อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 23/2 วันที่ 8 มิ.ย. 57
กนกรัตน์อึ้งก่อนจะจำใจ "ค่ะ..ขอให้พี่คินพักผักผ่อนมากๆ นะคะ" กนกรัตน์หันไปพูดหวานกับปานตะวัน "คุณตะวันก็ด้วย" กนกรัตน์ทำน้ำเสียงแอบจิก "หวังว่าจะรีบพักผ่อนนะคะ..ดึกแล้ว!!”ปานตะวันมองหน้ากนกรัตน์แบบงงๆ
กนกรัตน์โชว์จุ๊บนาคินทร์เลย "กู้ดไนท์ค่ะพี่คิน"
ปานตะวันรู้สึกจุกอกทันที
กนกรัตน์เอียงแก้มให้ "มั่งสิคะ?”
นาคินทร์อดมองกระจกหลังแว๊บนึงไม่ได้ก่อนจะจุ๊บทีนึงแล้วพูด
กนกรัตน์จำใจลงรถไปยืนเอามือยันประตูตัวเองไว้เป็นการบังคับไม่ให้ปานตะวันย้ายมานั่งหน้า เธอโบกมือบ๊ายบาย
"บ๊ายบาย!! กู้ดไนท์!! ขับรถดีๆ นะคะ"
นาคินทร์เหลือบมองกระจกหลัง ปานตะวันไม่สนใจ สุดท้ายนาคินทร์ก็ขับรถออกไป กนกรัตน์ยังยืนบ๊ายบายอยู่ตรงนั้นก่อนจะพูดกับตัวเอง
“..ยังเหลือแกอีกคนสินะ..นังปานตะวัน?!”
ประกายเดือนนอนหันข้างแต่ก็นอนไม่หลับ เธอหันไปป๊ะนัครินทร์ที่นอนลืมตาโพลงจ้องตาแป๋วอยู่
ประกายเดือนกริ๊ด "ว๊าย!!" เธอตีนัครินทร์จนหน้าหงาย
นัครินทร์หน้าหงายเงิบ ก่อนจะกุมหน้าเพราะเจ็บมาก "โอ๊ย! อะไรฮะเมียจ๋า?? เมียจ๋ามือหนักมากเลยฮะ?" นัครินทร์กุมป้อยๆ "อยู่ดีๆ มาตีสามีทำไมฮะ?”
"ก็จะบ้าเหรอ? มานอนจ้องอยู่เนี่ย ตกใจหมด!”
"เอ๊า!! ไม่ให้จ้องตาแล้วจะให้ทำอย่างอื่นมั๊ยล่ะฮะ? ก็เมียจ๋าเป็นคนสั่งเองไม่ใช่เหรอฮะว่าให้สามีนอนจ้องตาอย่างเดียวไม่ให้ทำอย่างอื่น"
ประกายเดือนเซ็งจึงถอนใจเฮือก "ก็ทำไมต้องจ้องขนาดนี้?!" ประกายเดือนลุกขึ้นนั่งกอดหมอน "คนยิ่งกลัวๆ อยู่"
"กลัว? กลัวอะไรฮะ?" นัครินทร์นึกได้ "อ๋ออ..กลัวผี"
ประกายเดือนสะดุ้งแล้วก็กระโดดกอดแน่นทันที "บ้า!!! บ้าๆๆๆ จะพูดทำไม๊??”
นัครินทร์อมยิ้มที่ประกายเดือนกอดแน่นเลยกอดตอบ "โอ๋ๆๆ..ไม่ต้องกลัวนะฮะ"
ประกายเดือนมอง นัครินทร์ค่อยๆ คลายอ้อมกอดเพราะกลัวเมีย "เฮ้อ! นึกๆ ก็สงสารคุณฉัตรเนอะ ตอนอยู่.. เราก็ตบตีกันตลอด"
นัครินทร์มองด้วยความเข้าใจก่อนจะเข้าตัว "ม๊ะ?? เค้าถึงว่า คนเราตอนยังอยู่ด้วยกันก็ให้ดีๆ ต่อกันไว้" นัครินทร์มองเหล่ "อย่าร้าย"
ประกายเดือนเอนหลังแล้วก็เผลอฟังเพลินจึงพยักหน้าหงึกๆ "จริง.." ประกายเดือนนึกได้ "ว่าใคร?”
นัครินทร์เหวอไป "ปล่าวฮะ..คนอื่นเค้าพูดมาฮะ จำเค้ามาพูด"
ประกายเดือนค้อนขวับ แล้วก็นึกได้ "นี่!!" ประกายเดือนตีนัครินทร์จนสะดุ้งโหยงแล้วก็ร้องโอ๊ย! "คราวหน้าคราวหลัง อย่าหลุดอีกนะ วันนี้ก็เผลอหลุดไปทีนึงนะ ดีนะตะวันไม่ทันได้ยิน ถ้าตะวันรู้ว่าคุณกับฉันอยู่ด้วยกันแบบนี้ล่ะก้อ.." ประกายเดือนถอนใจเฮือก
"แล้วเมื่อไหร่จะบอกให้พี่สาวคุณรู้ได้เนี่ย?”
"ไม่รู้!! รู้แต่ไม่ใช่ตอนนี้"
นัครินทร์ล้มตัวลงนอน "โอเค้!!! งั้นก็นอนมองตากันต่อไปนะฮะ" นัครินทร์นอนจ้องประกายเดือน
ประกายเดือนที่ยังนั่งอยู่เป็นห่วงปานตะวัน
"ว่าแต่ตะวัน..ป่านนี้เป็นไงมั่งไม่รู้?”
รถนาคินทร์จอดเอี้ยดข้างทางทันที ปานตะวันแทบจะหัวทิ่ม
ปานตะวันกุมท้องโดยอัตโนมัติจึงแว้ดออกมา "โอ้ย!! ขับรถระวังหน่อยสิคุณ!! เดี๋ยวลู.." ปานตะวันจะพูดว่าลูกแต่ก็ชะงักก่อน "เดี๋ยวฉันก็หัวทิ่มหรอก"
นาคินทร์มองกระจกหลังแล้วพูดเสียงเข้ม "ผมไม่ใช่คนขับรถ"
ปานตะวันเบือนหน้า ไม่สน
"แล้วคุณก็ไม่ใช่คุณนาย"
ปานตะวันหันขวับ
นาคินทร์พูดต่อเลย "จะนั่งเชิดอีกนานมั้ย"
ปานตะวันมองงงๆ
นาคินทร์สั่งเสียงเข้ม "มานั่งข้างหน้า!!”
ปานตะวันไม่พอใจจึงยังนั่งนิ่ง
"เร็ว!!" นาคินทร์เร่ง ปานตะวันยังเฉย นาคินทร์จึงพูดเสียงเข้ม "หรือจะต้องให้ผมไปอุ้ม?”
นาคินทร์ปลดเบลท์ทันที ปานตะวันสะดุ้งโหยงจึงรีบลงจากด้านหลังมานั่งด้านหน้า นาคินทร์มอง ปานตะวันรีบขึ้นนั่งแล้วคาดเบลท์พร้อม แต่นาคินทร์ยังนั่งนิ่งไม่ยอมออกรถ
"อ้าว!! จะเอายังไงอีก? ทำไมไม่รีบไปล่ะคะ? ไหนว่าจะรีบกลับไปพักผ่อน?” ปานตะวันถาม
นาคินทร์หันขวับมามองคล้ายจะบอกว่าเดี๋ยวเหอะ ปานตะวันทำเฉไฉเบือนหน้าหลบไป นาคินทร์เอนเบาะนอนสบายหน้าตาเฉย
ปานตะวันหันขวับ "คุณ!! ทำอะไรเนี่ย?”
นาคินทร์ถอนใจเฮือกก่อนจะหลับตาพูด "พักผ่อน!!”
ปานตะวัน เหวอ "พักผ่อนอะไรของคุณ?? นี่คุณ..”
นาคินทร์ทำท่าให้เงียบ "ชู่ว์"
ปานตะวันชะงัก พอเห็นนาคินทร์หลับตาเธอก็นั่งนิ่ง
นาคินทร์หลับตาพูดเสียงเบาๆ นุ่มๆ "วันนี้ผมเหนื่อยมาก...อยากพักผ่อน..จริงๆ"
ปานตะวันอึ้งไป เธอมองนาคินทร์ที่หลับตานิ่งแล้วก็งงมาก เธอคิดว่าฉันจะยังไงเนี่ย? ปานตะวันมองนาคินทร์นอนหลับตาด้วยสายตาที่เริ่มอ่อนลง
นาคินทร์ค่อยๆ รู้สึกตัวตื่นขึ้นมามองๆ หันมาเห็นปานตะวันนั่งคุดคู้หลับอยู่โดยไม่เอนเบาะ นาคินทร์หันมามองปานตะวันอยู่อย่างนั้น สายตานาคินทร์คล้ายจะรักก็ไม่กล้ารัก เพราะทั้งรักทั้งน้อยใจ เขางงว่าทำไมถึงรักคุณไม่ได้?? และทำไมคุณต้องเป็นคนทำให้กนกวลีตายฯลฯ ซักพักผมของปานตะวันก็หล่นมาปรกหน้า นาคินทร์ค่อยๆ เอื้อมมือไปปัดอย่างแผ่วเบา ปานตะวันค่อยๆ รู้สึกตัวเหมือนมีมือใครมาแตะหน้าก็จะลืมตา นาคินทร์รีบหลับตา ปานตะวันตื่นขึ้นมามองๆ นาคินทร์แล้วก็เอามือแตะหน้าตัวเองเหมือนรู้สึก เธอหันมองนอกรถก็เห็นว่าเช้าแล้ว
ตะวันปลุกอย่างเกรงใจ "คุณคะ!! คุณนาคินทร์"
นาคินทร์ทำเป็นเพิ่งตื่น "ว่าไง?”
"นี่มันเช้าแล้วค่ะ..กลับบ้านเถอะ"
นาคินทร์ลุกขึ้นมาปรับเบาะ พอเห็นมีคนใส่บาตรอยู่แถวนั้นก็คิด "ผมยังไม่อยากกลับ"
ปานตะวันตาโต "อะไรกัน? คุณจะไปไหนของคุณอีกคะ?”
นาคินทร์ไม่ตอบ
นาคินทร์กำลังนิมนต์พระ แล้วก็ใส่บาตรกับกับข้าว ดอกไม้ ปานตะวันลอบมองความอ่อนโยนของนาคินทร์ พร้อมกับหยิบของส่งให้บ้าง ถวายดอกไม้บ้าง สุดท้ายทั้งสองก็ช่วยกันใส่บาตรพระทั้ง 3 รูป
นาคินทร์บอกกับพระรูปสุดท้าย "ผมขออุทิศบุญกุศลให้ผู้ล่วงลับ ชื่อ นางสาวปาริฉัตร สมุทรวงศ์ ครับ"
ปานตะวันหันไปมองนาคินทร์ด้วยแววตาอ่อนโยน พระสวดจนเสร็จ ปานตะวันมองนาคินทร์
นาคินทร์พึมพำ "คงเป็นทางเดียวที่ผมจะตอบแทนคุณ..คุณฉัตร"
ปานตะวันยิ่งมองนาคินทร์ด้วยสายตาอ่อนโยนมากขึ้น เธอคิดในใจว่าเขาก็ก็เป็นคนดีเหมือนกันนี่ นาคินทร์หันมองปานตะวันแบบเกือบจะเคลิ้มในสายตาของปานตะวัน แต่ก็ฮึดขึ้นมาเฉยเลย
"ใครดีกับผมๆ ก็ดีด้วย แต่ถ้าใครร้ายกับผม ผมก็จะร้ายตอบ" นาคินทร์ว่า
พูดจบนาคินทร์ก็เดินช้าๆ ไปขึ้นรถ ปล่อยให้ปานตะวันอึ้งอีกแล้ว
สาวิตรีตกใจ
"คุณพระช่วย!! ทำไมถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้กับ KTK?? KTK ของเราอยู่อย่างร่มเย็นเป็นสุขมาตลอดตั้งแต่คุณพ่อบุกเบิกมา จริงมั้ยคะ?”
ทวยเทพถอนหายใจเฮือก "นาคินทร์..ตำรวจเค้าว่ายังไงบ้าง?”
"ยังไม่สรุปครับ มองไว้กว้างๆ 3 ประเด็น อุบัติเหตุ, ฆ่าตัวตาย แล้วก็..ฆาตกรรม" นาคินทร์บอก "ตายจริง!! ตายแล้วๆ!! ทำไมอะไรมันจะฟังดูน่ากลัวแบบนี้" สาวิตรีพนมมือ "สาธุ!! ไม่จริงๆ ขอให้ไม่ใช่อะไรร้ายแรงด้วยเถิ้ด"
"สงสัยต้องทำบุญใหญ่ล้างซวยซะหน่อยมั้งคะ?” ใบตองเสนอ
สาวิตรีตีดังเพียะ "พูดจาอะไรใบตอง บ้านเราไม่เคยทำร้ายคิดพยาบาทอาฆาตแค้นอะไรใคร จะมาซวยเซยอะไรอย่างเธอพูดได้ยังไงกัน?”
นาคินทร์เหลือบมองปานตะวันแบบร้อนตัว ปานตะวันมองตอบ
"ยังไงนาคินทร์ก็ต้องดูแลให้ดีนะลูก เกิดเรื่องแบบนี้ ยังไงก็ไม่ส่งผลดีต่อ KTK ของเรา" ทวยเทพว่า
"ผมทราบครับ" นาคินทร์บอก
"ยังไงพี่คินก็ดูแลช่วยเหลือครอบครัวหนูฉัตรเธอให้ดีด้วยนะคะ" สาวิตรีพูด
"ครับ..ไม่ต้องห่วง"
"น่าสงสารคุณปาริฉัตรนะคะ ทำงานกับพี่คินมาตั้งหลายปี" นารถนรินทร์บอก
"แล้วอย่างนี้ใครจะช่วยงานพี่คินล่ะครับ? พี่คิน" วิทย์ถาม
นาคินทร์นิ่ง
"น้องนึกออกแล้วค่ะ"
"ใครเหรอคะลูกนารถ?”
นารถนรินทร์มองปานตะวัน "พี่ตะวันไงคะ"
ปานตะวันอึ้ง นาคินทร์หันขวับ อัครินทร์ก็หันขวับ ปานตะวันคิดว่าแย่แล้ว!!
อัครินทร์ปลอบใจปานตะวัน
"อย่าเพิ่งกังวัลไปเลยน่า..ยัยนารถก็พูดไปเรื่อย..อีกอย่าง..พี่คินก็คงจะไม่เอาคุณไปช่วยงานหรอก ในเมื่อคุณต้องดูแลยัยนารถ"
ปานตะวันยังกลุ้ม "โธ่!! คุณนารถนะคุณนารถ..ไม่น่าเลย"
"เครียดมากๆ เดี๋ยวหลานผมออกมาคิ้วผูกโบว์ ผมไม่ยอมรับนะครับ"
"คุณอัค..ยังจะมาพูดเล่น ตะวันเครียดจริงๆ นะคะ"
"นี่คุณ..คุณจะเครียดเพื่อ?? ก็ถ้าคุณไม่ยอมซะอย่าง พี่คินจะทำอะไรคุณได้? ในเมื่อสัญญาว่าจ้างที่คุณทำไว้กับพี่คินก็ระบุไว้แค่ว่าจ้างคุณมาดูแลยัยนารถ ไม่ได้ให้มาเป็นเลขาฯพี่คินซะหน่อย"
นาคินทร์เดินมามุมหนึ่งแล้วก็ชะงักฟัง
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 23/2 วันที่ 8 มิ.ย. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57 ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ