อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 19/3 วันที่ 5 มิ.ย. 57
"โธ่นารถ!! ร้อยวันพันปีพี่อัคเค้าก็ไม่เคยออกมาแบบนี้นะครับ""นั่นสิ!!" นารถนรินทร์ค้อน "แหม..วันนี้ล่ะออกมาได้" นารถนรินทร์มองเจ้าเล่ห์ "มาทำไมเนี่ย?" นารถนรินทร์ประชด "รักน้องเป็นห่วงน้องขึ้นมากะทันหันงี้?”
อัครินทร์แอบเขินปานตะวันเพราะรู้ว่านารถนรินทร์แขวะ โดยที่ปานตะวันเองก็รู้
"ก็อยากมา!! อยากพาคุณตะวันออกมาพักผ่อนมั่ง วันๆ ต้องอยู่กับยัยคุณหนูรมณ์ร้ายน่าเบื่อจะตาย" อัครินทร์ว่า
"โธ่!! ก็ใช้น้องเป็นข้ออ้าง"
"อ้าว!! วิทย์..เป็นไร?" อัครินทร์ขำๆ "รำคาญยัยนารถแล้วใช่มั้ย?! ดี!! ทิ้งไว้ตรงนี้แหละ แล้วพวกเราจะได้ไปเดินซื้อของกันสบายๆ หู"
"บ้า!! พี่อัคใจร้าย!” นารถนรินทร์ว่า
ทุกคนขำกัน
"ทิ้งไม่ได้เด็ดขาดครับ เพราะถ้าทิ้งนารถ ผมคงจะซื้อของที่อยากซื้อไมได้แน่ๆ" วิทย์บอก
ทั้งสามคนมองงงๆ วิทย์เข็นรถนารถนรินทร์เข้าร้านเพชร
นารถนรินทร์ตกใจ "อะไรอ่ะพี่วิทย์?”
อัครินทร์มองหน้าปานตะวันแล้วก็ยิ้มๆ เหวอๆ "เฮ่ย!!”
แหวนเพชรหลากหลายแบบวางเรียงรายอยู่ในถาด นารถนรินทร์มองแบบงงๆ
"นารถเลือกไม่ถูกหรอกค่ะพี่วิทย์ นารถไม่รู้จริงๆ ว่าวงไหนจะเหมาะกับคุณแม่พี่วิทย์?”
วิทย์ยิ้ม "นารถช่วยเลือกให้หน่อยเถอะครับ คุณแม่พี่ฝากบอกว่านารถชอบวงไหน คุณแม่ก็ชอบวงนั้น"
"โหย..ย..ย" นารถนรินทร์หันไปทางปานตะวัน "พี่ตะวัน..ช่วยนารถเลือกหน่อยได้มั้ยคะว่าวงไหนเหมาะ?”
ปานตะวันอมยิ้ม "คงจะไม่ได้หรอกค่ะ พี่ว่า..น้องนารถแหละค่ะจะเลือกได้วงที่เหมาะที่สุด" ปานตะวันยิ้ม
"เฮ้อ! อะไรกันเนี่ย? กดดันชะมัด!!” นารถนรินทร์ว่า
นารถนรินทร์พยายามเล็งและเลือก ปานตะวันกับอัครินทร์มองตากันแล้วยิ้มๆ แบบรู้กัน
นารถนรินทร์เล็งจนเสร็จ "วงนี้ค่ะ!! วงนี้แหละ!!! น่าจะถูกใจคุณแม่พี่วิทย์"
"โอเคครับ!" วิทย์พูดกับคนขาย "ผมรับวงนี้นะครับ" วิทย์คุกเข่าลงตรงหน้านารถนรินทร์ทันทีก่อนจะคว้ามือเธอมาสวมแหวน นารถนรินทร์ช็อค
"แต่งงานกับพี่วิทย์นะครับ?”
นารถนรินทร์ตกใจจนน้ำตาเอ่อ "พี่..พี่วิทย์?”
ปานตะวันตื้นตัน อัครินทร์ยิ้มพลางเหลือบมองปานตะวันที่กำลังอิน
"พี่วิทย์ไม่รอแล้วนะครับ พี่วิทย์อยากแต่งงานกับน้องนารถใจจะขาดแล้วครับ" วิทย์ว่า
นารถนรินทร์ยังอึ้งและช็อคอยู่
"เอ้า!! เล่นตัวอยู่นั่น--เอาไง..ยังนารถ จะแต่ง? ไม่แต่ง?” อัครินทร์ว่า
นารถนรินทร์รีบบอกทันที "แต่งสิคะ..แต่งค่ะ!!”
พูดจบนารถนรินทร์ก็โผเข้าไปกอดวิทย์แน่น นารถนรินทร์ร้องไห้โฮ
ปานตะวันยืนเช็ดน้ำตาป้อยๆ อัครินทร์หันไปเห็นก็ตกใจแล้วก็ขำๆ
"เฮ่ย!" อัครินทร์ขำ "ร้องไห้ทำไมครับ?”
ปานตะวันป้ายน้ำตาก่อนจะฝืนยิ้มพูดกับทุกคน "ตะวันขอตัวแป๊บนึงนะคะ"
ปานตะวันเดินออกไป อัครินทร์ใจหายแล้วก็รีบเดินตามไป
อัครินทร์พรวดเข้ามามองหา เขาเห็นปานตะวันนั่งเช็ดน้ำตาอยู่ก็ถอนใจจ๋อยๆ แล้วก็เดินมานั่งข้างๆ
"ขอโทษจริงๆ นะครับ เมื่อกี้ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมไม่น่าหัวเราะขำคุณเลย ผมลืมไปว่า..”
ปานตะวันเช็ดน้ำตาจนเกลี้ยงแล้วก็ฝืนยิ้ม "ไม่เกี่ยวหรอกค่ะ ฉันดีใจกับคุณนารถด้วยจริงๆ ดีใจที่เห็นคุณนารถมีความสุข"
อัครินทร์มองปานตะวันอย่างเห็นใจ "แล้วตัวคุณเองล่ะครับ? เมื่อไหร่จะยอมมีความสุขกับเค้าบ้าง"
ปานตะวันมองอัครินทร์แบบรู้ความหมาย เธอก้มหน้าหลบตาไม่ตอบ
กนกรัตน์ที่ถุงร้านแบรนด์เนมมาด้วยเดินเข้ามาที่มุมหนึ่ง พอเห็นปานตะวันกับอัครินทร์เธอก็ชะงักมอง อัครินทร์เอื้อมมือไปจับมือปานตะวันพอดี กนกรัตน์ตาโตแล้วก็รีบคว้ามือถือมาถ่ายรูปไว้แล้วยิ้ม ก่อนจะรอดูต่อ
"คิดถึงลูกในท้องบ้างนะครับ ผมยังยินดีเสมอ..ที่จะรับเป็นพ่อของ...”
ปานตะวันรีบตัดบท "ขอบคุณมากค่ะคุณอัค คุณเป็นคนดีจริงๆ" ปานตะวันถอนใจ "แต่มันคงจะยิ่งแย่นะคะ ที่คุณ ฉัน และคุณนาคินทร์จะต้องอยู่ด้วยกัน เจอหน้ากันไปตลอดชีวิต ยิ่งถ้าลูกเกิดมา...”
"ไม่มีทางหรอกครับ พี่คินไม่มีทางปล่อยให้ถึงวันนั้น แค่ถ้าเค้ารู้ว่าผมจะแต่งงานกับคุณจริงๆ ล่ะก้อ..เค้าไม่มีทางยอมเด็ดขาด เค้าคงจะต้องรีบคุกเข่าขอคุณแต่งงาน เหมือนที่นายวิทย์ทำกับยัยนารถเมื่อกี้นี้แน่ๆ ผมรู้จักพี่ชายผมดี"
"ฉันก็รู้จักพี่ชายคุณดีเช่นกันนะค่ะ" ปานตะวันส่ายหน้าแล้วยิ้มประชดตัวเอง "ฉันไม่ได้เกิดมามีบุญเหมือนคุณนารถ" ปานตะวันน้ำตารื้นขึ้นมาอีกครั้ง "และที่สำคัญคุณนาคินทร์ก็ไม่ได้รักฉันเหมือนที่คุณวิทย์รักคุณนารถเลยซักนิดเดียว"
ปานตะวันน้ำตาหยดด้วยความน้อยใจทั้งที่พยายามเข้มแข็ง อัครินทร์มองแล้วใจหายวาบ เขาเอื้อมมือไปค่อยๆ เช็ดน้ำตาให้ กนกรัตน์รีบยกมือถือขึ้นมาอัดวีดีโอไว้
"ไม่เอาครับ..ไม่ร้องไห้แล้ว" อัครินทร์บอก
อัครินทร์โอบปานตะวันมาซบที่ไหล่ของเขา ปานตะวันร้องไห้อยู่ที่ไหล่อัครินทร์ โดยภาพเหตุการณ์ทั้งหมดถูกบันทึกไว้ในมือถือกนกรัตน์ กนกรัตน์ยิ้ม
"ปานตะวัน!!”
ใบตองที่กำลังลั้นลาอยู่ตกใจเมื่อนาคินทร์โผล่เข้ามา
"อุแหมะ!! ตกใจหมดเลยค่ะคุณนาคินทร์!! ทำไมวันนี้กลับบ้านเร็วจังเลยคะ?”
นาคินทร์ไม่ตอบ แต่มองๆ แล้วถาม "ทำไมบ้านเงียบจัง? ไปไหนกันหมด?”
"อ๋อ" ใบตองรายงานด่วนจี๋ "คุณผู้หญิงกะคุณผู้ชายออกไปดูหนังกัน 2 ต่อ 2 คุณนัครินทร์ ไม่ทราบเพราะไม่กลับบ้านมาหลายวันแล้ว น่าจะอยู่คอนโดฯ คุณอัครินทร์กะคุณนารถก็ไม่อยู่ ออกไปช้อปปิ้งกะคุณวิทย์ค่ะ" ใบตองหอบแฮ่กๆ
นาคินทร์ฟังแล้วพยักหน้าหงึกๆ ด้วยดวงตาที่แอบดีใจเมื่อรู้ว่าปานตะวันอยู่คนเดียว "อ๋อ..งั้นเหรอ..ขอบใจมาก"
นาคินทร์จะเดินออก แต่ใบตองเรียกไว้
"เดี๋ยวค่ะคุณนาคินทร์ ยังไม่จบค่ะ" ใบตองหอบแฮ่กๆ
นาคินทร์หันมามอง
"คุณตะวันไม่อยู่นะคะ ออกไปช้อปปิ้งกับคุณนัค คุณนารถ คุณวิทย์ด้วยค่ะ"
นาคินทร์ชะงักแล้วทำหน้าตึง
ใบตองยังจ๋อย "เกลี้ยงบ้านเลยค่ะ อ่อ..ไม่สิ!! เหลือใบตองกะคุณคิน 2 คน แฮะๆ"
ทันใดนั้นมือถือของนาคินทร์ก็ดังขึ้น
นาคินทร์รับ "ครับ..กนก"
ใบตองเหล่แล้วเงี่ยหูฟัง นาคินทร์เลี่ยงหลุดไปพูดอีกมุมหนึ่งที่อยู่ไกลๆ
"มีอะไรครับกนก?”
กนกรัตน์พูดโทรศัพท์จากคอนโดฯ ในขณะที่เธอกำลังนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนที่นอนและข้าวของ กระเป๋า ฯลฯ ที่ช้อปปิ้งมา
"พี่คินคะ" กนกนรัตน์ทำเสียงสดชื่น "เคทเพิ่งกลับจากข้างนอกมา ทายซิคะว่าเคทเจอใครด้วย"
"ใครเหรอครับ?”
กนกรัตน์พูดด้วยเสียงแฮปปี้ "เคทเจอคุณตะวันค่ะ คุณตะวันกับคุณอัค!!”
นาคินทร์อึ้งแล้วก็หน้าตึง
กนกรัตน์จับอาการได้ก็รีบใส่ทันที "ตอนแรกเคทก็ดีใจว่าจะรีบเข้าไปทัก แต่.." กนกรัตน์ทำเสียงครุคริ "เคทไม่กล้าเลยค่ะ เพราะคุณอัคกับคุณตะวันเค้า.." กนกรัตน์ทำเสียงอุ๊บอิ๊บ
นาคินทร์อารมณ์คุกรุ่น "เค้าทำไมครับ?”
กนกรัตน์ยิ้มอย่างพึงใจก่อนจะพูดเสียงแฮปปี้ต่อ "ไม่เอาอ่ะค่ะ เคทขอไม่เล่าดีกว่า ว่าแต่เคทไม่ทราบมาก่อนจริงๆ นะคะว่าคุณอัคกับคุณตะวันเค้าคบกันอยู่"
นาคินทร์หน้าตึง "อะไรนะครับ?”
กนกรัตน์ทำใสซื่อ "อ้าว! นี่พี่คินก็ไม่ทราบเหรอคะ? ตายจริง!! เคทนึกว่าทุกคนในบ้านทราบกันหมด"
นาคินทร์พยายามกลืนความหึง
กนกรัตน์ยิ้มอย่างพอใจก่อนจะแอ๊บต่อ "เอ๊ะ! หรือว่าเคทเข้าใจผิด เค้าอาจจะไม่ได้คบกัน?? แต่..ไม่น่านะคะ..เท่าที่เคทเห็น เค้าต้องเป็นแฟนกันแน่ๆ"
"เป็นแฟนเลยเหรอครับ?”
"น่ารักมากเลยนะคะคู่นี้" กนกรัตน์อาย "เคทยังแอบถ่ายภาพเก็บไว้เลย เผื่อจะเก็บไว้เป็นเซอร์ไพรส์วันแต่งงานคุณอัคกับคุณตะวันในอนาคต"
นาคินทร์หน้าตึง "พี่ขอดูหน่อยได้มั้ยครับ?”
กนกรัตน์ขำๆ อายๆ "อุ่ย..จะดีเหรอคะ? พี่คินอย่าเพิ่งไปแซวเค้า 2 คนนะคะ เดี๋ยวเค้าจะโกรธเคทแย่เลย"
"ไม่หรอกครับ..รับรอง"
"อืม..งั้น..เดี๋ยวเคทส่งให้เลยนะคะ..บ๊ายบายค่ะพี่คิน"
กนกรัตน์วางหูแล้วรีบส่งวีดีโอให้นาคินทร์ทันทีก่อนจะยิ้มอย่างมีความสุขแล้วล้มตัวลงนอนกับกองข้าวของที่ช้อปปิ้งมา
นาคินทร์เปิดดูวีดีโอที่กนกรัตน์ส่งมาซึ่งเป็นภาพอัครินทร์จับมือปานตะวันแล้วต่อด้วย อัครินทร์เช็ดน้ำตาแล้วทั้งสองก็โผกอดและซบกัน นาคินทร์เห็นแล้วก็ใจหายวาบจนแทบหมดแรง ก่อนที่ความเสียใจจะค่อยๆ กลายเป็นความโกรธแค้น
อัครินทร์กับปานตะวันเดินกลับมาจากห้างสรรพสินค้า ในมืออัครินทร์ไขว้หลังไว้เหมือนจะถือของอะไรบางอย่างแอบๆ อยู่
ปานตะวันหยุดเดิน "ฉันเดินไปเองได้ค่ะ"
อัครินทร์มองแล้วยิ้มน้อยๆ "ทำไมครับ กลัวจะเจอพี่คินรึไง?”
"เอ่อ..ก็..”
นาคินทร์ยืนมองอยู่แล้ว
"กลัวไว้บ้างก็ดี!”
ทั้งสองคนหันขวับแล้วก็อึ้งกันไป
นาคินทร์เดินมาจ้องหน้าปานตะวัน "จะทำอะไรก็หัดกลัวกันไว้บ้าง"
"ทำอะไรครับ? เราสองคนไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมจะต้องกลัวด้วย"
"เราสองคน?" นาคินทร์เยาะๆ "เดี๋ยวนี้กล้าใช้คำว่าเราสองคน"
อัครินทร์กลัวที่ไหน "กล้าสิครับ ก็ ‘เราสองคน’ จริงๆ นี่ครับ" อัครินทร์มองพี่ชาย "ไม่ได้โดดเดี่ยวอยู่ คนเดียวเหมือนพี่คิน"
นาคินทร์อึ้ง "แกว่าใครโดดเดี่ยวนะ?”
"ก็พี่คินไงครับ..โดดเดี่ยว!! ไม่ยอมเปิดใจยอมรับความจริงซะที ก็เลยต้องโดดเดี่ยวอยู่อย่างนี้"
นาคินทร์โกรธก่อนจะตวัดสายตาไปมองปานตะวันที่จ้องอยู่แล้วก็รีบเบือนหน้าหนี นาคินทร์เลยเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงเย้ยๆ "ใครบอกแกว่าฉันโดดเดี่ยว" นาคินทร์มองปานตะวัน "ฉันมีกนกอยู่ทั้งคน"
ปานตะวันเสียใจ
"ฉันขอตัวก่อนนะคะ"
นาคินทร์สวนทันที "ยังไปไม่ได้! ผมยังไม่ได้สั่งให้คุณไป"
ปานตะวันหันขวับมาจ้องหน้านาคินทร์อย่างเหลืออด
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 19/3 วันที่ 5 มิ.ย. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57 ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ