อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 19 วันที่ 4 มิ.ย. 57
นัครินทร์มองหน้าตาเพ้อของวีวี่แล้วก็ชะงักคำพูดอัครินทร์แวบขึ้นมา “พี่ก็ลองเช็คง่ายๆลองกลับไปหากิ๊กเก่าๆของพี่ ถ้าพี่รู้สึกไม่เหมือนเดิม ไม่เหมือนเวลาอยู่กับคุณเดือนพี่ยังเห็นแต่หน้าคุณเดือนลอยอยู่..นั่นล่ะ!!”
นัครินทร์มองหน้าวีวี่ที่อยู่ใกล้มาก
วีวี่ยังเพ้อแล้วก็จะจูบ "วีวี่คิดถึงโอปป้า รักโอปป้าคนเดียว"
วีวี่ก้มลงจะจูบ ทันใดนั้นหน้าวีวี่กลายเป็นหน้าประกายเดือนยิ้มหวานให้เขาเฉยเลย
นัครินทร์สะดุ้ง "เฮ่ย!!”
"เอ่อ.." นัครินทร์จ้องมองชัดๆ แล้วก็ขยี้ตาก็เห็นเป็นหน้าวีวี่ "เอ่อ..เปล่าฮะ..เปล่า..ไม่เป็นไร"
วีวี่ก้มจะจูบอีก "วีวี่รักโอปป้านะค้า"
ทันใดนั้น หน้าวีวี่ก็กลายเป็นหน้าประกายเดือนอีก นัครินทร์ตกใจมากจึงผลักวีวี่กระเด็นหงายตกโซฟาขาชี้ฟ้าทันที
"เฮ่ย!!”
"เย้ย" วีวี่สบถเป็นภาษาเกาหลี "โอปป้า!!! เป็นไรเยอะ เจ็บตูด ตูดจะหักแล้ว"
นัครินทร์รีบมาประคองวีวี่ "ขอโทษ!! ผมขอโทษจริงๆฮะวีวี่คือ..วันนี้..ผมรู้สึก..ไม่ค่อยสบายไว้ยังไงเราค่อยเจอกันใหม่ละกันนะฮะ"
"เหวอ!! อะไรนะโอปป้า?? พรุ่งนี้วีวี่ต้องบินกลับเกาหลีแล้วนะก๊ะ"
นัครินทร์เผลอพูด "เออ..กลับไปเหอะ!! รีบๆกลับไปเลย"
วีวี่ผงะ "เหวอ?? อะไรน๊ะก๊ะ"
"ปะ..เปล่า..คือ.." นัครินทร์ก้มลงไปเก็บถุงน่องและรองเท้าวุ่นวาย "ผมว่าผมจะช่วยเก็บน่ะฮะ" นัครินทร์ยัดทุกอย่างใส่มือวีวี่แล้วก็ดันวีวี่ไปที่ประตู "ไว้ผมจะโทร.ไปนะฮะ..บ๊ายบาย" นัครินทร์ดันวีวี่ออกจากประตูไป
"เหวอ โอปป้าๆๆ"
นัครินทร์ดันจนสำเร็จก่อนจะยืนพิงประตู ปาดเหงื่อ แล้วหอบแฮ่กๆ เขาสะบัดหน้าแบบมึนๆ
"เห็นแต่หน้าคุณเลขาฯจริงๆด้วย?" นัครินทร์ทำหน้าไม่น่าเชื่อ "อุปาทาน?? อุปาทานรึเปล่าวะ"
วีวี่โดนผลักออกมายืนมึนอยู่หน้าห้อง คนข้างนอกจ้องมองสภาพยับเยินของวีวี่แล้วก็อ้าปากตาค้าง
วีวี่ร้องไห้ "โฮๆๆ"
จามจุรี มอลลี่ และลูกกอล์ฟรีบพุ่งมาดู ขณะที่ปาริฉัตรมอง
มอลลี่กับลูกกอล์ฟปลอบโยนอย่างเฟคๆ "โอ๋ๆๆ" มอลลี่กับลูกกอล์ฟพยายามพูดสำเนียงไทย-เกาหลี
"นิ่งซะนะก๊ะ!! เกิดอะไรขึ้นก๊ะเนี่ย?” มอลลี่ถาม
ลูกกอล์ฟสวน "โห..ไม่น่าถาม"
"นั่นสิ..ยังกะโดนหมาฟัดมา" จามจุรีว่า
"โห..ด่าท่านรองเป็นหมาเลยเหรอค้าบ?” ลูกกอล์ฟว่า
"บ้า!! ตกลงเกิดอะไรขึ้นก๊ะ..คุณนักร้องเกาหลี?” จามจุรีถาม
"โอ้ปป้าใจร้าย!! โอ้ปป้าใจร้าย!! โอ้ปป้าไม่รักวีวี่แล้ว!!โอ้ปป้าหน้าโง่!! โอ้ปป้าอุบาทว์"
วีวี่พูดจบก็วิ่งออกไปเลย โดยทำถุงน่องหล่นไว้คู่นึง
"เฮ่ยๆๆ เดี๋ยวครับ" ลูกกอล์ฟก้มเก็บถุงน่องมาถือไว้ "ทำหล่นครับทำหล่น?? อ้าว!" วีวี่วิ่งไปจนลิบ ลูกกอล์ฟเลยเอามาดมชื่นใจ
จามจุรีตีลูกกอล์ฟ "เธอเนี่ย..อุบาทว์นายลูกกอล์ฟ!!”
มอลลี่มองตามวีวี่ "มันเกิดอะไรขึ้น?" มอลลี่ทำเสียงพากย์เกาหลี "ฉันอยากรู้มากๆเลยอ่ะ"
ปาริฉัตรมองไปทางประตูห้องทำงานนัครินทร์
นัครินทร์ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างเซ็งๆ
"อะไรว้า ทำไมเราเห็นแต่หน้าคุณเลขาฯเดือน หรือจะจริงอย่างนายอัคมันว่า" นัครินทร์ฮึด "ไม่ได้!!เอาให้ชัวร์!!ต้องดับเบิ้ลเช็ค" นัครินทร์ควักมือถือ "ฮัลโหล!" นัครินทร์พูดเสียงหวาน "เคที่เหรอฮะ..มาย ดาหลิง"
นาคินทร์เซ็นต์งานเสร็จก็ผลักแฟ้มไปข้างหน้าเบาๆ ให้ปาริฉัตรที่ยืนมองเจ้านายอยู่
"มีแค่นี้เหรอครับ?” นาคินทร์ถาม
ปาริฉัตร สะดุ้ง "ค่ะ..มีเท่านี้ค่ะ อ่อ..แต่ช่วงบ่ายจะมีเอกสารลูกค้าจากเซี่ยงไฮ้เข้ามาค่ะ"
มือถือนาคินทร์ดังขึ้น ปาริฉัตรชะงักแล้วทำเป็นหยิบแฟ้มขึ้นมาตรวจทานความเรียบร้อยแต่แอบฟัง
นาคินทร์รับสาย "ครับ..กนก!”
ปาริฉัตรชะงักฟัง
นาคินทร์ตกใจ "เกิดอะไรขึ้นครับ? ใจเย็นๆ !! อย่าเพิ่งร้องไห้"
ปาริฉัตรตาวาว
กนกรัตน์ร้องไห้จริงจัง "คุณนาคินทร์ต้องมาหาเคทนะคะ เคทไม่รู้จะทำยังไงดี เคทงงไปหมดแล้ว"
"ได้ครับ!! ผมจะไปเดี๋ยวนี้ กนกใจเย็นๆ นะครับ..ใจเย็นๆ..แค่นี้นะครับ" นาคินทร์ลุกพรวดขึ้นมาพูดกับ ปาริฉัตร "คุณฉัตร.. เอกสารเซี่ยงไฮ้ไว้จัดการทีหลังนะถ้าผมไม่ได้กลับเข้ามา"
พูดจบนาคินทร์ก็พุ่งพรวดออกไปทันที
ปาริฉัตรอึ้งแล้วก็ร้องเรียก "ท่านประธาน!! ท่านประธานคะ" ปาริฉัตรเคือง "อะไรกัน?? นังนั่นมันดราม่าอะไรใส่ท่านประธาน"
กนกรัตน์ร้องไห้แล้วโผเข้าซบนาคินทร์
"คุณนาคินทร์!”
นาคินทร์ยิ้มๆ "โธ่!! เรื่องแค่นี้เอง ผมตกใจหมดเลยรู้มั้ยครับ"
"เรื่องแค่นี้?? ในชีวิตเคทไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้เลยนะคะ" กนกรัตน์หยิบใบแจ้งหนี้คอนโดฯ ขึ้นมา "ค่าเช่าคอนโดฯ ไม่กี่บาท" กนกรัตน์หยิบใบแจ้งหนี้บัตรเครดิตขึ้นมา "กับค่าใช้จ่ายบัตรเครดิตไม่กี่แสน! ปกติคุณพ่อกับคุณแม่เคทไม่เคยปล่อยให้เป็นอย่างนี้เลย" กนกรัตน์ร้องไห้
นาคินทร์ปลอบ "ไม่เอาไม่ร้องไห้"
"เคทจะไม่พูดกับท่านแล้ว ดูซิ..ไปลงเรือเที่ยวแคริบเบียนกันมีความสุขจนลืมเอาเงินเข้าบัญชีให้ลูก"
นาคินทร์ขำ "กนก!! ขี้งอนน่ะเราน่ะ คุณพ่อคุณแม่ ท่านรู้คงจะเสียใจแย่"
"แต่ลูกสาวเสียเครดิตขนาดนี้นะคะ เสียหน้าด้วย เคทอาย"
นาคินทร์ยิ้มขำ "ไม่ต้องอายครับ..ไม่ต้องกังวัลนะ เรื่องแค่นี้เดี๋ยวผมจัดการให้เอง"
กนกรัตน์ตกใจ "อะไรนะคะ?? ไมได้นะคะ ไม่ได้เด็ดขาด"
"ทำไมจะไมได้ล่ะครับ..สำหรับกนก?” นาคินทร์บอก
กนกรัตน์อึ้งแล้วส่งสายตาซึ้งใจ "คุณนาคินทร์"
นาคินทร์ยิ้มให้ กนกรัตน์ซึ้งใจจึงกราบนาคินทร์ที่อก
"ขอบคุณมากนะคะ..คุณนาคินทร์"
นาคินทร์มองกนกรัตน์แล้วพูด "พี่คิน..”
กนกรัตน์ยิ้มแฉ่ง "ค่ะ..พี่คิน"
กนกรัตน์โผเข้ากอดนาคินทร์แน่น สุดท้ายเธอก็แอบยิ้มมุมปาก
ปานตะวันกับอัครินทร์กำลังช่วยลุ้นนารถนรินทร์ทำกายภาพบำบัดอยู่ในสระว่ายน้ำ ปานตะวันเกาะขอบสระเชียร์อยู่ข้างบน อัครินทร์คอยประคองนารถนรินทร์ในน้ำ นารถนรินทร์แกล้งเกเรงอแงทำเป็นไม่มีแรงจนอัครินทร์ชักยัวะ
"โอย!! มัวแต่งอแงแบบนี้แล้วเมื่อไหร่จะหายซักทีล่ะยัยง๊องแง๊ง" อัครินทร์ว่า
"โอ๊ย!!ดุจังเลยคนนี้" นารถนรินทร์สาดน้ำใส่อัครินทร์ "นี่แน่ะๆๆ"
อัครินทร์ร้องลั่น "โอ้ยๆๆๆ..ไม่เอาแล้ว!!ปล่อยให้ไม่หาย ไม่ต้องดงไม่ต้องเดินมันแล้ว จะยุให้ไอ้วิทย์มันมีแฟนใหม่ด้วยคอยดูซิ"
"ว้าย!! พี่ชายใจร้ายๆ" นารถนรินทร์สาดน้ำใส่สนุกเลย
อัครินทร์โผปีนขอบสระมานั่งคู่กับปานตะวันที่ยิ้มขำอยู่
"เอ่า!! นี่ก็ขำ?”
ปานตะวันรีบเม้มปากกลั้นขำ
"ผมแหย่เล่น ขำเถอะครับ ผมชอบเวลาคุณยิ้ม คุณหัวเราะ" อัครินทร์บอก
ปานตะวันอึ้ง
นารถนรินทร์กระแอม "แฮ่มๆๆ"
"อะไรติดคอ?” อัครินทร์ถาม
"อะไรไม่รู้เลี่ยนๆ นี่พี่อัค..เดี๋ยวพี่คินมาได้ยินละงานเข้านะ..น้องขอเตือน"
อัครินทร์หันมาหาปานตะวันที่จ๋อยวูบเมื่อได้ยินชื่อนาคินทร์
อัครินทร์รีบเปลี่ยนเรื่อง "เฮ่อ!ผมเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าการดูแลยัยนารถเป็นเรื่องหนักหนาสาหัสมากๆ" อัครินทร์ส่ายหน้าเอือมๆ "คุณคงเหนื่อยมากนะครับกับ..ที่ผ่านๆมา"
ปานตะวันเข้าใจความหมายของอัครินทร์ว่าหมายรวมถึงเรื่องนาคินทร์ก็ได้แต่ฝืนยิ้ม "ไม่ล่ะค่ะ" ปานตะวันเปลี่ยนเรื่องแล้วทำเป็นยิ้ม "คุณนารถน่ารักออกจะตาย"
"นั่นไง!!ได้ยินชัดรึยังจ๊ะ" นารถนรินทร์บอก
อัครินทร์พูดเสียงดัง "เตะขาไปเลยไป..20" อัครินทร์หันกลับมามองปานตะวันด้วยความเห็นใจ "ช่วงนี้ก็พักๆบ้าง ผมจะคอยช่วยดูแลยัยนารถเอง"
"ขอบคุณค่ะ แต่ฉันไหวค่ะ คุณเองก็งานเยอะ"
"อย่าห้ามเลย ผมเป็นห่วง"
ปานตะวันกับอัครินทร์มองหน้ากัน
นารถนรินทร์โวยลั่น "โอ้ย..เมื่อยแล้ว" นารถนรินทร์หยุดเตะ
อัครินทร์พูดเสียงดัง "เออ..ก็งอแงอย่างนี้ถ้าไอ้วิทย์มันรอไม่ไหวมันหนีไปแต่งงานกะคนอื่นซะก่อนล่ะ พี่จะสมน้ำหน้า"
"ไม่มีทาง!" นารถนรินทร์มั่นใจ "ยังไงพี่วิทย์ก็ต้องแต่งงานกับนารถจ้า" นารถนรินทร์พูดกับปานตะวันโดยมองตาแบบรู้กัน "เนอะพี่ตะวันเนอะ!!! ฟันธ้ง"
พูดจบปานตะวันก็เตะน้ำฉับๆ ใส่อัครินทร์ที่นั่งอยู่ริมขอบสระพลอยทำให้ปานตะวันเปียกไปด้วย อัครินทร์รีบเอาตัวปกป้องปานตะวันแล้วก็เผลอกอดปานตะวันโดยอัตโนมัติ ส่วนปากก็ร้องให้นารถนรินทร์หยุด แต่นารถนรินทร์สนุกเพลินจนอัครินทร์กับปานตะวันชะงักเพราะใกล้ชิดกันเหลือเกิน นารถนรินทร์เองก็พลอยชะงักไปด้วย
นารถนรินทร์ชะงัก "อุ่ย..”
ปานตะวันเบี่ยงตัวออก "ไม่เป็นไรแล้วค่ะ"
อัครินทร์อึ้งๆก่อนจะหันไปเอ็ดนารถนรินทร์เพื่อกลบเกลื่อน "เล่นอะไรยัยง๊องแง๊ง คุณตะวันเปียกหมดเห็นมั้ย?”
นารถนรินทร์พยักหน้าหงึกๆ แล้วทำสายตาเจ้าเล่ห์ "เห็น..เห็นสิ!!”
อัครินทร์ฟอร์มเนียน ส่วนปานตะวันทำหน้าไม่ถูก
นารถนรินทร์ที่เปลี่ยนชุดใหม่คุยซุบซิบกับปานตะวัน
"พี่ตะวันอย่าเพิ่งเปลี่ยนใจนะคะ..เชื่อนารถ!! คือ..พี่อัคน่ะ นารถก็รักนะคะ แต่นารถสงสารพี่คินมากกว่า เพราะตอนพี่กนกตาย พี่คินแย่ไปเลย จนกระทั่งมาเจอพี่ตะวัน พี่คินมีความสุขมาก"
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 19 วันที่ 4 มิ.ย. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57 ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ