อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 15/4 วันที่ 3 มิ.ย. 57
“ไม่ค่ะ คุณไม่ต้องเบี่ยงประเด็น ความจริงคือ พ่อหนูบ้ากาม แล้วคนที่ทำให้พ่อหนูเป็นแบบนี้ก็คือวนิษา”
“ปลายฝน อย่าแรงตอนนี้ได้ไหม ใจเย็นๆก่อน”
“คุณกลัวหนูแค้นวนิษาใช่ไหม” ปลายฝนย้อนถาม
“ไม่ใช่ แต่ฉันกลัวว่าเธอด่วนจะสรุปอะไรผิดๆ”
ปลายฝนจ้องหน้าโจ
“ขอบคุณค่ะที่เล่าเรื่องให้ฟัง แต่การสรุปเป็นเรื่องของหนู หนูสรุปของหนูเป็นค่ะ”
“ปลายฝน”
ปลายฝนหันกลับมา เห็นโจเดินโหย่งๆ พลางมองไปที่เท้า จึงเห็นว่าเขาไม่ได้ใส่รองเท้า
“คุณกลับไปเถอะ”
ปลายฝนวิ่งหนี โจได้แต่กัดฟันวิ่งตาม ปลายฝนเห็นโจวิ่งมา ก็ตัดสินใจเลี้ยววิ่งตัดเข้าไปในบริเวณก่อสร้าง ที่กำลังทุบตึก มีแต่เศษอิฐเศษกระเบื้อง โจรีบเบรกเอี๊ยดด้วยความโมโห
“นึกว่า แค่นี้หยุดฉันได้เหรอไง”
ปลายฝนวิ่งมาสักพัก พลางมองกลับไป เห็นโจยังกัดฟันวิ่งตามมาแต่ไกล
“รอด้วย ปลายฝน อย่าเพิ่งไปไหนนะ”
ปลายฝนมองไปในอาคารร้าง มีเศษวัสดุตกเกลื่อนพื้น ก็รีบวิ่งเข้าไป โจวิ่งตามมาเห็นเศษวัสดุแล้วหยุดกึก ปลายฝนขึ้นบันได รอตรงชานพัก ตะโกนมา
“ถ้าคุณตามขึ้นมาได้ ฉันจะฟังคุณ”
ปลายฝนขึ้นมาบนดาดฟ้าของตึกร้าง พลางรอดูทีท่าของโจ พอได้ยินเสียงเหยียบกระเบื้อง ก็หันไป เห็นโจเดินตามขึ้นมา ปลายฝนมองที่เท้า เห็นเลือดซึม
“ฉันขึ้นมาได้แล้ว ทำตามสัญญาด้วยนะ”
จากนั้นทั้งคู่ก็นั่งคุยกัน
“คุณจะบ้าเหรอ ทำไมต้องทำขนาดนี้ กลัวฉันแค้นวนิษามากหรือไง”
โจส่ายหน้า “เปล่า ไม่เกี่ยวกับคุณวนิ แต่เกี่ยวกับเธอและพ่อของเธอ”
“หนูกับพ่อของหนูเกี่ยวอะไรกับคุณ ถึงต้องทำซะขนาดนี้”
“ฉันกับไอ้ป๋องน่ะโตมาแบบเด็กกำพร้า ไม่มีพ่อที่ทำหน้าที่พ่อ ดังนั้นฉันทนดูไม่ได้หรอก ที่จะเห็นผู้ชายคนนึงที่ทำหน้าที่พ่อจนถึงที่สุด แต่กลับล้มเหลวในช่วงสุดท้าย”
“ล้มเหลวยังไง” ปลายฝนย้อนถาม
“คุณปฐมเข้าใจพ่อเธอผิด ที่ตั่วเฮียให้ปกปิดเรื่องนี้ ไม่ใช่เพราะห่วงศักดิ์ศรีลูกผู้ชายหรอก เขาแคร์เธอ ไม่อยากให้ความผิดพลาดเขาทำให้เธออาย หรือดูถูกเขา และที่สำคัญที่สุด ทำให้เธอแค้นคนอื่น ไม่ว่าเธอจะแค้นเสี่ยเพ้ง แค้นคุณปฐม หรือแค้นคุณวนิก็ตาม”
“เป็นคุณ คุณไม่แค้นเหรอไง”
“เธอต้องมองเรื่องนี้จากมุมมองของพ่อเธอ พ่อเธออยู่ในวงการนักเลง ไม่มีใครรู้จักความแค้นดีเท่าเขา เขารู้ว่าถ้าเธอแบกรับความแค้นที่ยิ่งใหญ่ ความแค้นนั้นจะทำร้ายเธอเอง ฉันกับคุณวนิเข้าใจเจตนาของพ่อเธอ
วินาทีที่ฉันคิดจะเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟัง ฉันก็ตั้งใจว่าต้องพูดเรื่องนี้ให้เธอเข้าใจด้วย”
ปลายฝนได้ฟังก็อึ้งไปครู่หนึ่ง “ป๊าคิดอย่างนี้จริงๆเหรอ”
“เธอน่าจะรู้จักเขาดีกว่าฉัน เธอคิดว่าเขาอายไหม ถ้าคนจะรู้ว่าเขาตายเพราะกินยาโด๊ป”
ปลายฝนนิ่งคิด แล้วสั่นหัว
“ไม่ค่ะ ป๊าเป็นลูกผู้ชายมากกว่านั้น”
“ฉันก็ว่างั้น”
ปลายฝนถอนหายใจ
“แล้วคุณจะให้หนูทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ”
“ปลายฝน เรื่องสำคัญที่เธอรู้ในวันนี้ ไม่ใช่พ่อเธอตายยังไง แต่คือเธอรู้ว่าพ่อเธอแคร์เธอแค่ไหน”
ปลายฝนเงียบไป แล้วก็ร้องไห้โฮ
โจใช้ไม้ค้ำเดินเขยกๆเดินออกมาหน้าโรงพยาบาล ที่เท้ามีผ้าพันแผลพันอยู่ทั้งสองข้าง
“ช่วยเรียกแท็กซี่ให้ด้วยครับ”
โจบอกกับเจ้าหน้าที่ พร้อมๆ กับที่วนิษาขับรถมาจอดเทียบ พลางเอื้อมมือมาเปิดประตูให้
“คุณวนิ มาได้ไงเนี่ย”
“ปลายฝนเล่าให้ฉันฟังหมดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ขอบคุณนะ”
โจยิ้ม “ไม่เป็นไรครับ”
“ขึ้นมาสิ วันนี้ฉันเป็นคนขับรถให้คุณเอง”
โจวางไม้เท้าที่เบาะหลัง แล้วเดินขโยกเขยกขึ้นรถ
เมื่อมาถึงบ้าน วนิษาก็รีบปราดเข้ามาประคองโจ
“ขอบคุณครับคุณวนิ แต่ผมพอเดินเองไหวครับ”
โจปล่อยมือจากวนิษา พลางจะเดินไปที่เก้าอี้ บังเอิญเหยียบปากกาที่อยู่บนพื้น ถึงกับร้องลั่น เสียหลักหงายหลัง วนิษารีบมารับไว้ ใบหน้าใกล้ชิดกัน ตาของทั้งคู่สบกัน แต่วนิษารับน้ำหนักโจไม่ได้ โจล้มนอนหงายลงบนโซฟา วนิษาพยายามฝืนตัวไว้แต่ก็ล้มตาม แต่ก็ฝืนไม่ไหว ล้มก้นจำเบ้านั่งทับหน้าโจเต็มเปา วนิษาหัวเราะก๊าก ทั้งเขินทั้งขำ
“ขอโทษค่ะ”
“หายใจไม่ออกเลย ก้นใหญ่ชะมัด”
วนิษามองค้อนโจ “เดี๋ยว โดน”
“ทำไมคุณไม่ล้มเหมือนในละคร”
“ฝันไปเถอะย่ะ”
โจหัวเราะ “ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวฝันว่าเจอก้นคุณอีกจะกลายเป็นฝันร้ายซะเปล่าๆ”
วนิษามองหน้าโจแล้วผลุนผลันเดินออกไป โจตกใจรีบขโยกเขยกเดินตามไปที่ประตู แล้ววนิษาก็เดินกลับเข้ามาพร้อมถุงพลาสติกในมือ 2-3 ถุง
“โล่งอก นึกว่าคุณโกรธผมซะอีก แล้วนี่ถุงอะไรครับเนี่ย”
“ข้าวปลาอาหารค่ะ เอามาเผื่อหลายมื้อ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาเรื่องของกิน”
โจตาโต “หู เยอะจัง ผมกินคนเดียวไม่หมดแน่ๆ”
“ใครบอกให้คุณกินคนเดียว ฉันจะมาอยู่ด้วย จะมาช่วยคุณไขปริศนาคดีของคุณชายแจ้กับคุณกริช”
โจอึ้งไปครู่หนึ่ง
“สองหัวดีกว่าหัวเดียวไม่ใช่เหรอ”
โจยิ้ม “ด้วยความยินดีครับ”
จากนั้นทั้งคู่ก็ช่วยกันหาเบาะแสจากข้อมูลต่างๆ สลับกับกินข้าวด้วยกันอย่างมีความสุข
ขณะที่ป๋องขี่มอเตอร์ไซค์มาจอดหน้าบ้าน กำลังจะเปิดประตู แต่แว่วได้ยินเสียงคนคุยกันข้างใน
ก็ถึงกับชะงัก
“เสียงพี่โจกับเสียงผู้หญิง?”
ป๋องค่อยๆ ย่องมาที่หน้าต่าง มองเข้าไป เห็นโจกับวนิษากำลังกินข้าวด้วยกัน
“อื้อหือ มิน่า วันนี้ไม่โทรมาเลย ทุกทีโทรจิกใช้งานทั้งวัน เอาเฮอะ มีความสุขก็ดีแล้ว”
ป๋องค่อยๆ ย่องออกมา พร้อมๆ กับที่รถคันหนึ่งแล่นเข้ามามาจอดหน้าบ้านพอดี ป๋องมองไป เห็น ม.ร.ว.จันทร์ธิดา กับพจน์ลงมาจากรถ
“ ถ้าให้เห็นว่าสองคนอยู่ด้วยกันล่ะก็ ซวยแน่ๆ”
ป๋องคิดหาทางออก ขณะที่ทั้งคู่เดินใกล้เข้ามา ป๋องมองเห็นกระป๋องดีดีที ก็รีบหยิบขึ้นมา พลางเดินทำทีเป็นไม่เห็น แล้วก็พ่นยาเกือบเข้าหน้า จนคุณหญิงจุ๋มร้องโวยวาย
“อุ้ย ขอโทษครับคุณหญิงจุ๋ม มองไม่เห็นครับ สวัสดีครับ”
“ทำอะไรอยู่”
“ฉีดยุงครับ ช่วงนี้ยุงเยอะมาก กลัวเป็นไข้เลือดออกอ่ะครับ เลยฉีดมันทั้งบ้านเลย”
คุณหญิงจุ๋ม กับพจน์ปิดจมูก
“ไปคุยกันที่อื่นดีกว่าครับ ผมก็เหม็นเหมือนกัน”
จากนั้นป๋องก็พาทั้งคู่เดินออกไป แล้วมานั่งคุยกันที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง
“ลูกพี่เธอไปไหน ทำไมติดต่อไม่ได้เลย ยังจะทำงานให้ฉันอยู่รึเปล่าเนี่ย”
คุณหญิงจุ๋มถามเสียงเข้ม
“ทำสิครับ ตอนนี้ทุ่มเทสมาธิเต็มที่เลยครับ เวลาเขาเป็นแบบนี้เขาจะปิดมือถือไม่ให้ใครรบกวน
น่ะครับ”
พจน์มองป๋องอย่างไม่ค่อยเชื่อคำพูด
“ทุ่มเทเต็มที่เหรอ งั้นต้องมีอะไรคืบหน้ามามั่งสิ”
“พวกผมคงไม่ต้องมานั่งรายงานทุกวันมั้งครับ รอได้ผลสรุปที่ชัดเจนก่อนสิครับ”
ป๋องย้อนเข้าให้ เล่นเอาพจน์ของขึ้น
“พูดแถๆแบบนี้ใครก็พูดได้วะ” พลางหันมาทางภรรยา “ผมว่าพวกมันหลอกกินตังค์ไปวันๆมากกว่า”
ป๋องรีบแย้งทันที “เราทำงานกันจริงๆนะครับ พี่โจจะเร่งเคลียร์คดีให้เสร็จให้ได้ภายในสามวัน”
อ่านละคร รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 15/4 วันที่ 3 มิ.ย. 57
ละครรักออกฤทธิ์ บทประพันธ์ : นิตินันท์, วรรณพร, นิพลละครรักออกฤทธิ์ บทโทรทัศน์ : สมภพผูกพันน้อย
ละครรักออกฤทธิ์ กำกับการแสดง : คิง-สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ดำเนินงานโดย : สมจริง ศรีสุภาพ
ละครรักออกฤทธิ์ ผลิต : บริษัท กู๊ด ฟีลลิ่ง จำกัด
ละครรักออกฤทธิ์ ออกอากาศทุกวันศุกร์ เวลา 20.25 น. และวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 20.15 น.
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ