@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร ตะวันทอแสง ตอนที่ 13 วันที่ 5 ต.ค. 55

อ่านละคร ตะวันทอแสง ตอนที่ 13 วันที่ 5 ต.ค. 55 

 หลังจากวันนั้น ภคพงษ์แวะเวียนมาหาปราง-ทิพย์ทุกวัน เขาทำตัวแสนดีจนสาวน้อยเก็บไปเพ้ออย่างมีความสุข...ฝ่ายรสาก็มุ่งมั่นเรื่องงานเต็มที่ ตั้งใจให้เสร็จตามกำหนดเพื่อที่ตัวเองจะได้ไปพ้นๆจากภค-พงษ์เสียที

บ่ายวันหนึ่ง รสาโทร.หาห้าวที่ระยองเพื่อจะขอคุยกับพิมพรรณ ปรากฏว่าสิ่งที่ได้ยินจากห้าวทำให้เธอตกใจแทบช็อก

“พิมไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว พิมย้ายออกไปได้สักพักแล้ว”
“อะไรนะ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมพี่ห้าวไม่บอกรสสักคำ”

“พี่เห็นรสยุ่งๆ ทั้งเรื่องงาน เรื่องเดินแฟชั่น ก็เลยไม่อยากเอาเรื่องไม่สบายใจไปรบกวน ตั้งใจว่าถ้ารสมี เวลาว่างมา...รสก็รู้เอง”

“รสขอโทษจริงๆ ช่วงนี้ยุ่งมาก รสไม่ได้กลับไประยองเลยไม่รู้เรื่อง พี่ห้าวเล่ามาให้หมดเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

ห้าวลำบากใจแต่ก็ขัดรสาไม่ได้ เล่าไปตามจริงว่าวาริชจะย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านกับพิมพรรณหลังจากไปจดทะเบียนสมรสกันมาแล้ว แต่ลุงพร้อมไม่ยอม และเกิดมีปากเสียงกันใหญ่โต ที่สุดลุงก็ยื่นคำขาดให้พิมพรรณเลือกว่าระหว่างพ่อกับสามีจะอยู่กับใคร ปรากฏว่าพิมพรรณเลือกวาริช ลุงจึงไล่ออกไปอยู่ด้วยกัน ไม่ให้กลับมาเหยียบที่นี่อีก แล้วตนก็ชกหน้าวาริชไปด้วยเพราะทนไม่ได้กับความก้าวร้าวของมัน

วางสายจากห้าวแล้ว รสาเศร้าใจและโทษตัวเองที่ไม่มีเวลาให้พิมพรรณ เรื่องราวถึงลงเอยแบบนี้ แต่ชีวินไม่คิดเช่นนั้น เขาปลอบรสาว่า ที่พิมพรรณเป็นแบบนี้ไม่ใช่ความผิดของเธอ ถึงเธออยู่ระยอง ก็ช่วยอะไรไม่ได้

“ไม่จริง รสอาจจะช่วยเป็นที่ปรึกษาหรือพูดเตือนสติพิมได้บ้าง ถ้ารสอยู่พิมอาจจะไม่เตลิดไปแบบนี้  ไม่อยากจะเชื่อเลย...วาริชมันทำลายชีวิตพิมได้มากถึงขนาดนี้ ไม่อยากจะเชื่อเลย”

“รส...บ่ายนี้เดี๋ยววินดูงานแทนให้เอง ถ้ารสอยากกลับระยอง เก็บของแล้วไปเลยก็ได้นะ ไม่ต้องห่วงงานที่นี่”

“ขอบใจมากวิน...ขอบใจมาก” รสาน้ำตาเอ่อ ชีวินเห็นแล้วสงสาร ค่อยๆดึงเธอเข้ามากอดปลอบใจ

ปรางทิพย์เดินเข้ามาเห็นพอดี เธอตกใจอุทานเบาๆแล้วหันหลังขวับทำตัวไม่ถูก รสากับชีวินผละออกจากกัน แล้วชีวินก็แยกไปดูงานที่สวนต่อ รสากับปรางทิพย์ จึงอยู่กันตามลำพัง

สองคนพูดคุยกันด้วยไมตรี โดยเฉพาะปรางทิพย์ดูจะปลื้มรสามาก เอ่ยชมไม่ขาดปาก ทั้งเรื่องความสวยและความเก่ง ขณะที่รสาก็เอ็นดูปรางทิพย์ไม่น้อย ถ้อยคำและท่าทางของเธอแสดงถึงความจริงใจใสซื่อเป็นธรรมชาติ

คุยกันไม่นาน รสาขอตัวไปเก็บของเตรียม

กลับระยอง แต่ไม่ทันจะออกเดินทางก็เกิดเรื่องคาดไม่ถึง พักตร์วิมลตั้งใจมารอภคพงษ์แล้วเจอปรางทิพย์เข้า

อย่างจัง เธอหึงหวงหน้ามืดตามัวผลักปรางทิพย์ล้มแขนถลอกเลือดซิบ รสาทนดูไม่ได้วิ่งเข้ามาห้าม เลยโดนเล่นงานด้วยอีกคน

พักตร์วิมลอาละวาดด่าทอลืมภาพนางเอกแสนดีไปเสียสนิท พอโดนรสาศอกกลับเข้าให้บ้างก็สติหลุดทำร้ายรสาจนหัวแตก และก่อนที่เรื่องจะบานปลายไปกันใหญ่เพราะรสากับปรางทิพย์รวมพลังต่อต้านและต่อสู้ เปลี่ยนกับปุยนุ่นวิ่งเข้ามาห้าม ตามด้วยสายใจที่รั้งท้ายมาด้วยความตกอกตกใจ

สายใจตำหนิพักตร์วิมลอย่างไม่ไว้หน้า ส่วนพักตร์วิมลก็ยอกย้อนก้าวร้าวสายใจอย่างไม่เกรงกลัว ก่อนสะบัดหน้ากลับไปด้วยความแค้นที่มีต่อทุกคน โดยเฉพาะรสากับปรางทิพย์

จากนั้น สายใจพารสากับปรางทิพย์ไปทำแผล ปรางทิพย์ห่วงใยรสามากและกล่าวโทษตัวเองเป็น

ต้นเหตุทำให้รสาเดือดร้อน

“ไม่หรอกค่ะ พี่เต็มใจเข้าไปช่วยเอง อย่าคิดมากนะคะ...พี่ต้องไปก่อนแล้ว ป้าใจคะ สวัสดีค่ะ”

สายใจรับไหว้ มองตามรสาออกไปด้วยสายตาชื่นชม เช่นเดียวกับปรางทิพย์ที่ยิ้มปลื้มมาก เมื่อ

ภคพงษ์กลับมา เธอเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง และเอ่ยชมรสาด้วยความจริงใจ

“พี่รสาเป็นคนน่ารักมากเลยนะคะ พี่เขาต้องรีบไปต่างจังหวัด แต่ก็ยังเข้ามาช่วยปรางด้วยความจริงใจ ช่วยแล้วก็ไป แบบนี้เรียกว่าสวยทั้งจิตใจสวยทั้งใบหน้า ไม่เหมือนบางคน”

“เรื่องแพต...เดี๋ยวพี่จัดการเอง พี่สัญญาว่าจะไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก เจ็บมั้ย”



“ก็นิดหน่อยค่ะ แต่คงน้อยกว่าพี่รสา จริงๆแล้วมันอาจจะเป็นความผิดของปรางก็ได้นะคะ ที่แวะมาหาพี่ภัคโดยไม่บอกล่วงหน้า พอดีวันนี้ที่โรงเรียนเขางด แต่ปรางไม่รู้ก็เลยมาเก้อ คนรถก็กลับไปแล้ว ปรางไม่อยากรอรถ เซ็งๆก็เลยตั้งใจว่าจะมานั่งเล่นที่บ้านพี่ภัคก่อนแล้วค่อยกลับบ้าน ไม่คิดว่าจะเจอพี่เขา”

“นี่กำลังคิดว่าพี่นัดแพตมา แล้วก็เลยเกิดรถไฟชนกันใช่ไหม”

“ปรางถามพี่ภัคตรงๆนะคะ พี่ภัคเห็นปรางเป็นของเล่นแค่ขำๆ เบื่อแล้วก็ทิ้งหรือเปล่าคะ” เธอเอาคำพูดของพักตร์วิมลมาถามเขาอย่างแสนซื่อ

ภคพงษ์ชะงักเล็กน้อย นึกถึงความใจร้ายใจดำของรัชนี แล้วตอบออกไปอย่างหนักแน่น

“ไม่ใช่ ความรู้สึกที่พี่มีต่อปรางมันมากกว่านั้น ปรางไม่ใช่ของเล่น แต่ปรางคือตัวจริงของพี่ เป็นผู้หญิงที่พี่รักและคิดจะจริงจังด้วยมากที่สุด”

ปรางทิพย์ยิ้มกว้างดีใจ ภคพงษ์เห็นแล้วยิ้มพอใจ แต่เป็นรอยยิ้มที่แฝงไว้ด้วยความสะใจลึกๆ

ขณะเดียวกันนั้นที่โรงเรียนสอนภาษา รัชนีตั้งใจมารอรับลูกสาว แต่เมื่อเห็นป้ายหน้าห้องเรียนบอกว่าวันนี้งด เธอร้อนใจรีบโทร.เข้ามือถือลูกสาวทันที

ปรางทิพย์กำลังจะกินข้าวเย็นกับภคพงษ์ เธอตกใจไม่อยากรับสาย แต่ถ้าไม่รับต้องเป็นเรื่องแน่...

เมื่อได้ยินว่าลูกสาวอยู่บ้านภคพงษ์ รัชนีหน้าซีดใจสั่น สั่งเฉียบให้กลับบ้านเดี๋ยวนี้

“แต่ปรางกำลังจะทานข้าวกับพี่ภัคนะคะ ปรางขอทานข้าวก่อนแล้วค่อยกลับได้ไหมคะ”

“ไม่ได้ รีบออกมาจากบ้านนั้นให้เร็วที่สุด ถ้าปรางไม่ยอมกลับ แม่จะไปรับเอง”

“แล้วคุณแม่จะให้ปรางกลับยังไงคะ”

ภคพงษ์ฟังอยู่ตลอด ฉวยโอกาสตอบพร้อมๆกับรัชนีที่บอกว่าจะส่งรถไปรับ

“พี่ไปส่งเอง”

ปรางทิพย์ลังเลนิดหน่อยก่อนบอกแม่ว่า ไม่ต้องส่งรถมา พี่ภัคจะไปส่งเธอที่บ้าน รัชนีอ้าปากจะห้ามแต่ปรางทิพย์ชิงตัดบทเสียก่อนว่า

“แค่นี้ก่อนนะคะคุณแม่ ปรางจะรีบกลับบ้านเดี๋ยวนี้ ตามที่คุณแม่ต้องการ”

ลูกสาววางสายไปแล้ว รัชนีหน้าเครียดจัด แค้นใจภคพงษ์ที่ไม่ยอมจบจริงๆ

ooooooo

เมื่อภคพงษ์ไปส่งปรางทิพย์ถึงหน้าบ้าน รัชนีซึ่งยืนรออยู่ก่อนแล้วแทบจะกระชากแขนลูกสาวเข้าบ้าน ถ้าไม่เห็นว่าที่แขนลูกมีรอยแผลเล็กๆ

“ไปทำอะไรมา”

“หกล้มค่ะ” ปรางทิพย์ตอบโดยไม่สบสายตาแม่

“แน่ใจ?” รัชนีคาดคั้น

“คุณควรจะไว้ใจลูกสาวของคุณนะครับ” ภคพงษ์แทรกขึ้นมา...รัชนีหันขวับไปตวาดด้วยความไม่พอใจ

“ฉันคุยกับลูกสาวฉัน กรุณาอย่ามายุ่ง”

ภคพงษ์ผงะเล็กน้อย ปรางทิพย์หน้าเสีย มองเขาด้วยความสงสาร ยิ่งรัชนีออกปากไล่ภคพงษ์กลับ เธอยิ่งเห็นใจ ถามแม่ว่าทำไมต้องพูดไม่ดีกับเขาด้วย

“เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กอย่างปรางไม่รู้เรื่องอะไร อย่ายุ่งดีกว่า”

ปรางทิพย์น้ำตาคลอ เสียใจและน้อยใจที่โดนแม่ดุต่อหน้าภคพงษ์ ต่อต้านออกมาอย่างลืมตัว

“ถ้าคุณแม่ไม่อยากให้ปรางยุ่งเรื่องของผู้ใหญ่ เรื่องของปราง ผู้ใหญ่อย่างคุณแม่ก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่งเหมือนกัน”

“ปรางทิพย์!! มาขึ้นเสียงกับแม่แบบนี้ได้ยังไง ขอโทษเดี๋ยวนี้”

“คุณแม่ยังตะคอกใส่พี่ภัคได้ ถ้าอยากให้ปรางขอโทษ คุณแม่ก็ต้องขอโทษพี่ภัคก่อน”

ปรางทิพย์กับรัชนีมองตากันไม่มีใครยอมใคร ภคพงษ์สะใจเป็นบ้าที่เห็นแม่ลูกทะเลาะกัน รัชนีเหลือบมองเขา ใจเต้นโครมคราม พยายามระงับสติอารมณ์ เพราะรู้ว่ากำลังโดนเขาปั่นหัว

“โอเค...แม่ขอโทษ ขอโทษทั้งสองคน แม่คงจะเป็นห่วงปรางมากเกินไป แม่ขอโทษนะลูก” รัชนียิ้มแย้มกับลูกสาว รักษาภาพความเป็นคนดีไว้อย่างสุดชีวิต “แม่ว่าปรางไปอาบน้ำแล้วลงมาทานข้าวดีกว่านะลูก เดี๋ยวคุณพ่อก็จะกลับมาแล้ว เราจะได้ทานข้าวพร้อมกัน”

“ค่ะคุณแม่...ขอบคุณพี่ภัคมากนะคะที่มาส่ง สวัสดีค่ะ”

ภคพงษ์รับไหว้และส่งยิ้มให้ ปรางทิพย์ยิ้มรับค่อยๆถอนสายตา จำใจเดินเข้าบ้านไป รัชนีเห็นแววตาของลูกสาวแล้วใจหายวาบ รู้ทันทีว่าลูกตกหลุมรัก

ภคพงษ์ไปเรียบร้อย

“รู้ซึ้งแล้วใช่ไหมว่าการโดนคนที่เรารักเกลียด...มันเป็นยังไง” ภคพงษ์ทิ้งคำพูดสะใจนี้ไว้แล้วเดินออกไปทันที

รัชนีโกรธจนทนไม่ไหว ก้าวตามไปเรียกเขาอย่างฉุนเฉียว “หยุดก่อน ภคพงษ์ ฉันบอกให้หยุดคุยกันก่อน”

ภคพงษ์หยุดตามคำสั่ง หันกลับมากวนประสาทรัชนีต่อ


“ผมดีใจมากเลยนะครับ ที่วันนี้คุณอยากคุยกับผม หลังจากที่ทิ้งผมไปยี่สิบกว่าปี โดยไม่เคยคิดอยากจะคุย”

“ฉันรู้ว่าเธอเกลียดฉันมาก”

“รู้ก็ดี” เขาสวนทันควัน รัชนีถึงกับหน้าชา

“แต่ฉันขอย้ำว่าปรางทิพย์ไม่เกี่ยว”

“เกี่ยวสิ ทำไมจะไม่เกี่ยว...ปรางทิพย์คือคนที่คุณรัก ถ้าผมต้องทำร้ายจิตใจคุณ ผมก็ต้องเริ่มต้นจากการทำร้ายจิตใจคนที่คุณรัก ยิ่งปรางทิพย์เจ็บเท่าไหร่ คุณก็ยิ่งเจ็บมากเท่านั้น และยิ่งคุณเจ็บมากเท่าไหร่ ผมยิ่งมีความสุขมากเท่านั้น และอย่าคิดนะว่าการพรากปรางทิพย์ไปจากผมจะทำให้เรื่องจบ แค่ฝรั่งเศสผมไปหาเมื่อไหร่ก็ได้ คนรักกัน ยิ่งอยู่ไกลกันก็ยิ่งคิดถึงกัน ถ้าคุณตาไม่บอดก็คงจะดูออกว่าปรางทิพย์รักผมมากแค่ไหน”

“เธอใจร้ายมาก ที่ทำแบบนี้กับ...น้องสาวของตัวเอง”

“แต่มันยังเทียบไม่ติดกับสิ่งที่คุณทำกับลูกชาย

ของตัวเอง ถ้าคุณยังไม่ยอมถอดหน้ากากแม่ที่แสนดีอันจอมปลอม คุณก็ไม่มีสิทธิ์มาด่าคนอื่น เพราะคนที่เห็นแก่ตัวที่สุดก็คือตัวคุณเอง”

รัชนีจุกและเจ็บแทบกระอัก ยิ่งเห็นสายตาเย็นชาของภคพงษ์ ก็ยิ่งสะดุ้งวาบ...มันช่างเหมือนแววตาของเธอในวันที่ทอดทิ้งเขามาอย่างไม่ไยดี

ooooooo

ภคพงษ์กลับบ้านตัวเองอย่างสาแก่ใจ สายใจซึ่งรู้เรื่องรัชนีโทร.ตามปรางทิพย์ กำลังนั่งรออยู่หน้าบ้านด้วยความร้อนใจ

“คุณหนู...คุณผู้หญิงเป็นยังไงบ้าง โกรธหรือเปล่าคะ”

“โกรธสิ ไม่ได้โกรธธรรมดา แต่โกรธมาก ถ้าฆ่าผมได้ คงฆ่าไปแล้ว”

“แล้วคุณหนูจะทำแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่คะ”

“จนกว่าเขาจะยอมรับความจริง ที่ผ่านมาเขาใช้ชีวิตเหมือนนางฟ้า เป็นคนดีที่ทุกคนชื่นชม มีแต่คนรักในภาพจอมปลอมที่เขาสร้างขึ้นมา เขาเหยียบพ่อกับผมไว้กับอดีตที่เขาไม่อยากจดจำ แม่แบบนี้ไม่สมควรจะได้รับความชื่นชมจากใครทั้งนั้น เขาต้องยอมบอกความจริง...ความจริงที่เขาปกปิดและหลอกลวงทุกคนมาตลอดแม้แต่สามีและลูกสาวของตัวเอง...หมดเวลาความสุขของเขาแล้ว”

“แล้วเวลาความสุขของคุณหนูล่ะคะ มันต้องหมดไปด้วยหรือเปล่า ตั้งแต่คุณผู้หญิงกลับมา ป้าไม่เห็นคุณหนูจะมีความสุขเลยนะคะ”

“เวลานี้...ขอแก้แค้นจนสะใจก่อน ส่วนเรื่องความสุข มันยังรอได้”

ภคพงษ์ตอบอย่างมั่นใจ สายใจไม่เห็นด้วยเลียบๆ เคียงๆเตือนสติ

“มันก็ไม่แน่นะคะ ความสุขบางอย่างก็อาจจะไม่รอ กว่าคุณหนูจะรู้ตัวมันอาจจะสายเกินไป” สายใจหมายถึงรสา ภคพงษ์หยุดคิด ในใจเขาคิดถึงรสาเช่นกัน...

เวลาเดียวกันนั้น รสาถึงระยองแล้ว เธอมองสภาพห้องพิมพรรณที่โล่งว่างด้วยใจโหวงๆ ทั้งคิดถึงและสงสารกับชะตาชีวิตที่พลิกผันอย่างไม่น่าเชื่อ ห้าวยืนอยู่ข้างหลัง บอกรสาว่ามือถือของพิมติดต่อไม่ได้ ถ้ารสาอยากคุยคงต้องไปหาที่บ้านเช่าของวาริช

“ได้จ้ะ พรุ่งนี้พิมจะไปหาแต่เช้า”

“แต่ก่อนไป...รสลองคุยกับลุงแกหน่อยดีไหม เผื่อแกจะเย็นลง แล้วใจอ่อนลงบ้าง”

รสาเห็นด้วย เช้าวันรุ่งขึ้นจึงเข้ามาคุยกับอาทั้งสอง โดยมีห้าวเกาะติดสถานการณ์อยู่ตลอด

“ไม่...อาไม่มีวันยอม ถ้าอายอม มันก็จะยิ่งได้ใจ นี่ขนาดไม่ยอมมันยังไม่เห็นหัวพ่อหัวแม่ คิดจะทำอะไรก็ทำ ไม่ปรึกษาสักคำ” พร้อมประกาศเสียงแข็ง

“แต่ที่ลูกไม่ปรึกษาอาจจะเป็นเพราะเราไม่เปิดโอกาสให้ลูกก็ได้นะพี่” วิมลติงขึ้นมา

“ทำไมข้าจะไม่เปิด มันต่างหากที่ปิดตัวเอง แยกตัวเองออกไปจากครอบครัว เพราะเชื่อไอ้ผัวมัน เจอมันหยอดคำหวาน เจอมันเอาใจเข้าหน่อยก็เชื่อมันไปหมด พ่อ แม่ พี่ เพื่อน พูดอะไรก็ไม่ฟัง”

รสามองอาพร้อมด้วยความเข้าใจ บอกว่าเธอจะลองคุยกับพิม ถ้าพิมยอมเลิกกับวาริช อาจะยอมให้พิมกลับมาอยู่บ้านหรือเปล่า

“ให้มันเลิกให้ได้ซะก่อนเหอะ เรื่องจะกลับมา ประตูที่นี่เปิดรับมันเสมอ ไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่ให้อภัยลูกตัวเอง แต่มันต้องใจแข็ง ต้องลุกขึ้นสู้ ไม่ใช่สู้เพื่อคนอื่น แต่สู้เพื่อตัวเอง ถ้ามันไม่ยอมสู้ มันก็ต้องถูกเขาเอาเปรียบไปตลอดชีวิต”

รสาฟังแล้วก็สะท้อนใจ ลุกออกไปนอกบ้าน โดยไม่รู้ว่าห้าวยังตามติด เ ธอแอบบ่นกับตัวเองอย่างหนักใจ

“สู้กับใครมันก็สู้ได้ แต่สู้กับตัวเองนี่ ทำไมมันถึงยากนักนะ” พูดจบหันหลังกลับ เกือบชนห้าวที่ยืนสังเกตอยู่ตลอด “พี่ห้าว ตกใจหมดเลย มายืนตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่ให้สุ้มให้เสียง”

“ก็มาตั้งแต่รสพูดคนเดียวนั่นแหละ”


อ่านละคร ตะวันทอแสง ตอนที่ 13 วันที่ 5 ต.ค. 55

ละครเรื่อง ตะวันทอแสง บทประพันธ์โดย : ปิยะพร ศักดิ์เกษม
ละครเรื่อง ตะวันทอแสง บทโทรทัศน์โดย : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง ตะวันทอแสง กำกับการแสดงโดย : พีรพล เธียรเจริญ
ละครเรื่อง ตะวันทอแสง ดำเนินการผลิตโดย : อรพรรณ วัชรพล(โพลีพลัส จัดให้)
ละครเรื่อง ตะวันทอแสง ออกอากาศทุกวันศุกร์ เสาร์ และวันอาทิตย์ เวลา 20.25 น.
ละครเรื่อง ตะวันทอแสง ออกอากาศทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ