อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 15 วันที่ 2 มิ.ย. 57
“อั๊วอุตส่าห์เอาคอมพ์มาตั้งกลางบ้านจะได้ดูแลลื้อได้ ลื้ออยากเล่นเกมอะไรก็เล่นไป อั๊วขอแค่เล่นในเวลาที่กำหนด กลายเป็นว่าดึกๆดื่นๆลื้อไม่นอน แอบตื่นมาเล่นเกมอีกจนได้ นี่ดีนะที่อั๊วเฉลียวใจ ติดตั้งสัญญาณไว้ก่อน”ตี๋อ้วนมองหน้าเสี่ยเพ้ง
“อะไรเนี่ย นี่ป๊าไม่ไว้ใจอั๊วใช่มั้ย ถึงขั้นมาติดสัญญาณเตือนภัยแบบนี้เนี่ย”
“อาตี๋เอ๊ย ลื้อไม่รู้หรือไง อดหลับอดนอนมันจะทำให้ลื้อตัวเตี้ยนะเว้ย”
เสี่ยเพ้งเริ่มอ่อนใจ “โอย เก๊กซิม นั่นมันในเกมไม่ใช่เหรอ”
“มันก็เหมือนกันนั่นแหละ”
โจรีบสะกิดปฐมให้ค่อยๆคลานหนีออกไป ทันใดนั้นประตูหน้าบ้านก็เปิดผลัวะ ลูกน้องสองคนถือปืนวิ่งเข้ามา
“ไม่มีอะไร ลูกอั๊วแอบเล่นคอมพ์น่ะ”
“อ้อ แล้วสองคนนี้ล่ะครับ”
เสี่ยเพ้งงง ลูกน้องชี้มือมาที่โจกับปฐม ที่นั่งยิ้มๆอยู่ เสี่ยเพ้งเดินมาจะดู โจกับปฐมพุ่งออกมา เล่นงานลูกน้องเสี่ยเพ้งจนล้มคว่ำ
“ไอ้ปฐม”
เสี่ยเพ้งรีบวกกลับมาอุ้มตี๋อ้วนกลับเข้าห้อง พลางร้องโวยวายลั่น
“มีคนร้ายโว้ย มีคนร้าย”
โจกับปฐมรีบวิ่งจะออกไปนอกบ้าน เจอลูกน้องเสี่ยเพ้งวิ่งเข้ามาพอดี โจรีบดึงปฐมวิ่งกลับเข้ามาในบ้าน แล้วปิดประตูล็อก
“เอาไงดี”
“ตามผมมา”
โจพาปฐมวิ่งเข้าไปในห้องนอนเสี่ยเพ้ง เสี่ยเพ้งอยู่ชั้นสองเห็นเข้าก็ร้องลั่น
“เฮ้ย ห้ามเข้าไปนะโว้ย”
โจกับปฐมเข้ามาปุ๊บ ก็ปิดประตูล็อกปั๊บ
“ออกทางหน้าต่างเถอะครับ”
โจกับปฐมเดินตรงไปที่หน้าต่างที่หัวเตียง แล้วย่ำขึ้นไปบนเตียง บังเอิญโจเดินไปชนกับเมียเสี่ยเพ้งที่นอนอยู่
“ไอ้เพ้ง ระวังหน่อยสิโว้ย อั๊วนอนอยู่นะ”
โจรีบดัดเสียง “เอ่อ อั๊วขอโทษ”
“ขอโทษเฉยๆไม่หาย ต้องหอมแก้มอั๊วด้วย”
โจกลั้นใจหอมแก้ม เมียเสี่ยเพ้งคว้าโจมาจูบแบบดุเดือด ทันใดนั้นประตูห้องก็เปิดผลั๊วะออก เสี่ยเพ้งใช้กุญแจไขประตูเข้ามา พร้อมๆ กับเปิดไฟในห้อง เห็นเมียกำลังกอดจูบโจ โจเพิ่งเห็นหน้าเมียเสี่ยเพ้ง ที่เป็นอาซิ้มอ้วนๆมีโรลเต็มหัว อาซิ้มก็เพิ่งเห็นว่าไม่ใช่เสี่ยเพ้ง ทั้งเสี่ยเพ้ง โจ เมีย ตกใจร้องลั่นบ้านพร้อมกัน
ปฐมอาศัยจังหวะที่วุ่นวายกันเปิดกลอนหน้าต่าง
“โจ เร็ว”
ปฐมกระโดดลงไปก่อน โจกระโดดตาม เสี่ยเพ้งวิ่งมาที่หน้าต่างมองข้างล่าง เห็นโจและปฐมกำลังวิ่งหนี เสี่ยเพ้งรีบตะโกนสั่งลูกน้อง
“รีบตามมันไป”
โจกับปฐมวิ่งหน้าตั้งมาที่กำแพงทางหลังบ้าน พลางวิ่งขึ้นไปบนกองข้าวของไม่ใช้สุมๆกันอยู่ แล้วปีนขึ้นไปบนกำแพง ขณะที่มีลูกน้องสองคนก็วิ่งมาทัน โจหนีรอด จนปีนข้ามกำแพงไปได้ ในขณะที่ปฐมหล่นตุ้บลงไป
เอ็มขับรถไปตามเส้นทาง โดยมีปลายฝนนั่งข้างๆ
“ฝนเคยไปเที่ยวแบบนี้ไหมครับ”
“เที่ยวทะเลน่ะเหรอคะ”
เอ็มส่ายหน้า “เปล่าครับ พี่หมายถึงเที่ยวกับผู้ชายสองต่อสองน่ะครับ”
“ไม่เคยค่ะ”
“แล้วทำไมถึงไปเที่ยวกับพี่ล่ะครับ ตอนแรกคิดว่าจะไม่ใช่สองต่อสองใช่ไหมล่ะ”
“หมายความว่าไงคะ” ปลายฝนย้อนถาม
“คิดว่าพอไปบอกป๋อง แล้วป๋องเขาจะไปด้วยใช่มั้ยครับ”
“คือที่ฝนไปชวนป๋องก็เห็นเขานิสัยดี ไปด้วยกันก็คงสนุก”
เอ็มมองหน้าปลายฝน
“ตอบไม่ตรงคำถามนี่ครับ ฝนคิดว่าป๋องเขาจะไปด้วยแน่ๆ ก็เลยชวนใช่ไหมครับ”
ปลายฝนเงียบไป
“พี่จะบอกให้ ผู้ชายน่ะถ้าชอบผู้หญิงคนไหนจริงๆ ล่ะก็ เขาจะปกป้องผู้หญิงคนนั้น ถ้าเงียบๆ เฉยๆแปลว่าไม่ได้ชอบจริงหรอก หรือไม่อย่างนั้นก็เป็นพวกไอ้แหย ขี้ขลาดตาขาว ผู้ชายแบบนั้นอย่าไปสนใจน่ะดีแล้ว”
ปลายฝนเมินมองไปทางอื่น แล้วก็ร้องว้าย เมื่อเห็นมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งเร่งเครื่องมาปาดหน้า
“เฮ้ย อะไรวะ”
เอ็มเหยียบเบรกจนหัวทิ่ม แล้วรีบลงจากรถไปทันที
“มึงจะเอาไงวะ”
ป๋องลงจากมอเตอร์ไซค์ พลางถอดหมวกกันน็อคออก เอ็มหยุดมองป๋อง
“ป๋อง นายทำแบบนี้หมายความว่าไงวะ”
เอ็มถามป๋องอย่างจะเอาเรื่อง
“ขอโทษครับ แต่พี่ไม่เกี่ยวครับ”
ป๋องเดินมาหาปลายฝน ที่ลงมายืนอยู่ข้างๆ รถ มองป๋องอย่างคาดไม่ถึงเช่นกัน
“ปลายฝน ฉัน”
“นายทำอะไรเนี่ย รู้มั้ยมันอันตราย”
“ฉันไม่อยากให้เธอไป”
“ว่าไงนะ”
“ฉันไม่ให้เธอไป” ป๋องพูดเสียงแข็ง
“นายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน”
“ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันมีสิทธิ์อะไร รู้แค่ว่าถ้าฉันไม่ห้ามเธอ ฉันจะเสียใจไปตลอดชีวิต”
ปลายฝนมองหน้าป๋อง “หลีกไปป๋อง สายไปแล้ว”
“ฉันไม่หลีก”
เอ็มเดินมาหาป๋อง “ถ้าปลายฝนเชื่อนายก็แล้วไป ไม่ใช่เรื่องของฉัน แต่ปลายฝนไม่สนใจนาย เขาจะไปกับฉัน เพราะฉะนั้น นายต่างหากที่ไม่เกี่ยว ถอยไป”
เอ็มผลักป๋องเซออกไป
“ขึ้นรถเถอะฝน”
ปลายฝนมองป๋อง แล้วเดินไปขึ้นรถกับเอ็ม ป๋องวิ่งมาขวางหน้ารถ
“ถ้าอยากไปก็ต้องขับชนฉัน”
เอ็มลงจากรถจะเล่นงานป๋อง ปลายฝนเข้ามาขวาง
“ขึ้นรถเถอะค่ะ ฝนขับเอง”
ปลายฝนขึ้นมานั่งที่คนขับ เอ็มมานั่งข้าง ขณะที่ป๋องมายืนขวางหน้ารถ ป๋องกับปลายฝนมองหน้ากัน ปลายฝนเร่งเครื่อง ป๋องยืนนิ่ง ไม่ขยับ
ปลายฝนเร่งเครื่อง แล้วเข้าเกียร์ถอยหลัง ก่อนจะกลับมาเข้าเกียร์เดินหน้า ขับรถแหกออกขวาวิ่งผ่านป๋องไป ป๋องยืนอึ้ง แล้วจู่ๆปลายฝนก็เบรคจอดรถข้างทาง
“มา พี่ขับให้เองดีกว่า”
ปลายฝนมองหน้าเอ็ม “ขอโทษนะคะพี่เอ็ม ฝนไม่อยากไปแล้วค่ะ”
เอ็มเงียบไปครู่หนึ่ง พูดด้วยเสียงอ่อนโยน
“ไม่อยากไปก็ไม่เป็นไร พี่เข้าใจ”
“ขอโทษจริงๆค่ะ”
เอ็มพยักหน้า “พี่เข้าใจ”
ป๋องนั่ง หมดอาลัยตายอยากอยู่ริมถนน จู่ก็มีเสียงแตรรถดังขึ้น ป๋องเงยหน้า มองไปอีกฝั่งของถนน เห็นรถจอดอยู่ เอ็มอยู่ในตำแหน่งคนขับ ปลายฝนลงจากรถพร้อมกระเป๋า เอ็มตะโกนมา
“ป๋อง พาฝนไปส่งทีนะ”
เอ็มหันมายิ้มให้ ปลายฝนยิ้มตอบ พลางหันมาทางป๋อง ที่นั่งยิ้มแฉ่ง
ปฐมซัดกับพวกลูกน้องของเสี่ยเพ้งที่กรูเข้ามารุมอย่างดุเดือด เสี่ยเพ้งยืนดูอยู่ห่างๆ คอยผลักลูกน้องที่กระเด็นออกมา ให้เข้าไปสู้กับปฐมต่อ
“เฮ้ย ลุยเข้าไป ถ้าพวกลื้อเอามันไม่ลง อั๊วจะไล่ออกให้หมด มันมีคนเดียว ลุยเข้าไปสิวะ”
ตี๋อ้วนโผล่หน้ามาข้างๆเสี่ยเพ้ง
“แล้วทำไมป๊าไม่บุกเข้าไปด้วยล่ะ”
เสี่ยเพ้งสะดุ้ง ปฐมได้ยินก็หัวเราะ
“ไอ้เพ้ง ลูกลื้อเป็นลูกผู้ชายกว่าลื้ออีกว่ะ เก่งจริง เข้ามาเลยสิวะ”
เสี่ยเพ้ง หันมาบอกตี๋อ้วน
“อาตี๋ซี้ซั้วต่า ลื้อเป็นเด็กเป็นเล็กอย่ามายุ่ง เฮ้ย แม่ไอ้ตี๋พาไอ้ตี๋ไปนอนเด๊ะ อย่าให้ออกมาอีกนะ”
ในที่สุดปฐมก็เสียที ลูกน้องเสี่ยเพ้งช่วยกันจับปฐมกดคุกเข่าตรงหน้า
“แกร่งมาก สมเป็นมือขวาของตั่วเฮีย ว่าแต่ว่า ลื้อเข้ามาทำอะไรในบ้านอั๊ววะ”
ปฐมไม่ตอบ ลูกน้องคนหนึ่งเข้ามาจิกหัวปฐมให้เงยหน้าขึ้นแล้วตบเต็มแรง
“ตอบมา”
ปฐมเงยหน้าขึ้น แต่ไม่ยอมตอบ ลูกน้องจะตบอีก เสี่ยเพ้งยกมือห้ามไว้
“ไม่ต้องเปลืองแรง ปฐม เราเป็นคนรุ่นเก่าเหมือนกัน ใช้วิธีเก่าๆแล้วกันนะ”
เสี่ยเพ้งหยิบกรรไกรขาเดียวของตัวเองออกมา
อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 15 วันที่ 2 มิ.ย. 57
ละครรักออกฤทธิ์ บทประพันธ์ : นิตินันท์, วรรณพร, นิพลละครรักออกฤทธิ์ บทโทรทัศน์ : สมภพผูกพันน้อย
ละครรักออกฤทธิ์ กำกับการแสดง : คิง-สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ดำเนินงานโดย : สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ผลิต : บริษัท กู๊ด ฟีลลิ่ง จำกัด
ละครรักออกฤทธิ์ ออกอากาศทุกวันศุกร์ เวลา 20.25 น. และวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ