อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 10 วันที่ 1 ก.ค. 57
คุณยายพูดไปไอไปอย่างหนัก จังหวะหนึ่งคุณยายก็ไอใส่หน้าพอลเต็มๆ คุณยายรีบเอาผ้าเช็ดหน้ามาปิดปาก พอลมองคุณยายด้วยความเป็นห่วง“คุณยายไอเยอะจัง..ไม่สบายรึเปล่าครับ..ผมพาไปหาหมอมั้ยครับ”
คุณยายส่ายหัวไปไอไป
“ไม่เป็นไรหรอกลูก..ยายไอแบบนี้มาหลายปี..ชินแล้วล่ะ”
คุณยายไออย่างหนักอีกครั้งก่อนจะเอาผ้าเช็ดหน้าลง ผ้าเช็ดหน้าในมือยายมีคราบเหมือนเลือดติดอยู่จางๆ
“ยายไปก่อนนะลูก..ขอให้เจริญๆนะ”
ณัฐกำลังคุยโทรศัพท์กับแฟรงกี้
ณัฐแปลกใจ “พีทเหรอ?” ณัฐยิ้มเจ้าเล่ห์ “อือ..ก็เป็นไปได้นะ..เค้าคงส่งคนมาแก้แค้น” ณัฐฟังแล้วก็ตกใจ “อย่า...เอ่อ..พี่ว่าอย่าแจ้งความเลย..ถ้าตำรวจสอบสวนแล้วพีทแจ้งความกลับเรื่องที่เราเคยทำกับเค้า..เราจะเดือดร้อนนะ” ณัฐฟัง “ดีๆ..หลบไปอยู่ต่างจังหวัดซักพักจะปลอดภัยกว่า” ณัฐฟัง “อือ..ไม่ต้องห่วง..พี่จะระวังตัว”
ณัฐวางสายแล้วยิ้มเยาะความโง่ของแฟรงกี้
อุ่นเรือนเดินถือแฟ้มพะรุงพะรังเดินมาตามทาง ทันใดนั้นก็มีโจรวิ่งมากระชากกระเป๋า อุ่นเรือนมัวแต่ตกใจกว่าจะร้องให้คนช่วย โจรก็วิ่งลับตาไปแล้ว
อุ่นเรือนร้องไห้ “ช่วยด้วยค่ะ..ช่วยด้วย..ฮือๆๆ”
อุ่นเรือนทำใจว่าคงไม่ได้กระเป๋าคืนแล้วจึงก้มตาก้มตาเก็บแฟ้มไปร้องไห้ไป กอล์ฟยื่นกระเป๋ามาให้
“ของคุณใช่มั้ยครับ”
อุ่นเรือนดีใจจึงรีบเงยหน้ามองเจ้าของมือคู่นั้น
กอล์ฟ...ชายผู้เป็นฮีโร่ยืนยิ้มอยู่ตรงหน้าอุ่นเรือนอย่างหล่อ อุ่นเรือนแอบกรี๊ดอยู่ในใจ
อุ่นเรือนมีท่าทางสะเทิ้นอาย
“ชื่ออุ่นเรือน..เอ๊ย..แอนนี่...เอ่อ..คือจริงๆชื่ออุ่นเรือนค่ะ..แต่เจ้านายบอกว่าเชยให้เปลี่ยนเป็นแอนนี่”
อุ่นเรือนนั่งคุยอยู่กับกอล์ฟ กอล์ฟยิ้มหล่อใส่อุ่นเรือน
“ผมว่าชื่ออุ่นเรือนน่ารักดีออกครับ..ฟังดูไทยๆ...แล้วก็อุ่นๆดีด้วย”
อุ่นเรือนยิ้มปลื้มที่มีคนชมชื่อแสนเชยของตัวเอง
“งั้นเรียกอุ่นว่าอุ่นเฉยๆก็ได้ค่ะ”
“งั้นก็เรียกผมว่ากอล์ฟเฉยๆนะครับ”
“ค่ะคุณกอล์ฟเฉยๆ”
“แน่ะ!!” กอล์ฟหัวเราะเอ็นดูมุกของอุ่นเรือน
อุ่นเรือนหัวเราะตามแล้วโลกก็สดใสเป็นสีชมพู
วันต่อมา อาร์ตเดินดมดอกไม้ที่ตั้งใจเอาให้จิ้มจุ้มมาอย่างมีความสุข อุ่นเรือนแต่งตัวสวยเดินสวนมาพอดี
อาร์ตมองอุ่นเรือนอย่างแปลกใจ “โห..แอนนี่..ทำไมวันนี้สวยจัง”
อุ่นเรือนเขิน “ก็..วันนี้เรามีนัดอ่ะ”
อาร์ตทำหน้าแซว
“ฮั่นแน่..แต่งตัวขนาดนี้คงไม่ใช่นัดธรรมดาแระ”
อุ่นเรือนยิ่งเขินหนักเลยพยายามเปลี่ยนเรื่อง
“ดอกไม้สวยเชียว..เอามาให้ใครน่ะ”
อาร์ตอึ้งเพราะถูกถามกะทันหันไม่ทันเตรียมคำตอบ “เอ่อ..คือ...เอ่อ..”
อุ่นเรือน ทำหน้ารู้ทัน “อ๋อ...รู้แล้ว...เอามาให้พี่ลูกจันใช่ม้า..นี่มันดอกไม้โปรดของพี่ลูกจันนี่”
“เอ่อ...เปล่า..คือ...”
“ไม่ต้องเขินหรอกน่า...มาเดี๋ยวเราเอาไปใส่แจกันให้นะ”
อุ่นเรือนคว้าเอาดอกไม้ไปจากมืออาร์ตแล้วเดินไป อาร์ตยังยืนอึ้งอยู่
อุ่นเรือนเดินมาตามทาง จุ้มจิ้มเดินสวนมาเห็นอุ่นเรือน
“แอนนี่”
อุ่นเรือนหยุดเดิน
จุ้มจิ้มมองสำรวจอุ่นเรือน “วันนี้สวยเชียว”
อุ่นเรือนยิ้มภูมิใจปนเขิน จุ้มจิ้มเห็นดอกไม้ของอาร์ตที่อุ่นเรือนถืออยู่
“ดอกไม้สวยจัง...หอมเชียว”
“อาร์ตเค้าเอามาให้พี่ลูกจันน่ะ”
จุ้มจิ้มชะงัก
อุ่นเรือนพูดต่อ “ทำคะแนนสู้ตายแบบนี้...ซักวันพี่ลูกจันคงใจอ่อนเนอะ”
จุ้มจิ้มฝืนพยักหน้ารับคำอุ่นเรือนแต่แววตาสลดลง
ลูกจันกำลังเดินลงบันไดในชุดเตรียมไปทำงาน
พอลไอ “แค่กๆๆๆ”
ลูกจันขมวดคิ้วก่อนจะรีบก้าวเท้าลงบันได พอลนั่งไออยู่ที่โซฟา ข้างหน้ามีกาแฟวางอยู่ ลูกจันรีบเข้าไปหาพอล
“เป็นอะไรน่ะพีท..ทำไมไอเยอะจัง..ไม่สบายเหรอ”
“อืม..นิดหน่อย” พอลไอต่อ
ลูกจันเอามือไปอังหน้าผากพอล
ลูกจันตกใจโอเว่อร์ “ว๊าย...ตัวร้อนด้วย..ไปหาหมอมั้ยแก?”
“ไข้ต่ำๆเท่านั้นแหละ..เดี๋ยวกินยาแล้วนอนพักซักหน่อยก็หาย” พอลไออีก
ลูกจันมองพอลด้วยความเป็นห่วง
“ไข้ต่ำแต่แกไอเยอะขนาดนี้...ไหวมั้ยอ่ะ”
พอลยังไออย่างต่อเนื่อง ลูกจันละล้าละลัง
“เอางี้..แกกินยาแล้วนอนไปก่อน..เดี๋ยวฉันรีบไปเคลียร์งานที่ออฟฟิศแล้วจะรีบกลับมาอยู่เป็นเพื่อนนะ”
พอลพยักหน้ายิ้มๆอย่างรู้สึกดีแล้วก็ไอต่อ ลูกจันมองอาการของพอลอย่างไม่สบายใจ
อาร์ตนั่งอยู่ จุ้มจิ้มเดินผ่านมา
อาร์ตลุกขึ้นอย่างดีใจ “จุ้ม”
จุ้มจิ้มหันมามองอาร์ตด้วสายตาเย็นชา อาร์ตยังไม่รู้ตัวจึงหาเรื่องชวนคุยต่อ
“วันนี้อาร์ตเอาดอกไม้....”
จุ้มจิ้มสวนขึ้นมาทันที “มาให้พี่ลูกจัน...เห็นแล้ว...สวยดีนะ” จุ้มจิ้มทำเสียงประชด
อาร์ตกำลังจะอธิบาย
“เปล่านะจุ้ม....คือ...”
ลูกจันเรียก “อาร์ต”
ลูกจันเดินมาเรียกอาร์ตพอดี
“พี่มีงานด่วนให้ทำ..ตามพี่ไปที่ห้องหน่อย”
อาร์ตละล้าละลังแต่ก็ไม่มีทางเลือก “เอ่อ..ครับๆ”
อาร์ตพยายามหันมาสบตาจุ้มจิ้ม จุ้มจิ้มเมินไม่ยอมสบตาด้วย อาร์ตจำใจต้องเดินตามลูกจันออกไป จุ้มจิ้มมองตามหลังลูกจันและอาร์ตอย่างเศร้าๆ
พอลยังนอนอยู่ที่โซฟา บนโต๊ะมีร่องรอยการแกะยากิน พอลยังคงไออย่างหนักและมีอาการน่าเป็นห่วง
ลูกจันกำลังเร่งเซ็นเอกสารและตรวจงาน เธอยกนาฬิกาขึ้นดูอย่างกระวนกระวายเพราะเป็นห่วงพอล เวลาผ่านไป ลูกจันเซ็นเอกสารแผ่นสุดท้ายเสร็จ ลูกจันรีบลุกออกจากโต๊ะอย่างร้อนใจ
อุ่นเรือนมีดวงตาเป็นประกายอย่างมีความสุข เธอกำลังคุยโทรศัพท์หงุ๋งหงิ๋งชนิดที่ดูปุ๊บรู้ปั๊บว่าคุยกับผู้ชายชัวร์
“ก็ถ้าไม่ดึกมากที่บ้านก็ไม่ว่าค่ะ” อุ่นเรือนฟัง “ค่ะ..ค่ะ...งั้นเย็นนี้เจอกันที่เดิมนะคะ..บ๊ายบายค่ะ”
อุ่นเรือนกดวางสายแล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อเงยหน้ามาเห็นลูกจันยืนมองอยู่
“อุ๊ย..พี่ลูกจัน” อุ่นเรือนอึกอัก “..เอ่อ..มานานรึยังคะ”
ลูกจันพูดเสียงนิ่งๆ “เพิ่งมา”
อุ่นเรือนแอบทำหน้าโล่งอกเพราะสบายใจที่ลูกจันไม่ได้ยินที่ตัวเองคุยโทรศัพท์กับผู้ชาย
“วันนี้พี่มีธุระที่บ้าน จะรีบกลับก่อน..ถ้ามีอะไรด่วนก็โทรเข้าเครื่องพี่แล้วกัน”
“ค่ะ”
ลูกจันเดินออกไป อุ่นเรือนก้มหน้าจะทำงานต่อ ลูกจันหันกลับมาพูดกับอุ่นเรือนด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“แอนนี่...อย่าไว้ใจใครง่ายๆนะ..โดยเฉพาะ..ผู้ชาย!”
อุ่นเรือนจ๋อย เธอก้มหน้าหลบสายตาลูกจัน
พอลที่นอนหลับตาอยู่ทำจมูกฟุดฟิดเหมือนได้กลิ่นอะไรบางอย่าง เขาลืมตาตื่น พอลเห็นลูกจันกำลังเอาชามโจ๊กวางบนโต๊ะ
“อ้าว..ตื่นแล้วเหรอ..ดีขึ้นมั้ย” ลูกจันถาม
ลูกจันเอามืออังหน้าผากพอล
“ไข้ลดแล้วนี่”
พอลพยักหน้าแล้วไอ
“แต่ยังไอเยอะอยู่นะ..แล้วทำไมไม่ไปนอนบนห้องล่ะ”
“ไม่อยากอยู่กับแอร์เยอะ...ตรงนี้อากาศถ่ายเทดีกว่า” พอลไอ
“งั้นเดี๋ยวกินข้าวหน่อยนะ..จะได้กินยาแก้ไอ..ฉันซื้อแบบกินแล้วง่วงมาให้..แกกินยาแล้วจะได้นอนเลย”
พอลลุกขึ้นนั่ง ลูกจันก้มลงหยิบชามโจ๊ก พอลเหลือบมองลูกจันแล้วแอบยิ้มมีแผน พอลเก๊กหน้าผู้ป่วยหนัก
พอลอ้อน “ลูกจัน...ฉันคงกินไม่ไหวอ่ะ”
ลูกจันงง “อ้าว..ทำไมล่ะ..ก็ไหนว่าไข้ลดแล้วไง”
พอลแอ็คติ้งใหญ่แลดูป่วยมาก “แต่ยังไม่ค่อยมีแรงเลย” พอลแกล้งหยิบช้อนแล้วทำร่วง “ดูสิ...จับช้อนยังไม่ไหวเลย”
ลูกจันมองพอลด้วยความสงสาร
“โถ....งั้นเดี๋ยวฉันป้อนแกเองก็ได้”
ลูกจันก้มลงคนโจ๊กให้ความร้อนคลาย พอลยิ้มเจ้าเล่ห์
ลูกจันกำลังส่งโจ๊กเข้าปากพอลอย่างอ่อนโยน ลูกจันนั่งเป่าโจ๊กทีล่ะคำก่อนป้อนพอล พอลแอบมองลูกจันอย่างมีความสุข
“ไม่น่าเชื่อนะว่าบก.ลูกจันจะดูแลผู้ป่วยเก่งขนาดนี้”
ลูกจันเชิดหน้ารับคำชมอย่างมั่นใจ “เรื่องกล้วยๆจ้ะ...ฉันก็อปมาจากละครทุกกระเบียดนิ้ว...การป้อนข้าวเป็นหน้าที่ของนางเอกทุกเรื่องจ้ะ”
ลูกจันก็อปท่านางเอกละครแล้วป้อนข้าวพอลต่อ พอลทำตาล่อกแล่กแล้วคิดแผนเพิ่ม
“เอ่อ...แต่ที่ฉันเคยดู..เอ๊ย...เคยเล่นละครมา...นางเอกเค้าต้องเช็ดตัวให้พระเอกด้วยไม่ใช่เหรอ”
ลูกจันทำหน้าคิดได้
“เออใช่...ฉากเช็ดตัวนี่มันไฮไลท์ของเรื่องเลยนะ...ต้องเลย!”
พอลอมยิ้มที่หลอกคนติดละครนี่ง่ายดีแฮะ!
ลูกจันเช็ดตัวให้พอลอย่างขะมักเขม้น
“เอ้า...พลิกซ้ายหน่อยสิ”
พอลพลิกซ้ายตามคำสั่ง ลูกจันเช็ดตัวให้พอลอย่างนุ่มนวล พอลยิ้มๆ เพราะรู้สึกดี
“เอ้า..ทีนี้ก็พลิกขวา”
พอลพลิกขวาตามออเดอร์ ลูกจันเช็ดไปบ่นไป
“เฮ้อ...เป็นนางเอกนี่เหนื่อยจังเนอะ”
พอลแอบขำลูกจัน
ลูกจันกำลังทาแป้งที่แผงอกของพอลก่อนจะติดกระดุมเสื้อชุดนอนให้ ลูกจันปิดท้ายด้วยการทาแป้งขาวที่หน้าพอล
“เสร็จแระ”
พอลยิ้มแฉ่งให้พยาบาลจำเป็นอย่างมีความสุขมาก
โทรศัพท์ลูกจันดังขึ้น “กริ๊งง”
ลูกจันหยิบโทรศัพท์มากดรับ
“ว่าไงแอนนี่” ลูกจันฟัง “ไม่ต้องส่งมาหรอก..เอาไว้ที่ออฟฟิศนั่นแหละ..อือ..ขอบใจนะ”
ลูกจันหันกลับมาทางพอล พอลกำลังมองด้วยความสงสัย
“คุณณัฐเค้าส่งดอกไม้ไปให้ที่ออฟฟิศน่ะ...แอนนี่เลยถามว่าจะให้ส่งมาที่บ้านรึเปล่า”
พอลหงุดหงิดจี๊ดขึ้นมาทันที
“ดอกไม้อีกแล้ว!!...บ้านขายดอกไม้รึไง..ส่งมาได้ทุกวัน” พอลทำเสียงพาล
ลูกจันยิ้มๆ แต่ไม่ตอบ
“เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อนนะ...เช็ดตัวให้แกจนเหงื่อแตกแล้วเนี่ย”
ลูกจันลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไป พอลมองตามลูกจันไปอย่างหวาดระแวง
พอลรำพึงกับตัวเอง “ทำไมไม่ด่ามันเหมือนเดิมวะ” พอลไอต่อ
อาร์ตเดินหาจุ้มจิ้มทั่วออฟฟิศ
“ไปไหนน้า”
อาร์ตหยุดยืนคิดแล้วก็ทำท่าคิดออกจึงยิ้ม แล้วอาร์ตก็เดินออกไป
อุ่นเรือนกำลังเตรียมเก็บของ อาร์ตเดินเข้ามา
“อ้าวอาร์ต..มาหาพี่ลูกจันเหรอ”
อาร์ตอ้าปากจะปฏิเสธ
“ปละ...”
อุ่นเรือน พูดแทรก “พี่ลูกจันกลับไปตั้งแต่ตอนสายๆแล้ว..เห็นว่ามีธุระที่บ้าน”
อาร์ตพยักหน้ารับแกนๆ แต่ตายังสอดส่ายหาจุ้มจิ้ม
อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 10 วันที่ 1 ก.ค. 57
อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ แนว:โรแมนติก-คอมเมดีละคร รักนี้เจ้จัดให้บทประพันธ์โดย จากเค้าโครงเรื่องของ อิสย่าห์-พิมพิสุธญ์
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ บทโทรทัศน์โดย จอมยุทธ เคน-นายนุกูล
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ กำกับการแสดงโดย เสกวสุ, สิปปกร ภควัชร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ผลิตโดย บริษัท พุด-เดิ้น จำกัด โดยผู้จัด : ปาจรีย์ ณ นคร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ออกอากาศ ทุกวันศุกร์–อาทิตย์ เวลา 20.15 น. เริ่ม 15 มิถุนายน 2557
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ