@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 19/2 วันที่ 5 มิ.ย. 57

อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 19/2 วันที่ 5 มิ.ย. 57

"พี่ตะวันอย่าเพิ่งเปลี่ยนใจนะคะ..เชื่อนารถ!! คือ..พี่อัคน่ะ นารถก็รักนะคะ แต่นารถสงสารพี่คินมากกว่า เพราะตอนพี่กนกตาย พี่คินแย่ไปเลย จนกระทั่งมาเจอพี่ตะวัน พี่คินมีความสุขมาก"
ปานตะวันจุก "คงไม่ใช่หรอกค่ะ"

"ใช่สิคะทำไมจะไม่ใช่" นารถนรินทร์มอง "คิดมากเรื่องยัยเคทนั่นเหรอค่ะ? อย่าได้แคร์ค่ะพี่ตะวันนารถไม่เชื่อว่าพี่คินจะรักยัยนั่น"
"คุณนารถค่ะ พี่ว่าเราอย่าพูดเรื่องเค้าเลยนะคะ"


"เรื่องเค้ามันก็เรื่องเราด้วยค่ะ ยังไงนารถก็ต้องพูด" นารถนรินทร์ชักเคือง "เฮ้อ! พี่คินนี่ก็..ไม่รู้คิดอะไรของเค้าก็แค่คนหน้าเหมือน" นารถนรินทร์ทำหน้าเบ้ "มันก็เหมือนแค่หน้า ไม่ใช่ว่าจะมาแทนที่พี่กนกได้ซะเมื่อไหร่หึ้ย!ขัดใจน้องจริงๆ อย่าให้เจอนะ จะวีนให้บ้านแตก"
นารถนรินทร์หงุดหงิด ปานตะวันถอนใจอย่างปลดปลง
นัครินทร์โดนผลักลงไปนอนบนโซฟา เคที่พุ่งเอาหน้ามาจ่อปะกบ
"คิดถึงเคที่มากเลยใช่ม้าา?! นัคกี้ถึงได้รีบโทร.ตามเคที่แบบนี้"
นัครินทร์หัวเราะแหะๆ แล้วตอแหลไปงั้นๆ "ใช่ฮะ!! ชัวร์สิฮะ!! แหม..ก็เราไม่ได้เจอกันตั้งนาน"
เคที่งอน "ก็ยูแหละนัคกี้!! หัวหายไปเลย ไม่เคยโทร.หาไอ"
"หายหัวฮะ..ไม่ใช่หัวหาย"
เคที่แอบขำ "นั่นแหละ!" เคที่ตาวาว "งั้นคราวนี้ไอต้องลงโทษยู!! เอาให้หัวหายเลย"
พูดจบเคที่ก็โถมเอาหน้าอกมาทับหน้านัครินทร์จนมิด เคที่หัวเราะชอบใจ นัครินทร์ร้องโวยวาย
"โอ้ยๆๆ!" นัครินทร์ผลักเคที่ออกแล้วจ้องหน้า "โนวๆๆ! ไม่นะเคที่!! ไอหายใจไม่ออก!!! แล้วดูดิ! อะไรโดนหน้าไอเจ็บจัง"
เคที่ขำๆ "อ๋อ..บราของเคที่!! ถอดออกละกันเนอะ"
เคที่ถอดบราแล้วโยนไปแบบไม่ตั้งใจ นัครินทร์ตาโตแล้วส่ายๆ หน้านิดๆ คล้ายจะบอกว่าไม่ไหวๆ
เคที่ผลักนัครินทร์ไปนอนท่าเดิม "มะ!! have fun กันเลยดีกว่าค่ะ--R u ready?”
นัครินทร์พยักหน้าหงึกๆ เคที่เริ่มทำตาเยิ้มยั่ว แล้วใช้มือไม้ป่ายไล้ไปทั่ว แรกๆ นัครินทร์ก็เคลิ้มแต่พอเคที่เอาหน้ามาใกล้เพื่อจะจูบ นัครินทร์ก็เห็นหน้าเคที่เป็นหน้าประกายเดือน
นัครินทร์ตกใจ "เย้ย!!”
นัครินทร์ผลักเคที่หงายหลังตกโซฟาดังตุบในสภาพขาชี้ฟ้าท่าเดียวกับวีวี
"ว้าย!!" เคที่คลานอย่างมึนๆ โดยพยายามลุกขึ้นยืนแล้วก็โวยวาย "โอ้วมายก็อด! นัคกี้?? R u crazy? นัคกี้บ้ารึเปล่า?? ยูทำอะไรไอ" เคที่จะร้องไห้ "ยูทำไอทำไม?”
นัครินทร์รีบเข้าไปช่วยพยุง "โอว..I’m Sorry นะเคที่!! ไอขอโทษจริงๆ ไอไม่ได้ตั้งใจฮะ"
"นัคกี้!! ยูเป็นอะไร?” เคที่ถาม
"เปล่า..เอ้ย!..เป็นๆๆ..สงสัยไอจะเป็นหวัด"
"เป็นหวัด?”
"ใช่ๆ" นัครินทร์แกล้งจามใส่แรงเว่อร์ "ฮัดเช้ยย!”
"ว้าย!!”
"ไอว่ายูกลับก่อนดีกว่านะฮะ ไว้เราเจอกันใหม่ C U Later นะฮะ"
นัครินทร์พูดไปก็หยิบกระเป๋าสะพายส่งให้เคที่แล้วก็พยายามผลักออกไปเหมือนเมื่อครั้งที่ผลักวีวี่ไม่มีผิด
เคที่โวยวาย “What? อะไรของยู? Wait! เดี๋ยวก่อนๆๆ นัคกี้..ไม่นะ!! นัคกี้!! โนวว"
นัครินทร์กำลังพยายามผลักเคที่อยู่ที่ประตู
“Sorry!! ขอโทษจริงๆ นะฮะ"

ทุกคนลอบมองโดยกำลังเอาหูแนบประตูบ้าง บางคนก็พยายามก้มส่องช่องใต้พื้นประตูอย่างสอดรู้สอดเห็นสถานการณ์ในห้องทำงานนัครินทร์สุดฤทธิ์ ทันใดนั้นประตูก็เปิดผัวะ เคที่ที่โดนผลักออกมาสะดุดมอลลี่ ลูกกอล์ฟ และจามจุรีจนล้มกลิ้งลงไปกองกันอยู่กับพื้น เธอร้องวี้ดว้ายโอดโอย มอลลี่กับลูกกอล์ฟรีบประกบเคที่ทำเป็นช่วย แต่จริงๆ อยากจะเจาะข่าว
“OMG!! What happened ka?!” มอลลี่ถาม
ลูกกอล์ฟถามต่อ "ทำไมถึงโดนถีบออกมาอย่างนี้ล่ะครับ"
"บ้า!!! ไอไม่ได้โดนถีบ" เคที่เบะหน้าจะร้องไห้ "นัคกี้เค้าแค่..”
ทั้งสามถามพร้อมกัน "แค่อะไรคะ?" ทั้งสามคนอยากรู้มากๆ
เคที่ปล่อยโฮ "แค่เป็นหวัด!!! ฮือๆๆ"
พูดจบเคที่ก็วิ่งออกไป ทั้งสามมองหน้ากันงงๆ
"เป็นหวัด?" ทั้งสามเกาหัวแกรกๆ
"ท่านรองฯ เค้าเป็นหวัดตอนไหนเนี่ย?” จามจุรีถาม
ทันใดนั้นนัครินทร์ก็เปิดประตูผัวะออกมา ทั้งสามสะดุ้งโหยง
นัครินทร์มอง "มาทำไรกันตรงนี้ฮะ??”
ทั้งสามปฏิเสธเป็นพัลวัน "ปะ..เปล่าครับ, ค่ะ ฯลฯ"
"คุณเลขาฯ เดือนกลับเข้ามารึยังฮะ?” นัครินทร์ถาม
"ยะ..ยัง..ยังค่ะ ออกไปรับรองลูกค้าตามคำสั่งของท่านรองฯ ยังไม่กลับเข้ามาค่ะ" จามจุรีตอบ
นัครินทร์เคือง "รีบโทร.ตาม บอกให้รีบกลับมาหาผมด่วน"
นัครินทร์ปิดประตูปัง สามคนสะดุ้งแล้วทำตาวาวใส่กัน
"อะไรยะเนี่ย สองคนติดๆ กันยังไม่หนำ นี่จะต่อด้วยเลขาฯเดือนอีกคน?”
"ไปได้ยาดีอะไรมาวะ ยาดองรึว่าถังเช่า" ลูกกอล์ฟว่า
"ตายจริง..ท่านรองฯ ทำไมถึงกลายเป็นอย่างนี้ไปได้" จามจุรีบอก
"แหนะ!! โทรตามสิคะ!! ยังไม่รีบโทร.ตามคุณเลขาฯเดือนอีก เดี๋ยวได้โดนจับปล้ำแทนหรอก" มอลลี่ว่า
จามุจรีเผลอ "ก็ดีน่ะสิ!!”
ลูกกอล์ฟกับมอลลี่ร้อง "อร้าย?”
"แฮ่!! โทร.ๆๆ" จามจุรีรีบควักมือถือโทรตามประกายเดือน
ปาริฉัตรมองด้วยความสงสัยในตัวท่านรองฯ

กนกรัตน์จับและลูบไล้กระเป๋าแบรนด์เนมใบสวยอยู่
พนักงานขายเชียร์ “Collection ล่าสุดใบเดียวกับบน Runway เลยมาใบเดียวด้วยนะคะ"
กนกรัตน์ยิ้มอย่างพึงพอใจ "เอาใบนี้คะ"
ทันใดนั้นกนกรัตน์ก็มองเห็นมิลค์เดินมากับแตงโม เพื่อนของมิลค์ ทั้งสองกำลังเดินตรงมาที่ร้านนี้ กนกรัตน์ตาโตด้วยความตกใจ มิลค์พูดกับแตงโม
"เออ..วันก่อนเจอนังเคท"
"อะไรนะ?" แตงโฒหยุดเดินทันที "แกเจอนังเคทเหรอนังมิลค์? แล้วมันยืมเงินแกรึเปล่า?”
"เปล่านี่..นังเคทน่ะเหรอจะยืมเงินฉัน" มิลค์ขำกิ๊ก "มันรวยจะตาย"
"รวยกะผีสิ!! นี่แกไม่รู้อะไรเลยเหรอ เค้าเม้าท์กันให้ทั้วว่านังเคทน่ะมันยืมเงินคนไปทั่วแอลเอ. แล้วมันก็หายตัวเป็นนินจาล่องหนไปเลย"
มิลค์ทำเสียงสูง "บ้า!! ไม่จริ้ง! บ้านมันรวยไม่ใช่เหรอ"
"แกเคยเห็นบ้านมันป่ะล่ะ" แตงโมถาม
มิลค์นิ่งไป "เฮ่ย..คนละเคทป่ะวะ?”
"เคทนี้แหละ เอาเป็นว่าถ้าแกเจอมันอีกเมื่อไหร่รีบโทร.บอกฉันด้วยละกัน"
มิลค์ยังไม่ค่อยเชื่อ กนกรัตน์ชะเง้อมองสองคนนั้นแล้วบอกกับพนักงาน
"เอ่อ..ขอไปโทรศัพท์ทางนู้นก่อนนะคะ"
พูดจบกนกนรัตน์ก็วิ่งเข้าไปในมุมลึกสุดของร้าน มิลค์กับเพื่อนจะเดินผ่านร้านแล้วแต่ดันมาเห็นกระเป๋าที่กนกรัตน์จะซื้อวางอยู่กับพนักงาน มิลค์ร้องกริ๊ดแล้ววิ่งเข้ามา
"นี่ไงๆๆ..ใบนี้!!! อยากได้มากเลย กรี๊ดๆๆ" มิลค์จิกใส่พนักงาน "ใบนี้เท่าไหร่?”
"ต้องขอโทษด้วยค่ะ..ใบนี้มีลูกค้ารับแล้วค่ะ"
มิลค์เม้งแตกทันที "ใคร? ใครเอา?”
กนกรัตน์ที่หลบอยู่อีกมุมมองลุ้นๆ
"เอ่อ.." พนักงานไม่กล้าตอบตามมารยาท
แตงโมตะคอก "ถามทำไมไม่ตอบ ใครเอา เอาแล้วทำไมกระเป๋ายังอยู่นี่?”
"เอ่อ...”
กนกรัตน์ลุ้น
"จริงด้วย!" มิลค์มองไปทั่ว "แล้วไหนล่ะ? ใครเอา มันอยู่ไหน มันเป็นใคร"
พนักงานอึกอัก "เอ่อ..”
กนกรัตน์ ลุ้น ทันใดนั้นผู้จัดการร้านก็รีบเข้ามา
ผจก. ร้านพูดเสียงหวาน "คุณมิลค์"
มิลค์มีสีหน้าดีขึ้น "ว่าไงจ๊ะ" มิลค์รีบพูด "นี่!! กระเป๋านี่ยังไง? มิ้ลค์อยากได้แต่เค้าบอกมีคนเอาแล้ว"
ผจก.กับพนักงานมองหน้ากัน พนักงานตาละห้อย ซึ่งผจก. ก็เข้าใจ
"ไม่ทราบเลยว่าคณมิ้ลค์ชอบไม่งั้นจะเก็บไว้ให้ เอางี้นะคะ ประเดี๋ยวสั่งเป็นพิเศษ ใบใหม่เอี่ยมจากฮ่องกงหรือฝรั่งเศลมาเพื่อคุณมิ้ลค์โดยเฉพาะเลยดีมั้ยคะ"
มิลค์รู้สึกดีขั้น "ก็โอเค..แต่อย่านานนะ"
"รีบด่วนที่สุดเลยค่ะ"
"โอเค. " มิลค์พูดกับแตงโม "หิวแล้ว..ไปหาอะไรกินกันเถอะ"
ผู้คนพากันเดินออกไป ผจก. กับพนักงานค่อยโล่งอก กนกรัตน์ที่แอบอยู่โล่งอกก่อนจะเชิดหน้าขึ้น

ทั้งหมดเดินคุยกันมาตามทางเดิน โดยวิทย์เป็นคนเข็นรถให้นารถนรินทร์ท่ามกลางบรรยากาศสดชื่น
"นึกยังไงค่ะพี่วิทย์ถึงชวนนารถมาช้อปปิ้ง?”
วิทย์อมยิ้ม "ก็พี่เห็นนารถอยู่แต่บ้าน คงจะเบื่อแย่"
นารถนรินทร์ค้อน "เพิ่งรู้เหรอคะ?”
"นั่น!! ปากอย่างนี้น่าจะปล่อยให้เฉาตายอยู่ที่บ้านมะ?” อัครินทร์ว่า
นารถนรินทร์ว่าพี่ชาย "ก็ใครล่ะ..ไม่เคยคิดจะพาน้องนุ่งออกมาเที่ยวกะเค้ามั่ง ยังจะมาว่า"
"โธ่นารถ!! ร้อยวันพันปีพี่อัคเค้าก็ไม่เคยออกมาแบบนี้นะครับ"
"นั่นสิ!!" นารถนรินทร์ค้อน "แหม..วันนี้ล่ะออกมาได้" นารถนรินทร์มองเจ้าเล่ห์ "มาทำไมเนี่ย?" นารถนรินทร์ประชด "รักน้องเป็นห่วงน้องขึ้นมากะทันหันงี้?”

อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 19/2 วันที่ 5 มิ.ย. 57

ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shayna
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57 ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ