@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 9/4 วันที่ 30 มิ.ย. 57

อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 9/4 วันที่ 30 มิ.ย. 57

แม่จันทร์ที่แอบมองอยู่เบิกตากว้างด้วยความตกใจ แม่จันทร์กำลังจะก้าวออกไปขวางการกระทำของพอล แต่ก็มีมือใครคนหนึ่งยื่นมาดึงมือแม่จันทร์ไว้ แม่จันทร์เงยมองเจ้าของมือก็พบว่าเป็นยายแจ่ม
“แม่!!”

ยายแจ่มทำท่าจุ๊ปากให้แม่จันทร์เงียบแล้วหันไปมองพอลต่อ พอลยังเคลื่อนหน้าเข้าใกล้หน้าลูกจันเรื่อยๆ ทันใดนั้น พอลก็เป่าลมใส่หน้าลูกจันเบาๆ ยุงตัวหนึ่งที่เกาะอยู่ที่หน้าลูกจันบินจากไปเมื่อโดนพอลเป่าลมไล่ พอลยิ้มอบอุ่นหลังจากที่ปกป้องลูกจันจากยุงร้าย แม่จันทร์โล่งอกก่อนจะหันกลับไปพูดกับยายแจ่ม
“แม่..หนูสงสัยว่า....”
ยายแจ่มพูดแทรก “ค่อยๆดูไปก่อนดีกว่า”


แม่จันทร์งงที่ยายแจ่มรู้แล้ว
“อ้าว......แม่รู้?”
ยายแจ่มยิ้มๆ “ถ้าแม่โง่..จะเลี้ยงลูกกับหลานมาได้ถึงป่านนี้เรอะ”
แม่จันทร์หันไปมองพอลกับลูกจันด้วยสีหน้ากังวล
“จันทร์...แม่เองเกลียดผู้ชายมาตั้งแต่โดนพ่อของจันทร์ทิ้งไป..สอนจันทร์มาตลอดถึงความเลวร้ายของผู้ชาย..แต่ในที่สุดจันทร์ก็รักกับพ่อของลูกจันจนได้..เราฝืนพรหมลิขิตไม่ได้หรอกลูก...อย่างเดียวที่เราทำได้ คือภาวนาให้ลูกจันโชคดีได้เจอผู้ชายที่ดีกว่าที่เราสองคนเจอ”
ยายแจ่มหันกลับไปมองทางพอลและลูกจัน แม่จันทร์หันไปมองตาม ทั้งสองเห็นพอลกำลังนั่งลูบหัวและเป่ายุงให้ลูกจันเบาๆอย่างทะนุถนอม
อาร์ตประคับประคองแก้วกาแฟอย่างทะนุถนอมพร้อมเดินยิ้มกริ่มมาตามทาง ในขณะที่จุ้มจิ้มเดินถือกล่องของขวัญเดินสวนทางมา
อาร์ตดีใจ “จุ้ม..เจอพอดีเลย..อาร์ตกำลังจะเอากาแฟไปให้”
อาร์ตยื่นกาแฟให้จุ้มจิ้มอย่างเขินๆ จุ้มจิ้มรับมาหน้าเขินไม่แพ้กัน
“ขอบคุณนะ”
อาร์ตพยักหน้ารับคำขอบคุณแล้วขยับจะเดินจากไป
จุ้มจิ้มเรียก “อาร์ต”
อาร์ตหันมองจุ้มจิ้มงงๆ
“เอ่อ...ค่ากาแฟ..”
“ไม่เป็นไร..ซื้อมาฝาก”
จุ้มจิ้มทำหน้าจริงจัง “ไม่ได้..ต้องจ่าย...” จุ้มจิ้มหลบตาอาร์ต “เอ่อ..แต่..ไม่มีแบงค์ย่อยอ่ะ...เอ้า..เอาอันนี้ไปแทนละกัน”
จุ้มจิ้มยื่นกล่องที่ถือเตรียมไว้ในมือให้อาร์ต อาร์ตยื่นมือไปรับกล่องงงๆ
“ไม่เป็น...”

จุ้มจิ้มก้มหน้าก้มตาเดินออกไปก่อนที่อาร์ตจะพูดจบ อาร์ตงง เขาก้มลงเปิดกล่องที่จุ้มจิ้มให้มา อาร์ตเห็นสร้อยที่ถูกร้อยมาอย่างสวยงามวางอยู่ อาร์ตยิ้มแฉ่ง

มินตรายิ้มร้าย บนโต๊ะมีภาพถ่ายคู่ของณัฐกับลูกจันวางอยู่ ปีโป้นั่งทำหน้าภูมิใจในความสำเร็จนั่งอยู่ตรงข้ามมินตรา
“จัดการเลยมั้ย?..ฉันจะได้รีบปล่อยรูปให้ครบทุกสื่อ” ปีโป้ว่า
มินตราเบรก “ยัง!!”
ปีโป้งง “อ้าว...ทำไมล่ะ”
“คนแบบลูกจันมันแมว9ชีวิต ตายยาก....ถ้าจะฆ่า..ต้องหาช่วงที่มันกำลังอ่อนแรงที่สุด..แล้วกระทืบซ้ำ”
ปีโป้อ้าปากค้างกับความอำมหิตของมินตรา
มินตราจ้องหน้าปีโป้ “...เชื่อฉันสิ...ช้าแต่ชัวร์..สะใจกว่า”
ปีโป้และมินตราประสานตากันแบบตัวร้ายสุดๆ

ณ ร้านกาแฟหรู ลูกจันยืนสั่งอยู่หน้าเคาเตอร์
“ลาเต้ร้อนค่ะ”
พนักงานขานออเดอร์ลูกจัน
“ลาเต้ร้อน1แก้ว....100 บาทค่ะ”
ลูกจันเปิดกระเป๋าหยิบเงินขึ้นมา ทันใดนั้นก็มีมือปริศนาแย่งส่งเงินให้พนักงานซะก่อน พนักงานรับเงินไป ลูกจันหันไปมองเจ้าของมือปริศนาก็เห็นณัฐยืนยิ้มอย่างเป็นมิตรอยู่ตรงหน้า ลูกจันมองณัฐนิ่งเม้มปากแน่นพนักงานส่งกาแฟให้ลูกจัน
“ลาเต้ได้แล้วค่ะ”
ลูกจันรับกาแฟจากพนักงานแล้วหันกลับมาทางณัฐ ณัฐยืนยิ้มรอคำขอบคุณจากลูกจัน ลูกจันมองตรงไปที่ณัฐด้วยสายตาเย็นชาแล้ววางเงินตรงหน้าณัฐ
ณัฐจ๋อย ลูกจันเดินออกจากร้าน ณัฐมองตามลูกจันแล้วครุ่นคิด

ลูกจันกำลังเดินมาที่รถ เธอกดรีโมทแล้วเอื้อมไปเปิดประตูรถ ลูกจันสะดุ้งเฮือกกลั้นหายใจ เหงื่อไหลซึมจากไรผมของเธอ ลูกจันกลืนน้ำลายเอื๊อกและมีแววตาตื่นกลัว
ลูกจันค่อยๆเหลือบตาลงมองบริเวณบั้นเอวของตัวเองซึ่งมีปืนจ่ออยู่ ลูกจันหน้าเสียกว่าเดิม ลูกจันถูกโจรคนหนึ่งใช้ปืนจี้อยู่ ส่วนโจรอีกคนยืนคุมเชิงอยู่ใกล้ๆ โจรทั้งสองสวมหมวกกันน็อคปิดบังใบหน้า
ลูกจันพูดเสียงสั่นด้วยความกลัวโดยไม่กล้าหันไปทางโจร “เงินอยู่ในกระเป๋า..เอาไปสิ”
“ใครบอกว่าพวกเราอยากได้เงิน”
ลูกจันงงจนลืมกลัว “..อ้าว..ไม่อยากได้เงินแล้วมาจี้ฉันทำไม?”
“ก็ได้ข่าวว่าเกลียดผู้ชายมาก...เลยอยากจะมาช่วยกันทำให้เธอรักผู้ชายขึ้นไง”
โจรทั้งสองประสานเสียงหัวเราะกันตามแบบอย่างของผู้ร้ายสมัยโบราณ
“ฮ่าๆๆ”
ลูกจันเบิกตากว้างและตกใจโอเว่อร์
“ห๊า...ฉันจะโดนข่มขืนเหรอเนี่ย”
โจรสั่ง “เข้าไป!!”
โจรคนหนึ่งพยายามดันตัวลูกจันเข้าไปในรถ ในขณะที่ลูกจันก็ขัดขืนอย่างเต็มที่
“ว๊ายย...อย่านะ...ช่วยด้วย..ช่วยด้วย”
ณัฐส่งเสียงดังลั่น “หยุด!!”
โจรทั้งสองและลูกจันหันขวับไปทางเสียง ทุกคนเห็นณัฐยืนอยู่อย่างเท่มาก
ณัฐพูโดด้วยเสียงและท่าอย่างหล่อ “ปล่อยลูกจันเดี๋ยวนี้”
โจรทั้งสองหันไปมองหน้ากันแล้วระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างยียวน
โจรพูดด้วยท่าพูดไม่ต่างกับผู้ร้ายในละครฉลอง “เฮ้ย...ไอ้หนุ่ม..หมูเค้าจะหามอย่าเอาคานเข้ามาสอดดีกว่า”
ณัฐไม่พูดพล่ามทำเพลงรีบวิ่งเข้าใส่โจรคนหนึ่งทันที โจรหยุดจี้ลูกจันชั่วคราวแล้วหันกลับมาเล็งปืนไปทางณัฐ ณัฐต่อยโจรจนปืนหลุดจากมือ โจรต่อยณัฐกลับแต่ณัฐก็เบี่ยงตัวหลบได้อย่างสวยงามพร้อมเหวี่ยงหมัดสวนจนโจรเซล้มไป
โจรคนนั้นดูหวาดกลัวโอเว่อร์ เขารีบหันไปเรียกโจรอีกคน
“หนีเถอะ..มันเก่งว่ะ”
ณัฐยืนเก๊กหน้าเก่งตามคำโจร
โจรอีกคนไม่ฟังลูกพี่รีบพุ่งเข้าไปต่อยณัฐ3-4หมัดจนณัฐล้มลง
ณัฐปัดป้องหมัดพร้อมมองหน้าโจรแบบงงๆ โจรคนแรกยืนตะลึงแล้วรีบวิ่งเข้าไปลากโจรอีกคนออกจากณัฐ
“เฮ้ย....พอแล้ว”
โจรทั้งสองขึ้นมอเตอร์ไซค์ขับหนีไป ลูกจันยืนอกสั่นขวัญแขวนมองตามโจรไป ลูกจันหันมามองปืนของโจรที่ตกอยู่ เธอเดินเข้าไปหยิบปืนขึ้นมา ลูกจันค่อยๆลั่นไกปืน เปลวไฟโผล่มาทางปลายกระบอกปืนเพราะว่ามันคือไฟแช็ค!!!
ลูกจันเบะปากอย่างดูถูก เธอหันมาทางณัฐ ก็เห็นณัฐกำลังนอนโอดโอยอยู่บนพื้น ลูกจันรีบเข้าไปประคองณัฐ
ลูกจันถามด้วยสีหน้าห่วงใย “เป็นไงบ้าง”
ณัฐกำลังจุกแต่ฝืนเก๊กหน้าหล่อตอบกลับมาอย่างพระเอก
“ไม่เป็นไรค่ะ...ลูกจันปลอดภัยดีใช่มั้ยคะ”
ลูกจันพยักหน้าพร้อมยิ้มน้อยๆอย่างขอบคุณ ณัฐมองรอยยิ้มของลูกจันด้วยแววตามีเลศนัย!!
พอลกำลังนั่งอ่านหนังสือภาษาอังกฤษเกี่ยวกับเรื่องท่องเที่ยวอย่างสบายใจ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น “กริ๊งงง”
พอลหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วรับสาย
“ว่าไงพีท”
พีทมีใบหน้าสดชื่นดูสบายใจขึ้น “ไม่มีอะไรหรอก แค่จะโทรมาส่งข่าวว่าเราดีขึ้นมากแล้ว”
พอลยิ้มดีใจ “เหรอ...ดีจัง”
“เดี๋ยวถ้าเราตัดเฝือกเมื่อไหร่..นายก็จะได้กลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมแล้วนะ”
พอลหน้าเสีย
พีทพูดต่อ “นายอดทนอีกนิดนะพอล”
พอลอึกอัก “เอ่อ....เรายังพอทนไหว...มะไม่ต้องรีบก็ได้”
พอลวางหูแล้วก็ใจหายเมื่อนึกว่าใกล้จะถึงเวลาที่ต้องจากลูกจันแล้วเหรอเนี่ย

ณ บริษัทเซเลบ อุ่นเรือน แซนดี้ อาร์ต และจุ้มจิ้มตกตะลึง ที่ลูกจันกำลังประคองณัฐเข้าไปในห้องทำงาน
จอโทรศัพท์มือถือที่ปีโป้ถือเป็นโหมดกล้องวีดีโอที่กำลังอัดการเคลื่อนไหวของณัฐและลูกจัน ณัฐกับลูกจันหายไปในห้องทำงานของลูกจัน อุ่นเรือน แซนดี้ อาร์ต และจุ้มจิ้มหันมองหน้ากันงงๆ
“พี่ลูกจันพาคุณณัฐมาที่ทำงาน” จุ้มจิ้มงง
อาร์ตเสริม “ดูญาติดีกันด้วย”
แซนดี้ตกใจ “แปลกมาก”
อุ่นเรือนพูดไม่ออกจึงตอบรับสั้นๆ “ค่ะ!”
ทุกคนหันไปมองอุ่นเรือนพร้อมกันว่าพูดได้แค่เนี้ย ปีโป้ที่อยู่ในอีกมุมหนึ่งกำลังยืนคุยโทรศัพท์กับมินตรา
“ฉันว่า...ใกล้หมดเวลาของลูกจันแล้วล่ะ”
ปีโป้ยิ้มร้าย

พอลโผล่หน้าเข้ามาในห้องลูกจันพร้อมส่งเสียงทักอย่างร่าเริง
“ลูกจั.......”
พอลเห็นลูกจันกำลังนั่งทำแผลให้ณัฐในระยะใกล้ชิดก็อึ้งไป ลูกจันหันมามองพอล
“อ้าวพีท....แวะมากินข้าวเที่ยงกับฉันเหรอ”
พอลพยักหน้ารับแต่ตายังแอบเหลือบไปทางณัฐ ณัฐเหลือบตามองพอลอย่างหวาดระแวงเพราะคิดว่าเป็นพีท
“งั้นเดี๋ยวเราไปพร้อมกันเลยก็แล้วกัน”
พอลงงกับคำว่า"เรา"!

อาหารถูกกินจนหมด พนักงานเอาบัตรเครดิตมาคืนลูกจัน
ลูกจันพูดกับณัฐเสียงเรียบๆ “มื้อนี้ถือว่าฉันเลี้ยงขอบคุณที่คุณช่วยฉันวันนี้ก็แล้วกัน
“ขอบคุณค่ะลูกจัน..ที่จริงไม่ต้องเลี้ยงก็ได้..พี่เต็มใจปกป้องลูกจันอยู่แล้ว”
พอลมองเหล่ๆ และคิ้วขมวดสเต็ป1
“แล้ว..” ลูกจันมองไปที่แผลบนหน้าณัฐก่อนถาม “..ยังปวดอยู่มั้ย”
ณัฐทำเสียงออดอ้อนและตาหวานใส่ลูกจัน “ก็..เริ่มปวดแล้วค่ะ...สงสัยจะอักเสบ”
พอลยังคงมองแล้วขมวดคิ้วสเต็ป2
ลูกจันยื่นมือไปจับหน้าณัฐ ค่อนข้างแรง
ลูกจันถาม “เจ็บตรงไหน”
ณัฐเจ็บจริง “โอ๊ย”
“อุ๊ย...ขอโทษ”
พอลห็นลูกจันชักจะใกล้ชิดณัฐเกินไปแล้ว พอลก็ขมวดคิ้วสเต็ป3 ด้วยติ้วที่กระตุกมาก!!!

ณัฐกำลังนั่งหัวเราะหึๆ ในขณะที่เขากำลังนั่งบิ๊วอารมณ์อยู่คนเดียวในห้องทำงานจากหัวเราะแค่มุมปากก็ค่อยๆเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ...จนเจ็บแผล
“หึๆ....ฮ่าๆๆ...โอ๊ย”
ณัฐเอามือจับรอยช้ำที่หน้า
เสียงเคาะประตูดังขึ้น “ก๊อกๆ”
“เข้ามา” ณัฐว่า
เมย์ เลขาของณัฐเดินเข้ามา
เมย์อ้ำอึ้ง “เอ่อ...มีแขกมาขอพบคุณณัฐค่ะ”
“ใคร?”
“บอกว่าชื่อศักดิ์ค่ะ...แต่ท่าทางแปลกๆนะคะ..คือ...
ณัฐตัดบท “ให้เข้ามา”
เมย์มองณัฐงงๆ “...เอ่อ...ค่ะ”
เมย์เดินออกไปนอกห้อง
เสียงเคาะประตูดัง “ก๊อกๆ”
ประตูเปิดออก ชายหน้าตานักเลงคนหนึ่งเดินเข้ามา แม้จะไม่ได้ใส่หมวกกันน็อคแต่เสื้อผ้าก็บอกชัดว่าเป็นโจรคนหนึ่งที่เพิ่งจี้ลูกจันเมื่อเช้า ณัฐทำหน้าไม่สบอารมณ์ใส่ชายคนนั้น
“สั่งแล้วใช่มั้ยว่าไม่ให้มาที่นี่”
“ผมร้อนเงินน่ะนาย..ลูกต้องจ่ายค่าเทอมพรุ่งนี้ เลยมาขอรับค่าจ้างก่อน”
ณัฐเดินไปหยิบซองใส่เงินโยนไปบนโต๊ะ
โจรรีบเดินไปหยิบซองขึ้นมาเปิดดู หลังจากนับด้วยสายตาอยู่พักหนึ่งจึงเงยหน้าขึ้นพูดกับณัฐอย่างไม่พอใจ
“ทำไมมันน้อยกว่าที่เราตกลงกันล่ะครับ”
ณัฐตอบเสียงห้วนๆ “ก็ลูกน้องมึงเล่นทำเกินแผนที่กูบอก..ต่อยกูซะเกือบหน้าแหก...กูจ่ายให้แค่นี้ก็บุญแล้ว”
โจรมองตรงไปที่ณัฐอย่างไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
“กลับไปไล่ไอ้ลูกน้องโง่ๆของมึงออกไปซะเลยนะ...ทำงานโง่ๆแบบนี้..กูไม่เลี้ยงไว้ให้เปลืองข้าวสุกหรอก” ณัฐว่า
“แต่ตอนคุณอิงอรก็ใช้แผนนี้...นายยังเคยชมว่าไอ้ใบมันเล่นได้สมจริงดี”
“ก็ตอนนั้นมันเล่นดี..แต่ตอนนี้มันเล่นเกิน...ไม่ต้องพูดมาก..กูบอกให้ไล่ออกก็ไล่ออกสิ...แล้วรีบออกไปได้แล้ว เดี๋ยวใครมาเจอเข้าจะสงสัย”
โจรรับคำอย่างไม่เต็มใจ “ครับนาย”
โจรเดินออกไปจากห้อง ณัฐยิ้มปลื้มกับความสำเร็จของแผนตัวเอง
เสียงเคาะประตูดังอีก “ก๊อกๆ”
ณัฐคิดว่าโจรจึงตวาด “กลับมาทำไมอีก”
อิงอรงง “อรเองค่ะพี่ณัฐ”
ณัฐรีบหันมามองอิงอร
“ขอโทษค่ะอร พี่คิดว่าพวก..เอ่อ..พวกลูกน้องน่ะ”
อิงอรจ้องไปที่ใบหน้าณัฐที่เป็นรอยฟกช้ำดำเขียว
“กรี๊ดด”
อิงอรกรี๊ดพร้อมวิ่งเข้ามาดูหน้าณัฐใกล้ๆ
“พี่ณัฐ..เป็นอะไรคะเนี่ย..ใครทำพี่ณัฐคะ”
ณัฐตีหน้าเศร้า “อ๋อ...ก็พอดีพี่เจอโจรมันกำลังจี้...”
อิงอรขัดขึ้นมาอย่างไม่พอใจ “อย่าบอกนะคะว่าพี่ณัฐไปช่วยผู้หญิงที่กำลังโดนโจรจี้..เหมือนที่เคยช่วยอร”
ณัฐอ้อน “ไม่เหมือนหรอกค่ะ...ยายคนที่พี่ช่วยเค้าอายุเกือบ80แล้วมั้ง..ไม่สาวไม่สวยเหมือนอรซักหน่อย”
อิงอรยิ้มออก “งั้นก็แล้วไป” อิงอรจับหน้าณัฐเบาๆ “แต่ทำไมคราวนี้พี่ณัฐโดนเยอะจังคะ..ตอนช่วยอรน่ะพี่ณัฐชนะพวกโจรได้สบายๆเลยนี่”
“เอ่อ...ก็..ก็คราวนี้มันมากันเยอะอ่ะ...เอ่อ..เกือบ10คนแน่ะ”
“ห๊า..10 คน??” อิงอรตกใจ “มารุมจี้คนแก่คนเดียวเนี่ยนะ?”
ณัฐพยักหน้าไปส่งๆ
อิงอรพูดโดยยังจ้องหน้าณัฐอยู่ “เลว!!”
ณัฐสะดุ้ง
อิงอรเพิ่งรู้ตัวว่าพูดคำว่าเลวใส่หน้าณัฐ “คือ..อรด่าไอ้พวกโจรน่ะค่ะ”
ณัฐยิ้มแหยๆ เพราะโดนเต็มๆ
พอลเห็นลูกจันนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
ลูกจันพูดทั้งที่ยังก้มหน้าทำงาน “นี่ถ้าไม่รู้ว่าแกเป็นเกย์ ฉันต้องคิดว่าแกกำลังแอบรักฉันนะเนี่ย”

อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 9/4 วันที่ 30 มิ.ย. 57

อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ แนว:โรแมนติก-คอมเมดี
ละคร รักนี้เจ้จัดให้บทประพันธ์โดย จากเค้าโครงเรื่องของ อิสย่าห์-พิมพิสุธญ์
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ บทโทรทัศน์โดย จอมยุทธ เคน-นายนุกูล
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ กำกับการแสดงโดย เสกวสุ, สิปปกร ภควัชร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ผลิตโดย บริษัท พุด-เดิ้น จำกัด โดยผู้จัด : ปาจรีย์ ณ นคร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ออกอากาศ ทุกวันศุกร์–อาทิตย์ เวลา 20.15 น. เริ่ม 15 มิถุนายน 2557
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ