อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 9/3 วันที่ 30 มิ.ย. 57
จุ้มจิ้มมองอาร์ตงงๆ “เกาะทำไม?”อาร์ตงงกว่าที่อาการจุ้มจิ้มไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ “อ้าว..ก็..ก็เผื่อกลัว”
จุ้มจิ้มยิ้มแป้น “ไม่กลั๊ว....เราชอบ”
อาร์ตเงิบ “ห๊า?”
ทันใดนั้นเอง เครื่องเล่นก็เริ่มสตาร์ท การเคลื่อนตัวที่น่าหวาดเสียวทำเอาอาร์ตสะดุ้ง อาร์ตจับราวอย่างเกร็งมาก อาร์ตกลัวจนเหงื่อแตก หน้าซีด ตาเหลือก ในขณะที่จุ้มจิ้มยิ้มร่าด้วยท่าทางแฮปปี้มาก เครื่องเล่นออกตัวอย่างจริงจังน่าหวาดเสียว.พร้อมกับเสียงกรีดร้องของอาร์ต!
“อ๊าย....”
ลูกจันและพอลร่วมทำกิจกรรมต่างๆใกล้ๆกัน แต่ก็มีมินตราแทรกเข้ามาออดอ้อนพอลในทุกกิจกรรม
ลูกจันหงุดหงิดจึงเหวี่ยงใส่พอลเป็นระยะ บางครั้งถึงขนาดวงแตกเดินแยกตัวออกไปซะเฉยๆ พอลอึดอัดเพราะแสนจะแคร์ลูกจันแต่ความเป็นสุภาพบุรุษก็ค้ำคออยู่จนทำอะไรไม่ถนัด ส่วนมินตราแฮปปี้ที่ได้ทำลายบรรยากาศดีๆระหว่างลูกจันและพอล
ปีโป้กลิ้งตาล่อกแล่กขณะยืนอยู่ในห้องลูกจัน เวลาผ่านไป ปีโป้สำรวจข้อมูลลับตามจุดต่างๆในห้องลูกจันมีทั้งยืนสำรวจ ปีนขึ้นไปสำรวจ ตะแคงตัวสำรวจ โก้งโค้งสำรวจ ฯลฯ อย่างทุลักทุเลมาก
ลูกบิดประตูดังก๊อกแก๊ก
ปีโป้ตาเหลือกคิดในใจว่าซวยแล้ว
สักพักแม่จันทร์ก็เดินถือแจกันดอกกล้วยไม้เข้ามาในห้อง แม่จันทร์มองไปรอบห้องก็พบว่าห้องโล่งไม่มีใคร แม่จันทร์เดินเอาแจกันไปวางที่ข้างเตียงแล้วจะเดินออกไป
ปีโป้ที่ซ่อนตัวอยู่ในผ้าม่านถอนหายใจโล่งอกแต่ดันเซไปชนถังใส่ของดัง “โครม”
ปีโป้ตกใจสุดชีวิต แม่จันทร์ชะงักแล้วขมวดคิ้ว ปีโป้หน้าซีดเหงื่อแตกซิ่กคิดในใจว่าถูกจับได้แน่ๆ
แม่จันทร์ก้มลงมองที่เท้าตัวเองก็เห็นถังเล็กๆ อยู่ที่ปลายเท้า เพราะแม่จันทร์เตะถังในจังหวะเดียวกับที่ปีโป้ชนถังพอดี แม่จันทร์ก้มลงหยิบถังเล็กเก็บเข้าที่เดิมแล้วเดินออกไป
ประตูปิดสนิท ปีโป้ถอนหายใจอย่างโล่งอก
“โอย...หัวใจจะวาย”
อาร์ตถอนหายใจด้วยความโล่งอก อาร์ตกับจุ้มจิ้มเพิ่งลงมาจากเครื่องเล่นสุดหวาดเสียว อาร์ตอยู่ในสภาพที่เพลียมาก ส่วนจุ้มจิ้มยังดูสดใสสนุกสนาน
“ต่อเลยมั้ย?” จุ้มจิ้มถาม
อาร์ตสะดุ้งโหยงแล้วอึกอัก
“เอ่อ..ต่อเลยเรอะ???...เอ่อ..ไม่พักให้หายเวียนหัวก่อนซักหน่อยล่ะ..ไม่ต้องเกรงใจนะ...อาร์ตไม่รีบ”
“ไม่เอา..ไม่ต้องพักหรอก..กำลังมัน..ต่อเลยดีกว่า” จุ้มจิ้มมองไปรอบๆ “เอ๊..เล่นไรต่อดีน้า”
อาร์ตทำหน้าผิดหวังกับคำตอบของจุ้มจิ้ม แต่ก็ต้องรักษาศักดิ์ศรีลูกผู้ชายเอาไว้ อาร์ตมองไปรอบๆสวนสนุกเพื่อหาเครื่องเล่นซอฟท์ๆ
อาร์ตถาม “ม้าหมุนมั้ย?”
จุ้มหันมามองหน้าอาร์ตเป็นเชิงถามว่าคืออะไร อาร์ตจ๋อย
“เอ่อ..คงไม่ดี..งั้นชิงช้าสวรรค์มั้ย..ดีนะ..ได้ชมวิวด้วยไง”
จุ้มจิ้มส่ายหัวจริงจัง อาร์ตจ๋อยอีกครั้ง
จุ้มจิ้มพูดเสียงร่าเริงมาก “รู้แล้วจะเล่นอะไรต่อ..โน่นไง”
จุ้มจิ้มชี้มือไปด้านหลังอาร์ต อาร์ตหันมองตามมือจุ้มจิ้มก็เห็นรถไฟเหาะตีลังกาม้วนเกลียวประมาณ8ตลบ อาร์ตหน้าซีดเผือด กลืนน้ำลายเอื๊อก
ลูกจันกำลังใช้กรรไกรตัดก้านดอกกล้วยไม้อย่างคล่องแคล่ว
“พีท”
พอลรีบวิ่งเข้ามารับดอกไม้จากลูกจันใส่ตะกร้าในมือ
เสียงมินตราดังขึ้น “พีทค้า..ทางนี้ค่า”
มินตรายืนตัดกล้วยไม้อยู่อีกฝั่ง เธอกำลังยืนกวักมือเรียกให้พอลไปรับกล้วยไม้ใส่ตะกร้า พอลเหลือบมองลูกจันอย่างเกรงใจ
ลูกจันขมวดคิ้วอารมณ์ไม่ดี
“พีทคะ..มารับดอกไม้หน่อยค่ะ” มินตราเร่ง
พอลยิ้มแหยๆให้ลูกจันก่อนเดินไปรับดอกไม้จากมินตรา มินตราส่งดอกไม้พร้อมรอยยิ้มหวานเยิ้มให้พอล
ลูกจันกระตุกอย่างไม่มีเหตุผล ลูกจันรีบเอื้อมมือไปตัดดอกกล้วยไม้ฉับๆ
ลูกจันตะโกน “พี๊ทท”
พอลรีบวิ่งมารับดอกไม้จากลูกจัน
มินตราสีหน้าไม่พอใจรีบตัดกล้วยไม้ฉับๆ
“พีทคะ..รับดอกไม้ด้วยค่ะ”
พอลวิ่งไปรับดอกไม้จากมินตรา
ลูกจันหมั่นไส้จึงตัดดอกกล้วยไม้อีกฉับๆๆ พอลวิ่งไปรับดอกไม้จากลูกจัน
มินตราตัดดอกกล้วยไม้ฉับๆๆ พอลวิ่งไปรับกล้วยไม้จากมินตรา
สองสาวตัดดอกกล้วยไม้อย่างบ้าคลั่ง และพอลก็วิ่งไปมาอย่างน่าเวทนา
พอลเหงื่อเต็มหน้าแล้วหอบแฮ่กๆ
พอลถามลูกจัน “พอรึยัง?”
ลูกจันค้อน “ยัง!!...ฉันจะไปตัดฝั่งโน้นต่อ...แกตามไปแบกดอกไม้ให้ฉันด้วย”
พอลพยักหน้าเพลียๆ ลูกจันยิ้มสมใจก่อนจะเดินนำพอลไปอีกทาง มินตราหันมาเห็นพอลกับลูกจันกำลังจะเดินไปก็รีบหอบดอกกล้วยไม้เดินมาหาพอลกับลูกจัน
“จะไปไหนคะพีท”
“จะไปช่วยลูกจันทางโน้นครับ” พอลบอก
“อ้าว..แล้วใครจะช่วยมินถือดอกไม้ล่ะคะ”
พอลเหลือบมองลูกจัน ลูกจันทำสายตาที่บอกชัดเจนว่า เอาซี้ แน่จริงอยู่ช่วยมินตราซี้!
พอลรู้ตัวจึงรีบหันไปตอบมินตรา
“เดี๋ยวผมเรียกคนงานมาช่วยคุณมินดีกว่าครับ”
ลูกจันกลั้นยิ้มแทบไม่ไหวก่อนจะหันไปทำหน้า"ผู้ชนะ"ใส่มินตรา แล้วลูกจันก็หันหลังจะเดินออกไปพร้อมพอล มินตราเจ็บใจมากจึงตัดสินใจใช้แผนเท้าแพลง มินตราพับขาตัวเองลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นซะอย่างงั้น
มินตราร้อง “โอ๊ย”
พอลกับลูกจันหันมองมินตรา ทั้งสองเห็นมินตรานั่งโอดโอยอยู่ที่พื้น พอลกับลูกจันเดินกลับเข้าไปหามินตรา
“โอ๊ย...เจ็บ” มินตราร้อง
ลูกจันทำหน้ารู้ทัน “เป็นอะไร”
มินตราตอบลูกจันห้วนๆ “สะดุดล้ม..ขาแพลง” มินตราพูดกับพอล “เจ็บจังค่ะพีท..มินเดินไม่ไหวแน่ๆ..ช่วยประคองมินหน่อยค่ะ”
มินตราส่งสายตาวิงวอนพอล พอลกำลังจะเดินเข้าไปประคองมินตราตามแบบอย่างของพระเอกทั่วไป แต่ลูกจันพุ่งเข้าไปจับแขนของมินตราได้ก่อน
ลูกจันพูดกับพอลห้วนๆ “เดี๋ยวฉันช่วยประคองเอง” ลูกจันพูดกับมินตราเสียงหวานแต่ตาจิก “ดีมั้ยจ๊ะ?”
มินตราหน้าหงิกแต่ก็ยอมให้ลูกจันประคองอย่างไม่เต็มใจ
ปีโป้นั่งหมดสภาพอยู่กลางห้องลูกจัน
ปีโป้รำพึงกับตัวเอง “ไม่เห็นเจออะไรเลย...เสียเวลาเปล่าจริงๆเลย”
ปีโป้ลุกขึ้นยืนอย่างเซ็งๆ แหวนของปีโป้บังเอิญไปเกี่ยวกับขอบเตียงจนหลุดจากนิ้วกลิ้งไปใต้เตียงนอนของลูกจัน
ปีโป้ตกใจ “อุ๊ย!”
ปีโป้รีบก้มลงไปมองหาแหวนใต้เตียงลูกจันแต่ใต้เตียงมืดมาก ปีโป้ตัดสินใจยื่นมือควานหาแหวนใต้เตียง
ปีโป้ยิ้ม “เจอแระ”
ปีโป้กำลังจะดึงแหวนออกมาจากใต้เตียงแต่มือไปกระทบกับกล่องเหล็ก ปีโป้ขมวดคิ้วสงสัยว่าคืออะไร
กล่องเหล็กวางอยู่ข้างหน้า ปีโป้ค่อยๆเปิดกล่องเหล็กออกก็เห็นของกระจุกกระจิกพร้อมสมุดไดอารี่เล่มหนึ่งวางอยู่ในกล่องเหล็ก ปีโป้ค่อยๆหยิบของขึ้นมาทีละชิ้น เริ่มจากซองใสใส่เปลือกลูกอมหลายยี่ห้อเอาไว้
"เปลือกลูกอมรสโปรดของพี่ณัฐ"
ปีโป้หยิบขวดน้ำขึ้นมาดู
ปีโป้อ่านกระดาษที่แปะขวด "น้ำที่พี่ณัฐกินเหลือ...เราเอามากินต่อ..ชื่นใจจัง"
ปีโป้ทำหน้าเบ้เพราะรับไม่ได้กับการกินน้ำเหลือของคนอื่น ปีโป้หยิบของชิ้นต่อมาคือกล่องยาแก้เจ็บคอ
ปีโป้อ่านกระดาษแปะที่กล่อง "วันนี้พี่ณัฐเจ็บคอ..เราเลยซื้อยาอมให้..พี่ณัฐยิ้มหวานให้เราด้วย...กรี๊ด!!!" ปีโป้เบะปาก “เพ้อนะ!!”
ปีโป้หยิบปากกา5-6แท่งที่มัดรวมกันไว้มาดูพร้อมอ่านกระดาษที่แปะไว้
"ปากกาพี่ณัฐ...หมึกหมดแล้ว..แต่กลิ่นพี่ณัฐยังอยู่...ขอเก็บไว้ดมเวลาคิดถึงเนอะ..อิอิ"
ปีโป้ทำหน้านอยด์ความ"จิตนิดๆ"ของลูกจัน เธอหยิบสมุดไดอารี่ขึ้นมาแล้วค่อยๆเปิดออก ตั๋วหนังเรื่องฟ้าทะลายโจรถูกแปะไว้บนกระดาษพร้อมข้อความ
"หนังเรื่องแรกที่ได้ดูกับพี่ณัฐ...เกือบไม่ได้ดูแล้วสิ..โชคดีเพื่อนพี่ณัฐป่วย..เราเลยได้ดูกับพี่ณัฐแทน...นี่ใช่มั้ยที่เค้าเรียกว่าพรหมลิขิต!!!"
ปีโป้เปิดหน้าต่อไปเป็นตั๋วรถเมล์แปะเอาไว้พร้อมข้อความ
"วันนี้ไปเข้าคิวรอซื้อบัตรคอนเสิร์ตให้พี่ณัฐ..คนเยอะมาก...บัตรหมดก่อน..แต่ไม่อยากให้พี่ณัฐผิดหวัง..เลยขอซื้อบัตรต่อจากคนอื่น..บัตรแพงมาก..แต่คุ้มค่ากับสายตาเป็นประกายที่พี่ณัฐส่งมาให้เราตอนได้รับบัตร...ป.ล เสียดายคราวนี้เพื่อนพี่ณัฐไม่ป่วย...เราเลยอดดูคอนเสิร์ตกับพี่ณัฐ"
หน้าต่อไปเป็นกระดาษทิชชู่ใช้แล้วแปะไว้
"วันนี้พี่ณัฐชวนไปกินอาหารอิตาเลี่ยน..แต่พี่ณัฐลืมกระเป๋าตังค์..เราเลยเลี้ยงพี่ณัฐแทน...ค่าอาหารแพงมาก...แต่ได้แอบหยิบทิชชู่เช็ดปากพี่ณัฐมาเป็นที่ระลึก...คุ้มแระ!!
หน้าต่อไปเป็นลูกอมแปะไว้แต่ถูกมดกินลูกอมไปจนเกือบเหลือแต่เปลือกแล้ว
"อดหลับอดนอนทำรายงานให้พี่ณัฐ 3 คืนรวด..จนป่วยเป็นปอดอักเสบพี่ณัฐเลยให้ลูกอมมาเป็นกำลังใจ..ดีใจที่สุดเลย"
ปีโป้เปิดดูไปเรื่อยๆ เห็นตั๋วรถเมล์มากมายหลายหน้า
"ไปซื้อขนมเค้กให้พี่ณัฐ" ปีโป้เปิดหน้าต่อไป "ไปคืนหนังสือห้องสมุดให้พี่ณัฐ"..."ไปซื้อของขวัญวันเกิดให้พี่ณัฐ"
ปีโป้เปิดสมุดไปเรื่อยๆ ทุกหน้ามีตั๋วรถเมล์และข้อความ มีสลิปเอทีเอ็มหลายใบ
"สงสารพี่ณัฐจัง..โดนคุณแม่หักค่าขนมเพราะเกรดตก..เลยแอบเอาเงินไปให้..ต้องขอร้องตั้งนานกว่าพี่ณัฐจะรับ...พี่ณัฐบอกจะตอบแทนด้วยการดูแลเราไปตลอดชีวิต...มีความสุขจัง"
ปีโป้เปิดมาจนถึงหน้าที่มีดอกกุหลาบแห้งอัดติดไว้..พร้อมข้อความ
"วาเลนไทน์นี้..พี่ณัฐให้กุหลาบเราด้วย..พี่ณัฐบอกว่ารักเราคนเดียว..เราก็รักพี่ณัฐคนเดียวเหมือนกัน!!"
ปีโป้ทำหน้าครุ่นคิด
“พี่ณัฐ...ใครวะ?”
ปีโป้เปิดหน้าต่อไปแล้วก็ต้องทำหน้าตกตะลึงที่เห็นรูปคู่ลูกจันถ่ายคู่กับณัฐ ปีโป้แสยะยิ้มแล้วคิดในใจว่าเสร็จแน่ลูกจัน!!
ปีโป้ไลน์หามินตรา
"เจอของดีแล้ว..รีบกลับมาวางแผนต่อด่วน!!!"
มินตรากำลังถูกลูกจันประคองอยู่แอบเอียงหน้าอ่านไลน์ มินตราอ่านข้อความจบก็ยิ้มด้วยความปีติมาก
มินตราหันไปทางพอล
มินตราทำหน้ายิ้มแย้มโอเว่อร์ชนิดที่ปิดความดีใจไม่มิด “พีทคะ..พอดีปีโป้เค้าป่วยหนัก เดี๋ยวมินต้องรีบพาเค้าไปหาหมอก่อนนะคะ”
มินตรารีบสะบัดตัวหลุดจากลูกจัน
มินตราพูดกับลูกจัน “ฉันไม่เป็นไรแล้ว..ไปก่อนล่ะ” มินตราหันไปยิ้มหวานใส่พอล “แล้วเจอกันนะคะพีท
มินตรารีบวิ่งหน้ายิ้มแฉ่งออกไป พอลกับลูกจันมองตามงงๆ
“คุณมินคงห่วงเพื่อนมากนะ..วิ่งซะลืมขาแพลงไปเลย” พอลว่า
ลูกจันค้อนขวับ
“อุ๊ย..รำคาญ..ก็บอกแล้วไงว่าให้ดูละครซะมั่ง..ไอ้มุกขาแพลงเนี่ย..มันเป็นมุกประจำตัวนางร้ายทั่วประเทศไทย”
พอลทำหน้าคิด
“แต่ตอนที่เราเดินตามหาจุ้มจิ้มที่ทะเล..แกก็เคยขาแพลงนะ”
ลูกจันนึกภาพตอนตัวเองขาแพลงที่ทะเล
ลูกจันเหวี่ยง “มันไม่เหมือนกันนะยะ...พวกนางร้ายอ่ะะแพลงปลอม..ส่วนฉันเป็นนางเอก...แพลงจริงย่ะ!!”
ลูกจันสะบัดหน้าเดินจากไปอย่างอารมณ์เสียที่พอลแยกแยะนางร้ายกับนางเอกไม่ได้ พอลมองตามงงๆ ว่าใครจะรู้ว่าอันไหนแพลงจริงแพลงปลอม
อาร์ตกำลังยืนอ้วกจนหน้าเขียวหน้าเหลืองในสภาพหัวหูยุ่งเหยิง อาร์ตเห็นจุ้มจิ้มยื่นแก้วน้ำส้มคั้นมาให้ เขาเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นจุ้มจิ้มมีสีหน้าห่วงใย อาร์ตรับแก้วน้ำส้มมาดื่มด้วยอาการราวกับคนแพ้ท้อง
จุ้มจิ้มส่งยาดมให้ อาร์ตมือไม้สั่นก่อนจะรีบรับมาดมอย่างหมดฟอร์ม
จุ้มจิ้มถาม “ไหวมั้ย”
อาร์ตฝืนใจพยักหน้าแต่ยังดูผะอืดผะอมมาก
จุ้มจิ้มดูอาการออกว่าอาร์ตไม่ไหวแระ “พอดีกว่าเนอะ”
อาร์ตฝืนความเวียนหัวคลื่นไส้ไว้เพื่อความรัก “ไม่เป็นไร..ไปเล่นต่อเถอะ..จุ้มยังเล่นเครื่องที่อยากเล่นไม่หมดเลยนี่”
“แต่ว่า....”
“อาร์ตมียาดมแล้ว..อาร์ตไหว” อาร์ตยิ้มอ่อนโยน “จุ้มอยากเล่นอะไร ต่อล่ะ..เลือกเลย”
จุ้มจิ้มมองอาร์ตด้วยความซึ้งใจพร้อมยิ้มหวาน
“ขอบคุณนะ”
อาร์ตยิ้มตอบแบบหวานไม่แพ้กัน
“งั้นไปต่อนะ” จุ้มจิ้มยื่นมือมาให้อาร์ต
อาร์ตมองจุ้มจิ้มงงๆ จุ้มจิ้มหลบตาอาร์ตเขินๆปนขัดใจที่ผู้ชายไม่เก็ท เธอนึกในใจว่าจัดเองก็ได้ฟะ จุ้มจิ้มจับมืออาร์ต
จุ้มจิ้มอาย “ไป”
อาร์ตก้มมองมือจุ้มจิ้มที่จับมือตัวเองแล้วก็เงยหน้ามองจุ้มจิ้มก่อนจะยิ้มปากฉีกถึงหู อาร์ตกระชับมือจุ้มจิ้มแน่น
“ไปจ้ะ” อาร์ตบอก
อาร์ตและจุ้มจิ้มจูงมือกันเดินไปหาเครื่องเล่นต่อไป จุ้มจิ้มอายปนสุข ส่วนอาร์ตแฮปปี้มาก นาทีนี้ให้อ้วกแตกตายคาเครื่องเล่นเขาก็ยอม
ลูกจันนั่งเหงาๆมองแม่น้ำ พอลเดินมามองไปที่ลูกจันด้วยแววตาอาทร พอลเดินมานั่งข้างๆลูกจัน
ลูกจันพูดเสียงเศร้าๆ ไม่หันมามองพอล “ใจหายเนอะ พรุ่งนี้ก็ต้องกลับแล้ว”
พอลเสียงอ่อนโยน “อยากมาอีกเมื่อไหร่ก็บอกสิ..จะช่วยขับรถให้”
ลูกจันหันมามองพอลอย่างซึ้งใจ
“ขอบใจนะพีท...นอกจากแม่กับยายแล้ว..ชีวิตฉันก็มีแกนี่แหละที่ดีกับฉันที่สุด..เป็นคนที่ฉันไว้ใจที่สุด”
พอลหลบตาลูกจันเพราะรู้สึกผิดกับความไว้ใจที่ลูกจันมีให้
“เราจะอยู่ด้วยกันไปจนแก่เลยนะแก” ลูกจันพูด
พอลนิ่ง
“ถ้าวันนึงแกมีแฟน...แกก็ต้องอยู่กับฉันนะ” ลูกจันทำท่าคิด “อือ..เอางี้ก็ดะ..ให้แฟนแกมาอยู่บ้านเดียวกับเราก็ได้..แต่แกต้องแบ่งเวลาให้ฉัน 5วัน...ให้แฟนแก 2วัน...แฟร์ๆเลย!”
พอลอึ้งว่ามันแฟร์ตรงไหน ลูกจันยิ้มแฉ่ง ตาเป็นประกายดูเป็นเด็กจอมแสบมากกว่าสาวสวย
พอลหยั่งเชิง “แล้ว...ถ้าแกมีแฟนล่ะ”
ลูกจันตอบกลับมาอย่างมั่นใจ
“ไม่มี!!...แกก็รู้ว่าฉันเกลียดผู้ชาย”
พอลจ๋อยแต่ยังใจสู้หาข้อมูลต่อ
“ผู้ชายที่แกเคยรัก..ทำให้แกเจ็บขนาดที่ต้องเกลียดผู้ชายทั้งโลกเลยเหรอ”
ลูกจันมีแววเศร้าวูบขึ้นมาในแววตา เธอนิ่งเงียบแล้วเบือนหน้ากลับไปมองแม่น้ำ
ลูกจันพูดโดยไม่หันมามองพอล “ฉันไม่ได้เกลียดผู้ชายทั้งโลกหรอก..ฉันแค่.."ไม่เชื่อใจ"ผู้ชายอีกแล้ว”
พอลอึ้ง
“บางคนอาจต้องใช้เวลาเจ็บซ้ำๆหลายครั้งกว่าจะเข็ดเรื่องความรัก..แต่สำหรับฉัน..ครั้งเดียวก็มากพอแล้วที่จะทำให้ฉันหมดศรัทธาในความรัก”
พอลมองลูกจันอย่างสงสาร
พอลพูดด้วยเสียงปลอบประโลม “ถ้าเรื่องเก่าๆ..กับคนเก่าๆมันทำให้เจ็บ..ก็ลืมมันไปซะสิลูกจัน”
ลูกจันน้ำตาคลอขณะหันมามองพอล “ถ้ามันลืมได้ง่ายๆก็ดีสิ!”
ลูกจันน้ำตาร่วงลงกระทบแก้ม น้ำตาหยดนั้นราวกับหยดลงกระทบใจพอลด้วย พอลเศร้าที่ลูกจันยังไม่ลืมใครคนนั้น
ลูกจันพูดทั้งน้ำตาด้วยความอ่อนแออย่างถึงที่สุด “แกช่วยลูบหัวฉันเบาๆได้มั้ยพีท”
พอลพยักหน้าอย่างสงสาร ลูกจันเอนตัวลงหนุนตักพอล พอลค่อยๆลูบหัวลูกจันอย่างอ่อนโยน ลูกจันหลับตาแต่น้ำตาไหลซึมออกมาเป็นสาย
แววตาของพอลบ่งบอกชัดเจนว่าอยากช่วยรักษาแผลใจให้ลูกจัน พอลลูบหัวลูกจันที่นอนร้องไห้อยู่บนตักของเขาท่ามกลางดาวเต็มฟ้าเป็นพยาน
พอลผู้ยังนั่งลูบหัวลูกจันอยู่ โดยที่ลูกจันหลับไปแล้ว ข้างแก้มของเธอยังมีคราบน้ำตา พอลเริ่มปัดยุง พอลก้มลงจะปลุกลูกจัน พอลเห็นลูกจันหลับสนิทแลดูสวยปนเศร้า เขาค่อยๆก้มหน้าลงไปหาใบหน้าของลูกจันคล้ายจะจูบ
แม่จันทร์ที่แอบมองอยู่เบิกตากว้างด้วยความตกใจ แม่จันทร์กำลังจะก้าวออกไปขวางการกระทำของพอล แต่ก็มีมือใครคนหนึ่งยื่นมาดึงมือแม่จันทร์ไว้ แม่จันทร์เงยมองเจ้าของมือก็พบว่าเป็นยายแจ่ม
อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 9/3 วันที่ 30 มิ.ย. 57
อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ แนว:โรแมนติก-คอมเมดีละคร รักนี้เจ้จัดให้บทประพันธ์โดย จากเค้าโครงเรื่องของ อิสย่าห์-พิมพิสุธญ์
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ บทโทรทัศน์โดย จอมยุทธ เคน-นายนุกูล
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ กำกับการแสดงโดย เสกวสุ, สิปปกร ภควัชร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ผลิตโดย บริษัท พุด-เดิ้น จำกัด โดยผู้จัด : ปาจรีย์ ณ นคร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ออกอากาศ ทุกวันศุกร์–อาทิตย์ เวลา 20.15 น. เริ่ม 15 มิถุนายน 2557
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ