@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร ไฟมาร ตอนที่ 16 วันที่ 23 ต.ค. 55

อ่านละคร ไฟมาร ตอนที่ 16 วันที่ 23 ต.ค. 55

“ช่างเถอะมันผ่านไปแล้ว มาวันนี้ถือว่าได้ของแถม ด่าคนเล่น สะใจดี”
“ยังไงแก็ต้องทนเอาหน่อยแล้วกัน เพราะพวกฉันต้องทำเป็นทะเลาะกับแกให้แกเป็นหมาหัวเน่า ให้คนบางคนเค้าสะใจ”
“เค้าอยากยังไง เราก็จัดให้ แกก็เล่นให้มันเนียนๆ แล้วกัน”

สุขหฤทัยเดินมา กรรณนรีมองเห็นก่อน แกล้งด่าสองเพื่อนทันที
“พวกแกไม่ต้องมายุ่งเลย ยังไงฉันก็เลือกท่าน”
มะยมปรายตาไปมองเห็นสุขหฤทัย “เธอเลวมาก เลวที่สุด...”
กรรณนรีทำเป็นเถียง “ถึงจะเลว แต่ฉันก็ไม่ขี้อิจฉาเหมือนเธอ”
มะยมชองขึ้น “เธอ...”

สองคนตั้งท่าจะฟ้อนเล็บใส่กัน นิครีบห้าม
“อย่ามะยม..คนอย่างยัยนี่..ตบไปก็เสียมือ สกปรก อย่าไปยุ่งกับหล่อนเลย”
มะยมตะคอกใส่หน้ากรรณนรี “ฉันเกลียดแก”
จากนั้นมะยมกะนิคก็เดินหนีไป กรรณนรีตะโกนด่าสวมบทนางอิจฉา
“ไม่เห็นจะแคร์เลย” กรรณนรีสะบัดหน้าพรืดเดินไปอีกทาง
สุขหฤทัยตาโต “มันทะเลาะกันจริงๆ ว้าววว”

สาวแสบหลงกล ยิ้มย่องอย่างดีใจ
มะยมกับนิคเดินมา กาวินทร์ปลอมตัวเป็นคนสวนอยู่ มองมา เตรียมเข้าประกบ แกล้งเดินมากวาดพื้น ตัดแต่งต้นไม้แถวๆ นั้น



มะยมมองจากหางตาเห็นสุขหฤทัย ย่องตามมา มะยมกระซิบบอกนิค
“ยัยขี้ไคลตามมา”
นิคทำตารับรู้ “ต่อไป..แกไม่ต้องพูดถึงชื่อยัยนั่นให้ฉันได้ยินอีก ฉันไม่ถือว่ามันเป็นเพื่อนอีกแล้ว”
มะยมทำท่าฮึดฮัดขึงขัง “ฉันก็เหมือนกัน”
สุขหฤทัยเดินตามมามาทันพูดเหน็บกรรณนรีขึ้นมาทันที
“เห็นกับตาแล้วใช่มั้ยว่าเพื่อนเธอน่ะมันร้ายกาจ แย่งสามีคนอื่น เลว”
กาวินทร์ที่ตัดต้นไม้แถวนั้น แกล้งเหวี่ยงเศษไม้มาทางสุขหฤทัย เลยถูกด่า
“โอ๊ย! ไอ้บ้า ไปไกลๆ เลยนะไป๊”
มะยม กับนิค กลั้นหัวเราะ กาวินทร์ทำท่าบ้าบอจะเข้ามาเอาเรื่อง สุขหฤทัยร้องลั่น
“ว้าย! ไอ้บ้า ไปเลยนะ ไป๊”
กาวินทร์แกล้งทำท่าคำรามใส่ “แฮ่!”
สุขหฤทัยคว้าเสียมแถวนั้นขึ้นมาขู่ “เข้ามาสิไอ้บ้า”
กาวินทร์เลยจำต้องล่าถอยออกไป สุขหฤทัยด่าต่อ
“คนบ้าอย่างนี้ เหมาะสมกับเพื่อนเธอที่สุด”
มะยมเยาะ “แต่ฉันว่าเหมาะกับคุณ”
สุขหฤทัยงง “ทำไม”
นิคบอกสั้น “บ้า”
จากนั้นมะยมกับนิคเดินหนีไป สุขหฤทัยได้แต่ฮึดฮัดอยู่คนเดียว
“แกสองคนสิบ้า บ้าๆๆๆๆ”

ด้านกาวินทร์ในคราบคนสวนเดินมาตามทาง คำรามกับตัวเอง
“ยัยฤทัย ยัยบ้า ถ้าฉันเลวกว่านี้...เธอเจอดีกว่านี้แน่”
กาวินทร์เดินไป ขณะที่มาลินีเดินเข้ามาในรีสอร์ทพลางโทรศัพท์
“มดมาถึงแล้วค่ะพี่นก....ให้ไปหาที่สำนักงานเลยใช่มั้ยคะ...ได้ค่ะ”
สองคนเดินสวนกัน กาวินทร์ไม่ได้มอง และมาลินีก็ไม่ได้สังเกต สองคนจึงไม่เห็นกัน

มาลินีเดินมากับนก ผู้จัดการรีสอร์ท เพื่อนของกาวินทร์นั่นเอง
“ขอบคุณพี่นกมากค่ะที่นึกถึงมด..เอาเป็นว่า..ถ้าอยากมาทำงานต่างจังหวัด...มดจะนึกถึงที่นี่เป็นที่แรกเลยค่ะ”
“งั้นพักที่นี่ซักคืนนะ...พี่จัดห้องไว้ให้แล้ว”
“ขอบคุณค่ะ”
มาลินีกวาดตามองไปรอบตัว เห็นบรรยากาศสวยงามยามเย็นๆ มาลินีรู้สึกสบายใจ

ขณะเดียวกันกรรณนรีเดินหน้าบึ้งเข้ามาในวงปาร์ตี้ แกล้งทำทีสะบัดสะบิ้ง
อารักษ์เห็นเรียกเสียงหวาน “หนูจ๋า..หนูหายไปไหนตั้งนาน..ฉันรอจะแย่”
“ไปสงบสติอารมณ์ค่ะ....เพื่อนหนูด่าหนู ด่าว่าหนูหน้าด้านแย่งสามีชาวบ้าน”
สรวงสวนออกมา “สมควร”
อารักษ์โกรธแทน “สรวง”
“อย่างที่หนูเคยบอก ถ้าท่านไม่อยากให้หนูโดนด่า ท่านก็ต้องเป็นอิสระ” กรรณนรีบอกเชิดๆ
สุดาตาวาววับ โกรธจัด สรวงคำราม
“เธอ”
อารักษ์ไล่สรวงให้ไปพ้นหน้า “นี่..ตาสรวงแกจะไปไหนก็ไป ไป ฉันมีเรื่องจะพูดกับหนูศุ”
สรวงเดินหงุดหงิดออกไป โมโหมาก

สรวงเดินฮึดฮัดออกมา
“ฉันไม่เข้าใจเธอจริงๆ เธอจะทำอะไรของเธอ กรรณรี”
สรวงได้แต่บ่นงึมงำอย่างขัดใจ คิดไม่ออก และไม่รู้จะทำยังไง?

ทางด้านแฉล้มแอบเอาเครื่องดื่มที่ผสมยานอนหลับไปเปลี่ยนในห้องอารักษ์ ก่อนจะย่องออกมา
ภาพิศปลีกตัวออกมาหาแฉล้มตรงจุดนัดพบ ในมุมลับตา

“เรียบร้อยมั้ยคุณ”
“เรียบร้อย ต่อให้ท่านซัดม้ากระทืบโรงกระโดดกำแพง เจอยาของฉันยังไงก็ไม่รอด หลับเป็นตาย”
“อย่าให้ตายแล้วกัน ให้ลูกฉันรอดก็พอ” ภาพิศกำชับ
“น่า...แล้วคุณเตรี๊ยมกับลูกคุณแล้วนะ”
“เรียบร้อย”
“งั้นก็โอเคไม่มีปัญหา”

สองคนยิ้มให้กัน แฉล้มยิ้มมาดมั่น ส่วนภาพิศยิ้มด้วยดวงตาโกรธแค้นสุดาและอารักษ์

สองคนแอบมาเมาท์กัน
“ดูสิคะคุณหญิงแม่...นังกรรณรีมันน่าตบจนสรวงทนไม่ได้เดินหนีออกไปเลย
“สรวงไม่อยู่ น่ะดีแล้ว....จะได้จัดการนังนั่นง่ายๆ แม่มันเดินมาพอดี”
ภาพิศแกล้งเดินหน้าเหี่ยวเข้ามา ท่าทีกลุ้มใจหนัก สุดาพูดปลอบ
“คุณน้องอดทนหน่อยนะคะ”
“จะทนไม่ไหวแล้วค่ะคุณหญิงพี่..เมื่อไหร่คุณพี่จะจัดการนังเด็กนั่นซักที”
“อดใจรอ ครู่เดียวค่ะ” สุดาจะเดินไป
ภาพิศแตะมือเรียกถามหยั่งเชิง “ว่าแต่คุณหญิงพี่แน่ใจนะคะว่าจะส่งมันเข้าห้องให้ท่านเชือด”
“แน่นอนค่ะ ทำเป็นบริสุทธิ์ไร้เดียงสา...มันคงไม่รู้..ท่านเป็นเบื่อง่าย ยิ่งหน้าตาจืดๆอย่างมัน รับรองแว่บเดียวท่านก็เฉดหัวทิ้ง...ถึงตอนนั้นพี่จะหัวเราะให้สาแก่ใจเลย”
ภาพิศแกล้งยิ้มชอบใจ “น้องก็เหมือนกันค่ะ”
สุดากับสุขหฤทัยยิ้มให้กันเป็นนัย

สุดา ภาพิศ และสุขหฤทัยเดินกลับเข้ามาในปาร์ตี้ กรรณนรีเห็นก็แกล้งทำเป็นชะมดชม้อย
ชายตาออดอ้อนอารักษ์ตามแผน ภาพิศหันไปสบตาสุดา อย่างโกรธขึ้งกรรณนรี สุดากับสุขหฤทัย หยิบแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาดื่ม กรรณนรีได้ทีแกล้งแหย่
“ท่านขา...ทานนี้หน่อยนะคะ...นะคะ...” ยื่นแก้วให้อารักษ์
“จ้า” อารักษ์ดื่มน้ำในแก้วยิ้มย่องชอบใจ
ภาพิศเดินเข้ามาขวางตามแผน และเป็นห่วงลูกสาวด้วย “ฉันป้อนท่านเอง”
“เอ๊ะ คุณนี่...ก็หนูอยากป้อนท่าน” กรรณนรีไม่ยอม
“เอ๊ะ!เธอนี่” ภาพิศถลึงตาใส่
อารักษ์ขึ้นเสียง “ภาพิศ”
ภาพิศเถียง ไม่ยอม “ท่านไม่ต้องห้ามภา...นังเด็กนี่มันดัดจริต ภาจะตบมัน”
พร้อมกันนั้นภาพิศเงื้อมือขึ้นจะตบ กรรณนรีร้องสุดเสียง
“อย่า
มือของภาพิศซัดใส่หน้าอารักษ์เต็มแรง แบบตั้งใจมาก อารักษ์ร้องลั่น
“โอ๊ย”
“คุณ” สุดาตกใจ
อารักษ์โกรธจัด “ภาพิศ เธอตบฉัน”
“ตายๆ คุณภาพิศตบท่าน” สุขหฤทัยทำเป็นตกอกตกใจ
สรวง ที่ยืนอยู่ด้านนอกได้ยินเสียงโวยวาย จึงวิ่งเข้ามา เห็นอารักษ์ออกอาการกราดเกรี้ยวโมโหมาก
“นี่ถ้าตะกี้ถูกหนูศุเธอจะว่ายังไง? หา...”
“ภาขอโทษ...ภาไม่ได้ตั้งใจ” ลึกลงไปในแววตา ภาพิศสะใจมาก
“เธอตั้งใจ....งั้นก็ลองดูแล้วกัน...ถ้าเธอโดนมั่งมันจะเป็นยังไง”
อารักษ์เงื้อมือ กรรณนรีรีบเข้ามาดึงมือห้ามไว้
“อย่าค่ะท่าน”
ภาพิศโกรธแค้นชิงชังอารักษ์เป็นทวีคูณ “ท่านจะตบภา”
“แล้วจะทำไม”
“เอาสิคะ อยากตบ ตบเลย”
“อย่าท้าฉันนะ” อารักษ์เงื้อมืออีก
กรรณนรีดึงไว้ ร้องลั่น “อย่า”
“ภาพิศเค้าจะทำร้ายหนู หนูยังจะห้ามอีก”
ภาพิศถลึงตาใส่กรรณนรี “เธอไม่ต้องห้าม....” หันมาทางอารักษ์อย่างท้าทาย “ท่านอยากตบฉันก็เอาเลย”
“ภาพิศ” อารักษ์เงื้อมือจะตบ
สรวงวิ่งเข้ามาขวางภาพิศ “อย่าคุณพ่อ”
สุดามองอย่างขัดใจ ว่าสรวงจะมาห้ามไว้ทำไม ขณะที่สรวงว่าต่อ
“อย่าทำอะไรที่มันเลวร้ายมากไปกว่านี้เลยครับ..อย่าลืม..ในท้องคุณภาพิศมีลูกคุณพ่อ”
สรวงกับภาพิศเดินออกไป อารักษ์มองตามอย่างโกรธๆ สุดาก็มองโกรธ
สุดานึกโมโห บ่นอยู่ในใจ “ตาสรวงจะไปช่วยมันทำไมเนี่ย” ก่อนจะเดินตามสองคนไป

สรวงลากภาพิศออกมา ภาพิศแกล้งร้องไห้สะอึกสะอื้น
“คุณสรวงเห็นแล้วใช่มั้ยคะ? เด็กนั่นมันทำพี่”
“ผมจะไปพูดกับเค้าเอง”
สรวงผละไป สุดาที่แอบซ่อนตัวอยู่ออกมา
“ร้องไห้แค่วันนี้พอนะคะ ต่อไป ตอนท่านเฉดหัวมันทิ้ง คุณน้องได้หัวเราะแน่”
ภาพิศทำเป็นโกรธ แต่ปรายตามองสุดาอย่างเกลียดชัง ขณะที่สุดาพูดอย่างยิ้มย่องออกมา
“เดี๋ยวพี่จะจัดการส่งท่านเข้าหอฮันนีมูนค่ะ”
จากนั้นสุดาเดินมุ่งหน้าไปทางบ้านพักทันที

ภาพิศตวัดสายตามองสุดาอย่างเกลียดชัง
ความมืดคืบคลานเข้ามาครอบคลุมทั่วบริเวณรีสอร์ท บรรยากาศปาร์ตี้เมียหลวง เมียน้อยและกิ๊กยิ่งกร่อย กรรณนรีมอมเหล้าอารักษ์ ที่อารมณ์เสียเรื่องสรวง

“เกลียดมันจริงๆ เลยไอ้สรวง ไอ้ลูกบ้า”
“อย่าพูดถึงเค้าเลยค่ะ ถ้าทำให้ท่านอารมณ์ไม่ดี ดื่มดีกว่านะคะท่าน...ดื่มอีก” กรรณนรีเอาอกเอาใจ
สุขฤทัยกลัวเสียแผนห้าม “นี่แก...คุณลุงเมาหมดแล้ว”
“ก็ท่านชอบดื่ม” กรรณนรีเถียง
สุดาเดินเข้าไป “อยากดื่มก็ดื่ม เธอไปส่งท่านที่ห้องไป”
“ฉันอยากเดินเล่น” กรรณนรีลุกขึ้น
สุดาขัดใจ ขึ้นเสียง “เอ๊ะ! เธอนี่”
“คุณหญิงสั่งฉันไม่ได้ทุกอย่างหรอกค่ะ” กรรณนรีเดินหนีไปเลย
สุดาตวาด “นังบ้า...ยังบ้ากรรณนรี”

สุดามองไปที่อารักษ์ เห็นคอพับคออ่อนก็ยิ่งอารมณ์เสีย
“ฤทัยไม่เกี่ยวนะคะ” สุขหฤทัยออกตัว
“รู้แล้ว...เฝ้ามันให้ดีแล้วกัน แม่จะพาพ่อไปนอน เป็นภาระฉันอีกจนได้”

อารักษ์เมาอ้อแอ้ มีสุดาประคองมา พร้อมบ่นกระปอดกระแปด
“เห็นมั้ย? มีใครเค้าดูคุณมั่งๆ มีแต่ฉันๆๆๆๆ”
“จะบ่นทำไม?รีบพาหนูศุมาให้ผมเร็ว..หนูศุ..หนูศุ”
“ค่ะ นอนรอแล้วกัน”
อารักษ์นอนหมดสภาพ น่าเกลียด สุดาแสยะปากระอา พลางทำท่าหาว ง่วง

สุดาเดินกลับมที่ลานปาร์ตี้ เห็นสุขหฤทัยที่นั่งดื่มอยู่ มองไปทั่วพลางถามหากรรณนรี
“นังกรรณนรีล่ะ”
“ไม่รู้ค่ะ ฤทัยไม่ได้ดู”
สุดาฮึดฮัด “ใช้อะไรไมได้เรื่องเลย”
“ก็ฤทัยหิว”
สุขฤทัยนั่งดื่มกินต่อหน้าตาเฉย ขณะสุดาได้แต่ฮึดฮัดขัดใจที่แผนผิดพลาด
“นังกรรณรีมันไปไหนของมัน”

กรรณนรีเดินเลี่ยงออกมาที่ห้องพัก เจอสรวงมาดักรอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ พูดเย้ยหยันออกมา
“ไงสะใจแล้วใช่มั้ย เธอนี่มันแย่จริงๆ”
“ยิ่งฉันทำตัวแย่แค่ไหน คุณก็จะได้เห็นธาตุแท้แม่คุณเร็วขึ้นเท่านั้น”
กรรณนรีเปิดประตูห้อง จะเข้าไป สรวงตามเข้ามา หน้าตาดุดัน
“อย่าทำให้ฉันโมโห นะกรรณนรี”

“ฉันพยายามไม่อยากให้คุณเสียใจ แต่ตอนนี้มันถึงเวลาแล้วค่ะคุณสรวงที่คุณจะได้รู้ความจริงว่าแม่คุณ...”
กรรณนรีพูดไม่ทันจบคำ สรวงตวาดเสียงดัง

“พอได้แล้ว ไม่ต้องพูด” กระชากร่างผลักกาวเข้าไป “เธอก็อยู่ในนี้แหละ ไม่ต้องออกมาแล้วกรรณนรี” ปิดประตูห้องทันที
กรรณนรีตะโกนออกมา “ฉันไม่อยากออกหรอกค่ะ”
“ให้มันจริงเถอะ ไม่ใช่กลางคืน แอบย่องไปหาพ่อฉัน” สรวงประชด
“ถ้ากลัวฉันไปหาพ่อคุณ ก็นั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องนั่นแหละ” กรรณนรีประชดกลับ
“เฝ้าแน่”
สรวงบอกเอาจริง แล้วนั่งแหมะตรงเก้าอี้นั่งเล่นหน้าห้องพักของกรรณนรีนั่นแหละ

สุดาเปิดประตูเข้ามา เห็นอารักษ์หลับผล็อย ก็หงุดหงิด
“อะไรนี่คุณ?..หลับแล้ว แล้วจะเป็นตามแผนได้ยังไง”
สุดาหัวเสียมาก

สุดาเดินออกมาบ่นกับสุขหฤทัย ในมือสองคนถือแก้วเครื่องดื่มมาด้วย
“แม่ไม่เข้าใจ ดูซิ...คุณพ่อหลับแล้ว”
“คุณพ่อแก่แล้วก็เป็นอย่างนี้แหละค่ะคุณหญิงแม่ เอะอะๆ ก็หมดแรง”
“แต่นังกรรณรีมันไม่ถูกเชือดน่ะสิ” สุดาขัดใจ
ภาพิศแอบฟังตาวาววับ สุขหฤทัยว่าต่อ
สุขหฤทัยปลอบ “ไม่โดนวันนี้ มันก็ต้องโดนวันหลัง ในเมื่อคุณหญิงแม่ตั้งใจโยนหมูเข้าปากหมา เอ๊ย...ประเคนมันให้คุณพ่ออยู่แล้ว ว่าแต่..ทำอย่างนี้..คุณหญิงแม่ไม่หึง ไม่หวงคุณพ่อเหรอคะ”
“ไม่...แม่ต้องการความสะใจ แม่อยากแก้แค้น อยากรู้เหมือนกัน ถ้านังภาพิศมันรู้ความจริง ว่าลูกมันต้องเป็นเมียน้อยมันจะเป็นยังไง ที่สำคัญแม่จะได้ตัดนังกรรณรีมันออกจากชีวิตตาสรวง”
“ทำไมคะ”
“ยังจะถามอีกว่าทำไม? ฤทัยไม่เห็นสายตาตาสรวงเวลามองนังกรรณนรีเหรอลูก? ตาสรวงรักนังเด็กนั่น ถ้านังเด็กนั่นเป็นเมียพ่อ แล้วตาสรวงยังจะเอามันมาเป็นเมียอีกก็ให้มันรู้ไป”
สองคนผลัดกันด่ากรรณนรีฉอดๆ ภาพิศแอบฟัง ยินทุกคำ ดวงตาวาวโรจน์

ภาพิศเดินมาหาแฉล้มที่ด้านนอกรีสอร์ท
“คุณรู้มั้ยตอนที่ฉันได้ยิน ฉันแทบอยากโดดเข้าไปตบ”
“อย่างที่คุณบอกล่ะ ตบทีเดียวในไม่สนุก มันต้องหาโอกาสตบหลายๆที” แฉล้มว่า
ภาพิศรู้สึกแย่มากๆ “ฉันไม่น่ามีลูกกับคนอย่างท่านเลย”
“ไม่เอาน่า...อย่าพูดอย่างนี้...” แฉล้มมองท้องภาพิศ “เกิดลูกคุณเค้าฟังรู้เรื่อง เค้าจะเสียใจนี่คุณไม่ต้องห่วงหรอก....ยังไงคืนนี้พวกอสรพิษสามตัวนั่นก็หมดฤทธิ์แล้วล่ะ”

แฉล้มว่าพลางยิ้มๆ
ส่วนภายในห้องนอนของสุดากับสุขหฤทัย สองคนหาวหวอดๆ เพราะยาที่แฉล้มใส่ในเครื่องดื่มเริ่มออกฤทธิ์ ก่อนจะล้มตัวลงนอน หลับสนิททั้งคู่

ภาพิศเดินมาแอบมอง เห็นสรวงกึ่งนั่งกึ่งนอนบนเก้าอี้ยาวตรงระเบียงด้านหน้าห้องพักคอยเฝ้ากรรณนรี บางจังหวะสรวงตบไล่ยุง แต่ไม่เข้าไปในห้อง
ภาพิศมองด้วยแววตาชื่นชม
“คุณสรวงนี่แหละ คือคนที่ดูแลลูกแม่ได้”
กาวินทร์อยู่ในชุดปกติ ลอบมองดูแม่และน้อง

กาวินทร์เดินมาตามทางตรงไปยังห้องพัก คิดในใจ
“แม่ก็ห่วงกาวเหมือนกัน”
จังหวะนั้นมาลินี อยู่ที่ห้องตัวเองมองเห็นกาวินทร์ แต่ไม่แน่ใจนัก
“พี่แก้ว”
เห็นหลังกาวินทร์เดินไวๆ มาลินีรีบเดินตาม

มาลินีวิ่งตามมา ไม่เห็นกาวินทร์แล้ว
“โลกคงไม่กลมขนาดนั้น..สงสัยเราจะตาฝาด”
มาลินีรำพึง บอกตัวเอง

มะยมเดินเล่นอยู่กับนพ สองคนเดินมาตามทาง
“นี่ตกลง...ไม่ได้เจอคุณสรวงเลยเหรอคะ”
นพอมยิ้ม “ครับ แค่ฟังมะยมเล่าก็กลัวแล้ว ไม่หรอก..ผมรู้ว่านายสรวงเอาตัวรอดได้..แต่มะยม...”
มะยมซักอย่างเร็วเพราะอยากรู้ “ทำไมคะ”
“ก็...เกิดคุณหญิงสุดา คุณฤทัยโกรธคุณขึ้นมา จะทำยังไง?”
“มะยมเม็ดนี้เปรี้ยวจี๊ดจ๊าด ไม่ปล่อยให้ใครทำอะไรง่ายๆ หรอกค่ะ” มะยมอวดเก่ง
“ยังไงผมก็ห่วงมะยมอยู่ดี”
มะยมอมยิ้ม ท่าทีขวยเขิน “ขอบคุณค่ะ”
นพมองมะยมแววตาบอกว่าชอบอย่างเปิดเผย นิคแอบมองจับอาการ
“ตกลง..มาตามกาว หรือมาจีบกันวะเนี่ย”
นิคบ่น ท่าทีฮึดฮัดขัดใจ

กรรณนรีนั่งกังวลใจ กระสับกระส่าย แอบมองสรวงผ่านทางหน้าต่าง เห็นสรวงนอนบนเก้าอี้ ตบยุงไปด้วย กรรณนรีบ่นพึมพำ
“คนบ้า ยุงก็เยอะ ยังจะมานั่งเฝ้ากันอยู่ได้”
กรรณนรีเป็นห่วง แอบมองผ่านหน้าต่าง เห็นสรวงนอนกอดอกท่าทีหนาว กรรณนรีตัดสินใจหยิบผ้าห่มย่องออกมา แล้วคลี่ผ้าห่มมาให้
สรวงสะดุ้ง รู้สึกตัวทันทีที่ผ้าห่มสัมผัสตัว คว้ามือกรรณนรีเอาไว้พลางถาม
“ห่วงฉันเหรอ”
“เปล่า” กรรณนรีจะดึงมือออก
สรวงยื้อมือไว้ “ยังจะปากแข็งอีก”
“ก็ฉันไม่ได้ห่วงคุณจริงๆ นี่”

อ่านละคร ไฟมาร ตอนที่ 16 วันที่ 23 ต.ค. 55

ละครเรื่อง ไฟมาร บทประพันธ์โดย : เกตุวดี
ละครเรื่อง ไฟมาร บทโทรทัศน์โดย : พนิดา
ละครเรื่อง ไฟมาร กำกับการแสดง : ทองสิทธิ์ โสดาโคตร , กฤษฎากร มะลิวัลย์
ละครเรื่อง ไฟมาร ผลิตโดย : บริษัทดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ไฟมาร แนวละคร : ดราม่าเข้มข้น
ละครเรื่อง ไฟมาร ออกอากาศ : พุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager