อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนอวสาน(2) วันที่ 5 มิ.ย. 57

อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนอวสาน(2) วันที่ 5 มิ.ย. 57

“คุณวนิษาสวยมากครับ สวยจนผมแทบหยุดหายใจเลย”
วนิษาหันมาทางปฐม
“แขกคงมาแค่นี้แหละค่ะ เริ่มงานได้เลยค่ะ”
ปฐมเดินมาที่กลางงาน ประกาศเสียงดัง

“คืนนี้ พวกเราทุกคนมากันที่นี่เพื่อเป็นสักขีพยานการแต่งงานของชายหญิงคู่นี้ เจ้าบ่าวคือคุณภาคย์ วัทยาเรือง เจ้าสาวคือ คุณวนิษา สุขจิตใจ ขออัญเชิญเทพเจ้าและฟ้าดิน เป็นประธานในงานมงคลนี้ด้วย เพื่อดลบันดาลความโชคดีทั้งปวงให้แก่คู่บ่าวสาวคู่นี้ และ ณ บัดนี้ขอเชิญคุณภาคย์กับคุณวนิษาจดทะเบียนสมรสด้วยครับ”
ภาคย์กับวนิษาเดินมาที่โต๊ะรับจดทะเบียน วนิษาแอบลังเล
“หยุดก่อนครับ”

วนิษาได้ยินเสียงโจก็ชะงัก เงยหน้าขึ้นช้าๆ เห็นโจยืนอยู่
โจนึกถึงตอนที่เขาบอกให้นายสุดใจขับรถตู้ขึ้นไปบนดาดฟ้าของอาคารจอดรถ ที่สนามบิน ก่อนที่จะตัดสินใจบอกกับระริน

“ริน ผมไปเมืองจีนไม่ได้”
“ทำไมล่ะ”
“ผมอยากไป ผมอยากมีชีวิตใหม่ ผมไม่อยากเป็นตัวซวยอีกแล้ว แต่พอถึงเวลา ผมกลับทำไม่ได้จริงๆ”
“เพราะวนิษาเหรอ” ระรินย้อนถาม
“ผมรักเขามากเกินกว่าจะยอมแพ้แบบนี้”
“โจ คุณดื้อมาตลอด ในที่สุดคุณก็ยอมรับว่าคุณแพ้ ทำไมคุณไม่ยอมรับความจริงล่ะว่าคุณเอาชนะดวงดาวไม่ได้หรอก คุณยังเจ็บไม่พออีกเหรอ”
“ผมรู้ ผมยอมเป็นคนแพ้ แต่ผมจะไม่ยอมแพ้ ผมขอโทษนะริน”
“ไม่ คุณบอกฉันแล้วว่าคุณจะไป คุณต้องไป”

ระรินตบหน้าโจฉาด ใหญ่
“แล้วคุณมาหลอกให้ฉันดีใจทำไม คุณไม่รู้หรือไงว่าฉันยังรักคุณ”
“ผมรู้ ผมขอโทษ”
ระรินร้องไห้ เข้ามากอดโจ
“ใกล้เวลาแล้ว เราไปกันเถอะนะ ฉันขอเตือน คุณจะต้องเสียใจแน่ๆ คุณไม่มีทางเอาชนะดวงดาวได้หรอก มันติดตัวคุณมาตั้งแต่เกิด ยิ่งคุณท้าทายมัน คุณก็จะยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น”
โจเงียบไปครู่หนึ่ง “ผมรู้“

คนทั้งงานหันมามองที่โจเป็นตาเดียว ขณะที่โจมองที่วนิษา
“คุณวนิ อย่าแต่งกับเขาเลยนะครับ”
“ทำไม”
“เพราะผมรักคุณ”
วนิษาได้ฟังก็ถึงกับอึ้ง ภาคย์รีบพูดแทรกทันที
“ผมก็รักคุณวนิษาเหมือนกัน แต่คุณกับผมต่างกันตรงไหนรู้มั้ย ดวงไง ผมคนเดียวเท่านั้นที่จะทำให้ความฝันของเธอเป็นจริงได้ แต่คุณทำไม่ได้ถ้าคุณแต่งงานกับเธอ คุณก็ต้องตายเหมือนๆกับคนอื่น ผมมีดวงปรมะแต่คุณไม่มี คุณโจตัวซวย”
“คุณวนิ ผมขอโทษที่ยอมแพ้ง่ายเกินไป แต่ตอนนี้ผมกลับมาแล้ว ผมจะสู้กับมันอีกครั้ง”
ภาคย์มองโจด้วยสายตาเย้ยหยัน
“คุณก็เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง คุณจะสู้กับอำนาจของเทพเจ้าได้เหรอ”
“ผมไม่ได้สู้กับเทพเจ้า แต่ผมสู้กับชะตากรรมของตัวเอง ให้โอกาสผมอีกครั้งนะครับคุณวนิ”
“จะให้โอกาสกี่ครั้งแกก็ไม่มีทางชนะหรอก คุณวนิษาอย่าไปเชื่อมัน”
“คุณวนิ คุณไม่ต้องเชื่อผม ขอแค่คุณศรัทธาในตัวผม”
วนิษามองโจอย่างตื้นตันใจมาก ภาคย์ถอยไปยืนข้างหลังวนิษา ที่ยืนนิ่ง ขณะที่ทุกคนในงานรอฟังคำตอบ
“คุณกลับไปเถอะค่ะโจ ฉันจะแต่งงานกับคุณภาคย์”
โจทรุดฮวบ แต่วนิษาไม่สนใจ พลางหันมาเซ็นชื่อในเอกสาร ภาคย์ยิ้ม แล้วก็เซ็นชื่อตาม โจมองอย่างคนหัวใจสลาย ภาคย์ทนดูไม่ไหว เดินไปจับมือโจฉุดให้ลุกขึ้น
“ความรักก็เหมือนกีฬา มีแพ้มีชนะ คุณมีน้ำใจนักกีฬาหน่อยสิ ถึงแพ้ก็แพ้อย่างสง่างาม”
“ผมขอให้คุณมีความสุขนะครับ”
โจจับมือกับภาคย์แล้วสวมกอด ภาคย์งงๆแต่ก็กอดตอบก่อนเดินกลับมาหาวนิษา
“เราไปไหว้ขอบคุณผู้หลักผู้ใหญ่ก่อนดีกว่านะครับ ที่รัก”
ทันใดวนิษาสะบัดตัวจะวิ่งหนี ภาคย์จับข้อมือไว้แน่น พลางกระซิบเบาๆ
“อย่าคิดทำอะไรนะครับคุณวนิษา”
วนิษายืนนิ่ง คำพูดขู่ของภาคย์ ตอนที่เดินหลบออกมายืนข้างหลังเธอ ยังก้องอยู่ในหู

“ถ้าคุณเลือกโจ ผมจะฆ่าโจด้วยปากกายาพิษที่คุณพจน์เตรียมไว้ให้ฆ่าคุณ”
ภาคย์ทำเป็นกอดวนิษาไว้ คนในงานมองงงๆ ภาคย์หยิบปากกาออกมา

“ในเมื่อคุณเซ็นใบสมรสแล้ว คุณก็ตายตามแผนเดิมนั่นแหละดีแล้ว”
วนิษานิ่งสงบ ภาคย์ถือปากกาขู่จะแทงวนิษา
“ในนี้มียาพิษเข้มข้น คุณตายภายในไม่กี่วินาทีแน่”
โจรู้ว่าวนิษากำลังตกอยู่ในอันตราย ก็มองอย่างหาทางหนีทีไล่ ขณะที่ภาคย์ยิ้มกริ่ม
“ ทุกคนจะนึกว่าคุณตายเพราะสู้ดวงปรมะของผมไม่ได้”
วนิษาเอาศอกกระทุ้งภาคย์ ภาคย์จุกแต่ก็เอาปากกาแทงวนิษา ที่รีบวิ่งไปทางโจ พลางตะโกนสั่งปฐม
“จับมันไว้”
ปฐมโบกมือสั่งลูกน้อง ภาคย์มองปากกาในมืออย่างงงงวย เพราะไม่ใช่ปากกายาพิษ
“เฮ้ย แล้วปากกาของฉันล่ะ”
“ด้ามนี้ใช่มั้ย”
โจหยิบปากกายาพิษของภาคย์ขึ้นมา ภาคย์ตะลึง
“แกทำได้ไง”
วนิษาก็เพิ่งนึกออก “คุณอ่านปากคนออก”
ที่แท้โจอาศัยช่วงที่กอดกับภาคย์สลับปากกา
“คุณก็รู้อยู่แล้วนี่ว่าผมเป็นนักมายากล ไม่น่าประมาทขนาดนี้เลยนี่นา”
โจมองภาคย์เย้ยๆ
“ปากกาด้ามนี้ก็จะเป็นหลักฐานส่งคุณเข้าคุกได้เลย”
“เอาปากกาคืนมา”
ภาคย์เดินมาหาโจ โจถอย ปฐมสั่งลูกน้อง
“จับมัน”
ลูกน้องปฐมลุยเข้าหาภาคย์ ภาคย์ถอยกรูด ทันใดนั้น ลมก็พัดกรรโชก เมฆฝนปกคลุม ฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมากลางงาน ปฐมกับลูกน้องโดนคลื่นความร้อนกระแทกหงายหลังไปตามกัน เหลือเพียงภาคย์ยืนเด่น ทุกคนตะลึง
วลัยร้องกรี๊ด อ. เม้งมองภาคย์อย่างศรัทธา
“นี่ไงล่ะ พลานุภาพของดวงปรมะ”
ภาคย์หัวเราะลั่น ลมพัดแรงโคมค่อยๆดับลงจนเหลือติดไม่กี่ดวง ฟ้าแลบปลาบๆ ลำแสงอาบหุ่น เทพเจ้า ที่ดูเหมือนโกรธเกรี้ยว
“เป็นไงล่ะ ใครแน่จริงก็เข้ามามาสิ” พูดพลางก็เดินเข้าหาวนิษา “คุณวนิษา ดวงดาวลิขิตไว้แล้วว่าคุณต้องเป็นเมียผมเท่านั้น”
โจกระโดดเข้ามาขวาง
“ฉันจะขอสู้กับดวงปรมะของแกเอง”
“มาเลยไอ้โง่”
โจเดินเข้ามาชก ภาคย์ยืนเฉย ฟ้าผ่าอีกเปรี้ยง โจแสบตา จนชกพลาด ขณะที่ภาคย์ชกสวนโดนโจเต็มๆ ก่อนจะกดโจลงกับโต๊ะที่เซ็นชื่อ แล้วดึงปากกายาพิษของพจน์ออกมาจากกระเป๋าโจ
“คราวนี้แกจะเล่นกลอะไรได้อีกก็โชว์มาเลย”
ภาคย์ยกปากกาจะแทงโจ วนิษารีบร้องห้าม
“คุณภาคย์อย่า”
“ตายซะไอ้โจตัวซวย”
ภาคย์ทิ่มปากกาลงมา โจสะบัดมือขึ้นมาปัดมือภาคย์ ปากกากระเด็นลอยคว้างขึ้นสูง ภาคย์ยิ้มอย่างเชื่อมั่น ปากกาหยุดกลางอากาศแล้วตกลง พุ่งลงกลางหน้าโจ ที่ขยับหนีไม่พ้นเพราะภาคย์กดคอตรึงไว้ ทันใดนั้นลมก็พัดกรรโชกแรงมาพอดี ปากกาเปลี่ยนทิศ พุ่งลงมาปักเสียบฉึกที่คอภาคย์
“ไม่”
ภาคย์หมุนคว้าง ก่อนที่จะมาหยุดตรงหน้า อ. เม้งพอดี พลางมอง อ. เม้ง ด้วยนัยน์ตา ที่เต็มไปด้วยประโยคคำถาม
“ทำไม”
ภาคย์ล้มตึงขาดใจตาย ต่อหน้า อ. เม้ง ที่ยืนงง มองภาคย์อย่างไม่เชื่อสายตา
โจวิ่งเข้ามากอดวนิษาไว้แน่น
“มันจบแล้วคุณวนิ มันจบแล้ว”
จังหวะเดียวกับที่ป๋อง ปลายฝน ม.ร.ว. จันทร์ธิดา คุณยายวรางค์ และหนุงหนิง ตามขึ้นมาบนดาดฟ้า
“อ้าว พี่โจ พี่ไม่ได้ไปเมืองจีนเหรอ โชคดีมากเลยพี่ ผมพาคนสำคัญมาพบพี่”
ป๋องร้องทักอย่างดีใจ โจหันไปเห็นคุณหญิงจุ๋มเดินขึ้นมา ก็แปลกใจ
“คุณหญิงจุ๋ม คุณหญิงยังไม่ตาย ผมก็ไม่ใช่โจตัวซวย”
วนิษานึกอะไรขึ้นมาได้
“ภาคย์เคยเป็นนายจ้างคุณรึเปล่า”
โจส่ายหน้า “ไม่เคย แต่เขาแต่งงานกับคุณแล้วนะ”
“แต่ฉันไม่เต็มใจนี่ เป็นโมฆะใช่ไหมคะ”
วนิษาหันไปถามเจ้าหน้าที่ ที่ดูเอกสารในมือ ด้วยสีหน้าคลางแคลงใจ
“คุณวนิษาเปลี่ยนลายเซ็นเหรอครับเนี่ย เซ็นไม่เหมือนครั้งที่แล้วนะครับ”
เจ้าหน้าที่มองทะเบียนสมรสในมือ เห็นลายเซ็นวนิษาเป็นตัวอักษรแปลกๆ แต่พออ่านลางๆ ได้ว่า โมฆะ
“โมฆะ ครับ ลายเซ็นแบบนี้ถือเป็นโมฆะครับ”
โจกับวนิษายิ้มให้กัน
“เพราะฉะนั้นภาคย์ไม่ได้ตายเพราะดวงกินผัวของคุณ”
“คุณหญิงจุ๋มก็ไม่ได้ตายเพราะดวงตัวซวยของคุณเหมือนกัน”

ทุกคนที่อยู่ในที่นั่น มองมาที่โจกับวนิษา แล้วยิ้มอย่างมีความสุข ที่ทั้งคู่หลุดพ้นจากดวงอาถรรพ์ที่สาปคนทั้งสองไว้
ขณะที่ระรินยืนเหม่อมองดวงดาวอยู่ที่เดิม

“แล้วฉันล่ะ ดวงของฉันคือดวงอะไร ทำไมฉันไม่เคยสมหวังเลย”
พลันก็ลมพัดกรูเข้ามา ระรินห่อตัวกระชับปกเสื้อรู้สึกหนาว พร้อมๆ กับมีมือยื่นถ้วยกาแฟควันฉุยมาให้ ระรินเอะใจ หันไปดู ก็เห็นเพ็ญแข ที่ยื่นถ้วยกาแฟให้
“คุณแม่รู้ไงว่าหนูอยู่ที่นี่”
ระรินมองเลยเพ็ญแขไป เห็นสุดใจยืนอยู่ห่างออกไป ก็รู้ว่าสุดใจเป็นคนบอก

อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนอวสาน(2) วันที่ 5 มิ.ย. 57

ละครรักออกฤทธิ์ บทประพันธ์ : นิตินันท์, วรรณพร, นิพล
ละครรักออกฤทธิ์ บทโทรทัศน์ : สมภพผูกพันน้อย
ละครรักออกฤทธิ์ กำกับการแสดง : คิง-สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ดำเนินงานโดย : สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ผลิต : บริษัท กู๊ด ฟีลลิ่ง จำกัด
ละครรักออกฤทธิ์ ออกอากาศทุกวันศุกร์ เวลา 20.25 น. และวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ