อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 19/4 วันที่ 5 มิ.ย. 57
นาคินทร์สวนทันที "ยังไปไม่ได้! ผมยังไม่ได้สั่งให้คุณไป"ปานตะวันหันขวับมาจ้องหน้านาคินทร์อย่างเหลืออด
นาคินทร์จ้องตอบ "มองอะไร มีสิทธิ์อะไรมามองผมด้วยสายตาแบบนั้น"
ปานตะวันฮึดจึงจ้องตาตอบ "เงื่อนไขข้อไหนในสัญญาที่ระบุว่าฉันมีสิทธิ์หรือไม่มีสิทธิ์มองคุณด้วยสายตาแบบนี้เหรอคะ"
นาคินทร์อึ้ง
"ฉันจำได้แม่น!! ว่า ‘ไม่มี’! เพราะฉนั้น “ฉันมีสิทธิ์”
ปานตะวันตกใจ "คุณนาคินทร์"
ทั้งสองคนเดินออกไป ปล่อยให้อัครินทร์มองตาม อัครินทร์ค่อยๆ หยิบถุงเล็กๆ น่ารักขึ้นมามองแล้วมองตามทั้งสองไปแล้วก็ถอนหายใจเฮือก
นาคินทร์ลากปานตะวันมา ปานตะวันร้องให้ปล่อยพร้อมสะบัดจนหลุดแล้วจะวิ่งหนี นาคินทร์รวบตัวปานตะวันไว้เหมือนกอดจากด้านหลังแน่น
"ปล่อยๆๆ ปล่อยฉัน!!”
นาคินทร์กอดไว้แน่น "ไม่ปล่อย"
"ฉันบอกให้ปล่อย"
นาคินทร์ชักยัวะ "ทำไม!! ทีกอดกับไอ้นัคล่ะทำดี๊ด๊า ทีกับผมทำเล่นตัว"
ปานตะวันชะงัก "กอดกับคุณนัค?”
"ไม่อายผัวก็หัดอายผีสางเทวดาซะบ้าง" นาคินทร์ว่า
ปานตะวันโกรธ "คุณพูดอะไรนะ?? เมื่อกี้คุณพูดอะไรนะ?”
นาคินทร์ตั้งใจพูดชัดๆ ข้างหู "ผัว!! ผมพูดว่าผัว!”
ปานตะวันโกรธ เธอสะบัดหลุดแล้วหันมาตบนาคินทร์จนหน้าหัน
ปานตะวันจ้องหน้า "คุณเองจะพูดอะไรก็หัดอายปากตัวเองซะบ้าง"
ปานตะวันพูดยังไม่จบดี นาคินทร์ก็กระชากปานตะวันมาจูบอย่างแรง แน่นและนาน สักพักปานตะวันก็ผลักนาคินทร์ออกแล้วจ้องหน้าพร้อมทั้งเงื้อจะตบอีก
"คุณ!!”
นาคินทร์คว้ามือปานตะวันไว้ "ตบอีก ผมจูบอีก!”
ปานตะวันอึ้ง "คุณ!! คุณนี่มัน…"
นาคินทร์สวน "ด่าอีก ผมก็จูบอีก!!”
ปานตะวันอึ้งจนไม่อยากจะเชื่อ "คุณ..”
นาคินทร์ขยับหน้าขู่เหมือนจะจูบ ปานตะวันรีบเงียบ
นาคินทร์ยิ้มเยาะ "หมดฤทธิ์?”
ปานตะวันแค้นจนพูดไม่ออก
"ต่อไปอย่าออกฤทธิ์ต่อหน้าคนอื่นอีก ไม่งั้นผมจะจูบคุณต่อหน้าคนอื่นด้วยเหมือนกัน" นาคินทร์ว่า
"คุณนาคินทร์!!”
"ผมทำจริง!!”
นาคินทร์พูดจบก็เดินออกไป
ปานตะวันโกรธจนตัวสั่น "บ้า!! ไอ้คนบ้า" ปานตะวันเดินออกไป
อัครินทร์ยืนจ๋อยอยู่อีกมุม พอปานตะวันเดินผ่านมา เขาก็รีบพลิกตัวหลบจนปานตะวันเดินไป อัครินทร์ทั้งเซ็งทั้งเศร้า เขาค่อยๆ หยิบ ‘ตุ๊กตาหมีถือหัวใจสีแดง’ ออกมาจากถุงเล็กๆ ในมือ แล้วเอาขึ้นมามอง
อัครินทร์นึกถึงเหตุการณ์ในอดีต ตอนที่ปานตะวันยืนมองตุ๊กตาหมีหยิบขึ้นมามองแล้วยิ้ม โดยอีกมือก็ลูบท้องตัวเองก่อนจะวางลง ถอนใจแล้วเดินออกไป ซึ่งเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาอัครินทร์ที่ยืนมองอยู่อีกมุม
อัครินทร์มองตุ๊กตาในมืออย่างเศร้าๆ
ปานตะวันวิ่งต่อเนื่องมาหยุดยืนหอบทั้งเหนื่อยทั้งโกรธ แล้วเธอก็คิดถึงตอนที่โดนนาคินทร์จูบ
ปานตะวันเอามือแตะริมฝีปาก แล้วก็น้ำตาคลอ ด้วยความโกรธ และน้อยใจ
"เห็นฉันเป็นอะไร?" ปานตะวันปาดน้ำตา "เห็นฉันเป็นตัวอะไร" ปานตะวันสะอื้น "ฉันเกลียดคุณ คุณนาคินทร์ ฉันเกลียดคุณ!”
ปานตะวันทรุดนั่งสะอื้นด้วยความน้อยใจ
นาคินทร์ทิ้งตัวลงนั่งอย่างแรงเพราะหงุดหงิด
เขานึกถึงตอนที่อัครินทร์โอบปานตะวันมาซบไหล่
นึกถึงตอนที่เขาถาม “ทำไม!! ทีกอดกับไอ้นัคล่ะ” แล้วนาคินทร์ก็ดึงปานตะวันเข้ามาจูบ
นาคินทร์เผลออินนิดๆ ก่อนจะได้สติจึงกลับมาหงุดหงิดใหม่
"บ้า!! ไม่!! ไม่จริง!! เราจะไปรักผู้หญิงคนนั้นได้ยังไง!!" นาคินทร์ส่ายหน้า "ไม่..ปานตะวัน ผมเกลียดคุณ"
ปานตะวันกับนาคินทร์นั่งงงและสับสนหัวใจตัวเองกันทั้งคู่
รปภ. ยิ้มเห็นทุกคนนั่งหลับและนอนเลื้อยสลบไสล ยิ้มยืนมองงงๆ และเกาหัวแกรกๆ
"ยังไงวะเนี่ย? ปกติ 5 โมงครึ่งเป๊ะก็รีบตอกบัตรเผ่นกลับบ้านกันแล้ว ไหงวันนี้อยู่ดึกได้หว่า?”
ประกายเดือนรีบเดินหอบซองเอกสารสัญญาเข้ามาแล้วก็ชะงักกึก
"อ้าว! คุณเลขาฯเดือน อยู่ดึกเหมือนกันเหรอครับ?”
"เหมือนกัน? เหมือนใครเหรอคะลุงยิ้ม" ประกายเดือนถาม
ยิ้มชี้ให้ดู "ก็นี่ไงครับ"
ประกายเดือนมองตามที่ยิ้มชี้ก็เห็นทุกคนนอนกันเรี่ยราด
"เฮ่ย!! อะไรเนี่ย" ประกายเดือนนึกได้ก็ตกใจ "แย่แล้ว" ประกายเดือนมองหน้ายิ้ม "เป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย?”
พูดจบทั้งสองก็พุ่งไปจับทุกคนเขย่า
ประกายเดือนเขย่าไปพูดไป "คุณเจเจ, พี่มอลลี่, พี่ลูกกอล์ฟ เป็นอะไรรึเปล่า? อย่าเพิ่งเป็นไรนะคะ?”
ทุกคนยังไม่ตื่น
ประกายเดือนใจเสีย "แย่แล้ว.." ประกายเดือนพูดกับยามยิ้ม "ตบหน้าเลยค่ะ ตบแรงๆ"
ประกายเดือนเงื้อมือจะตบมอลลี่ มอลลี่ร้องจ๊ากและเบิ่งตาโต
"แอร๊ย! หยุดเลย! หยุดเลยค่ะคุณเลขาฯเดือน ขืนตบคุณพี่ก็หน้าเบี้ยวสิคะ กว่าจะได้ V Shape เรียวแหลมขนาดนี้หมดไปตั้งเยอะ"
"อ้าว..นี่..ไม่ได้เป็นอะไรกันหรอกเหรอคะ?” ประกายเดือนถาม
"เป็นสิคร้าบทำไมจะไม่เป็น?? จะเป็นบ้ากันอยู่แล้ว ท่านรองฯ บอกให้ตามคุณเลขาฯ เดือนกลับมาให้ได้ ถ้าตามไม่ได้..ไม่ให้พวกเรากลับบ้าน"
"อะไรนะ?”
"อย่ามัวแต่อะไรนะ?" จามจุรีผลัก "รีบเลย!! รีบเข้าไปหาเดี๋ยวนี้เลย"
จามจุรีดันประกายเดือนหลุดไป ในขณะที่คนที่เหลือยืนอยู่
"เอาล่ะ..ดีใจด้วยครับ..ทีนี้ก็กลับบ้านกันได้แล้ว..ผมจะได้ปิดไฟส่วนนี้" ยิ้มบอก
"กลับก็โง่สิ!” มอลลี่ว่า
"ใช่!! ใครจะกลับ? รอจนถึงขนาดนี้แล้ว" ลูกกอล์ฟบอก
"ไปเร้ว!”
จามจุรีพุ่งลิ่วนำไป ทั้งสามพุ่งเอาหูไปแนบประตูห้องนัครินทร์ แล้วก็พยายามส่องดูตามช่องกัน
ยิ้มเกาหัวแกรกๆ "โห่..สอดส่องยิ่งกว่ายาม?" ยิ้มส่ายหน้า
ทั้งสามตะกายประตู
ประกายเดือนยืนกอดซองเอกสารมองนัครินทร์ที่นั่งฟุบหลับอยู่บนโต๊ะทำงาน ประกายเดือนค่อยๆ เดินเข้าไปยืนมองหน้านัครินทร์ใกล้ๆ
ภาพในอดีตย้อนกลับมา นัครินทร์บอก “ผมรักคุณ!! ผมจะแต่งงานกับคุณให้ได้!!”
ประกายเดือนว่า “ไม่จริงหรอกค่ะ!! เป็นไปไม่ได้!! ท่านรองฯก็แค่หลง แค่เล่นๆ ไม่ได้คิดจริงจัง”
“ทำไมต้องดูถูกผมแบบนี้ฮะ?? / ผมจะพิสูจน์ตัวเองว่าผมไม่ได้แค่หลง ไม่ได้แค่เล่นๆ แต่ผมเอาจริง!!”
ประกายเดือนถอนใจเฮือกอย่างปลงๆ แล้วค่อยๆ วางซองเอกสารลงบนโต๊ะ ก่อนจะพูดเบาๆ เพราะกลัวนัครินทร์ตื่น
"ฉันไปเอาสัญญาจากลูกค้ามาให้แล้ว..ฉันกลับก่อนนะคะ..ท่านรองฯ"
พูดจบประกายเดือนก็มองนัครินทร์ที่ยังหลับใหลอยู่บนโต๊ะ แล้วหันหลังจะเดินออก ทันใดนั้นนัครินทร์ก็คง้าแขนประกายเดือนหมับแล้วดึงตัวเธอรวบมานั่งตักพร้อมกับกอดไว้แน่น
ประกายเดือนร้องลั่น "ว้าย!!”
นัครินทร์กอดไว้แน่น "จะรีบกลับไปไหนฮะ? จะหนีผมไปไหนฮะ? ท่านรองฯ ยังไม่มีคำสั่งให้คุณเลขาฯ กลับฮะ"
"ปล่อยนะ!! ปล่อย!!”
"แน้!! เป็นเลขาฯมาสั่งท่านรองฯ ได้ไงฮะ?”
ประกายเดือนเสียงแข็ง "ได้สิ!! ทำไมจะไม่ได้"
นัครินทร์อึ้ง "ได้ฮะ..จะเอาอย่างนั้นก็ได้" นัครินทร์ทำหน้าจริงจัง "ถ้าคิดจะสั่งผม คุณก็ต้องโดนสั่งย้าย"
ประกายเดือนหน้าจ๋อยเมื่อเห็นนัครินทร์เอาจริง "เอ่อ..คือ..”
นัครินทร์ยิ้มแฉ่ง "สั่งย้ายไปเป็นภรรยาท่านรองฯ" นัครินทร์พุ่งไปจุ๊บแก้มประกายเดือนทันที
"บ้า!! บ้าๆๆ" ประกายเดือนตีดังเพียะๆๆ "คนบ้า!!”
นัครินทร์กอดแน่นจนประกายเดือนตีเขาไม่ได้ เขาจ่อหน้าเข้าไปใกล้ประกายเดือน "ถึงจะบ้าแต่ว่ารักจริง หวังแต่งนะฮะ"
ประกายเดือนอึ้ง เธอพูดไม่ออกจึงพูดเสียงแผ่ว "ไม่จริง"
นัครินทร์พูดจริงด้วยเสียงหวานนุ่ม "จริงสิฮะ..ที่ผ่านมาผมอาจจะเจ้าชู้..เก๊าะอย่างที่คุณเคยเห็น" นัครินทร์มองตา "แต่ตั้งแต่วินาทีนี้ผมหยุดแล้วนะฮะ ผมเจอแล้ว ผมหาคุณเจอแล้ว"
ประกายเดือนอึ้งเพราะพูดไม่ออก
"อย่าหนีผมไปไหนนะฮะ..ประกายเดือน"
ประกายเดือนซึ้ง
นัครินทร์พูดต่อ “..แต่งงานกับผมนะฮะ"
ประกายเดือนน้ำตาคลอ นัครินทร์โอบกอดประกายเดือนไว้แน่น ทั้งสองโอบกอดอย่างซาบซึ้งกันพักหนึ่ง แล้วประกายเดือนก็เริ่มมีสีหน้าผิดปกติ ในขณะที่กำลังโอบกอดนัครินทร์อยู่ มือของประกายเดือนสัมผัสโดนกับอะไรบางอย่าง ประกายเดือนค่อยๆ แตะแล้วหยิบขึ้นมาดูแล้วก็ต้องตาโตเมื่อเห็นว่าคือ ‘ยกทรงของเคที่’ ที่โยนทิ้งไว้
นัครินทร์กอดอยู่ก่อนจะเอาหน้าเกยไหล่ประกายเดือนแล้วพูดยิ้มๆ "ผมเพิ่งรู้ว่าในหัวใจผม มีแต่คุณคนเดียวเท่านั้น"
ประกายเดือนยังเอาหน้าเกยไหล่นัครินทร์อยู่ "เหรอ?”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 19/4 วันที่ 5 มิ.ย. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57 ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ