@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร ท่านชายในสายหมอก ตอนที่ 10-11 วันที่ 4 ต.ค. 55

อ่านละคร ท่านชายในสายหมอก ตอนที่ 10-11 วันที่ 4 ต.ค. 55 

 “ไม่อยากคุยเรื่องเงินเดือนก่อนเหรอ”

“อยากให้ฉันเท่าไหร่ก็ได้ บอกแล้วไงว่าเงินสำหรับฉันไม่ใช่เรื่องใหญ่”

“คุณนี่แปลกเนอะ งั้นเดี๋ยวผมพาคุณไปที่ห้อง” ฟ้าครามเดินนำขิงไป...

วันรุ่งขึ้น ขิงเริ่มทำงานอย่างตั้งใจ ฟ้าครามมองเธออย่างชื่นชม เข้าไปถามว่าเมื่อคืนนอนหลับสบายไหม เธอตอบว่า ไม่ได้หลับสนิทแบบนี้มาหลายวันแล้วเขาแซว
“คุณอายุไม่เท่าไหร่ นอนไม่หลับเสียแล้ว มีเรื่องไม่สบายใจอะไรบอกผมได้นะ ผมเป็นผู้ฟังที่ดี”

ขิงฝืนยิ้มตอบเลี่ยงว่าแค่คิดถึงบ้าน ฟ้าครามมองเธออย่างสงสัย...ขณะเดียวกัน ที่วังในนิวแลนด์ ปีเตอร์ร้องไห้สงสารโซว์ที่ต้องออกงานแถลงข่าวการแต่งงานกับมาเรีย

“เราก็สงสารตัวเองเหมือนกัน แต่เราต้องทำเพื่อพ่อของเรา ถ้าติดต่อขิงได้เมื่อไหร่รีบบอกเราด้วยนะปีเตอร์”

“กระหม่อม” ปีเตอร์ปาดน้ำตารับคำ

ด้านยายขม กำลังล้อมวงกินข้าว เห็นข่าวด่วนในทีวี เป็นข่าวจากประเทศนิวแลนด์ก็ดีใจกันใหญ่ กดรีโมตเร่งเสียง ตั้งใจฟัง นักข่าวรายงานว่า...ขณะนี้มีการแถลงข่าวเรื่องการแต่งงานของเจ้าชายโซว์ บุตรของพระราชาฟิลิปกับพระราชินีเบลล่า...พวกยายขมคิดว่าเป็นข่าวเปิดตัวขิง แต่แปลกใจทำไมไม่โทร.มาบอกล่วงหน้า

ในภาพข่าว พระราชาประกาศว่า เจ้าสาวที่จะมา เป็นพระราชินีองค์ต่อไปของนิวแลนด์คือ เจ้าหญิงมาเรีย แห่งรัฐสิงขร โซว์ยืนนิ่งไม่ยิ้มแย้ม...พัชรีกระซิบบอกปีเตอร์ว่าถ้าขิงเห็นภาพนี้จะเป็นอย่างไร เขาได้แต่หวังว่า ขิงจะไม่ได้ดูข่าวนี้

ผิดคาด เพราะขิงยืนมองภาพข่าว มือไม้อ่อนทำแก้วน้ำในมือตกแตก รีบขอให้แม่บ้านช่วยทำความสะอาด ฟ้าครามเดินเข้ามาแซว

“ตะลึงในความหล่อของเจ้าชายจนทำแก้วแตกเลยเหรอ แบบนี้ต้องตัดเงินเดือนนะเนี่ย”

“ได้สิ...” ขิงยิ้มเจื่อนๆ

“ผมพูดเล่น แค่นี้ต้องหน้าซีดด้วย ผมไม่ตัดเงินเดือนคุณหรอก...ผมว่าผมหล่อกว่าเจ้าชายองค์นี้อีกนะเนี่ย คุณว่ามั้ย คุณเองก็สวยกว่าผู้หญิงที่เขาจะแต่งงานด้วยเหมือนกัน”

ขิงน้ำตาร่วง รีบปาดออกเดินหนี ฟ้าครามมองอย่างสงสัย...ทางบ้านยายขม ทุกคนตกตะลึงกับข่าว ยายขมเริ่มกรุ่นๆ “อีหรอบนี้แสดงว่ามันทิ้งหลานข้าไปแล้วใช่ไหม”

ตุ๊กให้แม่ใจเย็น แต่ยายขมว่าตนเย็นไม่ไหวแล้ว โทร.หาปีเตอร์ทันที...ขณะนั้น ปีเตอร์กำลังดูนักข่าวรุม ถ่ายรูปโซว์กับมาเรีย พอเห็นหน้าจอว่าใครโทร.มาก็ดีใจ

“พัชรี...เบอร์บ้านยายขม ต้องเป็นคุณขิงแน่ๆ”

พัชรีดีใจ ขยับเข้ามาฟังใกล้ๆ ปีเตอร์รับสายรีบถาม “คุณขิง ทำไมไปไม่บอกไม่กล่าว เจ้าชายทรงเป็นห่วงคุณขิงมากนะครับ”

“ข้าขม...ไม่ใช่ขิง” ยายขมแว้ดเสียงดัง

“อ๋อขมนั่นเอง...ฮ้า! คุณยายขม...” ปีเตอร์ผงะหน้าซีด

ยายขมเลือดขึ้นหน้า ซักถามยกใหญ่ ปีเตอร์ตอบไม่ทัน พัชรีเห็นสีหน้าเลิ่กลั่กของเขาจึงดึงมาคุยเอง แค่ บอกให้ยายใจเย็นๆไม่ทันจะอธิบาย ก็โดนด่าสวนกลับมาไม่เป็นภาษา ปีเตอร์เห็นสีหน้าพัชรีก็ถาม “รู้ยังว่าทำไมพูดไม่ทัน”

โซว์เดินเข้ามา เห็นท่าทีแปลกๆของทั้งสองคนจึงถามว่าใครโทร.มา ปีเตอร์ตอบว่ายายขม เขาดีใจมากขอคุยเอง ปีเตอร์ลังเลจะดีหรือ เขาไม่ฟังเสียงดึงมือถือมา “คุณยาย...ผมโซว์นะครับ”

“เจอตัวก็ดีแล้วไอ้โซ่...แกเอาหลานฉันไปไว้ที่ไหน”

“ขิงไม่ได้กลับไปหาคุณยายเหรอครับ”

“ถ้ามันกลับบ้าน แล้วข้าจะถามหามันจากเอ็งมั้ยล่ะ”

“คุณยายไม่ต้องห่วงนะครับ ผมสัญญาว่าผมจะตามหาขิงให้เจอ ถ้าผมเจอขิงแล้วผมจะรีบติดต่อกลับไปนะครับ” โซว์ตัดบทวางสาย แล้วเครียดที่ขิงไม่ได้กลับบ้าน

ทั้งปีเตอร์และพัชรีได้ยินต่างตกใจและเป็นห่วงขิงเช่นกัน

ooooooo

อ่านละคร ท่านชายในสายหมอก ตอนที่ 11

เมื่อโซว์รู้ว่าขิงไม่ได้กลับบ้าน เขาตัดสินใจจะเดินทางไปประเทศไทย โดยขอให้พัชรีใช้เส้นสายการเป็นนักข่าวช่วยสืบหา ไม่ทันไร มาเรียเข้ามาบอกโซว์ว่าช่างตัดชุดเจ้าบ่าวมาแล้ว เขาบ่ายเบี่ยงไม่อยากไป เธออ้างอาการป่วยของพระราชา ทำให้เขาเลี่ยงไม่ได้ พัชรีหมั่นไส้สุดๆ

“นังปีศาจ...” พัชรีหัวเสียบ่นกับปีเตอร์

“นี่อย่ามัวแต่ว่าเขาเลย รีบโทร.ให้คนตามหาคุณขิงเถอะ” ปีเตอร์เตือน

สีหน้าโซว์เศร้าจนพระราชินีเห็นใจ ปลอบลูกว่า “แม่รู้ว่าลูกรักเสด็จพ่อ เป็นห่วงสุขภาพเสด็จพ่อ แต่แม่อยากให้ลูกคิดให้ดี เปลี่ยนใจตอนนี้ยังไม่สาย”

“ไม่ได้หรอกเสด็จแม่ ลูกเป็นถึงเจ้าชายแห่งนิวแลนด์ ส่วนรวมย่อมต้องสำคัญกว่าส่วนตน ยังไงลูกก็ต้องแต่งงานกับมาเรีย”

พระราชินีลูบหัวลูกด้วยความสงสารจับใจ โซว์เองก็เสียใจอย่างมาก...

ขณะนั้น ขิงแอบมาร้องไห้เสียใจเพราะภาพข่าวแต่งงานของโซว์กับมาเรีย พลันมีลูกโป่งยื่นมาตรงหน้าหลายลูก เธอชะงักไม่เห็นหน้าคนถือ ฟ้าครามดัดเสียงบี้ๆ

“หยิบลูกโป่งหนึ่งใบ พี่สาวจะมีความสุขหนึ่งวัน แต่ถ้าพี่สาวหยิบลูกโป่งทุกใบ พี่สาวจะมีความสุขตลอดชีวิต”

“คุณฟ้าคราม...” ขิงรู้ว่าเป็นเขา

ฟ้าครามโผล่หน้าออกมาร้อง...ว้า...ที่ถูกจับได้ จึงถามว่าเธอยังไม่ยิ้มอีกหรือ ขิงขอบคุณที่เขาพยายามทำให้ตนอารมณ์ดี แล้วถามเขาไม่อยากรู้หรือว่าตนเป็นอะไร ฟ้าครามส่ายหน้า

“เรื่องบางเรื่องยิ่งพูดก็เหมือนยิ่งตอกย้ำ ถ้าคุณพร้อมเมื่อไหร่ ค่อยเล่าให้ผมฟังก็ได้ เพราะปัญหาของคุณคงหนักมาก” ฟ้าครามส่งลูกโป่งให้ “เอาปัญหาของคุณผูกกับลูกโป่งพวกนี้ แล้วให้มันพาไปจากคุณดีกว่านะครับ”

ขิงรับลูกโป่งมาถือไว้สักพัก แล้วปล่อยลอยขึ้นไป น้ำตาไหลพราก ฟ้าครามมองเธออย่างเห็นใจ ลังเลก่อนจะค่อยๆเอื้อมมือไปจับมือเธอ เท่านั้น ขิงก็ก้มหน้าร้องไห้โฮจนเนื้อตัวสั่น

ด้านยายขมให้ตุ๊กพยายามติดต่อขิง แต่เธอปิดมือถือ ตุ๊ก รุ้ง และแก้วช่วยกันปลอบใจยายขมว่าขิงทั้งเก่งและฉลาดต้องเอาตัวรอดได้แน่ๆ แล้วชวนกันสวดมนต์ขอพรให้ขิง

ooooooo

วันต่อมา ขิงเปิดมือถือเห็นมิสคอลเต็มไปหมด จึงกดไล่ดูเห็นว่ายายขมติดต่อมาหลายครั้ง จึงโทร.กลับไปหา ยายกำลังเศร้า แก้วรับสายแทนแต่สัญญาณไม่ดีจึงไม่ได้ยินเสียงขิง เขาหาว่าเป็นพวกโรคจิตโทร.มาแล้วไม่พูด จึงด่าเปิงกลับไป

ขิงแปลกใจที่ทางนั้นวางสาย จึงกดเข้ามาใหม่ รุ้งบอกยายขมอย่าไปรับเพราะเป็นพวกโรคจิต ยายขมว่า แบบนี้ต้องเจอตนด่าเอง ยายกดรับแล้วด่าทันที

“โรคจิต มีความสุขมากนักเหรอที่โทร.มารบกวนคนอื่น ถ้าแกอยากมากนะ ก็ไปหาแม่แกโน่น ไอ้บ้า ไอ้สารเลว...”

“ยาย...นี่ขิงเอง” ขิงงงรีบกรอกเสียงเข้ามา

“อย่าเอาชื่อหลานข้ามาล้อเล่นนะเว้ย...หือ...ขิง ขิงจริงๆเหรอลูก” ยายขมหันไปมองตุ๊ก

ทั้งตุ๊ก รุ้ง และแก้วดีใจกันยกใหญ่ กรูเข้ามาแย่งกัน ตะโกนถามขิงว่า ขิงอยู่ไหน หายไปไหนมา ทำไมไม่รับ โทรศัพท์ เรื่องเธอกับเจ้าชายเป็นอย่างไร...ยายขมสุดทน ตวาด

“เว้ย...หุบปากกันบ้างได้ไหม ถามซะยิบขนาดนี้ มันจะตอบได้ไหมเนี่ย ข้าถามเอง ขิง...เอ็งอยู่ไหน หายไปไหนมา รู้ไหมว่าทุกคนเป็นห่วง แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์...”

ตุ๊กมองแม่เหวอๆ ก่อนจะสะกิด “แม่...ค่อยๆพูด เดี๋ยวหัวใจวาย”

ขิงตอบคำถามยายขมทุกข้อ แต่พอได้ยินคำถามเรื่องโซว์แต่งงานก็ตกใจที่ทุกคนรู้ “คือขิงยังไม่เล่าตอนนี้ได้ไหม แต่เอาเป็นว่าขิงสบายดี ขิงอยากเที่ยวซักพักแล้วค่อยกลับ ทุกคนไม่ต้องห่วง”

“งั้นก็ตามใจ เอ็งโตแล้ว รู้ว่าต้องทำยังไง อยากเที่ยวนานเท่าไหร่ก็ได้ ยายกับทุกคนเข้าใจ”

ขิงได้ยินยายขมพูดแบบนี้ก็น้ำตาร่วงเผาะ วางสายไป หันมาเจอฟ้าครามยืนยิ้มให้ เขามาชวนเธอไปตลาด เธอปาดน้ำตาพยักหน้า

ทั้งสองเดินเลือกซื้อของในตลาด ขิงรู้สึกสบายใจขึ้นมาก เธอแปลกใจที่ฟ้าครามทำอาหารเป็น และเลือกซื้อของได้ดี...เมื่อกลับมาถึงรีสอร์ต ฟ้าครามลงมือล้าง หั่นผัก สับหมู ขิงมองอย่างทึ่งๆ เขาหันมาสัพยอก“เริ่มหลงเสน่ห์ผมแล้วสิ”

“ฝันไปเถอะ”

“ซักวันคุณ...คุณต้องชอบผม”

“อย่าพูดอะไรที่เป็นไปไม่ได้ได้ไหม”

ฟ้าครามวางมือหันมาพูดขึงขัง “ผมพูดจริงไม่เชื่อคุณคอยดู ผมจะทำให้คุณชอบผมให้ได้”

เห็นขิงอึ้งพูดไม่ออก ฟ้าครามหัวเราะออกมา “ถูกผมหลอกจนได้...ช่วยผมชิมทีว่ารสชาติโอเครึยัง” เขาตักน้ำสลัดในชามที่ทำให้เธอ

ขิงยิ้มออกมาอย่างสบายใจ รับช้อนมาชิมแล้วชมว่าเยี่ยม ฟ้าครามบอกว่าต้องทานสลัดแบบฉบับของตน ด้วยการใช้ผักห่อแฮม เบคอน และไข่ต้มที่ฝานเป็นแผ่นๆหยอดน้ำสลัดป้อนเข้าปากเธอ ขิงรู้สึกว่ามันอร่อยมาก จึงทำบ้างแล้วยื่นให้เขา แต่เขาจับมือเธอป้อน

“อร่อยตรงที่มีคนป้อนเนี่ยแหละ” ฟ้าครามยิ้มอย่างมีความสุข ส่วนขิงทำหน้าปูเลี่ยนๆ...

เช้าวันต่อมา ขิงยืนสูดอากาศ สีหน้าสดชื่นขึ้น ฟ้าครามเข้ามาเห็น เอามือถือออกมาถ่ายภาพเธอเก็บไว้ ก่อนจะหยิบดอกลีลาวดีที่หล่นมาปัดๆแล้วเดินไปยื่นให้เธอตรงหน้า ขิงแปลกใจให้ทำไม เขาตอบว่าวันนี้เธอเหมือนดอกลีลาวดี ขิงยิ่งข้องใจ

“ความหมายของดอกลีลาวดีก็คือ ดอกไม้ที่สวยงาม อ่อนช้อย และวันนี้คุณก็ดูสวยงามและอ่อนช้อยมากๆ

ไม่เหมือนวันแรกที่เจอกัน”

“แล้ววันแรกฉันเหมือนดอกอะไร”

“อืม...เหมือนดอกหน้าวัวมั้ง”

ขิงหน้าเสีย ฟ้าครามหัวเราะ จ้องตาขิง ทำให้เธอทำหน้าไม่ถูก เขาเอาดอกไม้เสียบเข้าหูเธอ และมองเธอด้วยสายตาเป็นประกาย

ooooooo

ในขณะที่มาเรียพยายามเอาใจโซว์ ทำเค้กมาให้ แต่เขาก็ไม่สนใจใยดี จนเธอต้องถามว่าเมื่อไหร่จะยอมพูดดีกับตน เขาตอบว่าคงไม่มีวันนั้น มาเรียอึ้ง ขอร้องให้ช่วยทำเป็นรักตนบ้างเพราะกำลังจะแต่งงานกัน เขากลับโต้อย่างเจ็บแสบว่า

“ฉันไม่ใช่คนเสแสร้งเก่งเหมือนเธอ จำไว้นะ

มาเรียว่าเธอได้แต่ตัว ส่วนหัวใจของฉันยังไงเธอก็ไม่มีวันได้ไป” พูดจบโซว์เดินจากไป

มาเรียโกรธสุดๆ กลับเข้ามาในห้อง เห็นอาหารว่าง วางในถาด ก็กวาดตกแตกกระจาย นางกำนัลพากันตกใจ ช่วยกันเก็บกวาด ไม่ทันไร ทหารเข้ามารายงานว่ามีคนมาขอพบ

มาเรียเข้ามาในห้องรับแขก เห็นชายร่างสูงใหญ่ยืนหันหลังอยู่ พอเขาหันหน้ามาเธอถึงกับผงะ มองไปรอบห้องอย่างหวาดๆ “เจ้าชายเรล์ฟ...”

“กลัวพระคู่หมั้นของเจ้าจะเห็นเรางั้นเหรอ”

มาเรียถามมาที่นี่ทำไม เขาตอบว่า “เรามาเพราะต้องการรู้ ว่าเหตุใดผู้หญิงที่ให้คำมั่นสัญญาว่าจะรักเรา อยู่กับเราไปจนนิจนิรันดร์ ถึงกำลังจะแต่งงานกับชายอื่น เราต้องการคำตอบ”

มาเรียอ้ำอึ้ง เอ่ยขอโทษ แต่เรล์ฟไม่ต้องการคำขอโทษ เขาอยากรู้เหตุผล ว่าเขาให้ความรักแก่เธอไม่พอหรือ เธอถึงต้องแสวงหาจากคนอื่นอีก เธอส่ายหน้า เขาขอให้เธออธิบาย

“โซว์เป็นรักแรกของเรา และรักแรกนั้นก็ยากที่จะลืม”

“ถึงแม้เราจะรักเจ้ามาก จนยอมมอบชีวิตทั้งชีวิตให้ ก็ไม่สามารถทำให้เจ้าลืมรักครั้งแรกได้เลยใช่ไหม”

มาเรียก้มหน้านิ่งรู้สึกผิด ไม่รู้จะตอบอย่างไรจึงเดินจากไป เรล์ฟรู้คำตอบทันที เขาเสียใจมาก...โซว์เดินมาอีกทางเห็นเรล์ฟตามมาฉุดแขนมาเรียถาม

“แล้วตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมามันคืออะไร อย่าบอกว่านั่นคือการแสดงว่าเจ้ากับเรารักกัน เป็นคู่รักที่ใครก็อิจฉา อย่าบอกว่าเจ้าแสร้งทำเป็นรักเรา เพื่อให้ลืมรักแรก”

“ฉันไม่คู่ควรกับคนดีอย่างท่าน ฉันมันคนเห็นแก่ตัว ทุกอย่างที่ฉันทำก็เพื่อตัวฉันเอง ฉันไม่เคยคิดจะทำเพื่อใคร”

“เราไม่เคยรู้จักเจ้าเลยจริงๆ ถึงเราจะรู้ว่าเจ้าหลอกเรา แต่ทำไมนะ ทำไมเราถึงพร้อมจะอภัยให้เจ้าเสมอ เราเคารพในการตัดสินใจของเจ้า ขอให้เจ้าจำคำพูดของเราในวันนี้ให้ดี ถ้าวันใดที่เจ้าไม่เหลือใคร โปรดจงกลับมาหาเรา เราสัญญาว่าเราจะเป็นผู้ชายที่ทำให้เจ้ามีความสุขมากที่สุดในโลก” เรล์ฟหันหลังน้ำตาไหลเดินจากไป

มาเรียรู้สึกแย่ไม่แพ้กัน หันกลับมาเจอโซว์ยืนอยู่ก็ชะงักจะแก้ตัว เขายกมือห้ามไม่ต้องแก้ตัว เธอรีบบอกว่านั่นเป็นอดีตไปแล้ว เขาจับไหล่เธอมองหน้าถามจริงจัง

“มาเรีย...ในชีวิตนี้ สิ่งที่เธอต้องการมากที่สุดคืออะไร” เมื่อเธอตอบว่าความสุข เขาจึงถาม “แล้วตอนที่เธออยู่กับเจ้าชายองค์นั้น เธอมีความสุขไหม”

มาเรียนิ่งไปสักพักก่อนจะบอกว่า “แต่ฉันรักเธอนะโซว์”

“รักแต่ต้องไม่มีความสุขไปจนชั่วชีวิต เธอรับได้หรือ ผู้ชายคนนั้นเขารักเธอ มอบความสุขให้เธอได้ แต่ฉัน...ไม่ได้รักเธอ หรือคนที่รักเธอ ความสุขเธอสร้างเองได้นะมาเรีย มันขึ้นอยู่กับเธอเท่านั้น”

มาเรียฟังแล้วครุ่นคิด ลังเลอยู่นานกว่าจะตัดสินใจได้ เธอมากราบขอยกเลิกการแต่งงานกับพระราชา ด้วยเหตุผลว่า คนที่โซว์รักคือขิงเพียงคนเดียว และเป็นรักที่ยิ่งใหญ่มาก จนไม่มีวันที่ผู้หญิงคนไหนจะเข้าไปนั่งกลาง หัวใจเขาได้อีก พระราชาหาว่าโซว์บังคับให้เธอมาพูดแบบนี้

“ไม่มีใครบังคับหม่อมฉันได้ หม่อมฉันมาด้วยตัวเอง โซว์ไม่ได้เป็นเด็ก หรืออ่อนแออย่างที่เสด็จลุงคิด การที่ผู้ชายคนหนึ่งมีความรักที่มั่นคงและหนักแน่นให้กับผู้หญิงคนเดียว มันทำให้หม่อมฉันมั่นใจว่าโซว์จะเป็นพระราชาที่ดี ที่สามารถปกครองประเทศได้อย่างเป็นสุข เพราะโซว์เชื่อในความรัก เขาจะมีความรักให้กับประชาชนและประเทศของเขาโดยเสมอภาค ไม่แบ่งคนจนหรือว่าคนรวย...เสด็จลุงให้โอกาสโซว์เถอะนะเพคะ”

พระราชาครุ่นคิดหันมาสบตาพระราชินี เธอพยักหน้ายิ้มให้อย่างอ่อนโยน

ooooooo

มาเรียมาบอกลาโซว์ กอดขอบใจที่เขาเตือนสติ เธอยอมรับว่าเขาเหมาะจะเป็นเพื่อนรักมากกว่าคนรักจริงๆ โซว์ดีใจที่เธอจะพบความสุขแท้จริงเสียที เขาย้ำกับเธอ อย่าปล่อยความสุขหลุดลอยไป มาเรียย้อน เขาก็เช่นกัน โซว์เงยหน้ามองฟ้า พึมพำขอให้ ขิงรอ ไม่นานตนจะไปหา

ขณะนั้น ขิงกำลังจะแสดงฝีมือทำอาหารให้ฟ้าครามได้ชิมบ้าง แต่กลับโดนมีดบาดเสียก่อน เขาตกใจรีบทำแผลให้เธออย่างห่วงใย เธอร้องโอยๆเพราะแสบ เขาจึงแซว

“อะไรกัน เห็นเก่งไปซะทุกอย่าง แค่นี้ทำไมถึงกลัว”

“ก็มันแสบ มาลองดูบ้างไหมล่ะ”

“ถ้าผมเจ็บแทนคุณได้ ผมก็ยอม” ฟ้าครามพูดอย่างจริงใจ

ขิงถึงกับเหวอ เขาปลอบให้เธออดทน ไม่นานก็หายแสบ แถมพูดเป็นสัจธรรม

“เห็นไหม แผลสดแบบนี้ต้องรีบใส่ยารักษาจะได้หาย แต่รอยแผลเก่าที่เป็นอยู่ ถึงแม้ว่าจะถูกทิ้งไว้จนกลายเป็นรอยแผลเป็น ถ้าค่อยๆเยียวยารักษา วันหนึ่ง ถึงแม้รอยแผลนั้นจะไม่หายแต่เราจะรู้สึกเจ็บกับมัน

น้อยลงหรือไม่รู้สึกเจ็บกับมันอีก เพราะมันก็คงจะจางลงและเหลือทิ้งไว้แค่เครื่องเตือนใจถึงสิ่งที่ผ่านมาเท่านั้น เมื่อใดที่คุณบาดเจ็บ ผมยินดีจะช่วยทำแผลให้คุณเสมอ”

อ่านละคร ท่านชายในสายหมอก ตอนที่ 10-11 วันที่ 4 ต.ค. 55

ท่านชายในสายหมอกนำแสดงโดย: หลุยส์, พั้นช์ วรกาญจน์, ลิฟท์ สุพจน์, ซานิ, ปาล์ม ณัฐดนัย
ท่านชายในสายหมอกอำนวยการผลิตโดย: บริษัท ทีวีธันเดอร์ จำกัด
ท่านชายในสายหมอก บทประพันธ์ โดย วรรณึก
ท่านชายในสายหมอก บทโทรทัศน์ โดย ปณธี-ภควดี
ท่านชายในสายหมอก กำกับการแสดง โดย ศุภฌา ครุฑนาค
ท่านชายในสายหมอกออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.30 น. ทาง ช่อง 3
ท่านชายในสายหมอก เริ่มออกอากาศตอนแรกวันพุธที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2555
ติตามชมละครเรื่องท่านชายในสายหมอก ได้ทางสถานีโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ