อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 8 วันที่ 30 มิ.ย. 57
“วันนี้ฉันก็ทำดีอยู่แล้วย่ะ..แต่ฉันก็ยังอยากรู้เรื่องของอนาคตอยู่ดี จะได้เตรียมตัวทัน...ไม่ต้องพูดมาก...ไปเขย่ากับฉันเลย เพราะฉันอยากรู้เรื่องอนาคตแกด้วย”ลูกจันใช้กำลังลากพอลไปที่ติ้วเซียมซีจนได้ ลูกจันยื่นติ้วเซียมซีให้พอล
“เอ้า..เอาไป”
พอลรับติ้วเซียมซีมาอย่างเซ็งๆ แล้วลูกจันกับพอลก็นั่งเขย่าเซียมซีคู่กัน พอลเขย่าแบบเบื่อๆ พร้อมแอบเหลือบมองลูกจัน เขาเห็นหน้าลูกจันทำท่าเขย่าติ้วจริงจังมาก พอลแอบขำลูกจันที่ทำตัวเป็นสาวเปรี้ยวแต่ตั้งใจเขย่าติ้วเหลือเกิน
ไม้เซียมซีของลูกจันและพอลร่วงลงมาพร้อมกันอย่างสวยงามราวกับมีใครจัดให้ ไม้เซียมซีที่ร่วงลงมาเป็นเบอร์3 เหมือนกันทั้งคู่
แต่จะมีเรื่องร้ายให้ระวัง ศัตรูที่ชิงชังยังราวี
คงจำต้องพลัดพรากจากเคหา เจอกับภัยนานากว่าคราไหน
โชคดีที่รอดพ้นได้สบายใจ จากผลบุญมากมายเคยได้ทำ
ใครที่ยังไร้คู่มาสู่สม จะได้ชิดเชยชมดังใจฝัน
เป็นคนที่ใกล้ชิดสนิทกัน เพราะสวรรค์จัดให้ได้สมปอง"
ลูกจันทำหน้าเซ็ง “ไม่แม่นอ่ะ”
ลูกจันขยำใบทำนายวางไว้ใต้ฐานพระแล้วพนมมือพูดกับพระพุทธรูป “ฝากนะคะ”
พอลที่ถือใบทำนายค้างอยู่ทำหน้างง
“รู้ได้ไงว่าไม่แม่น”
“หึ..ก็ที่บอกว่าฉันจะเจอคู่เป็นคนใกล้ชิดไง..คนใกล้ชิดที่สุดของฉันก็คือ...” ลูกจันมองตาพอลนิ่ง “แก”
พอลหวั่นไหววาบหวิวไปกับดวงตาของลูกจัน
ลูกจันพูดต่อแบบทำลายfeelของพอลมาก “..ซึ่งเป็นเกย์!”
ลูกจันทำหน้าเซ็งแล้วลุกออกไป
พอลทำหน้าเซ็งกว่า เขาหันไปมองใบทำนายที่ลูกจันวางเอาไว้ใต้ฐานพระแล้วก็เอื้อมไปหยิบใบทำนายของลูกจันขึ้นมา พอลค่อยๆเอามือรีดใบทำนายของลูกจันให้ยับน้อยลงแล้วเอาวางประกบกับใบทำนายของตัวเองก่อนจะพับอย่างเรียบร้อยใส่ในกระเป๋าสตางค์
พอลยิ้มมีความสุข เขาเงยหน้าขึ้นจากการเอาใบทำนายใส่กระเป๋าก็เห็นพระพุทธรูปมองมาเหมือนรู้ทัน พอลสะดุ้งแล้วยิ้มแหยๆให้พระพุทธรูปอย่างอายๆ
ลูกจันกับพอลเพิ่งไหว้พระอีกองค์หนึ่งเสร็จ
ผู้หญิงคนหนึ่งทัก “พี่พีทใช่มั้ยคะ”
พอลหันกลับไปมองเห็นประชาชนกลุ่มหนึ่งยืนมองอยู่ พอลเหลือบตามองพระพุทธรูปอย่างเกรงใจ เขาเห็นพระพุทธรูปมองตรงมาเหมือนจะเตือนไม่ให้ผิดศีล หูพอลแว่วเสียงจากจิตใต้สำนึกตัวเองว่า
“มุสาวาทา เวรมณี”
พอลหน้าจ๋อยที่ต้องผิดศีลข้อ4 เขายกมือไหว้พระพุทธรูป
พอลทำปากขมุบขมิบกับพระพุทธรูป “ขอโทษครับ”
พอลหันกลับมามองหญิงกลุ่มนั้น
พอลพูดเสียงอ่อยๆ เพราะไม่อยากโกหก “เอ่อ..ชะใช่ครับ”
“ดีใจจังค่ะที่ได้เจอพี่..ขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยคะ”
“ได้ครับ”
หญิงคนนั้นเข้าไปถ่ายรูปกับพอลโดยมีเพื่อนในกลุ่มถ่ายให้ ประชาชนมาทั้งกลุ่มสลับกันถ่ายรูปกับพอล
ลูกจันยืนมองภาพความฮ็อตของเพื่อนอย่างปลื้มใจ ทุกคนถ่ายรูปเสร็จแล้วก็ทะยอยจากไป
วัยรุ่นหญิงคนหนึ่งท่าทางเชยๆ เดินมาคนเดียว เธอแอบมองพอลอย่างอายๆ ลูกจันหันไปเห็น แล้วภาพสมัยอดีตที่แสนเชยของลูกจันก็ลอยกลับมาเพราะลูกจันยิ่งดูก็ยิ่งคิดถึงตัวเองตอนวัยรุ่น
ลูกจันมีแววตาอ่อนโยนขณะเดินไปหาวัยรุ่นหญิงแสนเชย
“น้อง..อยากถ่ายรูปกับพี่พีทเหรอคะ”
หญิงคนนั้นพยักหน้าอายๆ “ค่ะ”
“ก็เข้าไปสิคะ..พี่พีทว่างพอดี”
พอลถ่ายรูปกับประชาชนคนสุดท้ายเพิ่งเสร็จ
หญิงคนนั้นอาย “คือหนู..เอ่อ..”
“ไม่ต้องเขินค่ะ..ปะ..เดี๋ยวพี่ถ่ายให้เอง”
ลูกจันจูงมือหญิงสาวไปถ่ายรูปกับพอล ลูกจันเป็นตากล้องถ่ายรูปให้พอลกับหญิงคนนั้นหลายรูป แล้วลูกจันก็คืนโทรศัพท์ให้
“ขอบคุณค่ะ..เอ่อ..พี่ลูกจัน”
ลูกจันงง “รู้จักพี่ด้วย?”
“รู้จักสิคะ..หนูเป็นแฟนหนังสือพี่ด้วยค่ะ”
ลูกจันยิ้มปลื้ม “ขอบคุณค่ะ”
“หนูขอถ่ายรูปคู่พี่ด้วยได้มั้ยคะ”
“ได้สิ” ลูกจันพูดกับพอล “พีท..ถ่ายให้หน่อยนะ”
พอลรับโทรศัพท์หญิงคนนั้นแล้วถ่ายรูปลูกจันกับหญิงสาวก่อนส่งโทรศัพท์คืน
“ขอบคุณค่ะ..เอ่อ..หนูขอถ่ายรูปพี่2คนคู่กันได้มั้ยคะ..พี่2คนสวยหล่อสมกันมากเลยค่ะ”
ลูกจันกับพอลแอบสบตากันแบบต่างอารมณ์ ลูกจันแอบขำที่หญิงคนนี้บอกว่าตัวเองเหมาะสมกับเกย์แต่พอลฟังแล้วแอบเขิน
“ได้เลยค่ะ”
ลูกจันหันมาคล้องแขนพอล พร้อมเอียงซบ พอลแอบเหล่มองลูกจันที่ยืนอยู่ข้างๆอย่างเขินๆ ลูกจันในระยะใกล้ที่ดูน่ารักสดใสและไม่ได้รู้เรื่องเลยว่ากำลังทำให้ใครเค้าหวั่นไหว
ภาพคู่หน้าจอโทรศัพท์มือถือของหญิงคนนั้นเป็นพอลและลูกจันในท่าที่ทำให้คนไทยทั้งประเทศลงความเห็นพร้อมกันว่าช่างเหมาะสมกันจริงจริง
จุ้มจิ้มกำลังชะเง้อมองไปทางประตูอย่างกระวนกระวาย หน้าประตูว่างเปล่าไร้เงาอาร์ต จุ้มจิ้มกระวนกระวายกว่าเดิม เธอทนนั่งเฉยๆไม่ไหวจึงลุกขึ้นเดินไปชะเง้อดูตรงประตูแต่ก็ไม่เห็นใครเลย จุ้มจิ้มผิดหวังจึงหมุนตัวกลับมาแต่แล้วก็ต้องสะดุ้งที่เห็นแม่ยืนมองยิ้มๆ
“รออาร์ตเหรอลูก” แม่ถาม
จุ้มจิ้มหลบตาแม่อย่างมีพิรุธ
“ปะปะเปล่าจ้ะ”
จุ้มจิ้มเดินเลี่ยงแม่มานั่งที่เก้าอี้ เธอแกล้งหยิบหนังสือมาอ่านแก้เขิน แม่ยิ้มๆ แล้วเดินมานั่งข้างๆจุ้มจิ้มแล้วโอบจุ้มจิ้มไว้พร้อมลูบผมเธอเบาๆอย่างอ่อนโยน
“จุ้ม..หนูโตแล้ว การจะรักใครซักคนไม่ใช่เรื่องผิดหรอกลูก”
จุ้มจิ้มแดงก่ำเพราะอายที่แม่รู้ทัน
“ขอแค่ให้คนๆนั้นเป็นคนดี” แม่ว่า
จุ้มจิ้มเงยหน้ามองแม่
จุ้มจิ้มอาย “แล้ว..ถ้าเค้าไม่ได้รวยล่ะจ๊ะแม่”
“ความสุขของชีวิตคู่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเงินทองนะจุ้ม ดูพ่อกับแม่สิ เราก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรแต่ก็มีความสุขดีจริงมั้ย”
จุ้มจิ้มพยักหน้ารับคำแม่
“ขอแค่ให้เค้าเป็นคนดีและรักหนูก็พอ...เพราะการรักเค้าข้างเดียว ถึงมันจะไม่ผิด..แต่มันก็เจ็บนะลูก”
จุ้มจิ้มซบหน้ากับอกแม่ซึ่งเต็มไปด้วยความอบอุ่นระหว่างแม่ลูก
เสียงรถมอเตอร์ไซค์อาร์ตดัง จุ้มจิ้มรีบผละออกมาชะเง้อไปทางเสียง
“มาแล้วมั้ง...รีบไปเถอะจุ้ม ไม่ต้องให้อาร์ตเค้าเข้ามาสวัสดีแม่หรอกเดี๋ยวจะสาย” แม่บอก
“จ้ะแม่”
จุ้มจิ้มวิ่งออกไปทางประตูแต่แล้วก็เปลี่ยนใจวิ่งกลับมาหอมแก้มแม่
“จุ้มรักแม่ที่สุดเลยจ้ะ”
“แม่ก็รักจุ้มจ้ะ”
จุ้มจิ้มกอดแม่อีกครั้งก่อนจะวิ่งออกไป แม่มองตามจุ้มจิ้มพร้อมยิ้มอย่างเอ็นดู
บ้านสวนลูกจันเต็มไปด้วยความสงบ
เสียงลูกจันดังขึ้น “พีท..พี๊ท”
ลูกจันปรากฏตัวขึ้นพร้อมทำลายความสงบด้วยเสียงเรียกพอล ลูกจันเดินหาพอลทั่วบ้านทั้งข้างนอกและข้างใน แล้วลูกจันก็ชักจะหงุดหงิด
“พีท...หายไปไหนเนี่ย..พี๊ท”
แม่จันทร์กับยายแจ่มและเด็กรับใช้กำลังทำกับข้าว ลูกจันเดินเข้ามา
“แม่จ๋า ยายจ๋า เห็นพีทมั้ยจ๊ะ”
“หนูพีทเค้าอาสาไปเก็บผักบุ้งมาให้ยายผัดน่ะลูก” แม่จันทร์บอก
ลูกจันอ้าปากค้างเพราะงงมาก “ห๊า?”
ลูกจันยังอ้าปากค้างที่เห็นพอลในชุดผ้าขาวม้าท่อนบนเปลือยกำลังเมามันกับการยืนหันหลังลากเถาผักบุ้งอย่างแมนมาก
“พีท”
พอลสะดุ้งแล้วรีบหันกลับมาทางลูกจัน เถาผักบุ้งสะบัดโคลนใส่หน้าพอลพอดี
“โอ๊ย”
ลูกจันเหวอก่อนร้อง “ว๊ายย”
ลูกจันเห็นหน้าพอลมอมไปด้วยขี้โคลน
“ขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะพีท”
พอลเดินหน้าจ๋อยขึ้นมาแต่ไม่ลืมแบกเถาผักบุ้งมาด้วย ลูกจันรี่เข้าไปหาพอลด้วยความหงุดหงิด
ลูกจันจ้องหน้าพอล “ทำอะไรของแก๊..ดูดิ๊..หน้ามอมขนาดนี้เดี๋ยวสิวก็ขึ้นหรอก”
พอลยังหรี่ตาข้างที่โดนโคลนสะบัดใส่ ลูกจันสังเกตเพิ่งสังเกตเห็น
“เป็นอะไรน่ะ” ลูกจันถาม
“โคลนกระเด็นเข้าตา” พอลบอก
“ตายแล้ว...ตาจะอักเสบมั้ยเนี่ย..ไหนดูซิ”
ลูกจันหยิบผ้าเช็ดหน้าจากกางเกงมาเช็ดตาให้พอล พอลเห็นลูกจันกระตือรือล้นเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดโคลนออกจากหน้าและตาของเขา พอลยิ้มเขินๆ ยอมให้ลูกจันแหกตาเช็ดโคลนอย่างมีความสุข แม่จันทร์กำลังยืนดูทั้งคู่อยู่เงียบๆ ที่มุมหนึ่งด้วยแววตาครุ่นคิด
ทุกคนนั่งประจำที่โต๊ะอาหาร
“เอาเลยลูก อร่อยทุกอย่าง ยายรับรอง” ยายแจ่มบอก
ลูกจันทร์ยิ้มแป้นก่อนจะตักอาหารเข้าปากอย่างมีความสุข พอลเอื้อมมือไปตักผัดผักบุ้ง ผัดผักบุ้งที่พอลตักมีพริกติดมา2เม็ด แม่จันทร์เห็นก็ตกใจจึงอ้าปากจะเตือนพอล แต่ช้าไปแล้วเพราะพอลเอาผัดผักบุ้งพร้อมพริกเข้าปากแล้ว
แม่จันทร์ทำหน้าหวาดเสียวแต่ยังจ้องอยู่ที่พอลลุ้นๆ พอลเคี้ยวผัดผักบุ้งช้าๆ แต่หนักแน่น แม่จันทร์กลืนน้ำลายเอื๊อกแล้วคิดในใจว่าพอลแย่แน่ พอลกลืนผัดผักบุ้งอย่างสบายใจ แม่จันทร์ขมวดคิ้วสงสัย พอลยื่นมือไปตักผัดผักบุ้งพร้อมพริกอีกครั้ง
ลูกจันทัก “เดี๋ยวพีท”
พอลชะงัก ลูกจันใช้ส้อมเขี่ยพริกออกจากผัดผักบุ้งที่พอลตัก
ลูกจันพูดกับยายแจ่ม “ยายอ่ะ..ทำไมใส่พริกเยอะล่ะจ๊ะ..ลืมแล้วเหรอว่าพีทกินเผ็ดไม่ได้”
“ขอโทษทีลูก ยายเผลอไป”
พอลยิ้มแหยๆ
“ไม่เป็นไรครับ..เขี่ยออกได้”
พอลทำเป็นเขี่ยพริกออกจากผัดผักบุ้งก่อนจะตักเข้าปากอย่างเนียนๆ
แม่จันทร์ขมวดคิ้วด้วยความสงสัยมากกว่าเดิม
อาร์ตกำลังปั้นเซรามิคอย่างคล่องแคล่วและเก่งเว่อร์ สักพักอาร์ตก็ยกชิ้นงานที่ปั้นเสร็จสมบูรณ์ออกจากแท่นหมุน จุ้มจิ้มตะลึงมองด้วยความชื่นชม
“โห..เก่งจัง”
อาร์ตยิ้มปลื้มปนเขิน
เป็นครั้งแรกที่จะเรียกจุ้มจิ้มว่าจุ้มแทนคำว่าแก อาร์ตเลยมีอาการเคอะเขินเล็กน้อย “เอ่อ..จุ้มก็ทำได้..เดี๋ยวอาร์ตสอนให้”
จุ้มจิ้มรู้สึกได้กับสรรพนามที่เปลี่ยนไปจึงเขินมาก
“แต่..เรา..” จุ้มจิ้มมองเห็นอาร์ตมองมาด้วยแววตาเว้าวอนก็เป็นอันเข้าใจได้ว่าอยากให้เปลี่ยนสรรพนาม “เอ่อ..จุ้มคงทำไม่สวยเท่าอาร์ต..กลัวปั้นแล้วสัดส่วนผิด”
อาร์ตอมยิ้มเอ็นดูจุ้มจิ้ม
“การปั้นเซรามิคเป็นงานศิลปะ ศิลปะไม่มีถูกไม่มีผิด..แค่ทำไปตามความรู้สึกก็พอ” อาร์ตบอก
จุ้มจิ้มมองอาร์ตด้วยดวงตาเป็นประกายเพราะรู้สึกดีมากมาย อาร์ตมองจุ้มจิ้มด้วยดวงตาเป็นประกายไม่แพ้กัน ทั้งคู่ยืนมองตากันนิ่งราวโลกหยุดหมุน
ทันใดนั้นหมาข้างบ้านก็เห่า “โฮ่งๆๆ”
อาร์ตและจุ้มจิ้มสะดุ้งพร้อมกันแล้วสติก็กลับคืนมา อาร์ตและจุ้มจิ้มเขินจนทำอะไรไม่ถูกทั้งคู่
อาร์ตพยายามนำเข้าบทเรียนเพื่อแก้เขิน “เอ่อ..งะงั้นเรามาเริ่มจากขั้นตอนแรกก่อนนะ...ฝึกนวดดิน”
จุ้มจิ้มพยักหน้ารับแล้วหลบตาอาร์ตวูบวาบ อาร์ตแอบมองท่าทางเขินอายของจุ้มจิ้มด้วยความเอ็นดู จุ้มจิ้มเงยหน้าขึ้นมองอาร์ต อาร์ตหลบตาทันทีแล้วแกล้งฟอร์มง่วนอยู่กับการเตรียมดิน จุ้มจิ้มอมยิ้มเบาๆ ด้วยความเอ็นดูอาร์ตเหมือนกัน
กระเป๋าแบรนด์เนมถูกวางเรียงกัน โทรศัพท์มือถือปีโป้ดัง “กริ๊งง”
ปีโป้ในชุดเสื้อกล้ามเน่าๆกับกางเกงขาสั้นเก่าๆ ลุ๊คเป็นคุณลุงเอาท์ๆผิดจากเวลาไปทำงานรีบวิ่งมารับโทรศัพท์พร้อมชามใส่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป
“ฮัลโหล”
เสียงมินตราดังจากปลายสาย
“ไม่ได้ลืมใช่มั้ยว่าวันนี้เราจะไปสืบประวัติลูกจันให้ถึงบ้านเกิด”
“ไม่ต้องห่วงจ้ะ...งานนี้เราจะได้มีรูปลูกจันในสภาพน้องนางบ้านนามาฝากนักข่าวแน่” ปีโป้ว่า
“งั้นก็รีบออกมาได้แล้ว..มัวทำอะไรอยู่”
“เอ่อ...เดี๋ยวกินข้าวเสร็จจะรีบไปนะ”
“เร็วๆนะ..เออ..แล้วกินอยู่ที่ไหนเนี่ย”
หน้าปีโป้มีพิรุธ
“เอ่อ..ก็..ก็ที่ร้าน..อาหารญี่ปุ่นอ่ะ”
ชามบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปวางอยู่เบื้องหน้า ปีโป้กัดฟันชวนเพื่อความเนียน
“...เอ่อ..มะมากินด้วยกันมั้ยล่ะ”
“ไม่ล่ะ..ฉันไดเอ็ท”
ปีโป้โล่งอก
“โอเค..งั้นเดี๋ยวเจอกัน”
ปีโป้กดวางสายก่อนจะยกบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมาโซ้ยต่อพร้อมลูบไล้กระเป๋าแบรนด์เนมอย่างมีความสุข ใบทวงหนี้วางอยู่เกลื่อนห้อง
มินตราที่เพิ่งวางหูจากปีโป้นั่งทำหน้าเป็นนางร้ายเตรียมพิฆาตนางเอก ทันใดนั้นถุงใส่โครงไก่ทอดยื่นมาตรงหน้ามินตรา มินตรานั่งรอโครงไก่อยู่ที่ร้านข้างถนนโดยมีสภาพการแต่งตัวที่โทรมไม่แพ้ปีโป้
แม่ค้าพูดห้วนๆ “45 บาท”
มินตราไม่พอใจ “อะไร..วันก่อนยัง40บาทอยู่เลย”
“โฮ้ย...น้ำ ไฟ น้ำมัน แก๊สขึ้นราคาขนาดนี้..โครงไก่ก็ต้องขึ้นราคาเหมือนกันแหละคู๊ณ”
มินตราทำหน้าเหวี่ยงก่อนจะควักเงินส่งให้แม่ค้าแล้วก้มมองถุงโครงไก่
“อ้าว...แล้วน้ำจิ้มล่ะ” มินตราถาม
“อ๊าวว..ก็เห็นว่าจะเอาไปให้หมา...ต้องเอาน้ำจิ้มด้วยเหรอ”
มินตราทำหน้ามีพิรุธเพราะกลัวแม่ค้ารู้ว่าซื้อไปกินเองแต่จะไม่เอาน้ำจิ้มก็กลัวไม่แซ่บ
“เอ่อ..ก็..หมะหมาที่บ้านชอบกินรสจัด..เอาน้ำจิ้มมา2ถุงเลยนะ”
แม่ค้าทำหน้าเบื่อหน่ายก่อนจะเดินไปหยิบน้ำจิ้ม มินตราแอบมองโครงไก่ในถุงแล้วก็กลืนน้ำลายเอื๊อกด้วยความหิว
อาร์ตกำลังนวดดินเป็นดอกมัมอย่างสวย
อาร์ตก้มหน้าก้มตานวดดินไปพูดไป “เราต้องเริ่มจากนวดดินให้เป็นรูปดอกมัมแบบนี้”
อาร์ตหันไปดูดินที่จุ้มจิ้มกำลังนวดก็เห็นว่าดินเละมาก เขางงว่าตรงไหนที่เรียกว่าดอกมัม อาร์ตสะดุ้งกับฝีมือลูกศิษย์ จุ้มจิ้มหน้าเจื่อนด้วยความอายในฝีมือนวดดินของตัวเอง
“อย่าใช้ทั้งฝ่ามือนวดสิ..ต้องใช้สันมือนวด...ไหนลองทำซิ”
อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 8 วันที่ 30 มิ.ย. 57
อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ แนว:โรแมนติก-คอมเมดีละคร รักนี้เจ้จัดให้บทประพันธ์โดย จากเค้าโครงเรื่องของ อิสย่าห์-พิมพิสุธญ์
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ บทโทรทัศน์โดย จอมยุทธ เคน-นายนุกูล
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ กำกับการแสดงโดย เสกวสุ, สิปปกร ภควัชร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ผลิตโดย บริษัท พุด-เดิ้น จำกัด โดยผู้จัด : ปาจรีย์ ณ นคร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ออกอากาศ ทุกวันศุกร์–อาทิตย์ เวลา 20.15 น. เริ่ม 15 มิถุนายน 2557
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ