@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร ไฟมาร ตอนที่ 17/2 วันที่ 27 ต.ค. 55

อ่านละคร ไฟมาร ตอนที่ 17/2 วันที่ 27 ต.ค. 55

กรรณนรียังไม่ตื่น นอนกระสับกระส่ายอยู่อย่างนั้น สรวงก้มลงบรรจงจูบที่หน้าผากอย่างแผ่วเบา ละมุนละไม
“ตื่นได้แล้วจ้ะ”
กรรณนรีลืมตาขึ้นมา “คุณสรวง...” หญิงสาวมองอย่างดีใจ “นี่คุณไม่ได้เป็นอะไรเหรอคะ”ผวาตัวกอดสรวงแน่น “ฉันดีใจ ดีใจที่สุดเลย”
สรวงมองกรรณนรีหน้าเศร้า เอามือเกลี่ยไรผมให้กรรณนรีอย่างอ่อนโยน บอกเสียงเศร้า
“ฉันจะเป็นอะไรได้ยังไง..ในเมื่อฉันรู้...เธอรอฉันอยู่”
กรรณนรียิ้มกว้าง “ฉันรักคุณค่ะ ฉันรักคุณ” กรรณนรีกอดสรวงแน่น
“ฉันก็รักเธอ”

กรรณนรีช้อนตาเงยหน้าขึ้นมามอง สรวงก้มลงจูบกรรณนรีอีก พลางบอก
“ฉันไปเจอสวนแห่งหนึ่ง..สวยมาก....เธอไปเที่ยวกับฉันนะ”
“ค่ะ คุณสรวง”
สรวงจูงมือกรรณนรี เดินออกไป สองคนเดินตรงไปที่ประตู

ทั้งคู่มาปรากฎตัวขึ้นภายในสวนดอกไม้ สวยราวกับภาพวาดในจินตนาการ สรวงจับมือกรรณนรีแน่น ขณะที่กรรณนรีมองภาพตรงหน้าอย่างตะลึงพรึงเพริด



“ที่นี่คือที่ไหนคะคุณสรวง...สวยจังเลย”
“ที่..ที่มีแค่เธอกับฉันแค่สองคน...เธอชอบมั้ย”
“ชอบสิคะ...สวย...สวยมาก”
“งั้นฉันจะมาอยู่ก่อน มาทำที่นี่ให้เป็นวิมานของเรา รอวันที่เธอมาถึง”
กรรณนรียิ้มกว้างสีหน้าฉงน “ทำไมต้องรอล่ะคะ”
“ก็...ฉันต้องมาอยู่ก่อนเธอไง...วันที่เธอมาถึง...ที่นี่..จะได้สวยขึ้น สวยยิ่งขึ้นกว่าเดิม”
กรรณนรีมองสบตาสรวงอย่างอบอุ่น สรวงก้มลงจูบกรรณนรีอีกแล้วพูดเสียงแผ่วเบา
“ฉันจะรอวันที่เราได้อยู่ด้วยกันนะ กรรณรี”
สรวงปล่อยมือแล้วเดินหายไป กรรณนรีมองอย่างงุนงง เรียกไว้
“คุณสรวงๆ”
กรรณนรีเดินตาม แต่สรวงช่างเดินไวเหลือหลาย จนกรรณนรีตามไม่ทัน

พอกรรรณนรีวิ่งตามมาเห็นเป็นอีกบริเวณในสวนสวย แต่ไม่มีแม้เงาของสรวง กรรณนรีตะโกนเรียกหา
“คุณสรวง..คุณอยู่ไหน...อย่าทิ้งฉันไปอย่างนี้ คุณสรวง”
กรรณนรีตะโกนสุดเสียง แต่สรวงไม่เหลียวกลับมา

เสียงกาวินทร์เคาะประตูห้องดังปังๆๆๆ ปลุกกรรณนรีให้สะดุ้งตื่นจากฝันร้าย
“กาวตื่นรึยัง”
กรรณนรีนั่งหอบหายใจอยู่ “ตื่นแล้วค่ะ”
“เร็ว...จะได้ออกไปหาพ่อ”
“ค่ะๆ”
กาวินทร์ผละตัวไป แต่กรรณนรียังนั่งหอบหาย ใจเต้นแรงไม่เป็นส่ำ
“คุณสรวง..คุณอย่าเป็นอะไรนะ ฉันรักคุณ”

กรรณนรีน้ำตาไหลพราก เจ็บปวดรวดร้าวในใจ เป็นห่วงสรวงมากยิ่งนัก
ในขณะที่นิคนั่งทำงานอยู่ มะยมเดินมาหาด้วยอาการร้อนใจ

“นิค...หลายวันมาแล้ว ฉันยังติดต่อกาวไม่ได้เลย...เราไปหากาวด้วยกันมั้ย”
“ปะ” นิคกำลังจะตอบว่าไป เสียงมือถือของมะยมก็ดังขัด มะยมรับ
“คะคุณนพ” ชะเง้อมองไปด้านหน้าออฟฟิศ “อ้าว! ตอนนี้อยู่หน้าสำนักพิมพ์ เหรอคะ? เดี๋ยวมะยมออกไปค่ะ แล้วเจอกัน” วางสาย “ว่าไงนิค ไปหากาวที่บ้านด้วยกันเปล่า”
“แกไปเถอะ ฉันจะทำงาน” นิคบอก
“โอเค.แล้วเจอกัน” คว้ากระเป๋าเดินออกไป ไม่ได้ติดใจสงสัย
นิคเงยหน้ามองตามไป ด้วยกิริยาน้อยใจ

มะยมเดินออกมาเห็นนพยืนรออยู่และทอดยิ้มมาอย่างอ่อนโยน มะยมงงในท่าทีของนพ
“มีอะไรรึเปล่าคะ?
“จะมารับมะยมไปทานข้าว”
“มะยมว่าจะไปหากาวที่บ้าน ติดต่อกาวไม่ได้เลย”
“สรวงก็ไม่ได้เข้าออฟฟิศเลย โทร.ไปก็ไม่ติด ไม่รู้มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”
“งั้นมะยมจะรีบไปหากาว”
“ผมไปด้วย”
นพนำมะยมเดินตรงไปที่รถ สองคนไม่รู้ว่าที่ด้านหลัง นิคมองตามตาละห้อย เสียใจ

สองคนเดินไปที่บ้านกรรณนรี เห็นประตูบ้านปิดล็อกแน่นหนา
“ไม่มีคนอยู่...ไปไหนกัน”
มะยมถามนพ ท่าทางกังวลใจ

ที่โรงพยาบาลยามนั้น เกริกแต่งตัวรีบเร่งเดินออกมาจากห้องน้ำท่าทีร้อนรน ขณะที่สองพี่น้องเพิ่งเข้ามาถึง ตกใจร้องเสียงหลง
“พ่อจะไปไหน” สองคนประสานเสียง
เกริกพูดด้วยอารมณ์โมโห “จะไปหาแม่ของลูก”
“พ่อจะไปทำไม” กรรณนรีงง
“ไปคุยให้รู้เรื่อง มันเรื่องอะไรถึงต้องลากลูกลากเต้าเข้าไปเกี่ยว จนเดือดร้อนกันไปหมด”
“ไม่ต้องไปหรอกพ่อ...พี่แก้วว่าแม่เยอะแล้ว” กรรณนรีว่า
“ยังไงพ่อก็ต้องพูด เพราะเรื่องทุกอย่างที่มันเกิดขึ้น พ่อมีส่วนผิดเหมือนกัน”
เกริกถลันออกไป สองพี่น้องรีบตาม

ภาพิศอยู่ในชุดคลุมท้องสวยเก๋ เดินออกมาหน้าคฤหาสน์ โดยมีน้อยลากกระเป๋าเดินทางตามมา
“คุณจะไปอเมริกานานแค่ไหนคะ”
ภาพิศเสียงแผ่วน้ำตาคลอ “ยังไม่รู้...อาจจะไม่กลับมาเลยก็ได้ แต่ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะโอนเงินมาให้ น้อยอยู่ดูแลบ้านด้วยก็แล้วกัน”
“ค่ะคุณหญิง แล้วอาการคุณแฉล้มเป็นยังไงบ้างคะ” น้อยห่วงแฉล้ม
“ยังไม่รู้...ฉันตั้งใจจะไปเยี่ยมแฉล้มก่อน แล้วค่อยไป ยังไงฝากบ้านด้วยนะ” กวาดตามองคฤหาสน์หลังโฮฬารที่ได้มาจากเสียงก่นด่าสาปแช่งของสุดา “ถึงจะเจ็บปวด แต่ฉันก็ยังมีความทรงจำกับที่นี่อยู่ดี”
ภาพิศเดินไป น้อยปล่อยโฮร้องเรียก
“คุณ....”
ภาพิศหันไปมองตกใจ น้อยวิ่งเข้าไปกอดภาพิศอย่างอาวรณ์
“น้อยรักคุณหญิงนะคะ..ยังไงกลับมานะคะ....น้อยคิดถึง น้อยอยากเลี้ยงคุณหนู”
“ขอบใจมากน้อย ขอบใจจริงๆ ที่ทำให้ฉันรู้ว่า...” น้ำตาคลอเบ้า “คนอย่างฉัน ยังมีคนรักอยู่”
“คุณหญิง” น้อยมองมีท่าทีงงๆ สีหน้าไม่เข้าใจ
“ถ้ามีโอกาส ฉันจะกลับมาจ้ะ เฝ้าบ้านดีๆ ล่ะ”

ภาพิศเดินออกมาพร้อมถือกระเป๋าออกมาเอง น้อยมองตามน้ำตาไหล ด้วยความอาลัยอาวรณ์
ขณะที่ภาพิศกำลังจะขึ้นแท็กซี่ กาวินทร์ขับรถมาจอด สามพ่อลูกเดินลงมา

ภาพิศตะลึง คาดไม่ถึง “พี่เกริก แก้ว กาว”
เกริกซึ่งท่าทีเหนื่อยอ่อนอยู่มากเอ่ยขึ้น
“ขอโทษที่มารบกวนเวลา พี่ไม่พูดอะไรนานหรอก....พี่แค่จะมาขอ...”
ภาพิศมองจ้องเกริก รอฟังด้วยแววตาลุ้น “ขออะไรพี่”
“พี่ไม่รู้ว่าเธอมีปัญหาอะไรกับบ้านใหญ่ แต่อย่าดึง ลูกของพี่ เข้าไปเกี่ยวข้องด้วย พี่ขอร้อง”
ภาพิศใจหล่นวูบน้ำตาคลอกับน้ำคำห่างเหินนั้น “แก้วกับกาวเป็นลูกของฉันเหมือนกัน”
“ถ้าเธอจะเรียกร้องเอาความเป็นแม่ เพื่อทำร้ายลูก เธอก็ไม่สมควรเป็นแม่ของใคร”
ภาพิศน้ำตาไหลพราก พูดออกมาเสียงสะท้าน “ฉันไม่เคยคิดทำลาย คิดทำร้ายลูก นังคุณหญิงสุดาต่างหากที่มันเป็นคนทำ
“แต่ถ้าเธอไม่เข้าไปยุ่งกับสามีเค้าก่อน เรื่องทั้งหมดก็ไม่เกิด”
ภาพิศเถียง “ก็ท่านอารักษ์เค้ามาหาฉันเอง”
“หยุดได้แล้ว คนอย่างเธอไม่เคยมองเห็นความผิดของตัวเอง เอาแต่โทษคนอื่น ที่ฉันมาวันนี้ไม่ได้มายุ่งเรื่องของเธอ แต่มาขอ อย่ายุ่งกับลูกของพี่อีก”
ภาพิศครวญคร่ำ “ไม่...ฉันรักลูก ฉันอยากแก้ตัว ฉันอยากเป็นแม่ที่ดี”
“ถ้าเธอรักลูกจริง ก็ออกไปจากชีวิตลูกซะ เพราะถ้ามีแม่ ที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ลูกก็อาจจะกลายเป็นคนเลว โดยไม่รู้ตัว อย่างที่เธอเป็นอยู่” ท้านประโยคเกริกเสียงแผ่วเบาลง ท่าทีอ่อนโยน แตะหลังลูกทั้งสอง “ไป แก้ว กาว”
กาวินทร์ กรรณนรี เดินตามเกริกขึ้นรถ ภาพิศร้องตะโกนเรียก
“แก้ว กาวอย่าทิ้งแม่ไป แม่รักลูก แม่รักลูก อย่าทิ้งแม่ไป”
รถของกาวินทร์เคลื่อนตัวไปไม่ยอมจอด ภาพิศทรุดตัวลงร้องไห้แทบจะขาดใจ

ในห้องพักฟื้นที่โรงพยาบาล สรวงนอนหมดสติ ยังไม่มีทีท่าว่าจะฟื้น หมอเจ้าของไข้เข้ามาตรวจดูอาการอยู่ สุดา กับอารักษ์มองแทบขาดใจ
“ลูกฉันเป็นยังไงบ้างคะหมอ”
หมอมีท่าทีหนักใจขณะบอก “อาการยังทรงๆ อยู่ครับ”
“เมื่อไหร่เค้าจะฟื้นครับ” อารักษ์ถาม
สุดาซักรัวเร็ว แทบคุมสติไม่อยู่ “เค้าจะฟื้นมั้ยคะหมอ? ลูกฉันเค้าจะฟื้นมั้ย”
หมอหนักใจมาก “ต้องรอดูอาการต่อไปครับ” จากนั้นหมอก็เดินออกไป
สุดาผวาเข้าไปกอดสรวงร้องไห้ครวญคร่ำ “สรวง..ฟื้นขึ้นมาสิลูก ฟื้นขึ้นมา” พอเห็นไม่ตอบโต้ก็เขย่า “ไม่รู้เหรอลูกว่าแม่จะขาดใจตายอยู่แล้ว สรวงลุกๆๆ”
อารักษ์เข้าไปดึงมือออก “คุณหญิงอย่าคุณหญิง”
“อย่ามายุ่ง” สุดาสะบัดตัวออก ผวากอดสรวงอย่างรักใคร่และหวงแหน “ฉันรักลูกฉัน..ฉันรักลูกฉัน สรวงลุกขึ้นมาคุยกับแม่ ลุกขึ้นมา”
สรวงนิ่งไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบ สุดาคลั่ง อาละวาดหนัก
“นังภาพิศๆ มันทำลูกฉัน...ฉันจะไปฆ่ามัน”
สุดาจะพุ่งออกนอกประตู อารักษ์รีบคว้าตัวเอาไว้
“อย่าคุณหญิง”
“ปล่อย” สุดาผลักออกอย่างแรง
อารักษ์ตวาด เรียกสติ “คุณหญิง”

อ่านละคร ไฟมาร ตอนที่ 17/2 วันที่ 27 ต.ค. 55

ละครเรื่อง ไฟมาร บทประพันธ์โดย : เกตุวดี
ละครเรื่อง ไฟมาร บทโทรทัศน์โดย : พนิดา
ละครเรื่อง ไฟมาร กำกับการแสดง : ทองสิทธิ์ โสดาโคตร , กฤษฎากร มะลิวัลย์
ละครเรื่อง ไฟมาร ผลิตโดย : บริษัทดาราวิดีโอ จำกัด
ละครเรื่อง ไฟมาร แนวละคร : ดราม่าเข้มข้น
ละครเรื่อง ไฟมาร ออกอากาศ : พุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางช่อง 7 สีทีวีเพื่อคุณ
ที่มา manager