@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร ท่านชายในสายหมอก ตอนที่ 13 วันที่ 10 ต.ค. 55

อ่านละคร ท่านชายในสายหมอก ตอนที่ 13 วันที่ 10 ต.ค. 55

“เธอกำลังหมิ่นเกียรติชั้น !” โซว์โกรธ เขาดันขิงไปติดผนัง “ถ้าฉันอยากจะอะไรๆกับผู้หญิงคนอื่น ! ฉันจะต้องมาทนทำงานพวกนี้อยู่ทำไม ผู้หญิงที่ฉันอยากจะกอด คือผู้หญิงที่ชั้น รักเท่านั้น”
ขิงนิ่งอึ้งไป เธอหวั่นไหวมากที่โซว์มาใกล้ขนาดนี้ ทั้งสองคนเริ่มรู้สึกถึงความใกล้จนลมหายใจแทบจะรดกัน
โซว์เสียงอ่อนลง “เข้าใจชั้นแล้วใช่มั้ย” โซว์จะแตะตัวขิง
ฟ้าครามแทบทนมองไม่ได้
ทันใดนั้น ขิงก็ผลักโซว์ออก

“ฉันไม่เข้าใจ! มีผู้หญิงอีกตั้งเยอะที่เค้ายอมรับนาย และเหมาะสมกับนายมากกว่า ทำไมนายจะต้องมาวุ่นวายกับชีวิตฉัน มาฝืนตัวเองเป็นสามัญชนให้มันยุ่งยาก ให้มันเสียเวลาด้วย !”
โซว์เจ็บปวด “ก็เพราะทุกอย่างที่ฉันทำ..เพื่อเธอ ฉันไม่เคยคิดว่ามันเสียเวลาเลยไงล่ะ..”
ขิงไม่อยากจะใจอ่อนไปกว่านี้จึงรีบผละหนีไป โซว์เจ็บปวดที่ขิงไม่ยอมฟังและไม่ยอมเข้าใจเขาสักที
ฟ้าครามก็เจ็บปวดเพราะภาพที่เห็นมันฟ้องว่าขิงยังคงอ่อนไหวในเรื่องของโซว์



ปีเตอร์ที่ปะแป้งเย็นเต็มหน้ากำลังโบกพัดยกใหญ่ ส่วนปากก็พร่ำบ่น
“กลางวันทำงานหนัก กลางคืนยังต้องนอนห้องเท่ารูหนู นี่มันชีวิตผู้ติดตามเจ้าชายหรือคนงานกันแน่เนี่ย !”
ปีเตอร์ลืมไปเพราะมัวแต่พัดให้ตัวเอง พอนึกขึ้นได้เขาก็รีบพัดให้เจ้าชายด้วย
“ถ้าเราอยู่กินสบาย แล้วจะเข้าถึงชีวิตสามัญชนได้ยังไง คนอย่างเรา ถ้าลองมุ่งมั่นแล้ว ก็ต้องทำให้เต็มที่ !” โซว์บอก
“รับด้วยเกล้าพะย่ะค่ะ เฮ้อ...” ปีเตอร์บ่น “เต็มที่ขนาดนี้แล้ว คุณขิงใจอ่อนบ้างรึยัง”
โซว์ชะงักไป แล้วก็รู้สึกหนักใจขึ้นมาทันที “เราไม่เชื่อ ว่าขิงจะใจแข็งไปได้ตลอดหรอก”
โซว์ยังยืนยันและยืนกรานที่จะพยายามต่อไป

วันต่อมา ขิงอยู่ในชุดของไกด์ทัวร์ที่ห้อยป้ายสตาฟพร้อม เธอกำลังตรวจสอบโปรแกรมการทำกิจกรรมของคณะอ.บ.ต. อยู่กับฟ้าคราม สักพักโซว์ก็เดินเข้ามา
“ขนของนี่ไปไว้ที่รถเลยใช่มั้ย” โซว์ถาม
ขิง และฟ้าครามชะงักไป
“เจ้าชายจะเสด็จไปด้วย จะได้ทรงทำหน้าที่อย่างครบถ้วน” ปีเตอร์บอก
“งานบริการน่ะ ต้องอดทนสูงมากนะ พระองค์แน่ใจแล้วเหรอ” ฟ้าครามถาม
โซว์ถือของออกไปให้ที่รถแทนคำตอบ
ขิงกังวล “ชั้นไปห้ามเค้าดีกว่า”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ให้เค้าพยายามให้เต็มที่เถอะ ผมก็อยากเห็นเหมือนกันว่าเขาจะทำยังไงต่อ”
ขิงอึ้งๆไปเพราะไม่นึกว่าฟ้าครามจะยืนยันแบบนี้
ทันใดนั้น ลัดลดาซึ่งอยู่ในรองเท้าส้นสูงปรี๊ด วิ่งเดรสบาน มาพร้อมหมวกปีกกว้าง
“ทำไมไม่มีใครมาตามฉันเลย ห๊ะ” ลัดลดาหันไปจิกขิง “บริการแย่ที่สุด !!”
“นี่เธอจะไปกับเค้าด้วยเหรอ” พัชรีถาม
“ฉันก็ต้องคอยไปดูแลเจ้าชายน่ะสิ ถามโง่ๆ”
พัชรีของขึ้นจนอยากจะซัดให้ แต่ปีเตอร์ดึงไว้
“คือพวกเราเป็นห่วงน่ะครับ ไม่ให้อยากให้คุณดาด้าต้องเหนื่อยมาดูแลเจ้าชาย” ปีเตอร์ขยิบตากับพัชรี “แทนที่จะเอาแรงไปทะเลาะกับยัยนั่น หาทางช่วยเจ้าชายดีกว่าน่า”
พัชรีได้คิดจึงค่อยใจเย็นลงมาหน่อย

รถทัวร์จอดอยู่ คณะอ.บ.ต.ที่จะไปทำกิจกรรมกำลังทยอยกันขึ้นรถ ลัดลดาไปยืนเชิ่ดรออยู่ด้วย พัชรี ปีเตอร์เดินมาแล้วก็ขยิบตาให้กันก่อนจะพากันเข้ามาหาลัดลดาด้วยสีหน้าตาตื่น
“คุณดาด้า ลืมของรึเปล่าคะ” พัชรีทำเป็นถาม
“ลืมอะไร? ความจำเริ่ด กินโอเมก้าทรีทุกวันอย่างชั้น ไม่มีซะล่ะ”
“เอ เห็นว่าเป็นแหวนเพชรใช่มั้ย คุณพัช ที่มีคนลืมไว้ในห้องน้ำน่ะ” ปีเตอร์บอก
“เพชรเม็ดเบ้อเร่อเลยล่ะค่ะ ในทริปนี้ก็ไม่มีผู้หญิงคนไหน หรูเริ่ดเท่ากับคุณดาด้าแล้วคิดว่าของคุณซะอีก..ที่แท้เข้าใจผิดหรอกเหรอเนี่ย” พัชรีรับมุก
“งั้นก็เอาไปให้ทางรีสอร์ทก็แล้วกัน แล้วถ้าหาเจ้าของไม่ได้ เธอก็...” ปีเตอร์พูด
“คริๆ ถ้าเป็นของชั้น ชั้นจะเอาไปขาย ! ไม่ต้องทำงานไปเป็นปีๆ เลย”
พัชรีทำท่าจะกลับเข้าไป
ลัดลดาชักเสียดายจึงรีบพูดขึ้นมา “เดี๋ยว! หรือว่าเมื่อกี๊ฉันจะเผลอลืมไว้จริงๆ” ลัดลดาเหล่ไปก็เห็นว่ารถใกล้จะออกแล้ว
“รถยังไม่ออกหรอกครับ เค้าก็ต้องรอวีไอพีอย่างคุณอยู่แล้ว” ปีเตอร์บอก
ลัดลดาเชิ่ดหน้าแล้วรีบเดินจ้ำกลับไปด้านในทันที ปีเตอร์กับพัชรีขยิบตาให้กันที่แผนสำเร็จ
พัชรีบอกฟ้าคราม “คุณดาด้าเค้าเปลี่ยนใจ ไม่ไปแล้ว ไปได้เลยค่ะ”
ฟ้าครามหันไปให้สัญญาณกับคนขับ พัชรี ปีเตอร์กระหยิ่มใจแล้วก็แตะมือกันที่กันท่าลัดลดาสำเร็จ รถเริ่มออกตัว แต่ไปยังไม่พ้นดี ลัดลดาก็วิ่งหน้าตื่นกลับมา
“แก แกหลอกชั้น แหวงพ้งแหวนเพชรที่ไหน มันมีแต่เพชรปลอม !!”
ลัดลดาขว้างแหวนเพชรเก๊ใส่พัชรีกับปีเตอร์
“อ้าว เพชรปลอมเหรอ ชั้นก็นึกว่าของจริง โทษทีน๊ะ ชั้นมันก็ตาไม่ถึงแบบนี้แหละ” พัชรีบอก
“หึยยย ทำให้ชั้นเสียเวลา” ลัดลดามองรถแล้วก็ตกใจ “ว๊าย รถ! เจ้าชาย ! รอดาด้าด้วย !!”
ลัดลดาจะวิ่งตามแต่ก็เห็นว่าไม่ทันแล้ว เธอหันขวับมาที่พัชรีกับปีเตอร์
“พวกเธอ พวกเธอสองคนต้องรับผิดชอบ !”
ลัดลดาทำหน้าตาเอาเรื่องสุดๆ
ลัดลดานั่งอยู่เบาะหลังรถยนต์ แล้วเธอก็สั่งพัชรีกับลัดลดา
“เร็วๆเข้า ! ตามไปให้ไวที่สุด ถ้าชั้นไม่ได้เจอเจ้าชาย ฉันเอาเรื่องพวกเธอสองคนแน่ !”
ปีเตอร์หันไปถามพัชรีที่กุมพวงมาลัยอยู่ ทั้งสองกระซิบกัน
“ยอมเค้าทำไม อย่าบอกนะว่ากลัว” ปีเตอร์ถาม
“ถ้าเราไม่พาไป ชีก็ต้องจิกให้พนักงานไปส่งจนได้นั่นแหละ” พัชรีขยิบตา “ให้อยู่ในกำมือเราสองคน ไม่ดีกว่าเหรอ”
ปีเตอร์ชะงักเพราะเขาเริ่มเข้าใจแล้ว ลัดลดาหงุดหงิดเพราะอยากจะไปอยู่กับโซว์ให้เร็วที่สุด

บนรถทัวร์ที่แล่นไป ขิงจะหยิบน้ำขึ้นมาแจกแต่กล่องใส่น้ำหายไป ปรากฏว่าโซว์เอาไปแจกแทนแล้ว โซว์หันมาสบตาขิงเพราะว่าเขาอยากช่วยเหลือ แต่ขิงทำฟอร์มว่าไม่ใส่ใจ ฟ้าครามเห็นว่าโซว์พยายามเริ่มทำคะแนน
ทันใดนั้น หัวหน้าคณะอบต. ก็ออกมากล่าว
“ที่อ.บ.ต....ของเรา ได้ออกมาบำเพ็ญประโยชน์กันอย่างสะดวกในวันนี้ ต้องขอขอบคุณคุณฟ้าคราม เจ้าของรีสอร์ท..... ที่ใจดี เป็นสปอนเซอร์การเดินทางของพวกเรา”
หัวหน้าคณะผายมือไปยังฟ้าคราม เสียงปรบมือของทั้งคณะดังขึ้น ฟ้าครามเขินๆ แล้วก็ยอมต้องรับไมโครโฟนที่หัวหน้าคณะฯยื่นมาให้อย่างเสียไม่ได้
“ผมและทางรีสอร์ทมากกว่าที่ต้องขอบคุณทุกคน ที่ตั้งใจมาทำประโยชน์ให้กับท้องถิ่น ผมยินดีสนับสนุนทุกๆงานที่พัฒนาท้องถิ่นของเราครับ”
สมาชิกอ.บ.ต.ปรบมือ พออกพอใจกันใหญ่
“ถ้าอย่างงั้นคุณฟ้าครามช่วยสนับสนุนเสียงเพลงเพราะๆให้พวกเราได้ฟัง ก่อนไปบำเพ็ญประโยชน์หน่อยสิคะ” สมาชิกคนหนึ่งบอก
“ถือซะว่าเป็นการสร้างขวัญและกำลังใจให้พวกเราก่อนไปบำเพ็ญประโยชน์ไงคะ” สมาชิกอีกคนเสริม
สมาชิกคนอื่นๆก็เชียร์กันใหญ่
“จะดีเหรอครับ ให้ยืนร้องอยู่คนเดียว ผมก็เขินแย่” ฟ้าครามเขิน
“ถ้าอย่างงั้นของเชิญคุณขิง ไกด์คนสวยของพวกเราร้องเพลงคู่กับคุณฟ้าครามหน่อยได้ไหมคะ” สมาชิกคนหนึ่งพูดออกมา
“เออ ... คือว่า ... “ ขิงเหล่ไปทางฟ้าคราม
สมาชิกอ.บ.ต. หลายคนสงเสียงเชียร์ “ร้องเลยค่ะ / อย่าลังเลเลยค่ะ / ทำเพื่อพวกเราหน่อยนะคะ”
ฟ้าครามมองสมาชิกอ.บ.ต.แล้วเหล่มองขิง “ถ้าทุกๆท่านเรียกร้องและส่งแรงเชียร์ออกมาแบบนี้ งั้นคงต้องเชิญคุณขิง มาช่วยร้องด้วยแล้วล่ะครับ”
ขิงอึ้งๆไป เมื่อถูกฟ้าครามมัดมือชก
“คุณขิง มาเร็ว ช่วยกันหน่อย” ฟ้าครามเรียก
สมาชิกอ.บ.ต. ยังคงเชียร์ “ร้องเพลงให้ฟังหน่อยสิคะ / ไม่ต้องเขิน / ร้องเลยค่ะ ร้องเลย”
สมาชิกอบต.ต่างพากันเรียกขิงให้มาช่วยฟ้าคราม จนขิงปฏิเสธไม่ได้ต้องยอมมายืนคู่กับฟ้าคราม
เสียงดนตรีคาราโอเกะดังขึ้น ฟ้าครามกับขิงร้องเพลงคู่กัน โซว์ซึ่งแจกน้ำอยู่ มองภาพทั้งสองคนเคียงคู่ร้องเพลงหวานแล้วก็อารมณ์ตกลงทันที
ทุกๆคนต่างหันไปสนใจ ฟ้าครามกับขิงจนแทบไม่สนใจจะรับน้ำที่โซว์แจกอยู่เลยด้วยซ้ำ ฟ้าครามกับขิงร้องเพลงโดยมีลีลาเข้ากันมากๆ คณะอ.บ.ต. ฟังกันจนอิน โซว์เริ่มจ๋อยเพราะรู้สึกว่าตัวเองเป็นเพียงแค่ส่วนเกิน

รถโฟร์วิลล์แล่นไปอย่างกระแทกกระทั้น ลัดลดาเวียนหัวเป็นอย่างมาก ขณะที่พัชรีขับอย่างเมามัน
“นี่ขับประสาอะไร ให้รถทัวร์คลาดสายตาไปห๊ะ เมื่อกี๊ไล่หลังกันอยู่แท้ๆ” ลัดลดาโกรธ “นี่ถ้าไม่เจอเจ้าชายนะ ฉันจะ..”
“เอาเรื่องพวกเราสองคน ! คุณพูดเป็นครั้งที่ 10 แล้ว” ปีเตอร์ขัดขึ้น
“ก็รีบๆขับไปให้เจอสักทีสิยะ แล้วนี่มันทางนรกอะไรเนี๊ยะ !” ลัดลดาโวย
“คุณไม่รู้อะไร นี่มันทางลัด คนอื่นเค้านั่งเมื่อยกันเป็นชั่วโมงๆ แต่เราจะพาคุณถึงที่หมาย ภายใน 20 นาที”
ลัดลดาชะงักไปเพราะคิดในใจว่าจริงเหรอ พัชรีส่งซิกด้วยสายตาไปหาปีเตอร์ ว่าให้จัดการต่อ ปีเตอร์หยิบอะไรอย่างหนึ่งขึ้นมา แล้วส่งไปด้านหลัง
“ดื่มน้ำส้มคั้นเย็นเจี๊ยบก่อนครับ จะได้รู้สึกดีขึ้น”
“นี่จะวางยาฉันรึเปล่าเนี่ย” ลัดลดาทัก
ปีเตอร์กับพัชรีชะงักแล้วก็ทำเป็นหัวเราะกลบเกลื่อน
“วางยาคุณ ? วางไปทำไม๊ วางแล้วได้อะไร คุณนี่ระแวงไม่เข้าเรื่อง” ปีเตอร์ว่า
“ปีเตอร์ ถ้าคุณดาด้า เค้ากลัว ไม่กล้าดื่ม นายก็ดื่มซะเองสิ” พัชรีบอก
ปีเตอร์จ้องหน้าพัชรีด้วยความตกใจว่าจะเอาจริงเหรอ
พัชรีขยิบตาว่างานนี้ต้องยอมนะ
ปีเตอร์กลัวแต่ก็ต้องทำฟอร์ม “น้ำส้มเนี่ย คั้นสด จากธรรมชาติ น่าดื๊ม น่าดื่ม”
ลัดลดายังไม่สน
ปีเตอร์กลั้นใจจะยอมพลีชีพแต่ก็แอบเหล่ลัดลดาว่าจะเอายังไง ลัดลดายังเฉย ปีเตอร์เสียวแต่ก็ยื่นปากไปจนขอบแก้วน้ำส้มจะจ่อปากอยู่แล้ว
“ฉันอาจจะหายมึน ถ้าได้ของเปรี้ยวๆ” ลัดลดาดึงแก้วมาเลย
ลัดลดาดูดเอาๆ ปีเตอร์โล่งอกแล้วก็สบตากันกับพัชรีด้วยแววตามีเลศนัย

ฟ้าครามกับขิงร้องเพลงจบลง สมาชิกอ.บ.ต.ปรบมือให้อย่างชอบอกชอบใจ ขิงเดินกลับมาที่เบาะนั่ง ทันใดนั้นก็มีกาแฟกระป๋องยื่นส่งมาให้เธอ
“ร้องเพลงเหนื่อยๆ แถมท่าทางดูเพลียๆ ดื่มกาแฟซะหน่อยสิ เผื่อจะได้รู้สึกดีขึ้น” โซว์บอก
ทันใดนั้นฟ้าครามก็ส่งขวดน้ำเย็นมาให้ขิง
“น้ำครับ คุณขิง ร้องเพลงคู่กับผมคงคอแห้ง ดื่มน้ำเย็นๆจะได้สดชื่น”
กาแฟกระป๋องและขวดน้ำเย็นยื่นมารอให้ขิงเลือก ทั้งโซว์และฟ้าครามต่างก็มองมาที่ขิงกันอย่างคาดหวัง ขิงรู้สึกกดดันแต่ก็ตัดสินใจเอื้อมมือออกไปรับ ทันใดนั้น รถทัวร์ก็เกิดสั่นและดับไปซะเฉยๆ ทุกคนในรถพากันประหลาดใจว่าเกิดอะไรขึ้น ฟ้าครามผละจากขิงแล้วหันไปบอกกับชาวคณะ
“ขออภัยนะครับ เกิดเหตุขัดข้องนิดหน่อย ทางเราขอเวลาสักครู่นะครับ” ฟ้าครามพูดกับขิง “เดี๋ยวผมลงไปดูรถหน่อย”
ฟ้าครามรีบลงไป ขิงกับโซว์มองหน้ากัน ทั้งสองรออยู่อึดใจ ฟ้าครามก็กลับขึ้นมาบอก
“ต้องขอโทษด้วยนะครับ รถเสีย คงต้องโทรเรียกช่างน่ะครับ”
คณะอ.บ.ต.ชะงักกันไปเล็กๆ เพราะไม่นึกว่าจะเจอปัญหา
ฟ้าครามพูดกับคณะอ.บ.ต. “ไม่ต้องห่วงนะครับ ยังไงผมจะรีบจัดการให้เร็วที่สุด”
ฟ้าครามปลอบทุกคนและพยายามควบคุมสถานการณ์
ลัดลดากรนหลับคอพับหมดสภาพอยู่ที่เบาะรถด้านหลัง ปีเตอร์ พัชรีแตะมือกันที่แผนสำเร็จ
“นึกไม่ถึงเลยนะ ว่าอย่างนายจะพกยานอนหลับกับเค้าด้วย” พัชรีว่า
“แหม ก็ภารกิจเจ้าชายหินขนาดเนี๊ยะ ชั้นจะข่มตาหลับได้ยังไง ถ้าไม่ได้ยาช่วย” ปีเตอร์บอก
“ยังไงอย่ากินมากนักล่ะ มันไม่ดี”
“เป็นห่วงชั้นเหรอ” ปีเตอร์ถาม พัชรีเขินไม่ยอมตอบ “ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ตอนเนี๊ยะ ก็มีคนช่วยกินยาแทนชั้นแล้วนี่”
พัชรีกับปีเตอร์เหลือบไปมองลัดลดาที่หลับอย่างเต็มที่อีกหนแล้วก็สะใจ พัชรีเปิดวิทยุในรถ แล้วทั้งสองก็ลั๊ลลากันอยู่ในรถ

รถทัวร์จอดเปิดประตูอยู่ข้างทาง คณะอ.บ.ต. ออกมารอกันอยู่ข้างนอก โซว์กับขิงเอาขนมมาแจกให้คณะอ.บ.ต. ฟ้าครามยืนคุมช่างที่กำลังซ่อมรถอยู่ ฟ้าครามปาดเหงื่อที่หยดลงมาเพราะความร้อน โซว์ที่กำลังเพลินเพราะได้แจกขนมอยู่กับขิงถึงกับชะงักไป เมื่อเห็นขิงเดินไปหาฟ้าคราม ขิงหยิบผ้าเย็นส่งให้ฟ้าคราม พร้อมกับน้ำดื่ม
“น้ำเย็นๆ จะได้ไม่เครียด” ขิงบอกฟ้าคราม
“แค่คุณเป็นห่วง ผมก็หายแล้ว” ฟ้าครามยื่นมือไปรับ “ขอบคุณมากนะครับ”
ฟ้าครามหยิบผ้าเย็นมาจะเช็ดเหงื่อ แต่มือนั้นก็ถือขวดน้ำอยู่เพราะมืออีกข้างเลอะที่ช่วยช่างซ่อมรถ ทำให้ถือไม่ค่อยถนัด
ขิงช่วยเอาผ้าเย็นซับหน้าให้ฟ้าคราม โซว์มองเห็นภาพบาดตาอีกครั้งหัวใจของเขาก็กระตุกไปทั้งดวง ฟ้าครามเหลือบมองสีหน้าโซว์แล้วก็แอบสะใจเล็กๆ
ทันใดมีเสียงร้องตกใจก็ดังขึ้น ขิง โซว์ และฟ้าครามหันไปมองก็เห็นสมาชิกอ.บ.ต.คนนึงเกิดอาการ เกร็งและช็อคเหมือนหายใจไม่ออก พร้อมกับมีอาการมือจีบ สมาชิกอ.บ.ต.คนอื่นๆร้องเอะอะโวยวาย
“ว๊าย!! ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด๊วยยยย !!! น้องคนนี้เป็นอะไรไปไม่รู้ค่ะ”
โซว์ ขิง และฟ้าครามเห็นอาการคนป่วยแล้วก็ต่างตกใจ

สมาชิกอ.บ.ต.คนหนึ่งกำลังเกิดอาการมือจีบ ทุกคนพากันเข้าไปมุงดู ขิงกับฟ้าครามเงอะๆงะๆ เพราะทำอะไรไม่ถูก ทันใดนั้นโซว์ก็แหวกไทยมุงเข้าไป
“ขอความกรุณาอย่ามุงนะครับ คนป่วยต้องการอากาศหายใจ ... คุณฟ้าคราม ช่วยพาทุกคนออกไปจากที่นี่ด้วยครับ!!!”
ฟ้าครามต้อนทุกคนให้ออกไปห่างๆ พี่สาวของคนป่วยร้องไห้กระซิกๆ
“ช่วยน้องชั้นด้วยนะคะคุณ ฮือๆๆๆ”
“ไม่ต้องห่วงครับ” โซว์ปลอบใจ
“นายจะให้ชั้นช่วยอะไร” ขิงถาม
“คุณไปหาถุงกระดาษมาให้ผม เร็วๆ ล่ะ”
ขิงวิ่งไปหาถุงกระดาษที่รถ ขิงเห็นถุงกระดาษสีน้ำตาลก็จัดแจงเทของข้างในทิ้งจนหมด ระหว่างนั้นโซว์ก็ช่วยบีบนวดแขนขาของสมาชิกอ.บ.ต.คนนั้นไปด้วย ขิงวิ่งกลับมาพร้อมถุงกระดาษที่นำมายื่นให้โซว์ โซว์เอาถุงกระดาษครอบปากสมาชิกอ.บ.ต.คนนั้น
“หายใจในถุงนี่นะครับ หายใจช้าๆ ใจเย็นๆ”
สมาชิกอ.บ.ต.คนนั้นหายใจเข้าออกในถุงกระดาษ ทุกคนมองอย่างลุ้นๆ
รถของรีสอร์ทที่พัชรีขับออกไป แล่นกลับมาจอดที่ลานจอดรถ ลัดลดาที่นอนอยู่ที่เบาะหลังพลิกตัว ด้วยความงัวเงียก่อนจะลุกขึ้นมาหาวและบิดขี้เกียจ
“ถึงแล้วเหรอคะคุณปีเตอร์” ลัดลดาถาม
“ถึงแล้วครับ” ปีเตอร์บอก
ลัดลดามองไปรอบๆ แล้วก็หน้าตาตื่น
“เอ๊ะ ... นี่มันรีสอร์ทนี่นา”
“ก็ใช่น่ะสิคะ คุณดาด้านึกว่าถึงที่ไหนล่ะคะ” พัชรีถามกลับ
ลัดลดาวี๊ด “ก็พวกแกบอกชั้นว่าจะพาชั้นไปหาเจ้าชายนี่นา”
“ผมก็พาคุณไปแล้วนี่ครับ คุณดาด้า” ปีเตอร์บอก
“ไม่จริง พวกแกโกหก!” ลัดลดาโวย
“จริงค่ะ พวกเราพาคุณไปหาเจ้าชายแล้ว แต่คุณเอาแต่หลับอยู่ในรถ ไม่รู้ไปอดหลับอดนอนมาจากไหน” พัชรียืนยัน
“จะบ้าเหรอ ชั้นต้องนอนแต่หัวค่ำทุกวัน ไม่งั้นผิวพรรณจะมีริ้วรอย บอกมานะว่าพวกแกทำอะไรกับชั้น?”
ปีเตอร์กับพัชรียักไหล่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ลัดลดามองไปหน้ารถแล้วก็นึกออก
“อ๋อ ชั้นรู้แล้ว”
ปีเตอร์ตกใจ “คุณรู้อะไร”
ลัดลดาแทรกตัวผ่านปีเตอร์กับพัชรีไปหยิบน้ำหอมปรับอากาศหน้ารถมายื่นใส่หน้าพัชรีกับปีเตอร์
“พวกแกใส่ยานอนหลับในช่องแอร์ใช่มั้ย ... เป็นไง ตกใจหน้าซีดเลยล่ะสิที่ฉันจับได้ ไอ้พวกขี้โกง ไอ้พวกมิจฉาชีพ” ลัดลดาว่า
ปีเตอร์กับพัชรีมองหน้ากัน ทั้งสองกลั้นหัวเราะจนไหล่กระเพื่อม
“ถึงชั้นจะสวย แต่ชั้นก็ไม่โง่หรอกนะ คอยดูนะชั้นจะไปฟ้องเจ้าชายว่าพวกแกกลั่นแกล้งชั้น”
ลัดลดาด่าจนคอแห้ง เลยหยิบน้ำขวดเดิมมาดื่มแล้วก้าวลงจากรถ เธอสะบัดบ๊อบเดินไปทางตัวอาคาร แต่พอเดินไปได้ 2-3 ก้าวก็หงายหลังหลับกลางอากาศ ปีเตอร์รีบวิ่งออกจากรถไปพยุงไว้ก่อนที่ลัดลดาจะล้มลง พัชรียิ้มเยาะ
“นี่น่ะเหรอ สวยแต่ไม่โง่ เชอะ”

อาการมือจีบของสมาชิกอ.บ.ต.คนนั้นค่อยๆ ทุเลาลง ทุกคนปรบมือให้โซว์ พี่สาวสมาชิกอ.บ.ต.คนนั้นจับมือโซว์ด้วยน้ำตานองหน้า
“ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยชีวิตน้องสาวชั้น”
“ไม่เป็นไรครับ”
โซว์ถอยฉากออกมาเพื่อปล่อยให้พี่น้องดูแลกันเองต่อ
“น้องเขาเป็นอะไรน่ะโซว์” ขิงถาม
“เค้าเรียกว่าโรค Hyperventilation syndrome หรือโรคมือจีบ จะมีอาการเมื่อเครียดหรือกังวลมากไป”
“นายรู้จักโรคนี้ได้ยังไง”
“ก็เพราะฉันไม่ได้หล่ออย่างเดียว แต่ฉันเก่งด้วยน่ะสิ”
ขิงทำหน้าเบื่อๆ แล้วก็เดินหนีโซว์ โซว์เดินตาม
“ฉันล้อเล่นน่ะขิง เพื่อนฉันที่นิวแลนด์เคยเป็น ฉันก็เลยพอจะรู้วิธีรักษาอยู่บ้าง”
“อ๋อ เหรอ”
ฟ้าครามคอยเทกแคร์สมาชิกอ.บ.ต.อยู่ที่อักด้านหนึ่งมองตามขิงกับโซว์แล้วก็เห็นความสนิทสนมกันของทั้งสอง ฟ้าครามถึงกับหน้าขรึม ทันใดนั้นเสียงเครื่องยนต์ก็ติดขึ้น คณะอบต.พากันเฮ
“รถซ่อมเสร็จแล้วครับคุณฟ้าคราม จะเดินทางต่อไหมครับ” ช่างซ่อมถาม
หัวหน้าคณะฯ ก็เข้ามาถาม “เอายังไงดีครับคุณฟ้าคราม เริ่มมืดแล้วด้วย สงสัยทริปจิตอาสาชาวอ.บ.ต.ขอซ่อมแซมห้องสมุดคงต้องเป็นหมันไปก่อนนะครับ”
ฟ้าครามมองสมาชิกอ.บ.ต.แล้วหันไปมองขิงด้วยความรู้สึกว่าวันนี้คงมาเสียเที่ยว

รถบัสที่พาคณะอบต.ไปสร้างห้องสมุดวิ่งกลับมาที่รีสอร์ท โซว์ลงมาช่วยขนของกลับเข้าไปในรีสอร์ท ฟ้าครามกับขิงลงมาจากรถ
“น่าเสียดายนะครับ วันนี้เราเลยไปซ่อมห้องสมุดให้เด็กๆ ไม่ทัน” ฟ้าครามบอก
“แต่วันนี้ก็เกิดเหตุสุดวิสัยจริงๆนี่ค่ะ แถมยังมีคนป่วยที่ต้องได้รับการดูแลอีกด้วยค่ะ” ขิงเข้าใจ
โซว์ช่วยแบกของหนักผ่านหน้าขิงกับฟ้าครามมาพอดี ฟ้าครามจึงพูดกับโซว์
“ขอบคุณมากนะครับเจ้าชาย ถ้าไม่ได้เจ้าชาย พวกเราก็ไม่รู้จะช่วยรักษาน้องเขายังไง”
“ยินดีครับ ผมพอจะรู้จักโรคนี้อยู่บ้าง ก็เลยพอช่วยได้” โซว์บอก
ขิงเบ้หน้า “ทำเป็นคุย”
“แต่ฉันก็เก่งจริงนี่นา”
“ทำได้แค่นี้ คิดว่าเก่งแล้วเหรอ”
ขิงส่ายหน้าแล้วปลีกตัวเดินออกไป โซว์เหวอ
“ขิง เดี๋ยวก่อน รอชั้นก่อน”
โซว์รีบเดินตามขิงไปติดๆ

ขิงเดินมาตามทางเดิน โซว์เดินตามมาจับแขนขิงไว้ ขิงพยายามสะบัดข้อมือออก
“ขิง ทำไมเธอไม่เห็นดีใจกับชั้นเลย” โซว์ว่า
“ทำไมชั้นต้องดีใจด้วยล่ะ” ขิงถาม
“ก็ชั้นทำได้แล้วน่ะสิ ชั้นทำให้ทุกคนเห็นว่าชั้นก็ใช้ชีวิตแบบคนปกติได้”
“นายเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า”
“เข้าใจผิด?”
“ใช่ ถ้านายจะบอกว่าการที่นายได้ช่วยเหลือคน แล้วทำให้นายกลายเป็นคนธรรมดาได้ล่ะก็ นายเข้าใจผิดอย่างแรง”
“แล้วสิ่งที่ผมทำมาตั้งสองวัน มันไม่ได้พิสูจน์อะไรเลยเหรอขิง”
“แค่สองวัน มันพิสูจน์อะไรไม่ได้หรอก ในเมื่อนายเป็นเจ้าชายมาตลอดชีวิต”
“คอยดูนะขิง ชั้นจะพิสูจน์ให้เธอเห็นว่าชั้นสามารถเป็นคนธรรมดาแบบเธอได้”
โซว์เดินหัวเสียกลับไป ขิงมีสีหน้าขรึมปนเศร้าแล้วพูดกับตัวเอง
“นายไม่มีวันเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ยังไงความจริงก็คือนายเป็นเจ้าชาย และชั้นก็เป็นสามัญชนอยู่วันยังค่ำ”
ขิงมองตามโซว์ไปอย่างเศร้าสร้อย

เช้าวันใหม่ โซว์กำลังทำความสะอาดพื้นล็อบบี้อย่างเอาเป็นเอาตาย ลัดลดาเห็นก็รีบเข้าไปห้ามปราม ปีเตอร์กับพัชรียืนมองอย่างอึ้งๆ อยู่ที่ด้านหลัง
“โถ ทรงเป็นถึงเจ้าชายไม่น่าต้องลดตัวลงมาทำงานหนักแบบนี้เลย เลิกเถอะเพคะ” ลัดลดาปราม
“อย่ามาห้ามเราเลย เราตัดสินใจแล้ว” โซว์บอก
โซว์เปลี่ยนมาเช็ดกระจกอย่างมุ่งมั่น
“สุดยอด นี่ชั้นว่าชั้นตื่นเช้าแล้วนะ ยังเห็นเจ้าชายตื่นก่อนชั้นอีก” พัชรีทึ่ง
ปีเตอร์เซ็ง “เจ้าชายทรงตื่นมาทำงานตั้งแต่ตีห้าแล้ว ผมห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง”
โซว์เช็ดกระจกเสร็จพอดีก็มีพนักงานเดินเข้ามาถามกัน
“มีใครว่างบ้าง ขอแรงไปซ่อมห้องสมุดให้เด็กๆ หน่อย”
“อ้าว ไหนว่ามีคนครบแล้วไง” โซว์ถามพนักงานคนนั้น
“ก็นายดำน่ะสิ ดันมาไส้ติ่งแตกเอาวันนี้ แรงงานก็เลยไม่พอ พรุ่งนี้เด็กๆ ก็จะเปิดเทอมกันแล้วด้วย”
โซว์นิ่งคิด “งั้นผมไปเองครับ”
“เจ้าชายอย่าไปเลยนะเพคะ” ลัดลดาปราม
ลัดลดาพยายามฉุดแขนโซว์ไว้ โซว์แกะมือลัดลดาออก
“ไปกันเลยครับ ผมพร้อมแล้ว” โซว์บอก
โซว์เดินออกไปแบบแมนๆ พัชรีรีบสะกิดปีเตอร์
“รีบตามไปช่วยเจ้าชายสิ”
ปีเตอร์งง “ฉันเหรอ?!!”
“เออ..ไปเลยไป!!”
ปีเตอร์ลนลานรีบตามไป “เจ้าชาย ... รอกระหม่อมด้วย”
พัชรีได้แต่ถอนหายใจอย่างเอือมๆ
ณ อาคารโรงเรียนแห่งหนึ่ง โซว์แบกไม้หน้าสามหนักๆ เดินอยู่ ขณะที่ปีเตอร์วิ่งตามด้วยหน้าตาร้อนใจ
“เจ้าชาย!”
โซว์หันกลับมาทำให้ไม้หน้าสามหมุนวืดจนเกือบโดนหน้าปีเตอร์ ปีเตอร์หลบวูบ
“มีอะไรปีเตอร์” โซว์ถาม
“อูย เจ้าชายทรงระวังหน่อยก็ดีพะย่ะค่ะ เกือบโดนกระหม่อมแล้ว”
“เจ้ากำลังทำให้เราเสียเวลา”
โซว์ส่ายหน้าแล้วแบกไม้หน้าสามเดินต่อไป ปีเตอร์วิ่งตาม
“กระหม่อมไม่ได้ตั้งใจจะพูดเรื่องนั้นพะย่ะค่ะ”
โซว์หันมาอีกรอบทำให้ไม้หน้าสามหมุนคว้าง ปีเตอร์หลบอีก
“แล้วเจ้าจะพูดเรื่องอะไร”
“เจ้าชายเลิกทำแบบนี้เถอะ ถ้าพระราชาทรงรู้เข้า มีหวังกระหม่อมถูกประหารเจ็ดชั่วโคตร”
“ไร้สาระน่าปีเตอร์ นิวแลนด์ไม่มีโทษประหารมาหลายสิบปีแล้ว”
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะพะย่ะค่ะ ...

อ่านละคร ท่านชายในสายหมอก ตอนที่ 13 วันที่ 10 ต.ค. 55

ท่านชายในสายหมอกนำแสดงโดย: หลุยส์, พั้นช์ วรกาญจน์, ลิฟท์ สุพจน์, ซานิ, ปาล์ม ณัฐดนัย
ท่านชายในสายหมอกอำนวยการผลิตโดย: บริษัท ทีวีธันเดอร์ จำกัด
ท่านชายในสายหมอก บทประพันธ์ โดย วรรณึก
ท่านชายในสายหมอก บทโทรทัศน์ โดย ปณธี-ภควดี
ท่านชายในสายหมอก กำกับการแสดง โดย ศุภฌา ครุฑนาค
ท่านชายในสายหมอกออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.30 น. ทาง ช่อง 3
ท่านชายในสายหมอก เริ่มออกอากาศตอนแรกวันพุธที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2555
ติตามชมละครเรื่องท่านชายในสายหมอก ได้ทางสถานีโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manager