@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 23/4 วันที่ 8 มิ.ย. 57

อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 23/4 วันที่ 8 มิ.ย. 57

“ดี!! ได้ยินก็ดี!! ให้รู้ๆ กันซะที อะไรกัน? คนจะมีเมียทั้งที จดทะเบียนแล้วยังต้องหลบๆ ซ่อนๆ ไม่เข้าใจ ไม่Get!”
ประกายเดือนไม่พูดอะไร เธอได้แต่ถอนหายใจเฮือก
“แหม..สามีพูดแค่นี้ทำถอนใจเฮือก”

ประกายเดือนพูดเสียงเหนื่อยๆ “เปล่า..ไม่เกี่ยว”
“อ้าว” นัครินทร์มองห่วงๆ “งั้นเป็นไรฮะเมียจ๋า”
ประกายเดือนคิดนิดนึง “สงสารคุณฉัตร”
นัครินทร์เข้าใจแต่ก็พูด “เอาน่ะ” นัครินทร์ตบหลังเบาๆ เพื่อปลอบใจ “เครียดไปก็เท่านั้น”


ประกายเดือนหน้ามุ่ย “ไม่เท่านั้นน่ะสิ..เป็นห่วงตะวันด้วย”
นัครินทร์งง “เป็นห่วงคุณพยาบาล? เกี่ยวไรกันฮะ?”
ประกายเดือนคิดแล้วก็ทำท่าจะบอก
แล้วประกายเดือนเปิดแฟ้ม “อ่ะ..รีบๆ เซ็นต์เหอะ..ท่านประธานรออยู่”
นัครินทร์ค้อน “รับทราบฮะเมียจ๋า” นัครินทร์ก้มหน้าก้มตาเซ็นต์ลายเซ็นต์
ประกายเดือนยังคิดห่วงปานตะวันและคลางแคลงใจกนกรัตน์
นาคินทร์ปิดแฟ้มหลังเซ็นต์เอกสารเสร็จ เขาเงยมองประกายเดือนที่ยืนอยู่อย่างเกรงใจ
“ช่วงนี้คุณเดือนเลยต้องหนักหน่อย งานนายนัคก็มากอยู่แล้ว ยังต้องมาช่วยทางผมอีก”
ประกายเดือนยิ้ม “ยินดีค่ะ ไหวค่ะ ท่านประธาน”
กนกรัตน์นั่งอ่านนิตยสารไฮโซอยู่ก็จิกตามองอย่างไม่พอใจ
นาคินทร์ยิ้มน้อยๆ “พี่สาวคุณน่ะใจดำจังนี่ถ้ายอมมาช่วยเป็นเลขาฯให้ผมอย่างที่ยัยนารถเสนอ น้องสาวก็คงไม่ต้องเหนื่อยอย่างนี้”
กนกรัตน์ตาโตแล้วลุกพึ่บทันที
กนกรัตน์พูดเสียงหวาน ก่อนจะโอบนาคินทร์แสดงความเป็นเจ้าของ “พี่คินน่ะ..จะต้องไปรบกวนคนอื่นเค้าทำไมล่ะค่ะ? เคทอยู่ตรงนี้ทั้งคน”
ประกายเดือนเบะปาก “เดือนขอตัวนะคะท่านประธาน”
“ครับ” นาคินทร์นึกได้ “จริงสิคุณเดือน เอกสารที่ผมเคยส่งให้นายนัคเซ็นต์ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ยังไม่ได้ส่งกลับมานะครับ”
“อ๋อ..ค่ะ!!” ประกายเดือนทำหน้าจ๋อย “เดือนส่งกลับไปไว้ที่คุณฉัตรแล้ว กำลังตามอยู่ค่ะว่าไปอยู่ที่ไหน ยังไงจะรีบตามให้พบแล้วนำมาส่งโดยเร็วค่ะ”
“ขอบคุณครับ ลูกค้าถามมาน่ะครับ ยังไงเร่งให้ด้วยนะครับ”
“ค่ะ ท่านประธาน” ประกายเดือนเดินออก
กนกรัตน์พูดเลย “เห็นมั้ยคะ? นี่ถ้าพี่คินให้เคทช่วยทุกอย่างก็จะรวดเร็วกว่านี้”
ประกายเดือนชะงักแต่ก็ไม่หันมา
นาคินทร์เปลี่ยนเรื่องแล้วมองชุดสีสันของกนกรัตน์ “กนกจะไม่ไปงานศพคุณฉัตรกับพี่เหรอครับ?”
กนกรัตน์อึกอักนิดนึง “เอ่อ..”
ประกายเดือนรอฟัง
กนกรัตน์เสียงหวาน “เอาจริงๆ นะคะ..ปีนี้เคท ‘ชง’ น่ะค่ะ.. เค้าห้ามไปงานศพน่ะค่ะ จะไม่ดี” กนกรัตน์อ้อน “พี่คินอย่าว่าเคทนะคะ”
นาคินทร์ที่เหวอๆ อยู่ แต่ก็พูด “ไม่เป็นไรครับ..แล้วแต่กนก”
กนกรัตน์ยิ้มแฉ่ง ประกายเดือนสงสัยว่าอะไรเนี่ย

ปานตะวันวางถ้วยข้าวต้มหมูแล้วนั่งลง
ปานตะวันยิ้มน้อยๆ เป็นเชิงปลอบใจ “จะมาห่วงอะไรพี่? ห่วงตัวเองเถอะ ดูสิ..พี่ว่าหมู่นี้เดือนผอมไปนะ” ปานตะวันลูบผมน้องสาว “งานหนักมากเหรอ?”
ประกายเดือนถอนใจโดยยังไม่กินข้าวต้ม “พอดีช่วงนี้ต้องทำแทนคุณปาริฉัตรด้วยน่ะ ท่านประธานยังหาเลขาฯ ใหม่ไม่ได้”
ปานตะวันอึ้งไป
ปานตะวันจับมือน้องสาว “เดือน..พี่ขอโทษนะที่ไม่ยอมช่วยงานเดือน” ปานตะวันหลบตาแล้วแอบโกหก “แต่ใกล้งานแต่งคุณนารถแล้ว พี่จะต้องดูแลคุณนารถ”
ประกายเดือนสวน “ตะวัน..เค้าไม่ได้ว่าอะไรตะวันซักหน่อย ไม่ช่วยก็ไม่ช่วยสิไม่ช่วยน่ะดีแล้ว เค้าก็ไม่อยากให้ตะวันต้องไปเจอยัยหมาบ้านั่งเฝ้าท่านประธานท้างวันหรอก..ทุเรศน่ารำคาญ”
ปานตะวันแอบใจวูบแล้วก็อ้อมแอ้มถาม “คุณเคทเค้าไปหาคุณนาคินทร์ตลอดเลยเหรอเดือน”
ประกายเดือนพูดทันที “ทุกวัน!! ขยันเฝ้าเจ้านายยิ่งกว่ายามยิ้มอีก”
ปานตะวันแอบจ๋อยแล้วก็เปลี่ยนเรื่อง “นี่ต้องไปงานศพคุณปาริฉัตรทุกคืนเลยเหรอ? เหนื่อยแย่?”
“สวดแค่ 3 วัน พรุ่งนี้เผาแล้ว ท่านประธานฯ เป็นเจ้าภาพให้ทุกคืน เค้าก็ต้องไปช่วย” ประกายเดือนว่า
ปานตะวันแอบอึ้ง “คุณนาคินทร์เนี่ยนะ?”
ประกายเดือนพยักหน้ายืนยัน “อื่อ!! ท่านประธานฯ บอกสงสาร ก็น่าสงสารจริงอ่ะ..เป็นลูกกำพร้า ตัวคนเดียว ไม่มีใคร”
ปานตะวันอึ้งไป ประกายเดือนจับมือพี่สาว
“เรา 2 คน ยังโชคดีนะตะวัน..เรายังมีกันและกัน”
ปานตะวันมองน้องแล้วโผเข้าไปกอดน้อง ทั้งสองกอดกันแน่นอย่างซาบซึ้ง
“เดือน..อดทนอีกนิดเดียวนะ” ปานตะวันลูบผมน้องสาว “อีกไม่นาน พี่จะเป็นอิสระแล้ว พี่จะไปคอยดูแลเดือน พี่จะกลับไปอยู่กับน้องสาวของพี่ เรา 2 คนจะได้อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม”
ประกายเดือนสะดุ้งวาบ “เฮ้ย!!” ประกายเดือนเด้งออกทันที “ไม่ต้องก็ได้”
ปานตะวันงง “เป็นอะไรอ่ะเดือน”
ประกายเดือนอึกอัก “เอ่อ..ปะ..ปะ..เปล่า..คือ” ประกายเดือนนึกได้ “คือนึกได้ว่ายังมีงานค้างต้องทำอ่ะ” ประกายเดือนลุกทันที “งั้นเค้ากลับบ้านเลยนะตะวัน บ๊ายบาย” ประกายเดือนหอมแก้มพี่สาว “จุ๊บๆ”
ประกายเดือนวิ่งจู๊ดไปทันที
ปานตะวันงงจึงตะโกนตาม “อ้าว! ไหนบอกหิว อยากทานข้าวต้มไง? ยังไม่ได้ทานเลย?” ปานตะวันส่ายหัว “ยัยนี่..อะไรของเค้า ไฮเปอร์จริงๆ”
ปานตะวันยิ้มๆ ก่อนจะนึกสงสารน้องจึงถอนหายใจเฮือก

ประกายเดือนเดินจ้ำอ้าว กอดกระเป๋าแน่น พร้อมกับบ่นอุบมาตามทาง
“ซวยแล้ววว..จะทำไงดีเนี่ยเรา”
นัครินทร์ที่ซุ่มอยู่ข้างทางโผล่ออกมาจ๊ะเอ๋ ประกายเดือนร้องลั่นเพราะตกใจจึงเอากระเป๋าตีหัวนัครินทร์รัวๆ
“ว้าย!! ผีหลอกๆๆ” ประกายเดือนตีไม่ยั้ง
นัครินทร์รีบจับมือเธอไว้ “สามีไม่ใช่ผี! แล้วนี่ตีหัวสามีทำไมฮะเมียจ๋า? สามีเจ็บนะ”
ประกายเดือนรีบฉกนัครินทร์เข้าไปหลบหลังพุ่มไม้ก่อนจะแว๊ดใส่ “แล้วมายืนตรงนี้ทำไม? บอกให้รอในรถไงล่ะ!”
“เฮ้ย!! นี่มันบ้านผมนะฮะ ทำไมผมจะมายืนตรงนี้ไม่ได้”
“โธ่เอ๊ย!! ก็เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า โดยเฉพาะตะวัน อยากเจอตะวันเดือดรึไง?” ประกายเดือนถาม
“โอย..เดือนเดือดคนเดียวก็จะไม่ไหวแล้ว”
ประกายเดือนทำเสียงกังวล “คุณณ”
“อัลไลล?!” นัครินทร์ทำเสียงล้อๆ
“นี่!! ซีเรียสนะ”
“อ่ะ!” นัครินทร์ทำท่าเคร่งเครียด “ว่ามาฮะเมียจ๋า” นัครินทร์ยิ้ม
“ตะวันเพิ่งบอกว่า อีกไม่นาน..จะกลับไปอยู่กับฉันอ่ะ”
นัครินทร์หุบยิ้มทันที “หาาา?” นัครินทร์เสียงดังลั่น “ไม่นะ!!”
ปานตะวันเดินมาตามทางภายใต้บรรยากาศวังเวง ทันใดนั้นเธอก็ชะงักเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นแว่วมาเบาๆ
ปานตะวัน มอง “ใครน่ะ?” ปานตะวันเดินหา “ใครคะ?!” ปานตะวันมองไปมองมา “พี่ใบตอง? พี่ใบตองรึเปล่า?”
ปานตะวันเดินหาสักพักก็เห็นผู้หญิงนั่งหันหลังอยู่ในมุมมืด
ปานตะวัน มอง “นั่นใครคะ?!”
ปานตะวันค่อยๆ เดินเข้าไปหา ทันใดนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็หันขวับมาทำให้เห็นว่าเป็น ‘ผีปาริฉัตร’ ที่กำลังร้องไห้ฮือๆ แล้วทำมือไขว่คว้าน่าเวทนา
ปานตะวันร้องลั่น “กรี๊ดด!!”

ปานตะวันตกใจตื่นจึงลุกขึ้นมานั่งพรวดแล้วร้องลั่น พอได้สติเธอก็หันมองรอบๆ ห้อง อย่างเหนื่อยหอบ แล้วสุดท้ายก็รู้ว่าฝันไป

พระอาทิตย์ยามเช้าสดใส ปานตะวันใส่อาหารกับดอกไม้ลงในบาตรพระ
“ลูกขออุทิศบุญกุศลครั้งนี้ให้แก่ผู้ล่วงลับชื่อ นางสาว ปาริฉัตร ค่ะ”
พระสวดให้เสร็จแล้วบอก

“กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้เขาด้วยนะโยม”
“ค่ะ” ปานตะวันรับคำ
พระเดินออกไป
ใบตองทำหน้าสยอง “ท่าจะเฮี้ยนนะคะ อย่างว่าแหละ..ผีตายโหงก็งี้แหละ”
“นี่!! แม่ใบตอง!! ผีเผออะไรกันเพ้อเจ้อจริง” สาวิตรีพูดกับปานตะวัน “แต่ตะวันได้ทำบุญแล้วคงสบายใจ ขึ้นนะจ๊ะ?”
“ค่ะ..ขอบพระคุณคุณแม่มากนะคะ อุตส่าห์ช่วยตะวันทำกับข้าวใส่บาตร” ปานตะวันบอก
“ขอบคุณอะไรกัน แม่ชอบจ้ะ โบราณว่าคนทำกับข้าวใส่บาตรเนี่ยได้บุญเยอะเชียว เออ..ว่าแต่หนูเถอะ ช่วงนี้เครียดหรือเหนื่อยเกินไปรึเปล่าถึงได้ฝันเป็นตุเป็นตะ”
“นั่นสิคะ ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา นารถไม่เห็นพี่ตะวันเคยฝันอะไรน่ากลัวแบบนี้เลย” นารถนรินทร์ว่า
ปานตะวันอึ้งไปนิดก่อนจะยิ้มๆ “จริงด้วยค่ะ”
“ยัยนารถกดดันพี่ตะวันเค้ารึเปล่า? อีกไม่กี่วันจะถึงงานแต่งงานแล้ว” สาวิตรีพูดกับปานตะวัน “ถึงแม้ยัยนารถจะยังลุกขึ้นเดินไม่ได้ก็ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ อย่าซีเรียส” กับนารถนรินทร์ “เชื่อแม่นะ เก๋ดีออกค่ะลูก สบายด้วย เจ้าสาวนั่งตลอดงาน ไม่เมื่อย ตอนคุณแม่แต่งงานกับคุณพ่อนะ โอโห! เมื่อยขาแทบหลุด”

อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 23/4 วันที่ 8 มิ.ย. 57

ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shayna
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57 ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ