อ่านละคร ตะวันทอแสง ตอนที่ 14 วันที่ 10 ต.ค. 55
และแล้วรัชนีก็มาจริงๆ มาด้วยใจที่ร้อนรุ่มถามหาปรางทิพย์ดังลั่น...รสาที่กำลังจะมาบอกสายใจว่าเธอไม่รอภคพงษ์แล้วถึงกับชะงักงัน แอบมองสองแม่ลูกเผชิญหน้ากันอย่างลุ้นระทึก“ปรางทิพย์อยู่ที่ไหน” รัชนีถามย้ำเสียงเข้ม
“อยู่บนห้องนอนผม ตอนนี้คงจะหลับอยู่ เพราะเมื่อครู่เพลียมาก”
“เธอทำอะไรปรางทิพย์”
“ผมก็ทำในสิ่งที่ผมต้องการ ในเมื่อเราสองคนรักกัน เราก็ต้องทำในสิ่งที่คนรักควรจะทำต่อกัน”
รัชนีตัวชาวาบ ทั้งโกรธทั้งเสียใจ น้ำเสียงสั่นพร่าด้วยความคับแค้นแน่นในอก “เธอทำแบบนี้ได้ยังไง ทำได้ยังไง?”
“ทีคุณยังทำเรื่องที่มันเลวร้ายได้ ทำไมผมจะทำบ้างไม่ได้ และอย่าหวังว่าผมจะรู้สึกผิด เพราะผมไม่ได้ทำอะไรผิด เหมือนกับที่คุณเองก็ไม่เคยรู้สึกผิดเหมือนกัน”
ภคพงษ์ยืนยันเพื่อเพิ่มความเข้าใจผิดอย่างสะใจ รัชนีโกรธจนตัวสั่น...รสาได้ยินทุกถ้อยคำ แทบจะหมดแรงยืน ฝืนใจฟังภคพงษ์ทำร้ายจิตใจแม่แท้ๆต่อไป
“คุณไม่ต้องห่วง ผมจะรับผิดชอบในสิ่งที่ผมทำลงไป ผมยินดีแต่งงานกับปรางทิพย์ตามที่เคยบอกไว้”
“แต่เธอก็รู้ว่าเธอแต่งงานกับปรางทิพย์ไม่ได้”
“ผมไม่แคร์ ปรางทิพย์ไม่แคร์ หรือว่าคุณรัชนีจะแคร์ ถ้าคุณแคร์ และต้องการจะยุติการแต่งงานของเราสองคน คุณก็รู้ดีอยู่แล้วว่าต้องทำยังไง สิ่งที่ผมต้องการมีเพียงอย่างเดียวคือบอกความจริงกับทุกคน มันก็แค่นั้นเอง”
“เพียงเพราะต้องการแก้แค้น...เธอกล้าทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ ทำไม?”
“เพื่อความยุติธรรม ในเมื่อคุณทำให้คนอื่นเสียใจเจ็บปวดได้ คุณเองก็ควรจะได้รับเช่นกัน นี่แค่เริ่มต้น หลังจากที่ผมกับปรางแต่งงานกัน คุณจะต้องเจ็บปวดกว่านี้อีกร้อยเท่าพันเท่า”
“พอ...พอได้แล้ว ฉันขอร้องล่ะ พอได้แล้ว ได้โปรด...อย่าทำแบบนี้อีกเลยนะ ปล่อยปรางทิพย์ไปเถอะ เท่านี้มันก็มากเกินไปแล้ว อย่าถึงกับต้องแต่งงานกันเลย...ฉันขอร้อง”
รัชนีร้องไห้อย่างสุดกลั้น ภคพงษ์มองด้วยสายตาเย็นชา...รสานิ่งเงียบแต่ใจสั่น น้ำตาคลอ
“ฉันยอมคุกเข่าขอร้องเธอ...ปล่อยปรางทิพย์ไปเถอะ อย่าทำแบบนี้กับเขาอีกเลย...ฉันขอร้อง”
รสาตะลึงตะไล เห็นแม่คุกเข่าอ้อนวอนต่อหน้าลูก เป็นภาพที่เกินจะรับสำหรับเธอ หากแต่ภคพงษ์ยังมองผู้เป็นแม่ด้วยแววตาเย็นชา
“20 ปีก่อน พ่อผมก็เคยคุกเข่าขอร้องคุณ ขอร้องไม่ให้คุณไป แต่คุณก็ยังไป วันนี้คุณมาคุกเข่าขอร้องผม...คุณคิดว่าผมจะยอมยกโทษให้คุณอย่างนั้นเหรอ”
รัชนีอึ้งงัน แววตาของภคพงษ์ทำให้เธอนึกย้อนกลับไปในอดีตที่พรตคุกเข่าขอร้องไม่ให้เธอไป ตอนนั้นเธอมองพรตด้วยแววตาเย็นชา ไม่ต่างจากภคพงษ์ในตอนนี้...รัชนีพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ กรรมตามมาทันในชาตินี้
รสาทนต่อไปไม่ได้ตัดสินใจหันหลังเดินออกมา อารามรีบร้อนไม่ทันระวัง เธอชนแจกันตกแตกกระจาย สองคนในห้องนั้นหันขวับมามอง
“รสา!!” ภคพงษ์อุทานด้วยความตกใจ
รสาไม่สนใจ รีบเดินหนีไปด้วยจิตใจที่คุกรุ่นและผิดหวัง ภคพงษ์รีบเดินตาม ส่วนรัชนีในใจก็กังวลกับสิ่งที่รสาจะเห็น แต่เป็นห่วงปรางทิพย์มากกว่า เธอรีบขึ้นไปชั้นบน เปิดประตูห้องพรวดพราดเข้ามาจนสายใจที่นอนข้างเตียงตกใจลุกพรวด
รัชนีแทบไม่มองสายใจ พุ่งไปปลุกลูกสาวบนเตียง บอกให้กลับบ้านเรา ปรางทิพย์ท่าทีงัวเงียแต่ยืนยันไม่ยอมกลับไปเป็นนักโทษของแม่อีกแล้ว
“แม่ขอโทษ แม่ขอโทษนะปราง แม่จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว กลับบ้านเรานะ”
“ปรางไม่เชื่อค่ะ คุณแม่ทำให้ปรางไว้ใจไม่ได้อีกแล้ว ปรางไม่ไว้ใจคุณแม่อีกต่อไป”
“ปราง...” รัชนีน้ำตาร่วง
สายใจเห็นแล้วสงสารจับใจ ช่วยอ้อนวอน “คุณปรางคะ อย่าหาว่าป้าสอดเลยนะคะ วันนี้กลับไปกับคุณแม่ก่อนเถอะค่ะ เชื่อป้าเถอะนะคะ”
“นะลูกนะ กลับบ้านเรานะ”
ปรางทิพย์นิ่งมองหน้าแม่อยู่อึดใจหนึ่งก่อนตอบ “ปรางจะกลับก็ได้ค่ะ แต่คุณแม่จะต้องยกเลิกเรื่องที่จะส่งปรางไปต่างประเทศ และอนุญาตให้ปรางคบกับพี่ภัคเหมือนเดิม ถ้าคุณแม่ไม่ยอม ปรางก็ไม่กลับ”
“ได้จ้ะ แม่ยอมแล้ว แม่ยอมทุกอย่าง”
“จริงๆนะคะ”
“จริงจ้ะ แม่ยอมแล้ว...กลับบ้านเรานะลูกนะ”
ปรางทิพย์พยักหน้าพร้อมรอยยิ้มเหมือนเด็กๆ ไม่รู้เรื่องรู้ราวการแก้แค้นใดๆ รัชนีสุดจะอกตรม สายใจมองดูสองแม่ลูกด้วยความสงสาร น้ำตาจะไหลตาม...
ooooooo
มุมหนึ่งหน้าบ้าน ภคพงษ์หันซ้ายหันขวามองหารสาที่พยายามเร้นกายไม่ให้เขาเห็น แต่สุดท้ายก็ไม่รอดตาเขาไปได้ เขาวิ่งมาคว้าแขนเธอไว้
“รสา...คุยกันก่อน”
“ไม่มีอะไรต้องคุยกันอีกแล้ว” รสาสะบัดมือหนี มองเขาด้วยแววตาผิดหวังและเกลียดชัง
“อย่ามองผมด้วยแววตาแบบนี้ คุณไม่รู้ว่าความจริงคืออะไร”
“ปรางทิพย์เป็นน้องสาวของคุณ คุณรัชนีเป็นแม่แท้ๆของคุณ” รสาตะโกนใส่หน้าเขาด้วยความไม่เข้าใจ และอึดอัดใจ
“คุณรู้...” ภคพงษ์อึ้งไปอย่างไม่คาดคิด
“ใช่...ฉันรู้ แต่ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมคุณต้องทำแบบนี้ ปรางทิพย์เป็นน้องสาวคุณ คุณทำแบบนั้นกับเธอได้ยังไง”
“ผมไม่ได้ล่วงเกินเธอ ผมแค่พูดเพื่อทำให้ใครบางคนเจ็บปวดเล่นๆ มันก็แค่นั้นเอง”
“คุณใจร้ายมากที่ทำแบบนี้ แล้วยังยิ้มออกมาได้ หัวใจของคุณทำด้วยอะไร คุณทำได้ยังไง”
“คนที่โตมาอย่างอบอุ่นอย่างคุณไม่มีวันเข้าใจ ตอนที่พ่อมีชีวิตอยู่ ผู้หญิงคนนั้นทำร้ายพ่อซ้ำแล้วซ้ำเล่า แม้แต่ตอนที่พ่อตาย เขาไม่อยู่ร่วมงานศพสักคืน ผมเป็นลูกชายคนเดียว เขายังทิ้งผมได้ลงคอ”
“เรื่องทั้งหมดมันเป็นแค่อดีต คุณไม่คิดจะให้อภัยเลยเหรอ”
“คนเห็นแก่ตัวอย่างนั้นไม่สมควรได้รับการให้อภัยจากใครทั้งนั้น ที่เขาต้องเจ็บปวดอยู่ทุกวันก็เพราะความเห็นแก่ตัวของตัวเอง ถ้าเขาบอกความจริง ยอมรับว่าตัวเองโกหก...ผมก็พร้อมจะหยุดทุกอย่าง แต่เขาไม่ยอมรับ ความจริง คนที่คุณสมควรจะด่าตอนนี้คือเขา ไม่ใช่ผม”
ภคพงษ์ระเบิดอารมณ์ออกมา รสากลับยิ่งผิดหวังในตัวเขา
“ถ้าคุณคิดว่าแม่คุณไม่สมควรจะได้รับการยกโทษจากคุณ...คุณเองก็ไม่สมควรจะได้รับการยกโทษจากใครทั้งนั้น คุณเองก็เห็นแก่ตัว เห็นแก่ความสะใจของตัวเอง ไม่เคยคิดถึงจิตใจของคนอื่น ฉันเคยสงสัยว่าคุณเป็นคนยังไงกันแน่ แต่วันนี้ฉันรู้แล้ว...คุณภคพงษ์ คุณก็เป็นแค่ผู้ชายใจร้ายใจดำ ร้ายกาจอย่างที่สุด คุณสร้างเรื่องบ้าๆขึ้นมาเพื่อทรมานใจทั้งแม่และน้องของตัวเอง คุณมันไม่ใช่คน...ฉันเกลียดคุณ!!”
ภคพงษ์ช็อก...แต่ดึงดันไม่ยอมรับ “ไม่จริง คุณไม่ได้เกลียดผม”
“ฉันเกลียดคุณ” รสาย้ำเสียงดังฟังชัด
“คุณรักผม...เหมือนกับที่ผมรักคุณ”
พูดขาดคำ เขารวบตัวเธอเข้ามาจูบอย่างหนักหน่วง...รสาเงียบงันภายใต้อ้อมกอดและการประทับจูบของภคพงษ์ แต่เพียงไม่นาน เธอเรียกสติกลับคืนมา ผลักเขาออกสุดแรง ตามด้วยฟาดฝ่ามือเข้าที่หน้าเขาดังเพี๊ยะ!
“ยิ่งคุณทำแบบนี้ ฉันยิ่งเกลียดคุณ และฉันก็ไม่เชื่อว่าคนอย่างคุณจะรักใครเป็น”
รสาเอ่ยทั้งน้ำตานองหน้า ค่อยๆหันหลังเดินปาดน้ำตา จากไป ภคพงษ์ทั้งจุกทั้งเจ็บ มองตามด้วยความเสียใจ
“ไม่จริง...รสา คุณไม่ได้เกลียดผม คุณไม่ได้เกลียดผม...” ภคพงษ์รำพึงออกมาเหมือนจะปลอบใจตัวเอง...เขาไม่ยอมรับความจริง เลือกที่จะหลอกตัวเองต่อไป
ooooooo
อ่านละคร ตะวันทอแสง ตอนที่ 14 วันที่ 10 ต.ค. 55
ละครเรื่อง ตะวันทอแสง บทประพันธ์โดย : ปิยะพร ศักดิ์เกษมละครเรื่อง ตะวันทอแสง บทโทรทัศน์โดย : ณัฐิยา ศิรกรวิไล
ละครเรื่อง ตะวันทอแสง กำกับการแสดงโดย : พีรพล เธียรเจริญ
ละครเรื่อง ตะวันทอแสง ดำเนินการผลิตโดย : อรพรรณ วัชรพล(โพลีพลัส จัดให้)
ละครเรื่อง ตะวันทอแสง ออกอากาศทุกวันศุกร์ เสาร์ และวันอาทิตย์ เวลา 20.25 น.
ละครเรื่อง ตะวันทอแสง ออกอากาศทาง ช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา ไทยรัฐ