@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 24/3 วันที่ 9 มิ.ย. 57

อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 24/3 วันที่ 9 มิ.ย. 57

ประกายเดือนถอนหายใจเฮือก “เดือนก็พยายามเต็มที่แล้วจริงๆค่ะ แต่หายังไงก็หาไม่เจอไม่ทราบ คุณปาริฉัตรเอาไปเก็บไว้ที่ไหน”
กนกรัตน์แอบอึดอัดที่ได้ยินชื่อปาริฉัตร

พนักงาน 2-3 คนเดินอ้อมมาอย่างหวาดๆ ผ่านโต๊ะทำงานปาริฉัตรรวมทั้งจามจุรี มอลลี่ ลูกกอล์ฟที่กอดกันกลมตอนเดินผ่าน มอลลี่กับลูกกอล์ฟรีบวิ่งจู๊ด ไปหาประกายเดือนโดยทิ้งจามจุรีให้วิ่งตาม
“รอฉันด้วยสิ..ไอ้พวกนี้”


“อ้าว!!ไหนคุยว่ามีของดี ผีไม่กล้าหลอกไงคะ คุณเจเจ” มอลลี่ว่า
ลูกกอล์ฟกระโดดเหยง “เจ๊มอล!!พูดจาน่าสะพรึงมาก”
“ยังไม่มืด กล้าพูดเว๊ย” มอลลี่บอก
ลูกกอล์ฟถามทันที “ถ้ามืดล่ะ...”
“ตัวใครตัวมันสิไอ้ลูกกอล์ฟ”
“เลิกงานแล้ว ยังไม่กลับบ้านอีกหรอคะ คุณเลขา ฯเดือน” จามจุรีถาม
“ยังเคลียร์งานไม่เสร็จเลยค่ะ” ประกายเดือนตอบ
“แหม..ท่านรองฯ นี่ใจร้าย หนีไปงานเลี้ยงซะงั้น ปล่อยให้คุณนายท่านรองทำงานหนักเยี่ยงทาสเป็นมอลลี่ๆ ไม่ยอมจริงๆนะคะ..คุณนาย”
“เลิกเรียกฉันแบบนี้เถอะค่ะ ใครได้ยิน เข้าจะไม่ดี”
“แหมๆๆ..คุณนายท่านรองฯ นี่น่ารักอ่ะ ถ่อมตัวไม่เหมือน” มอลลี่ทำหน้าย่นแล้วก็บุ้ยใบ้ไปทางห้องนาคินทร์ “คุณนายห้องนู้น อู่ย..อย่าให้เม้าท์”
“นิดส์นุงส์น่า” ลูกกอล์ฟบอก
มอลลี่พูดทันที “เชิด เริ่ด คอแข็ง ชูคอยังกะกิ้งก่า ไม่รู้ว่าเมื่อยมั่งรึเปล่า เจอหน้าพวกเราไม่เคย ทักซักกะคำ”
นาคินทร์เดินออกมาพร้อมกนกรัตน์ที่เกาะแขนแจแต่หน้าเชิดแบบที่มอลลี่ว่าจริงๆ ลูกกอล์ฟรีบสะกิดมอลลี่
มอลลี่ม้วนตัว “กลับแล้วหรอคะท่านประธานฯ” มอลลี่ยิ้มกับกนกรัตน์ “ว้าย!!วันนี้สวยสง่ามากเลยค่าคุณกนกรัตน์” มอลลี่สวัสดีอย่างอ่อนช้อย “สวัสดีนะค้า”
กนกรัตน์ทำหน้าเฉยมาก
“ผมขอตัวกลับก่อนนะครับทุกคนพอดีมีงานเลี้ยงครับ” นาคินทร์พูดกับประกายเดือน “ยังไงอย่าลืมเรื่องเอกสารนะครับ ขอบคุณมากครับ”
นาคินทร์เดินออกมากับกนกรัตน์ ทุกคนแสดงความเคารพ
มอลลี่พูดทันที “จะเชิดไปไหน?? แหม้.. มัยน่ายุให้ผีเลขาฯฉัตร จับหักขอซะเลยนี่..คอแข็งนัก”
จามจุรีกับลูกกอล์ฟกระโดดกอดกันกลม “บ้า!”
“เธอจะบ้าหรอแม่สมรศรี โพล้เพล้ๆแล้วมาพูดจาแบบนี้” จามจุรีว่า
“สะพรึงมากก” ลูกกอล์ฟบอก
“เออจริง..งั้นจะอยู่ทำไม?? รีบกลับกันดีกว่า โชคดีผีไม่หลอกนะคะคุณนายท่านรองฯ” มอลลี่พูดอีก
จามจุรีกับลูกกอล์ฟกอดกันกลม “แน้”
“พูดเองก็กลัวเองว่ะ”
พูดจบมอลลี่ก็กระโดดกอดด้วย แล้วก็พากันออกไปทั้งกลุ่ม ประกายเดือนมองตามขำๆ แล้วส่ายหน้าก่อนจะเหลือบมองไปทางโต๊ะของปาริฉัตรเพราะแอบกลัวอยู่เหมือนกัน แล้วเธอก็ฝืนใจก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป

ปานตะวันกำลังลุ้นให้นารถนรินทร์เดินมาหา ในที่สุดนารถนรินทร์ก็เดินมากอดปานตะวันได้สำเร็จ สองสาวกอดกันแน่น
“เก่งจังเลยค่ะ น้องนารถเก่งที่สุด” ปานตะวันชม
“นารถทำได้จริงๆด้วย นารถทำได้จริงๆใช่มั้ยคะพี่ตะวัน?”
“ใช่สิคะ น้องนารถทำได้ดีมากเลย เหลืออีกนิดเดียวคือความมั่นใจนะคะไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น กระดูกเชื่อมติด 100% แล้ว ก้าวเดินให้เต็มเท้า ต้องมั่นใจนะคะ น้องนารถของพี่จะได้เป็นเจ้าสาวที่สวย สง่างาม ที่สำคัญ คุณวิทย์จะต้องเซอร์ไพร์สสุดๆเลย”
นารถนรินทร์ยิ้มแฉ่ง “นารถรักพี่ตะวันที่สุด” นารถนรินทร์กอดปานตะวัน “ถ้าไม่มีพี่ตะวัน นารถคงไม่มีวันนี้” นารถนรินทร์มองหน้า “สัญญานะคะ สัญญาว่าพี่ตะวันจะอยู่เคียงข้างนารถ จะไม่ทิ้งนารถไปไหนเด็ดขาด”
ปานตะวันอึ้ง
“อ้าว..เงียบไป ไม่รับปากแบบนี้หมายความว่าไงคะเนี่ย?” นารถนรินทร์ถาม
ปานตะวัน ฝืนยิ้ม “มาค่ะ.. ต้องเดินต่ออีกซักรอบ คราวนี้ต้องลงน้ำหนักให้เต็มเท้า มั่นใจนะคะ?”
นารถรินทร์ยิ้มแฉ่ง “สู้ตายค่ะ”
สองสาวยิ้มแฉ่งกัน ปานตะวันแอบเศร้าอยู่ลึกๆ

ตกดึก ประกายเดือนยังรื้อหาเอกสารตามตู้ ชั้น ฯลฯ บริเวณที่ทำงานของปาริฉัตร ท่ามกลางบรรยากาศที่วังเวงมากๆ
ประกายเดือนบ่นไปรื้อไป “อยู่ไหนน้าาา...เอกสารสัญญา โอยๆๆ หาไม่เจอล่ะตายแน่!!คุณฉัตรนะ คุณฉัตร...ตอนนั้นทำไมไม่รีบส่งคืนให้เราซะก่อนนะเฮ้อ”
ทันใดไฟทั้งฟลอร์ก็ดับพรึ่บ
ประกายเดือนสะดุ้งเฮือก “เฮ่ย!” ประกายเดือนเหลียวซ้ายแลขวา “อะไรเนี่ย ? จะมาไฟดับอะไรตอนนี้ ?”
ประกายเดือนก้มๆเงยๆ พอหาไฟฉายได้ก็เอามาส่องค้นโน่นค้นนี่ต่อ ประกายเดือนเล็งไฟฉายไปที่ลิ้นชักโต๊ะทำงานของปาริฉัตร ประกายเดือนตัดสินใจจะดึง แต่ดึงเท่าไหร่ก็ดึงไม่ออกเพราะลิ้นชักล็อค
ประกายเดือนเซ็ง “เฮ้อ!จะล็อคทำไม๊?! กุญแจอยู่ไหนล่ะคุณฉัตร”
ทันใดนั้นประตูห้องทำงานนาคินทร์ที่เปิดอยู่ก็ปิดปังทันที
ประกายเดือนสะดุ้งสุดตัวเพราะชักจะหนาว “เฮ่ย!” ประกายเดือนกลอกตาไปรอบๆ “มะ..มะ ไม่ได้ว่าอะไรนะ..แค่ถามๆดูไม่ต้องตอบก็ได้” ประกายเดือนรีบคว้ากระเป๋ามาสะพายแล้วพูดกับอากาศ “ไม่เป็นไร..หาไม่เจอก็หาไม่เจอ..เดี๋ยวจะขอให้ท่านประธาน ฯ เซ็นใหม่นะๆๆ”
ประกายเดือนรีบวิ่งจู๊ดไปปิดประตูห้องทำงานนาคินทร์ให้เรียบร้อยแล้วเตรียมเผ่น แต่เธอก็ต้องชะงักกึก เมื่อจู่ๆ ไฟสว่างพรึ่บขึ้นทั่วฟลอร์ ประกายเดือนสะดุ้งเฮือกแล้วทรุดลงนั่งพับอยู่ตรงประตูห้องนาคินทร์ ก่อนจะพนมมือไหว้แต้ หลับตา ปากคอสั่น
“โอย !! กลัวแล้วกลัวแล้ว ไปสู่ที่ชอบๆ เถอะคุณฉัตร ต่อไปนี้ ฉันจะไม่พูดถึงคุณแล้ว จะไม่กวนใจ” ประกายเดือนชะงักกึก
ประกายเดือนเห็นลิ้นชักโต๊ะทำงานปาริฉัตรที่เคยล็อคแง้มเปิดออก ประกายเดือนถึงกับอึ้ง เธอตัดสินใจค่อยๆ ลุกขึ้นทั้งๆ ที่ยังกลัวอยู่ ประกายเดือนมองซ้ายมองขวาอย่างหวาดๆ พอไปถึงก็ค่อยๆดึงลิ้นชัก แล้วเธอก็ตาโตเมื่อเห็นแฟ้มเอกสารเสนอเซ็นที่กำลังหาอยู่ ประกายเดือนรีบคว้าขึ้นมาเปิดดูอย่างลืมตัวเพราะดีใจ
“เจอแล้วๆ!! ใช่จริงๆด้วย” ประกายเดือนกอดแฟ้ม “ดีใจ) วู้ๆๆ รอดแล้วเรา หึ้ย!!ดีใจจังเลย” ประกายเดือนชะงัก พอนึกขึ้นได้ก็มองลิ้นชัก “แต่ทำไม..จู่ๆเปิดได้อ่ะ” ประกายเดือนทำหน้าแหย
แล้วประกายเดือนก็ชะงักกึกเมื่อสายตาไปปะทะกับแฟ้มประวัติคนไข้ที่ปาริฉัตรแอบขโมยมาจากคลินิคหมอโก้ ประกายเดือนมองอย่างสงสัยก่อนจะเหลียวซ้ายและขวา แล้วตัดสินใจหยิบขึ้นมามอง เธอตัดสินใจเปิดดูทีละหน้าๆๆ แล้วสีหน้าของเธอก็เริ่มเปลี่ยนเป็นอึ้ง ตกใจ อย่างไม่คาดคิด
ประกายเดือนช็อค “คุณเคท?”
นารถนรินทร์สับๆ หมูอย่างรัวและแรง นารถนรินทร์ช่วยปานตะวันกับใบตองทำกับข้าวอยู่
ใบตองทำหน้าสยอง “ก็รู้นะคะว่าจะทำข้าวต้มหมูสับ แต่ว่า..เอ่อ..สับแรงไปมั้ยคะคุณนารถ?”
นารถนรินทร์ชะงัก “แรงน้อยไป!! นี่ยังแรงไม่สะใจ” นารถนรินทร์สับต่อแรงกว่าเก่า
ใบตองสยอง เธอมองหน้าปานตะวันประมาณว่าจะให้ช่วยเคลียร์
ปานตะวันยิ้มขำๆ “เมื่อกี้ก็ยังเห็นอารมณ์ดีอยู่ ใครทำให้น้องนารถอารมณ์เสียคะเนี่ย”
นารถนรินทร์ชะงักแล้วโยนมีดทิ้งไปแรงๆ ใบตองร้องลั่น
“จะมีใครคะ? ก็มีพี่คินคนเดียวแหละ!”
ปานตะวันหั่นผักอยู่ถึงกับชะงักกึกทันที
“เอ้ย! ไม่ใช่สิ ไม่ใช่พี่คินคนเดียว ต้องยัยค๊อกแค๊กนั่นด้วย ตัวดี!” นารถนรินทร์พูดจ๋อยๆ “พี่ตะวันคิดดูสิคะ เมื่อก่อนพี่คินต้องกลับมาทานข้าวกับนารถแทบทุกวัน” นารถนรินทร์ถาม “จริงมั้ย พี่ใบตอง?”
“จริงค่ะ!!”
“แต่เดี๋ยวนี้..ตั้งแต่มียัยค๊อกแค๊ก พี่คินหายไปเลยไม่รู้โดนยัยนั่นมันดูดลงท่อไปไหน หายได้หายดี!! ถามจริงเถอะค่ะ พี่ตะวันทำเฉยอยู่ได้ไงคะ พี่ตะวันไม่รักพี่คินซักนิดเลยเหรอคะ”
ปานตะวันเผลอหั่นนิ้วตัวเองแทนผักซะงั้น

ปานตะวันร้อง “โอ้ย”
นารถนรินทร์กับใบตองตกใจ “พี่ตะวัน! คุณตะวัน”

นาคินทร์มาส่งกนกรัตน์
“กู้ดไนท์นะครับ” นาคินทร์บอก
กนกรัตน์หน้าเสีย “พี่คิน!” กนกรัตน์คว้ามือเขาไว้ “อย่าเพิ่งกลับเลยนะคะ อยู่เป็นเพื่อนเคทอีกซักแป๊บนึง เคท..เหงาจังค่ะ”
นาคินทร์เห็นสายตาปรอยๆ ของกนกรัตน์แล้วก็ยอมเดินตามมานั่งที่โซฟา
กนกรัตน์นั่งใกล้ “พี่คินคะ..ใกล้จะถึงวันแต่งงานของน้องนารถแล้ว เคทตื่นเต้นแทนน้องนารถจังเลย” กนกรัตน์ช้อนตามอง “พี่คินล่ะคะ” กนกรัตน์ถามแบบมีนัยยะซ่อนเร้น “รู้สึกยังไง?”
นาคินทร์พูดซื่อๆ “ก็..” นาคินทร์ยิ้มน้อยๆ “ก็แอบหวงอยู่เหมือนกันนะครับ” นาคินทร์นึกถึงน้องสาว “ยัยนารถเป็นดวงใจของบ้านเรา”
กนกรัตน์แอบไม่พอใจแวบนึง ก่อนจะเริ่มลูบไล้นาคินทร์เล็กๆ
“ดวงใจของบ้านเรา” กนกรัตน์ยิ้มๆ “แล้วดวงใจของพี่คินละคะ? ของพี่คินคนเดียว?”
นาคินทร์อึ้งไปเพราะแอบอายด้วยซ้ำที่เจอยิงตรงแบบนี้ นาคินทร์ได้แต่ยิ้มน้อยๆ หลบตาแล้วไม่ตอบ
กนกรัตน์นึกแผนแล้วก็ถอนใจ “นึกๆ แล้วก็ใจหายนะคะ”
“มีอะไรเหรอครับ?”
กนกรัตน์ทำหน้าเศร้า “เคทไม่รู้..ว่าเคทจะได้อยู่กับพี่คินแบบนี้อีกนานแค่ไหน?”
นาคินทร์อึ้ง “ทำไมล่ะครับ?”
กนกรัตน์ถอนใจอย่างเศร้าๆ “อย่างที่เคทเคยบอกพี่คินไงคะ” กนกรัตน์น้ำตาเริ่มคลอขึ้นมาจริงๆ “คุณพ่อคุณแม่อยากให้เคทกลับไปช่วยธุรกิจของท่านที่อเมริกา”
นาคินทร์อึ้ง
กนกรัตน์น้ำตาหยด แล้วก็ช้อนตามองนาคินทร์ “เคทไม่อยากไป” กนกรัตน์กุมมือนาคินทร์ “เคทไม่อยากจากพี่คิน” กนกรัตน์เอาหน้าแนบมือนาคินทร์ “เคทกลัว..กลัวว่าถ้าจากกันแล้ว” กนกรัตน์มีสายตาแอบร้ายเพราะคิดแผน “เราจะไม่ได้พบกันอีก” กนกรัตน์ผละกลับมาจ้องตานาคินทร์ “เคทกลัวการพลัดพราก” กนกรัตน์ตั้งใจถาม “หรือว่าพี่คินไม่กลัวคะ?”
นาคินทร์อึ้งแล้วมีสายตาหวาดกลัว การพลัดพรากมากที่สุด
กนกรัตน์รุกกอดแน่น “เคทจะทำยังไงดีคะ? พี่คิน..เราควรจะทำยังไงดี?”
นาคินทร์หน้าเสียแล้วก็กอดกนกรัตน์ไว้ สักพักเขาก็ผละออก “ใจเย็นๆ นะครับ เป็นไปได้มั้ย? พี่ขอคุยกับคุณพ่อคุณแม่ของกนกก่อน”
กนกรัตน์อึ้ง สายตาของเธอที่จ้องนาคินทร์อยู่หวั่นไหวแว่บนึงก่อนจะรีบกลับมาทำตาแป๋วอย่างเดิม
“เอ่อ..อะไรนะคะ?”
“พี่รู้ว่าพูดคุยทางโทรศัพท์มันไม่ค่อยเหมาะ พี่ควจจะไปพบท่านด้วยตัวเอง...” นาคินทร์บอก
กนกรัตน์รีบตัดบทแล้วทำท่าปวดหัวทันที “โอ๊ย..”
“กนก! กนกเป็นอะไรครับ?”
กนกรัตน์ทำมารยา “ไม่ทราบค่ะ ปวดหัว ปวดหัวมาก”
“ใจเย็นๆ นะครับกนก” นาคินทร์จะจับตัวเธอเอนลง กนกรัตน์โน้มคอนาคินทร์ล้มลงไปบนโซฟาด้วยกัน ทั้งสองคนจ้องตากัน

อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 24/3 วันที่ 9 มิ.ย. 57

ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shayna
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ