@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 18 วันที่ 3 มิ.ย. 57

อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 18 วันที่ 3 มิ.ย. 57

ภาพในอดีตย้อนมา เป็นตอนที่นาคินทร์แกล้งจิ้มหอมหัวใหญ่ในสลัดแหย่จมูกกนกวลีที่เบือนหน้าหนีสุดฤทธิ์ นาคินทร์หัวเราะชอบใจ
"พี่คิน!!!ไม่เอานะ!!อย่าแกล้งกนกซิคะ!! กนกเหม็น!! กนกไม่ชอบหอมหัวใหญ่"

นาคินทร์สะดุ้งเพราะ ‘กนกรัตน์’ เรียก
"คุณนาคินทร์คะ"
"ครับ ว่าไงครับ"
กนกรัตน์มองแล้วยิ้ม "เคทสั่งแล้วค่ะ คุณนาคินทร์ล่ะคะทานอะไรดี"
"ของผม" นาคินทร์ดูเมนู "สเต็กละกันครับ..มีเดียมนะครับ"


บ๋อยรับออเดอร์แล้วเดินออกไป
กนกรัตน์เริ่มเรื่อง "คิดถึงครอบครัวคุณนาคินทร์จังนะคะ.. เมื่อไหร่จะพาเคทไปทานข้าวที่บ้านอีกคะ?”
นาคินทร์ยิ้ม "ผมเกรงใจกนก กลัวจะเบื่อ"
"เบื่อ?" กนกรัตน์ส่ายหน้า "ครอบครัวคุณนาคินทร์อบอุ่นจะตายไป ทุกคนน่ารักมากเลยโดยเฉพาะคุณพยาบาล..ที่ชื่ออะไรนะคะ.." กนกรัตน์ทำเป็นนึก
นาคินทร์หน้าขรึมทันที
กนกรัตน์นึกออก "คุณตะวัน!!ใช่แล้ว..คุณตะวัน!! เธอน่ารักมากเลยนะคะ..คุณนาคินทร์ว่ามั้ยคะ?”
นาคินทร์แอบหงุดหงิดเมื่อได้ยินชื่อ กนกรัตน์มองอาการของนาคินทร์

นารถนรินทร์ปัดจานผลไม้หล่นจากมือใบตองกระจาย
"ไม่กิ๊น! เอาออกไป๊!!”
"ว้ายยย" ใบตองปากคอสั่น "ไม่ทานค่ะ..ไม่ทานก็ไม่ทานค่ะ" ใบตองก้มเก็บแล้วกวาดไป
ปานตะวันเข้ามา
"เกิดอะไรขึ้นคะพี่ใบตอง?”
ใบตองทำหน้าสยองแล้วกระซิบ "‘รมณ์เสีย’ ค่ะ ช่วงนี้พายุเข้าตล๊อดเลยค่ะคุณตะวัน ระวังตัวด้วยนะคะ"
ปานตะวันเดินเข้ามาหานารถนรินทร์ที่ทำหน้ามุ่ย
"น้องนารถ..หมู่นี้หน้ามุ่ยบ่อยจัง ระวังคุณวิทย์มาเห็นเข้านะคะ"
นารถนรินทรืปรับสีหน้าดีขึ้นนิดนึงแต่ก็ยังดู ’รมณ์บ่จอย’อยู่ เธอถามเสียงเขียว "พี่คินละคะ?”
"เอ่อ..พี่ยังไม่เห็น..คงยังไม่กลับมั้งคะ?”
นารถนรินทร์แว๊ดเลย "นั่นไง!! พี่ตะวัน ตั้งแต่มียัยเคทบ้าบออะไรนั่นเข้ามายุ่งวุ่นวาย เดี๋ยวนี้พี่คินหายไปเลย ไม่ค่อยกลับมาทานข้าวเย็นกับพวกเราเลยเห็นมั้ยคะ?”
ปานตะวันอึ้งแล้วเริ่มเข้าใจ "คุณนาคินทร์อาจจะงานยุ่งก็ได้นะคะ"
นารถนรินทร์งงและเคือง "พี่ตะวัน นี่อย่าบอกนะคะว่าพี่ตะวันไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่จริง..นารถไม่เชื่อ"
ปานตะวันได้แต่นิ่ง ใบตองแอบลอบมองอาการนั้น
"ไม่รู้แหละ..นารถไม่ชอบยัยนั่น..ไม่ถูกชะตาอย่างแรง!”
"ทำไมล่ะคะคุณนารถ คุณเคทเธอก็ออกจะสวย ที่สำคัญ..หน้าเหมือนคุณกนกยังกะฝาแฝดแน่ะ" ใบตองว่า
นารถนรินทร์แว๊ด "ไม่เหมือน!”
"ว้าย! ขนาดนั้นยังไม่เหมือนอีกเหรอคะ โหย..ยังกะโขกกันออกมาจากบล็อคเดียวกัน"
นารถนรินทร์แว๊ด "ไม่เหมือน!! โขกยังไงก็ไม่เหมือน"
ใบตองสะดุ้งกลัว "ค่ะๆๆ..ไม่เหมือนก็ไม่เหมือนค่ะ..เฮ้อ!”
ปานตะวันมองนารถนรินทร์อย่างงงๆ

กนกรัตน์ใส่น้ำผึ้งในน้ำชาแล้วเอามะนาวฝานวางก่อนจะยกขึ้นจิบ สายตาของเธอจ้องนาคินทร์ที่กำลังจ้องมองเธออยู่ไม่วางตาเช่นกัน
กนกรัตน์ทำงงแล้วรีบวางแก้ว ก่อนจะเอามือแตะหน้าตัวเอง "หน้าเคทเลอะอะไรรึเปล่าคะ?”
นาคินทร์ส่ายหน้า "เปล่าครับ"
กนกรัตน์หัวเราะอายๆ "ก็เห็นคุณนาคินทร์จ้องหน้าเคท"
นาคินทร์ยังมองจ้องอยู่แล้วก็พึมพำ "คุณเหมือน..เหมือนคนที่ผม..รู้จัก เหมือนมาก"
กนกรัตน์แตะหน้าตัวเอง "เหมือนมากขนาดนั้นเลยเหรอคะ?”
นาคินทร์ยังเหมือนอยู่ในภวังค์ เขาพยักหน้าหงึกๆ "ครับ..เหมือนมาก"
กนกรัตน์มีสายตาสมใจแว่บนึงก่อนจะเล่นมุก
"ตายจริง..เพิ่งจะรู้ว่าตัวเองหน้าโหล" กนกรัตน์ขำน่ารัก "ว่าแต่..ใครเหรอคะที่คุณนาคินทร์บอกว่าเคทหน้าเหมือน"
นาคินทร์อึ้งไปก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง
"ไม่สั่งขนมเหรอครับ ขนมที่นี่อร่อยนะครับ"
กนกรัตน์ยิ้ม "อยากไปทานขนมฝีมือคุณแม่คุณนาคินทร์มากกว่าค่ะ ได้มั้ยคะ?”
นาคินทร์ยิ้มๆ กนกรัตน์ยิ้มหวานตอบ

สาวิตรีวางจานขนมเค้กลงตรงหน้ากนกรัตน์
กนกรัตน์ตาโตด้วยความดีใจ "น่าทานจังเลยค่ะ..คุณแม่" กนกรัตน์ไหว้ "ขอบพระคุณมากนะคะ คุณแม่ใจดีที่สุดเลยค่ะ"
"แหม..เล่นบอกแม่ปุบปับ แต่รับรองจ๊ะ..ว่าถึงยังไงก็อร่อย" สาวิตรีว่า
"สงสัยเคทจะต้องขอฝากตัวเป็นลูกศิษย์คุณแม่ให้คุณแม่ช่วยสอนทำขนมให้ คุณแม่คงไม่รังเกียจนะคะ"
นารถนรินทร์ที่นั่งจ้องอยู่ตลอดโพล่งขึ้น "รังเกียจ!!”
กนกรัตน์หันขวับ นารถนรินทร์จ้องตอบ
นาคินทร์เสียงเขียว "ยัยนารถ!! พูดอะไร?”
"น้องพูดว่า “รังเกียจ” น้องไม่ชอบ!!”
กนกรัตน์ทำหน้าตกใจ เธอน้ำตาเอ่อแล้วก็หยดติ๋ง
นาคินทร์เห็นก็ใจหายวูบจึงรีบโอบกนกรัตน์ไว้ "กนก!" นาคินทร์แว๊ดนารถนรินทร์ "ยัยนารถ!! ขอโทษพี่กนกเดี๋ยวนี้"
นารถนรินทร์ตกใจและเสียใจ "พี่คิน?”
นาคินทร์ตวาด "ขอโทษพี่กนก"
นารถนรินทร์เสียงดังลั่น "ไม่!! ไม่ขอโทษ!!”
นาคินทร์ปราดไปหานารถนรินทร์ นารถนรินทร์ปล่อยโฮโอบกอดเอวปานตะวันที่ยืนอยู่ตรงนั้น
"อย่านะคะ!!” ปานตะวันปราม
นาคินทร์กับปานตะวันจ้องหน้ากัน กนกรัตน์ลอบมอง
"พี่คิน!! ยัยนารถ!! ไม่เอาน่ะ!! ไม่น่ารักเลย" สาวิตรีพูดกับกนกรัตน์ "ขอโทษด้วยนะจ๊ะ..หนูเคท"
กนกรัตน์ปาดน้ำตา "ไม่เป็นไรค่ะ..คุณแม่" กนกรัตน์ช้อนตาไปลอบมองนาคินทร์กับปานตะวัน
นาคินทร์กับปานตะวันยังจ้องตากัน
กนกรัตน์เสิร์ฟกาแฟตรงหน้านาคินทร์ สีหน้าของกนกรัตน์จ๋อยๆ เพราะน้อยใจจนนาคินทร์สังเกตได้
"ผมต้องขอโทษด้วยที่ยัยนารถทำกิริยาไม่สุภาพกับกนก" นาคินทร์บอก
กนกรัตน์ฝืนยิ้มแต่น้ำตาเอ่อ "ไม่เป็นไรค่ะ..เคทเข้าใจ" กนกรัตน์น้ำตาหยดติ๋งๆ เธอรีบปาดน้ำตาแบบทำเป็นเข้มแข็ง "เคทเข้าใจ"
นาคินทร์เห็นน้ำตาก็ใจอ่อนยวบก่อนจะรีบปรี่ไปนั่งใกล้ๆ "กนก!!”
กนกรัตน์เงยหน้ามองนาคินทร์ทั้งน้ำตา นาคินทร์ประคองหน้าของเธอแล้วเช็ดน้ำตาให้เบาๆ
นาคินทร์ใจหาย "ผม..ขอโทษจริงๆ..อย่าร้องไห้นะครับ"
กนกรัตน์ปล่อยโฮด้วยความน้อยใจ "ทำไมคะ..เคททำผิดอะไร ทำไมคุณนารถถึงไม่ชอบเคท?" กนกนรัตน์สะอื้น "เพราะคุณตะวันรึเปล่า?”
นาคินทร์ชะงัก
กนกรัตน์สะอื้นก่อนจะพูดเนียนๆ "ดูคุณนารถจะรักคุณตะวันมาก คุณนารถถึงไม่ชอบเคท"
นาคินทร์อธิบายแบบถนอมจิตใจ "ไม่เกี่ยวกันนี่ครับ กนกก็คือกนกไม่เกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น"
กนกรัตน์รู้สึกนิดนึงกับน้ำเสียง ‘ผู้หญิงคนนั้น’ ก่อนจะเนียนทำเข้มแข็ง เธอช้อนตามองนาคินทร์ "ได้ค่ะ..เคทจะเชื่อคุณนาคินทร์ เคทเชื่อคุณนาคินทร์ทุกอย่าง" กนกนรัตน์เริ่มเลื้อยมือมาที่หน้าของนาคินทร์ "เคทเชื่อคุณได้ใช่มั้ยคะ?”
นาคินทร์เริ่มเคลิ้ม "ครับ..”
ทั้งสองเข้ามาใกล้ชิดกันมากขึ้น หน้าของทั้งคู่อยู่ใกล้กันแล้วก็มองตากัน นาคินทร์เหมือนตกอยู่ในภวังค์ ทั้งสองกำลังจะจูบกัน ทันใดนั้น เสียงมือถือของนาคินทร์ก็ดังขึ้น นาคินทร์สะดุ้งเฮือก
"ขอโทษนะครับ" นาคินทร์หยิบมือถือขึ้นดูแล้วรับสาย "ยัยนารถ ฮัลโหลๆ..นารถ!!" ปลายสายวางสายไป นาคินทร์ร้อนใจ แล้วก็โทร.กลับแต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ "เอ่อ..ไม่รู้ยัยนารถเป็นอะไรรึเปล่า?" นาคินทร์ลุกทันที " ผมต้องขอตัวก่อนนะครับ"
กนกรัตน์ลุกขึ้นด้วยความเป็นห่วง "ค่ะๆ..รีบไปดูคุณนารถเถอะนะคะ..ขับรถดีๆ นะคะ"
"แล้วผมจะโทร.หานะครับ"
นาคินทร์รีบเดินออกไป กนกรัตน์มองตามสีหน้าเป็นห่วงก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นสีหน้าร้าย
กนกรัตน์กัดฟันพูดอย่างโกรธแค้น "นังง่อย!”

นารถนรินทร์โยนมือถือลงข้างๆ ตัวบนเตียงด้วยหน้าตาสะใจเอาเรื่อง
"น้องนารถคะ..ทำอย่างนี้ไม่น่ารักนะคะ" ปานตะวันว่า
"ก็ไม่ได้รักนี่คะ!! นารถทำอย่างนี้กับทุกคนที่นารถไม่รัก โดยเฉพาะกับผู้หญิงที่มาวุ่นวายกับพี่คินทร์" นารถนรินทร์ชะโงกหน้าถามใบตองที่จัดเก็บรถเข็นอยู่ "จริงมั้ยพี่ใบตอง?”
"จริงค่ะ!! ตามประวัติที่ผ่านมา ก็มีคุณกนก..อ่อ..กนกวลีนะคะไม่ใช่กนกรัตน์ แล้วก็คุณตะวันแค่นั้นล่ะค่ะ..ที่รอด" ใบตองบอก

อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 18 วันที่ 3 มิ.ย. 57

ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shayna
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57 ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ