจเบาๆ...

มุตตากลับหอในสภาพผมเผ้ากระเซอะกระเซิง หน้ามีรอยฟกช้ำ คราบน้ำตาไหลเยิ้มเปรอะเครื่องสำอาง

ฤดี พรและศรี มองหน้ามุตตาสลับกับมองคลิปตบน้อยหน้ากระทรวง สามนางอึ้ง พรมองมุตตาด้วยความเวทนา มุตตามองกลับ แววตาเศร้าระคนอับอาย วิ่งขึ้นห้องไป...

“โธ่เอ๋ย ตอนออกไปยังกับนางฟ้า” พรพูดอย่างสมเพช

“นางฟ้าตกสวรรค์แล้วสิคะ” ศรีเสริม

“ตกไปถึงนรกขุมต้นงิ้วเลยล่ะ” ฤดีตบท้ายอย่างปลงๆ

พรแอบเป็นห่วงมุตตา เวทนาในความซื่อจนโง่ รีบเดินตามไปดูอาการที่ห้อง...

ด้านเจนภพก็เครียดมากไม่แพ้มุตตา เดินงุ่นง่านจนนพนภาที่นั่งดูทีวีอยู่กับลูกๆหมั่นไส้ แขวะเรื่องเขากับมุตตาเสียๆหายๆ เจนภพยิ่งหงุดหงิด เขาปรามให้เธอระวังคำพูดต่อหน้าลูก นพนภาไม่สน เจนภพโมโห ต่อว่าเธอที่ชอบข่มและประจานเขาจนลูกไม่เคยเคารพและเกรงใจเขา

“จะให้ลูกเคารพก็ต้องทำตัวดี ไม่ใช่ทำชั่วแล้วปิดไม่ให้ลูกรู้”

“แล้วทีคุณล่ะนภา ส่งคนไปซ้อมลูกหนี้น่ะ มันดีนักใช่ไหม”

เจนภพตอกกลับไม่ไว้หน้า นพนภากรี๊ดดังกลบเสียงทีวี ต้อมถามเจนภพเสียงซื่อว่าเขาแย่งแฟนวีกิจหรือ เจนภพอึ้ง นพนภาสะใจ เร่งให้เขาตอบ เจนภพอึกอักแล้วเสเดินเข้าห้องน้ำไป

เจนภพล็อกประตูห้องน้ำแล้วหยิบมือถือมาโทร.หามุตตา เขาเป็นห่วงและเห็นใจเธอ มุตตาร้องไห้ฟูมฟาย ทั้งอับอายและเสียใจจนไม่รู้จะทำยังไง นพนภาให้ต่อไขประตูห้องเข้ามา ดึงมือถือจากหูเจนภพพูดกับมุตตาแทน

“ถ้าอายมากก็ลาออกไปขายหอยขายปูที่ไหนก็ไป นังหน้าด้าน มาออเซาะผัวฉัน รู้ไว้เถอะ ถ้าฉันเจอแกอีกเมื่อไหร่ ฉันจะไม่ทำแค่ตบ แต่จะเอาให้หนักกว่านั้น”

มุตตาหน้าซีด ปล่อยโทรศัพท์ลงพื้นแตกกระจาย นพนภาได้ยินเสียง เข้าใจว่ามุตตาวางหูใส่ ยิ่งโกรธหนัก หันมาปามือถือของเจนภพบ้าง เจนภพโมโหมาก หมุนตัวออกจากห้องไปเจอกับต่อ ลูกชายที่มองเขาด้วยแววตาสะใจ เจนภพโกรธจัด ต่อว่าลูกที่เข้าข้างแม่ไม่ลืมหูลืมตา ผลักลูกจนเซแล้วผละออกไป ต่อร้องไห้ ทั้งแค้นและน้อยใจพ่อ ต้องแอบดู สลดใจสงสารน้อง อยากเข้ามาปลอบแต่ต่อรีบเดินขึ้นห้องตัวเองไปก่อน...

คืนเดียวกันนั้น วีกิจพยายามโทร.หามุตตาแต่ติดต่อไม่ได้ เขาเล่าให้สร้อยคำฟังเรื่องนพนภาไปอาละวาดมุตตาที่กระทรวง สร้อยคำถอนใจปลงๆ บ่นเสียดายเด็กดีอย่างมุตตา เสียรู้ให้กับเจนภพ วีกิจแก้ตัวแทน

“ตาไม่ได้คิดจะเป็นเมียน้อยหรอกฮะ ตาเข้าใจมาตลอดว่าอาภพกับอานภากำลังจะเลิกกัน”

“โธ่เอ๋ย ผู้ชายใช้มุกนี้หลอกผู้หญิงมากี่ร้อยปีแล้วนะ”

“อาภพหลอกตา แต่ดูเหมือนผมเองก็เคยพูดให้ตายิ่งเชื่อไปกันใหญ่”

สร้อยคำงง วีกิจอธิบายว่าเขาเคยพูดถึงความสัมพันธ์ของนพนภากับเจนภพให้มุตตาฟังก่อนหน้านี้ โดยเฉพาะเรื่องที่ทั้งคู่มีเรื่องระหองระแหงกันบ่อยๆ ช่วงที่ผ่านมา

“มันคือเวรคือกรรมน่ะลูก ที่ดึงทุกคนให้มาเกี่ยวข้องกัน”

สร้อยคำบอกลูกชายให้ทำใจ เพราะถึงเขาสงสารมุตตาแต่คงช่วยอะไรเธอไม่ได้มาก ทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้ว และเกิดจากความคิดและการกระทำของตัวเธอเองทั้งสิ้น ไม่มีใครบังคับ...

ooooooo

บรรยากาศในห้องทำงานเจนภพเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด เพราะนพนภาตามเจนภพไปทำงานด้วย เจนภพไม่พอใจที่เมียทำอะไรไม่เคยไว้หน้า นพนภาไม่แคร์ บอกว่าคนที่ต้องอายไม่ใช่เธอแต่เป็นเขา ที่ชอบสำส่อนประพฤติผิดในกาม ผิดศีลข้อกาเมตลอด

“มันเป็นกฎแห่งกรรมไงภพ ใครทำอะไรไว้ กรรมนั้นก็ตามสนอง”

เจนภพหน้าม้านแต่ก็เถียงไม่ออก...

นพนภาต่อว่าแจงจิตที่ไม่รายงานเรื่องมุตตา แจงจิตบอกว่าไม่เคยเห็นกับตา แต่เคยฝากเนตรนภิศไปบอกตั้งแต่เห็นท่าทีแปลกๆ ของเจนภพ นพนภาไม่สน บอกว่าเป็นหน้าที่ของเลขาที่ต้องคอยเป็นหูเป็นตาแทนเธอ แจงจิตเบื่อเต็มที ขอลาออกจากตำแหน่งอันทรงเกียรตินี้

“ไม่ใช่ฉันกระด้างกระเดื่องอะไรนะคะ แต่คนอย่าง ผอ.น่ะรอบจัดเกิน ดิฉันตามไม่ทันค่ะ”

“ฉันลืมไปว่าเธอน่ะมันสาวทึนทึก ไม่มีผัว เลยขาดประสบการณ์ตรง”

“ค่ะ ยกหน้าที่นี้ให้พวกมีผัวแล้วเถอะค่ะ”

แจงจิตฝืนทำหน้านิ่ง เธอเอือมระอาทั้งเจนภพและนพนภาเต็มที สองคนผัวเมีย ไม่มีใครดีกว่ากันเลย...

หลังจากเกิดเรื่อง มุตตาไม่ได้ไปทำงาน เธอเครียดเรื่องท้องและยังไม่กล้าสู้หน้าคนที่กระทรวง พร สาวใหญ่ ประจำหอสงสารมุตตา ไม่อยากให้อยู่คนเดียว ชวนไปเช็กดวงชะตาที่สำนักชีแห่งหนึ่ง

แม่ชีตรวจดูดวงของมุตตาแล้วบอกว่ากำลังมีเคราะห์ เรื่องคู่ มุตตาเอาไปโยงกับเรื่องตัวเองแล้วเชื่อหมดใจ ถามแม่ชีว่าต้องทำอะไรบ้างเพื่อสะเดาะเคราะห์ แม่ชี ยิ้มในหน้าแววตาเจ้าเล่ห์ บอกว่าต้องทำหลายอย่างรวมๆ ค่าใช้จ่ายแล้วก็ประมาณสองหมื่น พรนิ่วหน้า รู้สึกทะแม่งๆ แต่มุตตาไม่รู้เรื่อง พนมมือไหว้แม่ชีด้วยความศรัทธา

มุตตาฟังแม่ชีแล้วเหมือนเห็นทางสว่างแล้ว  บางทีไสยศาสตร์อาจจะเป็นทางออก เธออยากสะเดาะเคราะห์

แต่ไม่มีเงิน พรเวทนาอยากช่วยแต่ไม่มีเหมือนกัน

แนะมุตตายืมเสี่ยเจ้าของคาเฟ่อีกรอบ มุตตาถอนใจเบาๆ ปลอบใจตัวเองว่าเธอทำทุกอย่างเพื่อความรัก...

ooooooo

อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 5

พรพามุตตาไปพบเสี่ยเจ้าของคาเฟ่อีกครั้งเพื่อยืมเงินทำพิธีสะเดาะเคราะห์ มุตตาในชุดเซ็กซี่เดินเข้าเอ็นเตอร์เทนเมนท์คอมเพล็กซ์ในเวลาค่ำคืน สีหน้ากังวลและลังเล

“ของเก่ายังไม่ได้ใช้ มายืมอีกแล้ว แต่ไม่เป็นไรเสี่ยไว้ใจหนู เสี่ยให้สามหมื่นเลย”

เสี่ยมองมุตตาด้วยสายตากะลิ้มกะเหลี่ย นับเงินส่งให้ มุตตาอึดอัด เอ่ยขอบคุณเบาๆ บอกว่าจะหามาคืน ให้เร็วที่สุด เสี่ยมองมุตตาตาเยิ้ม แกล้งบอกให้พรออกไปหยิบกระเป๋าที่เคาน์เตอร์ด้านนอก ขยับเข้าไปนั่งใกล้มุตตาด้วยท่าทางหื่น โลมเลียด้วยคำพูดและสายตา  มุตตา ตกใจกลัวหน้าซีด ลุกพรวดวิ่งหนีไป

มุตตาคับแค้นใจจนน้ำตาร่วง เดินแกมวิ่ง สีหน้ายังตื่นๆ เข้าไปในซอยหอพัก วีกิจแวะมาหาเธอพอดีจอดรถทักเธอ มุตตาอึ้ง แม้เขาจะมองมาอย่างห่วงใยเหมือนเคย แต่เธออับอายมาก เข้าใจว่าเขามาเพื่อเยาะเย้ย...

“ตา ที่ผมมาหาเพราะผมเป็นเพื่อนคุณ”

“คุณยังเห็นตาเป็นเพื่อนอยู่อีกหรือ เรื่องทั้งหมดตาผิดเองที่ไม่ยับยั้งชั่งใจ ปล่อยให้ทุกอย่างมันเกินเลยขนาดนี้”

“คนเราตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกฮะ คุณอาจจะทำผิด แต่อาภพก็ผิดด้วย และที่อานภาทำก็ไม่ใช่ว่าถูก”

วีกิจพูดปลอบอย่างอ่อนโยน เขาไม่อยากให้มุตตาโทษตัวเองอยู่ฝ่ายเดียว “ผมเคยบอกตาแล้วว่าทุกคนทำผิดได้ แต่เมื่อรู้แล้วจะทำยังไงให้ถูกต้อง ไม่ให้ผิดซ้ำสองต่างหาก”

มุตตาหลบตาละอายใจเหลือเกินที่ต้องมาเจอเขาในสภาพนี้ แสร้งทำประชดประชัน วีกิจถอนใจเบาๆ

มองเธออย่างเข้าใจเหมือนเดิม มุตตารู้สึกผิดลุแก่โทษ

วีกิจไปส่งเธอที่หอ พยายามเตือนสติและให้กำลังใจเธอ ค่อยๆแก้ปัญหา มุตตาซาบซึ้งใจ นึกเสียใจที่ทำร้ายความหวังดีของเขา

วีกิจขับรถออกไป พรนั่งรถสวนกลับเข้ามาพอดี ถามมุตตาอย่างเป็นห่วง มุตตาเลี่ยงจะเล่าเรื่องเสี่ยทำชีกอ บอกแค่ว่าเห็นท่าไม่ดีเลยกลับมาก่อน แล้วขอตัวขึ้นห้อง

ฤดีกับศรีชวนพรเม้าท์เรื่องมุตตา พรเล่าว่ามุตตา ท้องกับเจ้านาย เจ้าของรถคันใหญ่ที่มาส่งบ่อยๆ ศรีแปลกใจ นึกว่าเป็นวีกิจเพราะเพิ่งมาส่งมุตตาก่อนหน้าพรกลับมานิดเดียว พรถอนใจเบาๆ

“ไอ้หนุ่มเอ๊ย รักจริงหวังแต่ง นังศรีแกตาถึงส่วนฉัน กับนังหนูน่ะตาถั่ว แต่ยังไงหนูตาก็น่าจะสู้กับมันสักตั้ง”

ขณะเดียวกันที่บ้านเจนภพ นพนภาให้ต่อถอดซิมมือถือของเจนภพมาใส่อีกเครื่อง บอกให้เช็กว่ามีข้อความจากมุตตาส่งมาไหม ต่อบอกว่าไม่มีแต่มีสายโทร.เข้ามา เธอพยักหน้าให้ลูกรับแทน พรอาสาโทร.หาเจนภพแทนมุตตา หันมาบอกว่าเป็นเสียงผู้ชาย น่าจะเป็น ลูกชาย ต่อถามว่าใคร พรบอกชื่อตน ต่อบอกว่าจะไปตามพ่อมารับสาย พรดีใจส่งมือถือให้มุตตา นพนภาคว้ามือถือจากมือลูกไป

“ฮัลโหล ผอ. หรือคะ”

“จำไว้บ้างซียะ ว่า ผอ.น่ะ ย่อมาจากคำว่าผัวคนอื่น นี่เพิ่งด่าไปแหมบๆ ยังไม่เข็ดนะยะ อุตส่าห์ดัดเสียงมาตอแหล ผัวฉันมันเอาแกเล่นๆ รู้ตัวสักทีสิ”

มุตตาตัวสั่น หน้าซีด พรเริ่มผิดสังเกต ดึงมือถือ จากมุตตามาฟัง

“ฟังไว้นะ วันไหนแกโผล่ไปตอแยผัวฉันอีก

ฉันจะตบแกให้หมอไม่รับเย็บ”

“อุ๊ย หล่อนมีมือคนเดียวหรือยะ ถ้าฉันเจอตบ หล่อนก็เจอตีน” พรเหลืออด ตอกกลับแทน

นพนภาอ้าปากค้าง ร้องกรี๊ด ไม่คิดว่ามุตตาจะมีพวกและกล้ายอกย้อนเธอ พรยิ้มสะใจด่ากลับอีกเป็นชุด มุตตาทำหน้าเหมือนร้องไห้ พยายามห้ามแต่พรไม่หยุด นพนภาตะลึง คิดคำด่าไม่ทัน พรวางหูไปก่อน เจนภพเดินมาพอดี ต่อไม่มองหน้าพ่อ เดินเชิดออกไป นพนภากรี๊ดโวยวายกับผัวว่ามุตตาโทร.มาด่าเธอฉอดๆ เจนภพงง ไม่คิดว่ามุตตาจะกล้าด่าใคร แต่ก็สะใจที่เมีย โดนเอาคืนบ้าง

“ก็ดีแล้วนี่ จะได้รู้ว่าคุณไม่ได้มีปากคนเดียว คนอื่นเขาก็มีปากเหมือนกัน”

นพนภายิ่งแค้นมุตตาหนัก มองสามีตาวาว จองเวร แววตาหมายมาดเหมือนมีแผนบางอย่าง...

ooooooo

กริบ เพื่อนวีกิจที่ทำงานธนาคารเห็นมุตตายืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์์ หยิบเงินที่ยืมจากเสี่ยมาฝากธนาคารหมื่นบาท ที่เหลืออีกสองหมื่นเก็บเข้ากระเป๋า เขามองเธออย่างสังเกต เห็นเธอดูเศร้าๆ ไม่สนใจใคร

มุตตาออกมาจากธนาคาร เดินมาตามทางเท้าดูของที่แผงข้างทางเพลิน ไม่รู้ตัวว่ามีชายร่างสูงในชุดดำสวมแว่นดำมายืนข้างๆ ยิ้มให้แม่ค้าและมุตตานิดๆ

ทันใดนั้น ชายชุดดำกระชากกระเป๋าถือมุตตา เธอตกใจพยายามยื้อแย่ง ชายชุดดำหันมาตบเธออย่างแรงจนล้มลงไปที่พื้น แผงขายของกระเจิง ผู้คนร้องเอะอะโวยวาย แล้วหัวขโมยชุดดำก็วิ่งหายไปในซอกตึกพร้อมกับกระเป๋าของเธอ มุตตาหน้าช้ำปากแตก ค่อยๆ ได้สติลุกขึ้นยืน น้ำตาไหลอย่างสุดกลั้น ทั้งเจ็บและเสียดายเงิน

อีกด้านหนึ่งของถนน รถยุโรปคันใหญ่แล่นมาจอด นพนภามองดูเหตุการณ์อย่างสมใจ ใบหน้ายิ้มเยาะสะใจ...

นพนภากลับมาบ้านด้วยความสุขใจได้สั่งสอนมุตตา นภางค์กับเนตรนภิศแวะมาทานของว่างและดูเครื่องเพชร สามคนแม่ลูกเม้าท์กันเรื่องเจนภพมีชู้

นพนภาเจ็บใจไม่หายที่โดนสามีสวมเขาอยู่เป็นปี ทั้งๆ ที่เธอคอยเช็กค่าใช้จ่ายตลอด แต่ก็ไม่มากมายจนผิดสังเกต

“หรือว่านังเด็กนั่นรักผัวแกหัวปักหัวปํา  เงินทองอะไรก็ไม่เอาซักแดง” นภางค์ถามลอยๆ

นพนภาเม้มปาก ไม่เชื่อว่ามุตตาจะรักเจนภพจริงๆ ออกเงินให้เพราะหวังปอกลอกทีหลังมากกว่านภางค์ ส่ายหน้าถอนใจเบาๆ เนตรนภิศแอบยิ้มเยาะ นพนภาต่อว่าน้องสาวที่ไม่ยอมบอกเรื่องเจนภพตั้งแต่เนิ่นๆ ทั้งที่แจงจิตก็ฝากมาเตือนตั้งนานแล้ว เนตรนภิศอ้างว่าไม่คิดว่าเป็นจริง จนส่งรัชนกไปเป็นสายถึงเชื่อ นพนภาเย็นลง บอกให้นัดรัชนกมาเลี้ยงตอบแทน...นภางค์นั่งดูสร้อยมุก ยุให้นพนภาซื้อ

“อีสร้อยฝังมุกอะไรนี่ หนูไม่ใส่แล้วค่ะ แค่เห็นก็เจ็บใจแล้ว เส้นนี้ให้ยายนภิศเถอะค่ะ”

“ยายนภิศมีปัญญาจ่ายที่ไหน มีแต่เจ้าหนี้รอบทาง”

เนตรนภิศฟังแม่แล้วกัดริมฝีปากแน่น เจ็บใจที่แม่ ไม่เคยไว้หน้าเธอเลย นพนภาซื้อสร้อยเส้นนี้ให้เนตรนภิศ ตอบแทนที่เป็นหูเป็นตาให้เธอ เนตรนภิศแสร้งยิ้มดีใจ นพนภายิ้มรับ ไม่เห็นแววตาเยาะหยันของน้องสาว

เย็นวันนั้น เนตรนภิศกลับบ้านมาใส่สร้อยมุกอวดอมร เขามองดูเงียบๆ ถามว่านพนภาซื้อให้เพราะอะไร

“ก็วิธีตอบแทนใครๆ ของพี่สาวฉันไง เอาเงินฟาดหัว มันจะได้คลานมาหมอบ กระดิกหางทุกครั้งที่เรียกใช้”

อมรถอนหายใจเบาๆ เหนื่อยใจกับปมเกลียดพี่ น้อยใจแม่ของเมีย เนตรนภิศเล่าเรื่องเจนภพที่โดนนพนภาคุมความประพฤติแจ แม้เห็นใจพี่เขยแต่ก็แอบสมน้ำหน้า รนหาเรื่องเอง

“ทำไมเขาต้องเจ้าชู้มากขนาดนั้น ทีคุณไม่เห็นเป็น อยู่กันมาเป็นสิบปี ไม่เคยเห็นคุณมองสาวๆ ที่ไหน”

“ผมอาจจะไม่ชอบสาวๆ ก็ได้”

อมรพูดยิ้มๆ เนตรนภิศไม่สะกิดใจอะไร หลงปลื้มที่สามีไม่เจ้าชู้รักเธอคนเดียว พงศกรมารับอมรไปงานเลี้ยงรุ่น เนตรนภิศยิ้มหวานต้อนรับ อมรตาเป็นประกาย ลุกขึ้นคว้าเสื้อนอก เนตรนภิศเดินไปส่งที่ประตู ฝากฝังสามีกับพงศกร เขารับปาก ยิ้มตาพราว

“จะดูแลด้วยชีวิตเลยฮะ”

ooooooo

อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 4-5 วันที่ 4 ต.ค. 55

ละครเรื่อง แรงเงา บทประพันธ์โดย  นันทนา วีระชน
ละครเรื่อง แรงเงา บทโทรทัศน์ : วิสุทธิชัย บุณยะกาญจน
ละครเรื่อง แรงเงา กำกับการแสดง : ชนินทร ประเสริฐประศาสน์
ละครเรื่อง แรงเงา ผลิต : บ. บรอดคาซท์ ไทย เทเลวิชั่น จำกัด โดย อรุโณชา ภาณุพันธ์
ละครเรื่อง แรงเงา แนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครเรื่อง แรงเงา ออกอากาศวันจันทร์ และอังคาร เวลา 20.30 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง แรงเงา เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันจันทร์ที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2555
ที่มา ไทยรัฐ