อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 23/3 วันที่ 8 มิ.ย. 57
"นี่คุณ..คุณจะเครียดเพื่อ?? ก็ถ้าคุณไม่ยอมซะอย่าง พี่คินจะทำอะไรคุณได้? ในเมื่อสัญญาว่าจ้างที่คุณทำไว้กับพี่คินก็ระบุไว้แค่ว่าจ้างคุณมาดูแลยัยนารถ ไม่ได้ให้มาเป็นเลขาฯพี่คินซะหน่อย"นาคินทร์เดินมามุมหนึ่งแล้วก็ชะงักฟัง
ปานตะวันนึกได้ "เออ..จริงด้วยสิ" ปานตะวันยิ้มแฉ่ง "ฉันลืมไปเลยอ่ะค่ะ มัวแต่กลัวว่าจะต้องไปอยู่ใกล้เค้าทำเอาเครียดเลย"
นาคินทร์อึ้งจ๋อยด้วยความน้อยใจ
ปานตะวันยิ้มอย่างแฮปปี้ "ขอบคุณมากนะคะคุณอัค..โชคดีของฉันจริงๆนะคะที่มีคุณคอยอยู่ข้างๆ"
นาคินทร์อึ้ง
ปานตะวันรีบบอก "คอยเตือนสติน่ะค่ะ"
อัครินทร์จ๋อยไป แต่คิดว่าก็ยังดี "ครับ ยินดีครับ"
นาคินทร์ทั้งเคือง ทั้งน้อยใจ
มิ้ลค์กับกนกรัตน์นอนอาบแดดคุยกันอยู่ที่เก้าอี้ริมสระ กนกรัตน์หยิบแก้วเครื่องดื่มมาจิบ
"เออ..จริงสินังเคท ตกลงใครเป็นคนผลักยัยเลขาฯ คุณนาคินทร์ตกตึกลงมาตายห๊ะ.แกว่า?!” มิ้ลค์ว่า
กนกรัตน์สำลักเครื่องดื่มพรวด
"เอ้า..เฮ๊ย!! ใจเย็น..ถามแค่นี้..ช้าๆ ก็ได้..ไม่ต้องรีบตอบ"
กนกรัตน์ทำเฉไฉ "ตะกี้แกว่าอะไรนะ?”
"ก็อยากรู้ว่ายัยเลขาฯ พี่คินของแกน่ะ เป็นอะไรตายกันแน่? เซ่อซ่าตกลงมา รึว่าโดดตึกประชดรัก รึว่าโดนผลักลงมาตาย"
"อยากโดนมั่งมั้ยล่ะ"
มิ้ลค์สำลักบ้าง "อะไรนะ? ตะกี้แกว่าอะไรนะ?”
กนกรัตน์เชิด "ฉันก็บอกว่าฉันจะไปรู้มั๊ยล่ะ?! เรื่องของเค้า ฉันจะไปเกี่ยวอะไรด้วย"
"เอ่า!! ก็นึกว่าจะเกี่ยว?”
กนกรัตน์แว้ด "เกี่ยวอะไร? ฉันจะเกี่ยวตรงไหน?”
"เอ๊า? แค่นี้ก็ต้องปี๊ด ก็แกเป็นถึงแฟนท่านประธาน KTK ไม่ใช่เหรอ? ฉันก็นึกว่าแกจะต้องมีข้อมูลเชิงลึกมาเม้าท์ให้ฟังมั่งน่ะสิ!! เชอะ!! ไม่ได้ดั่งใจ เสียแรง"
กนกรัตน์ค่อยยังชั่ว เธอค้อนมิ้ลค์ที่สวมแว่นนอนไปแล้ว กนกรัตน์เบะปากก่อนจะยิ้มเยาะที่มุมปาก
ปานตะวันเดินมา นาคินทร์เดินมาขวางทางแล้วมองหน้า ปานตะวันจะหลบแต่นาคินทร์ก็ขวางทางไว้อีก
"รังเกียจผมมาก?” นาคินทร์ถาม
"ก็มันสมควรมั้ยล่ะ?” ปานตะวันย้อน
"แล้วคิดว่าจะหนีผมได้"
"ไม่ได้ยินที่คุณแม่คุณพูดเหรอ? บ้านคุณไม่เคยทำร้าย คิดร้าย คิดพยาบาทอาฆาตแค้นใครแล้วจะซวยได้ยังไง"
"แล้ว?”
"แล้วไอ้เรื่องร้ายๆ ที่มันเกิดขึ้นกับคุณ มันก็อาจจะเป็นเพราะความคิดพยาบาทอาฆาตแค้นของคุณก็ได้ ใครจะไปรู้"
"เรื่องร้ายๆ ไม่ได้เกิดขึ้นกับผม"
"แต่คุณปาริฉัตรก็เกี่ยวข้องกับคุณ ไม่ใช่เหรอ?”
นาคินทร์อึ้ง
"ถ้าคุณไม่หยุด มันก็อาจจะเกิดเรื่องร้ายๆ ตามมาอีก" ปานตะวันว่า
นาคินทร์อึ้งก่อนจะแค่นหัวเราะ "เก็บไว้หลอกเด็ก หรือหลอกผู้ชายเด็กๆ ผู้ชายโง่ๆ ดีกว่ามั้ง? คุณนี่มันใจร้ายถึงขนาดเอาเรื่องคุณฉัตรมาใช้พูดให้ประโยชน์กับตัวเองเชียวเหรอ ใจร้ายจริงๆ..ผู้หญิงคนนี้ งั้นคุณก็น่าจะรู้ไว้ด้วยว่าอะไรร้ายๆ ที่เกิดขึ้นกับคุณน่ะ เป็นเพราะคุณ..ที่ทำให้กนกวลีต้องตาย"
ปานตะวันอึ้งทันที "คุณ..คุณนาคินทร์"
นาคินทร์มองอย่างงงๆ
"คุณ..ใจร้าย" ปานตะวันจุกจนน้ำตารื้น "ใจร้ายที่สุด"
ปานตะวันเสียใจแล้วก็สะบัดออกไป นาคินทร์มองตามอย่างสะใจที่ได้ด่า
จามจุรีแจกพระใส่มือมอลลี่กับลูกกอล์ฟ
“กันไว้ดีกว่าแก้ เรื่องพรรค์นี้ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่” จามจุรีบอก
ทั้งสองรับมาแล้วรีบยกมือไหว้บูชาท่วมหัวแล้วก็สวมคอทันที
“อูย..เชื่อสิคะทำไมจะไม่เชื่อ เรื่องผีๆ นี่มันเข้าใครออกใครที่ไหน” มอลลี่หันไปถาม “จริงมั้ยไอ้ลูกกอล์ฟ”
มอลลี่หันไปป๊ะลูกกอล์ฟที่ทำหน้าเหี่ยว ลิ้นห้อยดูน่ากลัว
“อร๊าย!! ไอ้บ้า” มอลลี่ตีเพียะๆ “นี่แกจะบ้าเรอะ อยู่ดีๆ มาทำหน้าย่นยังกะตกตึกลงมากับยัยเลขาฉัตรงั้นแหละ”
ลูกกอล์ฟโวยทันที “เจ๊มอล!! ทำไมพูดงั้นล่ะ!! คนยิ่งกลัวๆ อยู่”
“กลัวก็กลัวเฉยๆ สิวะ ทำไมต้องทำหน้าย่นเป็นผีลิ้นห้อยขนาดนั้นด้วย”
“ก็..ไม่รู้อ่ะ..ชิงหลอกไว้ก่อน..เผื่อผีเลขาฉัตรจะกลัว”
มอลลี่คิดในใจว่ากูล่ะเบื่อ “ใครสั่งใครสอนแกมาวะ..ไอ้ลูกกอล์ฟ?”
ลูกกอล์ฟส่ายหน้า “คิดเอง”
“ว่าแล้ว!!”
จามจุรีตัดบท “เอาล่ะๆๆ..แหม..พวกเธอนี่จะขี้กลัวเว่อร์เกินไปแล้ว กลับขึ้นไปทำงานเถอะ”
“แหมๆๆ..ขี้กลัวเว่อร์? แล้วใครกันคร้าบ ที่ชวนพวกเราลงมากินกาแฟที่นี่” ลูกกอล์ฟ
“จริงด้วย” มอลลี่เลียนเสียงจามจุรี “ชั้นว่า บรรยากาศมันวังเวง พวกเราลงไปกินกาแฟข้างล่างกันดีกว่า”
ลูกกอล์ฟเลียนเสียงจามจุรี “เผื่อเม้าท์ไปเม้าท์มา เลขาฉัตรโผล่มาเม้าท์ด้วยล่ะแย่เลย”
มอลลี่กับลูกกอล์ฟพูดพร้อมกัน “ใครน้อ?!”
จามจุรีตีหัวเพียะๆ ทั้งคู่ “นี่แน่ะๆ!! ฉันก็แค่หวังดีย่ะ” จามจุรีทำหน้าตาจริงจัง “เด็กๆ อย่างพวกเธอคงไม่เคยได้ยินหรอกที่โบราณท่านว่าผีตายโหงน่ะ 3 วันแรกจะเฮี้ยนมาก” จามจุรีทำจมูกฟุดฟิด “เฮ่ย..ได้กลิ่นอะไรมั้ย?”
ทั้งสองคนเริ่มสยอง
มอลลี่กับลูกกอล์ฟอุดจมูก “เออ..เหม็นอะไรอ่ะ ยังกะอะไรเน่า?”
จามจุรีตาโตก่อนจะกลืนน้ำลายเอื้อกแล้วเล่าต่อ “วิญญาณมักจะมาวนเวียนอยู่กับที่ๆ เค้าคุ้นเคยหรือไม่ก็มาหาคนที่เค้ารัก”
ทั้งสองพูดพร้อมกันเสียงดังลั่น “ไม่นะ!! เราไม่เคยรักเลขาฉัตรเลยนะ”
ทันใดนั้น พุ่มไม้ด้านหลังก็สั่นขึ้นมาอย่างแรงทันที ทั้งสามร้องลั่นแล้วกระโดดกอดกันแน่น ก่อนจะพนมมือไหว้มือไม้สั่น ทั้งสามหลับหู หลับตาพูดกับพุ่มไม้
“ไม่นะ!! หนูฉัตร!! ฉันไม่เคยเกลียดหนูเลยนะ ฉันไม่ได้พูดนะ!! ไอ้ 2 คนนี้มันพูด!”
“เย้ย!! ปะปะเปล่านะจ๊ะ” ทั้งสองพูดพร้อมกัน
“พี่เคยแบ่งน้ำเต้าหู้ให้น้องฉัตรนะคะ” มอลลี่บอก
“ไม่จริง!! ถุงนั้นพี่เป็นคนจ่ายตังค์นะน้องฉัตร” ลูกกอล์ฟว่า
พุ่มไม้สั่นแรงขึ้น
“ไม่ไหวละเว้ย!! เฮี้ยนจริงๆ เว้ย”
“แล้วจะอยู่ทำไมล่ะเว้ย วิ่ง!” มอลลี่ตะโกน
ทั้งสองวิ่งตูดชี้ออกไป ทิ้งให้จามจุรียืนพนมพระไหว้ในมือหลับหูหลับตาสวดมนต์พร่ำพูดปากคอสั่น
“ไปสู่ที่ชอบๆ เถอะนะจ๊ะหนูฉัตรจ๋า อย่าห่วง อย่าคิดถึง อย่ามา แล้วฉันจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้”
ทันใดนั้น รปภ. ยิ้มก็แหวกพุ่มไม้แล้วเอาแต่หน้าโผล่มาทันที “เจอแล้ว!!”
จามจุรีตกใจสุดขีด “กริ๊ด ผีหลอก!”
จามจุรีวิ่งหนีไป ยิ้มงงๆ ก่อนจะแหวกพุ่มไม้ออกมาพร้อมถุงดำในมือแล้วมองตามไป
“อะไรวะ? ผีที่ไหน จะบอกว่า หนูตายตัวเบ่อเร่อ” ยิ้มชูถุงขึ้น “หาเจอแล้ว”
ยิ้มงงๆ
กนกรัตน์มองซ้ายมองขวาก่อนจะค่อยๆ ก้าวไปที่โต๊ะทำงานของปาริฉัตรที่บรรยากาศวังเวง เธอกวาดตาดูข้าวของบนโต๊ะที่จัดวางอยู่เป็นระเบียบเหมือนเดิม ก่อนจะมองที่เครื่องพริ้นท์รูป แล้วรีบพุ่งไปค้นหาเอกสารแถวนั้น สุดท้ายกนกรัตน์ก็มองไปที่ลิ้นชักโต๊ะทำงาน ก่อนจะพุ่งมาเพื่อจะเปิดลิ้นชักแต่ก็ล็อค กนกรัตน์เซ็งและโกรธที่ไม่ได้ดั่งใจ
กนกรัตน์พึมพำ “มันยังจะมีซ่อนไว้ที่ไหนอีกนะ?!”
เสียงประกายเดือนดังขึ้น “หาอะไรอยู่เหรอคะคุณ?!”
กนกรัตน์สะดุ้งสุดตัวก่อนจะหันขวับมาเห็นว่าเป็นประกายเดือนก็รีบเนียน “เอ่อ..ก็..อยากได้กระดาษเปล่าซักแผ่นนึงน่ะค่ะ”
ประกายเดือนที่กอดแฟ้มเอกสารอยู่มองๆ แล้วเดินไปหยิบตรงเครื่องพริ้นต์มาส่งให้
“นี่ค่ะ”
กนกรัตน์ยิ้มหวาน “ขอบคุณมากนะคะ”
พูดจบกนกรัตน์ก็รีบเดินออกไป ประกายเดือนมองตามด้วยสายตาสังเกตก่อนจะตวัดสายตาไปที่ลิ้นชักโต๊ะของปาริฉัตรที่ล็อคอยู่
ประกายเดือนวางแฟ้มลงตรงหน้านัครินทร์ นัครินทร์ช้อนสายตามองประกายเดือนที่ยังยืนคิดอะไรอยู่ นัครินทร์สะกิดแต่ประกายเดือนยังเฉย สุดท้ายเขาก็ลุกขึ้นรวบตัวแล้วจุ๊บทันที
“อร้าย!! จะบ้าเหรอคุณ?”
“คุณแหละ!! สะกิดตั้งนานก็ไม่หัน คิดอะไรอยู่ฮะ?” นัครินทร์เหล่ “มีกิ๊กป่ะเนี่ย?”
ประกายเดือนผลักนัครินทร์หน้าหงาย “บ้า!! ฉันไม่ใช่คุณนี่นะจะได้มีกิ๊ก”
“กุ๊กกิ๊กอะไร? ไม่มีแล้ว..ผมเลิกหมดแล้ว..มีเมียคนเดียว”
“นี่!! เดี่ยวใครได้ยิน” ประกายเดือนว่า
“ดี!! ได้ยินก็ดี!! ให้รู้ๆ กันซะที อะไรกัน? คนจะมีเมียทั้งที จดทะเบียนแล้วยังต้องหลบๆ ซ่อนๆ ไม่เข้าใจ ไม่Get!”
ประกายเดือนไม่พูดอะไร เธอได้แต่ถอนหายใจเฮือก
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 23/3 วันที่ 8 มิ.ย. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57 ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ