อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนอวสาน[2] วันที่ 11 มิ.ย. 57
ทำร้ายหัวใจตัวเองกันแบบนี้” อัครินทร์นึกถึงตัวเอง “ถ้ารักเค้าแล้วเค้าไม่รักเราก็ว่าไปอย่าง สมควรเจ็บ”ปานตะวันหันไปมองอัครินทร์
“คุณอัค” ปานตะวันเห็นใจจึงเอื้อมมือไปกุมมืออัครินทร์ “คุณเป็นเพียงคนเดียวในไกรตระกูลที่ฉันคุยด้วยได้ทุกเรื่อง ขอบคุณนะคะ..สำหรับทุกอย่าง”
อัครินทร์ได้แต่ฝืนๆยิ้มไป
ตำรวจชะงักเมื่อเห็นภาพ “ปานตะวัน” คู่นาคินทร์ที่ใส่ชุดเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวจาก IG ร้านชุดวิวาห์ ภาพนั้นมีรอยปากแดงขีดฆ่าลงบนหน้าของปานตะวัน
ประกายเดือนตกใจ
“อะไรนะคะคุณนารถ ตะวันไปแอร์พอร์ตแล้ว?” มีสายซ้อน ประกายเดือนมองแล้วทำตาโตก่อนจะพูดสาย “ขอโทษนะคะ เดี่ยวเดือนโทร.ไปใหม่ค่ะ” ประกายเดือนรับสายซ้อน “สวัสดีค่ะคุณผู้กอง” ประกายเดือนฟังแล้วก็ตกใจมาก “หา ว่าไงนะคะ แทบช็อค คุณกนกรัตน์...” ประกายเดือนพูดไม่ออก
นาคินทร์เคลียร์บิลเรียบร้อยแล้วก็ลุกจะกลับ ทันใดนั้นมือถือของเขาก็ดัง นาคินทร์มองอย่างงงๆ
“มีอะไรครับคุณเดือน?” นาคินทร์ถาม
“ท่านประธานมัวทำอะไรอยู่ที่ไหนคะ? ตอนนี้ตะวันกำลังไปแอร์พอร์ต” ประกายเดือนว่า
นาคินทร์อึ้งก่อนจะโกรธ “นี่เค้าตั้งใจจะหนีผมงั้นเหรอ?”
“เรื่องนั้นยังไม่สำคัญเท่าเรื่องนี้ค่ะ เรื่องของคุณกนกรัตน์!!” ประกายเดือนว่า
นาคินทร์งง “กนกรัตน์?”
ปานตะวันเดินเข้ามาที่สนามบิน โดยที่อัครินทร์ลากกระเป๋ามาให้
“ส่งแค่นี้ก็พอค่ะคุณอัค”
“ผมพาคุณไปเช็คอินก่อนครับ”
ปานตะวันจำยอม ทั้งสองเดินออกไป
กนกรัตน์แอบมองทั้งสองอยู่ เธอจ้องด้วยสายตาวาวและอำมหิต
“แกนี่มันรนหาที่จริงๆ นังปานตะวัน”
นาคินทร์อึ้งเพราะไม่อยากจะเชื่อหู
“กนกรัตน์..คือ..ฆาตกร?”
“ค่ะ!! แต่ที่สำคัญที่สุด ยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้นก็คือ..ตะวัน!” ประกายเดือนบอก
นาคินทร์เป็นห่วงขึ้นมาทันที “ตะวัน..ทำไมครับ?”
“ตะวันกำลังตั้งท้อง..ลูกของคุณค่ะ..คุณนาคินทร์”
นาคินทร์ช็อคหนัก “ตะวัน..”
นาคินทร์ได้สติก็รีบวิ่งพรวดออกไปทันที
อัครินทร์ยื่นบอร์ดิ้งพาสให้ปานตะวัน
“สัญญานะครับว่าจะติดต่อผมตลอด”
ปานตะวันพูดแบบไม่สัญญา “อืมม์..จะพยายามนะคะ”
อัครินทร์รู้ทัน “ผมก็เป็นห่วงหลานผมนะครับ” อัครินทร์นึกได้ “เฮ่ย!! ผมลืม”
“ลืมอะไรคะ?” ปานตะวันถาม
“รอผมอยู่ตรงนี้ แป๊บเดียว เดี๋ยวผมกลับมา”
อัครินทร์พูดจบก็วิ่งพรวดออกไปทันที
ปานตะวันเรียก “คุณอัค”
ปานตะวันได้แต่ถอนใจเฮือก
นาคินทร์ขับรถฉิวปลิวลมมาอย่างเร็ว
นาคินทร์ลุ้นสุดตัว “ตะวันๆ”
ปานตะวันนั่งรอ กนกรัตน์ยังคงมองปานตะวันอยู่ ปานตะวันลุกแล้วเดินออกไป
นาคินทร์ตั้งใจขับรถซิ่งสุดฤทธิ์
ปานตะวันเปิดประตูห้องน้ำออกมาแล้วก็ตกใจจนตาโต
“คุณ!!!”
ทันใดนั้น ภาพที่เธอมองเห็นก็ดับวูบเป็นสีดำ
อัครินทร์เปิดประตูรถเบาะหลังแล้วหยิบตุ๊กตาหมีที่เคยซื้อไว้จะให้ปานตะวันขึ้นมามองแล้วยิ้ม
“แหม..เกือบแล้ว...ของหลานรัก”
อัครินทร์ปิดประตู ล็อค แล้วหันกลับไปมองไกลๆ เห็นกนกรัตน์กำลังผลักปานตะวันลงไปนั่งข้างๆ คนขับ แล้วกนกรัตน์ก็รีบวิ่งขึ้นไปที่คนขับ
“คุณตะวัน คุณเคท”
อัครินทร์รีบวิ่งไปหาทันที แต่กนกรัตน์ออกรถไปแล้ว
อัครินทร์ตะโกนลั่น “คุณตะวัน!”
อัครินทร์รีบวิ่งกลับมาที่รถแล้วขับตามออกไปทันที
นาคินทร์วิ่งเข้ามาหยุดยืนหอบหน้าประตูสนามบินอย่างเหน็ดเหนื่อยก่อนจะวิ่งไปตามหาปานตะวันทางนู้นทางนี้ พอวิ่งไปก็เริ่มใจเสียจนเคว้งคว้าง
นาคินทร์อ่อนแรง “ตะวัน...อย่าทิ้งผมไป”
นาคินทร์ทรุดลงอยู่ตรงนั้น
นาคินทร์ขับรถซิ่งมาตามทาง
“ตะวัน…รอผมก่อน…ตะวัน!”
กนกรัตน์ขับมาเลนตรงข้ามกัน
รถสองคันขับสวนกันโดยที่ต่างคนต่างไม่เห็นกัน
อัครินทร์ซิ่งรถตามมาอย่างรวดเร็วด้วยใบหน้าเครียด
“คุณเคท!! คุณจะทำอะไรของคุณ?”
อัครินทร์ซิ่งอย่างเร็ว ทันใดนั้นมีแม่จูงมือเด็กข้ามถนน อัครินทร์หักพวงมาลัยหลบเอี๊ยด แม่และเด็กร้องวี๊ด อัครินทร์เบรกหัวทิ่มอยู่ข้างถนนทำให้รถชนเสยนิ่งสนิทอยู่ข้างทาง
แม่เด็กตะโกนด่า “ไอ้บ้า!!ไอ้ตีนผี จะรีบซิ่งไปลงนรกที่ไหน เด็กตาดำๆ มันข้ามถนนทั้งคน ไม่เห็นเรอะ ตาบอดรึไงวะ”
แม่เด็กจูงเด็กวิ่งไป อัครินทร์ไม่สน เขารีบสตาร์ทรถต่อแต่ก็ยกมือไม่ขึ้น เขารู้สึกเจ็บแปล๊บที่หัวไหล่
“โอ้ย!” อัครินทร์กุมหัวไหล่เพราะรู้ตัวว่าไหล่หักแน่ “โอย..” อัครินทร์ยัวะ “โธ่เว้ย!!”
อัครินทร์รีบลงจากรถทันที เขามายืนชะเง้อเตรียมโบกรถที่ผ่านไปผ่านมาแต่ไม่มีใครรับ ทันใดนั้น นาคินทร์ก็ขับรถสวนมาฝั่งตรงข้าม นาคินทร์มองเห็นอัครินทร์ก็รีบจอดแล้วลงมายืนตะโกนลั่น
“อัค!!! ไอ้หมอ!!”
อัครินทร์หันมาเห็นนาคินทร์ก็รีบตะโกนเรียก
“พี่คิน!” อัครินทร์ตะโกน “ตามไป!!!ตามไป!!”
นาคินทร์ได้ยินไม่ชัด “ว่าไงนะ?!”
“คุณเคทเอาตัวคุณตะวันไปแล้ว!” อัครินทร์ตะโกนดังอีก “คุณเคทเอาตัวคุณตะวันไป”
นาคินทร์อึ้ง
อัครินทร์กัดฟันทนเจ็บก่อนจะแหกปากลั่น “คุณตะวันกำลังตกอยู่ในอันตราย”
นาคินทร์อึ้ง “ตะวัน!”
นาคินทร์รีบขึ้นรถหักพวงมาลัยยูเทิร์นโดยไม่สนกฏจราจรใดๆ เขาขับย้อนศรไปเพื่อไล่ตามรถกนกรัตน์
ให้ทัน
อัครินทร์มองตามอย่างเป็นห่วง “ต้องช่วยคุณตะวันให้ได้นะพี่คิน”
ปานตะวันสลบอยู่ กนกรัตน์ขับรถและมองตรงไปข้างหน้า โดยปากก็พูดพร่ำ
“แกนี่มันร้าย..นังตะวัน!!! กล้าดียังไงคิดจะมาแย่งพี่คินของฉัน?” กนกรัตน์เหลือบมองหน้าปานตะวันแล้วเบะปาก “ไม่เห็นจะสวย!” กนกรัตน์แตะหน้าตัวเองอย่างภูมิใจก่อนจะยิ้ม “ฉันสิ…สวยกว่าแกตั้งเยอะ” กนกรัตน์หันกลับมาหน้าหงิก “พี่คินต้องรักฉัน!” กนกรัตน์ตะโกนลั่น “รักฉันคนเดียว” กนกรัตน์เอามือจิกหัวปานตะวันเขย่า “ได้ยินมั้ย...พี่คินต้องรักฉันคนดียว”
กนกรัตน์ผลักหัวปานตะวันอย่างแรงจนปานตะวันเริ่มรู้สึกตัว
กนกรัตน์ไม่ได้สนใจ เธอมองถนนแล้วพูดต่อ “มิน่า…พี่คินถึงได้ บ่ายเบี่ยงฉัน” กนกรัตน์กัดฟันด้วยความโกรธ “เพราะแกคนเดียว!”
ปานตะวันเริ่มมองกนกรัตน์โดยเห็นแบบเบลอนิดๆ
“ถ้าไม่ใช่เพราะแกมันแผนสูง ป่านนี้พี่คินคงคุกเข่าขอฉันแต่งงานไปแล้ว”
ปานตะวันมึน “คุณ…คุณเคท…”
กนกรัตน์มองจิกอย่างไม่พอใจ “แกจะรีบฟื้นขึ้นมาทำไมห๊ะ?”
ปานตะวันมองไปรอบๆ “นี่…อะไรคะ…เกิดอะไรขึ้น?”
กนกรัตน์พูดเยาะๆ “แกอยากจะหนีพี่คินไม่ใช่เหรอ? ฉันก็จะช่วยสงเคราะห์พาแกไปส่งให้ไง?”
ปานตะวันมึนๆ “คุณ…คุณจะพาฉันไปไหน”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนอวสาน[2] วันที่ 11 มิ.ย. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ