อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 24/5 วันที่ 10 มิ.ย. 57
แพรวพรรณรายวี๊ด “นี่!! นี่แกอย่าบอกนะว่าแกกับฉันไม่ใช่เพื่อนกัน”โก้หนักใจ
“ฉันรู้นะว่าเป็นหมอต้องมีจรรยาบรรณ แล้วแกก็มีมากด้วย แต่เรื่องนี้มันสำคัญมากนะเว้ย”
“ใช่ค่ะคุณหมอ!! ได้โปรดเถอะนะคะ คุณหมอไม่ได้ทำผิดอะไรซะหน่อย แค่บอกว่าใช่หรือไม่ใช่? แล้วยัยเคท..เอ่อ..ผู้หญิงคนนี้เค้าเป็นใครมาจากไหน? ไม่งั้น..พี่สาวของดิฉันอาจจะตกอยู่ในอันตรายก็ได้นะคะ”
โก้ไม่ค่อยอยากจะเชื่อ “ขนาดนั้นเชียวเหรอครับ”
โก้นิ่ง
แพรวพรรณรายเสียงอ่อนทันที “แค่พยักหน้าก็ได้..นะ?”
โก้นิ่งคิดแล้วตัดสินใจ ก่อนจะหยิบแฟ้มมาเปิดดูช้าๆ สองสาวลุ้นอย่างมีความหวัง โก้ปิดแฟ้มแล้วก็ถอนใจสองสาวลุ้นสุดตัว
“อย่าโกรธกันเลยนะเพื่อน ฉันเอาความลับคนไข้มาเปิดเผยไม่ได้จริงๆ”
สองสาวตกใจ “เฮ่ย?”
“โก้! แกเว่อร์ไปแล้ว”
“คุณหมอคะ..แต่ว่า” ประกายเดือนอึกอัก
โก้ตัดบท “ต้องขอโทษจริงๆ นะครับ ว่าแต่..แฟ้มนี้มันไปอยู่ที่คุณได้ยังไงครับ?”
ประกายเดือนอึ้ง “เอ่อ..คือ..” ประกายเดือนไม่รู้จะบอกยังไง
“ทำไมจะต้องบอก ทีแกยังไม่ยอมบอกพวกเราเลย” แพรวพรรณรายคว้ามือประกายเดือนลุกขึ้นพรวดพราดออกไป “ไป กลับเหอะเดือน เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องง้อ ไอ้เพื่อนใจดำ”
แพรวพรรณรายกระชากประกายเดือนเดินออกไปทันที
โก้ตัดสินใจเรียกไว้ “เดี๋ยว!”
สองสาวชะงัก
แพรวพรรณรายหันมาแว้ด “อะไรอีกล่ะ?”
โก้ตัดสินใจพูด “อยู่ห่างๆ” โก้ชูแฟ้มขึ้น “ผู้หญิงคนนี้ไว้หน่อยก็ดี”
สองสาวอึ้งแล้วมองหน้ากัน ก่อนจะหันมองหน้าโก้
ปานตะวันคุยกับประกายเดือนและแพรวพรรณราย
“ดูละครเยอะไปรึเปล่า? ซีรีส์เกาหลีน่ะเบาๆ ลงบ้างนะยัยพิ้งค์” ปานตะวันมองประกายเดือน “เราก็ด้วย..ยัยเดือน!”
แพรวพรรณรายกับประกายเดือนไม่พอใจ “ตะวัน!!”
เสียงอัครินทร์ดังขึ้น “จริงครับ”
แพรวพรรณรายหันขวับไปทำตาเขียวใส่
“ใครถาม ใครชวนคุย ใครอนุญาตให้มานั่งฟังด้วย?” แพรวพรรณรายว่า
อัครินทร์ขำก่อนจะลุกมาร่วมวง “โทษนะครับ..นี่บ้านผม!! แล้วผมก็นั่งอยู่ตรงนี้กับคุณตะวันก่อนที่คุณจะมาซะอีก”
แพรวพรรณรายหน้าตาเฉย “ก็พอฉันมาแล้วทำไมคุณไม่ไปล่ะ” แพรวพรรณรายค้อน “ไม่มีมารยาท”
อัครินทร์ตกใจ “เฮ้ย?”
ประกายเดือนเข้าเรื่อง “ตะวัน..เค้าเป็นห่วงตะวันจริงๆ นะ ตะวันต้องระวังตัวนะ”
“เดี๋ยวนะเดือน กับแค่คุณเคทเค้าทำศัลยกรรม มันไม่ได้แปลว่าเค้าจะเป็นคนเลวร้ายอันตรายขนาดนั้นนะ?” ปานตะวันบอก
“แม่พระ! นี่!! จะบอกให้นะ แม่เคทนั่นน่ะ ไม่ใช่แค่ทำศัลยกรรม ขอใช้คำว่าทุบหน้าเลยดีกว่า! ทำหน้าใหม่หมด”
“ใช่!! แล้วทำเหมือนใครไม่เหมือนดันมาทำเหมือนคุณกนกวลีด้วย”
ปานตะวันอึ้ง
แพรวพรรณรายพูดทันที “อย่างนี้มันปลอมตัวชัดๆ มันต้องมีเจตนาแอบแฝงแน่ๆ”
ปานตะวันอึ้ง เธอหันไปมองหน้าอัครินทร์
“เอ่อ..ผมว่า”
แพรวพรรณรายพูดทันที “ใครถาม? ใครขอความเห็น”
อัครินทร์เหวอ
แพรวพรรณรายพูดกับปานตะวัน “ตะวัน เพื่อนขอคอนเฟิร์ม!! ยัยเคทนั่นเป็นคนอันตราย ไม่น่าไว้วางใจ อย่างยิ่ง”
ปานตะวันอึ้ง
“ตะวัน..เชื่อเค้าเหอะ เค้ารู้สึกมาตลอดว่า ยัยคนนี้แปลกๆ อ่ะลองคิดดูดีๆสิเป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้ จู่ๆก็โผล่มาเค้าว่านางไม่ธรรมดาแน่ๆ”
“แล้วจะยังไง? ถึงเค้าจะแปลก เค้าก็ไม่ได้ทำอะไรให้เดือดร้อน เค้าไม่ได้ทำร้ายอะไรเราแล้วเราจะไปอะไรเค้า”
“ตอนนี้อาจจะไม่ แต่ต่อไป..ใครจะรู้?”
อัครินทร์พูดอย่างจริงจัง “คือผมว่า…”
แพรวพรรณรายกับประกายเดือนหันขวับไปจ้องอัครินทร์ทันที อัครินทร์ยกมือยอมแพ้และไม่ยุ่ง
“ไม่ใช่ตะวันเดียวนะคะที่พวกเราเป็นห่วง ท่านประธาน..คุณนาคินทร์พี่ชายคุณก็ด้วย น่าเป็นห่วงไม่แพ้ตะวัน”
อัครินทร์อึ้งๆ สองสาวทำหน้าตามั่นใจ ปานตะวันคิด
นาคินทร์มองกนกรัตน์ที่กำลังเขี่ยอาหารทำหน้าเศร้าไม่ยอมกิน นาคินทร์รู้สึกผิดที่คืนนั้นทิ้งกนกรัตน์
“พี่..”
กนกรัตน์ช้อนตามองนาคินทร์ด้วยสายตาอ่อนเศร้า ไม่เกี้ยวกราด
นาคินทร์ยิ่งใจอ่อนยวบยาบ “พี่คินขอโทษนะครับที่..คืนนั้น..พี่..”
กนกรัตน์ทำตัวเป็นแม่พระมาก แต่น้ำเสียงและสีหน้าเศร้าสร้อย “ทานข้าวเถอะคะพี่คิน..ทำงานมาเหนื่อยทั้งวันแล้ว”
นาคินทร์ยิ่งอึ้งและรู้สึกผิด เขานั่งกินข้าวไปเงียบๆ สักพักกนกรัตน์ก็เอ่ยขึ้น
“เคทบอกกับคุณพ่อคุณแม่..จะขออยู่ให้ถึงงานแต่งงานน้องนารถก่อน”
นาคินทร์ชะงักมองหน้ากนกรัตน์
กนกรัตน์พูดต่อเรียบๆ “หลังจากนั้น เคทคงต้องกลับอเมริกา”
นาคินทร์อึ้ง
กนกรัตน์ทำเป็นเข้มแข็ง ก่อนจะฝืนยิ้มน้อยๆ ให้นาคินทร์ “เคทคงจะคิดถึงพี่คินมาก”
นาคินทร์พูดไม่ออก “..กนก..”
กนกรัตน์ทำท่าเหมือนจะร้องไห้แต่พยายามเข้มแข็ง เธอฝืนยิ้มให้นาคินทร์นิดนึงแล้วก้มหน้าพยายามกินอาหารต่อ กนกรัตน์อยากให้นาคินทร์เห็นว่าเธอเสียใจแต่พยายามซ่อนไว้ ไม่แสดงออก
นาคินทร์ใจอ่อนยวบ “กนกครับ..ให้พี่ได้เรียนสายกับคุณพ่อคุณแม่ของกนกซักครั้งได้มั้ยครับ”
กนกรัตน์เกือบหลุด แต่ก็เนียนพูดต่อทัน “ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ เคทคุยกับท่าน ต่อรองทุกวิถีทางแล้ว แต่ท่านบอกว่า...”
“ว่าอะไรครับ?”
กนกรัตน์ถอนหายใจเฮือก “ท่านบอกว่า..ไม่มีอะไรยืนยัน การันตีได้ว่าพี่คินรักเคทจริง”
นาคินทร์อึ้ง
กนกรัตน์รีบพูดด้วยความเห็นใจ “พี่คินอย่าถือสาคำพูดของท่านเลยนะคะ ถึงท่านจะอยู่ต่างประเทศนานหลายสิบปี แต่ท่านก็ยังมีความคิดโบราณ..”
“พี่เข้าใจครับ พี่เข้าใจท่าน”
กนกรัตน์แอบลอบยิ้มก่อนจะพูดต่อ “การที่เราจะแต่งงานกับใครซักคน ไม่ใช่เรื่องปุบปับ เคทเข้าใจนะคะ ว่ามันต้องใช้เวลา” กนกรัตน์ถอนใจอย่างเศร้าๆ “เคทกลับไปคราวนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่จะได้กลับมาหาพี่คินอีก”
กนกรัตน์ส่งสายตาเศร้าให้นาคินทร์
นาคินทร์มีแววตาสับสน “กนกครับ..พี่..”
กนกรัตน์รีบทำแม่พระโดยจับมือเขา “เคทเข้าใจค่ะ..พี่คินยังต้องการเวลา” กนกรัตน์บีบมือให้กำลังใจ “เคทเข้าใจ”
นาคินทร์มองกนกรัตน์อย่างรู้สึกผิด กนกรัตน์ส่งสายตาที่แอบแว่บร้าย
กนกรัตน์คิดในใจ “ไม่มีทางที่ฉันจะปล่อยให้ผู้ชายอย่างคุณหลุดมือฉันไปได้หรอก คุณนาคินทร์”
กนกรัตน์ยังบีบมือนาคินทร์ นาคินทร์ยังสับสน ส่วนกนกรัตน์ยิ้มเย็น
ยามค่ำ ปานตะวันแอบกังวล อัครินทร์สังเกตุเห็น
“เป็นห่วงพี่คินเหรอครับ” อัครินทร์ถาม
ปานตะวันทำเป็นปกติกลบเกลื่อน “อะไรคะคุณอัค?”
“ผมว่า...มันถึงเวลาแล้วล่ะครับที่คุณกับพี่คิน ควรจะเปิดใจกัน”
ปานตะวันมองหน้าแล้วทำหน้าตาอ่อนใจ “คุณอัค”
“ถ้าคุณเคทไม่น่าไว้วางใจอย่างที่คุณเดือนกับคุณพิ้งค์บอก คุณไม่เป็นห่วง พี่คินเหรอครับ”
ปานตะวันอึ้งไป ก่อนจะพูด “มัน..ไม่ใช่เรื่องอะไรของฉันนี่คะ ฉันกับคุณนาคินทร์...เราเหมือนเส้นขนาน” ปานตะวันปากไม่ตรงกับใจ “อีกอย่าง..ถ้าคุณเคทเข้ามาแทน คุณกนกวลีได้จริง ความแค้นที่คุณนาคินทร์มีต่อ ฉันมันก็อาจจะเบาบางลงไปได้บ้าง”
อัครินทร์ฟังแล้วส่ายหน้าช้าๆ “ผมไม่เชื่อ”
ปานตะวันหน้าเศร้า “เค้าไม่มีวันยกโทษให้ฉันจริงๆ ใช่มั้ยค่ะ”
“เปล่า.. ผมไม่เชื่อว่าพี่คินแค้นคุณ”
“อะไรนะคะ ?”
“เมื่อก่อน..อาจจจะใช่ แต่ตอนนี้..ผมเชื่อว่า ความแค้นของพี่คินที่มีต่อคุณมันได้จางหาย แล้วกลายเป็นความรักไปแล้ว”
“คุณอัค!!”
“ถ้าคุณ 2 คนยังไม่ยอมรับความจริง ปล่อยให้ทุกอย่างค้างคาอยู่แบบนี้ มันอาจจะมีผลกระทบไปถึงใครอีกหลายๆคนได้นะครับ”
ปานตะวันอึ้งก่อนจะพูด “ไม่หรอกค่ะ..ความจริงก็คือ ..คุณนาคินทร์ไม่ได้รักฉัน” ปานตะวันจุกจนน้ำตารื้น “เราไม่ได้รักกัน” ปานตะวันฝืนยิ้ม “อีกไม่นานสัญญา ระหว่างฉันกับเค้า ก็จะสิ้นสุดลงแล้วและยิ่งเมื่อไหร่ ที่คุณเคทแต่งงานกับคุณนาคินทร์ทุกอย่างก็คงจะจบลงซะที” ปานตะวันฝืนยิ้ม “มันไม่มีผลกระทบอะไรถึงใครหรอกค่ะ”
พูดจบปานตะวันก็เดินออกไป
อัครินทร์มองตาม “มีสิครับ..อย่างน้อย...ก็ ’ผม’ คนนึง..ปานตะวัน”
ปานตะวันนั่งลงบนเตียงแล้วลูบท้อง
“ถึงยังไง..ลูกก็ยังมีแม่นะคะ อย่าว่าแม่...ที่แม่ต้องตัดสินใจแบบนี้ แม่กลัวจริงๆว่า ถ้าพ่อเค้ารู้ เค้าอาจจะพรากลูกไปจากแม่ แม่สัญญา...ว่าแม่จะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้กับลูก.. แม่จะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด”
ที่งานเลี้ยงการแต่งงานเต็มไปด้วยความชื่นมื่น แขกเหรื่อยิ้มแย้มแจ่มใส พ่อแม่บ่าวสาวสวัสดีรับแขกอยู่หน้างาน สักพักก็คุยกันเอง
“แหะๆ..ดิฉันต้องขอโทษด้วยนะคะคุณพี่ที่ยัยนารถ ลูกสาวดิฉันมีไอเดียประหลาดๆ ไม่ยอมออกมารับแขกที่หน้างานเหมือนงานแต่งงานทั่วไป” สาวิตรีพูด
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 24/5 วันที่ 10 มิ.ย. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ