อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 18/5 วันที่ 4 มิ.ย. 57
ปานตะวันรู้เลยจ้องหน้านาคินทร์แล้วก็หันกลับไปมองด้านหลังตัวเอง เธอเห็นกนกรัตน์ กนกรัตน์เองก็อึ้งเมื่อเห็นปานตะวันนั่งอยู่ตรงนั้น กนกรัตน์รีบปรับสีหน้าเป็นยิ้มแย้มขณะเดินตรงเข้ามาหา นาคินทร์ขยับเก้าอี้ให้กนกรัตน์นั่ง"ขอโทษที่มาช้าค่ะ สวัสดีค่ะคุณตะวัน" กนกรัตน์ทักทาย
"สวัสดีค่ะ" ปานตะวันตอบรับ
กนกรัตน์ยิ้มแฉ่ง "ไม่ทราบว่าคุณตะวันจะมาด้วยคุณนาคินทร์ไม่ได้บอกเคทเลย"
"คือว่า...”
ปานตะวันหน้าชามาก
กนกรัตน์สังเกตุแว่บนึงก่อนจะยิ้มแฉ่ง "ว่า? เคทจะว่าอะไรคะ? ดีออกจะตายมีคุณตะวันเป็นเพื่อนทานข้าวอีกคน" กนกนรัตน์ย่นจมูก "ทานกับคุณนาคินทร์แค่ 2 คนบ่อยๆ" กนกรัตน์พูดกับปานตะวัน "ไม่ค่อยจะสนุกแล้วล่ะค่ะ..จริงนะคะคุณตะวัน" กนกรัตน์ขำๆ
ปานตะวันทำหน้าไม่ถูก
"อะไรครับ? พูดอย่างนี้ผมเสียใจนะครับเนี่ย?” นาคินทร์ว่า
"แหย่เล่นน่ะค่ะ" กนกรัตน์พูดกับปานตะวัน "คุณตะวันทานอะไรดีคะ? ที่นี่อาหารอร่อยหลายอย่าง" กนกรัตน์พูดกับนาคินทร์ "วันก่อนคุณนาคินทร์สั่งอะไรนะคะอร๊อยอร่อย คุณตะวันอยากจะทานเหมือนที่เคทเคยทานมั้ยล่ะคะ"
กนกรัตน์มองตาปานตะวัน ปานตะวันรู้สึกแปลกๆ
ปานตะวันจ้องตา "ขอบคุณค่ะ แต่ฉันว่าฉันขอไม่ทานดีกว่าค่ะ เมื่อกี้เพิ่งทานจากที่บ้านมาพอแล้ว อิ่มมากค่ะ"
กนกรัตน์มองตาแป๋ว "อ้าว..เหรอคะ?”
ปานตะวันพูดกับนาคินทร์ "ฉันขอตัวนะคะ จะไปรอข้างนอก"
ปานตะวันพูดจบก็ลุกขึ้นทันที
นาคินทร์เรียก "เดี๋ยว!!”
ปานตะวันชะงัก กนกรัตน์มอง
"ผมเปลี่ยนใจแล้ว"
ปานตะวันรอฟังนึกว่านาคินทร์จะง้อ กนกรัตน์ไม่พอใจ
"คุณกลับบ้านไปเลยละกัน ผมไม่อยากซื้อแล้ว..หนังสือ" นาคินทร์บอก
ปานตะวันอึ้ง กนกรัตน์ยิ้มมุมปาก
นาคินทร์พูดกับกนกรัตน์ โดยไม่สนปานตะวันเลย "อยากทานข้าวกับกนกมากกว่า ตกลงอยากทานอะไรครับ?”
ปานตะวันยืนตัวชา น้ำตาเอ่อ เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกินที่ไร้ค่า ปานตะวันรีบเดินออกไปจากตรงนั้นทันที
"สงสารคุณตะวันนะคะ จะกลับยังไง?” กนกรัตน์ว่า
นาคินทร์ทำเป็นดูเมนู "สั่งอะไรดีครับ?”
กนกรัตน์ดูเมนู นาคินทร์เหลือบมองไปทางปานตะวัน กนกรัตน์เหลือบมองสายตาของนาคินทร์ด้วยความรู้สึกไม่ชอบใจ
ปานตะวันเดินปาดน้ำตา ท่ามกลางผู้คนที่สัญจรกันพลุกพล่านสวนไปมาดูโดดเดี่ยวน่าสงสาร แต่ปานตะวันก็พยายามเข้มแข็ง
กนกรัตน์เหวี่ยงกระเป๋าลงโซฟาแล้วทิ้งตัวลงนั่งด้วยสีหน้าครุ่นคิด
เธอนึกถึงเหตุการณ์ที่ร้านอาหาร ตอนที่นาคินทร์มองอาหารมากกว่าจะกิน กนกรัตน์มอง
"ไม่สบายใจอะไรรึเปล่าคะ?” กนกรัตน์ถาม
นาคินทร์ยิ้ม "เปล่าครับ"
กนกรัตน์แย็บ "คุณตะวันเธอน่ารักดีนะคะ"
นาคินทร์หน้าตึง
กนกรัตน์ยิ้มแฉ่ง "สวยๆอย่างนี้ท่าทางจะแฟนเยอะ"
นาคินทร์เผลอทำมีดส้อมหล่นมือกระทบจานดังเกร๊ง!
"ขอโทษครับ"
กนกรัตน์อึ้งที่เห็นนาคินทร์มีพิรุจ
นาคินทร์ก้มหน้าก้มตากินต่อ
เมื่อนึกถึงเหตุการณ์นั้น กนกรัตน์ก็ค่อยๆเดินไปที่กระจก ก่อนจะยกมือลูบไล้ใบหน้าและมองหน้าตัวเองในกระจก
กนกรัตน์พูดด้วยเสียงเรียบเย็น "ทำไม?...ในเมื่อฉันเหมือน..เหมือนขนาดนี้..ทำไม๊?”
คนไข้ร้องกรี๊ดพร้อมกับเหวี่ยงกระจกจนแตกกระจายแล้วร้องกรี๊ดและโหยหวน พนักงาน ผู้ช่วยแพทย์วิ่งวุ่นตกใจ คนไข้รายอื่นๆ ตกใจกันยกใหญ่ แพรวพรรณรายที่เพิ่งมาถึงงง
แพรวพรรณรายถามพนักงานต้อนรับ "เกิดอะไรขึ้นเนี่ย"
"คุณหมอพิ้งค์คะ คนไข้โกรธค่ะ ที่เราไม่รับผ่าตัดแก้ไขใบหน้าให้"
แพรวพรรณรายเซ็ง "เฮ้อ!บอกจนปากจะฉีกแล้วว่าที่นี่คลินิคผิวหนัง ไม่ใช่คลินิคศัลยกรรมแปลงโฉม อ่ะๆๆ..เดี๋ยวหมอเคลียร์เอง"
แพรวพรรณรายเดินไปที่คนไข้หน้าไม่สวยที่กำลังร้องไห้โวยวายอยู่
"ใจเย็นนะคะ หมอเป็นเจ้าของที่นี่นะคะ"
คนไข้วี๊ด "ใจร้าย ทำไมไม่ยอมผ่าหน้าให้ฉัน อ๋อ!!อยากสวยอยู่คนเดียวใช่มั้ยล่ะแกน่ะ นังหมอใจร้าย!”
แพรวพรรณรายงง "เอ๊า!”
"ใจเย็นๆลูก" แม่คนไข้สะอื้นแล้วบอกหมอ "ขอโทษนะคะคุณหมอ ลูกสาวดิฉันเครียดมากค่ะ ลูกโอ๋เคยสวยมากเป็นถึงดาวคณะ แต่หลังเกิดอุบัติเหตุรถคว่ำก็ทำให้ลูกโอ๋" แม่สะอื้น "ลูกโอ๋ไปผ่าตัดมาหลายที่ แต่กลับยิ่ง..ยิ่งกลายเป็นแบบนี้ จนมีคนแนะนำให้มาหาคุณหมอพิ้งค์" แม่อ้อนวอน "ช่วยลูกโอ๋ด้วยเถอะนะคะต้องเสียเงินเท่าไหร่แม่ก็ยอม"
แพรวพรรณรายสงสาร "เอ่อ..ใจเย็นๆก่อนค่ะคุณแม่..คือ..พิ้งค์เป็นหมอผิวหนังอ่ะค่ะ ไม่ใช่หมอคัลย กรรมพลาสติก"
คนไข้กรี๊ด "ไม่จริง!! ฉันไม่ยอมๆๆ"
แม่รีบปลอบลูกสาว "อย่าร้องลูก อย่าร้อง" แม่พูดกับแพรวพรรณราย "คุณหมอคะ..ถ้ายังไง ช่วยแนะนำคุณหมอเก่งๆให้หน่อยได้มั้ยคะ ดิฉันจนปัญญาแล้วจริงๆ" แม่คนไข้ร้องไห้โฮ
แพรวพรรณรายใจแป้ว "โอ่ย..เอ่อ…"
แพรวพรรณรายหนักใจไม่รู้จะเอายังไงดี
มือถือหมอโก้ดังขึ้น หมอโก้ที่เพิ่งผ่าตัดเสร็จยังใส่ชุดกาวน์คว้าโทรศัพท์มาดูแล้วกดรับ ก่อนจะดึงผ้าปิดปากออก
"มีอะไรให้รับใช้ครับคุณหมอพราวพรรณราย"
แพรวพรรณรายคุยโทรศัพท์ในห้องทำงานคลินิคตัวเอง
แพรวพรรณรายยิ้มแล้วส่ายหน้า "ไอ้โก้"
"ก็บอกแล้วให้รีบๆทำให้อึ๋มๆซะ ไม่งั้นป่านนี้หาสามีได้ไปนานแล้ว..เอาไซด์ไหนดีล่ะ"
"ยัดซิลิโคนใส่ปากแกก่อนป่ะล่ะ?? ฉันยังยืนยันความงามตามธรรมชาติเว๊ยแค่นี้ก็..หึ้ย!!เคลียร์คิวแทบไม่หวาดไม่ไหว"
"ไอ้ขี้โม้!!งั้นโทร.มาทำไม?”
แพรวพรรณรายถอนใจ "จะส่งคนไข้ให้คนนึง ช่วยหน่อยได้มั๊ยสงสารอ่ะ หน้าแบบ..รถคว่ำมาน่ะ..ไหวมั้ยว่ะโก้?”
"โห่!!คุยกับใครอยู่ครับ?? “หมอโก้เกาหลีต้องกราบ” รู้จักมั้ยครับ อย่าว่าแต่รถคว่ำเลยให้เปลี่ยนหน้าใหม่แบบพ่อแม่ยังจำลูกตัวเองไม่ได้ก็ยังทำมาแล้ว"
"เว่อร์ละ...ฉันก็รู้นะว่าแกน่ะเป็นหมอมือท็อปของอเมริกาแต่ฉันว่าแกโม้เว่อร์ไปว่ะไอ้โก้"
"ใครเว่อร์ แกอยากหน้าเหมือนใครล่ะไอ้พิ้งค์ ชมพู่, คิมเบอร์ลี่, ญาญ่า ว่ามา"
แพรวพรรณรายทำตาโต "ทำได้จริงอ่ะ"
"ยิ่งตอนอยู่อเมริกาดาราฮอลลีวู้ดน่ะ ผ่านมีดหมอโก้กันเพียบ คนไข้คนไทยก็อื้อเลย"
"เหรอๆๆ..มีคนไทยด้วยเหรอ ? ใครมั่งอ่ะ?”
"เยอะ!!" โก้นึก "แต่ก็มีผู้หญิงอยู่คนนึงนะ" โก้ยังพูดไม่จบก็มีสายเข้า "เฮ่ย!! แฟนโทร.มา!”
"โอเคๆ..งั้นโอเค.นะ ฉันส่งไปให้แกเลยนะแต้งกิ้วเพื่อน"
"เออ..มีอะไรก็โทรมา..บาย"
"บาย!" แพรวพรรณรายวางสายแล้วก็ถอนใจ "โล่งอก!!" แพรวพรรณรายนึก "ไม่น่าเชื่อ..อะไรจะเหมือนกันได้ขนาดนั้นห๊า..ขี้โม้จริงๆ ไอ้โก้?”
มอลลี่กำลังเม้าท์อย่างเมามัน
"ร้อยนึงเอาขี้หมากองเดียว นังนักร้องเกาหลีกิ๊กท่านรองฯ นั่นมันต้องผ่านมีดหมอมาไม่น้อยกว่า" มอลลี่คิด “10 รอบ!”
"ให้ 11เลย!” ลุกกอล์ฟบอก
"คุณพระช่วย!!!เพื่ออะไร?? ช่วยตอบฉันหน่อยได้มั้ยว่าเพื่ออะไร?? ทุกสิ่งล้วนเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป สังขารย่อมโรยรา" จามจุรีว่า
มอลลี่เบิ่งตามองหน้าผากจามจุรี "นี่ก็น่าจะจิ้มซักเข็ม 2 เข็มนะคะคุณเจเจ รับรองจาก 55 คนจะทักว่า 30”
"หา?? จริงเหรอ หมอไหนล่ะ??แพงมั้ย" จามจุรีสนใจ
"อ้าว..ขุ่นเจเจ ไหนว่าเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป" ลูกกอล์ฟว่า
"หึ้ย!" จามจุีตีแขนลูกกอล์ฟเพียะ "พวกเธอนี่ก็.." จามจุรีนึกได้ "เออ..ว่าแต่..ยัยนักร้องเกาหลีนั่นมาหาท่านรองอีกแล้วเหรอ"
"อีกแล้วสิค้า ป่านนี้กินกิมจิกับแซบลื้มอยู่ล่ะค่า"
จามจุรีส่ายหน้าแล้วเดินบ่นออกไป "ว้าย!! บัดสีบัดเถลิงไม่เอาแล้ว ฉันไปรอหน้าห้องดีกว่า เผื่อจะเรียกใช้อะไร หนูเลขาฯเดือนออกไปรับรองลูกค้าข้างนอกซะด้วยกว่าจะกลับคงจะเย็นนู่น"
"แน่ะ!!ไปนั่งเฝ้าหน้าห้อง รึจะไปแอบดูเค้าครับขุ่นเจเจ?”
จามจุรีตีอีกเพียะ "ความคิดสกปรก! บาปกรรม"
จามจุรีเดินออกไป
มอลลี่หันไปเห็นปาริฉัตรยืนชงกาแฟอยู่ "จริงสิ..อย่างน้อยฉัตรนี่ก็.." มอลลี่มองหน้า "อัพดั้งขึ้นหน่อย ตัดปีกจมูกนิ้ดนึง เติมคางแหลมเล็กน้อย เพิ่มนมซัก 3 ไซส์ ฉีกกลูต้าฯซักแกลลอน..รับรองท่านประธานต้องเพ้อค่ะ..เชื่อพี่!!”
"ถามจริง..ยังจำหน้าเดิมตัวเองได้รึเปล่าคะเนี่ย..พี่สมรศรี?” ปาริฉัตรถาม
ปาริฉัตรพูดจบก็สะบัดหน้าเดินไปเลย ปล่อยให้มอลลี่กับลูกกอล์ฟโกรธเกรี้ยวจนด่าตามหลัง
ปาริฉัตรจะเข้าห้องน้ำแล้วก็ชะงัก เธอหันมองกระจกแล้วค่อยๆ มองหน้าตัวเองก่อนจะเอามือลูบหน้าด้วยแววตาน้อยใจที่เธอไม่เคยอยู่ในสายตาของท่านประธานเลย
ปาริฉัตรน้ำตาหยด "ซักวันนึงเถอะ!!”
วีวี่กำลังโชว์ Dance หวือหวาต่อหน้านัครินทร์โดยถอดนู่นนี่ ถุงน่อง ฯลฯ โยนไปคนละทิศ ทีละชิ้น นัครินทร์มีสีหน้าฝืนสนใจ สุดท้ายท่าจบวีวี่หมุนตัวแล้วโถมตัวลงทับนัครินทร์จนนอนจมโซฟา
"โอปป้า!! ชอบไหมค้า??? ท่าเต้นซิงเกิ้ลใหม่ของวีวี่ที่โอปป้าได้ดูก่อนใครอีกแล้ว" วีวี่บอก
นัครินทร์ฝืนยิ้ม "ฮะ..ชอบฮะ"
หน้าทั้งสองอยู่ใกล้กัน
วีวี่จ้องด้วยแววตาสยิว "โอปป้า..ไม่ได้เจอกันตั้งนานวีวี่คิดถึงโอปป้ามากเลย" มือวีวี่เริ่มเลื้อย "ผู้ชายเกาหลี ทั้งดารา นักร้อง ไฮโซ มาขอเดทกะวีวี่ แต่วีวี่ไม่อาว วีวี่หลับตาทีไรก็ได้กลิ่นโอปป้า เห็นแต่หน้าโอปป้า"
นัครินทร์มองหน้าตาเพ้อของวีวี่แล้วก็ชะงัก
คำพูดอัครินทร์แวบขึ้นมา “พี่ก็ลองเช็คง่ายๆลองกลับไปหากิ๊กเก่าๆของพี่ ถ้าพี่รู้สึกไม่เหมือนเดิม ไม่เหมือนเวลาอยู่กับคุณเดือนพี่ยังเห็นแต่หน้าคุณเดือนลอยอยู่..นั่นล่ะ!!”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 18/5 วันที่ 4 มิ.ย. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57 ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ