อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนอวสาน[3] วันที่ 11 มิ.ย. 57
กนกรัตน์พูดเยาะๆ “แกอยากจะหนีพี่คินไม่ใช่เหรอ? ฉันก็จะช่วยสงเคราะห์พาแกไปส่งให้ไง?”ปานตะวันมึนๆ “คุณ…คุณจะพาฉันไปไหน”
“อย่างแกน่ะเหรอ” กนกรัตน์จิกตามอง “คงต้อง’นรก’ เท่านั้น!”
ปานตะวันตกใจ “คุณเคทคุณพูดอะไรของคุณ? ฉันงงไปหมดแล้ว”
กนกรัตน์ตวาดแว้ด “ไม่ต้องมาแกล้งโง่!!! แกน่ะมันร้ายลึก คิดจะแย่งพี่คินไปจากฉัน”
“หุบปาก!! ใครเชื่อแกก็โง่แล้ว!” กนกรัตน์ยิ้มเยาะ “ไม่เคยคิดจะแย่ง” กนกรัตน์ปรีีดแตก “แต่ปล่อยท้องเพื่อจับพี่คินเนี่ยนะ”
ปานตะวันช็อคที่กนกรัตน์รู้เรื่องนี้
“ไง? อึ้งไปเลยสิ?? นึกเหรอว่าฉันจะไม่รู้ทันแผนการตื้นๆ โง่ๆ ของแก”
ปานตะวันเริ่มรู้ว่าสถานการณ์ไม่ดีจึงพยายามประวิงเวลา “คุณเคทคะ…ฟังฉันก่อนนะคะ”
กนกรัตน์สวน “แกนั่นแหละ!!ฟังฉัน!”
ปานตะวันสะดุ้ง
“แกต้องฟังฉัน!” กนกรัตน์เริ่มพร่ำเพ้อ “ถ้าแกฟังแล้วแกจะรู้ว่าแกไม่ควรจะมาแย่งพี่คินของฉันเพราะคนอย่างแก คงไม่มีวันทำเพื่อพี่คิน ได้เท่ากับที่ฉันทำ”
ปานตะวันตั้งสติรอฟัง กนกรัตน์นึกถึงความหลังแล้วก็ยิ้มฝัน
ภาพในอดีตย้อนกลับมา กนกรัตน์ที่ยังไม่ได้ศัลยกรรมเป็นพนักงานทำความสะอาดฐานะต้อยต่ำหน้าตาน่าเกลียดอยู่ที่ KTK. เธอโดนพนักงานยี้ใส่ ถูกย่ำยีหัวใจทั้งจากการถูโดนเท้าพนักงานแล้วโดนชี้หน้าด่า ถูกการกระทำและคำพูดของคนใจร้ายมาตลอดเกือบทั้งชีวิต
นาคินทร์เดินเข้ามาขณะที่กนกรัตนจะลื่นล้มขณะที่เธอถูพื้นไปชนนาคินทร์ เสียงกนกรัตน์เล่า “แล้ววันหนึ่งเทพบุตรของฉันก็ก้าวเข้ามา เขาช่างหล่อเหลาราวกับรูปปั้น” นาคินทร์โอบรับไว้และยิ้มให้ก่อนจะถามไถ่กนกรัตน์ “จิตใจของเขาช่างอ่อนโนและมีเมตตา” กนกรัตน์จ้องหน้านาคินทร์ค้างอยู่อย่างนั้น “เขาทำให้ฉันได้รู้แล้วว่า.. จากนี้ไป ฉันจะมีชีวิตอยู่เพื่อใคร”
เหตุการณ์ปัจจุบัน ปานตะวันจ้องหน้าฟังกนกรัตน์อย่างเหลือเชื่อ
นาคินทร์ขับรถมาอย่างเร็ว สัญญาณไฟเป็นสีเหลืองก่อนจะแดง แต่นาคินทร์ไม่สนใจ เขาฝ่าไฟแดงแบบไม่ต้องคิด รถอีกฝั่งที่ออกตัวมาแล้วเบรกเอี๊ยดแล้วบีบแตรลั่น
ปานตะวันมองกนกรัตน์ แล้วพูด
“ใจเย็นๆ ก่อนนะคะคุณเคท ฉันเข้าใจคุณ…”
กนกรัตน์สวนทันที “หุบปาก!!แกน่ะเหรอจะมาเข้าใจฉันไม่มีใครหน้าไหนจะมาเข้าใจฉันทั้งนั้น” กนกรัตน์ยิ้มหวานก่อนจะพูดเสียงหวาน “นอกจากคุณนาคินทร์”
ปานตะวันมองอย่างหวาดระแวงว่ากนกรัตน์บ้ารึเปล่า?
กนกรัตน์เปลี่ยนสีหน้าคล้ายจะร้องไห้ “แต่พระเจ้าก็รังแกฉัน”
ภาพอดีตย้อนกลับมา กนกรัตน์จ้องนาคินทร์ค้างอยู่
“ทำไมส่งคุณนาคินทร์มาให้ ฉันแล้วถึงต้องส่งนังกนกวลีมาด้วย”
กนกรัตน์ชะงักเมื่อ ‘กนกวลี’ ก้าวเข้ามาหานาคินทร์ แล้วทั้งคู่ก็พากันโอบเดินออกไป
กนกรัตน์มองตามอย่างริษยา กนกวลียิ้มสวย
“ฉันจดจำใบหน้าของนังมารหัวใจฉันได้แม่นยำ หัวใจฉันได้แม่นยำ!! จำลึกไปถึงขั้วหัวใจ ทุกครั้งที่ฉันเห็นหน้ามัน ฉันจะแช่งอยู่ในใจ “ขอให้มันตาย!! ขอให้มันตาย!!” กนกรัตน์ระเบิดหัวเราะ “ฮ่าๆๆ”
กนกรัตน์หัวเราะลั่นด้วยความชอบใจ
ปานตะวันมองแล้วคิดว่ากนกรัตน์บ้าแน่ๆ
กนกรัตน์หันขวับมามองตาโตแล้วพูดดังลั่น “แล้วมันก็ตาย!!”
ปานตะวันสะดุ้ง
กนกรัตน์ยิ้มอย่างสะใจ “เห็นมั้ย?? ฉันไม่ใช่คนธรรมดา!! ฉันเป็นนางฟ้า ฉันมีคาถาวิเศษ ฉันอยากได้อะไร ฉันต้องได้!” กนกรัตน์ตาวาว “ฉันสั่งให้นังกนกวลีตาย มันก็ตาย!” กนกรัตน์หันขวับมาจ้องปานตะวัน “แกก็ด้วยเหมือนกัน นังปานตะวัน!!”
ปานตะวันตะลึง
นัครินทร์ ประกายเดือน และแพรวพรรณรายวิ่งเข้ามามองหาอัครินทร์ที่กำลังนั่งอยู่ อัครินทร์เรียกไว้
“พี่นัค!!!
ทุกคนกรูกันเข้ามาถามกันจ้าละหวั่นพร้อมกันเสียงดังเซ็งแซ่
“เกิดอะไรขึ้นวะไอ้หมอ? ทำไมเป็นงี้? ฯลฯ” นัครินทร์ถาม
“ตะวันล่ะคะ? ตะวันอยู่ไหน? ตะวันเป็นอะไรมั้ย? ฯลฯ” ประกายเดือนถาม
“บอกมาเดี๋ยวนี้สิ!! ตะวันเป็นอะไรรึเปล่า? นั่งบื้ออยู่ได้ทำไมไม่ตอบ? ฯลฯ” แพรวพรรณรายว่า
อัครินทร์เวียนหัว “พอก่อน!!”
ทุกคนเงียบกริบ
อัครินทร์ถอนใจ “คุณตะวันถูกคุณเคทพาตัวไป”
“หา?!! / เฮ้ย?”
ประกายเดือนกับแพรวพรรณรายถามดังเซ็งแซ่ “พาไปไหน? เกิดอะไรขึ้น? แล้วทำไมคุณถึงทิ้งตะวัน? ทำไมไม่ช่วยตะวัน”
อัครินทร์ตะโกนดังลั่น “หยุด!!”
ทุกคนเงียบกริบ
ประกายเดือนจะร้องไห้ แพรวพรรณรายก็เหมือนกัน ทั้งสองกลั้นสะอื้นกริบเพื่อรอฟัง
“คนเดียวที่จะช่วยคุณตะวันได้ตอนนี้ ก็คือพี่คินเท่านั้น” อัครินทร์บอก
ประกายเดือนปล่อยโฮกอดนัครินทร์แน่น แพรวพรรณรายทรุดลงนั่งร้องไห้โฮๆ อยู่ข้างๆ อัครินทร์ นัครินทร์กับอัครินทร์มองหน้ากันด้วยความกังวลสุดๆ
นาคินทร์ขับรถเร็วจนแทบจะเหาะ นาคินทร์ตั้งใจสุดขีด
“ตะวัน..คุณต้องไม่เป็นอะไร? คุณต้องไม่เป็นอะไร” นาคินทร์แหกปากดังลั่น “คุณต้องไม่เป็นอะไร!”
นาคินทร์ซิ่งรถอย่างกับพายุ
ปานตะวันมีสีหน้าหวั่นๆ แต่สูดลมหายใจลึกพร้อมกับคิดหาหนทาง
“คุณเคทคะ..เรื่องระหว่างฉันกับคุณนาคินทร์มันเป็นอุบัติเหตุนะคะ เราทั้งคู่ไม่ได้ตั้งใจให้เกิดขึ้น”
กนกรัตน์ผลักตะวันหัวโขกกระจกทันทีก่อนจะแว๊ดลั่น “เราทั้งคู่?? นี่แกบังอาจใช้คำว่า “เราทั้งคู่” เหรอนังปานตะวัน”
ปานตะวันแตะที่หัวพบว่ามีเลือดซึมออกมา
“จำใส่กระโหลกไว้ ในโลกนี้มีแค่ฉันคนเดียวที่จะใช้คำว่า “เราทั้งคู่” กับพี่คินได้เข้าใจมั้ย” กนกรัตน์ตะคอก “ถามว่าเข้าใจมั้ย?”
ปานตะวันพยักหน้า “เข้าใจค่ะ”
กนกรัตน์ค้อนก่อนจะขับรถต่อ “เมื่อกี้แกบอกว่าอะไรนะ? เรื่องของแกกับพี่คินเป็นอุบัติเหตุ ไม่ได้ตั้งใจงั้นเหรอ?” กนกรัตน์ตวาด “นังสตอเบอรี่!” กนกรัตน์ส่ายหน้า “โกหกซ้ำซาก” กนกรัตน์ถอนใจ “แต่เอาเถอะ..สมมติว่าถ้าฉันเชื่อแก แกก็ยิ่งไม่คู่ควรกับพี่คินเลยซักนิด ไม่เหมือนฉัน!! ฉันที่ตั้งใจทำ ทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อพี่คินคนเดียว”
“คุณทำอะไร?” ปานตะวันถาม
“หึๆ...คุณทำอะไรนะเหรอ? ฉันทำทุกอย่างทุกทางที่จะสามารถหาเงินมาให้ได้มากที่สุดเพื่อเอาไปผ่าตัดหน้าให้เหมือน ‘นังกนกวลี’ ที่ตายไปยังไงล่ะ”
ปานตะวันตกใจ “อะไรนะ?”
กนกรัตน์หัวเราะขื่นๆ “ความเจ็บปวดแสนสาหัส จากการผ่าตัดเป็นสิบๆครั้ง มันก็ยังไม่เท่ากับที่ฉันต้องยอมนอนกับผู้ชายเป็นร้อย” ภาพกนกรัตน์ยอมนอนกับผู้ชายที่เป็นอาเสี่ยแวบขึ้นมา “ฉันต้องหลอกเอาเงินจากทุกคนที่รู้จัก จนต้องหนีหัวซุกหัวซุนอย่างกะหมาข้างถนน”
ปานตะวันฟังแล้วเศร้า “ทำไมคุณถึงต้องทำขนาดนี้คะ? เพียงเพื่อคุณนาคินทร์เท่านั้นเหรอคะ?”
กนกรัตน์คิด “นั่นสินะ... เพียงเพื่อพี่คิน?? มันก็ส่วนนึง” กนกรัตน์ตาวาว “ฉันก็ทำเพื่อตัวฉันเองด้วย ถ้าฉันสวย ถ้าฉันรวย ดูซิ..จะมีไอ้อีหน้าไหนกล้ามาดูถูกเหยียดหยาม”
“นี่คุณทำทุกอย่างเพราะความแค้น ใช่มั้ยคะ?” ปานตะวันถาม
กนกรัตน์หันขวับ “ใช่!! แค้น!! ฉันแค้นมาก! แกไม่รู้หรอกว่าหัวอกคนที่เกิดมาหน้าตาหน้าเกลียดอย่างฉันน่ะมันเป็นยังไง?? มันเจ็บปวดทุกข์ทรมานใจแค่ไหน”
ปานตะวันอึ้ง เธอรู้สึกเวทนากนกรัตน์
“แล้วดูซิ !! แกจะไม่ให้ฉันแค้นแกได้ยังไง..นังปานตะวัน?? ฉันอุตส่าห์ทุ่มเท ขนาดนี้ ฝันไปเถอะว่าแกกับไอ้เด็กในท้องของแกมันจะได้มีชีวิตอยู่แย่งพี่คินไปจากฉัน”
ปานตะวันตาโตทันที “ไม่นะคะ..คุณเคท!! เด็กไม่เกี่ยวอะไรด้วยนะคะ”
กนกรัตน์แว๊ดลั่น “เกี่ยวสิ!! ฉันจะพาแกกับลูกแกไปส่งให้ ส่งลงนรกทั้งคู่เลย..ดีมั้ย..ฮ่าๆๆ”
กนกรัตน์หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ปานตะวันหวาดกลัว
ทันใดนั้นก็มีรถฝั่งตรงข้ามแซงซ้ายสวนมากระทันหัน กนกรัตน์หวีดร้องพร้อมกับเหยียบเบรคเอี๊ยดจนหัวทิ่ม รถจอดสนิท ปานตะวันได้โอกาสเปิดประตูรถวิ่งหนีลงข้างทางทันที
“นังตะวัน!” กนกรัตน์เปิดประตูรถแล้ววิ่งตามทันที “จะหนีไปไหน?”
ปานตะวันวิ่งหนีสุดชีวิต กนกรัตน์วิ่งตามจนสุดท้ายปานตะวันก็หกล้ม กนกรัตน์ตามมาจิกผมจนหน้าหงาย
“ฤทธิ์เยอะนักนะแก!”
กนกรัตน์ตบปานตะวันหลายทีก่อนจะชกหน้าปานตะวันเต็มแรงจนมึน
กนกรัตน์กระชากหน้าปานตะวันที่เลือดโชกมาดู “ตายสวยๆ ไม่ชอบนะนังนี่?”
กนกรัตน์พูดจบก็ลากปานตะวันกลับไปที่รถแล้วคาดเบลท์ล็อคไว้ด้วย ก่อนจะชี้หน้า
“นั่งนิ่งๆ อย่าคิดหนีอีกล่ะ อีกแป็บเดียวฉันก็จะพาแกไปส่งแล้ว ฮ่าๆ”
กนกรัตน์เดินกลับไปขึ้นรถ
ปานตะวันหลับตาพึมพำโดยยังมึนและเจ็บ “คุณนาคินทร์..ช่วยด้วย..ช่วยฉันด้วย”
นาคินทร์ที่กำลังขับรถอยู่มองไปข้างหน้าแล้วทำตาโต เขาเห็นรถกนกรัตน์กำลังออกจากที่จอดข้างทางเปิดไฟเลี้ยวขอทาง
นาคินทร์ตาโต “รถกนก!!” นาคินทร์ลั่น “ตะวัน!!”
นาคินทร์รีบบึ่งตามไปทันที เขาทั้งบีบแตรและเปิดไฟสูงใส่ กนกรัตน์มองกระจกหลังเห็นเป็นรถนาคินทร์
กนกรัตน์ตกใจ “พี่คิน!!”
กนกรัตน์หันไปมองปานตะวันที่ยังนอนมึนอยู่
“เห็นมั้ย?? แกวางแผนเอาเด็กในท้องแกมาแย่งพี่คิน พี่คินเค้าใจอ่อน เค้าแค่สงสารเด็ก” กนกรัตน์ตวาด “เค้าไม่ได้รักแก!!”
นาคินทร์ขับรถตามอย่างเป็นกังวล
“อย่าทำอะไรตะวัน!! อย่าทำอะไรลูกผม!! ได้โปรด!!”
กนกรัตน์ตวาดลั่น “ฉันจะฆ่าแก!! ถ้าไม่มีแกกับลูกแก พี่คินก็ต้องรักฉันคนเดียวเท่านั้น”
กนกรัตน์เร่งเครื่องให้เร็วขึ้น นาคินทร์เร่งเครื่องตาม
บนถนนเส้นที่กนกวลีเคยเกิดอุบัติเหตุ รถกนกรัตน์แล่นมาบนถนนเส้นนั้นอย่างเร็ว ปานตะวัน มองถนนด้วยความตกใจก่อนจะพึมพำ “ถนนนี้...”
ภาพในอดีตย้อนกลับมา ปานตะวันเดินตุปัดตุเป๋ กนกวลีหักหลบจนเกิดอุบัติเหตุ
ปานตะวันตกใจ “ระวังค่ะ!! อย่าขับเร็วค่ะคุณเคท!!”
กนกรัตน์หันขวับมาตวาดแว้ด “ฉันไม่โง่!! ถ้าฉันขับช้าพี่คินก็ขับตามฉันมาทันน่ะสิ”
“คุณเคทคะ..ถนนเส้นนี้..มันเคยมีอุบัติเหตุ”
กนกรัตน์ตวาด “แล้วไง?” กนกรัตน์ทำหน้าแสยะ “ยังกะกลัวตายนี่?” กนกรัตน์ขำแล้วก็นึกได้จึงทำตาวาว “อุบัติเหตุเหรอ?? ก็ดีสิ..แกน่ะสิที่ต้องกลัว ไม่ใช่ฉัน!!!”
ปานตะวันตกใจ “หมายความว่ายังไงคะ?”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนอวสาน[3] วันที่ 11 มิ.ย. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ