อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 15/2 วันที่ 2 มิ.ย. 57
ปฐมเงยหน้าขึ้น แต่ไม่ยอมตอบ ลูกน้องจะตบอีก เสี่ยเพ้งยกมือห้ามไว้“ไม่ต้องเปลืองแรง ปฐม เราเป็นคนรุ่นเก่าเหมือนกัน ใช้วิธีเก่าๆแล้วกันนะ”
เสี่ยเพ้งหยิบกรรไกรขาเดียวของตัวเองออกมา
“ถ้าลื้อไม่ตอบ อั๊วจะตัดหู ตัดจมูกลื้อ แล้วตัดเส้นเอ็น แขน ขา ทีละข้าง แล้วก็ตอนลื้อซะ ปล่อยให้ลื้อตายช้าๆ แต่ถ้าลื้อยอมบอกเมื่อไหร่ อั๊วก็จะหยุด ยิ่งลื้อบอกเร็วเท่าไหร่ ลื้อก็จะรักษาอวัยวะในตัวได้มากเท่านั้น”
“เดี๋ยว”
เสี่ยเพ้งกับปฐมมองไป เห็นโจเดินตรงมา
“คุณกลับมาทำไม”
โจมองหน้าปฐม “ผมขอโทษ ผมหนีเอาตัวรอดไปคนเดียวไม่ได้”
“ไอ้โง่ คุณกลับมาอย่างงี้ก็เท่ากับเราตายสองคนน่ะสิ”
“ก็อาจจะเป็นไปได้ แต่เราก็อาจจะรอดทั้งคู่ก็ได้”
เสี่ยเพ้ง พยักหน้า “ตกลง ถ้าลื้อบอกว่าลื้อเข้ามาทำไม อั๊วจะปล่อยให้รอดทั้งสองคน”
“อย่าไปฟังมัน”
ปฐมพูดจบ โจก็ตอบสวนมาทันที “ผมเข้ามาขโมยของ”
“ขโมยของ ขโมยอะไรวะ”
โจส่งรูปถ่ายให้ลูกน้องเอาไปให้เสี่ยเพ้งดู
“ของแบบเดียวกับที่คุณเคยให้ตั่วเฮียตอนแต่งงาน”
เสี่ยเพ้งเห็นรูปก็ยิ้มเยาะ “เพื่อไอ้นี่ พวกลื้อยอมเสี่ยงตายเลยเหรอ”
“ผมอยากรู้มันคืออะไร”
เสี่ยเพ้งมองหน้าโจงงๆ “ลื้อไม่รู้ ? ”
“ไม่ ผมมาขโมยไม่ใช่เพราะอยากได้ แต่เพราะอยากรู้ว่ามันคืออะไร”
เสี่ยเพ้งหันมามองปฐมแว่บหนึ่ง แล้วค่อยๆ หันมาตอบโจ
“มันคือยา”
“ยาอะไร” โจรีบถาม
“ลื้อไม่ต้องรู้ เอาเป็นว่าอั๊วได้คำตอบแล้วว่าพวกลื้อมาทำอะไร อั๊วสบายใจแล้ว ทีนี้พวกลื้อก็ตาย
ได้แล้ว”
“อ้าว เฮ้ย ไหนเมื่อกี้ลื้อบอกจะปล่อยเราไง”
เสี่ยเพ้งหัวเราะ “พวกลื้อกับอั๊วเป็นศัตรูกัน ปล่อยไปก็โง่สิวะ ฆ่ามัน”
เสี่ยเพ้งจะเดินกลับเข้าบ้าน พวกลูกน้องมองโจแล้วยิ้มเหี้ยม
“เดี๋ยว”
โจตะโกนเรียก เสี่ยเพ้งหันกลับมา
“อะไร”
“รู้ใช่ไหมว่าผมเป็นคนขับรถของตั่วเจ๊ อยากรู้เรื่องของตั่วเจ๊ไหม”
เสี่ยเพ้งชะงัก มองโจครู่ใหญ่ แล้วยิ้มออกมา ขณะที่ปฐมดิ้นพล่าน มองโจด้วยสายตาโกรธแค้น
“น่าสนใจ ลื้อชื่ออะไร”
“ผมชื่อโจ”
เสี่ยเพ้ง ยิ้มมุมปาก “โจ ลื้อจะทรยศตั่วเจ๊เหรอ”
“ถ้าผมไม่ทำแบบนี้ผมก็ตายใช่มั้ยล่ะ”
เสี่ยเพ้งหัวเราะลั่น
“ถูกต้อง อั๊วชอบคนแบบลื้อว่ะ ไอ้คนซื่อสัตย์แบบปฐมน่ะอั๊วเหม็นเบื่อ แล้วก็ขยะแขยงมากๆ ลื้อนี่ถูกใจอั๊วจริงๆ มาเป็นลูกน้องอั๊วมั้ย”
โจรีบคุกเข่าคำนับเสี่ยเพ้ง “เจ้านาย”
ปฐมมองโจด้วยสายตาอาฆาตสุดๆ เสี่ยเพ้งหยิบกระเป๋าออกมา หยิบเงินออกมาปึกหนึ่งโยนให้โจ
“เอ้า เงินรับขวัญโว้ย”
“ขอบคุณครับ”
โจรับเงินมา แล้วคารวะเสี่ยเพ้งอีก ทันใดนั้นก็มีลมพัดกรรโชก พร้อมกับเมฆฝนดำเข้าปกคลุมแสงอาทิตย์ ครู่หนึ่งหมู่เมฆก็เปิดเป็นช่องเล็กๆ แสงอาทิตย์ส่องลงมาโดนหน้าเสี่ยเพ้งที่เงยหน้ามองอยู่ เสี่ยเพ้งยกมือข้างที่ถือกรรไกรขึ้นบังแสง พลันฟ้าก็ผ่าเปรี้ยงลงมาที่กรรไกรในมือ เสียงดังกึกก้อง ทุกคนในบริเวณนั้นล้มตึง เสี่ยเพ้งตัวดำ ควันลุก พลางถลึงตามองโจ
“อั๊วนึกออกแล้ว ลื้อ โจ โจตัวซวย”
เสี่ยเพ้งล้มตึง โจรีบลุกขึ้น แล้วเดินมาหาปฐม ขณะที่ลูกน้องคนอื่นๆ ยังช็อกอยู่ มองร่างเสี่ยเพ้งแบบไม่เชื่อสายตา โจรีบประคองปฐมออกมา พวกลูกน้องได้สติ หันมาจะอัดโจ
“รีบปั๊มหัวใจนายแกสิวะ เผื่อจะช่วยเขาทัน”
เมื่อกลับมาที่ดาดฟ้าของบ่อน โจก็รีบทำแผลให้ปฐม
“คุณรู้ได้ไงว่าจะมีฟ้าผ่าลงมา”
โจหัวเราะเบาๆ “ผมจะไปรู้ได้ไง”
“แปลว่าถ้าไม่มีฟ้าผ่า คุณจะยอมเป็นลูกน้องเสี่ยเพ้งจริงๆเหรอ”
“ไม่มีทาง แต่ผมไม่มีอาวุธอะไรอีก นอกจากลองวัดดวงตัวเองดู อยากรู้ว่าไอ้ฉายาห่วยๆแบบโจตัวซวยเนี่ย ถึงเวลามันจะศักดิ์สิทธิ์จริงรึเปล่า”
“มันเฮี้ยนจนผมขนลุกเลย ทันทีที่มันรับคุณเป็นลูกน้องเท่านั้น ฟ้าก็ผ่าเปรี้ยงเลย”
โจหัวเราะขื่นๆ
“ผมพยายามปฏิเสธเรื่องนี้มาตลอดชีวิต แต่ยิ่งนานวันมันก็ยิ่งเป็นเรื่องจริงมากขึ้นเรื่อยๆ”
“ผมไม่มีความรู้เรื่องนี้ ไม่รู้จะปลอบใจคุณยังไง แต่ยังไงก็ตาม ผมต้องขอบคุณคุณที่ย้อนกลับไปช่วยผม”
“ไม่ต้องขอบคุณ คุณตกอยู่ในอันตรายเพราะช่วยผม ยังไงผมก็ต้องช่วยคุณ”
ปฐมส่ายหน้า “เปล่าหรอก ที่ผมตามคุณไปไม่ได้จะช่วยคุณหรอก”
โจมองปฐมอย่างแปลกใจ
“ผมตามไปเพื่อปกป้องความลับ ผมเกือบจะฆ่าคุณในบ้านเสี่ยเพ้งแล้วด้วยซ้ำ เพราะไม่ต้องการให้คุณรู้ความจริง”
“ความจริง” ยิ่งฟัง โจก็ยิ่งงงหนัก
“จริงๆแล้ว ผมไม่คิดจะเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง ผมอยากให้มันตายไปพร้อมกับตัวผม”
“ดูคุณลำบากใจ ถ้ามันไม่เกี่ยวกับผม ก็ไม่ต้องเล่าก็ได้นะครับ”
“เกี่ยวสิ คุณอยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าตั่วเฮียตายยังไง”
โจพยักหน้า “ครับ”
“ผมเป็นคนฆ่าตั่วเฮียเอง”
โจอึ้ง และช็อกในคราเดียว
จากนั้นปฐมก็เริ่มต้นเล่าย้อนเหตุการณ์ในวันแต่งงาน เสี่ยสมชายในชุดเจ้าบ่าวยืนถ่ายรูปกับแขกเหรื่อที่มาอวยพรงานแต่งงานที่บริเวณด้านหน้างาน ปฐมเดินเข้ามาหา
“เสี่ยเพ้งมาครับ”
เสี่ยสมชายแค่นยิ้ม หน้าเหี้ยม
“ให้มันเข้ามา ในเมื่อมันกล้ามา ก็ต้อนรับมันให้ดี”
ปฐมรับคำ พลางเดินออกไป ครู่หนึ่งก็กลับมาเข้ามาพร้อมเสี่ยเพ้ง และลูกน้องสองคน เสี่ยเพ้งรีบเดินเข้ามาหา
“ยินดีด้วยครับเสี่ยป๊อกขอให้มีความสุขมากๆนะครับ”
“ขอบคุณมากครับ เสี่ยเพ้งมาด้วยตัวเอง รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง”
เสี่ยเพ้งรับกล่องมาจากลูกน้อง พลางยื่นส่งให้ปฐม
ปฐมยื่นกล่องของขวัญต่อให้พนักงานอีกคน ก่อนจะหันมาบอกเสี่ยเพ้ง
“เสี่ยเพ้ง เชิญทางนี้ครับ”
ปฐมนำเสี่ยเพ้งไปยังบริเวณต้อนรับ
“เสี่ยเพ้งเอาอะไรมาให้ตั่วเฮียเหรอครับ”
เสี่ยเพ้งยิ้มแบบมีเลศนัย พลางกระซิบบอกปฐม แล้วหัวเราะชอบใจ
ระหว่างที่งานเลี้ยงดำเนินไป เสี่ยสมชายก็ปลีกตัวเดินเข้ามาหาปฐม
“เหนื่อยจังว่ะแต่ก็มีความสุขดี ไม่คิดเลยอายุขนาดนี้แล้วจะยังมีโชควาสนาได้แต่งงานกับผู้หญิงดีๆแบบหว่าหวา”
“ก็จริงครับ เพราะคุณวนิษา เอ๊ย หว่าหวาน่ะเป็นผู้หญิงที่ทั้งสวยทั้งฉลาด เรื่องนี้ใครๆก็อิจฉาตั่วเฮีย”
เสี่ยสมชายยิ้มอย่างภูมิใจ
“ไอ้เสี่ยเพ้งคงยิ่งอิจฉา เออ จริงสิ มันเอาของขวัญอะไรมาให้อั๊ววะ”
ปฐมเบ้ปาก
“เฮอะ คนอย่างมันมีเหรอจะหวังดี มันเอายาโด๊ปมาให้ตั่วเฮีย มันบอกเป็นของดีจากเมืองจีน กินเข้าไปแล้วจะคึกคักตลอดคืน ลามกจกเปรตจริงๆไอ้นี่”
เสี่ยสมชายเงียบไปครู่หนึ่ง
“ปฐม งั้นลื้อช่วยเอายาของมันไปไว้ในห้องให้อั๊วหน่อย”
“ตั่วเฮีย”
“ปฐม อั๊วอยากให้หว่าหวามีความสุขในคืนพิเศษคืนนี้”
ปฐมมองหน้าเสี่ยสมชาย อย่างเข้าใจความคิด ก่อนจะพยักหน้ารับคำ
ปฐมเข้ามาในห้องหอของคู่บ่าว-สาว พลางแกะกล่องของเสี่ยเพ้งออกมา หยิบขวดยาภายในออกมาอ่านฉลากข้างขวดที่เป็นภาษาจีน เสี่ยสมชายเปิดประตูเข้ามาในห้องท่าทางตื่นเต้นราวกับเด็กหนุ่ม
“เป็นไงบ้างปฐม มันให้กินกี่เม็ด”
“สามเม็ดครับ”
เสี่ยสมชายบ่นอุบ
“ทำไมน้อยจัง อ่านดีหรือเปล่า อั๊วว่าสามสิบสามเม็ดดีกว่ามั้ง จะได้ปึ๋งปั๋งๆทั้งคืน”
“นั่นน่ะสิครับ ยิ่งคุณหว่าหวาดูเป็นผู้หญิงสุขภาพดี แข็งแรงแบบนั้น ถ้าตั่วเฮียกินน้อยไป อาจจะกลายเป็นไม่พอ ยาลูกกลอนแบบนี้เป็นสมุนไพรผมว่าคงไม่มีอันตรายอะไรหรอก เกินดีกว่าขาด”
อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 15/2 วันที่ 2 มิ.ย. 57
ละครรักออกฤทธิ์ บทประพันธ์ : นิตินันท์, วรรณพร, นิพลละครรักออกฤทธิ์ บทโทรทัศน์ : สมภพผูกพันน้อย
ละครรักออกฤทธิ์ กำกับการแสดง : คิง-สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ดำเนินงานโดย : สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ผลิต : บริษัท กู๊ด ฟีลลิ่ง จำกัด
ละครรักออกฤทธิ์ ออกอากาศทุกวันศุกร์ เวลา 20.25 น. และวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ