อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 24/4 วันที่ 9 มิ.ย. 57
“ใจเย็นๆ นะครับกนก” นาคินทร์จะจับตัวเธอเอนลง กนกรัตน์โน้มคอนาคินทร์ล้มลงไปบนโซฟาด้วยกัน ทั้งสองคนจ้องตากันกนกรัตน์ทำสายตาเว้าวอน “วันข้างหน้าจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ เราอาจจะต้องพรากจากกันไปอย่างไม่มีวันที่จะได้พบเจอกันอีก”
นาคินทร์อึ้ง
“เคทคงจะเสียใจมาก” กนกรัตน์โน้มคอนาคินทร์ลงมาแทบจะจมูกชนกัน “เคทรักพี่คินคนเดียว”
นาคินทร์เคลิ้มจูบกนกรัตน์ กนกรัตน์แฮปปี้ ทันใดนั้นมือถือนาคินทร์ก็ดัง นาคินทร์ผละออก กนกรัตน์หน้าหงิกเพราะเคืองสุดๆ
นาคินทร์เหมือนได้สติ เขามองโทรศัพท์แล้วบอกกับกนกรัตน์ “ยัยนารถโทร.มา..พี่ขอโทษนะครับ” นาคินทร์รับโทรศัพท์ “ว่าไง?” นาคินทร์ฟังแล้วก็ตกใจ “อะไรนะ? ตะวันเป็นอะไร?”
นาคินทร์ลุกพรึ่บทันที “พี่จะไปเดี๋ยวนี้” นาคินทร์วางหู
กนกรัตน์ตะปบไว้
“พี่คิน!! ไม่นะคะ!!”
นาคินทร์ไม่ฟัง “ไว้พี่โทร.มานะครับ”
นาคินทร์วิ่งพรวดออกไปอย่างเร็ว
กนกรัตน์ช็อคเพราะแทบไม่เชื่อสายตา “พี่คิน!!” กนกรัตน์ร้องเรียก “พี่คินน” กนกรัตน์เหนื่อย โกรธ จนหอบ “นังตะวัน!!” กนกรัตน์กรี๊ด “นังปานตะวัน!!”
นาคินทร์ขับรถซิ่งทะลุอย่างกับพายุด้วยหน้าตาเป็นห่วงสุดชีวิต
“ตะวัน!! ปานตะวัน!!”
นาคินทร์หักหลบคนข้ามถนนมาอย่างหวาดเสียว คนข้ามถนนตะโกนด่าตามหลัง นาคินทร์ซิ่งต่อ
นาคินทร์วิ่งเข้ามาแล้วตะโกนลั่น
“ตะวัน!! ปานตะวัน!!”
นาคินทร์วิ่งตามหาปานตะวันมุมนู้นมุมนี้ นาคินทร์หอบ แล้วเขาก็นึกได้จึงรีบวิ่งออกไป
นาคินทร์เปิดประตูห้องปานตะวันผัวะเข้ามาอย่างแรง ปากก็ร้องเรียก
“ปานตะวัน!!”
นาคินทร์ชะงักกึกที่เห็นปานตะวันนั่งหน้าเหวอๆ อยู่บนเตียง
นาคินทร์วิ่งเข้ามากอดแน่น “ตะวัน!! ไม่เป็นไร ใจเย็นๆ นะ ผมจะพาคุณไปหาหมอ” นาคินทร์จะอุ้มทันที
ปานตะวันตกใจและงง “อะไรกันคะ” ปานตะวันผลัก “คุณเป็นอะไรของคุณคะคุณนาคินทร์” ปานตะวันดันออก “ปล่อยนะจะพาฉันไปหาหมอทำไม”
“ก็คุณ..” นาคินทร์ชะงักมอง “ก็คุณ..”
ปานตะวันมองอย่างหวั่นๆ นึกว่านาคินทร์รู้เรื่องลูกจึงแอบเอามือกุมท้องโดยอัตโนมัติ “ฉัน ฉันทำไมคะ? คุณจะไปฉันไปหาหมอทำไม” ปานตะวันกลัวมาก “ใครบอกอะไรคุณ?”
นาคินทร์อึ้ง เหวอ “อ้าว..ก็..”
เสียงนารถนรินทร์ดังขึ้น “นารถบอกเองแหละค่ะ”
ทั้งสองหันไปมอง
ปานตะวันตกใจ “น้องนารถ?”
ใบตองเข็นนารถนรินทร์เข้ามาด้วยหน้าตาเจ้าเล่ห์ปลื้มปริ่มกันทั้งคู่
ตะวันรีบถามนารถนรินทร์ทันที “น้องนารถบอกอะไรคุณนาคินทร์คะ?”
นาคินทร์อึ้ง เขามองปานตะวันแล้วหันไปถามนารถนรินทร์ “นารถโทร.ไปบอกพี่ว่าตะวันล้มหัวฟาดพื้นสลบไปไม่ใช่เหรอ”
ปานตะวันทำตาโต “หกล้มหัวฟาดพื้นสลบ?”
นารถนรินทร์ขำกิ๊กกับใบตอง
นาคินทร์รู้ทันทีก็เคืองจึงลุกปรี่ไปหาทันที “ยัยนารถ!!”
นารถนรินทร์ร้องลั่น “เดี๋ยวสิคะพี่คิน!! อย่าเพิ่งโกรธน้อง”
นาคินทร์ชะงัก
นาคินทร์ไม่พอใจ “จะไม่โกรธได้ยังไง? เธอไม่รู้เหรอว่าพี่รีบขับรถมาเร็วแค่ไหน? นี่ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาจะทำยังไง?”
นารถนรินทร์ทำหน้าแบ๊ว “ก็แล้วทำไมต้องรีบขนาดนั้นด้วยล่ะค่ะ?”
นาคินทร์หลุดจะตอบ “ก็..” นาคินทร์ชะงักกึก
ทุกคนรวมทั้งปานตะวันมองนาคินทร์
นารถนรินทร์กับใบตองอ้ำอึ้ง “ก็..?”
นาคินทร์อึ้งมองปานตะวันที่ก็จ้องอยู่ นาคินทร์ทำอะไรไม่ถูก
นาคินทร์พูดเสียงเข้มอย่างดุจริง “ยัยนารถ!! ทีหลังอย่าเล่นอะไรแบบนี้ มันไม่สนุก”
พูดจบนาคินทร์ก็พุ่งออกไปทันที ใบตองกลัวจนหัวหดแต่นารถนรินทร์สะใจ
“คุณนารถ..ใบตองกลัว” ใบตองบอก
“ชิ!! จะกลัวทำไม?” นารถนรินทร์ขำ
ปานตะวัน งงไปหมด “น้องนารถ..นี่มันอะไรกันคะ? พี่งงไปหมดแล้ว”
นารถยิ้มกริ่มอย่างเชิดๆ เพราะพึงพอใจ ปานตะวันรอฟัง
นาคินทร์นั่งสงบสติอารมณ์และนึกทบทวนความรู้สึกของตัวเองอยู่
นาคินทร์นึกถึงตอนที่เขาพูดกับนารถนรินทร์ “จะไม่โกรธได้ยังไง?? เธอไม่รู้เหรอว่าพี่รีบขับรถมาเร็วแค่ไหน?”
“ก็แล้วทำไมต้องรีบขนาดนั้นด้วยล่ะ?” นารถนรินทร์ถาม
ปานตะวันมองนาคินทร์?
เมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้น นาคินทร์ก็ชักจะหงุดหงิด
“ไม่จริง!! ไม่ใช่!!”
นาคินทร์โมโหตัวเอง เขาลุกขึ้นก่อนจะหันกลับมาเจอปานตะวันยืนอยู่ นาคินทร์อึกอักนิดนึงก่อนจะฟอร์มเข้ม
นาคินทร์ทำเสียงดุ “มีอะไร?”
ปานตะวัน อ้อมแอ้ม “อย่าโกรธคุณนารถเลยนะคะ”
นาคินทร์อึ้งๆ ฟอร์มๆ ก่อนจะเมินหน้าไป
“เธอก็แค่..อยากให้คุณกลับมาทานข้าวกับเธอบ้าง” ปานตะวันบอก
นาคินทร์อึกอักก่อนจะทำเสียงเข้ม “แล้วคุณเกี่ยวอะไรด้วย?”
ปานตะวันอึ้งไปก่อนจะนึก
เหตุการณ์ในอดีตย้อนกลับมา ตอนที่นารถนรินทร์เล่าให้ปานตะวันฟัง นารถนรินทร์หันกลับมาทำหน้าเชิดๆ ก่อนจะเม้าด้วยความสะใจ
“เกี่ยวสิคะพี่ตะวัน!! พี่ตะวันเกี่ยวเต็มๆ” นารถนรินทร์ขำก๊าก “สะใจจริงๆ”
“น้องนารถ!! ตกลงมันยังไงกันคะ?? ทำไมจู่ๆ คุณนาคินทร์ถึงได้รีบร้อนกลับมา แล้วทำไมน้องนารถถึงโทร.บอกคุณนาคินทร์ว่าพี่ล้มหัวฟาดพื้นสลบ แล้วทำไม...”
นารถนรินทร์สวนทันที “ก็ถ้านารถไม่ทำอย่างนั้น เราก็คงไม่รู้ซักทีว่าพี่คินรู้สึกยังไงกับพี่ตะวัน?”
ปานตะวันอึ้ง
นารถนรินทร์ยิ้มแฉ่ง “จริงมั้ย..พี่ใบตอง?”
“จริง!! ตามนั้น!! ฟันธงค่ะ!!! ซิ่งยังกะพายุมาซะขนาดนั้น” ใบตองว่า
“ทีนี้” นารถนรินทร์มองเหล่อย่างคาดคั้น “ก็เหลือแต่พี่ตะวันแล้วล่ะค่ะ ระวังตัวไว้ให้ดี นารถจะต้องหาวิธีล้วงความรู้สึก” นารถนรินทร์ล้อ “ลึกสุดใจของพี่ตะวันออกมาให้ได้”
ปานตะวันเครียด “น้องนารถ!!”
นารถนรินทร์สวน “เบื่อจริงๆ..พวกคนปากแข็ง!” นารถนรินทร์หัวเราะคิกคักกับใบตอง
เมื่อคิดถึงเหตุการณ์นั้น ปานตะวันที่กำลังอึ้งก็สะดุ้งเพราะเสียงนาคินทร์
“จะอึ้งอีกนานมั้ย”
ปานตะวันสะดุ้ง “เอ่อ..คือ”
“ผมถาม..ว่าคุณเกี่ยวอะไรด้วย เรื่องผมกับยัยนารถ”
ปานตะวันหลบตา “ก็..” ปานตะวันเจียมตัว “ไม่เกี่ยวหรอกค่ะ..ฉันไม่เกี่ยว..ก็แค่ไม่อยากให้คุณโกรธคุณนารถเพราะ...”
นาคินทร์สวนทันที “นี่คุณคงจะคิดว่าผมรีบขับรถกลับมาเพราะคุณ?”
ปานตะวันมอง นาคินทร์เดินเข้ามาใกล้ ปานตะวันหลบตา
“ช่วยคิดใหม่ด้วยนะ”
ปานตะวันมองนาคินทร์
“มันไร้สาระมาก! ผมไม่มีวันจะเอาชีวิตของผมไปทิ้งกลางถนนเพราะคุณ เหมือนอย่างที่กนกวลีเคยมาแล้ว”
ปานตะวันอึ้ง นาคินทร์จ้องหน้าปานตะวันแล้วเดินออกไป ทิ้งให้ปานตะวันเสียใจ
กนกรัตน์ปาแก้วไวน์จนแตกกระจาย กนกรัตน์เมามายนอนเกลือกกลิ้งอยู่กับพื้น
“นังตะวัน นังมารหัวใจ ไม่มีทาง ฉันมาไกลขนาดนี้แล้ว ฉันจะไม่มีวันให้ใครหน้าไหนมาดับฝันของฉันทั้งนั้น”
เช้าวันใหม่ รูปหน้า Before ของกนกรัตน์ในแฟ้มถูกวางลงบนโต๊ะ
“ว่าไง? ตกลงผู้หญิงในรูปนี่เป็นคนๆ เดียวกับยัยเคท กนกรัตน์ใช่มั้ย” แพรวพรรณรายถาม
โก้มองเงียบๆ
ประกายเดือนเร่ง “ใช่มั้ยคะ ทำไมไม่ตอบละค่ะคุณหมอ?”
โก้ยังเงียบ
“นี่!! ไอ้โก้!! แกกับฉัน เพื่อนกันรึเปล่า?”
โก้ถอนหายใจ
แพรวพรรณรายวี๊ด “นี่!! นี่แกอย่าบอกนะว่าแกกับฉันไม่ใช่เพื่อนกัน”
โก้หนักใจ
“ฉันรู้นะว่าเป็นหมอต้องมีจรรยาบรรณ แล้วแกก็มีมากด้วย แต่เรื่องนี้มันสำคัญมากนะเว้ย”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 24/4 วันที่ 9 มิ.ย. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ