อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 16/5 วันที่ 2 มิ.ย. 57
นาคินทร์แทบไม่ฟังคุณหญิงป้าเพ้อเพราะสายตาจับจ้อง แต่กนกรัตน์ เห็นโทนี่ยิ้มให้กนกรัตน์บนเวที“ราคาประมูลขณะนี้อยู่ที่ 30 ล้านบาท และดูเหมือนว่าจะไม่มีผู้ใดขยับมือแล้วอาจจะรู้สึกเมื่อยอยู่ก็เป็นได้” แขกเหรื่อขำๆ “นางแบบกิตติมศักดิ์ของเราก็คงจะเมื่อยเช่นกัน
ยืนอยู่นานไม่ได้ขยับเลยเพราะฉนั้น ระหว่างที่รอ ท่านผู้ใจกล้าจะประมูลสูงกว่า 30 ล้านบาท ก็ขอให้คุณกนกรัตน์ เดินลงไปให้แขกผู้มีเกียรติได้ ชื่นชมเครื่องเพชรเซ็ทมหากุศลอย่างใกล้ชิดซักรอบนึง ก่อนที่เราจะทำการเปิดประมูลกันนะคะ”
กนกรัตน์ค่อยๆเดินลงเวที เดินไปเรื่อยๆจนถึงนาคินทร์ นาคินทร์ตัวหวิวใจสั่นไปหมด มองภาพตรงหน้าราวกับภาพในฝัน “กนก”
กนกรัตน์หันมายิ้มนาคินทร์ 2 คนจ้องกัน นาคินทร์ค่อยๆยกมือขึ้นเหมือนจะไปแตะมือกนกรัตน์ โดยไม่รู้ตัว แต่กนกรัตน์เดินจากออกไปหยุดยืนที่ตรงหน้า ‘โทนี่’ นาคินทร์มองเขม็ง โทนี่และกนกรัตน์มองกัน โทนี่เอื้อมมือเหมือนจะแตะที่สร้อยบนคอของกนกรัตน์ ทันใดนั้นนาคินทร์ลุกขึ้นยืนพรวด “35 ล้าน!!!”
โทนี่และกนกรัตน์ หันขวับ คุณหญิงรัตนาวดีตกใจเว่อร์ “ว่าไงนะจ๊ะ หลานนาคินทร์”
แขกเหรื่อวี๊ดว๊ายกันลั่น พิธีกรชายและหญิงพร้อมกัน “35 ล้านบาท”
“คุณนาคินทร์ ไกรตระกูล เสนอราคาประมูลครั้งเดียว 35 ล้านบาท”
“คุณโทนี่จะว่าไงคะ”
โทนี่มองหน้านาคินทร์
“35 ล้านบาทครั้งที่ 1”
“40 ล้าน”
นาคินทร์มองหน้าโทนี่ แขกเหรื่อฮือฮา
“คุณนาคินทร์จะว่าไงคะ?
“45 ล้าน!!!”
โทนี่มองหน้านาคินทร์ แขกเหรื่อลุ้นยังกะดูมวย
“50 ล้าน”
นาคินทร์มองหน้าโทนี่ กนกรัตน์ชายตามองนาคินทร์ยิ้ม หวานยวนใจ ตานาคินทร์มองกนกรัตน์อย่างรัก
“60!! 60 ล้านบาท”
กนกรัตน์อึ้ง โทนี่เอนหลังพิงพนักเหมือนยอมแพ้
“60 ล้านบาท รวดเดียว 60 ล้านบาท 60 ล้านบาทครั้งที่ 1 60 ล้านบาทครั้งที่ 2 60 ล้านบบาทครั้งที่ 3”
แขกเหรื่อกรี๊ดกร๊าด ลุกขึ้นยืนปรบมือกันเกรียว คุณหญิงรัตนาวดีดีใจสุดขีด
พิธีกรหญิงประกาศก้อง “คุณนาคินทร์ ไกรตระกูล เจ้าของเครื่องเพชรเซ็ทมหากุศลค่ะ”
โทนี่เช็คแฮนด์ แสดงความยินดีกับนาคินทร์ กนกรัตน์ค่อยๆเดินไปยืนตรงหน้า ยิ้มหวาน ยื่นมือให้นาคินทร์ นาคินทร์เหมือนตกอยู่ในภวังค์ ค่อยๆยื่นมือไปจับ น้ำตานาคินทร์รื้นเมื่อได้สัมผัสมือกนกรัตน์ “กนก”
กนกรัตน์ยิ้มให้พยักหน้าให้ พานาคินทร์ลุกเดินขึ้นเวทีไปยืนที่กลางเวที เหลือแต่สปอตไลท์เพลงรักอมตะหวานดังขึ้น สองคนเริ่มเต้นรำกันบนเวทีราวกับโลกนี้มีแค่เราสองคน
ครัวบ้านไกรตระกูล ปานตะวันค่อยๆ ย่องแบบไม่อยากทำเสียงดังรบกวนใครยามดึกมาที่แพนทรี พยายามมองหาของทาน เปิดตู้เย็น เห็นมะยมของใบตองแช่อยู่ รีบหยิบออกมานั่งกินอย่างชื่นใจ หายคลื่นไส้แพ้ท้อง สักพักอัครินทร์เดินกลับมาจากทำงานเข้ามาชะงักมอง ปานตะวันกินซี๊ดซ๊าดไม่รู้ตัว
อัครินทร์มองอมยิ้ม..ค่อยๆเดินมาด้านหลัง “ไม่เปรี้ยวเหรอครับ”
ปานตะวันเผลอตอบ ส่ายหน้าไม่หันมา “ไม่ค่ะ..อร่อยดี” ปานตะวันชะงัก ชามมะยมแทบร่วง “คุณอัค”
อัครินทร์ขำ “ใจเย็นครับใจเย็น”
ปานตะวันอายมากที่แอบมาจกมะยมยามดึก “เอ่อ..คือ..ตะวัน”
อัครินทร์เอื้อมมือแตะท้อง “หลานผมออกฤทธิ์เหรอครับ”
ปานตะวันอึ้งมองอัครินทร์ อัครินทร์ก้มลงพูดกับท้องปานตะวัน “หนูต้องเป็นเด็กดีนะครับไม่แกล้งคุณแม่อย่างนี้..อย่าเอาอย่างคุณพ่อ”
ปานตะวันจ๋อยไป อัครินทร์มองตะวัน “ขอโทษนะครับ ผมแหย่เล่น ไม่ได้ตั้งใจจะ”
ปานตะวันสวน “คุณอัค หิวมั๊ยคะ? ตะวันทำอะไรให้ทาน?”
อัครินทร์ยิ้มๆส่ายหน้า หยิบยาในกระเป๋า “ขอบคุณครับ ผมทานมาแล้ว เออจริงสิ.. นี่เป็นวิตามินที่ผมอยากให้คุณตะวันทานเพื่อบำรุงร่างกายคุณเองแล้วก็หลานผมด้วย” ปานตะวันซึ้ง รับมา “อีกอย่างนึงนะครับคุณตะวัน คุณควรจะไปฝากท้องที่รพ.ได้แล้ว คุณควรจะพบแพทย์เดือนละครั้ง”
“ไม่ค่ะ!! ไม่นะคะ!! ฉันดูและตัวเองได้ อย่าลืมนะคะว่าฉันเป็นพยาบาล”
“แต่พยาบาลก็ต้องฝากท้องครับ”
ปานตะวันอึ้ง คิด “งั้น ฉันฝากท้องกับคุณอัคก็ได้”
“เฮ่ย..ผมไม่ใช่ สูตินารีแพทย์นะครับ”
“ช่วงแรกๆเองค่ะ ฉันยังไม่อยากให้ใครรู้”
ปานตะวันส่งสายตาอ้อนวอน “นะคะคุณอัค ช่วยฉันก่อนนะคะ”
อัครินทร์ถอนใจเฮือก “ผมอยากเห็นหน้าพี่คินจริงๆ ถ้าเค้ารู้ว่าเค้ามีเจ้าตัวน้อย เลือดเนื้อเชื้อไขของเค้าอยู่ในท้องคุณตะวัน เค้าจะรู้สึกยังไง??”
ปานตะวันอึ้ง ก็อยากจะรู้เหมือนกันแหละ ปานตะวันส่ายหน้า “เค้าคงไม่รู้ แล้วก็ไม่มีวันที่จะได้รู้ด้วย” สีหน้าปานตะวันเข้มแข็ง เอามือแตะท้องตัวเองเบาๆ
บนดาดฟ้า บรรยากาศงดงามราวความฝัน กนกรัตน์หันมามองนาคินทร์ที่ยืนจ้องตาไม่กระพริบ “คุณมองเคทจนตัวจะทะลุแล้วนะคะคุณนาคินทร์”
นาคินทร์ สายตายังซึ้งแอบเศร้า ยังจ้องอยู่เหมือนไม่รับรู้รับฟังอะไรทั้งนั้น “กนก”
กนกรัตน์ยิ้ม “กนก ก็ไม่เลวนะคะ ฟังดูไทยๆดี แต่ไม่เคยมีใครเรียกเคทว่ากนกเลย”
นาคินทร์ไม่ได้ฟัง “ให้ผมเรียกคุณว่า ‘กนก’ นะครับ”
“อืมม์… ก็ได้ค่ะ…สงสัยในโลกนี้คงจะมีคุณนาคินทร์คนเดียวที่เรียกว่ากนก…อุ๊ย!” พูดไม่ทันจบกนกรัตน์ก็ตกใจ เมื่อนาคินทร์รวบตัวเธอมากอดแน่นอย่างรักที่สุด คิดถึงที่สุด
นาคินทร์กอดแน่น น้ำตาหยด “กนก กนกของพี่คิน” กนกรัตน์ตกใจ นาคินทร์ยังกอดแน่น “อย่าทิ้งพี่คินไปอีก…อย่าทิ้งพี่คิน นะครับ”
สีหน้ากนกรัตน์ที่ตกใจ กลายเป็นยิ้มน้อยๆ สายตาสมใจ
ห้องนอนปานตะวัน เข็มจิ้มจึ่กเข้าที่นิ้วของปานตะวันขณะเย็บถุงมือเล็กๆไว้ให้ลูก ปานตะวันสะดุ้ง “อุ๊ย!!!” ปานตะวันรีบบีบเลือดออก แล้ววิ่งไปล้างแล้วเดินกลับมานั่งเซ็งๆ หยิบถุงมือลูกมามองยิ้มๆ
“แม่จะเย็บถุงมือให้ลูก เหมือนที่คุณยายเคยทำให้แม่นะจ๊ะ” ปานตะวันจะเย็บต่อ แต่ก็คิดถึงนาคินทร์ขึ้นมาก็เลยเก็บของใส่กล่อง ค่อยๆลุกไปที่หน้าต่าง มองออกไป แล้วหันหลังกลับมา
ปานตะวันลูบท้อง “พ่อไปไหน ป่านนี้พ่อของหนูอยู่ที่ไหนคะ”
ปานตะวันถอนใจเฮือก ค่อยๆเดินมาล้มตัวลงนอน ...ไม่หลับ
นาคินทร์เดินมึนๆอึนๆ ยังช็อคค้างอยู่ เข้ามาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างแทบหมดแรง
นึกถึงตอนที่เห็น ‘กนกรัตน์’ บนเวที
นาคินทร์กอดกนกรัตน์ “กนก..กนกของพี่คิน”
“อย่าทิ้งพี่คินไปอีก..อย่าทิ้งพี่คินนะครับ”
นาคินทร์ทิ้งตัวเอนลงนอนบนโซฟา น้ำตาไหล คิดถึงกนกมาก
ปานตะวันนอนไม่หลับ เป็นห่วงนาคินทร์ เดินลงมาเห็นนาคินทร์ก็ชะงัก งงๆ ค่อยๆเดินมาดู เห็นนาคินทร์หลับตัวขดอยู่บนโซฟาก็อึ้งๆ มองชั่งใจ ทั้งรักทั้งชัง ก่อนจะแพ้ใจ หยิบผ้าห่มแถวนั้นมาคลุมให้ นาคินทร์ละเมอจับมือไว้ “คุณ”
ปานตะวัน ไม่กล้าพูด กลัวตื่น ปล่อยให้นาคินทร์จับมือไว้อย่างนั้นแล้วนั่งมองนาคินทร์ด้วยสายตาที่น้อยใจ เสียใจ ก่อนจะค่อยๆเปลี่ยนสายตาไปเพราะความรักลึกๆที่ซ่อนไว้ ปานตะวันน้ำตาเอ่อ..พูดเบาๆ ไม่อยากให้ตื่นแต่อยากระบาย
“ทำไมคุณถึงทำกับตะวันอย่างนี้ คุณไม่รักตะวันซักนิดเลยเหรอคะ..คุณนาคินทร์”
ปานตะวันมองนาคินทร์ที่ยังหลับสนิทอยู่ ปานตะวันปาดน้ำตา ค่อยๆดึงมืออกอย่างแผ่วเบา ลูบผมนาคินทร์เบาๆ ลุกขึ้นจะกลับไปนอน
“ผมรักคุณ”
ปานตะวันหับขวับ กลับมามองนาคินทร์อย่างไม่อยากจะเชื่อหูปานตะวันทรุดลง มองหน้านาคินทร์ใกล้ๆ นาคินทร์ยังหลับอยู่ นาคินทร์ละเมอเบาๆ “ผมรักคุณ”
ปานตะวันยิ้มอย่างตื้นตัน น้ำตารื้น
“กนกวลี”
ปานตะวันชะงัก!! น้ำตาหยดติ๋ง!!!สายตาเจ็บปวด ในใจคิด “พอกันที..พอกันที” ปานตะวันลุกพรวดขึ้นแล้วเดินจากไปทันที ปล่อยให้นาคินทร์นอนอยู่ตรงนั้น
เช้าวันใหม่ บนชั้นผู้บริหาร บริษัท KTK มอลลี่และลูกกอล์ฟกำลังสุมศีรษะอ่าน “ดวงดาวของท่าน” โดย อ.นพ ในหนังสือพิมพ์อยู่
“ท่านที่เกิดวันจันทร์”
มอลลี่ตีเพียะ “อาวันพุธก่อนสิไอ้ลูกกอล์ฟ”
“แหม่.. เจ๊!..ตลอดเลย”
มอลลี่ดุ “วันพุธ”
ลูกกอล์ฟจำใจ “ท่านที่เกิดวันพุธ วันนี้ความหวังน้อยใหญ่ยังเลือนราง ยากลงตัวสมใจ”
มอลลี่โวย “อะไรว่ะ??ไม่จริงๆ อ่านผิดวันรึเปล่า? วันของแกรึเปล่าไอ้ลูกกอล์ฟ”
มอลลี่กระชากหนังสือพิมพ์มาอ่านเอง หน้าแหย “ที่คาดว่าหงายมันเกิดคว่ำไม่เป็นท่าวันอะไรว่ะ? วันพุธจริงด้วย อะไรว้าาา..วันนี้หวยออกด้วยอ่ะ เซ็งดิ!!!”
ซองทำบุญยื่นมาแทบจะทิ่มหน้ามอลลี่ “แทงแต่หวย หวยก็กินหมด ทำบุญดีกว่ามั๊ยจ๊ะ”
ลูกกอล์ฟพึมพำ “มาอีกแร้ววววววว..ผ้าป่าวัดไหนอีกคร้าบบบคุณเจเจ”
“อันนี้ซื้อกระเบื้องมุงหลังคาโบสถ์จ้ะ บุญกุศลจะช่วยคุ้มครองป้องกันพายุมรสุมแดดฝนร้อนหนาวไม่ให้มาแผ้วพานเราทุกๆชาติไป”
“แฮ่..งวดนี้ต้องขอผ่านอ่ะค่ะ เมื่อเช้าเพิ่งทุ่มไปหมดตัว”
“โต๊ดด้วยแหละ”
จามจุรีค้อนขวับ “ตามใจ ชี้ให้เห็นทางสวรรค์ แต่อยากจะตกนรกก็ตามใจ” จามจุรีสะบัดไปหาปาริฉัตร
“แรว๊งงงอ่ะ”
ทันใดนั้นมอลลี่กรี๊ดลั่นตึก “กรี๊ดดดดดดด!!”
ทุกคนตกใจกันหมด รวมทั้งปาริฉัตร
“เป็นอะไรอ่ะเจ๊”
“ผีเข้าหรอ? ผีพนันแน่ๆ...เห็นมั๊ย”
มอลลี่มองข่าวในนสพ.ตาเหลือก ชี้ๆๆ นสพ.ในมือ มือสั่น “ผะ...ผะ...ผะ.ผี!!! ผีจริงๆด้วย”
ลูกกอล์ฟฉกมาดู ขำๆ “บ้า!! ขอหวยเลยสิเจ๊...เฮ่ย!! “ ลูกกอล์ฟชะงักกึก ตัวแข็งไป เมื่อเห็นภาพอะไรบางอย่างในนสพ. แล้วก็โดดกอดกับมอลลี่ตัวสั่น “เจ๊!!!”
จามจุรีหยิบมาดู ปากก็ว่า “เธอ 2 คนนี่ท่าจะบ้า..อ๊ากส์!!” จามจุรีอ้าปากค้าง ตาโตกับสิ่งที่เห็น พนมมือไหว้พระปากคอสั่น “คุณพระคุณเจ้าช่วยลูกช้างด้วยเถิด”
ปาริฉัตรงง ขอร่วมวงด้วย “นี่เป็นอะไรกันคะเนี่ย?? อะไรจะน่ากลัวขนาดนั้นคะ”
“นะ..นะ..น่ากลัวมั๊ย..หนู..ฉะ..ฉะ..ฉัตรก็ดูเอาเองเถอะจ้ะ”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 16/5 วันที่ 2 มิ.ย. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ