อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 18/3 วันที่ 5 มิ.ย. 57
“ครั้งนี้คงสมหวัง อุตส่าห์แต่งกับคนดวงปรมะแล้วนี่ หวังว่าคงไม่จบด้วยงานศพอีกนะ”พูดจบโจก็ก้มหน้าจัดกระเป๋าต่อ
“แล้วพี่จะไม่ทำอะไรเลยเหรอครับ”
“ปล่อยไปเฉยๆไม่ได้”
ป๋องยิ้มดีใจที่เห็นโจกระตือรือล้นขึ้น โจควักกระเป๋าสตางค์ หยิบเงินออกมาหนึ่งพันส่งให้ป๋อง
“อ้ะ ฝากใส่ซองให้แทนฉันด้วย”
โจสวมแจ็คเก็ต มีกระเป๋าเดินทางวางเตรียมพร้อมอยู่ข้างตัว ขณะที่ป๋องที่แต่งตัวหล่อกว่าผิดปกติ ยังทำท่ายึกยักไม่อยากให้โจไป พลันมือถือโจที่อยู่ในแจ็คเก็ตก็ดังขึ้น
“หวัดดีครับริน มาถึงแล้วเหรอครับ โอเค.”
โจเก็บมือเข้ากระเป๋าเสื้อแจ็คเก็ต หันมาบอกป๋อง
“ไปกันได้แล้ว รินมาแล้ว”
ป๋องทำหน้าเหรอหรา “จะไปไหนครับ”
“ก็แกจะไปส่งฉันที่สนามบินไง”
ป๋อง ส่ายหน้า “เปล่าครับ ไม่ได้ไป”
“อ้าว แล้วจะแต่งหล่อทำไม”
“ผมจะไปงานแต่งงานคุณวนิษาครับ นัดปลายฝนไว้แล้ว”
โจฝืนยิ้ม
“ อย่าโกรธนะพี่ ผมไม่ได้เห็นคุณวนิษาสำคัญกว่าพี่หรอก แต่เห็นพี่สำคัญน้อยกว่าปลายฝนแค่นั้นเอง”
“ตามใจแกโว้ย จีบให้ติดก็แล้วกัน”
“โชคดีครับพี่โจ”
โจยกมือลา กำลังจะออกจากบ้าน แต่อดไม่ได้ที่จะหันกลับมามองป๋อง
“จะไปงานแต่งงานก็แต่งตัวให้ดูดีหน่อยดิ”
“แจ็คเก็ตผมหมกจนลืม เอามาดูอีกทียับยังกะกระดาษ ไม่ใส่ดีกว่า”
โจถอดแจ็คเก็ตส่งให้ป๋อง “งั้นเอานี่ไป ไหนลองใส่เด๊ะ”
ป๋องคว้าแจ็คเก็ตของโจมาใส่
“ขอบคุณครับ”
โจเดินออกไปขึ้นรถระริน ป๋องเดินออกมามองตาม
“โชคดีนะครับพี่โจ”
พลันมือถือก็ดังขึ้น ป๋องหยิบมือถือออกมา
“ตัวเองถึงไหนแล้ว อ๊ะ จริงดิ”
ป๋องชะโงกมอง เห็นแท็กซี่คันหนึ่งวิ่งมาจอด ปลายฝนแต่งตัวสวยงามลงมาจากแท็กซี่เดินมาที่บ้าน “โอ้ว นางฟ้าชัดๆ”
“เวอร์ไปย่ะ แต่ก็ขอบใจนะที่ชม ฮิๆ พี่โจล่ะ”
“เพิ่งออกไปสนามบินเมื่อกี้นี่เอง”
ปลายฝนถอนใจเบาๆ พลางหยุดมองป๋อง
“ มีอะไรเหรอ”
“วันนี้นายดูหล่อกว่าทุกวันเลยนะ”
ป๋องยิ้มเขิน.
“แม่เลี้ยงเธอเขาไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอที่จู่ๆก็แต่งงานกระทันหันแบบนี้”
ป๋องเอ่ยถามปลายฝน เมื่อทั้งคู่เข้ามานั่งคุยกันภายในบ้าน
“ฉันก็ดูเขาไม่ออกเหมือนกัน พี่โจล่ะเป็นไงบ้าง”
“ก็แปลกๆไป ดูไม่เป็นตัวของตัวเอง”
พลันทั้งคู่ก็ได้ยินเสียงประตูด้านหลังเปิด
“ใครอ่ะ มีคนอื่นอยู่ด้วยเหรอ”
ป๋องส่ายหน้า “ไม่มี”
พูดพลางหันซ้ายขวา ก่อนที่จะหยิบไม้เบสบอลมา
“เธอรออยู่นี่ เห็นท่าไม่ดีวิ่งหนีไปก่อนเลยนะ”
ป๋องย่องไปทางหลังบ้าน เมื่อเห็นเงาคนตะคุ่มๆ ก็เงื้อไม้จะฟาด
“ใครน่ะ หยุดนะเว้ย คุณ”
ป๋องชะงัก ปล่อยไม้หลุดจากมือหล่นใส่หัวตัวเอง เมื่อเห็น ม.ร.ว. จันทร์ธิดา ปลายฝนรีบวิ่งเข้ามาดู
“ใครเหรอ”
“คุณหญิงจุ๋ม เป็นพี่สามีของคุณวนิษา ที่ตายไปสองสามวันก่อน”
ปลายฝนร้องว้าย
“เกือบตายย่ะ”
คุณหญิงจุ๋ม รีบอธิบาย พลางเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ทั้งคู่ฟัง
“ฉันไปหาคุณพจน์ ทุกอย่างเป็นไปตามที่โจบอก คุณพจน์คือคนที่ฆ่าน้องชายฉัน เขาพิสูจน์มันด้วยการให้คนมาฆ่าฉัน มันหน้าตัวเมียจริงๆ ขนาดฉันเป็นผู้หญิง มันยังให้คนย่องเข้ามารัดคอฉันข้างหลัง ฉันรู้ตัวว่าไม่รอดแน่ๆเลยแกล้งทำเป็นตาย แต่มันก็ยังรัดคอฉันจนฉันหมดสติไปจริงๆ ฉันมารู้ตัวอีกทีตอนที่รถจอด ฉันแอบหยิบมือถือจะโทรบอกให้โจไปช่วย แต่ไม่ทัน มันกลับมาก่อน มันแบกฉันใส่รถ แล้วก็เข็นรถตกน้ำ”
คุณหญิงจุ๋ม ย้อนนึกถึงตอนที่ธงธงขับรถของเธอมาที่ริมบึงแห่งหนึ่ง พอถึงที่หมาย ธงธงก็จอดรถ ลากเธอมลงมาจากรถวางไว้แถวๆนั้น เธอได้สติ แต่พอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็นิ่งเงียบไม่เคลื่อนไหว แล้วธงธงก็เดินเข้าพง ไปหากิ่งไม้กับก้อนหินมาท่อนหนึ่งเอาไปไว้ข้างๆ รถ ระหว่างนั้นเธอก็แอบหยิบมือถือออกมา กดโทรออก แต่หน้าจอสว่างขึ้นมา ธงธงหันกลับมามอง เธอก็รีบคว่ำหน้าจอกดลงไปในดินๆแถวนั้น ธงธงมาถึง ไม่ทันสังเกต จากนั้นก็ลากเธอกลับไปนั่งตำแหน่งคนขับ แล้วสตาร์ทเครื่อง เข้าเกียร์ แล้วเอากิ่งไม้กับก้อนหินยันคันเร่งไว้ แล้วรีบปิดประตู ดูรถที่ค่อยๆ พุ่งลงน้ำไป
ธงธงยิ้ม แล้วเดินจากไป โดยไม่เห็นมือถือของคุณหญิงจุ๋มที่ตกอยู่
“พอรถลงน้ำ ฉันกะจะเปิดประตูออกมาแต่มันเปิดไม่ออก ต้องรอจนน้ำเข้ามาเต็มรถนั่น
แหละ ถึงจะเปิดได้ กว่าจะออกมาได้ก็เกือบหมดลมแล้ว กว่าฉันจะว่ายถึงฝั่งฉันก็เป็นลมพอดี มีคนมาช่วยฉันไว้บอกว่าฉันเป็นไข้ สลบไปวันหนึ่งเต็มๆถึงรู้ตัว คนที่มาช่วยฉันเป็นแรงงานต่างด้าวเข้าเมืองผิดกฎหมาย เขาไม่กล้าบอกใครกลัวฉันตาย แล้วเขาจะเดือดร้อน เลยช่วยฉันแค่ตามมีตามเกิด พอฉันได้สติ ก็รีบมาหาโจนี่แหละ”
ป๋องถอนหายใจ
“พี่โจนึกว่าคุณหญิงจุ๋มตายแล้ว เขาเสียใจมากที่เป็นต้นเหตุทำให้คุณหญิงตาย เขาเลยถอนตัววางมือจากคดีเพื่อจะไปแก้เคล็ดที่เมืองจีนครับ”
ม.ร.ว. จันทร์ธิดา หน้าเศร้า “ฉันผิดเองที่ไม่เชื่อเขา”
“งั้นก็รีบโทรบอกพี่โจสิป๋อง ถ้าพี่โจรู้ว่าคุณหญิงจุ๋มยังไม่ตาย อาจจะเปลี่ยนใจนะ”
ป๋องรีบหยิบมือถือออกมา กดโทรหาโจ ครู่หนึ่งมือถือโจในแจ็กเก็ตที่ป๋องสวมอยู่ก็ดังขึ้น
“พี่โจลืมเอามือถือไป”
“งั้นเรารีบตามไปที่สนามบินกัน”
“โอเค”
ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ป๋องเดินมาเปิดประตู เห็นธงธงยืนยิ้มอยู่
“สวัสดีครับ คุณโจอยู่ไหมครับ”
“พี่โจไม่อยู่ครับ เอ ผมคุ้นๆหน้าคุณนะ เราเคยเจอกันที่ไหนรึเปล่าครับ”
“คงไม่มั้ง แล้วคุณโจจะกลับมาเมื่อไหร่”
“คงอีกหลายอาทิตย์ เขาไปต่างประเทศแล้วครับ เดี๋ยวเครื่องก็จะออกแล้วครับ คุณมีอะไรด่วนไหมครับ”
ธงธงยิ้มโล่งใจ
“ไม่มี ไปต่างประเทศก็ดีแล้ว ดีด้วยกันทุกฝ่าย งั้นผมรบกวนแค่นี้นะครับ ขอบคุณมากครับ”
ธงธงหันหลังเดินออกไป ปลายฝนกับคุณหญิงจุ๋ม ก็เดินตามออกมา
“รีบไปสนามบินเถอะ เดี๋ยวไม่ทัน”.
ธงธงข้ามถนนเดินกลับมาที่รถของเขาที่จอดอีกฝั่ง กำลังจะขับออกไป ก็ชะงัก เหยียบเบรคหน้าทิ่ม เมื่อมองไปเห็นป๋อง ปลายฝน และ ม.ร. ว. จันทร์ธิดา เดินออกมาด้วยกัน
“คุณหญิงจุ๋ม แกยังไม่ตายเหรอเนี่ย”
ป๋องขับออกไป ธงธงรีบขับตามป๋องไปทันที
ขณะที่ระรินกับโจนั่งอยู่ตอนหลังของรถตู้โดยมีสุดใจเป็นคนขับ ทั้งคู่นั่งกันเงียบๆ พลันมือถือของระรินก็ดัง ระรินรับสาย
“สวัสดีค่ะคุณแม่”
“อยู่ไหนแล้วลูก”
“กำลังไปที่แอร์พอร์ตค่ะ”
“แม่เพิ่งได้ข่าวด่วนมา ยัยวนิษาจะแต่งงานวันนี้”
ระรินอึ้งไป พลางเหลือบมองโจ ที่นั่งมองวิวนอกหน้าต่างอยู่ ไม่ได้สนใจ
“ค่ะ แต่ไม่มีเกี่ยวอะไรกับหนูแล้วนี่คะ”
“แม่ก็โทรมาบอกให้รู้ไว้ แค่นี้แหละนะ”
“ขอบคุณมากค่ะแม่ สวัสดีค่ะ”
ระรินเก็บมือถือ พลางกุมมือ และซบที่ไหล่ของโจ
ที่ดาดฟ้าบ่อนของวนิษาถูกดัดแปลงเป็นสถานที่จัดงานแต่งงาน ลูกน้องในบ่อนช่วยกันเอากระดาษ
สีแดงที่มีคำมงคลภาษาจีนแปะตามผนัง มีโคมภาษาจีนแขวนเรียงราย รูปปั้นเทพเจ้าต่างๆในบ่อนถูกยกขึ้นมาตั้งตระหง่านในบริเวณนั้น
ปฐมนำวนิษาเดินดูความเรียบร้อยของการจัดงาน
“เป็นไงบ้างครับ ตั่วเจ๊อยากได้อะไรเพิ่มเติมอีกไหมครับ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ แค่นี้ก็ใช้ได้แล้ว แขกที่เชิญมาก็มีไม่กี่คน ทำพิธีง่ายๆแหละดีแล้ว”
ปฐมเงียบไปครู่หนึ่ง “ได้ข่าวว่าโจจะไปเมืองจีนเหรอครับ ตั่วเจ๊จะปล่อยให้เขาไปง่ายๆอย่างนี้
เหรอครับ”
พูดจบปฐมก็เดินจากไป วนิษาหยิบมือถือออกมาจะกดหาโจ แต่โทร. ไม่ติด
ทางด้านป๋อง ปลายฝน และ มรว. จันทร์ธิดา อยู่ในรถ ท่ามกลางการจราจรติดขัดมาก ป๋องหน้าเครียด ปลายฝนพลิกข้อมือดูนาฬิกา
“ฉันว่าไม่ทันพี่โจแล้วล่ะ เผลอๆขึ้นไปติดบนทางด่วนอีก ไม่ต้องไปไหนกันพอดี”
“แล้วเอาไงดี”
“งั้นเราไปหาแม่เลี้ยงฉันก่อน อย่างน้อยเขาจะได้ไม่ต้องแต่งงานกับพวกคนเลวนั่น”
ป๋องดูนาฬิกา แล้วมองไปข้างหน้า
“โอเค.”
ธงธงหยิบมือถือออกมากดโทร. ออกหาพจน์ ระหว่างนั้น ก็เหลือบเห็นรถของป๋องกลับรถ ขับสวนไปพอดี ธงธงรีบกลับรถตาม ขณะที่พจน์ ที่เพิ่งลงมาจากคอนโด พร้อมกับภาคย์ รับสายพอดี
“เรื่องใหญ่ครับคุณพจน์ ผมไปหาไอ้โจที่บ้าน ลูกน้องมันบอกมันไปเมืองจีนแล้ว แล้วผมเจอใครรู้มั้ยครับ ผมเจอคุณหญิงจุ๋มที่นั่นด้วย มันรอดตายมาได้ยังไงก็ไม่รู้ ตอนนี้ผมกำลังขับรถตามพวกมันอยู่”
“เก็บมันให้ได้ ไม่งั้นพวกเราจะซวยกันหมด”
พจน์วางสาย หงุดหงิดมาก ภาคย์ที่เดินมาด้วยกัน รีบหันมาถาม
“มีอะไรเหรอครับพี่”
พจน์ หน้าเครียด “เมียฉันน่ะสิ ดวงมันแข็ง มันยังไม่ตาย”
“แล้วเราจะเอายังไงต่อดี”
พจน์เปิดประตูจะขึ้นรถ ภาคย์อยู่อีกฝั่งแอบสวมถุงมือ ก่อนที่จะชักมีดสปาต้าออกมาแล้วค่อยขึ้นรถ
“ฉันสั่งธงธงให้มันจัดการแล้ว”
“แล้วแผนคืนนี้”
พจน์หน้าเหี้ยม “ก็ทำตามแผนเดิม”
“ผมว่ามันเสี่ยงไปนะครับ”
“ทำงานใหญ่อย่าแหย ฉันเตรียมทุกอย่างไว้หมดแล้ว คืนนี้แกต้องฆ่าวนิษา”
“แล้วอาวุธที่พี่บอกผมล่ะครับ”
“อยู่นี่”
พจน์หยิบกล่องสีดำ แล้วหยิบปากกาที่อยู่ข้างในออกมา ก่อนที่จะหมุนปากกา แต่แทนที่จะเป็นไส้ปากกากลับเป็นเข็มแหลม พจน์ยิ้มร้าย
อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 18/3 วันที่ 5 มิ.ย. 57
ละครรักออกฤทธิ์ บทประพันธ์ : นิตินันท์, วรรณพร, นิพลละครรักออกฤทธิ์ บทโทรทัศน์ : สมภพผูกพันน้อย
ละครรักออกฤทธิ์ กำกับการแสดง : คิง-สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ดำเนินงานโดย : สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ผลิต : บริษัท กู๊ด ฟีลลิ่ง จำกัด
ละครรักออกฤทธิ์ ออกอากาศทุกวันศุกร์ เวลา 20.25 น. และวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ