อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 16/2 วันที่ 3 มิ.ย. 57
ระรินมองวนิษาด้วยความอาฆาต วนิษาก้มมองรองเท้าส้นสูงสีขาว ตรงส้นเป็นโลหะวาววับสวยงามแต่ตัวรองเท้าเปื้อนไวน์แดงฉาน วนิษามองระริน ดวงตาแข็งกร้าว ระรินหัวเราะก่อนจะเดินเข้างานไป
วนิษาข่มใจ พลางหันมาฝืนยิ้มให้คุณชายแจ้
“ดีนะคะที่เปื้อนแค่รองเท้า ชายกระโปรงคลุมได้”
“แต่มันสีแดงนะครับ ผู้ใหญ่บางท่านอาจจะถือ ผมว่าหารองเท้าเปลี่ยนเถอะครับ”
โจดูรูปวนิษาในงานแต่งก่อนทำพิธี
“มิน่า ไอ้ป๋องมันเคยทักเรื่องรองเท้าของคุณ ว่าช่างไม่เข้ากับชุดเอาซะเลย”
“มันจวนตัวค่ะ หารองเท้าคู่อื่นไม่ได้จริงๆ ดีว่าชายกระโปรงมันยาวพอบังได้”
“แล้วคุณจำอะไรได้อีก”
วนิษานิ่งนึก “ตอนที่คุณชายถึงแก่กรรม”
วนิษาย้อนนึกถึงเหตุการณ์บนเวที ตอนที่คุณชายแจ้ หอมแก้มเธอตามคำเชียร์ชองพิธีกร จากนั้นก็ไปตัดเค้กด้วยกัน แต่จู่ๆ เจ้าบ่าวก็ยืนนิ่ง รอยยิ้มค้างบนใบหน้า วนิษาหันมามองด้วยความแปลกใจ จากนั้นคุณชายแจ้ ก็ล้มตึงลง นอนแน่นิ่ง ท่ามกลางความงงงวยของคนทั้งงาน วนิษาปล่อยมีดตัดเค้ก พลางคุกเข่าลงมาดูอาการ
“คุณชายแจ้ คุณชายแจ้”
โจหลับตานึกภาพตาม
“มันต้องมีอะไรสักอย่างที่เรามองข้ามไป”
“ฉันจำได้แค่นี้จริงๆ”
“ผมรู้สึกว่าเราใกล้จะได้คำตอบแล้ว อีกนิดเดียว”
จากนั้นทั้งคู่ก็เอาแฟ้มทั้งหมดมาดูอีกครั้ง พลางพยายามหาพิรุธให้เจอ ก่อนที่จะหลับคาแฟ้มข้อมูลในที่สุด
ขณะที่โจกับวนิษายังหลับอยู่คากองข้อมูล เสียงมือถือของวนิษาก็ดังขึ้น วนิษางัวเงียตื่นขึ้นมารับสาย โจลืมตาตื่นตาม
“สวัสดีค่ะคุณปฐม อะไรนะ ค่ะ ค่ะ”
วนิษาวางสาย หน้าตาไม่สู้ดี
“มีอะไรรึเปล่าครับ”
“เสี่ยเพ้งเสียแล้วค่ะ”
โจถอนหายใจ
“กลุ้มใจเรื่องฉายาโจตัวซวยเหรอ”
“เปล่าครับ กลุ้มใจเรื่องลูกเสี่ยเพ้งมากกว่า น่าสงสาร”
วนิษาเงียบไป สีหน้าหมองลง เพราะเธอเองก็เห็นด้วยกับโจ
“ตอนแรกก็สงสัยว่าแม่เลี้ยงชั้นหายไปไหน ที่แท้ก็ไปช่วยพี่โจสืบคดีตัวเอง ว่าแต่พี่โจมีอะไรให้ฉันช่วยมั้ยล่ะ”
ปลายฝนหันมาถามป๋อง ขณะที่ทั้งคู่เดินเล่นอยู่ในย่านการค้าของวัยรุ่น
“ถ้ามีคงบอกเธอแล้วล่ะ ตอนนี้เขาสองคนคงอยากมีสมาธิ หาร่องรอยหรือเบาะแสให้เจอก่อน”
ตี๋อ้วนที่นั่งอยู่แถวนั้น เห็นปลายฝนกับป๋องเดินมา ก็เดินมาหา
“หวัดดีปลายฝน หวัดดีป๋อง”
“นี่ แกจะปีนเกลียวปลายฝนน่ะฉันเข้าใจ แต่แกไม่ได้พิศวาสฉัน เพราะฉะนั้นแกควรจะเรียกฉันว่าพี่นะ”
ตี๋อ้วนหน้าหมอง “ผมไม่มีอารมณ์มาเถียงกับคุณเรื่องไร้สาระหรอกนะ”
“มีอะไรเหรอตี๋อ้วน”
“ป๊าผมเพิ่งเสีย”
ปลายฝนกับป๋องอึ้ง
“ผมมาบอกลาคุณ จากนี้ไปผมจะไปฝึกฝีมือ ผมจะล้างแค้นให้ป๊า”
“ล้างแค้นเนี่ยนะ ป๊าแกโดนคนอื่นฆ่าเหรอ”
“ป๊าผมโดนฟ้าผ่าตาย แต่เพราะมีคนอื่นเป็นตัวต้นเหตุ ถ้าไม่มีมันป๊าก็คงไม่ตาย”
ป๋องชักเอะใจ “ใครฆ่าป๊าแก”
“มันชื่อโจ เป็นนักสืบอิสระ ฉายาโจตัวซวย”
ปลายฝนยิ่งอึ้งหนัก “เธอเป็นลูกเสี่ยเพ้งเหรอ”
จากนั้นทั้งป๋อง ปลายฝน และตี๋อ้วน ก็มานั่งคุยกันในร้านไอศกรีม
“ไม่น่าเชื่อจริงๆ คุณปลายฝนเป็นลูกของเสี่ยป๊อก ส่วนผมเป็นลูกเสี่ยเพ้ง เราสองครอบครัวเป็นศัตรูกันมาตั้งนาน เราสองคนนี่เหมือนโรมิโอกับจูเลียตเลยนะครับ”
ป๋องมองตี๋อ้วนอย่างหมั่นไส้
“มากไป ปลายฝนเป็นจูเลียตน่ะใช่ แต่แกน่ะทั้งเตี้ยทั้งอ้วน เหมือนโรมิโอตรงไหน ถ้าบอกโรตีโอ่งน่ะจะไม่เถียงเลย”
“นี่ป๋อง คนเพิ่งเสียพ่อไป เห็นใจเขาหน่อยได้ไหม”
“ขอบคุณมากครับปลายฝน มีเพียงคุณเท่านั้นที่เข้าใจผม” พลางหันมาทางป๋อง “งานนี้คุณเป็นแค่คนนอก ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องด้วย อย่ายุ่งครับ”
“ถึงพ่อเธอกับพ่อฉันจะเคยเป็นศัตรูกัน แต่ฉันก็เสียใจด้วยนะ เสียใจจริงๆ แต่ฉันไม่เห็นด้วยนะเรื่องแก้แค้นเนี่ย”
“ผมต้องแก้แค้นให้ป๊าครับ”
“ตัวแค่เนี้ย แกจะทำอะไรได้วะ วิดพื้นได้ถึงสิบทีรึเปล่ายังไม่รู้เลย โธ่ จะแก้แค้น”
ตี๋อ้วนจ้องหน้าป๋อง “คนจะแก้แค้นต้องมีกล้ามด้วยเหรอ ผมว่าคุณเงียบไว้ดีกว่า ไม่พูดก็ไม่มีใครรู้หรอกว่าโง่”
“ฉันว่าเธอเงียบๆเหอะป๋อง”
ปลายฝนหันมาดุ จนป๋องยอมเงียบ
“ฉันมีเรื่องอยากคุยกับเธอ เราเดินไปคุยกันไปดีกว่า” พลางหันมาอกกับป๋อง “นายรออยู่ตรงนี้แหละ”
ปลายฝนกับตี๋อ้วนเดินไปคุยไปตามทาง
“เธอก็รู้ใช่มั้ยว่าพ่อฉันก็เพิ่งตายเมื่อไม่นานมานี้ และฉันก็เพิ่งรู้ว่าพ่อเธอก็มีส่วนที่ทำให้พ่อฉันตาย”
“จริงเหรอ ป๊าเนี่ยนะ” ตี๋อ้วนตกใจแว่บหนึ่ง “แต่จริงๆก็ไม่แปลก พ่อผมน่ะโหดมาก เอ่อคุณปลายฝนจะฆ่าผมล้างแค้นให้พ่อคุณรึเปล่า”
“ไม่ถึงจะฆ่าล้างแค้นหรอก แต่ฉันอยากทำให้ทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง เจ็บเหมือนที่ฉันเจ็บ”
“ผมเข้าใจครับ ป๊าผมสอนว่าใครทำเราเจ็บเราต้องทำให้มันเจ็บกว่า”
“แต่ตอนนี้ฉันเลิกคิดอย่างนั้นแล้วล่ะ” สีหน้าปลายฝนจริงจัง
“ทำไมล่ะครับ”
“เธอต้องมองเรื่องนี้จากมุมมองของพ่อเธอ เขารักเธอเขาจึงไม่ต้องการให้เธอแก้แค้น เพราะเขารู้จักความแค้นดีที่สุด เขารู้ว่าถ้าเธอแค้น ความแค้นจะทำร้ายเธอ”
“แต่ว่าจะให้ผมอยู่เฉยๆเหรอครับ”
“พ่อเธอพูดเรื่องนี้ก่อนตาย แสดงว่าเขาเห็นว่ามันสำคัญมาก ถ้าเธอแก้แค้นแปลว่าเธอไม่ฟังเขา และจะทำให้เขาเสียใจด้วย”
ตี๋อ้วนเงียบไป ท่าทางสับสนและขัดแย้งในตัวเองอย่างหนัก
“ผมเชื่อคุณ”
“หวังว่าเขาจะมีชีวิตที่มีความสุขนะ” ปลายฝนหันมารำพึงกับป๋อง หลังจากที่ตี๋อ้วนเดินแยกไปแล้ว
“ยังไงเขาก็ยังมีแม่อีกคนน่ะ”
เมียเสี่ยเพ้งในชุดดำยืนกระวนกระวายอยู่หน้าบ้านด้วยความเป็นห่วง จนเห็นตี๋อ้วนเดินมา ก็รีบวิ่งไปหา
“อาตี๋ ไปไหนมาเนี่ย หา”
“ม้า อั๊วจะไม่แก้แค้นแล้ว”
“อะไรทำให้อาตี๋ของม้าเปลี่ยนใจ”
“ป๊าไง ป๊าบอกไม่ให้อั๊วคิดแก้แค้น”
เมียเสี่ยเพ้งอึ้งไป ก่อนที่น้ำจะตาทะลัก พลางโผผเข้ากอดตี๋อ้วน แล้วยิ้มทั้งน้ำตา
“ต่อไปนี้อั๊วจะตั้งใจเรียนหนังสือ เป็นคนดี อั๊วจะไม่เป็นแบบป๊า”
“ดีแล้ว ถูกแล้ว ดีแล้ว”
ตี๋อ้วนกอดแม่แน่น
ป๋องมองปลายฝนด้วยท่าทางปลาบปลื้ม
“ผมต้องขอบคุณปลายฝนด้วยนะเรื่องตี๋อ้วน ถ้าไม่ได้เธอช่วยพูดล่ะก็ ไอ้ตี๋อ้วนมันอาจจะไปจ้างมือปืนมายิงพี่โจก็ได้ เธอเก่งมาก จิตวิทยาเยี่ยม ขอคารวะ”
ปลายฝนหันมายิ้มหวานให้ป๋อง
“ข้อแรกนะป๋อง ฉันไม่ได้เก่งอะไร สิ่งที่ฉันพูดกับตี๋อ้วนน่ะ ฉันพูดตามพี่โจ”
“อ้าว งั้นเหรอ”
“ใช่ วันที่เขาอุตส่าห์วิ่งเท้าเปล่าตามฉันไปน่ะ เขามาเพื่อพูดเรื่องนี้กับฉัน”
ปลายฝนหยุดไปนิดหนึ่ง ท่าทางจริงจังมากขึ้น
“แล้วก็เรื่องที่สอง ฉันไม่ใช่แฟนนาย”
ป๋องตกใจ “อะไรนะ”
“ใครบอกว่าฉันเป็นแฟนนาย”
“ก็วันก่อน เธอไม่ไปเสม็ดกับพี่เอ็ม แล้วก็มากินบะหมี่ที่บ้านฉัน แล้วไปดูหนังกัน แล้วก็นู่นนี่ นั่นอีก”
อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 16/2 วันที่ 3 มิ.ย. 57
ละครรักออกฤทธิ์ บทประพันธ์ : นิตินันท์, วรรณพร, นิพลละครรักออกฤทธิ์ บทโทรทัศน์ : สมภพผูกพันน้อย
ละครรักออกฤทธิ์ กำกับการแสดง : คิง-สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ดำเนินงานโดย : สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ผลิต : บริษัท กู๊ด ฟีลลิ่ง จำกัด
ละครรักออกฤทธิ์ ออกอากาศทุกวันศุกร์ เวลา 20.25 น. และวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ